Ένα από τα καλύτερα βίντεο άγριας ζωής που έχουμε δει. Απόσπασμα από την ταινία "Η Αρκούδα" του 1988 η οποία ήταν και υποψήφια για όσκαρ.
Σκηνοθεσία Jean-Jacques Annaud
ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΕΔΩ
Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2015
Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΔΡΑΣΗ
Ένα από τα καλύτερα βίντεο άγριας ζωής που έχουμε δει. Απόσπασμα από την ταινία "Η Αρκούδα" του 1988 η οποία ήταν και υποψήφια για όσκαρ.
ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΕΔΩ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΜΦΙΑΛΩΜΕΝΩΝ ΝΕΡΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΑΛΜΩΠΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΤΗΣ ΕΙΔΟΜΕΝΗΣ
Ο Δήμος Αλμωπίας ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα για βοήθεια στους πρόσφυγες της Ειδομένης και συναισθανόμενος την ανάγκη των συνανθρώπων μας για επιβίωση, απευθύνει κάλεσμα ανθρωπιάς προς όλους τους συμπολίτες μας, κατόπιν συνεργασίας με τον Δήμο Παιονίας.
Από σήμερα μέχρι την Παρασκευή 11/9 θα συγκεντρώνονται ΕΜΦΙΑΛΩΜΕΝΑ ΝΕΡΑ (μικρή συσκευασία) στο Δημαρχείο (Πλατεία Αγγελή Γάτσου) ή στα γραφεία της ΔΗ.Κ.Ε.Α. (Κεντρική Πλατεία Αριδαίας).
EUROBASKET 2015: ΝΙΚΗ 72-70 ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΡΟΑΤΙΑΣ
Με σπουδαία ανατροπή στο τελευταίο δεκάλεπτο η Εθνική Ανδρών υπέταξε και την Κροατία και έβαλε... πλώρη για την κορυφή του 3ου ομίλου του Ευρωμπάσκετ 2015.
Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα επικράτησε 72-70 των «οικοδεσποτών», τους οποίους και υποχρέωσε στην πρώτη ήττα τους. Επόμενος αντίπαλος της ομάδας του Φώτη Κατσικάρη θα είναι η Γεωργία (8/9, 19:00).
Τα δεκάλεπτα: 13-18, 28-33, 51-57, 72-70
ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟ: ΚΟΠΕΛΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΕΤΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ
![Μέσα στο ψυχιατρείο: Μια κοπέλα φωτογραφίζεται μετά από απόπειρα αυτοκτονίας [εικόνες]](http://www.iefimerida.gr/sites/default/files/styles/708x320/public/apopeiraautoktonias-708.jpg?itok=Fgj-gnXI)
Εντονο, σκληρό, μα άκρως αληθινό. Οι φωτογραφίες της Laura Hospes αποκαλύπτουν πώς είναι μια νεαρή κοπέλα μετά την απόπειρα αυτοκτονίας. Σε μαυρόασπρο καρέ, μια εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις.
Η Laura μέσα από το project της UCP-UMCG, που είναι το όνομα του ψυχιατρείου της, θέλει να θυμίσει στους ανθρώπους πως δεν είναι μόνοι αλλά και να δείξει στον κόσμο που δεν έχει ιδέα πως είναι ένα ψυχιατρείο πίσω από τις κλειστές πόρτες.
«Ημουν 20 χρονών, σπούδαζα φωτογραφία και, όπως λένε, ζούσα τη ζωή στο έπακρο. Αλλά αυτός δεν ήταν ο αληθινός μου εαυτός. Στην πραγματικότητα, προσπαθούσα να βάλω τέλος στη ζωή μου, να σταματήσω τον πόλεμο μέσα στο κεφάλι μου. Επασχα από διατροφικές διαταραχές για μερικά χρόνια», γράφει στο blog της.
«Μετά από εντατική θεραπεία, έγινα καλά και μπορούσα να επιστρέψω στις σπουδές μου. Ενα χρόνο μετά, ωστόσο, έπρεπε να αποδεχθώ πως η νοητική μου υγεία ήταν ακόμα σε τραγική κατάσταση και έψαξα για άλλον ψυχοθεραπευτή. Με αυτόν τον ιατρό, που νόμιζε πως ακόμα πάσχω από διατροφικές διαταραχές, επιβίωσα μαζί με την κλονισμένη μου υγεία για περίπου ένα χρόνο», σημειώνει και συνεχίζει:
«Ενα πρωινό, λοιπόν, αποφάσισα να πω αντίο στη γάτα μου και έπεσα να "κοιμηθώ" για τα καλά. Αυτό τουλάχιστον ευχόμουν».
«Ωστόσο, ξύπνησα στο νοσοκομείο και παραδέχτηκα τι έκανα σε μια συνεδρία μετά από την ανάρρωσή μου».
«Την πρώτη μέρα έκανα ένα πορτρέτο μου, όπως τότε που ένιωθα μόνη, δυστυχισμένη και θυμωμένη. Ενιωσα ανακούφιση. Η κάμερα μου ήταν στο διαμέρισμά μου, έτσι χρησιμοποίησα το κινητό μου. Το αγόρι μου μου έφερε την φωτογραφική μια μέρα αργότερα και τότε ξεκίνησα να βγάζω τον εαυτό μου σε αυτή την τραγική κατάσταση. Κάθε φορά που έβγαζα φωτογραφίες ένιωθα ανακούφιση και το κεφάλι μου ηρεμούσε. Με βοηθούσε να συμβαδίσω με τα συναισθήματά μου, που με ξεπερνούσαν. Ειλικρινά, ένιωθα πως θα εκραγώ αν δεν εκφραζόμουν. Η κάμερα με έσωσε με κάποιον τρόπο», αναφέρει η Laura.
«Ελπίζω το project μου UCP-UMCG να «αγγίξει» πολλούς ανθρώπους ειδικά αυτούς που αισθάνονται μόνοι. Ωστόσο, θέλω εκείνοι, που δεν γνωρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει σε ένα ψυχιατρείο, να δουν τον πόνο και τον φόβο που αισθάνονται οι ασθενείς. Οι άνθρωποι στα ψυχιατρικά ιδρύματα δεν είναι τρελοί, αλλά πιστεύουν πως θα τρελαθούν. Και αυτό είναι το χειρότερο συναίσθημα, που είχα ποτέ», καταλήγει.
Πηγή: http://www.iefimerida.gr
ΚΥΚΛΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ ΜΥΡΜΗΓΚΙΩΝ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΕΝΑ iPHONE
Εντομολόγοι προσπαθούν να δώσουν μια λογική εξήγηση για το... χορό των μυρμηγκιών, ενώ άλλοι επιμένουν ότι απλά το βίντεο δεν μπορεί να είναι αυθεντικό.
Οπως και να έχει είναι εντυπωσιακό.
Πηγή: http://www.iefimerida.gr
Ο ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ
Από την πρώτη φορά που τον είδα, ήμουν πεπεισμένη πως είναι ίδιος ο Ντοστογιέφσκι. Τον συνάντησα ένα ζεστό μεσημέρι σε ένα από τα καφέ στην κάτω πλευρά του Συντάγματος.
Είχα κάτσει σε έναν πάγκο και μάλλον είχα βγάλει ένα στυλό και σημείωνα κάτι. Κάθισε δίπλα μου τελείως απροσδόκητα, πήρε το στυλό και μια χαρτοπετσέτα και άρχισε να γράφει. Έγραφε με μανία λέξεις, που μου ήταν αδύνατο να διαβάσω, λες και μια απίθανη ιδέα είχε ξαφνικά τρυπώσει στο μυαλό του και ήταν επιτακτική ανάγκη να την αποτυπώσει.
Τι συνέβαινε γύρω του δεν είχε την παραμικρή σημασία, εκείνος ήταν απίθανα συγκεντρωμένος στο γραπτό του, με τέτοιον τρόπο που μόνο ένας συγγραφέας θα μπορούσε. Κάποια στιγμή σήκωσε το βλέμμα, γύρισε προς το μέρος μου και πήρε το νερό μου. Ήπιε δυο γουλιές, όπως θα έκανε ένας καθηγητής, αυτό σκέφτηκα, κι ύστερα συνέχισε το γράψιμο. Πάνω στον πάγκο υπήρχε ένα κομμάτι κέικ και ο καφές μου. Ούτε που τον ενδιέφερε.
Ο σερβιτόρος έφερε ένα ακόμη ποτήρι, από την έκσταση της στιγμής ούτε που να μιλήσω μπορούσα, του το πρόσφερα, εκείνος το πήρε με φυσικότητα, ήπιε το μισό κι ύστερα συνέχισε το γράψιμο.
Έκτοτε τον συναντώ κατά καιρούς στου Μακρυγιάννη. Πάντα τον κοιτώ με ένα μικρό αλλόκοτο δέος. Χθες κατάφερα να δω τα μάτια του: πράσινα, παράξενα ωραία, βαθιά και κάπως μυστηριώδη. Καμιά φορά σκέφτομαι ποιες να ήταν οι ιστορίες τόσων πολλών ανθρώπων.
Πως κάποτε ήσαν χαρούμενοι, ευτυχισμένοι, πως μερικές κινήσεις τους μάλλον προδίδουν μέρος -έστω και μικρό- αυτής τους της ιστορίας.
Νίκη Κόλλια
Πηγή: www.lifo.gr
Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ...
Έφηβοι αυνάνες, ανυποψίαστοι γι αυτά που θα έρθουν στο μέλλον, βλέπαμε «τα παιδιά της νύχτας», φαντασιωνόμασταν την Ελεάνα Παγουρά και μετά ξεσπούσαμε στον τρελό του καναλιού 67 «που λέει αλήθειες». Κι αυτός μας το έκλεινε απότομα, κάθιδρος και μαινόμενος πάλι, μέσα στο δωμάτιο, σαν να βγήκε από ταινία του Οικονομίδη.
Ο Βασίλης Λεβέντης , μέσα στη νύχτα, χτυπάει τη γροθιά του επάνω στο τραπέζι. Ο θόρυβος που βγάζει ο χτύπος σε κάνει να νομίζεις ότι το τραπέζι είναι φτιαγμένο από mdf. Ίσως και όλο το τηλεοπτικό στούντιο να είναι φτιαγμένο από τέτοιο ή παρόμοιο ετοιμόρροπο υλικό. Έτσι τα έκαναν όλα, τότε, στην δεκαετία του ενενήντα, γρήγορα και βιαστικά.
Ο Β.Λ., ταμένος σε μια ζωή συντηρητική, όλο εγκράτεια, ξαφνικά παραληρεί και σαν Δον Κιχώτης ορμά με το κοντάρι του προς κάθε «εχθρικό» αντικατοπτρισμό. Γι αυτόν η Δουλτσινέα του είναι η «αντι-διαπλοκή».
Παρακαλάει το Θεό να «στείλει» καρκίνο στους εχθρούς του. Προσβλέπει σ' έναν Θεό που μοιάζει περισσότερο με θεό του Ολύμπου, όλο ανθρώπινα πάθη κι αδυναμίες, αυστηρό, που τιμωρεί τους «εχθρούς».
Ο Β.Λ. πνίγεται από δίκιο, σαν ναυαγός μέσα σ' ένα φουρτουνιασμένο πέλαγος αδικίας. Γι αυτό ίσως πίνει, κάθε τόσο, γουλιές νεσκαφέ φραπέ. Στον αφρό του επιπλέει και πρόσκαιρα σώζεται, απ την πίκρα του παίρνει δύναμη.
Ο Β.Λ. μέσα στην ησυχία μιας ζεστής, κολλώδους, αθηναϊκής νύχτας, αραιά και που, δέχεται τηλεφώνημα. Συνέρχεται, σκουπίζει το μέτωπό του με το μανίκι του πουκαμίσου του, κι απαντάει. Για μια στιγμή πιστεύει ότι ναι, αυτή τη φορά, η κλήση θα είναι το φωτάκι που μια ζωή περιμένει, φωτάκι ανταπόκρισης μες στο αβάσταχτο σκοτάδι. Για μια στιγμή μόνο.
Την αμέσως επόμενη στιγμή, όμως, θα αποδειχτεί κι αυτό φωτάκι απατηλό, αφού θα καταλήξει, όπως τόσα άλλα, σε βωμολοχίες και χάχανα. Άλλος ένας «εγκάθετος», άλλο ένα «φασιστοειδές», άλλος ένας που σκοτώνει την ώρα του, όπως πολλοί από μας, στα αγνά, προ-facebook, χρόνια.
Έφηβοι αυνάνες, ανυποψίαστοι γι αυτά που θα έρθουν στο μέλλον, βλέπαμε «τα παιδιά της νύχτας», φαντασιωνόμασταν την Ελεάνα Παγουρά και μετά ξεσπούσαμε στον τρελό του καναλιού 67 «που λέει αλήθειες».
Κι αυτός μας το έκλεινε απότομα, κάθιδρος και μαινόμενος πάλι, μέσα στο δωμάτιο, σαν να βγήκε από ταινία του Οικονομίδη.
Κι ύστερα ήρθαν τ' αρπακτικά: τα γραβατωμένα nerds, που εκείνη την εποχή «ανέβαιναν», δεν έχασαν την ευκαιρία και έβγαλαν τον αφελή στην ανθρωποφάγα οθόνη, εκεί , αμέσως μετά την «Λάμψη». Άλλωστε κανείς δεν κινδύνευε τότε απ τον τρελό που λέει αλήθειες. Κι ο Πάνος γελούσε όλη την ώρα κάτω απ τη γραβάτα του, όπως ίσως όλοι , τότε.
Και στο τέλος, αφού όλοι καλά περνούσαμε, θα τον κερνούσαμε και μια πίτσα, και θα τον «εκτελούσαμε» στεγνά μπροστά στο γυαλί. Από τους πρώτους ζωντανούς τηλεοπτικούς «θανάτους» στα nineties κι ας θυμόμαστε , πια μόνο, τον Κουτσόγιωργα να καταρρέει. Κι όλοι θα μπορούσαμε να πάμε για ύπνο, για άλλη μια δεκαετία, ατάραχα.
Κι έτσι θα κυλούσαν τα χρόνια. Οι πίτσες θα φέρναν κι άλλες πίτσες. Το γραβατωμένο nerd θα γινόταν υπουργός. Κι ο Λεβέντης θα έμενε πάλι μόνος. Μέσα στη νύχτα.
Μέχρι που...
Πηγή: www.lifo.gr
ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΜΑΧΟΥΣ
Η τράπεζα αίματος Προμάχων καλεί τα μέλη της σε εθελοντική αιμοδοσία την Δευτέρα 14 - 9 - 2015.
Επίσης κάνει γνωστό σε όσους έχουν κάνει χρήση της τράπεζας χωρίς να υπάρχει αιμοδότης στην οικογένεια τους παρακαλούνται να τακτοποιήσουν τις υποχρεώσεις τους.
Τέλος, μετά τις επιτυχείς εκδηλώσεις του Μορφωτικού και του Αθλητικού Συλλόγου Προμάχων καλούμε τις διοικήσεις αυτών, να συμβάλουν όσο μπορούν ώστε να υπάρχει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή.
Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων.
