Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΔΕΣΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ...

Ελπίδα Έδεσσας

Ποδοσφαιρική ομάδα

Α1 κατηγορία ΕΠΣ ΠΕΛΛΑΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το Δ.Σ. της ποδοσφαιρικής ομάδας ΕΛΠΙΔΑ ΕΔΕΣΣΑΣ λόγω λήξης της κανονικής περιόδου των αγώνων της Α1 κατηγορίας της ΕΠΣ Πέλλας θα ήθελε να εκφράσει τις ευχαριστίες της στους κάτωθι:

Τους προπονητές Αντώνη Σαπουντζή, Ιάκωβο Παπαδόπουλο και Μάριο Παπαδόπουλο καθώς και τον φυσιοθεραπευτή Χάρη Τερζόγλου και τον γυμναστή Βασίλη Κιουρτζίδη για τη συνεισφορά τους στην φετινή χρονιά της ομάδας και στην διάκριση της συμμετοχής στα Play of του πρωταθλήματος όντας η μοναδική ομάδα από τον Δήμο Έδεσσας.

 Ακόμη ευχαριστεί όλους τους φιλάθλους και τους χορηγούς που χωρίς την δικής τους παρουσία δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί ο στόχος. Ξεχωριστή θέση κατέχουν οι ποδοσφαιριστές της ομάδας οι οποίοι αφιλοκερδώς κατάφεραν να ανεβάσουν την Ελπίδα δυο φορές, δυο κατηγορίες και να την καταξιώσουν στην συνείδηση του κόσμου του ποδοσφαίρου του νομού Πέλλας.

 Τέλος η διοίκηση της ομάδας καλεί όλους τους Εδεσσαίους φίλους του ποδοσφαίρου να ενισχύσουν την ομάδα στην προσπάθεια για την άνοδο στην Γ Εθνική όπως έχει χρέος να κάνει η Ελπίδα Έδεσσας.

Εκ του γραφείου τύπου

Διαβάστε Περισσότερα

Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ "ΠΕΘΑΝΕ" Η ΜΟΥΣΙΚΗ

Το ημερολόγιο έγραφε 8 Απριλίου 1994 και έμοιαζε μια ακόμα συνηθισμένη μέρα, τουλάχιστον για τον ηλεκτρολόγο Gary Smith. Έπρεπε να πάει στην οδό 171 Lake Washington Boulevard East του Σηάτλ προκειμένου να διορθώσει μια βλάβη.

Όταν μπαίνει στο σπίτι βρίσκει τον ιδιοκτήτη ξαπλωμένο στο πάτωμα. Στην αρχή πίστευε ότι κοιμόταν, όμως μετά από λίγο βλέπει κηλίδες από αίμα και ένα περίστροφο πεταμένο δίπλα. Τότε κατάλαβε. Ο Kurt Cobain ήταν νεκρός.

Σύμφωνα με τις αρχές, που έσπευσαν στο σπίτι, ο leader των Nirvana είχε πεθάνει στις 5 Απριλίου, ενώ τα στοιχεία (όπως και το σημείωμα) δεν άφηναν καμιά αμφιβολία: ο Cobain είχε βάλει τέλος στη ζωή του.

Από τότε και μέσα στις επόμενες δύο δεκαετίες έχουν γραφτεί χιλιάδες κείμενα για τη μουσική κληρονομιά του, κατά πόσο έσωσε ή «σκότωσε» το rock, για τις σκοτεινές στιγμές του, αλλά και για τις θεωρίες γύρω από τον θάνατό του. Τα περισσότερα είναι γνωστά σήμερα για τη ζωή του. Όμως πως αντέδρασε ο Τύπος και ο στενός κύκλος του πριν από 20 χρόνια; Τότε που έγινε γνωστή η είδηση.

Ένα ταξίδι στο παρελθόν

«Η μέρα που πέθανε η μουσική». Αυτός ήταν ο τίτλος της The Daily Word, μια μέρα μετά την ανακάλυψη του πτώματός του, ενώ στις σελίδες της η εφημερίδα είχε ένα μεγάλο αφιέρωμα για τον Cobain.

Παράλληλα υπήρχαν και δεκάδες κείμενα και φωτογραφίες με θαυμαστές των Nirvana να κλαίνε. Ανάλογες ήταν και οι αντιδράσεις στις περισσότερες εφημερίδες των ΗΠΑ, όπως στην News Tribune και τους Seattle Times.

Οι New York Times «αποχαιρέτησαν» τον ποιητή του grunge -όπως αποκάλεσαν τον Kurt- με ένα άρθρο για τη ζωή του, αλλά και τα στοιχεία της αστυνομίας.

Πάντως και στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού, οι αντιδράσεις ήταν ανάλογες. Το BBC έκανε ένα μεγάλο ρεπορτάζ στον αδικοχαμένο leader των Nirvana, σημειώνοντας πάντως στο άρθρο του πως «η μουσική τους ήταν ένα βίαιο ροκ και οι στίχοι τους γεμάτοι οδύνη». Παράλληλα είχε και δηλώσεις της μητέρας του Cobain, Wendy O’Connor όπου λέει πως τον είχε προειδοποιήσει ότι θα έχει παρόμοιο τέλος με άλλους μουσικούς που πέθαναν σε μικρή ηλικία.

Και η είδηση του θανάτου του δεν έσβησε στις επόμενες μέρες, καθώς τα μουσικά περιοδικά μέσα σους επόμενους μήνες αφιέρωναν τα εξώφυλλα, αλλά και τα κεντρικά τους άρθρα στον Kurt. Rolling Stone, NME, Spin, Melody Maker είπαν το δικό τους «αντίο» στον rock star.

Η είδηση του θανάτου του, δεν στεναχώρησε όμως μόνο τον μουσικό κόσμο, αλλά και τον στενό του κύκλο. Πολλοί ήταν αυτοί που δεν έπεσαν από τα σύννεφα όταν έγινε γνωστό ότι αυτοκτόνησε. Και κάπως έτσι άρχισαν και οι θεωρίες συνωμοσίας: αυτοκτονία ή δολοφονία;

Ο ντράμερ των Nirvana Dave Grohl, ο συγγραφέας Everett True, ο κιθαρίστας Dylan Carlson, ακόμα και ο πατέρας του Donald Cobain συμφώνησαν ότι έβαλε τέλος στη ζωή του, καθώς τους τελευταίους μήνες έδειχνε σημάδια κατάθλιψης. «Είναι τρελά όλα αυτά που ακούγονται για δολοφονία του. Η αυτοκτονία του θα με στοιχειώνει σε όλη μου τη ζωή» δήλωσε ο Danny Goldberg, μάνατζερ των Nirvana.

Ωστόσο υπήρχαν και αυτοί που μίλησαν ανοικτά για δολοφονία του Kurt. «Ο Cobain δεν είχε τάσεις αυτοκτονίας, απλά πέρναγε μια δύσκολη περίοδο» είπε ο Mark Lanegan στο Rolling Stone. Ενώ η Kim Gordon των Sonic Youth με δηλώσεις στο Uncut ξεκαθάρισε ότι κάποιος σκότωσε τον Cobain.

20 χρόνια μετά

Και παρά τα 20 χρόνια που έχουν περάσει από εκείνη την μέρα, η αλήθεια είναι πως ο Kurt Cobain συνεχίζει να «ζει», μέσα από τη μουσική του και τον μύθο που έχει δημιουργηθεί γύρω από το πρόσωπό του. Μάλιστα το Associated Press, με αφορμή την επέτειο του θανάτου του, βρήκε και μίλησε με μουσικούς που έζησαν από κοντά τους Nirvana και τον leader τους, καταγράφοντας τις αναμνήσεις που έχουν από τον Cobain.

«Θυμάμαι να βγαίνει το συγκρότημα στη σκηνή και ο Kurt να κάνει κωλοδάχτυλο στο κοινό» δήλωσε ο Beck και συμπλήρωσε: «Είχα δει πολλές punk και rock συναυλίες παλιά, αλλά σε αυτές των Nirvana υπήρχε κάτι διαφορετικό. Ήταν εκείνο το χαμόγελο του Kurt, από τη μία παιχνιδιάρικο και από την άλλη σκοτεινό. Και μόλις άρχιζαν να παίζουν μουσική το κοινό παραληρούσε».

Ο Billie Joe Armstrong των Green Day αποκάλυψε ότι έμαθε τους Nirvana όταν είδε σε ένα κλαμπ το graffiti τους στον τοίχο. «Έγραψε υπέροχα κομμάτια. Θυμάμαι όταν άκουγα το “Nevermind” το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν πως επιτέλους η γενιά μας απέκτησε τους δικούς της Beatles» δήλωσε ο Armstrong.

«Υποθέτω ότι ο Kurt ένιωθε πάρα πολλά. Αλλά το λυπηρό είναι ότι δεν είχε κάποιον για να μιλήσει. Δεν είχε κάποιον να του πει “ξέρω τι περνάς. Δεν είναι τόσο άσχημο. Απλά ανοιγόκλεισε τα μάτια σου και θα περάσει”» τόνισε ο Neil Young, ο οποίος έγραψε τον δίσκο «Sleeps With Angels» επηρεασμένος από τον θάνατο του Cobain.







ΠΗΓΗ: provocateur.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΕΝΑΣ ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟΥΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΟΥΣ ΣΚΥΛΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ο ΣΚΥΛΟΣ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ 2009 – 12/4/2013

 (Ένας φόρος τιμής στους εγκαταλελειμμένους σκύλους της Ελλάδας) 
(Καθώς πλησιάζει η εποχή του χρόνου που πολλοί παρατούν τα σκυλιά τους στα νησιά και τις εξοχές) 

  Ο σκύλος καθόταν σχεδόν ακίνητος στην άκρη του δρόμου παρακολουθώντας τα αυτοκίνητα να περνούν. Δεν ήξερε πόσο καιρό βρισκόταν εκεί, ήταν δύσκολο να υπολογίσει, αλλά μπορούσε να μετρήσει τις νύχτες. Μόνο τότε άφηνε το χώρο του και πήγαινε να αναζητήσει τροφή, συνήθως τα σκουπίδια που πετούσαν οι άνθρωποι από τα οχήματά τους, όπως περιτυλίγματα από σοκολάτες ή αποφάγια από σάντουιτς που ήταν σκόρπια στην άκρη του δρόμου.

   Κάποτε ήταν κουτάβι, θυμόταν. Είχε ζήσει σε ένα κλουβί που μοιραζόταν με άλλα τρία κουτάβια σαν κι εκείνον και μια καλή κυρία τους έφερνε τροφή και νερό δύο φορές την ημέρα, ενώ άνθρωποι σταματούσαν για να τους χαζεύουν από τη μεγάλη βιτρίνα που έβλεπε στον πολυσύχναστο δρόμο. Ένα - ένα τα αδέλφια του είχαν φύγει και ύστερα έμεινε μόνος, μέχρι που ήλθε ένας άντρας· σταμάτησε και τον κοιτούσε για πολλή ώρα. Κάποια στιγμή, ο άντρας μπήκε στο κατάστημα, μίλησε στην κυρία και μέτρησε μερικά κομμάτια χαρτί που είχε βγάλει από την τσέπη του.

   Ο άντρας τον σήκωσε, τον έβαλε σε ένα χαρτονένιο κουτί και τον πήγε με το αυτοκίνητο σε ένα παράξενο νέο μέρος με πολλά μεγάλα δωμάτια και πολλές διαφορετικές μυρωδιές. Στην αρχή ήταν λίγο ντροπαλός, αλλά καθόταν πολύ ήσυχος κουνώντας την ουρά του, καθώς είχε μάθει ότι αυτό αρέσει στους ανθρώπους. Αργότερα, έφτασε μια κυρία, αλλά όταν τον είδε έβαλε τις φωνές στον άντρα. Ταράχτηκε και λερώθηκε, πράγμα που την έκανε να τσιρίζει ακόμη περισσότερο. Ο άνδρας τότε τον σήκωσε και τον έκλεισε σε ένα μικρό, σκοτεινό μέρος, με κατσαρολικά που μύριζαν λαχταριστό φαγητό, αν και ήταν άδεια. Τελικά κοιμήθηκε αφού ήταν πολύ κουρασμένος. Αργότερα, ο άνδρας ήλθε και τον μετέφερε σε ένα άλλο δωμάτιο με πάτωμα από λευκά πλακάκια. Του είπε μερικά παρηγορητικά λόγια και τον έβαλε σε ένα χαμηλό ξύλινο κουτί με εφημερίδες, δίπλα από ένα μπολ που περιείχε ένα άσπρο υγρό. Ήπιε το γάλα παρόλο που δεν του άρεσε η γεύση και ξανακοιμήθηκε, ονειρευόμενος το κλουβί του, που ήταν ο όλος ο κόσμος του μέχρι τότε.

   Πέρασαν πολλές νύχτες και έμαθε να ζει με τη θυμωμένη κυρία και τον ανήσυχο άντρα. Μεγάλωσε και οι αγαπημένες του στιγμές ήταν όταν έμεναν μόνοι με τον κύριό του, όπως θεωρούσε πια τον άντρα, αφού είχε πλέον σχηματιστεί δεσμός μεταξύ τους. Μπορούσε να αισθανθεί πότε ο κύριός του ήταν λυπημένος από το άγγιγμα των δακτύλων του, όταν του χάιδευε αφηρημένα το κεφάλι, και τις σπάνιες φορές που τον κοιτούσε στα μάτια έβλεπε αυτό που γνωρίζουν όλοι οι σκύλοι· αυτή τη βαθιά αίσθηση ντροπής όταν έχεις κάνει κάτι κακό.

   Μερικές φορές, σήκωνε την πατούσα του για να αγγίξει στο γόνατο τον κύριό του και να του πει ότι όλα θα πάνε καλά, ότι ήταν στο πλευρό του και ότι καταλάβαινε, αλλά ο κύριός του μόνο του χαμογελούσε με άδειο βλέμμα, χωρίς να μπορεί ή να θέλει να δεχθεί αυτό που του προσέφερε. Αυτό δεν τον πείραζε, είχε καταλάβει από ένστικτο ότι ο κύριός του τον χρειαζόταν από τη στιγμή που μπήκε για πρώτη φορά στο κατάστημα και πλέον ήταν σίγουρος ότι θα τον συντρόφευε παντοτινά.

   Είχε προσπαθήσει να ευχαριστήσει την κυρία του σπιτιού, αλλά έμαθε ότι ήταν καλύτερα να μην μπλέκεται στα πόδια της. Μερικές φορές τα βράδια την έπαιρνε ο ύπνος στην πολυθρόνα και αυτός κουλουριαζόταν απαλά στα πόδια της. Μια φορά, εκείνη είχε απλώσει τα πόδια της ακουμπώντας τα στη μαλακή πλάτη του, σαν να ήταν μαξιλάρι, και όταν ξύπνησε από τον βαθύ ύπνο της είχε διστάσει για λίγο, ξαφνιασμένη από το πόσο χαλαρωμένη ένιωθε, πριν να τον διώξει από κοντά της.

  Ήξερε πόσο πολύ μπορούσε να την ηρεμήσει η παρουσία του και την επίμονη ανάγκη που την έκανε τόσο δυστυχισμένη, καθώς με τη βαθιά σκυλίσια κατανόηση είχε συναισθανθεί ότι ζούσε τη διαδικασία της Φύσης για τα θηλυκά του είδους.

   Ήταν μια περίοδος αναμονής και όλοι έπρεπε να είναι υπομονετικοί, ήξερε ότι ήταν θέμα χρόνου τα πράγματα να ακολουθήσουν την πορεία τους φέρνοντας ανακούφιση και θα γάβγιζε σαν να έλεγε «Όλα θα πάνε καλά!».

   Υπήρχε ένα μικρόσωμο σκυλί που τους επισκεπτόταν τρεις ή τέσσερις φορές την εβδομάδα με την ηλικιωμένη κυρία του. Οι δύο γυναίκες μιλούσαν για ώρες και έπιναν ένα υγρό με παράξενο άρωμα από μικρά γυαλιστερά φλιτζάνια. Πολλές φορές η μεγαλύτερη γυναίκα μαγείρευε και καθόντουσαν στο τραπέζι της κουζίνας, κοντά στο μέρος όπου ήταν το κουτί του, φλυαρώντας ακατάπαυστα καθώς έκαναν δουλειές, με τις φωνές τους να ακούγονται ταυτόχρονα, σαν τον ήχο ενός ραδιοφώνου που αλλάζει σταθμούς. Καταλάβαινε πάντα πότε μιλούσαν για τον κύριό του, καθώς η ηλικιωμένη γυναίκα ύψωνε τη φωνή της και έκανε κάτι παράξενα «τς τς».

   Μία φορά που είχε γαβγίσει για να εκφράσει την αγανάκτησή του, το μικρόσωμο σκυλί έγινε έξαλλο και άρχισε να βγάζει αγενή και απότομα τσιριχτά γαβγίσματα, αλλά εκείνος ήταν που έκλεισαν στο μπάνιο μέχρι να επιστρέψει ο κύριός του.

   Δεν θα ξεχνούσε ποτέ τη μέρα που άλλαξαν όλα. Καθόταν στο χολ ελπίζοντας ότι ο κύριός του ίσως να τον πήγαινε βόλτα, κάτι που δεν γινόταν συχνά, όταν άνοιξε η πόρτα του μπάνιου και η κυρία του σπιτιού βγήκε με ένα θριαμβευτικό χαμόγελο. Πετάχτηκε όρθιος και έβγαλε ένα ήχο επιδοκιμασίας, αλλά εκείνη απλώς τον προσπέρασε τρέχοντας και έκλεισε χτυπώντας με δύναμη την πόρτα της κρεβατοκάμαρας πίσω της. Όταν βγήκαν, αρκετή ώρα αργότερα, διέκρινε την αλλαγή που είχε συντελεστεί και στους δύο τους και η ουρά του κτυπούσε με θόρυβο το ξύλινο πάτωμα.

   Το απόγευμα το σπίτι τους γέμισε ανθρώπους, πολλούς από τους οποίους δεν τους είχε ξαναδεί, και του φαινόταν ότι η σεβάσμια ηλικιωμένη κυρία είχε τον πρώτο λόγο στη γιορτή. Προσπαθούσε να κάνει διακριτική την παρουσία του, εξαιτίας του τρόπου με τον οποίον τον κοιτούσαν καχύποπτα, ένιωθε τη δυσφορία τους, αλλά αυτή ήταν η οικογένειά του και το σπίτι του, η ζωή του και οι ζωές τους ήταν ένα, οπότε γιατί τον άφηναν απέξω; Αργότερα, όταν είχαν απομείνει μόνο λίγοι επισκέπτες, πήγε να καθίσει δίπλα στον κύριό του και το μικρόσωμο σκυλί έμπηξε τσιριχτά γαβγίσματα. Γρύλισε για να του δείξει ότι αυτή ήταν η δική του περιοχή και οι δύο γυναίκες άρχισαν να φωνάζουν δυνατά, ιδιαίτερα η ηλικιωμένη, που τον έδειξε με το δάκτυλό της σαν να τον κατηγορούσε, πριν να απευθύνει κοφτά μια τσιριχτή εντολή στη νεότερη γυναίκα. Χωρίς να πει κουβέντα, ο κύριός του άρπαξε βίαια το κολάρο του και τον έκλεισε στο μπάνιο όπου πέρασε την υπόλοιπη νύχτα.

   Το επόμενο πρωί, ο κύριός του τον τάισε βάζοντας περισσότερη τροφή από ό,τι συνήθως στο μπολ του. Κούνησε πέρα-δώθε την ουρά του για αυτήν την ανταμοιβή, έγλειψε το χέρι του κυρίου του και μετά ένιωσε ανείπωτη χαρά όταν ο κύριός του πήρε το λουρί του και άνοιξε την εξώπορτα. Έσκουξε χαρούμενα δυνατά, χοροπηδώντας σε κύκλους, προσπαθώντας να μην γαβγίσει, και είδε την κυρία να στέκεται ακουμπισμένη στην πόρτα της κρεβατοκάμαρας με σταυρωμένα χέρια και σφιγμένο πρόσωπο. Την κοίταξε σαν να της έλεγε «Όλα θα πάνε καλά, σ’το υπόσχομαι» και έτρεξε έξω, στον κύριό του που βρισκόταν στο δρόμο.

   Του φάνηκε παράξενο όταν ο κύριός του άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου αφού είχε κάνει την ανάγκη του, αλλά πήδηξε στο πίσω μέρος του γυαλιστερού οχήματος φέρνοντας στη μνήμη του τις μυρωδιές και νιώθοντας ευτυχισμένος που θα περνούσαν κάποιο χρόνο μαζί. Του φάνηκε ότι οδηγούσαν για ώρες και πρέπει να τον πήρε ο ύπνος, αλλά μέσα στο όνειρό του άκουσε τη φωνή του κυρίου του και αναγνώρισε ένα τόνο που δεν είχε ξανακούσει ποτέ πριν. Το αυτοκίνητο είχε σταματήσει και ο κύριός του είχε σκύψει από πάνω του μοιάζοντας να δακρύζει. Ήξερε τι ήταν τα δάκρυα επειδή είχε δει κουτάβια να κλαίνε όταν εγκατέλειπαν το κλουβί. Ο κύριός του είπε μερικές κουβέντες και άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου, αλλά εκείνος έμεινε ακίνητος στο πίσω μέρος, με μια αίσθηση ανησυχίας, μέχρι που ο κύριός του πήρε κάτι από το μπροστινό κάθισμα και είδε ότι ήταν τα μπισκότα του. Μήπως ήταν κάποιο παιχνίδι; Βγήκε από το αυτοκίνητο.

   Δεν ήταν σίγουρος για το τι ακολούθησε, γιατί πήγε για να κάνει την ανάγκη του κάτω από ένα δέντρο που ήταν εκεί κοντά, αλλά κάπου στη μέση της διαδικασίας άκουσε το αυτοκίνητο να παίρνει μπροστά και μύρισε το σύννεφο σκόνης από τους τροχούς που γύριζαν. Δεν είχε προλάβει να τελειώσει και δεν μπορούσε να σταματήσει, αλλά, μέχρι να γυρίσει, ο κύριός του είχε φύγει και η σκισμένη σακούλα με τα μπισκότα βρισκόταν πεταμένη στο πετρώδες έδαφος.

   Εκεί έμεινε να περιμένει, καθώς οι νύχτες διαδέχονταν τις μέρες και οι μέρες τις νύχτες, αφυδατωμένος από τον καυτό ήλιο και ψάχνοντας για τα αποφάγια που πετούσαν διερχόμενα αυτοκίνητα. Για να ανακουφίσει τον στεγνό λαιμό του, έγλυφε την πρωινή υγρασία από όπου μπορούσε, περιμένοντας τον κύριό του να επιστρέψει. Ήταν σίγουρος ότι θα επέστρεφε για να τον πάρει, ότι είχε γίνει κάποιο λάθος. Αργά ή γρήγορα θα επέστρεφε. Ήταν βέβαιος για αυτό, αφού ανήκε στον κύριό του.

   Ένα απόγευμα, η πείνα του τον οδήγησε πιο μακριά καθώς αναζητούσε τροφή, όταν αντιλήφθηκε μια διαφορετική μυρωδιά στον αέρα. Σε ένα χωράφι είδε άνδρες που μάζευαν μικρά ώριμα φρούτα από το έδαφος και επέστρεψε στο σημείο εκείνη τη νύχτα, αφού είχαν φύγει, ψάχνοντας για τα σκόρπια αποφάγια του γεύματός τους, που είχαν καυτερή και πικάντικη γεύση και έκαψαν τον πρησμένο λαιμό του. Γύρισε πάλι την επόμενη μέρα και, από απόσταση, παρακολούθησε τους άνδρες με το σκούρο δέρμα να φωνάζουν θυμωμένα σε άλλους άνδρες που επέβαιναν σε φορτηγά και τους φώναζαν κι εκείνοι. Διαισθάνθηκε τον κίνδυνο προτού ακούσει τα όπλα να βρυχώνται και είδε το χώμα να παίρνει το ίδιο χρώμα με τις φράουλες που κρατούσαν στα χέρια τους. Δεν θα μάθαινε ποτέ ότι τα γεγονότα που είχε δει θα έκαναν το γύρο του κόσμου σε δελτία ειδήσεων, μέχρι να φτάσουν στο Μπανγκλαντές, όπου θα έκαναν πολλές καρδιές να βυθιστούν στη θλίψη. Επέστρεψε, μουλωχτά και κουρασμένα, στο σημείο όπου περίμενε τόσο καιρό, χωρίς κανένα ίχνος ελπίδας πια, νιώθοντας εγκαταλελειμμένος και μόνος.

   Η αλήθεια είναι ότι είχε δει εγκαίρως το φορτηγό που τον χτύπησε. Είχε μια κάποια αντίληψη για την κυκλοφορία και περίμενε στην άκρη του δρόμου μέχρι να περάσει το φορτηγό. Δεν περίμενε ότι ο οδηγός θα άλλαζε κατεύθυνση ορμώντας καταπάνω του. Ελάχιστες στιγμές μετά, η ραχοκοκαλιά του είχε σπάσει, τα κόκαλά του είχαν θρυμματιστεί και το σώμα του κειτόταν αιμόφυρτο στη μέση του δρόμου. Τουλάχιστον ήξερε ότι πέθαινε και έβρισκε κάποια ανακούφιση σε αυτό.

   *** 
  Ο αρχάγγελος Ραφαήλ, που είναι προστάτης της Άνοιξης και ξαναδίνει ζωή σε κάθε κομμάτι της πλάσης, μάζεψε την ψυχή του σκύλου και με δάκρυα στα μάτια την απέθεσε στα πόδια του Θεού. «Γιατί το κάνουν αυτό;», ρώτησε τον Πλάστη όλων των όντων που αισθάνονται, «Η καρδιά του ήταν γεμάτη αγάπη». Ο Θεός έμεινε για λίγο σκεπτικός και έπειτα απάντησε: «Η ζωή που δίνεις σε ένα ζώο είναι η μόνη ζωή που θα γνωρίσει, αλλά η αγάπη που μπορεί να σου προσφέρει ένα ζώο είναι ένα από τα μεγαλύτερα δώρα των ουρανών.» Ο Ραφαήλ έσκυψε το κεφάλι και πήγε να συνεχίσει τις δουλειές του.

   *** 
    του Granville Stergios Lee-Warner 




ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ 
ΠΗΓΗ...      http://www.lifo.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΣΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΟΑΕΕ – ΤΑΕ Ο ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΤΑΜΕΝΙΤΗΣ.

Εκ νέου συνάντηση είχε ο Βουλευτής Πέλλας Διονύσης Σταμενίτης με τον Υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας κ. Βρούτση σήμερα (08/04/2014) με κεντρικό θέμα τις ρυθμίσεις των θεμάτων που αφορούν στους ασφαλισμένους του ΟΑΕΕ.

Ο κ. Σταμενίτης επισήμανε στον Υπουργό ότι, τόσο στο πλαίσιο της επεξεργασίας του νομοσχεδίου από το Υπουργείο όσο όμως και στα πλαίσια της συνολικής προσπάθειας της κυβέρνησης για ελάφρυνση των αδυνάτων και όσων αντικειμενικά ταλαιπωρούνται από την κρίση, είναι απαραίτητο να εξεταστούν οι προτάσεις, οι οποίες αν εφαρμοστούν θα δώσουν πραγματική ανάσα στους ασφαλισμένους και θα λειτουργήσουν προς όφελος της προσπάθειας για ενίσχυση της εισπραξιμότητας των ταμείων.

Για το λόγο αυτό ο Βουλευτής επανέφερε τις προτάσεις του προς τον Υπουργό ζητώντας αναλυτικά:

1)   Διαγραφή του χρέους των ασφαλισμένων, το οποίο αφορά στην ιατροφαρμακευτική δαπάνη που δεν έχει παρασχεθεί ποτέ στον ασφαλισμένο.

2)    Διαχωρισμός των εισφορών ιατροφαρμακευτικής κάλυψης από τις συνταξιοδοτικές εισφορές και πληρωμή αυτών απευθείας στον ΕΟΠΠΥ

3)   Δυνατότητα διακοπής πληρωμής των τρεχουσών ασφαλιστικών εισφορών, αποποινικοποίηση των υφιστάμενων οφειλών και πληρωμή των παλιών οφειλών ανάλογα με το φορολογητέο εισόδημα του οφειλέτη.

Ειδικότερα:

 Α)   Για τα χαμηλά εισοδήματα προτείνεται:

• Παροχή δυνατότητας για επιλογή πληρωμής μόνο της ιατροφαρμακευτικής κάλυψης, προκειμένου καμία οικογένεια και κανένας ασφαλισμένος να μην στερούνται την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, και πάγωμα και αποποινικοποίηση των παλιών οφειλών.
• Τα χρόνια που ο ασφαλισμένος πληρώνει μόνο την ιατροφαρμακευτική δαπάνη να αφαιρούνται από τα συντάξιμα.
• Στην περίπτωση που ο ασφαλισμένος δεν βελτιώσει την οικονομική του κατάσταση οι παλιές οφειλές να αφαιρούνται από την σύνταξη, όπως συμβαίνει και σήμερα για τους ασφαλισμένους που συνταξιοδοτούνται και έχουν οφειλή μέχρι 20.000 ευρώ.

   Β)  Για τα μεσαία εισοδήματα προτείνεται:

• Πληρωμή των τρεχουσών εισφορών σύνταξης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.

• Πάγωμα και αποποινικοποίηση του χρέους για μη καταβλητέες παλιές εισφορές. Οι παλιές οφειλές, εάν ο ασφαλισμένος δεν βελτιώσει την οικονομική του κατάσταση αφαιρούνται από την σύνταξη , όπως συμβαίνει και σήμερα για τους ασφαλισμένους που συνταξιοδοτούνται και έχουν οφειλή μέχρι 20.000 ευρώ.

   Γ)  Για τα υψηλά εισοδήματα προτείνεται:

• Αποπληρωμή  των οφειλών και πληρωμή των εισφορών με τις ρυθμίσεις που ισχύουν μέχρι σήμερα.

Τέλος να υπάρχει η δυνατότητα ελεύθερης επιλογής ασφαλιστικής κλάσης ανάλογα με το φορολογητέο εισόδημα του ασφαλισμένου και δυνατότητα παγώματος των οφειλών και εκ νέου ρύθμιση από το στάδιο οφειλής που βρισκόταν ο ασφαλισμένος, για τους επαγγελματίες που έχουν υποστεί καταστροφές είτε από φυσικά αίτια (πυρκαγιά, πλημμύρα κτλ.) είτε από εξωτερικούς παράγοντες (κλοπή εμπορεύματος, ατύχημα οχήματος κτλ.) και έχουν μηδενική δραστηριότητα. 

Διαβάστε Περισσότερα

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ

Αφιέρωμα στον Διονύσιο Σολωμό.

 " Από την ιστορία της νεότερης ελληνικής ποίησης δεν λείπουν οι παράξενες μορφές και περιπτώσεις. Θα 'ταν, ας πούμε, πολύ πιο φυσικό, καθώς το φαντάζομαι, η ποίηση ενός λαού θαλασσινού, αγροτικού και πολεμιστή, να άρχιζε με έναν άνθρωπο πού θα τραγουδούσε τραχιά και απλά αισθήματα. Συνέβηκε το αντίθετο. Άρχισε με έναν ποιητή πού κατεχόταν από τον δαίμονα του απόλυτου.
 Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο. Πρέπει να προσθέσω αμέσως ότι το επίπεδο της παιδείας στα Εφτάνησα ήταν, τα χρόνια εκείνα, πολύ υψηλότερο από της ηπειρωτικής Ελλάδας. Ο Σολωμός είχε σπουδάσει στην Ιταλία. Ήταν ένας μεγάλος Ευρωπαίος, που γνώριζε καλά τα προβλήματα που αντιμετώπιζε η ποίηση του αιώνα του. Μπορούσε να είχε σταδιοδρομήσει στην Ιταλία: έγραψε ιταλικά ποιήματα και οι ενθαρρύνσεις δεν του έλειψαν. Προτίμησε τη στενή πύλη: αποφάσισε να δημιουργήσει το έργο του ελληνικά.
 Ο Σολωμός ασφαλώς είχε γνωρίσει τα ποιήματα πού είχαν φέρει μαζί τους οι πρόσφυγες από την Κρήτη. Πίστευε στην γλώσσα του λαού κι εχθρεύονταν κάθε μορφή λογιοτατισμού. Οι απόψεις του πάνω στο πρόβλημα αυτό σώζονται σ’ ένα διάλογο πού έγραψε, με κύρια πρόσωπα τον Ποιητή και τον Σοφολογιώτατο. Μνημονεύω, στην τύχη: “Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου, παρέξ ελευθερία και γλώσσα” ή, ακόμα: “Υποτάξου πρώτα στη γλώσσα του λαού, και αν είσαι αρκετός, κυρίεψέ την”.
 Γι’ αυτήν την κυριαρχία εμόχθησε, κι αυτός ο μόχθος είναι πού τον έκανε ένα μεγάλον Έλληνα. Ο Σολωμός, βέβαια, έγραψε και τον Ύμνο στην Ελευθερία, πού οι στίχοι, του χρησίμεψαν για τον εθνικό μας ύμνο – και άλλα ποιήματά του μελοποιήθηκαν και τραγουδήθηκαν πολύ στον περασμένο αιώνα. Όμως δεν είναι γι’ αυτό που μετράει για μας η κληρονομιά του. Είναι γιατί μπόρεσε να χαράξει, όσο οριστικά του επέτρεπε η εποχή του, το δρόμο που θα 'παιρνε η ελληνική έκφραση.
 Αγάπησε τη ζωντανή γλώσσα και δούλεψε σ’ όλη του τη ζωή για να την ανυψώσει στο επίπεδο της ποίησης που εκείνος οραματιζόταν. Ήταν μια προσπάθεια που ξεπερνούσε τις δυνάμεις ενός και μόνου ανθρώπου" 
(Γιώργος Σεφέρης, στο περιοδικό Άρδην τ. 28). 

Διαβάστε Περισσότερα

ΜΙΑ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΠΟΥ ΑΦΥΠΝΙΖΕΙ

Μια φαινομενικά ρομαντική φωτογραφία - Ιδού τι σοκαριστικό κρύβεται πίσω από το χαμόγελο της νύφης 

Κάθε χρόνο, περισσότερα από 3 εκατομμύρια παιδιά γίνονται μάρτυρες οικογενειακής βίας. Μία στις τέσσερις γυναίκες θα βιώσουν την ενδοοικογενειακή βία στη διάρκεια της ζωής τους. Αλλά για κάποιους, αυτό εξακολουθεί να παραμένει ένα θέμα ταμπού.

Οι συγκεκριμένες φωτογραφίες αφορούν σε μια νέα καμπάνια από τη Νορβηγία, μια εκστρατεία σκοπός της οποίας είναι να τονώσει την ευαισθητοποίηση για το θέμα της βίας και να βοηθήσει άτομα που έχουν ανάγκη. Είναι μια απλή διαφήμιση, αλλά οι εικόνες είναι τόσο ισχυρές.

Το πιο σοκαριστικό και συνάμα τρομακτικό γεγονός για την ενδοοικογενειακή βία, είναι ότι τα περισσότερα περιστατικά δεν έχουν αναφερθεί στην αστυνομία.

ΠΗΓΗ...http://www.iefimerida.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΜΠΟΥΓΑΤΣΑΝ: ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΔΙΕΘΝΗ ΜΜΕ ΣΠΕΥΔΟΥΝ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΔΟΚΙΜΑΣΟΥΝ.

Είναι η νέα λέξη που όλοι προσθέσαμε στο λεξιλόγιο μας, εδώ και δύο μήνες και που έκανε πολλούς να προγραμματίσουν ταξίδι στη Θεσσαλονίκη: μπουγατσάν. Το ιδιοφυές υβριδικό γλυκό που προσφέρει η Εstrella στη Θεσσαλονίκη, συνδυάζοντας το κρουασάν με την μπουγάτσα. 

Χθες ανατρέχοντας στη σελίδα στο facebook του εστιατορίου – ναού γευστικών εμπειριών Estrella συναντήσαμε την εξής ανάρτηση: Η Audrey Gillan από το National Geographic και το περιοδικό Olive του Λονδόνου στο #estrellathessaloniki# δοκιμάζοντας Ελληνικά πιάτα, Ελληνικα κρασιά και #bougatsan#. (φωτογραφία κάτω).

Μια ακόμη μοναδική απόδειξη ότι η ελληνική γαστρονομία, κυρίως όταν περνάει στα χέρια ευφάνταστων δημιουργών, όπως ο Δημήτρης Κοπαράνης, γίνεται ένα ακόμα δυναμικό όχημα προβολής της χώρας και ενίσχυσης του τουρισμού που συνειδητά και οργανωμένα αναζητεί μέσα από τα ταξίδια του να μυηθεί στις τοπικές κουλτούρες και ιστορίες, με οδηγό και την γαστρονομία.

ΠΗΓΗ...http://www.iefimerida.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

Η "ΒΟΥΒΗ" ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ.

H έκτη και τελευταία εβδομάδα της Μεγ. Σαρακοστής ονομάζεται "Εβδομάδα των Βαϊων". 

Για έξι μέρες πριν το Σάββατο του Λαζάρου και την Κυριακή των Βαϊων η λατρεία της Εκκλησίας μας ωθεί ν’ ακολουθήσουμε το Χριστό καθώς πρώτος αναγγέλει το θάνατο του φίλου Του και κατόπιν αρχίζει το ταξίδι Του στη Βηθανία και στην Ιερουσαλήμ. 

Στο κέντρο της προσοχής είναι ο Λάζαρος – η αρρώστεια του, ο θάνατός του, ο θρήνος των συγγενών του και η αντίδραση του Χριστού σ’ όλα αυτά. Η τελευταία εβδομάδα δηλαδή περνάει με πνευματική περισυλλογή πάνω στην ερχόμενη συνάντηση του Χριστού με το θάνατο – πρώτα στο πρόσωπο του φίλου Του Λαζάρου, έπειτα στο θάνατο του ίδιου του Χριστού. Πλησιάζει η “ώρα του Χριστού” για την οποία τόσο συχνά μιλούσε και προς αυτήν προσανατολιζόταν όλη η επίγεια διακονία Του. Η ανάσταση του Λαζάρου έγινε για να βεβαιωθούμε για “Την κοινήν ανάστασιν”. Είναι κάτι το συναρπαστικό να γιορτάζουμε κάθε μέρα για μια ολοκληρη εβδομάδα αυτή τη συνάντηση ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, που αργά αργά πλησιάζει, να γινόμαστε μέρος της, να νιώθουμε με όλο το είναι μας αυτό που υπονοεί ο Ιωάννης με τα λόγια του:”Ιησούς ως είδεν αυτήν κλαίουσαν και τους συνελθόντας… ενεβριμήσατο τω πνεύματι και ετάραξεν εαυτόν… και εδάκρυσεν” (Ιωάν. 11, 33-35) .Μέσα στη λειτουργική ορολογία, το Σάββατο του Λαζάρου και η Κυριακή των Βαϊων είναι η”έναρξη του Σταυρού”.

Παρά ταύτα ο ευσεβής λαός μας αποκαλεί την εβδομάδα αυτή «κουφή» η «βουβή» με μοναδική δικαιολογία ότι την Εβδομάδα αυτή δεν τελούνται Ακολουθίες και ως εκ τούτου δεν σημαίνει ούτε η καμπάνα οπότε ούτε λέμε(Ακολουθία) ούτε ακούμε(Καμπάνα)αυτήν την Εβδομάδα. Όμως η πραγματικότητα είναι άλλη. Αρκεί μια ματιά στα Λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας μας για να μας πείσει ότι,όχι «βουβή» και «κουφή»δεν είναι αυτή η Εβδομάδα αλλά αντίθετα όπως είδαμε και πιο πάνω είναι πλήρης μηνυμάτων και Θεολογικών εννοιών γύρω από το Μυστήριο του θανάτου. Παλαιότερα αυτό εκαλλιεργείτο και από τους ίδιους τους ιερείς σαν μια δικαιολογημένη ίσως!! προσπάθεια για λίγη ξεκούραση λίγο πρίν τον μεγάλο κόπο της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος. Το Τυπικό της Εκκλησίας μας, υπαγορεύει και αυτήν την Εβδομάδα τις Ακολουθίες που τελούνται καθ’ όλη την Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Δηλ.Μεσονυκτικό Όρθρο,Ώρες και Εσπερινό το πρωί,το Μεγάλο Απόδειπνο το απόγευμα, την Προηγιασμένη Θ.Λειτουργία την Τετάρτη και την Παρασκευή καθώς και το Μικρό Απόδειπνο με τον κανόνα του Αγίου Λαζάρου την Παρασκευή το απόγευμα. Η μοναδική Ακολουθία που απουσιάζει είναι η Ακολουθία των Χαιρετισμών της Παναγίας η οποία αποτελεί και την μοναδική χαρμόσυνη νότα στην πένθιμη περίοδο που διανύουμε. Τό ότι δεν τελείται η χαρμόσυνη Ακολουθία των Χαιρετισμών την Εβδομάδα αυτή οδήγησε στην παρεξήγηση ; Ίσως!

Η τελευταία εβδομάδα της Σαρακοστής (αφού από την Κυριακή ξεκινά η Μεγάλη Εβδομάδα με την δική της νηστεία), είναι η τελική αποκάλυψη του νοήματος της Μεγάλης Σαρακοστής που είναι η μετάνοια, η νηστεία από την αμαρτία, η χαρμολύπη και η επαναβίωση του λατρευτικού στοιχείου της Εκκλησίας! Ας φροντίσουμε να μην χάσουμε τα όσα έχει να μας προσφέρει και αυτήν την Εβδομάδα η Εκκλησία μας ξεφεύγοντας από επιπόλαιες και ανυπόστατες συμβουλές γύρω από την Λατρευτική μας ζωή.

Επίκαιρος και εύστοχος όπως πάντα ο λόγος του π.Μωυσέως του Αγιορείτου για τις Άγιες Αυτές και Μεγάλες Ημέρες. «Πάντα τη Μεγάλη Παρασκευή, να ‘σαι μόνος σαν το Χριστό προσμένοντας το τελευταίο καρφί, το ξύδι, τη λόγχη. Τις ζαριές ν’ ακούς ατάραχα στο μοίρασμα των υπαρχόντων σου, τις βλαστήμιες, τις προκλήσεις, την αδιαφορία. Πριν την Παρασκευή δεν έρχεται η Κυριακή, τότε λησμονάς τα μαρτύρια των δρόμων της Μεγάλης Παρασκευής της ζωής μας. Μην ξαφνιαστείς, μη φοβηθείς στ’ απρόσμενο σουρούπωμα. Οι μπόρες του ουρανού δε στερεύουν. Η ξαστεριά θα ’ρθεί το Σαββατόβραδο. Τότε λησμονάς τα μαρτύρια των δρόμων της μεγάλης Παρασκευής της ζωής μας». 

ΠΗΓΗ...http://www.agioritikovima.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΟΡΟΙ ΔΟΜΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ ΚΑΤΑΛΥΜΑΤΑ ΕΡΓΑΤΩΝ ΓΗΣ

Διονύσης Σταμενίτης: «Σημαντική πρωτοβουλία του ΥΠΕΚΑ η θέσπιση των όρων δόμησης για τα προσωρινά καταλύματα των εργατών γης».

Με το άρθρο 24 του σχεδίου νόμου «Διαδικασία Οριοθέτησης και Ρυθμίσεις θεμάτων για τα υδατορέματα – Ρυθμίσεις Πολεοδομικής Νομοθεσίας», που βρίσκεται στη διαδικασία επεξεργασίας στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου,  θεσπίζονται τα τεχνικά χαρακτηριστικά και οι όροι δόμησης προσωρινών καταλυμάτων εργατών, τα οποία τοποθετούνται σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις, προχωρώντας ουσιαστικά το Υπουργείο στην επίλυση ενός ζητήματος  που απασχολούσε  έντονα τον αγροτικό κόσμο.

 Με στόχο τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των εργατών γης που απασχολούνται στην αγροτική οικονομία, το Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής δίνει τη δυνατότητα, κατά παρέκκλιση των όρων δόμησης και τις χρήσεις γης που ισχύουν για κάθε περιοχή, να τοποθετούνται προσωρινά καταλύματα διαμονής εντός της γεωργικής γης.

Σχετικά με την εξέλιξη ο κ. Σταμενίτης σημείωσε ότι: «Η νομοθετική πρωτοβουλία του ΥΠΕΚΑ ικανοποιεί ένα αίτημα χρόνων και δίνει λύση  σε ένα πρόβλημα που είχε επιπτώσεις τόσο στους ίδιους τους παραγωγούς, οι οποίοι πολλές φορές αναγκαζόντουσαν να στεγάσουν τους εργάτες στα όρια της κατοικίας τους, όσο όμως και στους εργάτες, για τους οποίους η παρούσα ρύθμιση εξασφαλίζει τις απαραίτητες συνθήκες διαβίωσης, επιλύοντας έτσι τα ζητήματα κοινωνικού χαρακτήρα και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». 

Διαβάστε Περισσότερα