Σάββατο 8 Ιουνίου 2013
ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΦΤΑΙΝΕ!
Τι κι αν όλα γύρω σου καταρρέουν απ τη φωτιά που τα κατατρώει. Η δημόσια υγεία, η δημόσια εκπαίδευση, όλα.
Οι «ξένοι» φταίνε. Αυτοί σου πήραν την καλοπληρωμένη γωνία στα φανάρια που πουλούσες χαρτομάντιλα και σου ‘φαγαν το μεροκάματο.
Οι καθηγητές φταίνε. Αυτοί οι ανεπρόκοποι που πληρώνονται ένα σωρό και δουλεύουν τσάμπα. Που τολμάνε ν απεργήσουν εν μέσω πανελληνίων εξετάσεων.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι φταίνε. Αυτοί που μπήκαν με μέσον ή πουλήθηκαν για ψήφους για να χωθούν οι καημένοι και ξύνονται όλη την ώρα.
Οι ανάπηροι φταίνε. Που δεν πρόσεχαν για να μην μείνουν ανάπηροι. Θα έπρεπε να τους αφήσουν να πεθάνουν ή ακόμα καλύτερα να τους σκοτώνουν στη γέννα για να μην τους πληρώνουμε ε; Οι διανοητικά καθυστερημένοι φταίνε. Κι αυτοί στον Καιάδα. Οι ασθενείς με ψυχικά νοσήματα φταίνε. Ποιος νοιάζεται για τους μισότρελους; Ρίξτε τους στα μπουντρούμια και πετάξτε και το κλειδί.
Οι ομοφυλόφιλοι φταίνε ή οι διεμφυλικοί. Αυτοί οι ανώμαλοι διαφορετικοί που μολύνουν την κοινωνία. Οι εκδιδόμενες γυναίκες με AIDS φταίνε. Αυτές οι υγειονομικές βόμβες που πηδούσες χωρίς προφυλακτικό, που σπέρνουν αρρώστιες.
Τα ανεμβολίαστα παιδιά φταίνε. Οι βρομιάρηδες οι γονείς τους δεν τα εμβολίασαν γιατί δεν ήθελαν, όχι γιατί δεν μπορούσαν και τώρα απειλείται η υγεία του δικούς σου «καθαρού» παιδιού.
Οι άλλοι φταίνε. Πάντα οι άλλοι. Εσύ ποτέ. Συνέχισε να μασάς το παραμυθάκι που σου πουλάνε.
Χρόνια τώρα σε ποτίζουν γραψαρχιδινι και σταρχιδιαμολ. Είναι μαγκιά να τα γράφεις όλα, έτσι δεν είναι; Σε βολεύει. Ειδάλλως θα πρέπει να κάνεις την αυτοκριτική σου, ν’ αναλάβεις ευθύνες και δράση. Συνέχισε να αδιαφορείς και να σκέφτεσαι ότι δεν είναι δικό σου πρόβλημα. Εσύ δεν αντιμετωπίζεις κανένα πρόβλημα άλλωστε. Εσύ έχεις να φας, και η οικογένειά σου, και οι οικείοι σου. Και όχι μόνο έχεις να φας, αλλά περνάς και καλά. Δε σ αγγίζει εσένα αυτό που αποκαλούν κρίση. Έχεις υποστεί κάποιες μειώσεις, αλλά και πάλι έχει ο θεός, σκέφτεσαι.
Έχεις την εντύπωση ότι αν κοιτάξεις το σπίτι σου και μόνο θα βγεις αλώβητος απ΄ όλη αυτή τη λαίλαπα που έχει ξεσπάσει. Έχεις την εντύπωση ότι αν δώσεις ελεημοσύνη, θα ελεηθείς.
Δε σε αφορά όταν ο διπλανός σου καίγεται. Δε σε αφορά που είναι άνεργος. Εσύ δεν είσαι. Είναι τεμπέλης και δε βρίσκει δουλειά, είπες.
Δε σε αφορά που τα παιδιά σου είναι άνεργα ή εργάζονται με μισθούς πείνας. Πάλι καλά που υπάρχει και αυτή η δουλειά, είπες.
Δε σε αφορά που τα παιδιά σου φεύγουν μετανάστες σε άλλη χώρα. Οι άλλοι μετανάστες τους πήραν τη θέση και χρέος σου είναι να τους διώξεις.
Χαίρεσαι όταν καίγεται ο διπλανός σου, διότι πολλές φορές σκέφτηκες ή και ακόμα είπες, «ας είμαι εγώ καλά και οι άλλοι δεν πάνε να καούν». Όταν η φωτιά φτάσει στη δική σου την πόρτα – γιατί κάποια στιγμή θα φτάσει – τότε θα ‘ναι αργά για δάκρυα. Γι αυτό συνέχισε την φυτο-ζωούλα σου. Σε βολεύει. Ειδάλλως θα πρέπει ν αρχίσεις να σκέφτεσαι για λογαριασμό σου.
ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com
OCCUPYFEAR...ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ.
Ο φόβος. Αυτό το ανυπέρβλητο όπλο που χρόνο με το χρόνο στρέφει την κάννη του πάνω μας.
Μια κάννη που είναι παντού. Στις τηλεοράσεις και τα στόματα των ευαγγελιστών τους, στα μυαλά των ανθρώπων γύρω μου, στα μάτια όσων με κοιτούν. Ο φόβος του σκοταδιού που σιγά σιγά κυριεύει τα μέσα μας.
Γίνεται γράμμα και κρύβεται μέσα στα λεφτά, στο φαί, στο φώς, στο γραφείο, στη φυλακή, στη φρίκη και τη φωτιά. Γίνεται ιδέα και κρύβεται μέσα στα βιβλία, στις σκέψεις, στις κυβερνήσεις και τους φύλακές τους. Στους υπολογιστές που γράφουν το όνομα μου και πρέπει να φοβηθώ για αυτό, στις υπηρεσίες που ανταλλάσω το φόβο μου με επίδομα. Στην αγκαλιά που φοβάμαι μη χάσω.
Μα αυτό που φοβάμαι περισσότερο και απο τον κάθε σωτήρα μου, περισσότερο κι απο την πείνα ή την αγάπη, περισσότερο απο όλους αυτούς που μου τον επιβάλλουν αυτό το φόβο, είναι να μη γίνω το κτήνος που θέλουν να είμαι. Να μη γίνω ο κανίβαλος που τους εξυπηρετεί, να μη μεταβληθώ σε αυτό το άβουλο μικρό ανθρωπάκι που κρυμμένο πίσω από φτηνές δικαιολογίες και παλιές ιδεοληψίες σκούζει σαν τον αναμάρτητο που ακόμα περιμένει η πέτρα να την ρίξει.
Αυτό που φοβάμαι περισσότερο είναι ο κακός μου εαυτός.
by Ύποπτο Μούσι
ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com
"ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ". ΜΑΛΒΙΝΑ.
Σήμερα κλείνουν 11 χρόνια από εκείνο τον Ιούνη του 2002 που η Μαλβίνα δεν χρειάστηκε να ξαναπροσπαθήσει σχεδόν για τίποτα. Η μεταφυσική του μύθου της είχε ήδη αρχίσει να παίρνει μπρος. φωτό: Σπύρος Στάβερης
Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές τι είναι αυτό που μας καθιστά αιχμάλωτους τέτοιων κυκλωνικών περσόνων, σαφώς υπερβολικών (κάθε σταρ εικονογραφεί τον μύθο του άλλωστε με ισχυρές δόσεις γοητευτικής εξτραβαγκάντζας αν το καλοσκεφτείς:-) αλλά και παλλιροιακά μελαγχολικών μέσα στην αναρίθμητη λάμψη τους. Ίσως στην περίπτωση της Μαλβίνας να έχει να κάνει με αυτό το ιδιότυπο μίγμα, σχεδόν ασύλληπτο για εκείνη την επόχη που έγινε διάσημη στα 90ς, εποχή της παντοκρατορίας της ξανθιάς κόμης και του λοιπού λουστραρισμένου τρας υπόκοσμου της ιδιωτικής τηλεόρασης.
Μια κουλτουριάρα, κοντοκουρεμένη, μαυρομάλλα Τζουλιέτα Μασίνο, τόσο κατασκευασμένα μοιραία που φάνταζε σχεδόν κλοουνική μέσα στα μαύρα κουστούμια, τις μοιραίες πόζες, τα αναρίθμητα τσιτάτα και το σχεδόν χαμόγελο του τζόκερ. Έχω την αίσθηση όμως παρατηρώντας την στα βίντεο και στις φωτογραφίες πως ακριβώς αυτό το καρφιτσωμένο, γκροτέσκο, μελαγχολικό χαμόγελο, υπόμνηση ανεκπλήρωτων επιθυμιών και ξεβρασμένων ναυαγίων ήταν που της προσέδιδε αυτή την ακαταμάχητη αύρα.Η Μαλβίνα μπορεί να υποδυόταν (κυρίως τηλεοπτικά) ακατάπαυστα την Στέλλα, την Ευδοκία και οποιαδήποτε άλλη μυθιστορηματική ηρωϊδα της καρφωνόταν στο μυαλό αλλά ουσιαστικά επεδιώκε ένα άλλο είδος μεγαλείου ολότελα διαφορετικού από την ανακύκλωση μύθων και κατασκευασμένων οχλαγωγιών για τα κτήνη της τηλοψίας.
Ήθελε να ορίσει εκ νέου την έννοια του παραδωμού. Στη ζωή, στις σχέσεις, στον δυσοίωνο τεκέ των μίντια. Ήθελε δράση, πάθος και αντισυμβατικότητες, ήθελε να απομυθοποίησει την μαστουρωμένη νεοελληνική μικροαστίλα, το αυτιστικό μας στρίμωγμα μπροστά στις μούμιες και τους τελειωμένους, την κατασκευασμένη μας μέθη.
Δεν τα κατάφερε βέβαια. Ένας γοητευτικός κούκος όσο απροσδόκητος και αισθητικός και να είναι δεν αρκεί για να ανατρέψει τις πολιτικές, ιδεολογικές, κοινωνικές αγκυλώσεις της ανεπίδεκτης πλειοψηφίας. Το πόπολο αναζητεί πάντα το μέσο τεκμήριο τσοκαρίας που θα το κάνει να βυθιστεί απενοχοποιημένα στα ηδυπαθή του ρεψίματα και στις καταδύσεις στα σκουπίδια.
Ακόμα κι έτσι, το ίχνος που άφησε πίσω της η περίπτωση της Μαλβίνας είναι άξιο λόγου. Ειδικά αυτό των κειμένων της το οποίο η δυναμική της εικόνας της και η φωτογένεια της περσόνας της το έκανε πολλές φορές να χάνεται μέσα στη παλίρροια των μεταμορφώσεων:-) Δεν πειράζει. Σημασία έχει άλλωστε, όπως έλεγε και η αγαπημένη της ζουλαφσκική ηρωϊδα Ρόμυ Σναίντερ στο "L'important c'est d'aimer" , ν' αγαπάς.
Kι ας έχουν θαφτεί τα πάντα.
Μαλβίνα Κάραλη: 3 Φεβρουαρίου 1954 – 7 Ιουνίου 2002
H ΕΚΔΡΟΜΗ (Το τελευταίο της κείμενο από την Αμερική)
Τι ήταν το Λιμένι. Τι θάλασσα είχε το Λιμένι. Δεν ξέρω. Δεν πρόσεξα τίποτα. Η ουσία είναι πως, τρία χρόνια μετά, κοιτούσα από το παράθυρο τους ουρανοξύστες του Μανχάταν και είχα στο νου μου το Λιμένι. Διαδρομή προς το Λιμένι – δεν θυμάμαι παρά ελάχιστα πράγματα. Όπως ένα φως άσπρο.
Τα μάτια μου άνοιγαν λίγο λίγο. Μέσα μου επαναλάμβανα «η μικρή Ε-λέ-νη απ' το Κω-στα-λέ-ξι πή-ρε α-μπά-ρι-ζα και βγαί-νει». Είχα να ταξιδέψω καιρό. Ταξίδι σημαίνει ο κάθε δρόμος να σε πηγαίνει στην άκρη του εαυτού σου. Πώς το λέει ο Πεσόα; «Γύρισα όλο τον κόσμο και δεν αντίκρισα παρά τη θαμπή απομίμηση αυτών που είδα χωρίς να ταξιδέψω». Καθόμουν ήσυχη, με πληγωμένα βλέφαρα, το ηλιοβασίλεμα συνέπεσε με τη διαδρομή, πρέπει να ήταν εξαίσιο ηλιοβασίλεμα, για μένα ένα ηλιοβασίλεμα είναι ένα ηλιοβασίλεμα, δεν υπάρχει λόγος να το διαπιστώσεις στη Σαντορίνη ή στην Κωνσταντινούπολη.
Δεν πρόσεξα σχεδόν τίποτα στη διαδρομή, μόνο κάτι νεκροθάφτες σε μια στροφή του δρόμου. Έτρωγαν τυρόπιτες ακουμπισμένοι πάνω στη νεκροφόρα, μέσα το φέρετρο, ένα ξύλο ανοιχτόχρωμο, θλιβερό, με έπιασε μεγάλη στεναχώρια.Όχι για τον νεκρό, μα για το φέρετρό του.
Στροφές πολλές, λίγες κουβέντες στη διαδρομή, «μου αρέσουν οι ελαιώνες», εμένα πάλι όχι (αλλά αφού σου αρέσουν, μια άλλη ματιά και φοβάμαι πως θα μου αρέσουν και μένα). Τι παράσταση είχαμε δει στην Επίδαυρο ούτε που πρόσεξα, ήμουν έξω ξανά και είχα ταραχή (η μικρή Ελένη απ' το Κωσταλέξι), το Λιμένι, αν υπήρχε Λιμένι δηλαδή, αργούσε να φανεί, υπό κανονικές συνθήκες πρέπει να βρίσκεται κάπου στη Μάνη. Δεν θυμάμαι. Σχεδόν τίποτα, μόνο αλλεπάλληλες στροφές. «Μα δεν είναι υπέροχα δέντρα οι ελιές;». (Ναι, είναι υπέροχα, πώς δεν το είχα προσέξει;) Ποιος είναι αυτός που μιλάει για ελιές; Ευγενικό προφίλ. Δεν ήξερα. (Σιγά μην τυχόν και δεν ήξερα.) Συγγενής από πάντα. Σημασία έχει πως τα έκανε όλα να μοιάζουν ωραία. Αν μπορούσα να τα ονομάσω έτσι ωραία που τα έκανε, θα διάλεγα το φτωχό λεξιλόγιο εκείνου που μιλάει όπως νιώθει, όχι όπως πρέπει να νιώθει. Αλλά δεν μπορούσα. Επί χρόνια ήμουν αναγκασμένη να μιλάω όπως πρέπει. Ακόμα και το να μιλάω όπως δεν πρέπει ήταν φτιαγμένο με τη λογική τού όπως πρέπει να μην πρέπει... Πού στο διάολο είναι το γαμημένο Λιμένι. Στροφές και ελιές και νεκροθάφτες, κάπου να φτάσουμε, κουράστηκα. Έτσι εύκολα, νομίζεις, ξαναβγαίνεις στον κόσμο; Γαλάζιος ουρανός, σταχτιές ελιές, εγώ πάλι αγαπώ τα αλγερίνικα τοπία, η σύζευξη του γαλάζιου με το πράσινο μου φαίνεται φρικτή, θέλω γκρι της πέτρας, άσπρο του ασβέστη, άντε μια φραγκοσυκιά στη μάντρα – και εκεί μόνο μού χωράει το γαλάζιο της θάλασσας. «Θα δούμε και τους πύργους εκεί που θα πάμε;» «Θα τους δούμε και τους πύργους».
Τρία χρόνια πέρασαν, τους πύργους τους είδα, δεν τους θυμάμαι. Μόνο λίγο φως που έμπαινε από τις πολεμίστρες. Ένας άλλος τόπος, δεν τον είδα, μπορεί να λεγόταν Πόλη, μπορεί Αρεόπολη. Ίσως και τα δύο μαζί ή και τίποτα από τα δύο. Δεν θυμάμαι. Μόνο κάτι κουλουράκια αγορασμένα από το φούρνο. Έσταζαν λάδι. Και μετά κάτι ξενώνες, και εκεί ήταν το Λιμένι. Στη ρεσεψιόν μάς έδωσαν ένα κλειδί κρεμασμένο από μια πλάκα τεράστια. Θεέ μου, φύλαγε, τι πλάκα ήταν αυτή! Μπρούντζινη, μεγάλη σαν πεντοχίλιαρο, ίσαμε μισό κιλό θα ζύγιζε και πάνω το νούμερο του ξενώνα. Η βαλίτσα μου χύμα στο ισόγειο, η δική σου στο μετζοπάτωμα. Μπρίκι για καφέ πάνω στο ψυγειάκι, έναν τούρκικο τώρα τον έπινα, από το παράθυρο μια θάλασσα, κάτι μπλε τέλος πάντων, τι τοπίο ακριβώς δεν θυμάμαι. Κάθισα στο παράθυρο, μπροστά το συγκεχυμένο τοπίο. Ποια ήμουν δεν ήξερα, τι ήθελα εγώ τόσο μακριά από την καταπακτή μου δεν ήξερα, ένα μόνο ήξερα. Πως όλα τα ταξίδευα, γιατί όλα ήσουν. Πίστεψέ με. Όλα. Τοπία, σπίτια, όλα. Και κανένα ταξίδι δεν θα ταξίδευα αν δεν μου έδινες το χέρι να βγω από την καταπακτή. Μια μεγάλη ταράτσα – «τι καφέ θες;», δεν θέλω καφέ, «έναν εσπρεσσάκο», θέλω δάκρυα τώρα, ευτυχώς φεύγεις για λίγο, κοιτάζω τη θάλασσα, τα βλέπω όλα. Όλα τα μεγάλα ποτάμια. Εκεί. Όλες οι μεγαλουπόλεις του κόσμου. Όλα τα βουνά και ακόμα περισσότερα από όσα υπάρχουν στη γη. Εκεί. Κατηφόρα από το Λιμένι προς την παραλία, δεν ξέρω τι είναι το Λιμένι. Μπορεί να μην είναι καν τόπος. Μπορεί να είναι μόνο όνομα ξενοδοχείου. Λιμένι Οτέλ, με μια πλακέτα μπρούντζινη ίσαμε μισό κιλό το κλειδί.(Το τελευταίο ταξίδι της πριν θαφτεί ζωντανή ήταν στην Ανδαλουσία. Ήθελε να πάει να βρει το διαφορετικό φως. Έφτασε και δεν τυφλώθηκε. Διέσχισε όλη την Ισπανία, δεν διέσχισε παρά τη μονοτονία του εαυτού της.)
Φιλικοί άνθρωποι στην παραλία, που μπορεί και να λεγόταν Λιμένι, ήμουν απίστευτα ευτυχισμένη, με έναν τρόπο πάντα γνώριμο, πάντα ασαφή, τόσο που ήθελα δάκρυα, τρώω το ψάρι μου, μου λες να μη σου καθαρίζω το δικό σου, δεν σου αρέσουν οι φροντίδες, εντάξει. Και δεν ρωτώ, δεν ψάχνω παραπέρα. Τρία χρόνια μετά. Νέα Υόρκη. «Τελικά έρχομαι για μια εβδομάδα. Τι θες να σου φέρω από το σπίτι;» Η Μαριανίνα. «Τι έχεις πεθυμήσει, μανούλα μου; Ρούχα, παπούτσια; Τα ξώφτερνα του Ντολτσίνι, ίσως; Κανένα CD, κανένα βιβλίο;» Τίποτε από όλα αυτά. Το κλειδί που έκλεψα, κράτησα πες, από το Λιμένι. Αριστερό συρτάρι σκρίνιου, κάτω από τα γράμματα. Μισό κιλό μπρούντζος, θα το βρεις εύκολα. Μισό κιλό μπρούντζος και ταξίδεψε Αθήνα-Νέα Υόρκη.Η Μ. ήρθε, έφυγε, το κλειδί μου ήταν εκεί. Κρυμμένο στο κομοδίνο την ημέρα. Τις νύχτες, όμως, το έβγαζα και το κρατούσα κάτω από το μαξιλάρι μου. Μέχρι που μια μέρα ξεχάστηκα και το είδες. «Τι είναι αυτό;» ρώτησες. Τι να πω. Ένα κλειδί που ταξιδεύει είναι από κάθε άποψη κουτό πράγμα. Η εξήγηση θα ήταν ακόμα κουτότερη. «Δεν ξέρω τι είναι», είπα αδιάφορα. «Βρέθηκε μέσα στη μικρή βαλίτσα. Δεν μου θυμίζει τίποτα. Ποιος ξέρει». Έκανα πως έβλεπα τηλεόραση μετά. «Δεν θυμάσαι;» μου λες. «Ήταν το ξενοδοχείο στη Μάνη». «Α, ναι; Και πώς παράπεσε ολόκληρο κλειδί στη βαλίτσα μου;» Δεν ήξερα, πού να ξέρεις εσύ άμα δεν ήξερα εγώ; Κάθισες μετά λίγο και τα είπαμε. Ένα ταξίδι είναι κάτι εφήμερο, σκεφτόμουν. Το ταξίδι του κλειδιού μου είναι σταθερό και αιώνιο.
Κόντευε να ξημερώσει, σηκώθηκες να πας για ύπνο, και τότε –χωρίς να με ρωτήσεις– με το καληνύχτα, άπλωσες το χέρι και πήρες το κλειδί. Δεν το ξαναείδα. Κουκουλώθηκα με το πάπλωμα, γαμημένο Λιμένι, καληνύχτα θησαυρέ μου, είμαι ψεύτρα για να μην είμαι κουτή, κάνω ευχή για σένα απόψε: Η ζωή σου. Η ζωή σου η τωρινή και η ζωή σου η μελλοντική. Όπου και να είναι ακουμπισμένη, να είναι πάντα απαλλαγμένη από όλα όσα, για τα όνειρα και για ταξίδια, είναι άχρηστα.
Ποτέ δεν ξανάγινε λόγος για το κλειδί, δεν ξαναείδα το κλειδί μου, το κλειδί μου είναι στα χέρια σου, το ταξίδι του κλειδιού μου είναι σταθερό και αιώνιο.
ΠΗΓΗ...http://www.lifo.gr/
ΤΟ ΣΟΥΞΕ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ.
Εν τάχει, το βιντεάκι είναι η απάντηση στο σχόλιο του Ερντογάν πριν φύγει για το Μαρόκο, όταν έμαθε για τις κινητοποιήσεις στην πλατεία."Tencere tava hep aynı hava": «Κατσαρόλες, τηγάνια, πάντα ο ίδιος χαβάς».
Οι πιγκουίνοι που εμφανίζονται και στο τέλος του βίντεο έγιναν σύμβολο επειδή την ώρα που ξεσπούσαν τα επεισόδια και ανέβαιναν φωτος και βιντεο σε τουίτερ και φβ, το cnn turk έδειχνε ένα ντοκυμαντέρ με πιγκουίνους.
TENCERE TAVA HAVASI (Sound of Pots and Pans) / Kardeş Türküler
Bir öyle bir böyle kelamlardan, yasaklardan
İllallah
Başına buyruk kararlardan, fermanlardan
İllallah
Aman aman bıktık valla
Aman aman şiştik valla
Bu ne kibir, bu ne öfke
Gel yavaş gel, yerler yaş
Satamayınca gölgelerini
Sattılar ormanları
Devirdiler,
kapadılar Sinemaları, meydanları
Her tarafın AVM'den
Geçesim yok bu köprüden
N'oldu bizim şehre n'oldu
Hormunlu bina doldu
Aman aman bıktık valla
Aman aman şiştik valla
Bu ne kibir, bu ne öfke
Gel yavaş gel, yerler yaş
Gel yavaş gel, yerler yaş...
Hüsnü perişan oldu bibaht kaldı aziz İstanbul
Bu gam, bu gaz bu kederle taş
kalmadı taş üstünde
Ne oldu sana böyle, söyle söyle söyle....
Seni böyle istemem, istemem
Ammaan...
ΠΗΓΗ...http://www.lifo.gr
ΠΟΙΟΙ ΑΠΕΙΚΟΝΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΦΙΓΟΥΡΕΣ ΤΗΣ ΤΡΑΠΟΥΛΑΣ;
Η Ντάμα και ο Ρήγας είναι τα πιο γνωστά χαρτιά της τράπουλας, ωστόσο ελάχιστοι γνωρίζουν τι πραγματικά απεικονίζουν. Σύμφωνα λοιπόν με τους ιστορικούς, οι φιγούρες αυτές, δεν είναι τυχαίες, αλλά αναφέρονται σε μεγάλες μορφές της
αρχαιότητας.
Η λέξη «τράπουλα» προέρχεται από την ιταλική λέξη «trappola» που στην Ιταλική γλώσσα έχει διττή σημασία ως «παγίδα» αλλά και ως «δόλος» και προέρχεται από το ιταλικό παιχνίδι «ταρόκ» ή «ταρόκο», που παιζόταν με μεγάλα χοντρά τετράγωνα ή παραλληλόγραμμα χαρτόνια με αριθμημένες φιγούρες.
Είναι πιθανό το όνομα της χαρτομαντικής τράπουλας Ταρώ να έχει επίσης κοινή ρίζα. Ποιους απεικονίζουν όμως οι φιγούρες που βλέπουμε στην τράπουλα; Όπως εξηγούν οι ιστορικοί, κατά καιρούς εμφανίστηκαν αρκετές παραλλαγές σχεδίων αλλά τελικά επικράτησε το Γαλλικό σχέδιο του 16ου αιώνα, γι αυτό και οι φιγούρες φορούν παραδοσιακές ενδυμασίες της εποχής.
Το K απεικονίζει τον βασιλια (King) το Q τη βασίλισσα (Queen) και το J ιππότη, υπηρέτη και γενικά υπασπιστή (Jack)
Οι μυθικές μορφές τις οποίες αναπαριστούν οι συγκεκριμένες φιγούρες είναι:
Για τους βασιλιάδες: Καρλομάγνος (ρήγας κούπα) Ιούλιος Καίσαρας (ρήγας καρό) Μέγας Αλέξανδρος (ρήγας σπαθί) Δαβίδ (ρήγας μπαστούνι).
Για τις Βασίλισσες: Παλλάδα Αθηνά (ντάμα μπαστούνι) Ιουδήθ (η γενναία Εβραία που σκότωσε τον Ολοφέρνη) η νεράϊδα Αρζίν (Argine, αναγραμματισμός της λέξης Regina που στα λατινικά σημαίνει βασίλισσα) Ραχήλ (σύζυγος του Ιακώβ).
Τέλος οι Βαλέδες είναι Έκτορας (βαλές καρό), Λάνσελοτ (βαλές κούπα) Οζιέ (βαλές μπαστούνι) Λαϊρ (βαλές σπαθί)
ΠΗΓΗ...http://mhnpetaslefta.blogspot.gr
"ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟ" ΕΠΙΘΕΜΑ ΣΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΥΠΟΣΧΕΤΑΙ ΑΠΩΛΕΙΑ ΒΑΡΟΥΣ.
Μία ακραία μέθοδο πρότεινε πλαστικός χειρούργος στις ΗΠΑ.
Νέα διάσταση αποκτά η φράση «ράψε το» στο αδυνάτισμα αφού ένας ειδικός μας προτείνει να... ράψουμε ένα πατς στη γλώσσα μας!
Πρόκειται για μια μάλλον ακραία μέθοδο που υπόσχεται απώλεια βάρους σε όσους έχουν το κουράγιο αλλά και τα χρήματα να την εφαρμόσουν: ένα πλαστικό επίθεμα ράβεται πάνω στην γλώσσα καθιστώντας την βρώση στερεών τροφών αδύνατη.
Το υλικό του επιθέματος είναι το ίδιο με αυτό που κατασκευάζονται τα χούλα χουπ. Το επίθεμα ράβεται στη γλώσσα με έξι ράμματα και μένει εκεί για ένα μήνα. Στη συνέχεια αφαιρείται, αλλιώς υπάρχει ο κίνδυνος να ενσωματωθεί στους ιστούς της γλώσσας.
Το patch καθιστά τόσο επώδυνη την βρώση των στερεών τροφών που ο ασθενής αναγκαστικά καταφεύγει σε μια διατροφή με υγρά. Επίσης το επίθεμα μπορεί να προκαλέσει πρήξιμο και ερεθισμό στη γλώσσα καθώς και δυσκολία στο λόγο.
Όπως αναφέρεται στο περιοδικό Time η ιδέα ανήκει στον αμερικανό πλαστικό χειρουργό Nikolas Chugay ο οποίος την εφαρμόζει από το 2009 και προς το παρόν δεν έχει εγκριθεί από τον Αμερικανικό Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA). Επίσης από το 2011 εφαρμόζεται και σε κλινικές του Καράκας στη Βενεζουέλα με πιο χαμηλό κόστος.
Ο Dr Chugay εφαρμόζει την μέθοδο σε συνδυασμό με μια υγρή δίαιτα 800 θερμίδων την ημέρα υποσχόμενος απώλεια έως και 14 κιλών στη διάρκεια ενός μήνα (όσο παραμένει το επίθεμα στη γλώσσα).
ΠΗΓΗ...http://www.briefingnews.gr
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΤΑΜΕΝΙΤΗΣ: «ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΔΙΝΕΤΑΙ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΧΙΟΝΟΔΡΟΜΙΚΟ»
«Ικανοποιητική η απόφαση του ΤΑΙΠΕΔ»Με μεγάλη ικανοποίηση υποδέχθηκε ο Βουλευτής Διονύσης Σταμενίτης την απόφαση του ΤΑΙΠΕΔ για την ανάληψη της διαχείρισης του χιονοδρομικού από την ΕΤΑΔ. Η εν λόγω απόφαση αποτελεί ουσιαστικά το πρώτο βήμα για την εξεύρεση οριστικής λύσης στα προβλήματα που αντιμετωπίζει το χιονοδρομικό τα τελευταία χρόνια.
Ο κ. Σταμενίτης κατά το παρελθόν είχε εκφράσει τόσο σε συναντήσεις του με τη Διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ όσο και με τα μέλη της Διοίκησης της ΕΤΑΔ την αναγκαιότητα να δοθεί άμεση λύση που θα είναι οριστική και προς όφελος των κατοίκων της περιοχής. Η ανακοίνωση της απόφασης από πλευράς ΤΑΙΠΕΔ, η οποία περιλαμβάνει επένδυση ύψους 500.000 ευρώ για την ανακαίνιση και συντήρηση του πάγιου εξοπλισμού και εξεύρεση επενδυτή για διάστημα ενός έτους με δυνατότητα παράτασης για ακόμη ένα χρόνο ταυτόχρονα με τη διενέργεια διαδικασιών για εξεύρεση μακροχρόνιου επενδυτή, ο οποίος θα αναλάβει να υλοποιήσει το σχέδιο συνολικής αξιοποίησης του ορεινού όγκου, κινείται ουσιαστικά στο πνεύμα της πρότασης που είχε καταθέσει ο Βουλευτής και αγγίζει την καρδιά του προβλήματος.
Αναφορικά με την εξέλιξη ο κ. Σταμενίτης δήλωσε: «Το πρώτο βήμα για την ορθή λειτουργία του χιονοδρομικού έγινε. Είναι πολύ σημαντική η απόφαση του ΤΑΙΠΕΔ διότι προσανατολίζεται σε μια οριστική λύση, η οποία θα βάλει τέλος στα χρόνια προβλήματα που αντιμετωπίζει το χιονοδρομικό. Οι συντονισμένες προσπάθειες όλων των εμπλεκόμενων φορέων (Περιφέρεια, Αντιπεριφέρεια, ΤΑΙΠΕΔ) έχουν σήμερα αυτό το θετικό αποτέλεσμα. Βέβαια δεν πρέπει να εφησυχάσουμε αλλά να κινηθούμε με τέτοιο τρόπο ώστε να εξασφαλίσουμε ότι οι διαδικασίες θα ξεκινήσουν στο σωστό χρόνο και χωρίς παρακωλύσεις. Αυτή τη στιγμή η απόφαση του ΤΑΙΠΕΔ παρέχει τη δυνατότητα να γίνουν ορισμένες απαραίτητες εργασίες στις υπάρχουσες υποδομές του χιονοδρομικού, να λειτουργήσει χωρίς προβλήματα και ταυτόχρονα προετοιμάζει το έδαφος για την υλοποίηση του μεγαλόπνοου σχεδίου που υπάρχει για το σύνολο του ορεινού μας όγκου. Έχω τονίσει αρκετές φορές ότι ο τομέας του τουρισμού στο Νομό μας είναι ένα ισχυρό όπλο, το οποίο αν το διαχειριστούμε ορθά και με σχεδιασμό μπορεί να επιφέρει τεράστια οφέλη τόσο για την τοπική μας οικονομία όσο και για τους κατοίκους μας».
Η ΑΓΑΠΗ ΧΩΡΑΕΙ ΣΕ 85 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ!!!
Η διαφήμιση αποτελείται εξ ολοκλήρου από 105 βίντεο κλιπ, απεικονίζει την πορεία ενός ζευγαριού και είναι δημιούργημα της διαφημιστικής BBDO.
Όταν το ζευγάρι χωρίζεται για κάποια χρόνια, βλέπουμε την ατομική εξέλιξή τους, τα μείζονα γεγονότα της ζωής του καθενός και ούτω καθεξής, μέχρι την επανένωσή τους.
ΛΕΣΧΗ ΜΠΙΛΝΤΕΡΜΠΕΡΓΚ
Σήμερα εορτάζεται η ετήσια σύνοδος κορυφής της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ «που στοχεύει να αναλάβει τον έλεγχο όλων των εξουσιών και γι αυτό χρειάζεται να καταστρέψει το σύνολο της παγκόσμιας οικονομίας, προκειμένου να μειώσει τον παγκόσμιο πληθυσμό», είπε στο Russia Today ο Ντανιέλ Εστουλίν.
Περίπου 150 άτομα, μεταξύ των οποίων πολιτικοί, βασιλείς, τραπεζίτες, δισεκατομμυριούχοι και επιχειρηματίες , συμμετέχουν στη συνεδρίαση των πιο σημαντικών ανθρώπων στην Watford, βόρεια του Λονδίνου.
«Η πρόοδος και η ανάπτυξη της κοινωνίας είναι ευθέως ανάλογη με την πυκνότητα του πληθυσμού. Εάν υπάρχει πρόοδος στην τεχνολογική ανάπτυξη, θα είμαστε πολλοί περισσότεροι, θα υπάρξει περισσότερος πλούτος, περισσότεροι άνθρωποι και λιγότερο φαγητό για όλους. Και για να μπορεί να φάει ο David Rockefeller, ο οποίος αποτελεί την προσωποποίηση της εξουσίας, εμείς με κάποιο τρόπο θα έπρεπε να εξαφανιστούμε », δήλωσε ο συγγραφέας πολλών βιβλίων για τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ
«Και αυτό είναι ένα από τα κύρια θέματα για τα οποία μιλάνε γύρω από τον τομέα των προβλημάτων σίτισης. Δεν ψάχνουν για έναν τρόπο για να λύσουν το πρόβλημα, ακριβώς το αντίθετο: Είναι βέβαιο ότι σκοτώνουν όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους», τόνισε.
Η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ θέλει να πάρει το Ιράν
«Η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ είναι μια μεταφορική ταινία για τον πόλεμο, είτε με το Ιράν ή με άλλες χώρες: αυτό είναι ένα σημαντικό στοιχείο διότι μπορεί να πουλήσει ταυτόχρονα όπλα και βούτυρο σε όλα τα μέλη κάθε σύγκρουσης», δήλωσε ο Ντανιέλ Εστουλίν.
«Το Ιράν είναι προφανώς ένα σημείο εκκίνησης για το Μεσανατολικό. Μια περιφερειακή δύναμη που έχει πολύ πετρέλαιο και ασκεί προφανώς κάποια μορφή εξουσίας στην παγκόσμια ελίτ . Το επόμενο βήμα θα είναι η Ρωσία και, προφανώς, (το Ιράν) είναι απαραίτητο για εξουσίες και μέσα από αυτό μπορούμε να μιλήσουμε για την Λέσχη Μπίλντεμπεργκ και τις αποφάσεις που παίρνουν εκεί, που θέλουν να αποσταθεροποιήσουν το Ιράν, κατά οποιονδήποτε τρόπο », είπε.
Η Μπίλντεμπεργκ στοχοποιεί την Ρωσία και την Κίνα
Στην ερώτηση αν η Μπίλντεμπεργκ έχει ως στόχο να ενισχύσει την παγκόσμια ανάπτυξη πέρα από τα BRICS ο Εστουλίν ανέφερε ότι είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι «όταν μιλάμε για BRICS , μιλάμε για Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, αν και το«Β»δεν είναι η Βραζιλία, αλλά η Βρετανική Αυτοκρατορία που ελέγχει πλήρως τη Βραζιλία μέσω του Inter-Alpha Group, ο χρηματοδότης που συνδέεται με τη βασίλισσα της Αγγλίας, προφανώς, που προωθεί κάθε είδους οικονομική ανάπτυξη, η οποία δεν περιλαμβάνει αυτά τα έθνη ", δήλωσε ο Εστουλίν.
«Ο απώτερος στόχος είναι με κάποιο τρόπο να μειωθεί ο παγκόσμιος πληθυσμός σε έναν αριθμό πολύ πιο χειραγωγήσιμο για την παγκόσμια ελίτ, και λόγω της έλλειψης τροφής και νερού, είναι να υπάρχει έλεγχος της εξουσίας, στη Ρωσία και τη Κίνα. Με αυτή την έννοια ο στόχος δεν είναι τόσο η παγκόσμια κυβέρνηση, ποτέ δεν υπήρξε ως θέμα, αλλά μάλλον μια παγκόσμια επιχείρηση, ή δυνάμεις ή πραγματικές χρηματοδοτούμενες εξουσίες με πολύ περισσότερη ισχύ από οποιαδήποτε κυβέρνηση στη γη », είπε.
"Οι πόλεμοι του μέλλοντος θα γίνουν με την τεχνολογία"
Ένα από τα θέματα που ανακοίνωσε η σύνοδος κορυφής της Μπίλντεμπεργκ είναι η αλλαγή του προτύπου της κοινωνίας: οι τεχνολογίες του μέλλοντος, λέει ο δημοσιογράφος και ερευνητής. «Οι μελλοντικοί πόλεμοι θα εξαπολυθούν όχι με όπλα, αλλά με την τεχνολογία του μέλλοντος. Ένα τηλέφωνο ένα« smartphone », έχει περισσότερη τεχνολογία από οποιοδήποτε διαστημόπλοιο που προσγειώθηκε στο φεγγάρι στη δεκαετία του εξήντα», είπε ο Εστουλίν.
«Θέλω να πω, αν μπορείς να έχεις τον έλεγχο της τεχνολογίας, του μέλλοντος, μπορείς να ελέγχεις όλον τον κόσμο σε όλες τις εκφάνσεις του, επειδή τα πάντα γύρω μας είναι μια τεχνολογία και γι αυτό βλέπεις την Google Amazon, τις εταιρείες όπως τη Microsoft και την Apple να βρίσκονται σε όλες αυτές τις συναντήσεις. Προφανώς εταιρείες όπως η Google είναι ένα σημαντικό μέσο της αμερικανικής εθνικής ασφάλειας που το αντικείμενό της δεν έχει να κάνει με την παροχή υπηρεσιών, αλλά με τον πλήρη και απόλυτο έλεγχο » καταλήγει ο Εστουλίν.
ΠΗΓΗ...http://www.briefingnews.gr
ΕΝΑΣ ΛΟΦΟΣ ΓΕΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΣΤΑΥΡΟΥΣ! (ΦΩΤΟ).
.jpg)
Ο λόφος αυτός βρίσκεται 12χλμ μακρυά από την πόλη Siauliai της Λιθουανίας. Είναι γεμάτος με εκατοντάδες χιλιάδες σταυρούς, που αντιπροσωπεύουν το χριστιανικό αίσθημα της χώρας.Η πόλη αυτή ιδρύθηκε τον 13ο αιώνα. Τότε ξεκίνησε και η περίεργη αυτή συνήθεια, να τοποθετούνται σταυροί στο λόφο, πιθανότατα σαν σύμβολο αντίστασης των κατοίκων έναντι των κατακτητών. Κατά τη διάρκεια των ετών που ακολούθησαν ο λόφος αποτέλεσε σημείο ειρηνικής αντίδρασης των Λιθουανών στους ξένους (Γερμανοί, Ρώσοι κ.α) καθώς οι κάτοικοι της περιοχής συνέχισαν να τοποθετούν σταυρούς.
Η παράδοση αυτή συνεχίζεται ακόμα και σήμερα τόσο απο τους κατοίκους όσο και από τους περαστικούς.
Το μέγεθος και η ποικιλία των σταυρών είναι εκπληκτικά. Υπάρχουν σταυροί που φτάνουν τα τρια μέτρα σε ύψος και άλλοι, πολύ μικρότεροι που κρέμονται από αυτούς.
.jpg) |
.jpg) |
.jpg) |
.jpg) |
.jpg) |
.jpg) |
.jpg) |
ΠΗΓΗ...http://www.agioritikovima.gr
