1940: Η ΠΕΙΝΑ

Τον χειμώνα του 1941-42, όταν η πείνα έπληξε την Αθήνα, ο φωτογράφος Δημήτρης Χαρισιάδης φωτογράφισε τους Αθηναίους με φανερά τα σημάδια της πείνας και της κακουχίας. Σκοπός του ήταν η διοχέτευση αυτού του υλικού στο εξωτερικό, ώστε να επισπευστεί η χορήγηση επισιτιστικής βοήθειας. Το 1943 το υλικό αυτό συμπεριλήφθηκε στο λεύκωμα Σούπα του παιδιού και ΙΚΑ Πειραιώς. Οι φωτογραφίες είναι από αυτό το λεύκωμα. Φωτογραφικό Αρχείο Μουσείου Μπενάκη.
Από τον ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΥΡΙΑΖΗ 

O μεγάλος λιμός έφερε την πόλη της Αθήνας και τους κατοίκους της σε απάνθρωπα όρια, σε καταστάσεις που είχαν να εμφανιστούν από τους αρχαίους χρόνους. Τα θύματα του λιμού μετριούνται σε εκατοντάδες χιλιάδες, γεγονός που, αν το δούμε αναλογικά, αποδεικνύει ότι η δοκιμασία που πέρασε ο αθηναϊκός λαός υπήρξε πρωτόγνωρη, ακόμα και γι' άλλες χώρες που λεηλάτησαν οι δυνάμεις του Άξονα.
 Τα στοιχεία όλων των ιστορικών συγκλίνουν στο ότι Γερμανοί και Ιταλοί προχώρησαν στη συστηματική καταλήστευση των κατεχόμενων χωρών από πρώτες ύλες, τρόφιμα και εργατικό δυναμικό, κατά παράβαση των κανόνων περί επιτάξεως σε κατεχόμενη χώρα που ορίζουν διάφοροι διεθνείς κανονισμοί. Στο μυαλό των ναζί οι Έλληνες ήταν ένας λαός που είχε φυλετικά διαβρωθεί, δεν ανήκε στις «ανώτερες» φυλετικές τάξεις, οπότε η αντιμετώπισή του δεν χρειαζόταν να διαφέρει από αυτήν ενός ζώου.
 Η ζωή στην Αθήνα μετά τις 27 Απριλίου, ημέρα παράδοσης της πόλης στους Γερμανούς, δεν μπορούσε να γυρίσει πίσω στην παλιά της καθημερινότητα. Ήδη, από τους πρώτους μήνες, αποκλεισμένοι άνθρωποι έψαχναν απεγνωσμένα για μια υποτυπώδη στέγη: φαντάροι που δεν μπορούσαν να γυρίσουν στις πατρίδες τους, εκτοπισμένοι της Αν. Μακεδονίας και Θράκης από τους Βούλγαρους (έφταναν τους 100.000), Πειραιώτες που είχαν μείνει χωρίς σπίτι μετά την καταστροφή του λιμανιού από την έκρηξη του αγγλικού μεταγωγικού και τον βομβαρδισμό της γερμανικής αεροπορίας.
 Ο ακατάσχετος πληθωρισμός (για παράδειγμα, τον Νοέμβριο του 1944 μια νέα δραχμή ισοδυναμούσε με 50 δισ. προπολεμικών δραχμών), απόρροια της κατεστραμμένης οικονομίας, είχε θέσει ουσιαστικά στο περιθώριο κάθε νομισματική συναλλαγή. Χαρακτηριστικό είναι ότι τον Σεπτέμβριο του 1941 μια χρυσή λίρα στοίχιζε 961 δραχμές, τον Ιούλιο του 1943 1.662.890 και τον Αύγουστο του 1944 2.390.846.153. 
Κάπως έτσι φτάσαμε στο σύστημα της «μαύρης αγοράς», ενός συστήματος χωρίς κανέναν κρατικό, ηθικό και κοινωνικό κανόνα. Από τον Απρίλιο του 1941 έως τον Ιούνιο του 1942 η τιμή του ψωμιού αυξήθηκε 89 φορές. Το λάδι στην Αθήνα, ενώ προπολεμικά πωλούνταν 44 δραχμές η οκά, τον Οκτώβριο του '41 είχε φτάσει τις 800 δραχμές και τον Ιανουάριο του '42 τις 4.500. Στο αποκορύφωμα των δυσκολιών, πηγές της εποχής αναφέρουν ότι ολόκληρες μονοκατοικίες ανταλλάσσονταν με τρεις τενεκέδες λάδι. Υπολογίζονται ότι σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής 60.000 ιδιοκτησίες (σπίτια, οικόπεδα, διαμερίσματα) άλλαξαν χέρια στην Αθήνα.



Η σκληρότερη περίοδος υπήρξε ο χειμώνας του 1941-1942, εξαιτίας του μεγάλου ψύχους και του βρετανικού αποκλεισμού, που δυσκόλευε ακόμα περισσότερο τη διακίνηση των αγαθών. 

Οι κατεστραμμένες υποδομές και τα οδικά δίκτυα απέκλειαν την Αθήνα από τις παραγωγικές περιοχές της χώρας και τα πλέον ζωτικά είδη, με αποτέλεσμα οι κάτοικοί της να «συνηθίσουν» στο θέαμα ατροφικών παιδιών που ψαχούλευαν στα σκουπίδια και εκατοντάδων νεκρών σε πεζοδρόμια και δρόμους της πρωτεύουσας που κείτονταν άθαφτα. 

Τα ποσά που αναγκάστηκε να πληρώσει η Ελλάδα στους κατακτητές της υπήρξαν τα υψηλότερα κατά κεφαλήν της κατεχόμενης Ευρώπης και έφτασαν στο 113,7% του ΑΕΠ της χώρας.
 Τον Μάιο του 1941 κατασχέθηκαν όλα τα διαθέσιμα, ζωτικής σημασίας εμπορεύματα και τα βιομηχανικά προϊόντα και στάλθηκαν στη Γερμανία. Με τον νόµο 108/1941 της κατοχικής κυβέρνησης Τσολάκογλου, το γερµανικό κράτος απαλλασσόταν και από κάθε υποχρέωση αποζηµίωσης. Τον επόµενο χρόνο, μάλιστα, µε τον νόµο 1586/1942 η Ελλάδα αποζηµίωνε τους Γερµανούς υπηκόους «διά πάσας τας λόγω των πολεµικών επιχειρήσεων... επί ελληνικού κρατικού εδάφους προξενηθείσας ή προξενουµένας έτι ζηµίας».
 Ένα εκατομμύριο περίπου χρυσές λίρες, προερχόμενες κυρίως από την εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης, πωλήθηκαν σε εξευτελιστικές τιμές στη Γερμανία μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος. Επιχειρήσεις που αρνήθηκαν να δεχτούν ως «συνεταίρους» τους Γερμανούς έκλειναν και τα κινητά τους μέρη στέλνονταν στη Γερμανία. Η σκληρότερη περίοδος υπήρξε ο χειμώνας του 1941-1942, εξαιτίας του μεγάλου ψύχους και του βρετανικού αποκλεισμού, που δυσκόλευε ακόμα περισσότερο τη διακίνηση των αγαθών.
 Οι κατεστραμμένες υποδομές και τα οδικά δίκτυα απέκλειαν την Αθήνα από τις παραγωγικές περιοχές της χώρας και τα πλέον ζωτικά είδη, με αποτέλεσμα οι κάτοικοί της να «συνηθίσουν» στο θέαμα ατροφικών παιδιών που ψαχούλευαν στα σκουπίδια και εκατοντάδων νεκρών σε πεζοδρόμια και δρόμους της πρωτεύουσας που κείτονταν άθαφτα. 
Σύμφωνα με τα αρχεία των κατοχικών Αρχών, τον Νοέμβριο του 1941 ο αριθμός των νεκρών τετραπλασιάστηκε σε σχέση με τον αντίστοιχο της περιόδου 1931-1940, ενώ το διάστημα Ιανουαρίου-Μαρτίου εξαπλασιάστηκε. Ο αριθμός άγγιζε τους 300-400 νεκρούς την ημέρα μόνο τον Δεκέμβριο. Με στοιχεία από το Ελληνικό Υπουργείο Ανοικοδομήσεως, το β΄εξάμηνο του 1941 οι γεννήσεις στην Αθήνα ήταν 5.400 και οι θάνατοι 20.300, δηλαδή πέθαναν 15.000 άνθρωποι περισσότεροι απ' όσους γεννήθηκαν.
 Το α΄εξάμηνο του 1942 η «μακάβρια» διαφορά εκτινάχθηκε στους 22.500 περισσότερους νεκρούς.
 Ακόμα και αυτοί οι επίσημοι αριθμοί, όμως, παρουσιάζουν συντηρητικά το πρόβλημα, καθώς οι θάνατοι δεν αναφέρονταν επίσημα σκοπίμως, προκειμένου τα κουπόνια διατροφής των αποθανόντων να χρησιμοποιούνται από συγγενείς. 









ΠΗΓΗ...http://www.lifo.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

UNICEF: ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Η παγκόσμια οικονομική κρίση έχει βυθίσει 2,6 εκατομμύρια παιδιά στη φτώχεια στις πιο εύπορες χώρες του κόσμου, με τα παιδιά στην Ιρλανδία, τη Λετονία και την Ελλάδα να έχουν πληγεί περισσότερο, σύμφωνα με τα στοιχεία πρόσφατης έκθεσης της UNICEF.

Η οικονομική κρίση που «χτυπάει» πολλές χώρες από το 2008 και εντεύθεν έχει βυθίσει μεγάλο μέρος των παιδιών του ανεπτυγμένου κόσμου κάτω από το επίπεδο της φτώχειας. Μάλιστα, τα στοιχεία αναφέρουν πως ο εκτιμώμενος αριθμός φτάνει στα 76,5 εκατομμύρια.

«Πολλές εύπορες χώρες κάνουν ένα άλμα προς τα πίσω. Αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στα παιδιά, καθώς έχει μακροχρόνιες συνέπειες», δήλωσε ο Jeffrey O'Malley, επικεφαλής της παγκόσμιας πολιτικής και στρατηγικής της UNICEF.

Στην Ελλάδα, που έχει πληγεί από τα μέτρα λιτότητας, περισσότερο από το 40% των παιδιών ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας (σ.σ.: τα στοιχεία είναι για το 2012).

Αυτό που σημειώνει ο O 'Malley είναι ότι οι ανεπτυγμένες χώρες χρειάζονται ένα ισχυρό δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας για την προστασία των παιδιών. Και το παράδειγμα, όπως σημειώνει, πρέπει να το δώσουν τώρα οι πλούσιες χώρες.

Η έκθεση κάνει λόγο για «παιδιά της ύφεσης» που πλήττονται καίρια, καθώς είναι η πλέον ευάλωτη κοινωνική ομάδα. Μάλιστα, οι πολιτικές δραστικής μείωσης των κοινωνικών παροχών σε προϋπολογισμούς χωρών όπως η Ελλάδα, η Ιταλία και η Πορτογαλία επιτείνουν το πρόβλημα, αντί να το αντιμετωπίζουν.

ΠΗΓΗ...http://www.iefimerida.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΑΛΟΓΑ, ΓΑΪΔΟΥΡΙΑ, ΜΟΥΛΑΡΙΑ: ΟΙ "ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΟΙ ΗΡΩΕΣ" ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΜΑΧΕΣ

«Σ' ένα χαντάκι, σκεπασμένο με χιόνι, ο ψαρής μου κόλλησε. Πεινασμένο, μουσκεμένο ως το κόκαλο, ταλαιπωρημένο από το αδιάκοπο τρέξιμο πάνω στα κατσάβραχα ήταν γραφτό του να μείνει εκεί. Το χάιδεψα λίγο στο σβέρκο και το φίλησα. Και κίνησα. Σε λίγα βήματα γύρισα να ιδώ για τελευταία φορά. Μπορεί να ήταν ζώο, αλλά ήταν σύντροφος στον πόλεμο. Είχαμε δει τόσες φορές μαζί το θάνατο, είχαμε περάσει μαζί μερόνυχτα ζωής τέτοια που δεν λησμονιέται ποτέ. Και το είδα να με κοιτάζει που έφευγα. Τι ματιά ήταν αυτή βρε παιδιά. Πόσο παράπονο, πόση λύπη φανέρωνε. Μ' έπιασε το κλάμα. Ο πόλεμος δεν αφήνει καιρό για τέτοια. Σε μια στιγμή σκέφτηκα να το σκοτώσω. Δεν βάσταξε όμως η καρδιά μου. Και το άφησα εκεί. Με κοίταζε ώσπου χάθηκα πίσω από τον βράχο».
Η μαρτυρία αυτή πολεμιστή του '40, όπως τη μεταφέρει σε μεγάλο αφιέρωμά του για τα μόνοπλα του Ελληνικού Στρατού, αυτούς τους λησμονημένους ήρωες, όπως χαρακτηριστικά τους αποκαλεί, ο διευθυντής του Γ' Κτηνιατρικού Νοσοκομείου, γενικός αρχικτηνίατρος, συνταγματάρχης Κωνσταντίνος Τερψίδης, αποτελεί ίσως την πλέον αδιάσειστη απόδειξη της μεγάλης προσφοράς των ίππων, των ημιόνων και των όνων στις μάχες που έχει δώσει στον ρου της Ιστορίας ο Ελληνικός Στρατός.

"Η ιστορία των μόνοπλων ζώων (ίππος, ημίονος, όνος) συνδέεται στενά με την ιστορία του ανθρώπου αφού, μαζί μ' αυτά, διέσχισε αχανείς πεδιάδες, πέρασε δύσβατα και απρόσιτα βουνά και βρήκε κατάλληλους τόπους για να εγκατασταθεί. Σε όλες τις πολεμικές αναμετρήσεις του έθνους μας, τα μόνοπλα αποτέλεσαν βασικό στοιχείο της πολεμικής μας μηχανής, με το ιππικό ως μάχιμο όπλο, με κύρια χαρακτηριστικά την ταχύτητα και ευκινησία του και τους ημίονους ως μεταγωγικά. Έπεσαν κατά χιλιάδες και δόξασαν τον Στρατό στα ιερά πεδία των μαχών" εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο συνταγματάρχης Κ. Τερψίδης.

Από την αρχαιότητα -συμπληρώνει- τα μόνοπλα και ο τρόπος χρησιμοποίησής τους αποτελούσαν καθοριστικό παράγοντα για τη μορφή του στρατού και της έκβασης της μάχης. Η πολεμική χρήση του αλόγου, ζεμένου σε άρμα, ήταν δείγμα κοινωνικής υπεροχής, ενώ το ιππικό αναπτύχθηκε κάτω από ειδικές εδαφικές και κοινωνικοοικονομικές συνθήκες κυρίως στις περιοχές της Θεσσαλίας, Μακεδονίας και σε πόλεις της Μ. Ασίας και Σικελίας.

Τα μόνοπλα, επί σειρά ετών, ήταν η κινητήρια δύναμη του Ελληνικού Στρατού και υπήρχε ένας ολόκληρος μηχανισμός που φρόντιζε για τη διατροφή, τα πέταλα, τα είδη σαγής, τα σαμάρια, τα χαλινάρια, τους αναβολείς ακόμη και για αδιάβροχα και κουβέρτες για την μεταφορά όπλων, όλμων, κανονιών και πυρομαχικών.

Η συμμετοχή των μονόπλων στους αγώνες του έθνους καταγράφεται εντυπωσιακή και αριθμητικά: στον ελληνοτουρκικό πόλεμο έλαβαν μέρος 2.900 μόνοπλα, στους Βαλκανικούς Πολέμους (1912-1913) 29.000, στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο 47.169, στην εκστρατεία στην Κριμαία (1919) 10.132, στη Μικρά Ασία (1919-1922) 62.000, στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο (1940) 150.000, στις στρατιωτικές επιχειρήσεις την περίοδο από 1946-1949 32.000 μόνοπλα.

Για χώρες, όπως η Ελλάδα, με ορεινή σύνθεση εδάφους και ανύπαρκτα ή περιορισμένα μηχανοκίνητα στρατιωτικά μέσα σε όλες τις πολεμικές αναμετρήσεις του 20ού αιώνα, βασικό στοιχείο της πολεμικής μηχανής αποτέλεσαν τα μόνοπλα, σημειώνει ο κ. Τερψίδης στο εκτενές αφιέρωμά του, με την πληθώρα ιστορικών πληροφοριών και σπάνιου φωτογραφικού υλικού.

Η αριθμητική επάρκεια των μονόπλων σε συνάρτηση με τη σωματική τους διάπλαση, την υγιεινή τους κατάσταση και την ικανότητά τους για εκστρατεία, έκριναν το αξιόμαχο του στρατεύματος, τονίζει.
Κατά την περίοδο 1936-1940 και στο πλαίσιο της προπαρασκευής του Στρατού προς πόλεμο, έγιναν σημαντικές προσπάθειες για να βελτιωθεί η μαχητική του ικανότητα και -μεταξύ άλλων- για την προμήθεια 6.000 μονόπλων διατέθηκαν 108.783.456 δρχ.

Η συνολική δύναμη του στρατεύματος σε μόνοπλα ανήλθε σε 150.000, από τα οποία τα 120.000 βρίσκονταν σε μονάδες της Ηπείρου και της Δυτικής Μακεδονίας, επισημαίνεται στο αφιέρωμα του κ. Τερψίδη.
"Η μη δυνατότητα προστασίας των μόνοπλων από το σφοδρό ψύχος, κυρίως σε προωθημένα και εν κινήσει τμήματα, είχε σαν συνέπεια τον θάνατο χιλιάδων. Χαρακτηριστικό είναι πως το πρώτο δίμηνο του πολέμου, οι απώλειες της Μεραρχίας Ιππικού σε μόνοπλα υπερέβησαν το 50%" τονίζεται.

Η περίοδος 1955-1990 χαρακτηρίζεται από τη βαθμιαία μηχανοκίνηση των Μονάδων, την ενίσχυσή τους με βαριά όπλα και την ανάπτυξη των τεθωρακισμένων.

Το 1963 απομακρύνθηκαν τα μόνοπλα από Μονάδες Μεραρχιών και συγκροτήθηκαν τα Τάγματα Ορεινών Μεταφορών (ΤΟΜ), τα οποία το 1969 μετέπεσαν σε Λόχους Ορεινών Μεταφορών (ΛΟΜ). Η δύναμη των μονοπλων μειώθηκε από 18.100 το 1954 σε 4.100 το 1964 και σε 1.300 το 1969, σημειώνει ο κ. Τερψίδης, επισημαίνοντας πως η μικρή σχετικά δύναμή τους και η συγκέντρωσή τους σε λίγες Μονάδες έκαναν απρόσκοπτη τη φροντίδα και νοσηλεία τους.

Τα χρόνια πέρασαν και τα τελευταία μόνοπλα εκποιήθηκαν το 1990, ύστερα από 157 χρόνια παρουσίας στον Ελληνικό Στρατό. Ο δεσμός, ωστόσο, μεταξύ του στρατιώτη στο μέτωπο και του πιστού τετράποδου συντρόφου του υπήρξε μοναδικός, όπως καταδεικνύει και το παρακάτω απόσπασμα από ιδιόχειρο σημείωμα που άφησε μαχητής του '40 επάνω στο σαμάρι ενός σκοτωμένου μουλαριού: "Πολέμησες δίπλα μας νηφάλιο στις άγριες μπόρες του πολέμου κι έπεσες αθόρυβα για τη λευτεριά μας σαν αφανής και αιώνιος στρατηλάτης. Αιωνία σου η μνήμη".

Παρ' όλα αυτά, όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Τερψίδης, "ουδέποτε στην Ελλάδα ετιμήθησαν τα ζώα αυτά".

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Φωτογραφίες: ΑΠΕ -ΜΠΕ

Διαβάστε Περισσότερα

ΜΑΓΕΙΑ: ΔΙΛΕΠΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΨΗΦΙΔΩΤΟΥ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ

Συμπληρώνεται σιγά σιγά το παζλ της Αμφίπολης, αφού οι ανασκαφείς κατά τη διάρκεια των εργασιών τους το προηγούμενο διάστημα και ενώ έκαναν αποχωματώσεις στον τρίτο θάλαμο του τάφου βρήκαν τμήματα από τα φτερά των Σφιγγών τα οποία αποκαθίστανται πλήρως, τμήμα του λαιμού της μιας Σφίγγας αλλά και τμήματα του ψηφιδωτού που έλειπαν.

Παράλληλα, το υπουργείο Πολιτισμού δίνει για πρώτη φορά στη δημοσιότητα βίντεο από την ανασκαφή και συγκεκριμένα από τη στιγμή της αποκάλυψης του ψηφιδωτού, αλλά και σχεδιαστική αναπαράσταση των Σφιγγών της εισόδου όπως θα ήταν ολόκληρες.

Τέλος, στα σημεία ενημέρωσης από την ανασκαφή που έχουν δοθεί ήδη στη δημοσιότητα σημειώνεται ότι, όπως διαπιστώθηκε από την ανασκαφή, δεν υπάρχει θύρωμα στον τέταρτο διαφραγματικό τοίχο.

Το βίντεο με το ψηφιδωτό

Πρόκειται, ουσιαστικά, για υλικό αμοντάριστο, σε συνοχή τα πλάνα, με φυσικούς ήχους, αφαιρώντας τις πολλές ώρες της ενδιάμεσης ανασκαφικής διαδικασίας. Η εργοταξιακή μορφή της ανασκαφής δεν επιτρέπει την επεξεργασία του υλικού, σε συνθήκες studio και έτσι το υλικό παρουσιάζεται , όπως καταγράφεται κατά την ψηφιακή τεκμηρίωση της ανασκαφής.

Σχεδιαστική αναπαράσταση ολόκληρων των Σφιγγών

Επίσης, το ΥΠΠΟ έδωσε στη δημοσιότητα  φωτογραφίες από τα τμήματα των φτερών των Σφιγγών. Τα ευρεθέντα τμήματα επιτρέπουν την πλήρη αποκατάστασή τους. Σχετικό σχέδιο έχει εκπονηθεί από τον αρχιτέκτονα τoυ ΥΠΠΟΑ κ. Μ. Λεφαντζή και παρουσιάζεται, για πρώτη φορά, σήμερα.

Δεν υπάρχει πορτάκι στον τέταρτο τοίχο

Η υπόθεση εργασίας που είχε λεχθεί, βάσει γεωλογικής και σπηλαιολογικής έρευνας, ότι υπάρχει πιθανόν θύρωμα εντός του τρίτου θαλάμου-τέταρτου χώρου- 0,96 πλάτους, δεν επιβεβαιώνεται από την ανασκαφική εργασία. Η λαθεμένη εντύπωση, όπως σημείωνεται στο ενημερωτικό σημείωμα του υπουργείου Πολιτισμού δόθηκε καθώς στο σημείο αυτό έχει αφαιρεθεί μαρμάρινος ορθοστάτης. Επομένως, δεν υπάρχει θύρωμα στον τρίτο θάλαμο-τέταρτο χώρο.

Πιο βαθύς ο ο τρίτος θάλαμος

Σύμφωνα με την γεωλογική τομή, που είχε αποδείξει ότι το βάθος του τρίτου θαλάμου-τέταρτου χώρου είναι 7,53,-τουλάχιστον κατά 1,50 μ. βαθύτερα από τους προηγούμενους-η ανασκαφική εργασία συνεχίστηκε ως χτες κατά μισό μέτρο κάτω από την επιφάνεια του δαπέδου.

Βρέθηκανα τμήματα των φτερών των Σφιγγών και ο λαιμός της μιας

Κάτω από τους πωρόλιθους του δαπέδου, μέσα στην αφαιρούμενη επίχωση βρέθηκαν τμήματα των φτερών των Σφιγγών, ένα μέρος από τον λαιμό της δεύτερης Σφίγγας- ίδιας ποιότητας μαρμάρου και εφάμιλλης γλυπτικής αξίας-καθώς και τμήματα από το ελλείπον τμήμα του μοναδικού ψηφιδωτού, με την εικόνα της αρπαγής της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα, που καλύπτει το δάπεδο του δεύτερου θαλάμου-τρίτου χώρου, πίσω από τις Καρυάτιδες.

Πότε έγινε η επίχωση του τύμβου

Η πρώτη άποψη της διεπιστημονικής ανασκαφικής ομάδας, που προκύπτει από τα μέχρι τούδε στοιχεία, που συγκροτεί η ως τώρα εικόνα της ανασκαφής, όπως η εύρεση της κεφαλής της ανατολικής Σφίγγας στον τρίτο θάλαμο, τέταρτο χώρο, πιθανότατα δίνει απάντηση στο ερώτημα : Αν η κατάχωση των χώρων, με άμμο, καθώς και οι τοίχοι σφράγισης έγιναν στον ίδιο χρόνο με την κατασκευή του ταφικού συγκροτήματος. Πιθανότατα η κατάχωση, αλλά και η κατασκευή του τοίχων σφράγισης, έγιναν σε υστερότερο χρόνο. Και αυτή η υπόθεση εργασίας απαιτεί συστηματική μελέτη.

Οι κινήσεις των αρχαιλόγων το επόμενο διάστημα

Στον τρίτο θάλαμο-τέταρτο χώρο θα συνεχιστεί τις επόμενες μέρες η συστηματική αφαίρεση του αμμώδους χώματος.

Σύμφωνα με το ενημερωτικό σημείωμα του υπουργείου Πολιτισμού, παράλληλα:

1. Υλοποιείται το σχέδιο για τη σύνταξη του μεσοπρόθεσμου προγράμματος των απαραίτητων εργασιών και μελετών ,ώστε το ταφικό συγκρότημα να μπορεί να παραμείνει ως έχει για διάστημα ενός έως και τριών ετών, λαμβάνοντας όλες τις επιπλέον φορτίσεις που μπορεί να δεχθεί (σεισμούς, χιονοπτώσεις, κλπ).

2. Θα πραγματοποιηθούν αλλαγές στις διατάξεις των μεταλλικών στερεωτικών υποστυλωμάτων, ώστε να επιτευχθεί η καλύτερη και αποτελεσματικότερη πρόσβαση των συνεργείων συντήρησης.

Στην επόμενη ενημέρωση θα δοθεί πρόγραμμα των εργασιών καθώς και ο χρόνος εντός του οποίου θα υλοποιηθούν οι δράσεις, που μπορεί να επιτρέψουν την ελεγχόμενη και ασφαλή επισκεψιμότητα στον χώρο.

Αυτή την ώρα κάνει ενημέρωση για την πορεία των ανασκαφών η Αννα Παναγιωταρέα και μαζί με την γγ του ΥΠΠΟ Λίνα Μενδώνη θα απαντήσουν σε σε τυχόν ερωτήσεις των δημοσιογράφων.

ΠΗΓΗ...http://www.iefimerida.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΟ ΜΕΝΤΑΓΙΟΝ - ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ 1940

Σβησμένα βογγητά έκαναν τον Κυριάκο να κόψει το γρήγορο περπάτημά του.

 Κατέβασε απότομα το όπλο του απ᾽ τον ώμο και πήρε θέση μάχης. Προχωρούσε σαν το λαγωνικό. Κάτω από τις βαριές αρβύλες του σακατεύονταν πουρναρόκλαδα και τσαλιά[1]. Κατέβαινε προσεκτικά την απότομη πλαγιά ανοίγοντας δρόμο με την ξιφολόγχη του. Τα βογγητά δυνάμωναν˙ σημάδι πως πλησίαζε σ᾽ άνθρωπο. Έριξε ένα γύρω τη ματιά ερευνητικά κι άγρια. Τούτη την ώρα του δειλινού δύσκολα ξεχώριζε τις σκιές από τα πράγματα. Προχωρούσε περισσότερο με την ακοή παρά με την όραση.

   — Aqua! Aqua! [2] ιταλικό αναφιλητό κι έκκληση για νερό τον έκανε να σκύψει στη ρίζα ενός θάμνου. Ανάσκελα πεσμένος στις λάσπες σάλευε –μ᾽ όσες δυνάμεις του είχαν απομείνει– ένας Ιταλός της μεραρχίας των Κενταύρων.
   Οι δύο άντρες κοιτάχτηκαν στα μάτια. Δεν γνώριζε ο ένας τη γλώσσα του άλλου. Δεν γνώριζε ο ένας τις προθέσεις του άλλου. Δεν γνώριζε ο ένας τίποτε για τον άλλο, εκτός από το ότι ήταν εχθροί.
   Ώρα δειλινού, ο βασιλιάς ήλιος είχε στεφανώσει με πορφυρόχρυσα παχιά σύννεφα τις κορυφές της Πίνδου κι είχε από ώρα χαθεί πέρα μακριά, μακριά, δυτικά, προς την πατρίδα του πληγωμένου στρατιώτη.
   Ο Κυριάκος στάθηκε αμήχανος μπροστά στον Ιταλό με το διαπεραστικό γαλανό βλέμμα και τη μεγάλη σχισμή στον κρόταφο.
   Ύστερα έσκυψε αμίλητος κι έβγαλε απ᾽ το γυλιό του έναν πρόχειρο επίδεσμο και λίγο ιώδιο. Καθάρισε την πληγή κι έδεσε το κεφάλι του «εχθρού». Ξέσφιξε από τη ζώνη του μια μικρή μποτίλια κι έσταξε λίγο νερό στα φλογισμένα χείλη του Ιταλού.
   Όση ώρα τον περιποιόταν, κανένας από τους δυό δεν μιλούσε. Ο Κυριάκος έμοιαζε να ιερουργεί κάποιο μυστήριο κι ο Ιταλός προσπαθούσε να αρπάξει δυό τρεις μπουκιές ζωής.
   Υποβαστάζοντας ο ένας τον άλλον κατηφόριζαν με δυσκολία στη γυμνή, γλιστερή, σκοτεινή βουνοπλαγιά. Κάπου μακριά κρότοι πολέμου τους έκαναν να γυρίζουν τα κεφάλια τους πότε πότε και να αγναντεύουν τον σκοτεινό ορίζοντα.

Κατέβαιναν, κατέβαιναν... και, κάθε φορά που τους φώτιζε το φεγγάρι ανάμεσα από τα σύννεφα, έμοιαζαν γι᾽ αδελφικό σύμπλεγμα.
   Κατέβαιναν και ήταν δυό σκέτοι άνθρωποι.
   Έφτασαν στον πρώτο σταθμό «Πρώτων Βοηθειών. Ιδρωμένος ο Κυριάκος και ματωμένος ως τη φανέλα απ᾽ το γερμένο πάνω του κεφάλι του Ιταλού, ειδοποίησε φωνάζοντας μια νοσοκόμα.
   Λίγο πριν αφήσει τον Ιταλό στο φορείο, ένιωσε ατσάλινο χέρι να σφίγγει το δικό του. Απόρησε με τη δύναμη του εξαντλημένου κορμιού. Απόρησε περισσότερο, όταν ο Ιταλός ψαχουλεύοντας στο μέρος της καρδιάς τράβηξε κι έβγαλε από το λαιμό ένα μενταγιόν κρεμασμένο από χρυσή καδένα. Το χούφτωσε με τα δυό του χέρια, το φίλησε και με δάκρυα το απόθεσε στις χούφτες του Κυριάκου. Οι κινήσεις του, όπως και το γεμάτο ευγνωμοσύνη γαλανό βλέμμα του, δεν σήκωναν αντιρρήσεις.
   — Μπαμπά, να το πουλήσουμε, για να αγοράσουμε ψωμί.
   — Ναί, μπαμπά, σε παρακαλούμε.
   Αμέτρητες φορές είχε ξεκρεμάσει απ᾽ το λαιμό του ο Κυριάκος το παράξενο ιταλικό μενταγιόν κι άλλες τόσες το ξαναφόραγε. Δεν αποφάσιζε να το πουλήσει. Το ε βγαζε πάνω στο αδειανό τραπέζι τους και το κοίταζαν όλοι στο φως της γκαζόλαμπας. Μικρό οβάλ από ακριβή πορσελάνη με χρυσό στεφάνωμα και δυό ακριβά πετράδια πάνω και κάτω. Έμπηκτα στο κέντρο της πορσελάνης δυό γράμματα σε σύμπλεγμα από λευκή πλατίνα.
   Πόσες ιστορίες δεν είχαν πλέξει μαζί με τη γυναίκα του και τα παιδιά του για τα μυστικά που ίσως θα κρύβονταν από πίσω...

— Να το πουλήσουμε, Κυριάκο, μίλησε τρυφερά κι η γυναίκα του. Έξι μήνες τώρα, μέσα στη μαύρη κατοχή, λειώνουμε από την πείνα μέρα τη μέρα.
   — Έχει ο Θεός, ψιθύρισε και το ξανάβαλε στο λαιμό του. Έχει ο Θεός, είπε ξανά. Καί τρίτωσε το λόγο φωναχτά, χορταστικά: «Έχει ο Θεός».
   Βγήκε στο δρόμο, ανηφόρισε την οδό Κυδαθηναίων και έστριψε αριστερά στη Φιλελλήνων. Απέναντί του, σταματημένο μπροστά στη ρώσικη εκκλησία ένα καμιόνι ιταλικό. Σαν από κάποια ξελογιάστρα δύναμη διέσχισε το δρόμο και βρέθηκε πίσω από την κλειστή καρότσα. Περπατούσε σαν υπνωτισμένος. Έβαλε το χέρι του στο μουσαμά που έφραξε το άνοιγμα. Μόνο σαν ξεπρόβαλαν τα ζεστά αχνιστά καρβέλια ψωμί, κατάλαβε την ξελογιάστρα δύναμη που τον οδήγησε σε τέτοια αποκοτιά. Πόσον καιρό είχαν να μυρίσουν ζε στο ψωμί! Ω, να μπορούσε να φωνάξει τα παιδιά του, να φωνάξει όλα τα παιδιά της Κατοχής να μυρίσουν λιγάκι...
   Δυό γεροδεμένοι Ιταλοί τον τσάκισαν την ώρα που με κλειστά τα μάτια οσφραινόταν και ονειρευόταν. Τον έσπρωξαν με βία τον «κλέφτη», τον έριξαν κάτω και πρότειναν τα όπλα τους. Πίσω από τα κεφάλια τους πρόβαλε ο αξιωματικός τους. Ο Κυριάκος με συγκλονισμό ατένισε τα γαλανά μάτια. Έβαλε αργά το χέρι στην καρδιά και τράβηξε έξω το μενταγιόν.
   Στο νεύμα του αξιωματικού οι δύο στρατιώτες άνοιξαν δρόμο, και ο Κυριάκος διατάχθηκε να α κολουθήσει τον βλοσυρό βαθμοφόρο.

Χίλιες απελπιστικές σκέψεις τον έζωσαν. «Λες να λάθεψε; Λες να του στήσαν καμιά δουλειά; Λες να τον θεώρησαν δυό φορές κλέφτη; Λες...».
   Τριακόσια μέτρα ήταν όλα κι όλα ως να στρίψουν παρακάτω στην Όθωνος κι ο Κυριάκος νόμισε πως ξαναπερπάτησε όλη την Πίνδο. Η καρδιά του χτυπούσε να σπάσει και η χρυσή καδένα με το μενταγιόν χοροπηδούσε πάνω στο στήθος του.
   Μείναν μόνοι στην πρώτη στοά της Όθωνος. Ο Ιταλός κοίταζε στο σημείο της καρδιάς του Κυριάκου. Άνοιξε ο Έλληνας το σακάκι κι έπιασε το κόσμημα.
   Σύγκορμος τραντάχτηκε από τους λυγμούς ο Ιταλός κι έκλεισε στις χούφτες του τα σκελετωμένα χέρια του Κυριάκου, του σωτήρα του.
   Έβγαλε με αργές κινήσεις ο Κυριάκος το ακριβό κόσμημα και το πέρασε στο λαιμό του αξιωματικού. Χάιδεψε ύστερα τον χρυσό σταυρό του κι είπε «Έχει ο Θεός».
   Έκανε να φύγει, μα τα χέρια του Ιταλού δεν τον άφηναν... τα χέρια του Θεού δεν τον άφηναν.
   — Πόσο κόστιζε το μενταγιόν, παππού;
   — Όσο η αγάπη κι η ευγνωμοσύνη, παιδιά μου.
   — Μα, ήταν τόσο ακριβό, όσο λέει η γιαγιά;
   — Ναί, και περισσότερο ακόμη. Έφτασε να μας θρέψει σ᾽ όλη τη διάρκεια της Κατοχής. Ας τον έχει καλά ο Θεός, ψιθύρισε ο παππούς Κυριάκος τελειώνοντας τούτη την αληθινή ιστορία κι έκανε το σημείο του σταυρού.

                                               Η. Ν.

1. τσαλί = ἱερό χόρτο πού χρησιμεύει γιά προσάναμμα / φρύγανο
2. ἰταλική λέξη πού σημαίνει νερό

ΠΗΓΗ...http://www.agioritikovima.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΑΓΙΟΣ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ

Του Βασίλη Σπυρόπουλου - από το ένθετο της «Δημοκρατίας» για την Ορθοδοξία

Ενας νεομάρτυρας, που δεν είναι ευρέως γνωστός στην Ελλάδα, είναι ο άγιος Αλέξανδρος Σμορέλλ, η αγιοκατάταξη του οποίου έγινε το 2012 από την Εκκλησία της Ρωσίας.

 Ο άγιος ήταν ένας από τους ιδρυτές του Λευκού Ρόδου, μιας ειρηνικής αντιστασιακής οργάνωσης κατά του ναζιστικού καθεστώτος στη Γερμανία του Χίτλερ.

Ως φοιτητής της Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου μαζί με άλλους συμφοιτητές του ξεκίνησαν την αντιστασιακή τους δράση το 1942, με τη βοήθεια του καθηγητή τους της Φιλοσοφίας.

«Ενώ είχε όλες τις προδιαγραφές για μία λαμπρή καριέρα , εντούτοις προτίμησε να θυσιαστεί για την πίστη του στον Χριστό. Δεν συμβιβάστηκε, παρόλο που ζούσε κάτω από ένα βίαιο και ολοκληρωτικό καθεστώς, και προτίμησε να αγωνιστεί. Αυτό είναι ένα παράδειγμα και για εμάς» τονίζει στη «δημοκρατία» ο αρχιμανδρίτης Κύριλλος Κεφαλόπουλος, ο οποίος έγραψε το βιβλίο «Αγιος Αλέξανδρος Σμορέλλ, Ενας Μάρτυς της Ορθοδοξίας στα χρόνια του ναζισμού και της βαρβαρότητας» που εκδόθηκε από την εφημερίδα «Χριστιανική» του κινήματος «Χριστιανική Δημοκρατία».

Οπως τονίζει ο εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Μάρκου Ευγενικού Κάτω Πατησίων «ο Αγιος Αλέξανδρος Σμορέλλ αντιστάθηκε με πνευματικούς τρόπους, δεν πήρε τα όπλα, δεν κατέφυγε στη βία, προσπάθησε μαζί με άλλους φοιτητές και με τη διακίνηση προκηρύξεων να αφυπνίσουν κοιμισμένες συνειδήσεις, να προειδοποιήσουν για τον αντιχριστιανικό και ολοκληρωτικό χαρακτήρα του ναζιστικού καθεστώτος».

«Αυτή η αντιστασιακή οργάνωση δημιούργησε λαϊκή αντίδραση, ακόμη και διαδήλωση έγινε εναντίον του Χίτλερ, γράφτηκαν συνθήματα στους τοίχους του Μονάχου, ενώ το κίνημα έγινε μαζικό» μας λέει ο Γιάννης Ζερβός, διευθυντής σύνταξης της «Χριστιανικής».

Το ναζιστικό καθεστώς εντόπισε τα μέλη της οργάνωσης, τα οποία καταδίκασε και θανάτωσε με συνοπτικές διαδικασίες. Ο άγιος Αλέξανδρος Σμορέλλ εκτελέστηκε στις 13 Ιουλίου (ημέρα μνήμης του) του 1943 στη φυλακή Στάντελχαϊμ στο Μόναχο, σε ηλικία μόλις 26 ετών.

Αναφερόμενος στη δράση της οργάνωσης Λευκό Ρόδο, ο κ. Ζερβός τονίζει ότι έδινε πνευματική διάσταση στον αγώνα εναντίον του ναζισμού. «Το ζήτημα έμπαινε σαν ένας πειρασμός να παραιτηθεί ο γερμανικός λαός από την ελευθερία του, και κατ’ επέκταση από άλλες θεμελιώδεις αρχές που πρέπει να διέπουν μια ευνομούμενη Πολιτεία, και να ακολουθεί εύκολες λύσεις (τον ναζισμό), που φαίνονται εύκολες και ελκυστικές και στο τέλος οδηγούν σε φοβερή καταστροφή».

Τα φυλλάδια με Αγία γραφή και Αριστοτέλη

Γεννημένος στο Ορενμπουργκ της Ρωσίας τον Σεπτέμβριο του 1917, ήταν γιος του Ούγκο Σμορέλλ, Γερμανού γιατρού, και της Ρωσίδας Ναταλίας Βεντένσκαγια, η οποία ήταν κόρη ορθόδοξου ιερέα (πέθανε από τύφο όταν ο Αλέξανδρος ήταν ενός έτους και ο πατέρας του παντρεύτηκε δεύτερη φορά, το 1920). Ο μικρός Αλέξανδρος, με την επίδραση της παραμάνας του, παρέμεινε πιστός ορθόδοξος, μελετούσε συνεχώς την Αγία Γραφή και εκκλησιαζόταν.

Ηταν ένας από τους βασικούς συντάκτες των έξι συνολικά φυλλαδίων που κατάφεραν να γράψουν και να διανείμουν στον γερμανικό λαό τα μέλη του Λευκού Ρόδου. Στα φυλλάδια χρησιμοποιεί πολλές παραπομπές από την Αγία Γραφή και τον Αριστοτέλη. Το βιβλίο διατίθεται στα γραφεία της «Χριστιανικής» (210-3806863).

ΠΗΓΗ...http://www.agioritikovima.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΊ ΤΟ 2020 ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΜΑΣΤΟΛΟΓΙΑΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΣΤΟΛΟΓΙΑΣ

 
                                                      Αθήνα 28 Οκτωβρίου 2014.
 
 
                            ΔΕΛΤΙΟ   ΤΥΠΟΥ
 
Στην Ελλάδα θα πραγματοποιηθεί το 21^οΠαγκόσμιο Συνέδριο Μαστολογίας του 2020.
Αυτό αποφασίστηκε κατά την διάρκεια του 18^ουΠαγκόσμιου Συνέδριου Μαστολογίας, το οποίο πραγματοποιήθηκε  στο Ορλάντο της Φλώριδας των ΗΠΑ,    16-19 Οκτωβρίου.
Η απόφαση για την πραγματοποίηση του 21^οΠαγκοσμίου  Συνεδρίου  Μαστολογίας στην Ελλάδα ανακοινώθηκε στην  αντιπροσωπεία της   Ελληνικής  Εταιρείας  Μαστολογίας (EEM), η οποία πήγε στο Ορλάντο με επικεφαλής την Πρόεδρο της κ. Λυδία Ιωαννίδου-Μουζάκα, Καθ. Γυναικολόγο-Χειρουργό-Μαστολόγο.
«Η διοργάνωση του 21^ουΠαγκοσμίου Συνεδρίου Μαστολογίας το 2020 είναι σημαντική επιτυχία για τη χώρα μας» τόνισε η κ. Μουζάκα και πρόσθεσε 
«Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε δημόσια τους Φορείς που μας έδωσαν υποστηρικτική επιστολή για την ανάληψη του Συνεδρίου, όπως τον Υπουργό Υγείας κ. Μάκη Βορίδη, την Υπουργό Τουρισμού κ. Όλγα Κεφαλογιάννη, τον Περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου κ. Γεώργιο Χατζημάρκο, τον Δήμαρχο Αθηναίων κ. Γεώργιο Καμίνη και τον Δήμαρχο Κω κ. Γεώργιο Κυρίτση. Λυπούμεθα που δεν καταφέραμε να ευαισθητοποιήσουμε την  Περιφερειάρχη  Αττικής κ. Ρένα Δούρου σε ένα τόσο λεπτό θέμα,  με αποτέλεσμα να μην μας  δώσει  επιστολή στήριξης».
Έντονο ενδιαφέρον μεταξύ των θεμάτων  που απασχόλησαν το Συνέδριο στο Ορλάντο ήταν η Ογκοπλαστική και  η  διαφοροποίηση στην  κατάταξη του καρκίνου του μαστού σε σχέση με την ιστολογική του προέλευση. Η διαφοροποίηση αυτή όπως ανέφερε ο παγκοσμίου φήμης επιστήμονας Καθηγητής κ. LaszloTabar, αφενός προδιαγράφει την έκβαση της νόσου, δηλ. την επιβίωση της ασθενούς και αφετέρου βοηθά στην καλύτερη συνεννόηση μεταξύ των ιατρών που ασχολούνται με τον καρκίνο του μαστού, τόσο σε διαγνωστικό όσο και σε θεραπευτικό επίπεδο, προς όφελος πάντα της ασθενούς.
Έχοντας κατά νου αυτό το τελευταίο αναφερθέν, η Ελλάδα τη στιγμή αυτή βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση,   αφού η EEM, έχει ήδη προγραμματίσει στην Αθήνα Μετεκπαιδευτικά Μαθήματα στις 22 και 23 Νοεμβρίου, στα οποία θα έρθει και θα διδάξει ο  κ. LaszloTabar.
Το Συνέδριο στο Ορλάντο παρακολούθησαν εκατοντάδες διακεκριμένοι επιστήμονες στον τομέα του μαστού από την Ευρώπη ,Αμερική, Λατινική Αμερική, Ασία και Αφρική.
Τέλος η Πρόεδρος της ΕΕΜ εξέφρασε τις ευχαριστίες της προς

την EasternMediterraneanMaritime, Α. Μαρτίνος, το Γραφείο Οργάνωσης Συνεδρίων PCOConvin, Α. Αλεξάνδρου και τον ΌμιλoΞενοδοχείων Kipriotisτης Κω, χωρίς την οικονομική στήριξη των οποίων δεν θα ήταν δυνατή η συμμετοχή των εκπροσώπων της EEM, στη Γενική Συνέλευση της Παγκόσμιας Εταιρείας  Μαστολογίας, που έλαβε χώρα στα πλαίσια του ανωτέρω Συνεδρίου, όπου επιλέχθηκε η Ελλάδα.   

Διαβάστε Περισσότερα

Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ "ΟΧΙ" ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΜΑΧΟΥΣ ΤΟΥ 2014

Σε κλίμα εθνικής υπερηφάνειας τίμησαν οι Προμαχιώτες την επέτειο του «ΟΧΙ» της 28^ης Οκτωβρίου κάτω από τον συννεφιασμένο ουρανό του ιστορικού χωριού.

Τελέστηκε πανηγυρική Θεία Λειτουργία, εκφωνήθηκε ο πανηγυρικός λόγος της ημέρας, και πραγματοποιήθηκε επιμνημόσυνη δέηση υπέρ αναπαύσεως των ψυχών  των ηρώων του χωριού.

Στη συνέχεια ακολούθησε Τρισάγιο στο ηρώον του χωριού, όπου ο Παπά-Γιώργης ανέγνωσε ένα προς ένα τα ονόματα των πεσόντων υπέρ πίστεως και πατρίδος  και κατάθεση στεφάνων από φορείς και σχολεία, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή και οι παρατεταγμένες σχολικές ομάδες έψαλλαν τον Εθνικό ύμνο.

Η εκδήλωση έκλεισε με την καθιερωμένη επιβλητική παρέλαση, κατά την οποία η νεολαία του χωριού σκόρπισε ρίγη εθνικής συγκίνησης με τον άψογο βηματισμό  και γέμισε με αισιοδοξία τις ψυχές των εκατοντάδων συγκεντρωμένων, που τους καταχειροκρότησαν.

Την  παράσταση βέβαια, εκτός του μορφωτικού συλλόγου του χωριού, που παρήλασε με τις εντυπωσιακές πολύχρωμες φορεσιές και τα λάβαρα, έκλεψαν οι μικροί τσολιάδες και βοσκοπούλες, που με την σημαιούλα τους ψηλά και με χαμογελαστά μουτράκια, σκόρπισαν υπερηφάνεια σε γονείς και φίλους.

Τέλος μοιράστηκαν τα καθιερωμένα λουκούμια σε όλους και με δεδομένο ότι οι όποιες  άλλες εκδηλώσεις έχουν ακυρωθεί λόγω πένθους, οι κάτοικοι κατέφυγαν στις  κεντρικές  καφετέριες,  για τον παραδοσιακό καφέ και το ανάλογο κουτσομπολιό.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Διαβάστε Περισσότερα