Αναστολή λειτουργίας των Α1 και Α2 του Γυμνασίου Προμάχων μέχρι 28/10/2020

 Σύμφωνα με απόφαση του Διευθυντή της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Πέλλας Θωμά Μπαχαράκη σε αναστολή λόγω κρουσμάτων μπαίνουν:

Το 3ο Γυμνάσιο Γιαννιτσών (όλα τα τμήματα) μέχρι 30/10/2020

Τα Τμήματα Α1, Α2 του Γυμνασίου Προμάχων μέχρι 28/10/2020 

Τα Τμήματα Γ1, Γ Ανθρωπιστικών Σπουδών του 3ου ΓΕΛ Γιαννιτσών μέχρι 29/10/2020

Πηγή...https://www.aridaia365.gr/2020/10/blog-post_686.html#more

Διαβάστε Περισσότερα

Ανακοίνωση από το Δημοτικό Σχολείο Προμάχων, σχετικά με την λειτουργία του.

 ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΡΟΜΑΧΩΝ

              Ανακοίνωση / ενημέρωση

Κάνουμε γνωστό πως το Δημοτικό Σχολείο Προμάχων αύριο Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2020 λειτουργεί κανονικά. 

Στο σχολείο προσέρχονται και οι μαθητές και μαθήτριες που έχουν αδέλφια σε τμήματα του Γυμνασίου που είναι σε αναστολή.

           

              Ο Διευθυντής του σχολείου 

                  Χρ. Γρηγοριάδης    

Διαβάστε Περισσότερα

ΑΣ Πρόμαχοι - Αναγέννηση Δωροθέας 5-1 για το κύπελλο της ΕΠΣ Πέλλας.

Για το κύπελλο της ΕΠΣ Πέλλας ο ΑΣ Πρόμαχοι φιλοξένησε την Αναγέννηση Δωροθέας, την οποία και κέρδισε με τελικό σκορ 5-1.

Έγινε ένα ανοιχτό παιχνίδι και από τις δυο ομάδες, με πολλές φάσεις και στις δυο εστίες και με συγκομιδή 6 γκολ, ικανοποιώντας τους αρκετούς φιλάθλους που το παρακολούθησαν.

Οι γηπεδούχοι πραγματοποίησαν ποιοτικό και στρωτό παιχνίδι, με πλαγιοκοπήσεις και κάθετες μπαλιές στον άξονα, με αποτέλεσμα να δημιουργήσουν πολλές ευκαιρίες, πέντε εκ των οποίων μετέτρεψαν σε γκολ.

Οι φιλοξενούμενοι παρουσίασαν ένα γυμνασμένο σύνολο, κατέβαλαν φιλότιμες προσπάθειες, παίζοντας καθαρό ποδόσφαιρο, όμως υποτάχθηκαν στην ανωτερότητα των γηπεδούχων.

Τα γκολ:

 Στο 15’ το 1-0 ο Ελευθεριάδης με σουτ από το ύψος της μεγάλης περιοχής.

Το 2-0 στο 43’ ο Παπασυμεών με απευθείας εκτέλεση φάουλ. 

Ο Αθανασιάδης με σουτ από το ύψος του πέναλτι γράφει το 3-0 στο 69’.

Στο 77’ ο Τσόλκας με διαγώνιο σουτ εντός περιοχής σημειώνει το 4-0.

Το 4-1 πέτυχε ο Κόγιος στο 79’ με τεχνικό σουτ έξω από την περιοχή.

Το τελικό 5-1 πέτυχε στο 88’ ο Τσόλκας με σουτ μέσα από τη μικρή περιοχή.

Από τον ΑΣ Πρόμαχοι διακρίθηκαν οι Μούγιος, Αθανασιάδης, Ελευθεριάδης και Παπασυμεών.

Από την Αναγέννηση Δωροθέας ξεχώρισαν οι Γ. Νικολαίδης, Νεραντζόγλου, Πέικος και Φουντουκίδης.

Η διαιτησία του κυρίου Ζιώγλη ήταν καλή με σωστές υποδείξεις των βοηθών του Κουπαράνη και Μπέττα.

ΑΣ Πρόμαχοι: Χατζηλαμπρινός, Παπαγεωργίου, Μούγιος(Προίκος), Πέικος, Αθανασιάδης, Ελευθεριάδης, Μιχαηλίδης(Αδραμάνης), Γεωργιάδης(Τσόλκας), Σέλκος(Μεσκίνης), Παπασυμεών, Τρίψης. Προπονητής: Μπογδάνης.

Αναγέννηση Δωροθέας: Παρασκευάς, Κλεισούρης, Νεραντζόγλου(Μπλουγούρης), Γ. Νικολαίδης, Κ. Νικολαίδης(Αδέμης), Παναγιωτίδης, Παπαδόπουλος(Κόγιος), Πέικος(Κουρουκαφόπουλος), Σούσουλας, Σταματιάδης(Τσαβδαρίδης), Φουντουκίδης. Προπονητής: Δεμίρης.

Ρεπορτάζ: Άλεξ Αμπάρης

 

Διαβάστε Περισσότερα

"Τουριένα Βουντινίτσα". Η ιστορία του Γκρεμισμένου Νερόμυλου, του πρώτου υδροηλεκτρικού της Αλμωπίας.

Πρόμαχοι 1945.

Βρισκόμαστε στον ιστορικό οικισμό, όπου οι ηρωικοί του κάτοικοι μετρούν τις πληγές τους μετά από την Ναζιστική λαίλαπα και προσπαθούν να ορθοποδήσουν και να βάλουν μια κανονικότητα στη ζωή τους.

Επικρατεί φτώχεια και ανέχεια, με τις βασικές υποδομές να είναι διαλυμένες, και με τα πενιχρά μέσα που διαθέτουν, αγωνίζονται με νύχια και με δόντια να θρέψουν τις οικογένειές τους, καλλιεργώντας τα λιγοστά στρέμματα κάμπου που τους αναλογούν, σπέρνοντας σιτηρά, καλαμπόκια και τριφύλλια, και βοσκώντας κάποιοι άλλοι τα κοπάδια αιγοπροβάτων και βοοειδών στα γύρω ορεινά.

Στο χωριό, όπου τρέχουν πολλά νερά λόγω των πλούσιων ορεινών πηγών, υπάρχουν δημόσιες κοινόχρηστες τσέσμες (βρύσες) σε κάθε μαχαλά και οι νοικοκυραίοι εξυπηρετούνται από αυτές.

Την εποχή εκείνη λειτουργούσαν πολλοί νερόμυλοι, σύμφωνα με τις πηγές επτά, τις οποίες κινούσε ο κεντρικός ποταμός, ο οποίος δημιουργούνταν από την συμβολή τριών μικρότερων στα βόρεια, που διέρρεε κάθετα το χωριό. Κύριο αντικείμενο των μύλων ήταν το άλεσμα σταριού και καλαμποκιού, όπου οι κάτοικοι πήγαιναν την παραγωγή τους και για αμοιβή έδιναν στους μυλωνάδες, είτε λίρες οι έχοντες, είτε αλεύρι, είτε κάποιο άλλο αγαθό που διέθεταν.

Στην άκρια λοιπόν του χωριού, βόρεια, στην περιοχή όπου σήμερα ονομάζεται "Φράγμα", λίγο πάνω από την πρώτη γέφυρα της "Μπιτσκίας", βρισκόταν ο νερόμυλος του Ντεντο Μήτρε (Δημήτρης Νάνος). Εξαιτίας της μακρινής απόστασης και της δυσκολίας πρόσβασης των κατοίκων κι επειδή υπήρχαν πολλοί πιο προσιτοί νερόμυλοι, οι κάτοικοι προτιμούσαν τους κοντινότερους, ο συγκεκριμένος μύλος υπολειτουργούσε.

Εδώ έρχεται η εμβληματική μορφή, ενός πολυμήχανου, ταλαντούχου Προμαχιώτη, του Σωτήρ Γκόγκουφ (Σωτήρης Νάνος), γεννημένος το 1920, ο οποίος με το ανήσυχο πνεύμα του και το εφευρετικό του νου, έμελλε να αλλάξει τον ρου της ιστορίας την μικροκοινωνίας των Προμάχων.

Αφού μελέτησε με σπουδή την κατάσταση, αποφάσισε και πρότεινε στον Ντέντο Μήτρε ένα μεγαλόπνοο σχέδιο:

Την μετατροπή του νερόμυλου σε υδροηλεκτρική μονάδα, εκμεταλλευόμενοι την δύναμη των πλούσιων υδάτινων αποθεμάτων.

Οπλισμένοι με όνειρα και ελπίδα, οι δυο τότε νέοι, αφού συνεταιρίστηκαν με κάποιον άλλον χωριανό, ονόματι Μάστορα, ήρθαν σε επαφή με τον παππού Ισμυρλή από την Αριδαία, ο οποίος διέθετε χρήματα και εμπορικές επαφές, και ξεκίνησαν το εγχείρημα.

Μετά από πολλές επαφές, ήρθε ειδικό συνεργείο από την Θεσσαλονίκη, τοποθέτησε τα απαραίτητα μηχανήματα και φύτεψε κολώνες μεταφοράς του ρεύματος από την περιοχή του μύλου μέχρι την πλατεία περίπου του χωριού. Από εκεί, με χοντρά καλώδια τοίχο-τοίχο, διαμοιράστηκε το δίκτυο σε όλους τους φτωχικούς οικισμούς.

Η αυθεντική προπέλα του μύλου

Η τουρμπίνα ήταν πλέον έτοιμη, όμως οι απαιτήσεις για να εκκινήσει ήταν μεγάλες κι έτσι οι τρεις συνέταιροι έπρεπε να κινηθούν δυναμικά. Το νερό του ποταμού "Μπίγκορ" που κατέβαινε από το "Μπέο Κάμιν" (Άσπρη πέτρα) δεν επαρκούσε και αναγκάστηκαν να δουλέψουν σκληρά, εκτρέποντας τα νερά του ποταμού "Αλαπούτ" από την σημερινή περιοχή της δεύτερης γέφυρας. Κατά μήκος λοιπόν του τότε συμμαχικού δρόμου, καταβάλλοντας σκληρή δουλειά και κόπο, κατασκεύασαν αύλακα, οδηγώντας το απαραίτητο νερό ώστε να συνδράμει στην ομαλή λειτουργία του υδροηλεκτρικού.

Κάθε σπιτικό δικαιούταν δυο λάμπες πυρακτώσεως, συνήθως η μία στο μεγάλο κοινόχρηστο δώμα της οικογένειας και η άλλη στον στάβλο που υπήρχε κάτω από την πουλάτα(χαγιάτι), για να φροντίζουν όποτε χρειάζονταν τα ζωντανά.

Έτσι, μετά από όλες τις εξειδικευμένες εργασίες που έγιναν, το πρώτο υδροηλεκτρικό εργοστάσιο της Αλμωπίας, ξεκίνησε την λειτουργία του, φέρνοντας τον πολιτισμό και την ευκολία για πιο άνετη ζωή στους φιλότιμους κατοίκους.

Διακόπτης και ασφάλεια της εποχής

Όταν δε υπήρχε μεγάλη ζήτηση σε ρεύμα, επειδή οι περισσότεροι καταναλωτές άνοιγαν τους διακόπτες το σούρουπο, η τουρμπίνα γονάτιζε και χρειαζόταν πολλές φορές οι τρεις χειριστές, να σπρώχνουν με τα χέρια τους την τεράστια προπέλα ώστε να πάρει τις απαραίτητες στροφές και να μην τρεμοπαίζει το δίκτυο.

Η σπουδαιότητα και η πρωτοποριακή σημασία του εγχειρήματος υπήρξε μεγάλη, αφού η δημιουργία του υδροηλεκτρικού των Προμάχων ήταν μοναδική στην επαρχία μας, και εκμεταλλευόμενο την κινητική δύναμη των πλούσιων υδάτινων πόρων, υποβοηθούσε σε μια ομαλή ζωή των κατοίκων. Μάλιστα στην πρωτεύουσα Αριδαία λειτουργούσαν κάποιοι υποτυπώδεις ηλεκτρικοί σταθμοί κινούμενοι με πετρέλαιο, μέσω ιμάντων, κάποιο σύστημα κίνησης όπως οι πατόζες, όμως ήταν προβληματικό το όλο εγχείρημα και στην ουσία ατελέσφορο. 

Το μικρό, υποτυπώδες εργοστάσιο λειτούργησε αδιάλειπτα 2-3 χρόνια, όμως ο αιματηρός Εμφύλιος που ακολούθησε, έμελλε να αποβεί μοιραίος και για το μικρό τεχνολογικό κόσμημα του χωριού.

Την εποχή εκείνη, κάθε βράδυ υπήρχε φύλακας στον μύλο, συνήθως οι τρεις συνέταιροι εναλλάξ, προς αποφυγήν κλοπών, η για το άλεσμα σταριού.

Μια ημέρα λοιπόν, οι αντάρτες που πολιορκούσαν το χωριό από τα γύρω ορεινά, διεμήνυσαν στους ιδιοκτήτες, να μην βρεθεί κανένας το συγκεκριμένο βράδυ, γιατί θα γίνει κακό.

Έτσι, πειθαρχώντας στην προειδοποίηση, δεν πήγε κανείς εκείνο το βράδυ και το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο τινάχτηκε από ομοβροντίες όλμων που εξαπέλυσαν οι αντάρτες από τους γύρω λόφους, κατεδαφίζοντάς το συθέμελα.

Σκοπός του βομβαρδισμού ήταν να βυθίσουν το χωριό στο σκοτάδι, ώστε να μπουν μέσα και να το καταλάβουν, όμως η αντίσταση των κατοίκων ήταν σθεναρή και γενναία κι έτσι οι προσπάθειες των ανταρτών έπεσαν στο κενό.

Σήμερα δεν υπάρχει ίχνος από τον Γκρεμισμένο Μύλο (Τουριένα Βουντινίτσα), μιας και στο σημείο όπου υπήρχαν τα ερείπιά του, χτίστηκε φράγμα από το τοπικό Δασαρχείο. Κάποια μηχανικά εξαρτήματα μόνο, βρίσκονται σε αποθήκες των απογόνων του παππού Σωτήρη, να θυμίζουν τον πολυμήχανο και ταλαντούχο Προμαχιώτη.

Μένει όμως η θρυλική ιστορία του πρώτου υδροηλεκτρικού της Καρατζόβας και η αδιαμφισβήτητη Άγια δωρεά του Δημιουργού, που χάρισε απλόχερα τόσα φυσικά πλεονεκτήματα στον τόπο μας, τα οποία περιμένουν τον αντίστοιχο σύγχρονο Ντεντο Σωτήρ, τον πρώτο ηλεκτρολόγο των Προμάχων,  να τα ενσαρκώσει σε ποικίλα αγαθά για την βελτίωση της καθημερινής ζωής των κατοίκων. 

Κατά την άποψή μου, τα πλούσια υδάτινα αποθέματα θα έπρεπε να γίνουν μοχλός ανάπτυξης για την τοπική κοινωνία προς όφελός της ίδιας κι όχι να χαριστούν σε κάποιους ιδιώτες επιχειρηματίες, που άγνωστο πως, έλαβαν συγκεκριμένες άδειες εκμετάλλευσης των ποταμών και να ιδιοποιούνται τα κέρδη, καταβάλλοντας ελάχιστο τίμημα.

Διαβάστε Περισσότερα

Η απελευθέρωση της Έδεσσας. Ομιλία του Δημήτρη Ε. Ευαγγελίδη

 Η απελευθέρωση της Έδεσσας

Δημήτρης Ε. Ευαγγελίδης

Στις 5 Οκτωβρίου 1912 η Ελλάδα κήρυξε τον πόλεμο κατά του Οθωμανικού κράτους. Ο Ελληνικός στρατός μετά τη νίκη του στη μάχη του Σαρανταπόρου στις 9 και 10 Οκτωβρίου, προελαύνει στην πεδιάδα της κεντρικής Μακεδονίας και απελευθερώνει διαδοχικά τη Βέροια και τη Νάουσα. Οι μεν Έλληνες περιμένουν με ανυπομονησία τον Ελληνικό στρατό, ενώ οι Τούρκοι αισθάνονται αγωνία για τη ζωή και τις περιουσίες τους, μιας και ο τουρκικός στρατός εγκατέλειψε την πόλη και κατευθύνθηκε προς την πεδιάδα των Γιαννιτσών για να δώσει εκεί μια από τις πλέον αποφασιστικές μάχες του πολέμου, στις 19-20 Οκτωβρίου 1912.

Στην Έδεσσα απομένουν μόνο λίγοι άνδρες της τουρκικής εθνοφρουράς, ο φρούραρχος της πόλης Ταγματάρχης Ρασίτ μπέης, ο καϊμακάμης του Καζά Βοδενών (έπαρχος) Γκαλίπ μπέης και ο μουχτάρης (δήμαρχος) της πόλης Αλή Ριζά. Οι Τούρκοι αξιωματούχοι λίγες μέρες πριν την απελευθέρωση της Έδεσσας ενεργώντας προληπτικά, συνέλαβαν ως ομήρους επιφανείς Εδεσσαίους που είχαν αναπτύξει αξιόλογη δράση στη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα και τους μετέφεραν στη Θεσσαλονίκη, στις φυλακές Επταπυργίου μαζί με ομήρους από άλλες περιοχές.

Όταν πλέον συνειδητοποιούν ότι είναι αναπόφευκτη σε λίγες μέρες η επικράτηση του ελληνικού στρατού στην περιοχή, συγκαλούν σύσκεψη στο σπίτι του φρούραρχου Ρασίτ μπέη για να καθορίσουν τις μετέπειτα ενέργειές τους. Να προβάλλουν δηλαδή αντίσταση στον ελληνικό στρατό ή να παραδώσουν την πόλη αμαχητί. Τελικά υπερισχύει η δεύτερη γνώμη και αποφασίζεται να μεταβεί στην Ιερά Μητρόπολη Εδέσσης ο Τούρκος διευθυντής του ιεροδιδασκαλείου για να προετοιμάσει τη συνεννόηση με τους Έλληνες της πόλης.

Την επόμενη μέρα συγκεντρώνονται στην Ιερά Μητρόπολη οι τουρκικές αρχές, ο Μητροπολίτης Κωνστάντιος και οι Δημογέροντες, όπου οι Τούρκοι ζητούν την προστασία τους στην περίπτωση που θα καταληφθεί η πόλη από τον Ελληνικό στρατό. Στις 15 Οκτωβρίου παραιτούνται οι Τουρκικές αρχές και αναλαμβάνουν τη φρούρηση της Έδεσσας οι Έλληνες κάτοικοί της. Στις 16 Οκτωβρίου ο δήμαρχος Αλή Ριζά πηγαίνει στις φυλακές της πόλης, αποφυλακίζει όσους κρατούμενους δεν είχαν μεταφερθεί στην Θεσσαλονίκη ως όμηροι και ο Γκαλίπ μπέης εγκαθίσταται στο κτίριο της Μητρόπολης όχι τόσο για να προστατευθεί από τους χριστιανούς, αλλά για να αποφύγει τη οργή όσων από τους Τούρκους είχαν την αντίθετη με αυτόν γνώμη για την παράδοση της πόλης. Το βράδυ της 17ης Οκτωβρίου η έκτη ημιλαρχία υπό τον ανθυπίλαρχο Αργύριο Σταυρόπουλο εξορμά από τη Βέροια και καταλαμβάνει το σιδηροδρομικό σταθμό Σκύδρας.

Την επόμενη μέρα, Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 1912, γιορτή του Αγίου Λουκά, τρεις στρατιώτες ως προπομποί του προελαύνοντος ελληνικού στρατού, ο Βρασίδας Λαγωνίκος, ο Νικόλαος Αγγελής και ο Νικόλαος Λιβανός καταλαμβάνουν το σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης μας αφού συνεπλάκησαν με την εκεί ευρισκόμενη τουρκική φρουρά. Από τους πυροβολισμούς σκοτώθηκαν ο ιερέας του χωριού Σωτήρα, ο δεκαπεντάχρονος μαθητής Ψυχογιός και ένας μαθητής του οικοτροφείου. Ήταν οι τελευταίοι νεκροί πριν την απελευθέρωση της πόλης.

Λίγο αργότερα φτάνει στο σταθμό αμαξοστοιχία με ένα λόχο πεζικού του ελληνικού στρατού με επικεφαλής τον αξιωματικό Βασίλειο Γεννηματά, ο οποίος μπαίνει θριαμβευτικά στην Έδεσσα. Την ίδια ώρα από την πόλη έρχεται προς το σταθμό μια πομπή με επικεφαλής το Μητροπολίτη και τους Τούρκους μουφτή, υποδιοικητή και δήμαρχο της Έδεσσας, ο οποίος κρατά λευκή σημαία.

Στις 11 το πρωί της 18ης Οκτωβρίου 1912 γίνεται η επίσημη παράδοση της πόλης από τον Τούρκο δήμαρχο Αλή Ριζά, ο οποίος σύμφωνα με την τοπική παράδοση ήταν απόγονος του κελ-Πέτρου (κασίδη-Πέτρου) που προδοτικά είχε παραδώσει τη βυζαντινή Έδεσσα στους Τούρκους πριν από 530 χρόνια περίπου.

Ομιλία στο πνευματικό κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως στην Έδεσσα στην εορταστική εκδήλωση για την απελευθέρωση της πόλης το 1912, που οργανώθηκε από την Ι.Μ. Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας και πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 17 Οκτωβρίου 2017.

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10222844024582062&set=a.1074703500713&type=3&theater

Διαβάστε Περισσότερα

"Κοινωνία σε κίνηση" για την απελευθέρωση της Έδεσσας.

18 Οκτωβρίου 1912

Ημερομηνία που σηματοδοτεί το τέλος της Οθωμανικής κυριαρχίας στην πόλη της Έδεσσας και στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου μας. Ημέρα που πανηγυρίζει η πόλη την ελευθερία της.

Πεντακόσια είκοσι τρία χρόνια σκλαβιάς. Παρόλα αυτά οι κάτοικοι κράτησαν τα ιδανικά, τα ήθη, τα έθιμα, τις παραδόσεις, την ελληνορθόδοξη ταυτότητα  τους. Η αντίσταση των Μακεδόνων προγόνων μας μέσα στους αιώνες και ιδιαίτερα την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα (1904-1908) έδωσε καρπούς ελευθερίας και άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στην πολιτική κοινωνική και οικονομική ζωή της πόλης και της περιοχής.

Σήμερα εκατόν οκτώ χρόνια μετά την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό η πόλη αλλά και η πατρίδα μας έχει να αντιμετωπίσει νέες απαράδεκτες προκλήσεις εξ΄ ανατολών. Η κοινωνία σήμερα είναι ανήσυχη και  επιβαρυμένη   από την  οικονομική κρίση , από την πανδημία  και από την επιθετικότητα του Ερντογάν.

Σήμερα περισσότερο από ποτέ απαιτείται συλλογική δράση, συμμετοχή στα κοινά, αναπτυξιακό όραμα και Ευρωπαϊκή συνεργασία ώστε τα σύνορα της χώρας να αποτελέσουν ουσιαστικά και στην πράξη σύνορα της Ευρώπης.

Ο φετινός εορτασμός της 18ης Οκτωβρίου είναι ιδιότυπος εξ΄ αιτίας της υγειονομικής κατάστασης.  Ευχόμαστε σ΄ όλους τους συμπολίτες να ξεπεραστεί όσο γίνεται γρηγορότερα η κρίση και η επόμενη 18η Οκτωβρίου 2021 να εορταστεί όπως αρμόζει στην σημασία της ημέρας. Διότι ημέρες σαν την σημερινή θα μας θυμίζουν και θα μας παραδειγματίζουν πάντα ότι η ελευθερία δεν χαρίζεται αλλά καταχτιέται και κερδίζεται με θυσίες και αγώνες.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Διαβάστε Περισσότερα