Πρόσληψη 104 ατόμων από τον Δήμο Αλμωπίας στα πλαίσια του νέου Προγράμματος Κοινωφελούς Εργασίας

Ο Δήμος Αλμωπίας στα πλαίσια του νέου Προγράμματος Κοινωφελούς Χαρακτήρα μέσω της πρόσληψης προσωπικού για χρονικό διάστημα οκτώ (8) μηνών, σας γνωστοποιεί τις θέσεις εργασίας τις οποίες πρότεινε με βάση τις ανάγκες του:

Αρχιτεκτόνων Μηχανικών (ΠΕ) 1
Βοηθητικό προσωπικό ελαιοχρωματισμών (ΥΕ) 2
Βοηθητικό προσωπικό καθαριότητας (ΥΕ) 15
Βοηθητικό προσωπικό ξυλουργικών εργασιών (ΥΕ) 1
Βοηθητικό προσωπικό οικοδομικών εργασιών (ΥΕ) 2
Βοηθητικό προσωπικό πρασίνου (ΥΕ) 10
Βοηθητικό προσωπικό σιδηρουργικών εργασιών (ΥΕ) 1
Βοηθητικό προσωπικό υδραυλικών εργασιών (ΥΕ) 1
Βοηθητικό φυλακτικό προσωπικό (ΥΕ) 1
Βοηθοί βρεφονηπιοκόμων (ΔΕ) 3
Βοηθοί μαγείρων (ΥΕ) 1
Βοηθοί νοσηλευτών (ΔΕ) 2
Βοηθών ελαιοχρωματιστών (ΥΕ) 1
Βοηθών ηλεκτρολόγων (ΥΕ) 1
Βοηθών ηλεκτροσυγκολλητών (ΥΕ) 1
Βοηθών μαρμαράδων (ΥΕ) 1
Βοηθών ξυλουργών (ΥΕ) 1
Βοηθών οικοδόμων (ΥΕ) 1
Βοηθών σοβατζήδων (ΥΕ) 1
Βοηθών τεχνιτών πλακιδίων (ΥΕ) 1
Βοηθών υδραυλικών (ΥΕ) 3
Βρεφονηπιοκόμων (ΤΕ) 3
Γενικών καθηκόντων (ΔΕ) 3
Γυμναστών (ΠΕ) 1
Δασοπόνων (ΤΕ) 1
Διοικητικού (ΠΕ-ΤΕ) 6
Εκπαιδευτών σκύλων (ΔΕ) 1
Ζωικής παραγωγής (ΤΕ) 1
Ηλεκτρολόγων (ΔΕ) 1
Ηλεκτρολόγων μηχανικών (ΠΕ) 1
Ηλεκτροτεχνίτης οχημάτων (ΔΕ) 1
Ιστορίας – Αρχαιολογίας (ΠΕ) 1
Κηπουρών (ΔΕ) 1
Κοινωνικών λειτουργών (ΤΕ) 1
Λογιστικής (ΤΕ) 2
Μαγείρων (ΔΕ) 1
Ναυαγοσωστών (ΔΕ) 1
Νηπιαγωγών (ΠΕ) 1
Νοσηλευτών (ΔΕ-ΤΕ) 4
Οδηγών Β’ κατηγορίας (ΔΕ) 1
Οδηγών Γ’ και Δ’ κατηγορίας (ΔΕ) 1
Οδηγών Γ’ (ΔΕ) 1
Οδηγών Γ’ και Ε’ - Δ’ και Ε’ (ΔΕ) 1
Οικονομικού λογιστικού (ΠΕ) 2
Πληροφορικής (ΤΕ) 1
Πληροφορικής – Μηχανικών Η/Υ (ΠΕ) 1
Πολιτικών μηχανικών (ΠΕ) 1
Συνοδοί βουνού (ΔΕ) 1
Τοπογράφων (ΤΕ) 1
Τοπογράφων – Μηχανικών (ΠΕ) 1
Τουριστικών επαγγελμάτων (ΤΕ) 1
Τραπεζοκόμων (ΔΕ) 3
Υδραυλικών (ΔΕ) 1
Φυσικοθεραπευτών (ΤΕ) 1
Χειριστών μηχανημάτων γεωργικών ελκυστήρων (ΔΕ) 1
Χειριστών μηχανημάτων έργων σαρώθρων (ΔΕ) 1
Ψυχολόγοι (ΠΕ) 2

Συνολικά θα προσληφθούν 104 άτομα.
Η διαδικασία υποβολής των αιτήσεων από τους ενδιαφερόμενους, εγγεγραμμένους στο μητρώο του ΟΑΕΔ ανέργους θα ξεκινήσει σε ημερομηνία που θα ανακοινώσει ο ΟΑΕΔ.
Η υποβολή των αιτήσεων θα γίνεται με απλό τρόπο, αποκλειστικά μέσω του διαδικτύου, στον ιστότοπο του ΟΑΕΔ (www. oaed.gr) όπου οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να βρουν περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα, τις προϋποθέσεις και τη διαδικασία προσλήψεων.

Διαβάστε Περισσότερα

"Ένας – ένας, στην άβυσσο…" Νικηφόρος Βρεττάκος

Έτσι μου τη διηγήθηκε την παρακάτω ιστορία ένας καλός φίλος μου, έτσι τη γράφω κι εγώ.

«… Κι ήτανε μια νύχτα βροχής. Παραμονή Χριστουγέννων. Τα μεσάνυχτα χτυπάνε την πόρτα μου. Ταράχτηκα. Η ώρα της κυκλοφορίας ήτανε περασμένη. Δε θα μπορούσε να ‘τανε τίποτε άλλο. Κανείς μας δεν ήξερε τότε τι τον περίμενε από τη μια μέρα στην άλλη. Και πραγματικά. Ένας Γερμανός ψηλός ως απάνω μπήκε στο σπίτι μας. Η γυναίκα μου έτρεμε πίσω μου σαν το καλάμι. Ο Γερμανός κάνει ένα βήμα ακόμα.

-  Πού έχετε, με ρωτάει, το χριστουγεννιάτικο δέντρο σας; Και βγάζει από την τσέπη του δυο μικρά παιχνιδάκια.

Το χριστουγεννιάτικο δέντρο μας; Δεν έχουμε, του απαντώ. Είμαστε φτωχοί. Δεν έχουμε χριστουγεννιάτικο δέντρο…

Ο στρατιώτης, σηκώνοντας το κεφάλι του, κοιτάζει από τη μισάνοιχτη πόρτα το κρεβάτι του αποκοιμισμένου παιδιού μας και προχωρεί κατά κει με το βρεγμένο του πηλίκιο στα χέρια του. Στέκεται όρθιος, το κοιτάζει για λίγο και ξαπλώνεται πλάι του χαϊδεύοντάς του αλαφρά – αλαφρά τα μαλλιά. Περνάνε πέντε λεπτά. Εγώ κι η γυναίκα μου περιμένουμε όρθιοι στην πόρτα. Περνάνε δέκα λεπτά. Ακούμε το στρατιώτη να ροχαλίζει. Η γυναίκα μου ξεστρώνει μια κουβέρτα από το κρεβάτι μας και περπατώντας στα δάχτυλα, πηγαίνει και τον σκεπάζει. Καθόμαστε έπειτα σιωπηλοί. 

-  Όλοι είμαστε άνθρωποι, μου λέει εκείνη. Για σκέψου καλά. Ξέρεις τι λέω; Αν μπορούσαμε, για χάρη αυτουνού του στρατιώτη, που ‘ναι κι αυτός ένας άνθρωπος, ν’ αγοράζαμε ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο…

Την κοιτάζω κι εγώ σκεφτικός.

-  Όχι, της λέω. Έχουμε τόσους φυλακισμένους και τόσους που αγωνίζονται όξω δίχως ψωμί. Αλλιώς… Δε λέω. Όλοι είμαστε άνθρωποι. Το ξέρω κι εγώ…

Την άλλη μέρα, ενώ έπαιρνε σιγά – σιγά να βραδιάζει, με περίμενε στην  άκρη μιας λεωφόρου ο Κάρολος, ο Γερμανός στρατιώτης που ήρθε στο σπίτι μου. Βαδίζουμε πλάι – πλάι, κάτω από την αλέα με τις πιπεριές, και πηγαίνουμε να πιούμε κρασί. Καθόμαστε σ’ ένα τραπέζι, μόνοι μας στην αρχή κι ύστερα μαζί με δυο άλλους φίλους μου. Ο Κάρολος τραγουδάει σιγά ένα λαϊκό γερμανικό τραγούδι και τα μάτια του λάμπουνε σαν δυο κρίνοι βρεγμένοι από τη δροσιά. Ένας φίλος μου, όταν τελειώνει εκείνος, πιάνει και τραγουδάει τη φλαμουριά. Τον ακούει ο Κάρολος και πίνει το ένα ποτήρι απάνω στο άλλο.

-  Ε, Κάρολε!, του λέει ένας από τους φίλους μου. Όταν καμιά φορά θα ‘ρθουμε κι εμείς εκεί πάνω στο Ρήνο, θα μας προσφέρεις κρασί πολύ καλύτερο από τούτο…

Έχω μια στιγμή ζαλιστεί και δεν καταλαβαίνω τι γίνεται, όταν βλέπω τον Κάρολο να σηκώνεται όρθιος και να δίνει ένα μπάτσο στο φίλο μου.

-  Εσείς δε θα ‘ρθείτε ποτέ στο Ρήνο!, του λέει φτύνοντας το τραπέζι.

Τινάζομαι όρθιος και κάνω να ησυχάσω τον Κάρολο, πιάνοντάς τον από τα μπράτσα. Εκείνος, κάνοντας μιαν απότομη κίνηση, τραβάει το πιστόλι από τη μέση του και μου το καρφώνει στο στήθος. Κι αμέσως, κάνοντας μια δεύτερη κίνηση, βάζει το πιστόλι στη θήκη του. Δίνει μια κλωτσιά στην καρέκλα που είναι μπροστά του, τρέχει, ανοίγει την πόρτα και χάνεται. Καθώς τρέχει, μου φαίνεται πως σκορπίζονται από τα θυμωμένα του μάτια μια φουχτιά σπίθες μες στην ταβέρνα. Εμείς, ξυλιασμένοι στις θέσεις μας, κοιταζόμαστε σα να χάσαμε τη φωνή μας. Τα χέρια μας έχουνε παραλύσει. Αφήνουμε τα ποτήρια μας γιομάτα κρασί κι ο ένας μας πίσω απ’ τον άλλο σηκώνουμε τους μαύρους γιακάδες μας, ανοίγουμε την πόρτα και χανόμαστε μες στο σκοτάδι, σα να πηδάμε, ένας – ένας, στην άβυσσο…».

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ (1912-1991)

Διαβάστε Περισσότερα

"Το ποντίκι"

Σ’ ένα κουρείο, ένα θέαμα κτηνώδες: Κάποιος «κύριος ανθυπολοχαγός» είχε σε μια φάκα ένα δύστυχο μικρό ποντίκι και το τυραννούσε, χύνοντας στάλα – στάλα, καφτό νερό πάνω του, και ρίχνοντάς του έπειτα χιόνι! Το δόλιο κείνο σπάραζε…
Μ’ έπιασε μια τρεμούλα αλλόκοτη κ’ ένα ρίγος, σαν από πυρετό – από μίσος! Δεν άντεξα:

̶ Ποιανού είν’ η φάκα;

̶ Δικιά μου! απάντησε ο κουρέας.

̶ Το πουλάς το ποντίκι;

̶ Τι το θες;

̶ Το θέλω! Πόσο;

̶ Δίχως τη φάκα;

̶ Δίχως.

̶ Δώσ’ ένα χιλιάρικο!..

(Με την άκρη του ματιού μου κοιτούσα πάντα τον ανθυπολοχαγό, που συνέχιζε εμπαθέστερα τα βασανιστήριά του. Είχε πια υποψιαστεί!)

̶ Πάρε το χιλιάρικό σου!.. Δόσμου εμένα τη φάκα!..

Είχε σκυλιάσει!

Τι θα το κάνεις; - ρώτησε θυμωμένα.

Μα εγώ είχα πάρει πια τη φάκα και την είχα ανοίξει!.. Το ζωάκι, κατάπληχτο και ζαλισμένο, δεν έβγαινε!..

̶ Τι κάνεις, κτήνος, εκεί!

̶ Δικό μου είναι – ό,τι θέλω!..

Τότε όρμησε κι άδραξε βίαια το χέρι μου ν’ αρπάξει τη φάκα! Το ζωάκι σάλταρε μια – και χάθηκε!..
Βρεθήκαμε σώμα με σώμα!

̶ Κύριε ανθυπολοχαγέ, σου συνιστώ να ηρεμίσεις!..

̶ Γιατί άνοιξες τη φάκα, παλιόσκυλο; Δεν είχες δικαίωμα να τον αμολήσεις!

̶ Μήτε όμως κ’ εσύ να τον βασανίζεις!.. Κύριε ανθυπολοχαγέ, καλύτερα να ηρεμίσεις!..

̶ Τον λυπήθηκες, παλιόσκυλο;

̶ Ναι.

̶ Μήπως λυπάσαι και τους συμμορίτες, κάθαρμα;

̶ Δε θα το καταφέρεις να με στείλεις στρατοδικείο για ένα ποντίκι, κύριε ανθυπολοχαγέ!.. Μην κοπιάζεις μάταια!..

̶ Σε ρωτάω: Λυπάσαι μήπως και τους συμμορίτες;

̶ Κ’ εγώ σε ρωτάω, κύριε ανθυπολοχαγέ, μήπως είσαι τόσο γενναίος κι απέναντί τους, όσο με το ποντίκι – κι αυτό στη φάκα;..

̶ Θα σου δείξω εγώ! – κ’ έφυγε έξαλλος.

Σε τρία λεφτά έν’ αυτοκίνητο της ΕΣΑ σταματούσε απ’ έξω. Μου είπαν να τους ακολουθήσω και με πήγαν στο φρούραρχο.
Ήταν ένας εξηντάρης συνταγματάρχης, λεπτός, ξεραγκιανός και γερασμένος:

̶ Εσύ είσαι που έκανες το επεισόδιο;.. Και πώς μπορείς εσύ να προσβάλλεις έτσι έναν αξιωματικό;
̶ Κύριε συνταγματάρχα, αυτός πρόσβαλε την αξιοπρέπεια του αξιωματικού, τυραννώντας σε δημόσιο χώρο ένα ποντίκι!

Έμεινε απορημένος και με κοίταζε… «- Πέντε μέρες φυλακή!» είπε, τέλος. «Θα ειδοποιήσω τη μονάδα σου. Πήγαινε!»
Δεν ειδοποίησε ποτέ.

Απόσπασμα από το βιβλίο "Πυραμίδα 67 - Το βιβλίο του εμφύλιου"

του Ρένου Αποστολίδη







Πηγή : http://pardalo61.blogspot.gr

Διαβάστε Περισσότερα

"Η μετατόπιση της συνείδησης" (ένα πολύ απλό πείραμα)

Αυτό είναι ένα πολύ απλό πείραμα που θα σας δείξει πότε λειτουργεί το αριστερό σας ημισφαίριο και πότε το δεξί.. Αν βλέπετε την εικόνα ακριβώς όπως είναι, τότε χρησιμοποιείτε το αριστερό σας ημισφαίριο. 

Καθώς θα την κοιτάζετε τότε η εικόνα θα στρίψει, σηματοδοτώντας ότι τώρα η συνείδησή σας μετατοπίστηκε στο δεξί σας ημισφαίριο. Μπορείτε να πηγαίνετε μπρος πίσω, αλλάζοντας την κατεύθυνση της εικόνας.

Για να μετατοπίσετε λοιπόν τη συνείδησή σας στο δεξί σας ημισφαίριο, το μόνο που χρειάζεται είναι να κοιτάξετε για λίγη ώρα την εικόνα (δημιουργείται έτσι μια κατάσταση έκστασης ή αλλιώς μια κατάσταση μη σκέψης). 

Αρχίστε να σκέφτεστε λογικά και θα μετατοπιστείτε στο αριστερό σας ημισφαίριο με αποτέλεσμα η εικόνα να επανέλθει στη θέση της. 

Παίξτε λίγο και απολαύστε αυτή τη μετατόπιση της συνείδησης. 







ΠΗΓΗ...http://opengreekschool.weebly.com/

Διαβάστε Περισσότερα

" Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος" του Primo Levi

Χαζεύοντας και ψάχνοντας ράφια σε μια αγαπημένη βιβλιοθήκη, βρέθηκε στα χέρια μου το παραπάνω βιβλίο, το "Εάν αυτό είναι ο Άνθρωπος" του Primo Levi. Αμέσως το δανείστηκα και το διάβασα μέσα σε λίγες μέρες. Αυτοβιογραφικό, γραμμένο το 1947, θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας με θέμα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σκέψεις, βιωματικές εμπειρίες παρουσιάζονται με σκοπό να μη σβηστούν από την μνήμη... Απίστευτη η κτηνωδία του ανθρώπου κάτω από το πέπλο του Φασισμού, ασύλληπτα τα εγκλήματα των Γερμανών.

Ο Primo Levi, ιταλοεβραϊκής καταγωγής, γεννήθηκε το 1919 και σπούδασε χημικός. Συνελήφθη το 1943 ως μέλος της αντιφασιστικής αντίστασης κατά τη διάρκεια του πολέμου και στάλθηκε στο Άουσβιτς. Η εμπειρία του καταγράφεται σε αυτό το αυτοβιογραφικό του κείμενο Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος, που θεωρείται παγκοσμίως ένα από τα σημαντικότερα κείμενα για το Ολοκαύτωμα.


Αντιγράφω κάποια αποσπάσματα του...

«Στη ζωή όλοι ανακαλύπτουν – αργά ή γρήγορα – ότι η απόλυτη ευτυχία είναι ανέφικτη, αλλά λίγοι θα εμβαθύνουν στο αντίθετο συλλογισμό: ότι ανέφικτη είναι και η απόλυτη δυστυχία. Οι περιστάσεις της ζωής που αποκλείουν την πραγματοποίηση και των δυο αυτών οριακών καταστάσεων, απορρέουν από την ανθρώπινη φύση, φύση εχθρική προς την έννοια του απείρου. Τις αποκλείει η σταθερή άγνοια του μέλλοντος που άλλοτε ονομάζεται ελπίδα και άλλοτε αβεβαιότητα για το αύριο. Τις αποκλείει η βεβαιότητα του θανάτου που βάζει τέλος σε κάθε χαρά αλλά και σε κάθε θλίψη. Τις αποκλείουν οι αναπόφευκτες υλικές φροντίδες που όπως δηλητηριάζουν τη διαρκή ευτυχία, με τον ίδιο τρόπο μας αποσπούν αδιάκοπα από τη σκέψη της δυστυχίας που μας απειλεί, καθιστώντας την αποσπασματική και γι’ αυτό υποφερτή. Οι στερήσεις, το κρύο, η δίψα, τα χτυπήματα ήταν ακριβώς αυτά που δεν μας άφησαν να βουλιάξουμε στο κενό της απέραντης απελπισίας, στη διάρκεια του ταξιδιού και μετά. Όχι ακριβώς η επιθυμία μας να ζήσουμε ούτε η συνειδητή εγκαρτέρηση: γιατί οι άνθρωποι που είναι ικανοί γι’ αυτό είναι λίγοι και εξαιρετικοί, κι εμείς δεν ήμασταν παρά κοινοί άνθρωποι» (σελ. 18-19)

«Το φορτηγό σταμάτησε και είδαμε μια μεγάλη πύλη και πάνω της μια επιγραφή ζωηρά φωτισμένη (η ανάμνηση της με βασανίζει ακόμα στα όνειρα μου) : ARBEIT MACHT FREI, η εργασία απελευθερώνει.» (σελ. 24)

«Τότε, για πρώτη φορά, συνειδητοποιήσαμε ότι η γλώσσα μας δεν έχει λέξεις για να εκφράσει αυτή την ύβρι, την εκμηδένιση του ανθρώπου. Σαν προικισμένοι με την ενορατική ικανότητα των προφητών είδαμε την πραγματικότητα: είμασταν στον πάτο.» (σελ. 30)

«Η λογική σπάνια καθοδηγεί τη σκέψη των ανθρώπων όταν κινδυνεύει η ζωή τους. Συνήθως υιοθετούν τις πιο ακραίες σκέψεις.» (σελ. 45)

«...γιατί σε πέντε λεπτά θα αρχίσει η διανομή του ψωμιού-pane-brot-broit-chleb-pain-lechem-kenyer, της ιερής γκρίζας μάζας που φαντάζει τόσο τεράστια στα χέρια των άλλων και τόσο μικρή, που σού 'ρχεται να κλάψεις, όταν είναι στα δικά σου.» (σελ. 45)

«Στο Ka-Be, παρένθεση σχετικής ηρεμίας, αντιληφθήκαμε ότι η ανθρώπινη υπόσταση είναι εύθραυστη, ότι αυτή κινδυνεύει περισσότερο από την ζωή. Και οι αρχαίοι σοφοί αντί να μας νουθετήσουν "να θυμάσαι ότι θα πεθάνεις" θα ήταν καλύτερο να μας υπενθύμιζαν ότι αυτός είναι ο πιο σοβαρός κίνδυνος. Εάν μέσα απ' τα στρατόπεδα θα μπορούσε να δραπετεύσει ένα μήνυμα και να φτάσει στους ελεύθερους ανθρώπους θα ήταν αυτό: Προσπαθήστε να μην υποστείτε στο σπίτι σας αυτό που έχει επιβληθεί σε εμάς εδώ.» (σελ. 65)

«Δίπλα μας στέκει μια ομάδα Ελλήνων, αυτοί οι φοβεροί και αξιοθαύμαστοι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης, πεισματικοί, κλέφτες, σοφοί, αμείλικτοι και αλληλέγγυοι, αποφασισμένοι να ζήσουν, ανελέητοι αντίπαλοι στον αγώνα της επιβίωσης: από αυτούς τους Έλληνες που υπερίσχυσαν στις κουζίνες και στο εργοτάξιο, που ακόμα και οι Γερμανοί υπολογίζουν και οι Πολωνοί φοβούνται. Έκλεισαν τρία χρόνια στο Άουσβιτς, αυτοί ξέρουν καλύτερα από τον καθένα τι είναι το στρατόπεδο. Στέκονται στο κύκλο με τους ώμους κολλητά ο ένας στον άλλο και τραγουδούν μια μακρόσυρτη μελωδία.» (σελ. 85)

«Αυτή η χρονιά πέρασε γρήγορα. Σαν τώρα, πέρυσι, ήμουν ελεύθερος: εκτός νόμου, αλλά ελεύθερος, είχα όνομα, οικογένεια, ανήσυχο και άπληστο πνεύμα, ήμουν υγιής και ζωηρός. Σκεφτόμουν πολλά πράγματα, μακρινά: τη δουλειά μου, το τέλος του πολέμου, το καλό και το κακό, την φύση των πραγμάτων και τους νόμους που κατευθύνουν την ανθρώπινη συμπεριφορά, σκεφτόμουν τα βουνά, το τραγούδι, τον έρωτα, τη μουσική, την ποίηση.» (σελ. 173)

«Να εκμηδενίσεις τον άνθρωπο είναι δύσκολο, όσο και να τον δημιουργήσεις: δεν ήταν απλό, πήρε χρόνο, αλλά τα καταφέρατε, Γερμανοί. Είμαστε υπάκουοι κάτω από το βλέμμα σας, δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτα από μας: καμιά πράξη αντίστασης, καμιά λέξη πρόκλησης, κανένα κριτικό βλέμμα.» (σελ. 181)

«26 Ιανουαρίου 1945: Ο κόσμος μας ήταν ένας κόσμος νεκρών και φαντασμάτων. Το τελευταίο ίχνος πολιτισμού έσβησε μέσα μας και γύρω μας. Το έργο της αποκτήνωσης που άρχισαν οι θριαμβευτές Γερμανοί, το ολοκλήρωσαν οι ηττημένοι Γερμανοί.» (σελ. 206)

«Ο φασισμός ήταν ακόμα παρών, αλλά κρυμμένος μέσα στο κουκούλι του. Προετοίμαζε την αλλαγή του για να εμφανιστεί ξανά με καινούργιο πρόσωπο, μη αναγνωρίσιμο, πιο αξιοσέβαστο, προσαρμοσμένος στις καινούργιες συνθήκες ενός κόσμου ο οποίος έβγαινε από την καταστροφή που ο ίδιος ο φασισμός είχε προκαλέσει.» (σελ. 213)



Ένα βιβλίο-υπόκλιση στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ένα βιβλίο-κατηγορώ στην κτηνωδία υπανθρώπων. Ένα βιβλίο-υπενθύμιση του τι σημαίνει "φασισμός", στην πιο τερατώδη του έκφραση. Μια από τις πλέον συγκλονιστικές μαρτυρίες των εποχών μας, ένα βιβλίο διαμάντι που θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία, το οποίο αξίζει να αναζητήσετε.









Πηγή : roadartist.blogspot.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΓΙΑ ΦΑΝΤΑΣΟΥ!!!

Πόση ενέργεια παράγει καθημερινά η καρδιά μας; Και πόσα μικρόβια κουβαλάμε στο σώμα μας - καταφέρνοντας, με κάποιο μαγικό τρόπο, να επιβιώνουμε; 

Οι απαντήσεις θα σας εκπλήξουν, όπως και όλες οι υπόλοιπες απίθανες πληροφορίες για το ανθρώπινο σώμα που συγκεντρώσαμε στην παρακάτω λίστα.

● Η μύτη μας έχει την ικανότητα να «θυμάται» έως και 50.000 μυρωδιές.

● Το δέρμα μας αποβάλλει περίπου 600.000 σωματίδια. Την ώρα.

● Αν το ανθρώπινο μάτι ήταν ψηφιακή κάμερα, θα είχε 576 megapixels.

● Το σώμα ενός ενήλικα αποτελείται από περίπου 7.000.000.000.000.000.000.000.000.000 άτομα.

● Ένα μωρό έχει 60 κόκκαλα παραπάνω από έναν ενήλικα.

● Το σάλιο που παράγουμε σε όλη μας τη ζωή είναι αρκετό για να γεμίσει δύο ολυμπιακές πισίνες.

● Ο σίδηρος που έχουμε στον οργανισμό μας θα επαρκούσε για να φτιάξει μία πρόκα 7,5 εκατοστών.

● Στις βλεφαρίδες μας ζουν μικρά ακάρεα.

● Ο ιδρώτας είναι άοσμος. Τα βακτήρια που ζουν στο δέρμα μας είναι που τον κάνουν να μυρίζει όταν ανακατεύονται μαζί του.

● Η υπερβολική τριχοφυΐα έχει συνδεθεί με αυξημένη νοημοσύνη, βάσει ερευνών.

● Τα αυτιά και η μύτη μας δεν σταματούν ποτέ να μεγαλώνουν.

● Σε αντίθεση με τα μάτια μας, το μέγεθος των οποίων παραμένει ίδιο από τη στιγμή που γεννιόμαστε και για όλη τη διάρκεια της ζωής μας.

● Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο τα βρέφη φαίνονται να έχουν τεράστια μάτια -το κρανίο μας μεγαλώνει με τα χρόνια, τα μάτια όχι.

● Το αποτύπωμα της γλώσσας μας είναι μοναδικό, ακριβώς σαν τα δακτυλικά αποτυπώματα.

● Όταν είμαστε ξύπνιοι, το μυαλό μας παράγει τόσο ηλεκτρισμό που θα έφτανε για να ανάψει μια μικρή ηλεκτρική λάμπα.

● Το ανθρώπινο μάτι αντιλαμβάνεται περίπου δέκα εκατομμύρια διαφορετικά χρώματα. Απλώς, αν είσαι άνδρας, δεν μπορείς να τα ονομάσεις. 

● Τα βακτήρια που ζουν στο σώμα μας ζυγίζουν συνολικά ένα κιλό.

● Ο κτύπος της καρδιάς μας αλλάζει ώστε να μιμείται την μουσική που ακούμε.

● Ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί το 20% του οξυγόνου και του αίματος στον οργανισμό μας.

● Υπάρχουν περισσότερα βακτήρια στο στόμα μας απ' ό,τι άνθρωποι στον πλανήτη.

● Κάθε μέρα, η καρδιά μας παράγει τόση ενέργεια που θα έφτανε για να κινηθεί ένα φορτηγό για 32 χιλιόμετρα.

ΠΗΓΗ,,,http://opengreekschool.weebly.com

Διαβάστε Περισσότερα

«Εκ κακού κόρακος, κακόν ωόν» !.....

Ο Τεισίας ήταν μαθητής του φημισμένου εξίσου ρητοροδιδάσκαλου και πολιτικού Κόρακα, που είχε διακριθεί τον πέμπτο αιώνα στις Συρακούσες, ως έξοχος δικανικός ρήτορας. Χαρακτηριστική της ρητορικής δεινότητας των δύο ρητόρων, μαθητού και δάσκαλου ήταν η εξής ιστορία, που διηγούνταν στις Συρακούσες :

Όταν ο Τεισίας ήταν νεαρός ακόμη, επισκέφθηκε τον Κόρακα και του ζήτησε να του μάθει την τέχνη της ρητορικής. Όμως επειδή ακόμη κι αν πουλούσε όλη του την περιουσία δεν θα έφτανε να πληρώσει ούτε τα μισά δίδακτρα συμφώνησαν, ότι θα τον πλήρωνε, όμως, μόνο αν τον έκανε καλό ρήτορα και κέρδιζε την πρώτη του δίκη στο δικαστήριο.

Ο Κόρακας δέχτηκε. Ο Τεισίας έγινε, μετά τετραετή διδασκαλία, εξαίρετος πράγματι ρήτορας, αλλά δεν ανελάμβανε να συνηγορήσει σε δικαστήριο, για να αποφύγει την πληρωμή. Ο Κόρακας αναγκάστηκε να καταγγείλει το μαθητή του στα δικαστήρια. Πολύς κόσμος συγκεντρώθηκε τότε σ' αυτή τη δίκη, για να παρακολουθήσει τη μονομαχία ανάμεσα σε δάσκαλο και σε μαθητή.

Ας διαβάσουμε την εκπληκτική επιχειρηματολογία και των δύο :

Ο Κόρακας εξήγησε στους δικαστές τη συμφωνία, που είχε κάνει με τον Τεισία και τέλειωσε με αυτά τα λόγια :

«Και τώρα, ω δικαστές, αποφασίστε. Σας ειδοποιώ όμως, πως μου είναι αδιάφορο τι απόφαση θα βγάλετε. Γιατί είτε τον καταδικάσετε τον Τεισία είτε τον αθωώσετε, εγώ τα λεφτά μου θα τα πάρω»! Οι δικαστές του ζήτησαν να εξηγήσει. Ο Κόρακας συνέχισε: «Αν το δικαστήριο αποφανθεί, πως οφείλει να με πληρώσει ο μαθητής, σύμφωνα με την απόφασή του, θα με πληρώσει φυσικά. Αν όμως αποφασίσετε, πως δεν υποχρεούται να με πληρώσει, τότε ο μαθητής μου θα έχει κερδίσει την πρώτη του δίκη, οπότε, με βάση τη συμφωνία μας, οφείλει να με πληρώσει».

Οι δικαστές έμειναν έκπληκτοι.  Αλλά ανέβηκε τότε στο βήμα ο νεαρός Τεισίας και είπε:

«Και εγώ αδιαφορώ για την απόφαση του δικαστηρίου. Γιατί ότι και αν αποφασίσετε, δεν οφείλω καμιά πληρωμή». Στην νέα έκπληξη των δικαστών ο Τεισίας συνέχισε: «Αν το δικαστήριο, δηλαδή, αποφασίσει να μην πληρώσω το δάσκαλο, τότε δεν θα τον πληρώσω φυσικά. Αν όμως αποφασίσετε πως πρέπει να τον πληρώσω, τότε θα έχω χάσει την πρώτη μου δίκη, οπότε, κατά τη συμφωνία μας, δεν του οφείλω πληρωμή» !

Οι δικαστές, μη ξέροντας ποιόν να πρωτοθαυμάσουν, το δάσκαλο ή το μαθητή είπαν τότε την παροιμιώδη έκτοτε φράση : 

«Εκ κακού κόρακος,  κακόν ωόν» !.....







ΠΗΓΗ... ΑΝΟΙΧΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ;

15 ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΡΩΤΗΣΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ

" ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ "

Συνήθως τα παιδιά αποφεύγουν να απαντήσουν στην συχνή και αγωνιώδη καθημερινή μας ερώτηση: «πώς πέρασες σήμερα στο σχολείο;» Η όταν απαντούν, δίνουν μονολεκτικές και βαριεστημένες απαντήσεις. Εμείς σας προτείνουμε 15 διακριτικές ερωτήσεις για να μάθουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε. Αν δηλαδή το παιδί μας περνάει καλά στο σχολείο! 

1. Ποιο ήταν το καλύτερο πράγμα που σου συνέβη σήμερα στο σχολείο; (Ή, ποιο ήταν το χειρότερο πράγμα που σου συνέβη σήμερα στο σχολείο;)

2. Πες μου κάτι αστείο που σου συνέβη σήμερα!

3. Αν μπορούσες να διαλέξεις με ποιον θα ήθελες να καθίσεις μαζί στο θρανίο; Με τον Γιώργο… Γιατί;

4. Που σου αρέσει να κάθεσαι στα διαλείμματα;

5. Έμαθε καμιά καινούρια λέξη σήμερα; Καμιά παράξενη, που ίσως δεν την ξέρεις;

6. Αν καλούσα σήμερα τη δασκάλα σου στο σπίτι για τραπέζι, τι θα μου έλεγε για σένα;

7. Βοήθησες κάποιον στην τάξη σήμερα; 

8. Πώς τον βοήθησες;

9. Εσένα σε βοήθησε κανένας σήμερα;

10. Ποιο ήταν το καλύτερο πράγμα που σου συνέβη σήμερα;

11. Βαρέθηκες καθόλου στο σχολείο σήμερα; Σε ποιο μάθημα;

12. Αν ερχόταν ένα διαστημόπλοιο στην τάξη σου σήμερα να πάρει κάποιον, ποιον θα ήθελες να έπαιρνε και να εξαφανιζόταν;

13. Ποιο είναι το πιο αστείο παιδί στην τάξη; Γιατί το βρίσκεις αστείο;

14. Αν ήσουν στη θέση του δασκάλου σου τι θα έκανες;

15. Τι θα ήθελες να έλειπε από το σχολείο; 






Πηγή: immomy.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΣ

Δεν προλαβαίνουν να κλείσουν τα τέσσερα κι αρχίζουν μαθήματα αγγλικών. Κάνουν μπαλέτο ή πολεμικές τέχνες δυο-τρεις φορές την εβδομάδα. Ενδιάμεσα τένις, μαθήματα υπολογιστών, κολυμβητήριο. Στο νηπιαγωγείο είναι ήδη παιδιά θαύματα. Μαθαίνουν γραφή κι ανάγνωση στους πρώτους δύο μήνες. Γιατί οι δάσκαλοι είναι πολλοί. Κι όχι μόνο πρωινοί. Το μεσημέρι αναλαμβάνουν μαμάδες και μπαμπάδες και τα απογεύματα γιαγιάδες και παππούδες. "Έλα να δω τι έμαθες σήμερα".

Με τα πρώτα Α στους ελέγχους του δημοτικού γίνεται γιορτή. Φιλιά. Μπράβο. Αγκαλιές. Τηλέφωνα σε όλους τους συγγενείς, εσωτερικού κι εξωτερικού. "Σκίζει". Κι όσο σκίζει τόσο ξεσκίζεται. Να και η δεύτερη ξένη γλώσσα. Να και κανα ιδιαίτερο στην αριθμητική. "Γιατί τεμπελιάζεις; Τέλειωσες το διάβασμα; Τι θα πει βαριέσαι να πας για πιάνο;"

Το δράμα ξεκινά όταν μέσα στον έλεγχο τρυπώσει κάνα Β. Και ήδη από τα σκαλιά του σχολείου, ακούγεται η ερώτηση - εφιάλτης για κάθε μαθητή: "Τ' άλλα παιδάκια τι πήραν; Η Αδαμαντία γιατί είχε σε όλα Α; Είναι πιο έξυπνη από σένα;" Φυσικά, αυτός ο έλεγχος τριμήνου εξαφανίζεται. Η τηλεόραση κλειδώνει. Το πάρκο απαγορεύεται. Όπως και τα τηλεφωνήματα στην απέναντι κολλητή μικρούλα. Σε ακραίες (ή όχι τόσο;) περιπτώσεις εμφανίζονται και οι άσπρες, κίτρινες και κόκκινες πεταλουδίτσες  της Αλίκης μετά το χαστούκι του Παπαμιχαήλ.

Τα παιδιά της τελειότητας δεν πηγαίνουν στις σχολικές εκδρομές. Κάθονται να διαβάσουν. Αν τυχόν γράψουν σε κάποιο διαγώνισμα του γυμνασίου κάτω από. 20 βάζουν τα κλάματα. Ντρέπονται να κοιτάξουν τους καθηγητές στα μάτια και κοκκινίζουν όταν τους μιλάνε άλλα παιδιά. Δεν κάνουν μεγάλες παρέες. Και πολλά στα διαλείμματα είναι συνήθως μόνα τους. Σκυφτά. Τα καταλαβαίνεις ακόμα κι απ' τον τρόπο που ντύνονται. Ή χτενίζονται. Τα παιδιά της τελειότητας δεν βγαίνουν τα Σάββατα. Ούτε μία βόλτα.

Κι είναι ήδη 14, 15, 16 χρόνων. Αυτά τα παιδιά σε λίγα χρόνια θα μπουν σε πανεπιστήμια. Κι όπως είναι το σύστημα κατά πάσα πιθανότητα θα φύγουν από το σπίτι. Θ' αλλάξουν πόλη. Θ' αλλάξουν ζωή. Τι όπλα θα κρατάνε στα χέρια τους; Βιβλία; Πουέντ; Ή μήπως το πυθαγόρειο θεώρημα;

Και κάποια απ' αυτά, πριν από το τέλος θα κουραστούν. Θα κλατάρουν. Μόνο και μόνο επειδή δεν έχουν μάθει πώς να διαχειρίζονται το άγχος των εξετάσεων. Ή το ενδεχόμενο μιας αποτυχίας. Ή απλώς θα βαρεθούν, βρε αδελφέ. Παιδιά είναι.

Μαμά. Απέναντί σου βρίσκονται άνθρωποι. Μικροί. Αλλά άνθρωποι.

Ναι. Να μάθεις το παιδί σου να αγωνίζεται. Να το απομακρύνεις από την τεμπελιά. Να το εφοδιάζεις με τα απαραίτητα. Τα απαραίτητα όμως. Μόνο. Για όλα τ' άλλα θα 'χει όλη τη ζωή μπροστά του, να επιλέξει τι θα μάθει και τι όχι. Βγάλ' το απ' το δωμάτιό του. Πιάσε το χέρι του. Δείξ' του τον κόσμο. Μάθε το να παίζει. Με άλλα παιδιά. Πολλά παιδιά. Αγόρια. Κορίτσια. Μάθε το να είναι ξένοιαστο. Το θυμάσαι αυτό; Δείξ' του εμπιστοσύνη. Το πιο σημαντικά πράγματα θα τα μάθει έξω από το σχολείο. Οι προσωπικότητες θέλουν πεζοδρόμια για να θωρακιστούν.

Και κάτι ακόμα.

Μάθε το να χάνει. Πώς; Άστο να χάνει. Να τρώει τα μούτρα του. Η ήττα είναι απαραίτητο σκαλοπάτι της νίκης. Μην ζητάς, από το παιδί σου την τελειότητα. Να εύχεσαι μόνο (κι εκεί να του κάνεις πολλά -πολλά ιδιαίτερα) να μπορεί να ξεπεράσει στη ζωή του, το γεγονός ότι ποτέ δεν θα είναι τέλειο.

Υ.Γ.: Θέλει κότσια αυτό. Κι εγώ δεν τα έχω πάντα.

ΚΛΑΙΡΗ ΤΖΩΡΤΖΑΚΗ

Πηγή : eimaimama.gr

Διαβάστε Περισσότερα

"Γιορτή κάστανου" 2016 στο Λυκόστομο Αλμωπίας

Στην τελική ευθεία για τις εκδηλώσεις που έχουν ετοιμαστεί από τους συλλόγους του Λυκοστόμου Αλμωπίας για την φημισμένη Γιορτή κάστανου .

Το διήμερο της γιορτής έχει καθοριστεί να πραγματοποιηθεί το Σάββατο 8 και την Κυριακή 9 Οκτωβρίου και όπως κάθε χρόνο, αναμένεται να προκαλέσει αίσθηση.

Δείτε την αφίσα με το πρόγραμμα των εκδηλώσεων...

Διαβάστε Περισσότερα