Μεγάλη απήχηση «γνώρισε» η ημερίδα για τη διαχείριση των κενών συσκευασιών φυτοπροστατευτικών προϊόντων

Μεγάλη απήχηση «γνώρισε» η ημερίδα για τη διαχείριση των κενών συσκευασιών φυτοπροστατευτικών προϊόντων που συνδιοργάνωσε η Π.Ε. Πέλλας και ο ΕΛΓΟ ‘ΔΗΜΗΤΡΑ’ Σκύδρας

 

   Σε μια κατάμεστη αίθουσα και με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η ενημερωτική εκδήλωση για την ορθή διαχείριση των κενών συσκευασιών φυτοπροστατευτικών προϊόντων που συνδιοργανώθηκε από την Περιφερειακή Ενότητα Πέλλας και τον ΕΛ.Γ.Ο. ‘ΔΗΜΗΤΡΑ’ Σκύδρας.

«Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η χρηστή εκμετάλλευση και επεξεργασία των συσκευασιών, κυρίως πλαστικών, μπορεί να αποτελέσει πρώτη ύλη για σύγχρονες μονάδες παραγωγής ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στην Πέλλα αλλά και σε όλες τις αγροτικές περιοχές. Τα αναπτυξιακά έργα που χρειαζόμαστε ως περιοχή και ως κοινωνία περιλαμβάνουν τέτοιου είδους επενδύσεις και πρωτοβουλίες για την ανάταση της οικονομίας» ανέφερε σε δήλωσή της η Αν. Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας Αθηνά Αθανασιάδου – Αηδονά, συνεχίζοντας τη δήλωσή της λέγοντας ότι «σίγουρα ο αγροτικός τομέας αποτελεί τη ναυαρχίδα της τοπικής και περιφερειακής μας οικονομίας και είναι βέβαιο, ότι οι αγρότες παραγωγοί και επιχειρηματίες μοχθούν καθημερινά ώστε, τα ποιοτικά αγροτικά προϊόντα να φτάσουν στους καταναλωτές με υψηλές προδιαγραφές ποιότητας. Ωστόσο, πρέπει να ακολουθούνται από όλους οι κανόνες ορθής γεωργικής πρακτικής και διαχείρισης των κενών συσκευασιών των φυτοπροστατευτικών προϊόντων για την προστασία της προσωπικής και δημόσιας υγείας, τη μείωση της ρύπανσης του περιβάλλοντος και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής». Η κυρία Αντιπεριφερειάρχης συνεχάρη τα στελέχη της Π.Ε. Πέλλας και τους εκπροσώπους του ΕΛΓΟ «ΔΗΜΗΤΡΑ» για την προετοιμασία και επιτυχή πραγματοποίηση της ενημερωτικής εκδήλωσης.

Σε σύντομο χαιρετισμό της η κα. Μαρία Ζωγράφου – Τσαντάκη, Εντεταλμένη σε θέματα Αγροτικής Οικονομίας και οργανωτικά υπεύθυνη, αφού μετέφερε τους χαιρετισμούς του Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας Απόστολου Τζιτζικώστα και της Αν. Αντιπεριφερειάρχη Πέλλας κυρίας Αθηνάς Αθανασιάδου – Αηδονά η οποία δεν παρέστη στην εκδήλωση λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων, ανέφερε: «Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολύ σημαντικά βήματα στον τομέα της βελτίωσης της ποιότητας των παραγωγών ενώ, παράλληλα, τα προϊόντα της περιοχής μας έχουν κατακτήσει πολλές νέες αγορές. Ο υπερ-καταναλωτισμός και η μη ορθολογική διαχείριση των φυσικών πόρων, σε όλα τα στάδια παραγωγής, διακίνησης και κατανάλωσης, έχουν οδηγήσει σε σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα τα οποία επηρεάζουν δυσμενώς την ποιότητα ζωής των ανθρώπων. Συνεπώς, υπάρχουν πολλοί πρακτικοί, αλλά και ηθικοί λόγοι που καθιστούν αναγκαία τη λήψη περιβαλλοντικών μέτρων και την υιοθέτηση καλών πρακτικών διαχείρισης και ανακύκλωσης στην αγροτική παραγωγή».

     Οι έγκριτοι ομιλητές με τις εμπεριστατωμένες εισηγήσεις τους έθεσαν το σημαντικό θέμα στους παρευρισκόμενους από τη δική τους επιστημονική πτυχή. Ειδικότερα, ο κ. Τσομπάνογλου Κων/νος από τον  Περιφερειακό Σύνδεσμο Φορέων Διαχείρισης Στερεών αποβλήτων (Φο.Δ.Σ.Α) Κεντρικής Μακεδονίας, ανέπτυξε τον περιφερειακό σχεδιασμό για τη διαχείριση των γεωργοκτηνοτροφικών αποβλήτων στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Στη συνέχεια, η κα. Θεοδωρίδου Σοφία από το Κέντρο  Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (Κ.Π.Ε) Έδεσσας Γιαννιτσών, μίλησε για τη συμβολή της ‘ατζέντα 2030’ του Ο.Η.Ε στην προστασία του περιβάλλοντος με έμφαση στα απόβλητα των φυτοφαρμάκων. Από την πλευρά του ο κ. Πελεκάνος Μηνάς από τον Ελληνικό Σύνδεσμο Φυτοπροστασίας (Ε.ΣΥ.Φ), ανέπτυξε τη μεθοδολογία, τις δράσεις και τα αποτελέσματα των ανά την Ελλάδα πιλοτικών προγραμμάτων συλλογής και ανακύκλωσης κενών πλαστικών φιαλών φυτοφαρμάκων με ιδιαίτερη αναφορά στην προσπάθεια που γίνεται στο Δήμο Πέλλας. Η κα. Λαμπάδα Στέλλα από το Τμήμα Περιβάλλοντος & Υδροοικονομίας Π.Ε. Πέλλας, ανέφερε προτάσεις για την ορθολογική διαχείριση των κενών συσκευασιών και τη σημασία της μετατροπής τους από «επικίνδυνα» σε «μη επικίνδυνα», ώστε να μειωθεί το κόστος  διαχείρισης και να μην επιβάλλονται πρόστιμα καθώς η ρύπανση αποτελεί ποινικό αδίκημα. Έπειτα, ο κ. Μαρνασίδης Συμεών, οργανωτικά υπεύθυνος από το τμήμα Ποιοτικού & Φυτοϋγειονομικού Ελέγχου Π.Ε. Πέλλας παρουσίασε τα αποτελέσματα της έρευνάς του αναφορικά με τα εφαρμοζόμενα προγράμματα συλλογής και ανακύκλωσης στις αναπτυγμένες χώρες, τις παραγόμενες ποσότητες αποβλήτων πλαστικών φιαλών κατά καλλιέργεια και κατά Δήμο της Π.Ε Πέλλας και έκανε προτάσεις αναφορικά με την ορθή διαχείρισή τους.

Παρόντες στην εκδήλωση ήταν επίσης Εκπρόσωπος του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Εδέσσης, Πέλλας και Αλμωπίας κ.κ. Ιωήλ, ο Βουλευτής Πέλλας Γιάννης Σηφάκης ο οποίος αναφέρθηκε στις νομοθετικές πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης για το θέμα της ημερίδας, ο Περιφερειακός Σύμβουλος Γιάννης Ανδρίτσος, οι κ.κ. Δήμαρχοι Έδεσσας Τάκης Γιάννου και Πέλλας Γρηγόρης Στάμκος αντίστοιχα, οι κ.κ. Αντιδήμαρχοι Αλμωπίας Στέφανος Αβραμίκας, Έδεσσας Μιχάλης Σαμλίδης και Σκύδρας Θεμιστοκλής Κρητίδης, ο Διευθυντής Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής Π.Ε. Πέλλας Τρύφων Τσαντάκης, εκπρόσωπος του Βουλευτή Πέλλας Γιώργου Καρασμάνη, και πλήθος ενδιαφερόμενων πολιτών.

Στο τέλος της ημερίδας συζητήθηκε και θα δρομολογηθεί άμεσα η σύσταση μιας επιστημονικής ομάδας εργασίας που θα αποτελείται από υπηρεσιακά στελέχη των Δήμων, της Περιφερειακής Ενότητας Πέλλας  και ιδιώτες, με στόχο την εκπόνηση και κατάθεση μιας εφαρμοστέας μελέτης, για την συλλογή και την ανακύκλωσή των κενών συσκευασιών φυτοπροστατευτικών προϊόντων.

Διαβάστε Περισσότερα

Δήλωση Γιάννη Σηφάκη: Πολύ σημαντική εξέλιξη η ένταξη στο ΕΣΠΑ της ανάδειξης του ανακτόρου της Πέλλας από την ΠΚΜ

Δήλωση Γιάννη Σηφάκη :   Πολύ σημαντική εξέλιξη η ένταξη από την Περιφέρεια Κ.Μ. της ανάδειξης του Ανακτόρου της Πέλλας με 900.000,00 € στο ΕΣΠΑ 2014-2020

Το, εθνικής σημασίας, αυτό έργο θα αναδείξει περαιτέρω την ιστορικότητα της Μακεδονίας και θα συμβάλει στην αύξηση του τουρισμού στην Πέλλα 

Η Πέλλα χρειάζεται την ανάδειξη των αρχαιολογικών θησαυρών της με προτεραιότητα το “brand name” της, την Πέλλα και προχωρώντας προς τον αρχαιολογικό χώρο του Λόγγου Έδεσσας ( στον οποίο η τελευταία ανασκαφή έγινε πριν 45 χρόνια ), τα «χνάρια» της Εγνατίας Οδού, την γέφυρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το κάστρο της Χρυσής, τις Βυζαντινές Εκκλησίες, τα Οθωμανικά μνημεία καθώς και προϊστορικά ευρήματα. 

Όλοι μαζί να βοηθήσουμε στην ανάδειξη και συντήρηση όλου αυτού του ιστορικού πλούτου τα επόμενα χρόνια. 

Διαβάστε Περισσότερα

Συνάντηση Γιάννη Σηφάκη με Εργατικό Κέντρο Γιαννιτσών, υπαλλήλους Γηροκομείου Έδεσσας, προέδρους φορέων Χρύσας- Τσάκων και με την Διοίκηση του συλλόγου « Μέγας Αλέξανδρος» Έδεσσας

Συνάντηση Γιάννη Σηφάκη με Εργατικό Κέντρο Γιαννιτσών, υπαλλήλους Γηροκομείου Έδεσσας, προέδρους φορέων Χρύσας- Τσάκων και με την Διοίκηση του συλλόγου « Μέγας Αλέξανδρος» Έδεσσας

Ο βουλευτής Πέλλας Γιάννης Σηφάκης συναντήθηκε την Δευτέρα 30 Οκτωβρίου με την Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Γιαννιτσών και ενημερώθηκε για τα θέματα που απασχολούν αυτό το διάστημα τα μέλη του. Αποφασίστηκε συντονισμός ενεργειών για την προώθηση σειράς θεμάτων με πρώτο σταθμό την επίσκεψη στην Αθήνα της Διοίκησης τις αμέσως προσεχείς μέρες. 

Συναντήθηκε επίσης με τους εργαζόμενους στο Γηροκομείο Έδεσσας οι οποίοι του μετέφεραν τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει το Γηροκομείο και την ανάγκη ουσιαστικής στήριξης του από τον φορέα που έχει αναλάβει την λειτουργία του ( Δήμος Έδεσσας – Μητρόπολη- Αντιπεριφέρεια Πέλλας) προκειμένου να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του και η αξιοποίηση όλων των δυνατοτήτων που υπάρχουν.  Ο βουλευτής αναφερόμενος στην σημαντική κοινωνική προσφορά του γηροκομείου υποσχέθηκε να ασχοληθεί με τα σημαντικά θέματα που ετέθησαν με στόχο την βιωσιμότητα και την περαιτέρω ανάπτυξη της κοινωνικής αυτής δομής.

Ακόμη συνάντηση έγινε στη Χρύσα – Τσάκοι με τον πρόεδρο του Τ.Δ. Δήμο Δέλιο, τον πρόεδρο του πολιτιστικού συλλόγου Γιώργο Μπαλτάκη και τον πρόεδρο της ποδοσφαιρικής ομάδας Τραϊανό Μπαλτάκη για τα θέματα του χωριού. Ιδιαιτέρως συζητήθηκαν τα αναγκαία έργα της αντιπλημμυρικής θωράκισης και αποκατάστασης πρανών της Μπέλιτσας στο ύψος του χωριού και ο αναγκαίος αρδευτικός αγωγός που τέμνει εγκάρσια της Μπέλιτσα για να μπορεί να αρδεύει η περιοχή με ελεύθερη ροή μειώνοντας το ενεργειακό κόστος και άρα και το κόστος παραγωγής των  αγροτικών προϊόντων. Αποφασίστηκαν από κοινού ενέργειες προς την Περιφέρεια και Κεντρική  Διοίκηση για την προώθηση τους. 

Παρευρισκόμενος στην συνεδρίαση του ΔΣ του πολιτιστικού συλλόγου «Μέγας Αλέξανδρος» Έδεσσας είδε μαζί με το ΔΣ την πρόοδο των μελετών για τον πολυχώρο του συλλόγου και δεσμεύτηκε να το παρακολουθήσει από κοντά με στόχο την επιτάχυνση των διαδικασιών και την απορρόφηση των εγκεκριμένων κονδυλίων. Ακόμη 0 βουλευτής συζήτησε με το ΔΣ του συλλόγου σκέψεις του για την αξιοποίηση του χώρου του Καναβουργείου και για πολιτιστικούς σκοπούς. Δεσμεύτηκε σε συνεννόηση με τον Δήμο Έδεσσας για αυτό το θέμα.

Διαβάστε Περισσότερα

Ευχαριστήριο της Δημοτικής Κοινωφελούς Επιχείρησης Αλμωπίας

Ευχαριστήριο της Δημοτικής Κοινωφελούς Επιχείρησης Αλμωπίας 

Ο Πρόεδρος, τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και οι εργαζόμενοι του Δημοτικού Ωδείου της  ΔΗ.Κ.Ε.Αλμωπίας, ευχαριστούν θερμά την εταιρεία KFF (Τροφοδοσία Καταστημάτων) και προσωπικά τον κ. Οτουντζίδη  Γεώργιο, για την προσφορά μουσικών οργάνων του τμήματος Μουσικής Προπαιδείας του Δημοτικού Ωδείου.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗ.Κ.Ε.Α

                   ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Διαβάστε Περισσότερα

Ο Γιώργος Μπογδάνης του ΑΣ Πρόμαχοι θα τιμηθεί από τον Αλμωπό Αριδαίας για την πολυετή προσφορά του

Την τέταρτη ισοπαλία στο πρωτάθλημα της Γ' Εθνικής γνώρισε ο Αλμωπός την Κυριακή στο γήπεδο της Αλεξάνδρειας, όταν αντιμετώπισε την τοπική ομάδα και πλέον βρίσκεται στην πέμπτη θέση του βαθμολογικού πίνακα. 

Αήττητος μετά από 6 αγωνιστικές έχει συγκεντρώσει 10 βαθμούς και βρίσκεται 3 μόλις βαθμούς μακριά από την κορυφή. 

Η έβδομη αγωνιστική της Κυριακής 5/11/2017 στις 15:00, θα τον φέρει αντιμέτωπο με τον Εδεσσαϊκό στο εντός έδρας ντέρμπι. 

Νωρίτερα, την Τετάρτη 1/11/2017 στις 15:00 στο Δημοτικό Στάδιο Αριδαίας θα αντιμετωπίσει την ομάδα των Προμάχων στο πλαίσιο της φάσης των 8 του Κυπέλλου, όπου θα τιμηθεί ο Παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Αλμωπού Γιώργος Μπογδάνης για την πολυετή παρουσία και προσφορά του στην ομάδα.

Διαβάστε Περισσότερα

Με επισημότητα ο εορτασμός της Εθνικής Επετείου του «ΟΧΙ» στην Έδεσσα, έδρα της Π.Ε. Πέλλας

Με επισημότητα ο εορτασμός της Εθνικής Επετείου του «ΟΧΙ» στην Έδεσσα, έδρα της Π.Ε. Πέλλας

Αν. Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας κα. Αθηνά Αθανασιάδου - Αηδονά: Το «ΟΧΙ» του ’40 διαχρονικό σύμβολο των αγώνων των Ελλήνων για ελευθερία και αυτοδιάθεση

Με τη συμμετοχή εκπροσώπων όλων των τοπικών αρχών και φορέων και πλήθος κόσμου, εορτάστηκαν οι επετειακές εκδηλώσεις της 28^ης Οκτωβρίου 1940 στην Έδεσσα, έδρα της Π.Ε. Πέλλας. Η κυβέρνηση εκπροσωπήθηκε από τον Αναπληρωτή Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Υγείας κ. Σταμάτη Βαρδαρό τον οποίο υποδέχθηκαν στην Έδεσσα η Περιφερειακή Σύμβουλος κα. Μαρία Ζωγράφου-Τσαντάκη, εκπροσωπώντας την Αν. Αντιπεριφερειάρχη Πέλλας κα. Αθηνά Αθανασιάδου - Αηδονά και ο Δήμαρχος Έδεσσας κ. Τάκης Γιάννου.

Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν με την πραγματοποίηση δοξολογίας στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Έδεσσας, με την χοροστασία του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Εδέσσης Πέλλης και Αλμωπίας κκ. Ιωήλ. Ο πανηγυρικός της ημέρας εκφωνήθηκε από την Διευθύντρια του 9^ου Δημοτικού Σχολείου Έδεσσας, εκπαιδευτικό κα. Μαρία Μπούζουρα η οποία αναφέρθηκε στα ιστορικά γεγονότα του έπους του ’40, αλλά και στο σύγχρονο νόημα του «ΟΧΙ» για την Ελλάδα και τους Έλληνες.

Οι εκδηλώσεις συνεχίστηκαν με την τέλεση επιμνημόσυνης δέησης και την κατάθεση στεφανιών από τους εκπροσώπους των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών στο ηρώο της πόλης. Τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή προς τιμή των πεσόντων και ακολούθησε ο Εθνικός Ύμνος από το στρατιωτικό άγημα, τους παραβρισκόμενους και την φιλαρμονική του Δήμου Έδεσσας.

Οι εκδηλώσεις κορυφώθηκαν με την πραγματοποίηση παρέλασης υπό τους ήχους της δημοτικής φιλαρμονικής σε μία εξαιρετική εμφάνιση, με τη συμμετοχή πολιτιστικών συλλόγων, μαθητών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς και των ειδικών σχολείων, προσκόπων-οδηγών, καθώς και τμημάτων των Ενόπλων Δυνάμεων. 

Σε δήλωσή της η Αν. Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας κα. Αθηνά Αθανασιάδου - Αηδονά αναφέρει: «Στο έπος του ’40 βλέπουμε όλες τις αρετές των Ελλήνων που δεν καταθέτουν τα όπλα, αλλά αγωνίζονται με αυτοθυσία για τα υψηλά ιδανικά της ελευθερίας, της αυτονομίας, της εθνικής αξιοπρέπειας. Το «ΟΧΙ» που βροντοφώναξαν οι Έλληνες με την είσοδο της χώρας στο Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, ήταν ο προπομπός της νίκης που ήρθε μερικά χρόνια αργότερα. Τιμή στους ήρωες του σαράντα που αγωνίστηκαν για την πατρίδα τους και μας χάρισαν το αγαθό της Ειρήνης. Χρόνια Πολλά σε όλες τις Ελληνίδες και τους Έλληνες. Η Αγία Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου, που εορτάζεται ανήμερα της 28^ης Οκτωβρίου, να μας προστατεύει και να μας δίνει δύναμη και ελπίδα για το μέλλον». 

Στις εκδηλώσεις παραβρέθηκαν επίσης και τίμησαν με την παρουσία τους ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Έδεσσας κ. Φίλιππος Γκιούρος, ο Πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Έδεσσας κ. Πέτρος Γαλανός, ο Αντιδήμαρχος κ. Δημήτριος Ταπαζίδης, δημοτικοί σύμβουλοι Έδεσσας, ο Υποδιοικητής ΙΙας Μ/Κ Μεραρχίας κ. Δημήτριος Καραμούζης, ο Αστυνομικός Διευθυντής Πέλλας κ. Θεολόγης Τσακίρης, ο Διοικητής Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Έδεσσας κ. Ζώης Γιώτης, ο Διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης κ. Θωμάς Μπαχαράκης και ο Διευθυντής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης κ. Νικόλαος Τσαλικίδης, εκπρόσωποι πολιτιστικών συλλόγων, εφεδροπολεμικών οργανώσεων και της εθνικής αντίστασης, πρόσκοποι και παλαιοί πρόσκοποι, κ.ά.

Διαβάστε Περισσότερα

Απορρίφθηκε από το Υπουργείο Εσωτερικών το αίτημα της Δημοτικής Επιχείρησης Λουτρών Λουτρακίου Δήμου Αλμωπίας για πρόσληψη τακτικού προσωπικού

ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΑΠΕΡΡΙΨΕ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΤΩΝ ΛΟΥΤΡΩΝ ΓΙΑ ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΑΚΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ

ΔΗΜΑΡΧΟΣ: «ΤΑ ΛΟΥΤΡΑ ΕΧΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΜΟΝΙΜΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥΣ»

Απορρίφθηκε από το Υπουργείο Εσωτερικών το αίτημα της Δημοτικής Επιχείρησης Λουτρών Λουτρακίου Δήμου Αλμωπίας για πρόσληψη τακτικού προσωπικού ανταποδοτικών υπηρεσιών, με την αιτιολογία ότι εκμεταλλεύεται Λουτρά και δεν εισπράττει τέλη που επιβάλλονται υποχρεωτικά σε κατοίκους, αλλά αντίτιμο από τις υπηρεσίες της.

Όπως δήλωσε ο Δήμαρχος Αλμωπίας και Πρόεδρος των Λουτρών κ. Δημήτρης Μπίνος, «πρόκειται για θέσεις εργασίας που θα κάλυπταν ουσιαστικές ανάγκες της Δημοτικής Επιχείρησης, η οποία έχει ανάγκη από μόνιμο προσωπικό, με στόχο την ακόμα πιο εύρυθμη λειτουργία της».

Παράλληλα, ο Δήμαρχος υπογράμμισε ότι «σε μία εποχή που η ανεργία μαστίζει τις τοπικές κοινωνίες, θα ήταν μία σημαντική ευκαιρία για συμπολίτες μας να εργαστούν, τη στιγμή μάλιστα που η Κυβέρνηση τους είχε δώσει ανάλογες ελπίδες».

Τέλος, σε επίπεδο ενημέρωσης έχει γίνει ανεπίσημα γνωστό ότι για τον Δήμο Αλμωπίας έχουν εγκριθεί δέκα θέσεις τακτικού προσωπικού ανταποδοτικών υπηρεσιών.

Διαβάστε Περισσότερα

Το ταξίδι του χαμένου εαυτού

Σε ένα από τα αφοριστικά του αποφθέγματα, ο Νίτσε είχε πει: «Να χάνεις τον εαυτό σου. Όταν κανείς έχει βρει τον εαυτό του, πρέπει να ξέρει από καιρό σε καιρό να τον χάνει - κι έπειτα να τον ξαναβρίσκει, εφόσον βέβαια είναι στοχαστής. Γιατί γι'αυτόν αποτελεί μειονέκτημα να είναι διαρκώς δεμένος με ένα πρόσωπο».

Το οχυρό του εαυτού είναι απρόσιτο και απομακρυσμένο σε μία μυστική και ζοφερή γωνιά. Αποτελεί μεγάλο ψυχικό επίτευγμα η προσπάθεια ανακάλυψης των κρυφά κωδικοποιημένων διόδων του και αυτή...είναι, μονάχα, η αρχή. Η ζωή είναι ένας διαρκής αγών αναζήτησης, εύρεσης, απομάκρυνσης, αποκάλυψης, επαναπροσδιορισμού, γνώσης, ελέγχου και συνείδησης. Όλα προς χάριν της δόξας του ενός...του εαυτού.

Όλα με σκοπό το αρχαίο και ψυχικά επενδυμένο ρητό: "Κατά τον δαίμονα εαυτού". Στην ελληνική αρχαιότητα, ο "Δαίμων" ήταν ο προστάτης που κατένειμε την μοίρα. "Δαίμων εαυτού" αποκαλούταν η θεότητα, η οποία ζούσε στην ψυχή των ανθρώπων από την γέννηση μέχρι και τον θάνατο και μεριμνούσε για την προσωπική εξέλιξη και ευημερία του ανθρώπου. Η φράση "Πράττω κατά τον δαίμονα εαυτού" αναφέρεται στην επιλογή από το άτομο σκέψεων και πράξεων που η συνείδησή του θεωρεί σωστές και του τις υπαγορεύει, ακόμα και εάν έρχονται σε σύγκρουση με τις κοινωνικές επιταγές. Την φράση αυτή επικρότησαν και υιοθέτησαν οι Στωικοί φιλόσοφοι.

Συνείδηση, λοιπόν...μία λέξη φαινομενικά απλή, αλλά με τόσα αποκρυφιστικά νοηματοδοτήματα και συσχετιζόμενη με τόσες άλλες συγγενικής φύσεως λέξεις...υποσυνείδητο, ασυνείδητο...Το ταξίδι, μόλις, ξεκίνησε.

Μακρύ το ταξίδι…γεμάτο άγριες φουρτούνες και τρομακτικές χίμαιρες. Χάνεσαι, ξαναβρίσκεις το δρόμο ή δεν τον βρίσκεις ή νομίζεις πως δεν έχεις χαθεί ποτέ. Ναι…υπάρχει και η τελευταία περίπτωση και είναι η πιο αηδιαστική. Αντικρύζεις εσένα και σε σιχαίνεσαι. Έπειτα, διακρίνεις τον σωσία σου και τον βροντοφωνάζεις. Όταν, όμως, πλησιάζει…τρομάζεις. Παραδομένος στις πλάνες σου, απορείς τί είναι αληθινό και τί οφθαλμαπάτη. Καμιά φορά, όμως, βυθίζεσαι στη μέθη…εκεί είναι όλα πιο όμορφα. Μετά ξυπνάς, αλλά οι περιηγήσεις συνεχίζουν και τα ερωτηματικά είναι πολλά.

Ανακάλυψες ποτέ αντιφατικά στοιχεία στη σκέψη και στη συμπεριφορά σου, τόσο δυνάμεων και αρετών, όσο και αδυναμιών και καταστροφικών διασυρμών; Άραγε...θύμωσες με τον εαυτό σου και αισθάνθηκες τόσο ευάλωτος και άλλο τόσο ένοχος; Καμιά φορά, εγώ απορώ με την μορφή και τις διαστάσεις της σκέψης μου. Φοβάμαι μήπως η υπερτροφοδότηση και η συνεπαγόμενη υπερλειτουργία της μου κάνουν κακό.

Και όλα αυτά τα ερωτηματικά...τόσο έντεχνα και μαεστρικά αναδύουν μυστηριακές ψυχόρμητες διαδιακασίες που διστάζω να αποδεχτώ και να βιώσω. Μπορεί να δρα η φοβία...αυτή της απομάκρυνσης από αυτό που αποκαλούμε "πραγματικότητα". Μα, και η πραγματικότητα τί είναι τελικά; Όλοι ζούμε σε αυτήν, όλοι την μνημονεύουμε, αλλά...έχουμε καταλάβει ακριβώς τί είναι; Μήπως, αυτή είναι η αιτία της ενοχής μου για τα πάντα...για τα καλά μου, για τα κακά μου, για τους άλλους ανθρώπους, για την ίδια την μυστηριώδη φύση; Άραγε, αυτή η λεγόμενη πραγματικότητα και οι νόμοι της με κάνουν να αισθάνομαι πως πράττω εσφαλμένα, ενώ εγώ μπορεί να έχω άλλη γνώμη; Η φύση τί άποψη να έχει για αυτό;

Είναι φορές...που νιώθω να επιλέγω, κάθε πρωί, μια μάσκα και άλλες φορές, συνήθως βράδυ...που νιώθω τα ουρλιαχτά της συνείδησής μου να ξεπερνούν τους στενούς τοίχους της ψυχής μου. Μα, τί είναι η συνείδηση; Όχι, δεν μπορεί και δεν θέλω να είναι το ίδιο με την πραγματικότητα. Δεν θυμάμαι, όμως, εάν επιτρέπω να τα ακούσει κανείς όλα αυτά. Δεν γνωρίζω ποιό είναι το σωστό. Αποδιοργανωμένες σκέψεις, αντιφατικές πράξεις, υπέρμετρη δειλία, μανιώδης φοβία...ακυβερνησία και λύπη...πολλή λύπη.

Η λύπη λένε πως είναι ο σωματοφύλακας του θυμού. Ε ναι, λοιπόν, έχω μέσα μου πολύ θυμό και απέραντη λύπη…για εμένα, για εσάς, για αυτόν τον κόσμο. Νιώθω πως δεν μου ανήκει ο εαυτός μου. Ξέρω...πως από εμένα και τον καθένα ξεχωριστά  ξεκινούν το παραμύθι, το όνειρο, η ίδια η ζωή...η πραγματική ζωή...η ευτυχισμένη ζωή…το ιδεώδες. Δεν είναι πως ονειροπολώ. Δεν είναι πως οι άλλοι…οι πολλοί…γνωρίζουν την πραγματική ζωή και την αληθινή ευτυχία. Δεν ξέρουν και δεν καταλαβαίνουν τίποτα.

Γι'αυτό έχουμε φτάσει εδώ…δεσμώτες των φυλακών που οι ίδιοι φτιάξαμε. Αλλοτριωμένοι στο σάπιο βασίλειό μας. Του το κρατάω αυτού του κόσμου. Τον μισώ και ξέρω το γιατί…Σε αυτόν τον κόσμο, όλα αγοράζονται. Πάντα, όμως, θα υπάρχουν κάποιοι που δεν θα πουλήσουν τη ψυχή τους στον βωμό της δουλικής δειλίας, παρά τις συγκρούσεις που θα κληθούν να έρθουν αντιμέτωποι.

Ο Freud εισήγαγε στην ιστορία της ψυχανάλυσης τις θεμελιώδεις συγκρούσεις μεταξύ του πολιτισμού και του ατόμου, μιλώντας για τον πολιτισμό ως πηγή δυστυχίας. Αναγνώρισε ως πρωταρχικό πρόβλημα την αντιφατικότητα ανάμεσα στην επιθυμία του ατόμου για ελευθερία και τις επιταγές του πολιτισμού και της κοινωνίας για κομφορμισμό και καταπάτηση των ενστίκτων. Ας απαντήσουμε, εν μέρει, στο παραπάνω ερώτημα για το τί είναι η πραγματικότητα. Η πραγματικότητα ή η κοινωνία ή ο πολιτισμός φέρονται να λειτουργούν ως κατασταλτικοί μηχανισμοί της ψυχικής ισορροπίας του ατόμου, καθώς φαίνεται να καταπιέζουν τις πρωταρχικές και ασυνείδητες ενορμήσεις του.

Μέσα στην κοινωνική πραγματικότητα, τα ένστικτα ζωής, αλλά και η φύσει επιθετικότητα/ένστικτα θανάτου απωθούνται σε μεγάλο βαθμό. Το άτομο αισθάνεται περιορισμένο ψυχικά και πρακτικά, αδυνατώντας να διαχειριστεί την εσωτερική του πίεση και την αντιφατικότητα της ίδιας του της φύσης. Άλλωστε...ποιός νομίζει πως η φύση του ανθρώπου είναι μόνο ενάρετη; Η φύση του ανθρώπου είναι και ζωώδης και καταστροφική και πολύ σκοτεινή.

Ας ανοίξουμε τα μάτια και ας δούμε καθαρά ποιά είναι η φύση μας. Δεν χρειάζεται να αναφερθώ στα αιματηρά γεγονότα της παγκόσμιας ιστορίας. Θα πω, όμως, πως όσο εμμονικά κατασταλτική και να είναι η κοινωνική πραγματικότητα, κάποια στιγμή θα πραγματοποιηθούν η έκρηξη της εσωτερικής πίεσης και η βίαιη εξωτερίκευση και προβολή των καταστροφικών ορμών. Αρνούμαι, πια, να πειστώ στην σημαντικότητα των επίκτητων ψευδαισθητικών αναγκών και της παραληρηματικής ελεύθερης βούλησης. Είναι προκαθορισμένο και ασφυκτικά περικυκλωμένο το πλαίσιο των επιλογών. Το ξέρεις...το βιώνεις καθημερινώς, αλλά αρνείσαι να το δεις...διστάζεις να το παραδεχτείς...αρνείσαι, αρνείσαι συνεχώς. Το υποσυνείδητο, όμως, είναι δυνατό.

Τα προβολικά παιχνίδια του μίσους και η διαστροφή των κατασκευασμένων αισθήσεων σε έχουν κατακτήσει ολοκληρωτικά, όμως...ποτέ δεν είναι αργά. Ο ψυχικός και συμπεριφορικός μας παροξυσμός ενισχύεται από την ψυχαναγκαστική λογική και την νομιμοποιημένη ανηθικότητα που κατακλύζουν την εποχή μας, αλλά για να είμαι ακριβής...δομούν την εποχή μας...αποτελούν την εποχή μας. Οι ενορμήσεις, όμως, είναι καταρχήν ατομικές και, εν συνεχεία, κοινωνικές. Σκέψου το. Μη σταματήσεις ποτέ να εξερευνείς την φύση σου: την φαντασία, την καταστροφικότητα, την ζωική δυναμικότητα, την συνείδηση, το ασυνείδητο, την προσωπικότητα, την ατομική θέληση και μοναδικότητα.

Το βρώμικο κρησφύγετο θα έχει, πάντοτε, ευκολότερη πρόσβαση. Βλέπεις...επουλώνει ψευδαισθησιακά τις πληγές και έπειτα σε κατακυριεύει ολοκληρωτικά. Όλα...φαντασιακά. Τί θα γινόταν, όμως, εάν το κρυστάλλινο παλάτι του πραγματικού εαυτού έπαυε να είναι αιώνια απαραβίαστο; Αχ ξεχασιάρα συνείδηση...βρες τα κλειδιά...βρίσκονται, πάντα, τόσο κοντά.

Ο Ντοστογιέφσκι, ο αριστουργηματικός αυτός συγγραφέας και περίτεχνος καταδύτης στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση και τον μυστηριώδη λυρικό μας βυθό, είχε πει: «Πείτε μου: ένας άνθρωπος που έχει νιώσει βαθιά τον εαυτό του, μπορεί να τον σέβεται;». Μεγάλο το ερώτημα...βίαιη η δράση του και...τρομακτική η κινητήρια δύναμή του. Η εκβατήρια κατεύθυνσή του, όμως, ανήκει σε σένα και μόνο σε σένα...μην την αφήνεις σε κανέναν άλλον...βγάλε τις μάσκες και αφέσου στην γύμνια της φύσης. Αυτή...δεν θα σε προδώσει ποτέ. Μην το κάνεις ούτε κι εσύ.

θα αρχίσεις

να ζεις

ή

απλά θα υπάρχεις;

Κιούση Κωνσταντίνα

ΠΗΓΗ...http://www.o-klooun.com

Διαβάστε Περισσότερα

Πάππους και γιαγιά: Μια σχέση που χαλάει ή ωφελεί τα παιδιά;

Οι γονείς συχνά παραπονιούνται ότι ο παππούς και η γιαγιά πολλές φορές ξεπερνούν τα όρια, δίνουν συμβουλές και επικρίνουν τους γονείς, εκφράζουν υπερβολική αγάπη προς τα παιδιά, τα κακομαθαίνουν, κάνουν όλα τους τα χατίρια και τα κάνουν ανεξέλεγκτα.

Ας σκεφτούμε ότι μέσα από αυτή τη σχέση ο παππούς και η γιαγιά έχουν την ευκαιρία να κάνουν όσα δεν είχαν κάνει ή δεν είχαν προλάβει να κάνουν με τα παιδιά τους. Όταν ήταν γονείς και μεγάλωναν τα παιδιά τους δεν είχαν το χρόνο, τη διάθεση ή το κουράγιο για σκανταλιές και παιχνίδι. Τώρα πλέον σε αυτή τη σχέση δεν έχουν την κύρια ευθύνη της ανατροφής και δεν έχουν να σκεφτούν συνέπειες και επιπτώσεις των ορίων που δεν βάζουν. 

Η σχέση του παππού και της γιαγιάς με τα εγγόνια είναι μια σχέση μοναδική που δίνει πολλά και στις δύο πλευρές. Είναι περισσότερα τα οφέλη παρά τα μειονεκτήματα που συγκεντρώνει αυτή η σχέση. Εξάλλου, τα όρια τα βάζει ο γονιός τόσο στα παιδιά όσο και στη σχέση με τους δικούς του γονείς. Οι γονείς θα πρέπει να μην είναι επικριτικοί με τους δικούς τους γονείς. Ακούγεται αρκετά σκληρό να λένε: «Δεν θέλω να μεγαλώσω τα παιδιά μου, όπως εσείς. Δεν θέλω να κάνω τα δικά σας λάθη». 

Διαφορετική γενιά, διαφορετικά βιώματα και εμπειρίες, διαφορετικές προσλαμβάνουσες και ερεθίσματα, μια τελείως διαφορετική νοοτροπία. Ένα άτομο που βρίσκεται πλέον στην τρίτη ηλικία είναι δύσκολο να αλλάξει τη δική του νοοτροπία και είναι δύσκολο να συμμορφωθεί με τους κανόνες που θέτουν οι γονείς. Ίσως το πιο πρόσφορο πεδίο στο οποίο μπορούμε να παρέμβουμε είναι το ίδιο το παιδί, ξεκαθαρίζοντας τους διαφορετικούς κανόνες που υπάρχουν στο σπίτι με τον παππού και τη γιαγιά και στο δικό μας σπίτι. Ένα παιδί που έχει μάθει να ζει με όρια και κανόνες δεν θα γίνεται τελείως ανεξέλεγκτο από τη χαλαρότητα του παππού και της γιαγιάς. Το παιδί έχει ανάγκη από αυτή τη διαφορετική σχέση, έχει ανάγκη από ένα άτομο που νιώθει ότι είναι σύμμαχός του. Ωστόσο, αυτά θα πρέπει να γίνονται μέσα σε λογικά πλαίσια και να μην ξεφεύγει η κατάσταση.

Ένα σημείο στο οποίο θα πρέπει να σταθούμε είναι στη σχέση που έχουμε με τους γονείς μας. Ο τρόπος που βλέπουμε τη σχέση που έχει ο παππούς και η γιαγιά με τα εγγόνια εξαρτάται από τη δική μας σχέση με τους γονείς μας. Μήπως νιώθουμε ότι προσφέρουν στο εγγόνι τους πολύ περισσότερα από ότι πρόσφεραν σε εμάς, ότι είναι πιο συναισθηματικοί και εκδηλωτικοί μαζί του, ότι παίζουν περισσότερο μαζί του και του κάνουν όλα τα χατίρια; Μπορεί να μην το συνειδητοποιούμε, ωστόσο, είναι μια σύγκριση που γίνεται αυτόματα και αναπόφευκτα. Ας αφήσουμε όμως τα παιδιά να αναπτύξουν τη δική τους σχέση με τον παππού και τη γιαγιά βάζοντας κάποια όρια και ας δώσουμε την ευκαιρία στους γονείς μας να ζήσουν όσα δεν πρόλαβαν να χαρούν από τα παιδιά τους, αλλά ας επιλύσουμε κι εμείς τις διαφορές που έχουμε με τους γονείς μας. 

ΠΗΓΗ...http://papadopsixologos.blogspot.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Το κορίτσι που φορούσε μάσκες

Μια φορά ήταν ένα κορίτσι πολύ όμορφο. Ήταν ψηλό, με λεπτό όμορφο σώμα. Μακριά ξανθά μαλλιά πέφταν στους ώμους της. Έβλεπε τον κόσμο μέσα από δύο καταπράσινα μάτια.

 Η γλυκιά μας Κατερίνα, όπως ήταν το όνομα της, είχε μια συνήθεια. Της άρεσε να φοράει μάσκες. Είχε πολλές στην τσάντα της και έβαζε μια για κάθε περίσταση. Το πρωί πάντα έβαζε την γελαστή μάσκα. Στο γραφείο όπου δούλευε έβαζε την σοβαρή μάσκα. Αν κάποιος συνάδερφος της μιλούσε έβαζε την μάσκα χαμογελάω ελαφρά. Τις φορές που η διευθύντρια της την καλούσε στο γραφείο της ή μιλούσε με κανένα πελάτη φορούσε την μάσκα επαγγελματία. Αυτή είχε λίγη δόση είμαι σοβαρή με αυτοπεποίθηση, αλλά χαμογελάω και ελαφρά αν χρειαστεί.

 Το μεσημέρι επέστρεφε στο σπίτι. Πάντα μιλούσε στο τηλέφωνο με την μητέρα της ή την αδερφή της. Η μητέρα θα γκρίνιαζε για κάτι. Η Κατερίνα τότε έβαζε την μάσκα του θυμού. Φώναζε και μερικές φορές γιατί ταιριάζει πολύ με αυτήν την μάσκα. Η αδερφή της πάλι ήταν με τις μέρες της. Κάποιες μέρες τηλεφωνούσε για να πει ευχάριστα, άλλες ήταν δύσκολες και άκουγες μόνο δυσάρεστα. Η Κατερίνα έβαζε και στις δυο περιπτώσεις την μάσκα της αδιαφορίας. Ήταν η πιο κατάλληλη.

 Το βραδάκι συνήθιζε να βγαίνει με την κολλητή της. Οι μάσκες ήταν πάντα δίπλα στο κραγιόν. Αν η φίλη της ήταν χαρούμενη γιατί αγόρασε καινούργιο φουστάνι ή βρήκε καινούργιο αγόρι έβαζε την μάσκα της χαράς. Αν πάλι είχε χωρίσει, πράγμα καθόλου σπάνιο, ή δεν είχε λεφτά φόραγε την μάσκα της θλίψης. Καμμιά φορά τσαντίζονταν η κολλητή της με τους μ... που κυκλοφορούν και η Κατερίνα βιαζόταν να βάλει την μάσκα της νευριασμένης.

 Έτσι περνούσαν τα χρόνια. Βλέπετε οι συνήθειες είναι κάτι που δε αλλάζουμε με τίποτα. Κάθε μέρα η τσάντα της Κατερίνας ήταν γεμάτη μάσκες. Μερικές φορές αγόραζε κι άλλες για να ταιριάζει καλύτερα στην περίσταση. Αν πήγαινε σε ένα πάρτι μαζί με το καινούργιο μπλουζάκι που πάντα ψώνιζε έβαζε και την μάσκα μεγάλο χαμόγελο. Αυτή βοηθούσε πάντα στο να την συμπαθούν οι άλλοι αμέσως. Στα πάρτι βοηθούσε πολύ και η μάσκα είμαι ενδιαφέρουσα.

 Σε ένα τέτοιο πάρτι ήταν η πρώτη φορά που δεν ήξερε πια μάσκα να βάλει. Ήταν δώδεκα η ώρα και ενώ δεν περίμεναν κανέναν άλλο καλεσμένο, εμφανίστηκε ο Γιώργος. Όλοι χάρηκαν που ήρθε. Τον χαρακτήριζαν ως η ψυχή της παρέας. Πράγματι ο Γιώργος έκανε αστεία και περνούσαν πολύ καλά. Η Κατερίνα έβαλε την μάσκα διασκεδάζω. Όταν όμως εκείνος της πρότεινε να χορέψουν, τα έχασε. Έψαξε μέσα στην τσάντα αλλά δεν μπορούσε να βρει τίποτα κατάλληλο. Πάνω στην βιασύνη να βάλει κάτι της έπεσε το κινητό, το κραγιόν και η μάσκα χαμογελάω λίγο. Την φόρεσε όπως μπορούσε και πήγε να χορέψει. Ο Γιώργος ερωτεύτηκε αυτό το χαμόγελο. Έτσι η Κατερίνα την άλλη μέρα αγόρασε την μάσκα έχω σχέση. Στο Γιώργο άρεσε πολύ η Κατερίνα. Δεν ήξερε τίποτα για τη συνήθειά της.

 Πέρασαν αρκετοί μήνες ώσπου μια μέρα που είχαν βγει βόλτα ο Γιώργος είπε στην Κατερίνα.

 «Είσαι τόσο όμορφη, αλλά κάτι συμβαίνει με εσένα.»

 «Τι εννοείς;» είπε η Κατερίνα και έβαλε τη μάσκα της απορίας. «Όταν κοιτάζω τα μάτια σου, βλέπω ένα κενό. Προσπαθώ να καταλάβω τι νιώθεις και είναι σαν να κοιτάζω ένα τοίχο.»

 Η Κατερίνα δεν καταλάβαινε τίποτα. Ψαχούλεψε στην τσάντα αλλά δεν ήξερε τι ταίριαζε. Άφησε την απορία.

 «Δεν ξέρω πώς ακριβώς να το περιγράψω. Σαν να μην έχεις τίποτα μέσα σου. Σαν να είσαι άδεια.»

 Αυτά τα λόγια είπε και από τότε δεν ξαναπήρε τηλέφωνο, ούτε ξαναπήγαν βόλτα.

 Για μέρες η Κατρίνα δεν ήξερε πώς να αντιδράσει. Έβαζε τις μάσκες που συνήθιζε κάθε μέρα. Την γελαστή το πρωί, την σοβαρή στην δουλειά, του θυμού στην μαμά. Όμως κάτι δεν της άρεσε. Ένιωθε πως καμία μάσκα δεν ταίριαζαν στο πρόσωπό της. Όποια και να έβαζε της φαινόταν σαν ένα ρούχο που δεν της πήγαινε ή δεν ήταν το νούμερό της. Έτσι ένα βράδυ που δεν ήξερε τι να βάλει αποφάσισε να μην βγει με την κολλητή της. Θα έμενε είπε σπίτι. Έβαλε ένα κρασί και άπλωσε όλες τις μάσκες μπροστά της.

 «Θεέ μου, πόσες έχω ;» αναφώνησε. Εκείνη τη στιγμή κατάλαβε. Ξέσπασε σε λυγμούς. Δεν ήθελε να ζει άλλο έτσι. Έκλαιγε, έκλαιγε ώρες.

 «Τι  θα κάνω;» αναρωτιόταν απελπισμένη.

 «Δεν ξέρω άλλο τρόπο να ζω. Είναι τόσο εύκολο να ζεις με μάσκες. Δεν χρειάζεται να νιώθεις, δεν χρειάζεται να ρισκάρεις ή να παίρνεις αποφάσεις. Αλλά κυρίως δεν χρειάζεται να πονάς, όπως πονάω τώρα.»

 Αλήθεια ήταν τόσο μεγάλος ο πόνος της που για πρώτη φορά πήρε μια μεγάλη απόφαση. Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη. Κοίταξε τα πρησμένα από το κλάμα μάτια της, κοίταξε τα αχτένιστα μαλλιά της. Θυμήθηκε πως είναι η πραγματική της εικόνα, χωρίς μάσκα. Για πρώτη φορά τόλμησε να δει το πρόσωπό της. Της φάνηκε παράξενο αλλά δεν ήταν και τόσο άσχημο αυτό που έβλεπε. Γιατί λοιπόν φοβόταν να το δείξει; Γιατί το έκρυβε; Έτσι πήρε το ρίσκο. 

Πέταξε όλες τις μάσκες.

 Το μόνο που έβαλε στην τσάντα της ήταν ένα μικρό καθρεφτάκι και το αγαπημένο της κραγιόν.

 Για πρώτη φορά ήταν ελεύθερη. 

ΦΛΩΡΑ Κ. 18 Δεκεμβρίου 2015 

ΠΗΓΗ...http://www.doctv.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Ήταν κι αυτό το λίγο που φάνταζε πολύ.

Της Μαρίας Χριστίνας Σωτήρου

Είναι και κάποια βράδια περίεργα.

Που στριφογυρνάς για ώρες και δεν έχεις ύπνο.

Λίγο μια ταινία που είδες.

Λίγο μιά σκηνή που θυμήθηκες.

Λίγο εκείνος.

Λίγο οι παλιές σας συνομιλίες.

Λίγο ένας στοίχος που άκουσες.

Λίγο το τραγούδι σας που έπαιξε τυχαία εκείνο το συγκεκριμένο βραδυ.

Λίγο που σου έλειψε.

Λίγο που τον σκέφτηκες.

Λίγο που τα περίμενες όλα αλλιώς κι αλλιώς σε βρήκαν.

Όλα αυτά τα λίγο που φαντάζουν πολύ.

Όλα και πολύ.

Αναμνήσεις λέγονται.

Και μαζί με αυτές έρχεται κι η νοσταλγία.

Νοσταλγία για το αν όλο αυτό ήταν πραγματικό ή παραμύθι.

Γιατί αυτό το λίγο έγινε πολύ.

Γιατί αυτό το πολύ έγινε λίγο.

Αυτή η παρουσία που έγινε απουσία.

Κ αυτή η βαβούρα που έγινε σιωπή.

Λίγο που δεν ξέρεις αν έκανες κάτι λάθος.

Λίγο που δεν ξέρεις αν έκανες κάτι σωστό.

Λίγο που δεν ξέρεις τελικά τι έγινε.

Λίγο που χαθήκατε στην ίδια διαδρομή.

Χάσατε το φανάρι ; διαλέξατε άλλο προορισμό ; ο ένας πήγε δεξιά κ ο άλλος αριστερά.

Τι έγινε αναρωτιέσαι.

Και δεν θα μάθεις και ποτέ.

Λίγο η βροχή.

Λίγο αυτός ο καιρός που σε ρίχνει.

Λίγο οι σκέψεις σου.

Λίγο η φωνή του που έχεις καιρό να ακούσεις.

Λίγο η καθημερινότητα σου που άλλαξε.

Λίγο αυτές οι καλημέρες κι οι καληνύχτες.

Λίγο οι αναμνήσεις σου.

Λίγο οι λεπτομέρειες.

Αυτές οι λίγες που ήταν πολλές.

Γιατί αυτό το λίγο ήταν τελικά πολύ.

Γιατί αυτό το πολύ τελικά σου έλειψε.

Χθές, τώρα, πριν από λίγο.

Εκεί που διάβαζες τα μηνύματα.

Εκεί που έβλεπες φωτογραφίες.

Εκεί που δεν είχες πατήσει “διαγραφή” γιατί δεν σου πήγαινε καρδιά.

Έτσι συνηθίζεις να λες.

Κι έτσι συνηθίζεις να τις κρατάς.

Κι αυτές κι εκείνον.

Απόψε ξεκάθαρα δεν ήταν η μέρα σου.

Δεν ήταν η νύχτα σου.

Δεν ήταν μαζί εκείνος.

Εκείνος μαζί με τις λίγες αναμνήσεις που ήταν πολλές.

Καληνύχτα λοιπόν σε Εσένα για όλα τα βράδια που λείπεις.

Καλήμερα σε εμένα για όλα εκείνα τα πρωινά που με βρήκαν μόνη να πίνω καφέ.

Χωρίς το μήνυμα σου.

Χωρίς το τηλέφωνο σου.

Χωρίς Εσένα τον ίδιο.

ΠΗΓΗ...http://www.anapnoes.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Το στόμα του κόσμου ξέρει μόνο να τρώει τα κόλλυβα εκείνων που το ίδιο σκότωσε.

Της Ματίνας Κ. Καρελιώτη.

Πλήθος. 

Άνθρωποι λογιώ λογιώ περνούν τα φανάρια της αυθαιρεσίας σκορπώντας μοιραία δυστυχήματα ακόμα στους προσεκτικότερους διαβάτες της διαδρομής “Υπάρχω”.

Οι σειρήνες των ασθενοφόρων σπεύδουν να παραλάβουν τις αιμόφυρτες συνειδήσεις, ουρλιάζοντας στους ψευδομειλίχιους και πράους νομιμόφρονες της κοινωνικής σύμβασης μπας και παραμερίσουν την αδιαλλαξία τους.

Πλήθος ηλικιωμένων ηθικών αξιών μαζεύεται στον τόπο των συμβάντων και στέκει πάνω του με μια θλίψη παραγινωμένη. Τόσο, που θα ‘λεγες αν πέσει ο καρπός θα γίνει αδιαφορία.

Πλήθος.

Άνθρωποι – παράλληλα σύμπαντα, φορούν ρούχα δανεικά, ξεγυμνώνοντας έτσι την αξιοπρέπεια τους. Οδηγούν δεξιοτίμονα την τύχη τους σε λάθος λωρίδες, φλερτάροντας μ’ ένα τέλος που δείχνει να πολλαπλασιάζει τις πιθανότητες του. Όσοι θα επιβιώσουν ως απογοητευμένοι γενναίοι θα λογίζονται.

Πλήθος.

Ανθρωποφάγες φιγούρες καραδοκούν πλάι σ’ όσους πεθαίνουν από επιθυμίες. Πλευρίζουν με δόλο όσους ξεχειλίζουν από όνειρα και λυμαίνονται τις καρδιές που μοσχοβολούν ειλικρίνεια. Τα ποσοστά επιβίωσης οραματίζονται μόνο μια βίαιη λύτρωση.

Πλήθος. Ένας αριθμός που δηλώνει μεγάλη ποσότητα. Σε καμία περίπτωση όμως μια κάποια ποιότητα. Φουσκώνει σαν χείμαρρος παρασύροντας με ορμή το λευκό πέπλο της νύφης που δεν στάθηκε ποτέ στο πλευρό του ΝΑΙ της.

Πλήθος πλίθινο.

Το στόμα του κόσμου ξέρει μόνο να τρώει τα κόλλυβα εκείνων που το ίδιο έχει στείλει στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Ο πληθυντικός ευγενείας χάσκει με το στόμα ανοιχτό προς το Επέκεινα κι εκείνη η υπόσχεση που έδωσε στον εαυτό του, έγινε Χ ανάμεσα σε τέσσερις τελείες.

Ματίνα Καρελιώτη

ΠΗΓΗ...http://www.anapnoes.gr

Διαβάστε Περισσότερα

"Θέλω να ξέρεις…" Χόρχε Μπουκάι

Θέλω να με ακούς χωρίς να με κρίνεις…

Θέλω τη γνώμη σου χωρίς συμβουλές…

Θέλω να με εμπιστεύεσαι χωρίς απαιτήσεις…

Θέλω τη βοήθειά σου και όχι να αποφασίζεις για μένα…

Θέλω να με προσέχεις χωρίς να με ακυρώνεις…

Θέλω να με κοιτάς χωρίς να προβάλλεις τον εαυτό σου σε μένα…

Θέλω να με αγκαλιάζεις χωρίς να με κάνεις να ασφυκτιώ…

Θέλω να μου δίνεις ζωντάνια χωρίς να με σπρώχνεις…

Θέλω να με υποστηρίζεις χωρίς να με φορτώνεσαι…

Θέλω να με προστατεύεις χωρίς ψέματα…

Θέλω να με πλησιάζεις χωρίς να εισβάλλεις…

Θέλω να ξέρεις τις πλευρές μου που πιο πολύ σε ενοχλούν..

Να τις αποδέχεσαι και να μην προσπαθείς να τις αλλάξεις…

Θέλω να ξέρεις… πως σήμερα μπορείς να βασίζεσαι πάνω μου…ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ

Από το βιβλίο «Ιστορίες να σκεφτείς» του Χόρχε Μπουκάι

Διαβάστε Περισσότερα

"Ζητώ το αδύνατο" Άννα Καστίγιο

Ζητώ το αδύνατο: αγάπα με για πάντα.

Αγάπα με όταν ο πόθος όλος έχει φύγει.

Αγάπα με με την προσήλωση ενός μοναχού.

Όταν ο κόσμος στην ολότητά του

κι όλα όσα κρατάς ιερά σε συμβουλεύουν

για τ’ αντίθετο: αγάπα με ακόμη παραπάνω.

Όταν σε γεμίζει οργή και είναι τυφλή: αγάπα με.

Όταν το κάθε βήμα απ’ την πόρτα στη δουλειά σου σε κουράζει—

αγάπα με· κι απ’ τη δουλειά στο σπίτι πάλι.

*

Αγάπα με όταν πλήττεις—

όταν κάθε γυναίκα που κοιτάς

είναι η μία καλύτερη απ’ την άλλη,

ή, σαν πιο αξιολύπητη να ’μαι που ζητώ,

αγάπα με όπως με αγαπούσες πάντα:

όχι σαν θαυμαστής ή σαν κριτής, μα με

τη συμπόνια που επιφυλάσσεις στον εαυτό σου

όταν είσαι μόνος.

*

Αγάπα με όπως απολαμβάνεις τη μοναξιά σου,

αυτήν που σε προετοιμάζει για το θάνατο,

το μυστήριο της σάρκας, καθώς σκίζει και ράβει.

Αγάπα με όπως την πολυτιμότερη παιδική σου ανάμνηση—

κι αν δεν μπορείς να θυμηθείς καμιά—

φαντάσου μία, βάλε με εκεί μαζί σου.

Αγάπα με στα γεράματα όπως μ’ αγαπούσες στη νιότη.

*

Αγάπα με σαν να ’μουν εγώ για πάντα—

και θα κάνω το αδύνατο

μια απλή πράξη,

αγαπώντας σε, αγαπώντας σε όπως σ’ αγαπώ.

Άννα Καστίγιο

Διαβάστε Περισσότερα

"Μόνο γιατί μ'αγάπησες" Μαρία Πολυδούρη

Μόνο γιατί μ'αγάπησες

Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες
στα περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.

Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι’ αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο
κ’ έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.

Μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν
με την ψυχή στο βλέμμα,
περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο
της ύπαρξής μου στέμμα,
μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν.

Μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες
και στη ματιά σου να περνάη
είδα τη λυγερή σκιά μου, ως όνειρο
να παίζει, να πονάη,
μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες.

Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε
γι’ αυτό έμεινεν ωραίο το πέρασμά μου.
Σα να μ’ ακολουθούσες όπου πήγαινα,
σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου.
Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε.

Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα,
γι’ αυτό η ζωή μου εδόθη.
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη
μένα η ζωή πληρώθη.
Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα.

Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου
μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.
Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου
μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια,
μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.

Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες
έζησα, να πληθαίνω
τα ονείρατά σου, ωραίε που βασίλεψες
κ’ έτσι γλυκά πεθαίνω
μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες.


Μαρία Πολυδούρη

Διαβάστε Περισσότερα