ΣΕ ΠΕΡΙΒΑΛΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΕΞΑΠΛΑΤΑΝΟΥ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΑΛΜΩΠΙΑΣ

Στην εκδήλωση που διοργάνωσαν οι μαθητές και οι δάσκαλοι του Δημοτικού Σχολείου Εξαπλατάνου με θέμα «Λιγότερο πλαστικό στη ζωή μας», παρευρέθηκε ο Δήμαρχος Αλμωπίας κ. Δημήτρης Μπίνος συνοδευόμενος από τον Πρόεδρο της ΔΕΥΑ κ. Χρήστο Γεωργίου και τον Πρόεδρο του Εξαπλατάνου κ. Νίκο Χατζηανδρέου.

Ο Δήμαρχος με την ευκαιρία αυτής της εκδήλωσης προέβη σε μία πολύ σημαντική ανακοίνωση. Συγκεκριμένα, έκανε γνωστό ότι σύντομα θα ξεκινήσει η διαδικασία για την συντήρηση του κτιρίου που βρίσκεται μέσα στον αύλειο χώρο του σχολείου και το οποίο θα λειτουργήσει ως αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, μετά από σχετικό αίτημα της σχολικής κοινότητας.

Διαβάστε Περισσότερα

ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΟΜΟΡΦΗ - Απόσπασμα από τον Γυάλινο κόσμο του Τέννεση Ουίλλιαμς

ΤΖΙΜ: Έπεσε τίποτα; Θαρρώ…
ΛΑΟΥΡΑ: Ναι!
ΤΖΙΜ: Δε φαντάζομαι να ήταν το γυαλένιο άλογο με το κερατάκι.
ΛΑΟΥΡΑ: Ναι!...
ΤΖΙΜ: Έσπασε;
ΛΑΟΥΡΑ: Τώρα είναι σαν όλα τα άλλα άλογα.
ΤΖΙΜ: Έχασε το …
ΛΑΟΥΡΑ: Κερατάκι! Δεν πειράζει. Μπορεί να του βγει σε καλό η μεταμόρφωση!
ΤΖΙΜ: Ποτέ δε θα με συγχωρέσετε. Ήταν το χαϊδεμένο γυάλινο παιχνίδι σας…
ΛΑΟΥΡΑ: Δεν έχω χαϊδεμένους πια. Δεν είναι και μεγάλη τραγωδία. Τα γυαλικά σπάνε τόσο εύκολα όσο προσεκτικός και να είσαι! Η κίνηση τραντάζει τα ράφια και τα βάζα πέφτουνε.
ΤΖΙΜ: Όμως λυπούμαι πάρα πολύ που είμαι εγώ η αιτία.
ΛΑΟΥΡΑ: Δεν πειράζει. Θα πω πως του κάνανε εγχείριση. Το κερατάκι έπεσε για να νιώσει λιγότερο ιδιότροπος! Τώρα θα νιώθει πως βρίσκεται με δικούς του, μαζί με τα άλλα άλογα που δεν έχουν κερατάκια!...
(…..)
ΤΖΙΜ: Λοιπόν, είστε παράξενα όμορφη. Κι όλη η ομορφιά, εξ’ αιτίας της διαφοράς αυτής.(…)
Οι παράξενοι άνθρωποι δε μοιάζουν με τους άλλους. Μα η παραξενιά αυτή δεν είναι ντροπή. Επειδή οι άλλοι άνθρωποι δεν είναι θαυμάσιοι σαν κι εσάς. Αυτοί είναι εκατοντάδες χιλιάδες, εκατομμύρια.
 Εσείς είστε Μοναδική! Περπατούν παντού πάνω στη γη. Εσείς είστε μόνη εδώ.
 Είναι κοινοί σαν –τα αγριόχορτα, μα- εσείς – να!
 Εσείς είσαστε «Γαλάζιος Κρίνος»!


Απόσπασμα από τον Γυάλινο κόσμο του Τέννεση Ουίλλιαμς

Διαβάστε Περισσότερα

ΝΑ ΖΕΙΣ...

Δεν ξέρεις πόσο πόνο μπορείς να αντέξεις.
Δεν έχεις ιδέα πόσο σε πονάει η μέρα που ξημερώνει. Δεν μπορείς να φας, δεν μπορείς να διαβάσεις ένα βιβλίο, να δεις μια ταινία, να βγεις μια βόλτα στα μαγαζιά, γιατί το μόνο που σκέφτεσαι είναι ο θάνατος. Θα πεθάνεις. Και θες να κάνεις κάτι με τον χρόνο που σου απομένει αλλά δεν ξέρεις τι. Μυρίζεις τα λουλούδια, κοιτάζεις ώρες έξω από το παράθυρο, αγγίζεις το σώμα σου και πάλι δεν ησυχάζεις.

Ούτε η μουσική σε ησυχάζει. Όλα τα τραγούδια, ακόμα και τα πιο θλιμμένα –ιδίως αυτά – είναι τόσο ζωντανά.

Κι ύστερα μισείς. Μισείς τα πάντα. Ακόμα και τους ανθρώπους που αγαπάς, γιατί δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για σένα. Γιατί ακόμα κι αν πεθάνεις, αυτοί θα συνεχίσουν να ζουν. Μια βασανιστική ζωή, αλλά κι αυτήν την προτιμάς από το θάνατο. Μισείς, μισείς, μισείς. Τους ανθρώπους που ψωνίζουν, τα παιδιά που πηγαίνουν στο σχολείο, την ταμεία του σούπερ μάρκετ, τους αγχωμένους, τους ζητιάνους, τους μετανάστες. Όλους τους μισείς. Τους γιατρούς, τους νοσοκόμους. Όλους.

Κάποια στιγμή δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου. Γιατί ζεις πλέον έξω απ’ αυτόν. Έτσι κι αλλιώς είσαι στη συντήρηση. Δεν βγαίνεις, δεν γνωρίζεις κόσμο, δεν περπατάς, δεν τρέχεις, δεν χορεύεις, δεν ερωτεύεσαι, δεν έχεις μαλλιά, δεν έχεις περίοδο. Παίρνεις τόσα μα τόσα πολλά φάρμακα, πολλές φορές την μέρα ή και όλη μέρα από τον ορό.
Φοράς περούκες κι αυτό σε κάνει να νιώθεις χειρότερα. Όταν δεν ζαλίζεσαι, τρως μέχρι σκασμού. Σιχαίνεσαι τους αισιόδοξους, αυτούς που σου λένε όλο μαλακίες, αυτούς που σου μιλάνε γενικώς. Τι ξέρουν όλοι αυτοί; Τι μπορεί να ξέρουν; Δεν πεθαίνουν αυτοί! Δεν πονάνε αυτοί, όχι όσο πονάς εσύ.

Δεν αντέχεις. Δεν ξέρεις τι να κάνεις. Αιωρείσαι μεταξύ ζωής και θανάτου. «Δεν έχει επιστροφή και τέλος». Δεν θα γυρίσεις ποτέ στην παλιά σου ζωή. Είδες το θάνατο και πάντα θα τριγυρνάει στο μυαλό σου. Και δεν τελειώνει… Δεν πεθαίνεις, δεν πεθαίνεις, δεν πεθαίνεις.

Κι εκεί κάπου συνειδητοποιείς ότι δεν πέθανες. Ακόμα τουλάχιστον. Δεν είναι στο χέρι σου να ζήσεις. Δεν είναι στο χέρι σου να πεθάνεις. Που και που το ξεχνάς. Για μερικές μέρες είσαι ήρεμη. Μετά σε πιάνει πάλι η κρίση. Φοβάσαι γαμώ το. Φοβάσαι! Και δεν μπορείς να το ελέγξεις. Νομίζει πως σε έχουν βάλει μέσα σε έναν ανεμοστρόβιλο και ψάχνεις να κρατηθείς από κάπου. Από οτιδήποτε. Θεός, ψώνια, φίλοι, φαγητό. Θες να τελειώσει. Να σταματήσει η μπαλαρίνα να γυρίζει. Να κατεβείς! Δε θες να πεθάνεις. Δεν πεθαίνεις, αλλά ούτε ζεις.

Θες να πας για έναν καφέ όπως έκανες παλιά. Θα σκότωνες γι’ αυτό. Όπως όταν ένιωθες να σε πνίγει το σπίτι, που απλά άνοιγες την πόρτα κι έβγαινες. Τώρα πώς να ξεριζώσεις τους ορούς και τα καλώδια, να πάρεις τις πατερίτσες σου, να ξεφύγεις από τις νοσοκόμες, να αποδράσεις από το νοσοκομείο, να μπεις σε μια καφετέρια και να κοροϊδέψεις τον κόσμο, να τον πείσεις ότι είσαι φυσιολογική. Είσαι παγιδευμένη. Κουβαλάς τον εαυτό σου, την αρρώστια σου, τον πόνο σου, τον θυμό σου, τον φόβο σου. Κουβαλάς και τον πόνο και τον φόβο των άλλων. Αλλά αυτό που σε βαραίνει περισσότερο είναι η αγάπη των άλλων. Απ’ αυτήν θες να δραπετεύσεις κυρίως.

Άλλοι πεθαίνουν κι άλλοι ζουν. Εσύ παραδόξως συνεχίζεις να ζεις. Κάποτε έρχεται ο καιρός να γυρίσεις σπίτι σου. Και χαίρεσαι. Όχι γιατί θα είναι πάλι όλα φυσιολογικά –αυτό δε θα συμβεί ποτέ. Γιατί θα δεις τους φίλους σου ξανά. Νομίζεις πως απλά θα τους αποχαιρετήσεις. Αλλά συνεχίζεις να ζεις. Συνεχίζεις… Δε σταματάς ποτέ. Να ζεις!



Το είδαμε ΕΔΩ

Διαβάστε Περισσότερα

ΧΡΥΣΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ Goju Kai Karate Do "Η ΑΛΜΩΠΙΑ"

2 χρυσά μετάλλια έφερε ο Γιάννης Κουκουσέλης, αθλητής του Συλλόγου Goju  Kai Karate Do Η ΑΛΜΩΠΙΑ για άλλη μια φορά στην περιοχή μας στους αγώνες που έγιναν την Κυριακή  14- 2 -2016 στο Μακροχώρι Βέροιας με πολύ μεγάλη συμμετοχή 29 συλλόγων από όλη την Ελλάδα .

ΧΡΥΣΟ ΣΤΟ ΑΓΩΝΙΣΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥ ΚΑΤΑ 

ΧΡΥΣΟ ΣΤΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΥΜΙΤΕ.

Συγχαρητήρια στον Γιάννη και στον προπονητή του και Δάσκαλο Γιώργο Κεβίδη.

Διαβάστε Περισσότερα

ΟΙ ΚΟΥΦΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ - T.S. Elliot

"Κύριο Κουρτς – πέθανε"
Μια δεκάρα για τον Γέρο-Γκάη

Ι

Είμαστε οι κούφιοι άνθρωποι
Είμαστε οι παραγεμισμένοι άνθρωποι
Που σκύβουμε μαζί
Καύκαλα μ'άχερα γεμάτα. Αλίμονο!
Οι σ τ ε γ ν έ ς μας φωνές
Σαν ψιθυρίζουμε μαζί
Είναι ήσυχες και ασήμαντες
Σαν τον αγέρα στο ξερό χορτάρι
Ή σε σπασμένα γυαλικά των ποντικών το ποδάρι
Μες στο ξερό μας το κελάρι.


Μορφή χωρίς σχήμα,
Σ κ ι ά δίχως χρώμα,
Παραλυμένη Δύναμη 
Γνέψιμο χωρίς κίνηση˙

Εκείνοι που ταξίδεψαν
Με ί σ ι ε ς μ α τ ι έ ς , 
στου θανάτου την άλλη Βασιλεία
Μας θυμούνται —α! θυμούνται—
όχι σα να'μαστε χαμένες
Παράφορες ψυχές, μα μοναχά
Οι κ ο ύ φ ι ο ι ανθρώποι
Οι π α ρ α γ ε μ ι σ μ έ ν ο ι ανθρώποι.

ΙΙ

Μ ά τ ι α που δεν μπορώ 
ν' αντικρίσω στα ό ν ε ι ρ α 
Στου θανάτου τη βασιλεία των ονείρων
Α υ τ ά δεν φανερώνονται:
Εκεί, τα μ ά τ ι α είναι
Η λ ι ο ς σε σπασμένη στήλη
Εκεί, ένα δέντρο σείεται
Και οι φωνές είναι
Στου αγέρα το τραγούδισμα
Πιό απόμακρες.. πιό επίσημες
Από τ'άστρο που σβήνει.

Ας μην έρθω κοντύτερα
Στου θανάτου τη βασιλεία των ονείρων
Κι αν φορέσω ακόμη
Τέτοια μελετημένα μασκαρέματα
Ποντικού, τομάρι, κόρακα πετσί,
σταυρωτά ραβδιά
Σ' ένα χωράφι
Κάνοντας όπως κάνει ο άνεμος
Όχι κοντύτερα—

Όχι το τελευταίο τούτο συναπάντημα
στη δειλινή βασιλεία

ΙΙΙ

Τούτη είναι η π ε θ α μ έ ν η χ ώ ρ α 
Τούτη είναι του κ ά κ τ ο υ η χώρα
Εδώ τα πέτρινα ομοιώματα
Υψώνονται, εδώ είναι που δέχουνται
Την ικεσία του χέριού ενός πεθαμένου
Κάτω από το παίξιμο του άστρου που σβήνει.

Ετσι είναι τα πράγματα
Στου θανάτου την άλλη βασιλεία
Ξυπνάς μοναχός
Την ώρα εκείνη 
που τρέμεις τρυφερός
Χείλια που θα φιλούσαν
Λεν προσευχές στη σπασμένη πέτρα.

IV

Δεν είναι εδώ τα μ ά τ ι α
Εδώ δεν είναι μ ά τ ι α
Στο λαγκάδι των άστρων που πεθαίνουν
Στο κ ο ύ φ ι ο αυτό λαγκάδι
Τούτη η σπασμένη σιαγών 
απ'τις χαμένες βασιλείες μας

Στο τελευταίο τούτο συναπάντημα
Μαζί ψηλαφούμε
Και αποφεύγουμε τα λόγια
Μαζεμένοι στην άκρη 
του φουσκωμένου ποταμού

Χωρίς βλέμμα, εκτός 
Αν ξαναφανούν τα μ ά τ ι α 
Σαν τ'άστρο το αιώνιο 
Το εκατόφυλλο ρόδο
Της δειλινής βασιλείας του θανάτου 
Η ε λ π ί δ α μόνο
Άδειων ανθρώπων. 

V

Γύρω-γύρω όλοι
Στη μέση το Φραγκόσυκο
Φραγκόσυκο
Γύρω-γύρω όλοι
Στις πέντε την αυγή

Ανάμεσα στην ι δ έ α
Και στο γεγονός
Ανάμεσα στην κίνηση
Και στη πράξη
Η Σ κ ι ά πέφτει

Ότι Σου εστίν η Βασιλεία

Ανάμεσα στη Σύλληψη
Και της δημιουργίας
Ανάμεσα στη Συγκίνηση
Και στην ανταπόκριση
Η Σ κ ι ά πέφτει

Η ζωή είναι μακριά πολύ

Ανάμεσα στον πόθο 
και στον σπασμό
Ανάμεσα στη δύναμη
και στην ύπαρξη
Ανάμεσα στην ουσία
και στην κάθοδο
Η Σ κ ι ά πέφτει

Ότι Σου εστίν η Βασιλεία

Ότι Σου εστίν
Είναι η ζωή
Ότι Σου εστίν η..

Έτσι τελειώνει ο κόσμος
Έτσι τελειώνει ο κόσμος
Έτσι τελειώνει ο κόσμος
Όχι με έναν β ρ ό ν τ ο 
μα μ'ένα λ υ γ μ ό


T.S. Elliot (μετάφραση Γ. Σεφέρης)

Διαβάστε Περισσότερα

Η ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΒΛΑΠΤΕΙ ΛΕΝΕ ΤΩΡΑ ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ

Χαράς ευαγγέλια για όσους δεν πορεύονται στη ζωή ακριβώς «με το ‘σεις και με το σας» και προτιμούν την ευθεία, κάποτε και την ελαφρώς απότομη προσέγγιση στις σχέσεις τους, φιλικές, επαγγελματικές, προσωπικές.

   Κι αυτό, γιατί σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου του Κεντ, το να φέρεται κανείς αλτρουιστικά ή με υπερβολική καλοσύνη και κατανόηση μπορεί να δημιουργήσει και όχι να λύσει προβλήματα, ειδικά στο επαγγελματικό πεδίο. 

  Η μελέτη αυτή «συμφωνεί» με παλαιότερη έρευνα του Harvard και αποδεικνύει ότι είναι απείρως αποτελεσματικότερο – ειδικά όταν διοικείς μία ομάδα – να είσαι ζεστός ως άνθρωπος, αλλά όχι ιδιαιτέρως ανεκτικός και καλοσυνάτος, για τους εξής λόγους:

   Με το να είναι κάποιος πολύ καλός μένει στάσιμος στη δημιουργία σοβαρών ανθρώπινων σχέσεων
Όταν κάποιος είναι καλοσυνάτος, αυτό που λέμε «ψυχούλα», όλη την ώρα, σε όλες τις περιστάσεις και αρνείται να «πατήσει πόδι» και να δείξει ποιός πραγματικά είναι, μοιραία βιώνει μία άκρως ενοχλητική μοναξιά. Με αυτή τη συμπεριφορά δύσκολα κάνεις πραγματικούς φίλους και συνεργάτες, όχι μόνο επειδή γίνεσαι βαρετός – σύμφωνα με τη μελέτη πάντα -, αλλά επειδή το ανθρώπινο είδος έχει την τάση να μην εμπιστεύεται όσους έχουν μόνο ένα πρόσωπο: το αγγελικό. Καλό είναι να ξέρεις όλες τις αντιδράσεις ενός ανθρώπου – στα καλά και στα άσχημα του – πριν αποφασίσεις αν τον θες για συνοδοιπόρο στη ζωή και στη δουλειά.

   Με το να είσαι μονίμως ευγενής και τίποτα άλλο, μοιραία «θυματοποιείσαι» 
Αν κάνετε τα πάντα, για να κρατάτε τους πάντες ευχαριστημένους, απλώς σταματήστε. Βάσει της έρευνας, αυτού του είδους η συμπεριφορά «ταΐζει» ένα τέρας που σας φέρνει μόνιμα στη θέση του θύματος και δεν σας αφήνει να ωριμάσετε συναισθηματικά. Κάποτε πρέπει να λέμε και «όχι». Και φωναχτά, αν χρειαστεί. Κι ας γίνει και καβγάς, που λέει ο λόγος. Το να διαχειριστεί κανείς μία έντονη συνομιλία, σίγουρα είναι πιο δύσκολο από το να ενδώσει σε απαιτήσεις που τον υποτιμούν, αλλά κάπως έτσι χτίζεται και η προσωπικότητα και οι σχέσεις: όταν οι άλλοι γνωρίζουν τα όρια μας και δεν μας θεωρούν σίγουρα θύματα.

   Η υπερβολική καλοσύνη, μάς αποξενώνει από τον ίδιο μας τον εαυτό 
Με το να κάνουμε συνεχώς τα χατίρια των άλλων, στο τέλος ξεχνάμε ποιοί είμαστε εμείς, επιμένει η μελέτη. Η υπερπροσπάθεια να μην κακοκαρδίσουμε κανέναν, στο τέλος της ημέρας αφήνει μία πολύ πικρή γεύση σε ‘μας. Και – ναι – οι ψυχοθεραπευτές που συμμετείχαν στην εκπόνηση της μελέτης λένε ότι δεν είναι εύκολο να ξεχάσεις να συμπεριφέρεσαι με καλοσύνη και υποχωρητικότητα, αν μάλιστα αυτή είναι η φύση σου. Προτείνουν, όμως, ένα μικρό πείραμα σε ανθρώπους αυτής της ποιότητας. «Προσπαθήστε να μην είστε τόσο ευγενείς. Εκεί που κάποιος είναι σίγουρος για τη θετική σας απάντηση, αρνηθείτε ή αντιδράστε. Ή απλώς αδιαφορήστε. Έστω και αν πρέπει να πιέσετε τον εαυτό σας. Και μετά παρατηρήστε πώς αντιδρά αυτός που σας ζήτησε χάρη, αλλά δεν ικανοποιήθηκε το αίτημα του. Τις περισσότερες φορές αυτό αρκεί για να νιώσετε, όχι απλώς δικαιωμένοι και χωρίς ενοχές, αλλά για να συνεχίσετε σε αυτό τον δρόμο», τονίζεται στο πλαίσιο της μελέτης.  




Πηγή: www.lifo.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ: Η ΠΡΩΤΗ "ΗΜΕΡΑ ΚΑΡΙΕΡΑΣ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ" ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Αυτή είναι η καλύτερη απάντηση στα περί «καθηλωμένων ανθρώπων σε καρέκλες» 

Από τον ΑΡΗ ΔΗΜΟΚΙΔΗ 

Οι άνθρωποι με αναπηρία είναι η μεγαλύτερη μειονότητα στον κόσμο αποτελώντας το 15% του παγκόσμιου πληθυσμού. Στην Ελλάδα, σχεδόν το 10% του πληθυσμού πάσχει από κάποια μορφή αναπηρίας.

   Στην Ευρώπη, το 52% του εργατικού δυναμικού των ανθρώπων με αναπηρία παραμένουν οικονομικά ανενεργοί σε σχέση με το αντίστοιχο 28% ανθρώπων χωρίς αναπηρία. Ο κοινωνικός αποκλεισμός τους φέρει απώλεια πιθανού κέρδους ύψους ενός τρισεκατομμυρίου. (info: www.ilo.org)   To Career Fair.4all είναι η πρώτη διοργάνωση που φέρνει την ελληνική αγορά εργασίας κοντά στα άτομα με αναπηρία. Στις 4 Μαρτίου 2016, στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, πάνω από 15 εταιρείες, φορείς και ειδικοί σε θέματα επαγγελματικής κατάρτισης και εμψύχωσης θα συνευρεθούν με ανθρώπους με κάποια μορφή αναπηρίας σαν ένα πρώτο βήμα γνωριμίας και αλληλεπίδρασης.

   Σκοπός του Career Fair.4all είναι να κινητοποιήσει τα άτομα με αναπηρία, να ευαισθητοποιήσει το εργοδοτικό περιβάλλον σε θέματα εργασιακής περιθωριοποίησης και να δημιουργήσει συνθήκες επαγγελματικής προοπτικής και απορρόφησης για ένα ΕΝΕΡΓΟ ανθρώπινο δυναμικό που μένει στην αφάνεια.

   Βασικός άξονας του Career Fair είναι η προσωπική επαφή των ατόμων με αναπηρία με στελέχη εταιριών (μέσω της πραγματοποίησης συνεντεύξεων ή της συζήτησης πάνω στο βιογραφικό του υποψηφίου) και η ενδυνάμωση του επαγγελματικού τους προφίλ. 



ΕΙΔΙΚΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ Την Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016 το Career Fair.4all έχει οργανώσει ειδικές εκπαιδευτικές ημερίδες προετοιμασίας για υποψηφίους και εταιρίες που θα προηγηθούν της Ημέρας Καριέρας:

 ΓΙΑ ΕΤΑΙΡΙΕΣ: Εκπαιδευτικό σεμινάριο από το British Council για τις εταιρίες που ενδιαφέρονται να ενσωματώσουν άτομα με αναπηρία στο οργανόγραμμά τους, στα πλαίσια του προγράμματός του Ισότητα & Διαφορετικότητα. 10πμ - 1μμ, British Council, Φιλικής Εταιρίας 17
 ΓΙΑ ΑμεΑ: Η εταιρία διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού Randstad θα πραγματοποιήσει ειδικά σεμινάρια ενδυνάμωσης υποψηφίων ΑμεΑ (συμβουλές βιογραφικού, συνέντευξης, online παρουσίας κτλ.) 4μμ - 6μμ στο CUBE Athens, Κλεισόβης 8, Αθήνα 

  Το Career Fair.4all διοργανώνεται από την GloVo.4all η οποία ασχολείται με την ένταξη και ενσωμάτωση ατόμων με κινητική και αισθητηριακή αναπηρία στον εθελοντισμό με την υποστήριξη του kariera.gr σε συνδιοργάνωση με την Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων. Η δράση τελεί υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων.

   *Career Fair.4all - 4 Μαρτίου 2016, 11πμ.-6μμ. Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, Γκάζι, κτίριο “Νέοι Φούρνοι” 




Πηγή: www.lifo.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΔΕΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΝΤΟΠΙΣΜΟ "ΜΑΥΡΗΣ ΤΡΥΠΑΣ" 21 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΦΟΡΕΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ

Μια νέα φωτογραφία του γαλαξία NGC 4889 από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble απεικονίζει μια τεράστια μαύρη τρύπα, από τις μεγαλύτερες που έχουν παρατηρήσει μέσω του τηλεσκοπίου ως τώρα οι επιστήμονες. Το διαστημικό τηλεσκόπιο επέτρεψε στους επιστήμονες να συλλάβουν φωτογραφίες του γαλαξία, που βρίσκεται στο Coma Cluster περίπου 300 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά.

   Το μέγεθος της μαύρης αυτής τρύπας είναι ασύλληπτο, αφού υπολογίζεται ότι είναι περίπου 21 δισεκατομμύρια φορές τη μάζα του Ήλιου, περίπου 130 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα σε διάμετρο. Αυτό είναι περίπου 15 φορές η διάμετρος της τροχιάς του Ποσειδώνα γύρω από τον Ήλιο, σύμφωνα με τους επιστήμονες στο διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. 



Σε ένα σημείο, η μαύρη τρύπα αυτοτροφοδοτείται με ενέργεια απορροφώντας διαστημική ύλη, όπως αέρια, σκόνη και διαστημικά συντρίμμια. Αυτός ο κύκλος από την "τροφή" της μαύρης τρύπας επιταχύνεται από την ισχυρή βαρυτική έλξη της και εκπέμπει τεράστιους πίδακες ενέργειας έξω από τον γαλαξία. 

Οι φωτογραφίες του γαλαξία που έδωσαν στη δημοσιότητα οι επιστήμονες, δεν αποτυπώνουν τη μαύρη τρύπα, αλλά οι επιστήμονές είναι σε θέση να την παρατηρήσουν αναλύοντας αντικείμενα που φαίνεται να αλληλεπιδρούν με κάποια αόρατη δύναμη. Συγκεκριμένες ταχύτητες των άστρων επέτρεψαν στους επιστήμονες να υπολογίσουν το απίστευτο μέγεθος της μαύρης τρύπας NGC 4889. 






Πηγή: www.lifo.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΠΕΘΑΝΕ Ο ΟΥΜΠΕΡΤΟ ΕΚΟ

Ο σημαντικός Ιταλός συγγραφέας Ουμπέρτο Έκο πέθανε χθες στις 22.30. Η είδηση του θανάτου του έγινε γνωστή πριν λίγα λεπτά. Ήταν 84 χρονών. Έπασχε από καρκίνο. 

  Ο Έκο γεννήθηκε στην Αλεσσάντρια του Πιεμόντε το 1932. Από το 1975 έχει την έδρα του Καθηγητή Σημειωτικής στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, ενώ από το 1988 είναι πρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Μελετών Σημειωτικής στο Πανεπιστήμιο του Σαν Μαρίνο. Είναι συγγραφέας πολλών μελετών και δοκιμίων, που έχουν μεταφραστεί και εκδοθεί σε πολλές γλώσσες ανά τον κόσμο. Το πρώτο του βιβλίο εκδόθηκε το 1965, ενώ το πρώτο του μυθιστόρημα (Το όνομα του Ρόδου) το 1980, και τιμήθηκε με το βραβείο Strega (1981), και το Medicis Etranger (βραβείο που δίνεται στον καλύτερο ξένο λογοτέχνη στην Γαλλία) το 1982. Φημολογείται ότι το επώνυμο Εκο είναι το αρκτικόλεξο των λέξεων Ex Coelis Oblatus, που σημαίνει «θεϊκό δώρο». 
Με την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο Εκο και η μητέρα του μετακόμισαν σε ένα χωριό στα βουνά του ιταλικού βορρά. Εκεί ο μικρός Ουμπέρτο παρακολουθούσε τις μάχες ανάμεσα στους φασίστες και στους παρτιζάνους με ανάμεικτα συναισθήματα - συνεπαρμένος μεν από τη δράση, αισθανόταν εν μέρει ευγνώμων που ήταν τόσο μικρός για να αναμειχθεί. Ο ίδιος θυμάται εκείνη την εποχή «σαν ένα μικρό γουέστερν. Αυτοί οι λόφοι είναι στη μνήμη μου το θέατρο των στρατιωτικών επιχειρήσεων, στις οποίες ήμουν αυτόπτης μάρτυρας, στην ηλικία των 12 ετών». 

  Με τα ακαδημαϊκά γραπτά του ο Έκο εστιάζει στη σημειολογία και στις επιπτώσεις της στην κοινωνία. Μελέτησε σε βάθος τις κοινωνίες από τον Μεσαίωνα ως σήμερα και τα κοινά στοιχεία ανάμεσα στις γλώσσες, στα σύμβολα και στην κοινωνική ανάπτυξη.
 Από τότε ως σήμερα έχει γράψει δεκάδες δοκίμια («Πώς γίνεται μια διπλωματική εργασία», «Μεταξύ ψεύδους και ειρωνείας», «Κήνσορες και θεράποντες» (πρωτότυπος τίτλος στα ιταλικά "apocalittici e integrati), «Ο υπεράνθρωπος των μαζών», «Θεωρία της σημειωτικής», «Η Αποκάλυψη του Ιωάννη», «Πέντε ηθικά κείμενα», «Δεύτερο ελάχιστο ημερολόγιο», «Η ποιητική του Τζέιμς Τζόις», «Τι πιστεύει αυτός που δεν πιστεύει» κ.ά.), ενώ παράλληλα συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες. 



Από το 1962 ως το τέλος του 1970 ο Έκο ανέπτυξε τη δική του θεωρία στην Σημειολογία. Το 1965 εξελέγη καθηγητής Οπτικών Επικοινωνιών στη Φλωρεντία και το 1966 μετακόμισε στο Μιλάνο, όπου και έγινε καθηγητής της Σημειολογίας στο εκεί πολυτεχνείο. Το ακαδημαϊκό του ενδιαφέρον άρχισε να στρέφεται σε πολιτιστικές μελέτες και αρχίζει να ερευνά τον ρόλο της γλώσσας και της λογοτεχνίας στην κοινωνία, καθώς και την επίδραση της κοινωνίας στη λογοτεχνία και στη γλώσσα. Το 1971 το Πανεπιστήμιο της Μπολόνια του προσέφερε τη θέση του τακτικού καθηγητή της Σημειολογίας και το 1974 ο Έκο οργάνωσε τον Διεθνή Σύνδεσμο Σημειολογικών Μελετών.

   Οι μεγάλες αλλαγές που έφερε η δεκαετία του 1970 στην ιταλική κοινωνία επηρέασαν και τα γραπτά του Ουμπέρτο Έκο.
 Άρχισε, λοιπόν, να γράφει μυθιστορήματα (Το όνομα του Ρόδου - 1980, Το Εκκρεμές του Φουκώ - 1988, Το νησί της προηγούμενης μέρας - 1994, Μπαουντολίνο - 2001, Η μυστηριώδης φλόγα της βασίλισσας Λοάνα - 2006, Το κοιμητήριο της Πράγας - 2010, Το φύλλο μηδέν- 2015). Όταν έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα «Το όνομα του Ρόδου», οι εκδότες του υπολόγιζαν τις πωλήσεις γύρω στα 30.000 αντίτυπα.
 Και, φυσικά, δεν φαντάζονταν ποτέ τα 9.000.000 αντίτυπα που πώλησε τελικά το βιβλίο, σε διεθνές επίπεδο, το οποίο έκανε τον συγγραφέα γνωστό στον εξωακαδημαϊκό κόσμο.

 (Στοιχεία από τη wikipedia) 




  Πηγή: www.lifo.gr

Διαβάστε Περισσότερα

"ΤΟ ΚΟΥΚΛΟΣΠΙΤΟ" ΤΟΥ ΧΕΝΡΙΚ ΙΨΕΝ

Σχεδόν εκατόν σαράντα χρόνια μετά τη συγγραφή του (1879), Το κουκλόσπιτο του Χένρικ Ίψεν μάς καλεί να ακολουθήσουμε ξανά την εμβληματική Νόρα, την πρώτη χειραφετημένη γυναίκα που ανέβηκε στη θεατρική σκηνή σκανδαλίζοντας τα ευρωπαϊκά ήθη, στο ταξίδι της προς την αυτογνωσία.  Η απαράμιλλη ποιητικότητα της ιψενικής θεατρικής γραφής, σε συνδυασμό με τη διεισδυτικότητα της αντιμετώπισης όχι μόνο του κοινωνικού ζητήματος των δικαιωμάτων της γυναίκας, αλλά πρωτίστως της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης,  διατηρούν την επίδραση του θεατρικού αυτού έργου αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου.

Το κουκλόσπιτο είναι η ιστορία μιας γυναίκας που ξαφνικά ξυπνά και βλέπει την πραγματική οικογενειακή της κατάσταση, βλέπει το «ζωτικό ψεύδος», πάνω στο οποίο βάσισε τη ζωή της. Παντρεύτηκε και έκανε παιδιά με έναν «άγνωστο», κάποιον που πάντα τη μεταχειριζόταν σαν παιδί και τη θεωρούσε κτήμα του. Γι’ αυτόν τον λόγο παραιτείται από την παλιά ζωή της και την κίβδηλη υπόσταση του «κουκλόσπιτού» της. Νιώθει ότι πρέπει να βγει έξω στον πραγματικό κόσμο. Εκεί θα κάνει το πρώτο βήμα σε έναν κόσμο διαφορετικό, πιο σκληρό και πιο μοναχικό – αλλά έναν κόσμο που θα της δίνει ελπίδα για κάτι καλύτερο. Σχολιάζοντας την κατάστασή της σε επιστολή του, ο Ίψεν σημειώνει: «Η στιγμή που αφήνει το σπίτι της είναι η στιγμή που αρχίζει η ζωή της… Σ’ αυτό το έργο υπάρχει ένα μεγάλο, ενήλικο παιδί, η Νόρα, που πρέπει να βγει έξω στη ζωή να ανακαλύψει τον εαυτό της».

Γράφει ο Γιώργος Σκεύας: «Μελέτησα, όσο το δυνατόν περισσότερο, τη δομή του έργου και τον τρόπο που ο συγγραφέας χρησιμοποιεί τις λέξεις και τον λόγο για να οδηγηθεί σε ένα είδος ποιητικής σύνθεσης, παρόλο που έγραφε σε ελεύθερη πρόζα. […] Πολλές φράσεις και νοήματα επαναλαμβάνονται μέσα στη ροή της αφήγησης από διαφορετικά πρόσωπα, δημιουργώντας μουσικά μοτίβα, τα οποία ενίσχυσα και “φανέρωσα” στον βαθμό που μπορούσα. Ήθελα η γλώσσα να είναι άμεσα αναγνωρίσιμη από τον σημερινό αναγνώστη-θεατή, σαφής και ακριβής, διατηρώντας παράλληλα μια αίσθηση της εποχής που γράφτηκε το έργο».

Η  μετάφραση-διασκευή πραγματοποιήθηκε για την παράσταση Το κουκλόσπιτο, η οποία παρουσιάζεται στο Θέατρο Οδού Κυκλάδων-«Λευτέρης Βογιατζής» σε σκηνοθεσία Γ. Σκεύα έως τις 26 Απριλίου.

Κάπα Εκδοτική  • Παπαρηγοπούλου  6,  Περιστέρι  • Τηλ: 210 6859273

info@kapaekdotiki.gr ? www.kapaekdotiki.gr ? fb/ Κάπα Εκδοτική ? t @KapaEkdotiki

Διαβάστε Περισσότερα