Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

Ι.Μ Αγίου Ιλαριωνος

Ιερός Ναός Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη του χωριού.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη πλατείας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Νερόμυλος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πετροντούβαρο.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Σοκάκι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Ι.Μ Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Καταρράκτης.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Αγία Παρασκευή.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Φράγμα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

"Μπιτσκία".

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης .

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χορευτικός σύλλογος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εκκλησία - κοινότητα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άνοιξη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

Κυριακή 12 Μαΐου 2013

ΤΟ "ΑΓΝΩΣΤΟ" ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΣΩΜΑ.



Το ανθρώπινο σώμα λειτουργεί σαν μια καλοκουρδισμένη μηχανή, υπάρχουν όμως και μερικές λειτουργίες του που δεν τις γνωρίζουμε.
Διαβάστε παρακάτω ενδιαφέροντα δεδομένα για το ανθρώπινο σώμα...



1. Τα αποτυπώματα των δακτύλων των ποδιών μας είναι εξίσου μοναδικά με τα δακτυλικά μας αποτυπώματα.


2. Όταν κοιμόμαστε χάνουμε την αίσθηση της όσφρησης.


3. Ο μέσος άνθρωπος βλέπει πάνω από 1.460 όνειρα το χρόνο!


4. Κανένα μωρό δεν αναγνωρίζει χρώματα πέραν του μαύρου και του άσπρου, όταν είναι νεογέννητο.


5. Όταν η μύτη μας είναι βουλωμένη, είναι αδύνατον να μουρμουρίσουμε.


6. Είναι αδύνατο να φτερνιστούμε με τα μάτια ανοιχτά.


7. Γενικά, οι άνθρωποι διαβάζουν κατά 25% πιο αργά στην οθόνη του υπολογιστή από ό,τι στο χαρτί.


8. Ο εγκέφαλός μας είναι πιο ενεργός και σκέφτεται περισσότερο τη νύχτα από ό,τι στη διάρκεια της μέρας.


9. Η γλώσσα είναι ο δυνατότερος μυς του σώματός μας.


10. Το σώμα ενός ενήλικου ανθρώπου διαθέτει περίπου 100 τρισεκατομμύρια κύτταρα!


11. Η γλώσσα μας έχει 3.000 γευστικούς κάλυκες.


12. Ο εγκέφαλός μας αποτελείται κατά 80% από νερό.


13. Ο εγκέφαλός μας δεν μπορεί να πονέσει. Παρόλο που τα σήματα του πόνου περνάνε από τον εγκέφαλο, ο ίδιος δεν νιώθει πόνο.


14. Τα οστά ενός ενήλικου ανθρώπου υπολογίζονται στο 14% του συνολικού σωματικού του βάρους.


15. Όταν γεννιόμαστε διαθέτουμε 300 οστά στο σώμα μας, αλλά στην ενήλικη ζωή μας έχουμε μόνο 206. Αυτό συμβαίνει γιατί πολλά από τα κόκκαλα ενώνονται μεταξύ τους και σχηματίζουν ένα μεγαλύτερο οστό.


16. Το εξωτερικό ενός οστού είναι σκληρό, αλλά, εσωτερικά, τα κόκκαλα είναι μαλακά, καθώς αποτελούνται κατά 75% από νερό.


17. Οι άνδρες παθαίνουν λόξυγκα πιο συχνά από τις γυναίκες.


18. Ένα φτέρνισμα μπορεί να ξεπεράσει σε ταχύτητα τα 160 χλμ. την ώρα, γι’ αυτό καλύτερα να μην προσπαθούμε να το καταπνίξουμε όταν μας έρχεται.


19. Το φαγητό κατευθύνεται από το στόμα στο στομάχι μέσω του οισοφάγου μέσα σε επτά δευτερόλεπτα.


20. Τα νύχια των χεριών μεγαλώνουν σχεδόν τέσσερις φορές πιο γρήγορα από τα νύχια των ποδιών.


21. Η καρδιά των γυναικών χτυπάει πιο γρήγορα από των ανδρών. Επίσης, οι γυναίκες πεταρίζουν τα μάτια τους πιο πολύ από τους άνδρες.


22. Κατά τη διάρκεια μιας μέρας, η καρδιά μας χτυπάει 100.000 φορές.


23. Τα νεφρά μας φιλτράρουν περίπου 1,3 λίτρα αίματος κάθε λεπτό και αποβάλλουν μέχρι και 1,4 λίτρα ούρων τη μέρα.


24. Οι γυναίκες έχουν περίπου 4,5 λίτρα αίματος στο σώμα τους, ενώ οι άνδρες έχουν 5.6 λίτρα.


25. Οι άνθρωποι με πιο σκούρο δέρμα δεν αποκτούν τόσο γρήγορα ρυτίδες όσο οι άνθρωποι με πιο ανοιχτό δέρμα.


26. Το μόνο σημείο του σώματος μας που δεν αιματώνεται είναι ο κερατοειδής χιτώνας του ματιού, καθώς παίρνει κατευθείαν οξυγόνο από το περιβάλλον.


27. Κάθε σταγόνα αίματος του σώματός μας φιλτράρεται στο ίδιο το σώμα μας πάνω από 300 φορές.


28. Ως μωρά γεννιόμαστε με ροζ πνεύμονες, οι οποίοι όμως γίνονται πιο σκουρόχρωμοι όσο αναπνέουμε μολυσμένο αέρα, δηλαδή την ατμόσφαιρα.


29. Τα μαλλιά και τα νύχια συνεχίζουν τα μεγαλώνουν για λίγο και μετά θάνατον.


30. Καίμε περισσότερες θερμίδες όταν κοιμόμαστε, παρά όταν βλέπουμε τηλεόραση.


31. Ο σκελετός μας αλλάζει κάθε δέκα χρόνια, πράγμα που σημαίνει ότι κάθε δεκαετία το σώμα μας ανανεώνεται μόνο του.


32. Το αριστερό μέρος του εγκεφάλου μας έχει τον έλεγχο της δεξιάς πλευράς του σώματός μας, ενώ το δεξί μέρος είναι υπεύθυνο για την αριστερά πλευρά του σώματος.


33. Ο εγκέφαλος μεγαλώνει γρηγορότερα μέχρι την ηλικία των πέντε ετών.


34. Ένας μέσος άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει 20 μέρες χωρίς τροφή, αλλά μόνο δυο μέρες χωρίς νερό.


35. Στο πρόσωπό μας διαθέτουμε 14 οστά.





ΠΗΓΗ...http://periergaa.blogspot.com

Η ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΣΕΒΕΙΑΣ.


Η προσωποποίηση της ασέβειας
Του Γιάννη Βαρουφάκη για την Ελευθεροτυπία

Χθες το βράδυ έμαθα δύο πράγματα που δεν γνώριζα - κι ένιωσα 

ντροπή που δεν τα γνώριζα. Και γι' αυτό θέλω, ιδίως αυτές τις μέρες που κοπάζει η κακοφωνία των «αγορών» και επικρατεί μια κάποια κατάνυξη, να μοιραστώ αυτά που έμαθα και τις τύψεις μου -για την έως τώρα άγνοιά μου- μαζί σας.

Το πρώτο αφορά την πιο αρχαία προσωπογραφία. Την αρχαιότερη απεικόνιση ανθρώπινου προσώπου, που διασώζεται ακέραια, πολύχρωμη, πανέμορφη, ζωγραφισμένη σε βράχο, με εμβαδόν πάνω από ένα τετραγωνικό μέτρο. Η ηλικία της ξεπερνά τα τριάντα χιλιάδες χρόνια. Και να ήταν μόνο αυτό! Δεν είναι μόνο μία. Πρόκειται για χιλιάδες (!) τέτοιες προσωπογραφίες, άλλες μικρότερες σε μέγεθος, άλλες μεγαλύτερες, όλες τους μεγάλου κάλλους, η καθεμιά τους αποτύπωση της ιστορίας της ανθρώπινης μορφής και του ανθρώπινου φαντασιακού, όσον αφορά τη μορφή των προγόνων, του «άλλου», του «εαυτού» μας.

αρχαία προσωπογραφία
Τα αριστουργήματα αυτά, όπως έμαθα μόλις χθες, βρίσκονται στο Ακρωτήρι Burrup, στο βορειοανατολικό μέρος της Αυστραλίας, το οποίο κατοικείται εδώ και σαράντα με πενήντα χιλιάδες χρόνια από τους ίδιους ανθρώπους - οι οποίοι πριν από χιλιετίες έφτασαν στην Αυστραλία έχοντας διαβεί τα ρηχά νερά του πελάγους μεταξύ Ινδονησίας και Αυστραλίας, πριν λιώσουν οι πάγοι και τα νερά βαθύνουν.
Ετσι, αφού τα νερά βάθυναν και η μετανάστευση προς την Αυστραλία σταμάτησε, μέχρι που κατέφθασαν οι Ευρωπαίοι το 18ο αιώνα, οι άνθρωποι αυτοί είχαν χιλιάδες χρόνια καιρό για να μάθουν να ζουν αρμονικά με την πανέμορφη εκείνη γωνιά της Αυστραλίας και να αναπτύξουν την τέχνη της προσωπογραφίας.

Οι δεκάδες χιλιάδες ζωγραφιές (μεγάλων μάλιστα διαστάσεων) που άφησαν πίσω τους αποτελούν μοναδικό, συνεχές αρχείο απεικόνισης ανθρώπων και φύσης παγκοσμίως. Απεικονίζουν όχι μόνο την ανθρώπινη μορφή, αλλά και ζώα που σήμερα έχουν εξαφανιστεί, όνειρα και μύθους, ακόμα και τα ιστιοφόρα των Ευρωπαίων, τα οποία οι ιθαγενείς έβλεπαν να περνούν από τις θάλασσές τους. Αποτελούν, υπό μία έννοια, κάτι αντίστοιχο με μια εικαστική σύμπτυξη του Λούβρου και της Παλαιάς Διαθήκης, σε ένα τεράστιο εικαστικό, ιστορικό, αρχαιολογικό πάρκο.


Το δεύτερο που έμαθα, για το οποίο ντρέπομαι ακόμα πιο πολύ, είναι ότι αυτές οι πολύτιμες προσωπογραφίες, αυτό το πλούσιο αρχείο της ανθρωπότητας, καταστρέφονται καθημερινά από μπουλντόζες εταιρείας φυσικού αερίου που τις συνθλίβουν στο διάβα τους προς τα σημεία εξόρυξης, μετατρέποντάς τες σε άμορφα μπάζα με τα οποία φτιάχνουν... χωματόδρομους, για να περνούν οι νταλίκες και τα εξορυκτικά μηχανήματα της εταιρείας. Μάλιστα, αναγνώστη. Στο βωμό της «ανάπτυξης», οι αδυσώπητες μηχανές μιας πάμπλουτης εταιρείας, με γιγάντια δύναμη και μυαλό κατσαρίδας, λιώνουν, καταστρέφουν, ποδοπατούν, μετατρέπουν σε μπάζα αυτόν το θησαυρό. 

Κι εμείς δεν γνωρίζουμε τίποτα. Φαντάζεστε μια αντίστοιχη εταιρεία να πολτοποιεί τα μοναστήρια του Αγίου Ορους, τον αρχαιολογικό χώρο στις Μυκήνες, το Stonehenge της Αγγλίας και το Λούβρο; Να τα μετατρέπει σε μπάζα, πάνω από τα οποία να περνούν οι νταλίκες της; Θα είχε ξεσηκωθεί η υφήλιος.

Αναρωτήθηκα γιατί δεν τα γνώριζα όλα αυτά. Η απάντηση δεν με ξάφνιασε, καθώς μου θύμισε «δικές μας» καταστάσεις. Η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση της Αυστραλίας είναι αλυσοδεμένη με τα συμφέροντα αυτών των εταιρειών εξόρυξης, καθώς τα έσοδα από τα ορυχεία, το αέριο και τις πετρελαιοπηγές είναι ο μόνος λόγος που η Αυστραλία δεν έχει υποστεί τις συνέπειες της Κρίσης. Παράλληλα, οι διευθυντές της εν λόγω εταιρείας είναι μέλη των διοικητικών συμβουλίων των (λίγων) μεγάλων εφημερίδων και καναλιών της Δ. Αυστραλίας, αλλά και της χώρας συνολικά. Οι ίδιοι άνθρωποι που αφήνουν τους δημοσιογράφους τους να καταδικάζουν τους Ταλιμπάν για την καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς του Αφγανιστάν, συγκαλύπτουν ενεργά το πολιτιστικό ολοκαύτωμα της εταιρείας τους στην ίδια τους τη χώρα.

Ας διαδώσουμε τα νέα αυτής της μεγίστης ύβρεως.




ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com

ΤΑ "ΚΟΡΑΚΙΑ": ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΣΗΚΩΝΟΥΝ ΤΑ ΦΕΡΕΤΡΑ.



ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΑ ΜΑΓΚΛΙΝΗ.
Λίγο πιο κάτω από το μαγαζί του Δημήτρη Πάπιου, σε ένα καφενείο επί της οδού Αναπαύσεως, συναντώ έναν νεκροπομπό, ή, όπως τους λένε στην πιάτσα, έναν «φρακοφόρο». Είναι οι άνθρωποι που σε μια κηδεία μεταφέρουν στους ώμους τους τα φέρετρα.
 «Ο πιο λαϊκός όρος είναι "κοράκι"» μου λέει ο Θανάσης Κουτρούλης, πρόεδρος σήμερα της Ομοσπονδίας Εργατών Τελετών, ο οποίος εμφανίζεται έχοντας υπό μάλης τη Σύντομη ιστορία του κόσμου του Γκόμπριτς, ένα τεύχος του «Hot-Doc» και μια αθλητική εφημερίδα. Φορά σκούρο μπλε, κάζουαλ μπουφάν, από κάτω όμως διακρίνω τα ρούχα της δουλειάς: λευκό πουκάμισο, μαύρο παντελόνι, σιδερωμένα στην εντέλεια. 

«Γιατί σας λένε "φρακοφόρους";» τον ρωτώ και αμέσως γελάει. «Οι παλαιοί νεκροπομποί φορούσαν φράκα. Ε, έμεινε».   Ο Θανάσης μπήκε σε αυτήν τη δουλειά πριν από 21 χρόνια. Σήμερα είναι 48. Μπορεί να σηκώσει και δεκατρία φέρετρα μέσα σε μια μέρα. Όταν τον είδα όμως είχε μόνο μια κηδεία, στον Κόκκινο Μύλο. «Κάθε πρωί βγάζουμε βάρδιες» εξηγεί. «Συνεργαζόμαστε με τα γραφεία κηδειών και ξέρουμε κάθε μέρα τι να περιμένουμε».

 Ρωτώ αν ισχύει ότι το επάγγελμα είναι κλειστό. «Ίσως παλιά. Εγώ δεν είχα καμία σχέση, ούτε η οικογένειά μου. Είχα τελειώσει το λύκειο. Μετά έκανα πολλές δουλειές: οικοδομή, εργοστάσιο, μπουζούκια, μπαράκια, πλασιέ, μέχρι και ζιγκολό μου πρότειναν να γίνω. Ένας φίλος με τον οποίο συχνάζαμε στα ίδια στέκια ήθελε να με βγάλει στην πορνεία. Έμεινα, λοιπόν, άνεργος και μπήκα σε μια σχολή ταχύρρυθμης εκπαίδευσης του ΟΑΕΔ. Τεχνικός καυστήρων και λεβητοστασίων. Πήρα δίπλωμα και δούλεψα τέσσερα χρόνια σε μία εταιρεία με πολύ λίγα χρήματα. Όταν μου πρότειναν αυτήν τη δουλειά, ξαφνιάστηκα. Κάποιοι φίλοι κολλούσαν στο μακάβριο του πράγματος. Έφτυναν τα ρούχα τους. Στο μεταξύ, μόλις είχε λήξει μια μεγάλη σχέση με μια γυναίκα και ήμουν έτοιμος για όλα. Οπότε πήγα. Και μου δεν μου βγήκε σε κακό».
 Ρωτώ τον Θανάση πόσα χρήματα βγάζει. «Προ κρίσης, έβγαζα 1.500 ευρώ τον μήνα, τώρα έχουμε πέσει στα χίλια. Αλλά αυτό κυμαίνεται ανάλογα με το σωματείο. Είμαστε έξι σωματεία. Εγώ ανήκω στο πιο οργανωμένο ίσως, τους "Αγίους Θεοδώρους". Αλλά λίγο- πολύ, εκεί είναι τα χρήματα. Βλέπεις, είμαστε αυτασφάλιστοι και μας παίρνει πολλά το ΙΚΑ, διότι έχουμε ανεβεί κλάση. Μετά ήρθε και η κρίση»... 
 Λέγεται ότι ο τρόπος ζωής των νεκροπομπών, τα ρούχα που φορούν, δείχνουν ότι βγάζουν πολύ περισσότερα χρήματα, μα είναι λογικό διότι η εμφάνιση είναι ουσιαστικό κομμάτι της δουλειάς τους. «Ράβουμε κοστούμια συστηματικά, είμαστε καλλωπισμένοι και κυρίως δίνουμε μεγάλη σημασία στη συμπεριφορά και στον σεβασμό. Κάποιος που δεν γνωρίζει οπωσδήποτε θα δυσκολευτεί να ξεχωρίσει τις λεπτές διαφορές από κηδεία σε κηδεία. Μόνο αν συμβεί κάτι ακραίο. Τώρα τελευταία όλα τα σωματεία έχουν θεαματικές αλλαγές κι έχω βοηθήσει σε αυτό ως πρόεδρος της ομοσπονδίας. Καλλωπισμός και συμπεριφορά, αυτά είναι τα δύο πιο σημαντικά. Δεν είναι δυνατόν ο άλλος να κλαίει δίπλα σου κι εσύ να καπνίζεις ή να χαχανίζεις. Δεν είναι μια οποιαδήποτε δουλειά αυτή που κάνουμε. Πετυχαίνουμε τον άλλο στην πιο δύσκολη στιγμή του». 

Είκοσι ένα χρόνια, θα έχουν δει πολλά τα μάτια του Θανάση. Κουνάει το κεφάλι του με έμφαση. «Έχω κάνει την κηδεία του Ανδρέα Παπανδρέου, έχω κάνει και του νονού της νύχτας, του Καλαποθαράκου – έχω καλύψει όλη την γκάμα, έχω σηκώσει στους ώμους μου και τραβεστί. Τις προάλλες, στο Γ' Νεκροταφείο, η χήρα να θρηνεί, πόσο καλός ήταν ο άνδρας της, πόσα καλά έκανε για εκείνη και τα παιδιά – αλλά "κανόνιζες και την κουμπάρα", πετάει κάποια στιγμή. Παγώσαμε. Η κουμπάρα εκεί στο μεταξύ. Ο παπάς τα έχασε. Αλλά η χήρα συνέχισε. "Δεν πειράζει που την κανόνιζες, μας αγαπούσες". Ήθελε να το βγάλει από μέσα της η γυναίκα».
 Ο Θανάσης θυμάται κι άλλα. «Στου Ζωγράφου κηδέψαμε έναν μπουζουκόβιο. Πήγαν οι τραγουδίστριες κι άρχισαν να χύνουν σαμπάνιες στον λάκκο. "Τόσα χρόνια μας τις άνοιγες εσύ, τώρα σ' τις ανοίγουμε εμείς" έλεγαν. Έχουμε κηδέψει ανθρώπους συνοδεία μπουζουκιών.
 Έχω κάνει κηδείες και στην επαρχία. Η τελετή εκεί έχει διάρκεια και ουσία, τη ζούνε οι άνθρωποι. Εδώ είναι η μία κηδεία πάνω στην άλλη, ειδικά τώρα, με την κρίση»



ΠΗΓΗ...http://www.lifo.gr

Α, ΡΕ ΜΑΜΑ...


Α, ρε μαμά... Μεγάλωσα. Κοντά σου, μακρυά σου, με σένα, χωρίς εσένα. Ήσουν πάντα εκεί. Με ένα δικό σου τρόπο. Πως το κατάφερνες αυτό; Την ίδια στιγμή που μου φώναζες και με έβαζες τιμωρία και εγώ νόμιζα πως σε μισώ και ποτέ δεν θα αλλάξει αυτό την ίδια στιγμή με ρωτούσες αν πεινάω και αν διάβασα ώστε να σπουδάσω και να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα. Κάθε φορά που έβγαινα από την πόρτα μου έλεγες να προσέχω, αν έχω ντυθεί καλά να μην κρυώσω και να έχω το νου μου εκεί που θα πάω μη μου βάλουν τίποτα στο ποτό. Κάθε φορά που έμπαινα σπίτι με ρωτούσες πως πέρασα, αν έχω φάει, αν είμαι καλά. Θυμάμαι να κλειδώνομαι στο δωμάτιό μου και να κλαίω με λιγμούς για εφηβικό έρωτα. Ο κόσμος γύρω μου γκρεμιζόταν, νόμιζα πως το κορμί μου σκιζόταν και θα πεθάνω. Εσύ διακριτικά με κοιτούσες από την πόρτα, σχεδόν χαμογελούσες. Ήξερες. Ήσουν εκεί αλλά ποτέ δεν παραβίασες τον χώρο μου, τα συναισθήματά μου. Θυμάμαι να τσακωνόμαστε για το τι ώρα θα επιστρέψω αλλά τότε ο χρόνος ήταν σχετικός και εγώ θύμωνα και σου φώναζα.   
Α, ρε μαμά... Έγινα μεγάλη γυναίκα, φοράω τις δικές μου γόβες πια και περπατάω δίπλα στις δικές σου γιατί είσαι πάντα εδώ. Φόρεσα και τις δικές σου, τις νυφικές, και πήγαμε μαζί σε ένα γάμο. Έλεγες σε όλους ότι από παιδί τις φορούσα κρυφά και έπειτα σου έλεγα να μου τις κρατήσεις. Και τις κράτησες. Όλα να μου τα δώσεις. Όλα τα δικά σου, ότι ζητήσω κι ότι δεν ξέρω να ζητήσω εσύ το έδωσες.
 Μεγάλωσα και πάλι δεν σε καταλάβαινα, ότι είσαι κι εσύ άνθρωπος και γυναίκα μαζί και πως θέλουμε τα ίδια πράγματα... και σου έβαλα πάλι τις φωνές και εσύ μου έδωσες το χρόνο να σε πλησιάσω πάλι. Πως το κάνεις αυτό; Να με παίρνεις και να με ρωτάς αν έφαγα κι αν ντύθηκα καλά όταν εγώ, ενήλικη πια, κλαίω πάλι για έναν έρωτα; Πάντα είσαι τόσο γραφική κι όμως πάντα έχω ανάγκη να με ρωτήσεις αν έφαγα. 
  Α,ρε μαμά... Τώρα που σκέφτομαι να γίνω μαμά φοβάμαι τόσο πολύ που στα μάτια μου φαντάζεις ήρωας. Ένας σούπερ ήρωας με μαγική κάπα που πριν καν σε φωνάξω εσύ ήσουν εκεί. Πως θα το κάνω αυτό; Υπάρχει ένα μαγικό φίλτρο που πίνει κανείς πριν κάνει όλα όσα έκανες εσύ για μένα; Είναι μια μάχη που πας άοπλος και χωρίς πανοπλία και όμως βγαίνεις νικητής; Στα μάτια μου και στην καρδιά μου είσαι αυτή η ΜΙΑ που λένε όλοι και δεν μπορώ να σκεφτώ καμία άλλη να με αντέχει, να με αγαπά, να με αγκαλιάζει όπως εσύ και να με νοιάζεται όσο εσύ μετά από τόσους τσακωμούς από τόσες κόντρες από τόσες φουρτούνες...γιατί δεν ήμουν ήσυχο παιδί μα εσύ ήσουν ανένδοτη στο να με στηρίζεις.
   Α, ρε μαμά... Μεγάλωσα κι ακόμα σε έχω ανάγκη. Πάντα θα σε έχω κι ας έλεγα μικρή πως δεν σε έχω και μπορώ και μόνη μου. Και εσύ λες σε όλους πόσο σε κάνω περήφανη κι εγώ κάποια βράδυα κλαίω γιατί δεν σου είπα όσες συγγνώμες ήθελα ως τώρα ούτε όσα ευχαριστώ σου αξίζουνε.   Κι αν τα σ'αγαπώ μου είναι μετρημένα η αγάπη μου δεν μετριέται...! 
  Α, ρε μαμά... τι ρόλος παρασκηνιακός στην αυλαία της ζωής μου. Και φοβάμαι μην έρθει η μέρα που δεν θα σε φωνάζω πια και που δεν θα μπορείς να έρχεσαι...και τότε δεν θα ξαναπώ την πιο γλυκιά λέξη του κόσμου, δισύλλαβη από το ΜΑ, την πρώτη συλλαβή που λέμε όταν ακόμα είμαστε μωρά...κι έπειτα κολλάμε άλλο ένα ΜΑ γιατί δεν ξέρουμε κάτι άλλο να πούμε και εσύ χαμογελάς γιατί σε φωνάζουμε να' ρθεις... Μα αυτό το ΜΑ είναι τελικά η αρχή μιας πρότασης με παράπονο ή η αρχή μιας λέξης με νόημα;
 ΜΑ εγώ ΜΑΜΑ σε αγαπώ και θα το λέω και για σένα κρυφά θα κλαίω γιατί ξέρω πια πως δεν είσαι σούπερ ήρωας παραμυθιού που πλέκει το μυαλό μου αλλά άνθρωπος...γυναίκα! Μαμά, γυναίκα, φίλη,άνθρωπος.  
 Α, ρε μαμά...
ρώτα με, μη σταματάς,ρώτα με αν έχω φάει κι αν ντύθηκα καλά να μην κρυώσω... 

Aπό την Doukissa 



Πηγή: www.lifo.gr

"ΔΙΟΡΙΣΑ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΟΥ ΓΕΛΟΙΕ".


Απίστευτος καβγάς στο στούντιο της ελληνικής τηλεόραση.

Και οι δύο λένε τόσες φορές τον άλλον "γελοίο" που τελικά δεν ξέρω ποιος είναι χειρότερος: Ο πολιτικός που διόρισε τη γυναίκα του δημοσιογράφου, ή ο δημοσιογράφος που αφού δέχτηκε με χαρά τον διορισμό τώρα το παίζει πολέμιος της διαπλοκής και υπεράνω; 





ΠΗΓΗ...http://www.lifo.gr

"ΒΑΣΤΑ ΔΑΣΚΑΛΕ".



Σελίδα στο Facebook δημιούργησαν μαθητές για να εκφράσουν τη στήριξή τους στους καθηγητές τους. 
Μέσα από τη σελίδα «Μαθητές υπέρ της απεργίας των καθηγητών» καλούνται «Μαθητές, Γονείς και Εκπαιδευτικοί στο συλλαλητήριο της ΟΛΜΕ στο Σύνταγμα τη Δευτέρα 13 Μαϊου». 



ΠΗΓΗ...http://tvxs.gr



ΕΣΥ ΘΑ ΠΑΤΑΓΕΣ ΤΟ ΚΟΥΜΠΙ;


ΒΙΝΤΕΟ-Εσύ θα πάταγες το κουμπί;
Όλα είναι ήσυχα σε μια κεντρική πλατεία του Βελγίου, όπως άλλωστε συμβαίνει καθημερινά εδώ και πολλά χρόνια.
 Η μόνη αλλαγή που παρατήρησαν οι περισσότεροι περαστικοί είναι ένα τεράστιο κόκκινο κουμπί, το οποίο έχει τοποθετηθεί στο κέντρο της πλατείας και μια πινακίδα που αναγράφει με μεγάλα γράμματα: «Πάτα το, για να προσθέσεις λίγο δράμα».
Κανείς δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένος να το κάνει και όλοι παριστάνουν τους… αδιάφορους, περιμένοντας ίσως κάποιον να το τολμήσει. Η ώρα περνάει μέχρι που -ως συνήθως συμβαίνει- «η περιέργεια σκότωσε τη γάτα»! Δύο περαστικοί αποφασίζουν να πατήσουν το κουμπί και -ω! του θαύματος- πολύ δράμα μπήκε ξαφνικά και απρόσμενα στη ζωή τους.  Δείτε τη συνέχεια στο παρακάτω βίντεο.


Πηγή: periega.gr

ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΜΑΧΩΝ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ.


Ξεκινούν οι Πανελλαδικές εξετάσεις την ερχόμενη εβδομάδα, και όπως συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια, πολλοί υποψήφιοι πήγαν στην εκκλησία του χωριού, για να προσευχηθούν και να πάρουν δύναμη για τις δύσκολες ημέρες που έρχονται.
Με το πέρας της Θείας Λειτουργίας, ο πάτερ Γεώργιος  τους διάβασε την σχετική ευχή και αφού τους ευχήθηκε καλή δύναμη και καλή επιτυχία, τους μοίρασε από μια εικονίτσα του προστάτη και πολιούχου του χωριού Αγίου Δημητρίου, για να τους βοηθήσει.
Ευχόμαστε στα παιδιά μας ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΊΑ και είμαστε σίγουροι, ότι σε λίγες ημέρες το χωριό μας θα είναι υπερήφανο για άλλη μια χρονιά για τις πολλές επιτυχημένες εισαγωγές στα πανεπιστήμια.

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΘΩΜΑ


15Γιορτάζουμε σήμερα 12 Μαΐου, ημέρα μνήμης του Αγίου και Αποστόλου Θωμά.

Ο Απόστολος Θωμάς απουσίαζε όταν ο Χριστός, μετά την Ανάστασή Του, επισκέφθηκε τους Μαθητές Του στο υπερώον όπου ήταν συνηγμένοι. Όταν πληροφορήθηκε τα σχετικά με την επίσκεψη του Χριστού, ζήτησε να Τον δη και να ψηλαφίση τις πληγές του Σταυρού στα χέρια και την πλευρά Του. 

Ο Χριστός όταν επισκέφθηκε και πάλι τους Μαθητές Του μετά από οκτώ ημέρες, κάλεσε τον Απόστολο Θωμά να ψηλαφήση τα σημάδια των πληγών στο Σώμα Του. Τότε ο Απόστολος Θωμάς Τον ανεγνώρισε και Τον ομολόγησε Κύριο και Θεό του.

Τον ανεγνώρισε από τις πληγές του Σταυρού, οι οποίες αποτελούν σημάδι της αγάπης Του, αλλά και της δυνάμεώς Του. Την ομολογία του Θωμά οι άγιοι Πατέρες την ονομάζουν σωτήριο. Και πραγματικά οδηγεί στην σωτηρία όλους εκείνους που την απευθύνουν στον Χριστό εκζητώντας ταπεινά το έλεός Του.

Το γεγονός ότι ο Απόστολος Θωμάς αρχικά απουσίαζε κατά την εμφάνιση του Χριστού στους Μαθητές Του,φαίνεται ότι ήταν οικονομία Θεού, για να γίνη πιστευτό το θαύμα της Αναστάσεως και να διαλυθή κάθε είδους αμφιβολία.

Ο Απόστολος Θωμάς, μετά την Πεντηκοστή, κήρυξε το Ευαγγέλιο στους Πάρθους, τους Πέρσες, τους Μήδους και τους Ινδούς και είχε μαρτυρικό τέλος.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:

Ήχος βαρύς
Εσφραγισμένου του μνήματος η ζωή εκ τάφου ανέτειλας Χριστέ ο Θεός, και των θυρών κεκλεισμένων, τοις Μαθηταίς επέστης η πάντων ανάστασις, πνεύμα ευθές δι' αυτών εγκαινίζων ημίν, κατά το μέγα σου έλεος.



ΠΗΓΗ...http://www.agioritikovima.gr

ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ: ΕΝΑΣ ΡΟΛΟΣ ΜΑΓΙΚΟΣ!


Ημέρα της μητέρας 2013: Ένας ρόλος μαγικός. ΙστορίαΈνας ρόλος μαγικός μία λέξη που ηχεί  με τόσο δύναμη στα αυτιά και σε κάνει ευτυχισμένη.  Μάνα, μητέρα, μαμά. Τρεις λέξεις που κλείνουν μέσα τους ομορφιά, τρυφερότητα, και αγάπη.

Μητέρα μια ύπαρξη που είναι πάντα εκεί να σε ακούσει να σε βοηθήσει να σε στηρίξει. Να σε αγκαλιάσει και να νιώσεις εκεί μέσα ότι κανείς δεν μπορεί να σου κάνει κακό. Είναι εκεί και μας ακούει ακόμη και όταν την μαλώνουμε ακόμη και όταν δεν φταίει.
Είναι αυτή που ξεχνά όταν την πληγώνουμε και συνεχίζει να στέκεται στο πλευρό μας

Η μητέρα ήταν, είναι και θα είναι ξεχωριστή για το παιδί, τον έφηβο, τον ενήλικα. Και η μέρα της γιορτής της δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ευκαιρία για να την τιμήσουμε και να της δείξουμε πόσο πολύ την αγαπάμε.

Η Γιορτή της Μητέρας, παγκόσμια γιορτή, έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα. Στην αρχαιότητα ήταν γιορτή της άνοιξης όπου λατρευόταν η Γαία, η μητέρα Γη, μητέρα όλων των θεών και των ανθρώπων. Αργότερα την αντικατέστησε η κόρη της, η Ρέα, σύζυγος του Κρόνου, μητέρα του Δία και όλων των ολύμπιων θεών και που ήταν η θεά της γονιμότητας.

Στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία συναντάμε τη Γιορτή της Μητέρας ως γιορτή αφιερωμένη στη Θεά Κυβέλη.  Γιορτή που γινόταν κάθε Μάρτιο. Συνεχίζοντας το ταξίδι μας στο χρόνο, θα φτάσουμε στην Αγγλία του 15ου - 16ου αιώνα μ.Χ. όπου η τέταρτη Κυριακή της Σαρακοστής είναι αφιερωμένη στις μητέρες και ονομάζεται Κυριακή της Μητέρας. Εκείνη τη μέρα όλοι οι υπηρέτες έπαιρναν από τα αφεντικά τους μία μέρα άδεια, για να επισκεφτούν τα σπίτια τους και να περάσουν τη μέρα τους μαζί με τις μητέρες τους.

Η δεύτερη Κυριακή του Μάη που καθιερώθηκε σαν εθνική γιορτή της μητέρας στις ΗΠΑ οφείλεται στην έμπνευση μιας γυναίκας από την Φιλαδέλφεια της δασκάλας  Ana Jarvis. Η Ana Jarvis θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη της μητέρας της ξεκίνησε το 1907-1908 μια εκστρατεία για να καθιερωθεί μια επίσημη γιορτή της μητέρας. Η προσπάθειά της είχε απήχηση και η γιορτή της μητέρας έγινε επίσημα εθνική γιορτή των ΗΠΑ το 1914 με προεδρικό διάταγμα που όριζε την δεύτερη Κυριακή του Μάη σαν Ημέρα της Μητέρας.


Στη χώρα μας γιορτάστηκε για 1η φορά στις 2 Φεβρουαρίου του 1929, θέλοντας να συνδυάσει τη Γιορτή της Μητέρας με τη χριστιανική γιορτή της Υπαπαντής. Τελικά, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 60, η γιορτή μεταφέρθηκε από τις 2 Φεβρουαρίου στη 2η Κυριακή του Μαίου. Έτσι, κάθε δεύτερη Κυριακή του Μαΐου έχει καθιερωθεί να γιορτάζουν οι μητέρες όλου του κόσμου και είναι μια γιορτή με συμβολικό χαρακτήρα.

Η Γιορτή της Μητέρας  λοιπόν είναι μια ευκαιρία να της δείξουμε, με όποιο τρόπο μπορούμε, ότι την αγαπάμε και έχει ξεχωριστώ ρόλο στη ζωή μας

Δώστε της ένα γλυκό φιλί μια αγκαλιά και ένα μεγάλο ευχαριστώ. Σίγουρα είναι το ποιο πολύτιμο δώρο και ανεκτίμητο που μπορεί να πάρει από εμάς
Πόπη Π

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...