Ίσως η απουσία είναι...παρουσία - Pablo Neruda

Ισως η απουσία σου είναι παρουσία, χωρίς εσύ να είσαι, 
χωρίς εσύ να πας να κόψεις το μεσημέρι 
σαν ένα γαλάζιο λουλούδι, χωρίς εσύ να περπατάς 
πιο αργά ανάμεσα στην ομίχλη και στους πλίνθους,

χωρίς εκείνο το φως που κρατάς στο χέρι 
που ίσως άλλοι δεν θα δουν να χρυσίζει, 
που ίσως κανείς δεν έμαθε ότι βλασταίνει 
σαν την κόκκινη καταγωγή του τριαντάφυλλου,

χωρίς εσύ να είσαι, επιτέλους, χωρίς να έρθεις 
απότομη, ερεθιστική, να γνωρίσεις τη ζωή μου, 
καταιγίδα από ροδώνα, σιτάρι του ανέμου,

και από τότε είμαι γιατί εσύ είσαι, 
και από τότε είσαι, είμαι και είμαστε, 
και για χάρη του έρωτα θα είμαι, θα είσαι, θα είμαστε.

Pablo Neruda

Διαβάστε Περισσότερα

ΜΑΤΩΜΕΝΟΣ ΓΑΜΟΣ - Μονόλογος Φεγγαριού του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

Είμ` ένας κύκνος στρογγυλός μες το ποτάμι, είμ` ένα μάτι στα ψηλά καμπαναριά, 

και μες στις φυλλωσιές φαντάζω ψεύτικο φως της χαραυγής.

Κανείς δε μου γλυτώνει εμένα!

Ποιος κρύβεται; Ποιανού το κλάμα γροικιέται μες στο χέρσο κάμπο;

Ένα μαχαίρι έχω κρεμάσει μες στον ανταριασμένο αγέρα,

που λαχταράει, μολύβι τώρα, πόνος να γίνει μες στο αίμα.

Αφήστε με να μπω! Παγώνω στους τοίχους και στα παραθύρια.

Μια στέγη ανοίχτε, μια καρδιά, να μπω να ζεσταθώ λιγάκι!

Αχ, πως κρυώνω! Οι στάχτες μου – μέταλλα κοιμισμένα –

ψάχνουν σε κάμπους και βουνά της φλόγας την κορφή να βρούνε.

Όμως το χιόνι με κουβαλάει στις χαλαζένιες πλάτες του,

και με βυθίζει όλο παγωνιά στα χαλκοπράσινα βαλτονέρια.

Μα τούτη τη νύχτα θα βαφτούν τα μάγουλα μου κόκκινο αίμα,

και τ` άγρια βούρλα θα ζαρώσουν κάτου απ` τα πέλματα του αγέρα.

Ίσκιο δε θα `βρουν και φυλλωσιά για να γλιτώσουν από μένα!

Θέλω μονάχα μια καρδιά! Ζεστή!

Το αίμα της να βάψει τα κρύα βουνά τα στήθια μου.

Αφήστε με να μπω, αχ, αφήστε!

(Στα κλαδιά.)

Ίσκιους δε θέλω. Οι αχτίδες μου πρέπει να μπουν, και μέσα

στα κατασκότεινα κλαριά το φως μου πρέπει να κυλήσει,

για να βαφτούν τη νύχτα τούτη τα μάγουλα μου αίμα γλυκό,

και τα άγρια βούρλα να ζαρώσουν κάτου απ` τα πέλματα του αγέρα.

Ποιος κρύβεται; Να `βγει έξω είπα!

Κανείς δε μου γλυτώνει εμένα!

Θε να τα` αστράψω τα` άλογο με διαμαντένιο πυρετό.

...

Ο αγέρας γίνεται κοφτερός σα δίκοπο μαχαίρι.

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

Ματωμένος Γάμος- Απόσπασμα

Μετάφραση Νίκος Γκάτσος

Διαβάστε Περισσότερα

Ουίλιαμ Σαίξπηρ: “Μάκβεθ”, (απόσπασμα)

ΜΑΚΒΕΘ

Έχω ξεχάσει

ολότελα την αίσθηση του φόβου,

Επέρασε ο καιρός που όταν γροικούσα

σκουσμό τη νύχτα μ΄έπιανε το ρίγος,

και παραμύθι αν άκουα θλιβερό

εσηκώνονταν του κορμιού μου οι τρίχες

ορθές, σα να'χαν μέσα τους ζωή.

Μ’ έχει χορτάσει η φρίκη! Ο στοχασμός μου

ο φονικός συνηθισμένος είναι

στο φοβερό, και πια δεν μπορεί

να μ’ αλάλιαζε.

(Ξανάρχεται ο Σεύτον)

Τι ήταν οι φωνές;

ΣΕΥΤΟΝ

Απέθανε η βασίλισσα, κύριέ μου!

ΜΑΚΒΕΘ

Έπρεπε να πεθάνει πιο στερνά!

Θα'χα καιρό ν’ ακούσω λόγια τέτοια!

Το αύριο, και το αύριο και το αύριο

με το μικρό το βήμα τους μας σέρνουν

από μέρα σε μέρα, ως στη στερνή

τη συλλαβή των χρόνων το βιβλίο,

κι όλα τα εχτές μας φώτισαν τρελούς

στο δρόμο προς τη σκόνη του θανάτου-

Σβήσου, μικρό κερί! Η ζωή δεν είναι

παρά ήσκιος διαβατάρικος, φτωχός

θεατρίνος, που κορδώνεται κι αφρίζει

στη σκηνή για τη λίγη του την ώρα,

κ’ έπειτα κανείς δεν τον ακούει,

είναι το παραμύθι που ένας βλάκας

το λέει, γεμάτο λύσσα και φωνές,

δίχως κανένα νόημα.

Ουίλιαμ Σαίξπηρ, “Μάκβεθ”, (απόσπασμα) μετφρ. K. Θεοτόκη, Ελευθερουδάκης 1923, Εν Αθήναις.

Διαβάστε Περισσότερα

Αντόν Τσέχωφ: "Ο θείος Βάνιας" (απόσπασμα)

Σόνια :

"Τι να κάνουμε όμως, πρέπει να ζήσουμε ! (παύση)

Θείε Βάνια, θα ζήσουμε. Θα περάσουμε μέρες και μέρες αμέτρητες, τη μια μετά την άλλη, μεγάλα, ατέλειωτα βράδια. Θα υποφέρουμε καρτερικά τις δοκιμασίες που θα μας στείλει η μοίρα. Θα δουλεύουμε για τους άλλους και τώρα και στα γεράματά μας χωρίς ανάσα, και όταν έρθει η ώρα μας θα πεθάνουμε αγόγγυστα, κι εκεί απ’ τον τάφο θα πούμε πως υποφέραμε, κλάψαμε, πικραθήκαμε και ο Θεός θα μας λυπηθεί, κι εμείς θείε, αγαπημένε μου θείε, θα δούμε μια ζωή ολοφώτεινη, υπέροχη, αρμονική, θα χαρούμε, και τις σημερινές μας δυστυχίες θα τις δούμε τότε με συγκίνηση, με χαμόγελο – και θ’ αναπαυτούμε .

Το πιστεύω, θείε, το πιστεύω με θέρμη, με πάθος… (γονατίζει μπροστά του κι ακουμπάει το κεφάλι της στα χέρια του, με κουρασμένη φωνή). Θ’ αναπαυθούμε ! (Ο Τελιέγκιν παίζει σιγανά την κιθάρα του). Θ’ αναπαυθούμε ! Θ’ ακούσουμε τους αγγέλους , θα δούμε ολόκληρο τον ουρανό σπαρμένο με διαμάντια, θα δούμε όλο το κακό αυτής της γης, όλα μας τα βάσανα να καταποντίζονται μέσα στο έλεος που θα πλημμυρίσει ολόκληρο τον κόσμο , και η ζωή μας θα γίνει ήρεμη, τρυφερή, γλυκειά σαν χάδι. Το πιστεύω, το πιστεύω… (του σκουπίζει τα δάκρυα με το μαντήλι της).

Φτωχέ, φτωχέ μου θείε Βάνια, κλαίς… (δακρυσμένη). Δε γνώρισες χαρές στη ζωή σου , όμως περίμενε, θείε Βάνια, περίμενε… Θ’ αναπαυτούμε… (τον αγκαλιάζει). Θ’ αναπαυτούμε ! (ο νυχτοφύλακας χτυπάει… ο Τελιέγκιν παίζει σιγανά, η Μαρία Βασίλιεβνα γράφει στο περιθώριο του βιβλίου της, η Μαρίνα πλέκει μια κάλτσα).

Θ’ αναπαυτούμε !"

Αντόν Τσέχωφ

Ο θείος Βάνιας

μτφρ. Χρύσα Προκοπάκη

Διαβάστε Περισσότερα

"Τρεις ψυχές τρεις προσευχές…" - Νίκος Καζαντζάκης-Αναφορά στον Γκρέκο

Α) Δοξάρι είμαι στα χέρια σου, Κύριε, τέντωσέ με, αλλιώς θα σαπίσω.

Β) Μη με παρατεντώσεις, Κύριε,θα σπάσω. 

Γ) Παρατέντωσε με , Κύριε κι ας σπάσω.

…Κάθε άνθρωπος άξιος να λέγεται γιος του ανθρώπου σηκώνει το σταυρό του κι ανεβαίνει το Γολγοθά του.

Πολλοί, οι πιο πολλοί, φτάνουν στο πρώτο, στο δεύτερο σκαλοπάτι, λαχανιάζουν, σωριάζονται στη μέση της πορείας και δε φτάνουν στην κορφή του Γολγοθά -θέλω να πω στην κορφή του χρέους τους- να σταυρωθούν, ν’ αναστηθούν, και να σώσουν την ψυχή τους.

Λιποψυχούν, φοβούνται να σταυρωθούν, και δεν ξέρουν πως η σταύρωση είναι ο μόνος δρόμος της ανάστασης.
‘Αλλον δεν έχει….





Νίκος Καζαντζάκης-Αναφορά στον Γκρέκο

Διαβάστε Περισσότερα

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΛΜΩΠΙΑΣ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΗΜΟΥ ΑΛΜΩΠΙΑΣ

Ο Δήμος Αλμωπίας θα ήθελε να ευχαριστήσει θερμά τους:

1. Κορικτσίδη  Κωνσταντίνο καφέ- ουζερί  ¨διαχρονικό¨.

2. Λιούγα Δημήτριο και Λιούγα  Πέτρο εστιατόριο ¨Παραδοσιακό¨.

3. Ορέστη Κωνσταντινίδη και το μεζεδοπωλείο ¨Μεζέ –Μεζέ¨.

4. Θεοδώρα Σαχίνη.

5. Κυνηγετικός Σύλλογος Αλμωπίας.

6. ¨Αρτοζαχαροπλαστείο¨ Χατζηγεωργίου, στην Πολυκάρπη.

7.  Αναστασία Καγλάτη  και το κατάστημα ¨Ονείρου Τέχνη¨, στην Πολυκάρπη.

   

που με αίσθημα ευθύνης, προσφοράς και αλληλεγγύης, στήριξαν τους συμπολίτες μας, τις Άγιες μέρες του τόσο ιδιαίτερου για όλους μας  Πάσχα.

Η βοήθειά τους αποτελεί πηγή έμπνευσης και απόδειξη κοινωνικής ευαισθησίας.

Τους αξίζουν συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία τους και το γνήσιο ενδιαφέρον για τους συμπολίτες μας.

Τους ευχαριστούμε και τους ευχόμαστε Χρόνια Πολλά !

Με εκτίμηση

Ο Δήμαρχος Αλμωπίας

Μπάτσης Χρήστος

Διαβάστε Περισσότερα

"ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΟΥΝΤΑ;"

Χούντα δεν είναι να γράφεις από το πρωί ως το βράδυ στα social media «έχουμε χούντα» και ουδείς να ασχολείται μαζί σου.

Χούντα είναι η απαγόρευση των social media, του youtube, του ίντερνετ γενικώς, πλην των επίσημων «φορέων ενημέρωσης».

Χούντα δεν είναι να φας ξύλο ή και ληγμένα δακρυγόνα σε μια διαδήλωση.

Χούντα είναι να απαγορεύονται οι διαδηλώσεις.

Χούντα δεν είναι μερικοί βλάχοι μπάτσοι, η επικίνδυνη κατάχρηση εξουσίας κι ένας σερίφης υπουργός Προστασίας του Πολίτη.

Χούντα είναι τα βασανιστήρια εκατοντάδων ανθρώπων, οι εξορίες, οι θάνατοι.

Χούντα δεν είναι ο Πρετεντέρης και ο Μπάμπης.

Χούντα είναι να ακούς deutsche welle κρυμμένος στο σκοτάδι για να μην σε μπουζουριάσουν.

Χούντα δεν είναι η αναγκαστική – λόγω προοπτικών- μετανάστευση στο εξωτερικό.

Χούντα είναι το κλείσιμο των συνόρων.

Χούντα δεν είναι να εκλέγονται τα ίδια κόμματα, οι ίδιοι άνθρωποι, οι ίδιες οικογένειες.

Χούντα είναι να μην γίνονται εκλογές.

Χούντα δεν είναι οι φωνές μέσα στη βουλή για «δοσίλογους» και για «κυβέρνηση Τσολάκογλου».

Χούντα είναι να πρέπει να φτάσεις μέχρι το Παρίσι για να πεις έστω τη λέξη «χούντα».

Χούντα δεν είναι τα κέντρα εξουσίας που πολεμούν τον αγωνιστή Πάνο Καμμένο.

Χούντα είναι το κελί του Αλέξανδρου Παναγούλη.

Χούντα δεν είναι η φτώχεια.

Χούντα είναι ο φόβος.

Χούντα δεν είναι καν οι ηλίθιοι που ισχυρίζονται και πιστεύουν ότι «καλύτερα ήμασταν τότε» ή «ένας Παπαδόπουλος μας χρειάζεται».

Χούντα είναι ο Παπαδόπουλος. Και δεν μας χρειάζεται...

___

   Γράφει ο: Κώστας Κεφαλογιάννης

   Πηγή: http://prismanews.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΡΑΦΑΗΛ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ

Γιορτάζουμε σήμερα 22 Απριλίου, ημέρα μνήμης των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης.

Οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη συγκαταλέγονται στη χορεία των Νεοφανών Αγίων και μάλιστα εκείνων που μαρτύρησαν σχεδόν αμέσως μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Σχετικά με τον βίο τους γνωρίζουμε λίγα πράγματα. Οι πρώτες πληροφορίες για την ύπαρξη των Αγίων ιστορούνται με θαυματουργικό και αποκαλυπτικό τρόπο από το έτος 1959 μ.Χ.

Από μία ανασκαφή που έγινε στη Θερμή της Λέσβου, ανακαλύφθηκε ο τάφος ενός αγνώστου προσώπου, που όπως αποκαλύφθηκε σε συνεχή οράματα, ανήκε στον Άγιο Ιερομάρτυρα Ραφαήλ, ο οποίος μαρτύρησε μαζί με τον Άγιο Οσιομάρτυρα Νικόλαο και την Αγία Ειρήνη. Ο τάφος και το λείψανο του Αγίου Νικολάου ανακαλύφθηκε στις 13 Ιουνίου 1960 μ.Χ.

Ο Άγιος Ραφαήλ καταγόταν από τους Μύλους της Ιθάκης και γεννήθηκε το έτος 1410 μ.Χ. Το κοσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος Λάσκαρης ή Λασκαρίδης και ο πατέρας του ονομαζόταν Διονύσιος. Πριν γίνει κληρικός είχε σταδιοδρομήσει στο βυζαντινό στρατό και έφθασε μάλιστα σε μεγάλο βαθμό.

Σε ηλικία τριάντα πέντε ετών γνώρισε ένα ασκητικό και σεβάσμιο γέροντα, τον Ιωάννη, ο οποίος τον προσείλκυσε στην εν Χριστώ ζωή. Κάποια Χριστούγεννα ο γέροντας κατέβηκε από τον τόπο της ασκήσεώς του, για να εξομολογήσει και να κοινωνήσει τους στρατιώτες και κήρυξε τον λόγο του Θεού. Τότε ο αξιωματικός Γεώργιος, όταν ο γέροντας κατέβηκε πάλι τα Θεοφάνεια, αποχαιρέτισε τους στρατιώτες και τον ακολούθησε.

Μετά την κουρά του σε μοναχό, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος, αλλά τιμήθηκε και με το οφίκιο του αρχιμανδρίτη και του πρωτοσύγκελου. Μαζί δε με τις άλλες αποκαλύψεις, ο Άγιος Ραφαήλ αποκάλυψε ότι απεστάλη από τον Οικουμενικό Πατριάρχη στην Εσπερία, στην πόλη της Γαλλίας που ονομάζεται Μορλαί, για να εκπληρώσει την εντολή που του ανατέθηκε. Το γεγονός αυτό έλαβε χώρα λίγο πριν από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως.Ακόμη απεκάλυψε ότι κήρυξε τον λόγο του Ευαγγελίου στην Αθήνα, στο λόφο που είναι το μνημείο του Φιλοπάππου.

Λίγα χρόνια πριν από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, περί το έτος 1450 μ.Χ., ο Άγιος βρέθηκε μετά από περιπλανήσεις στην περιοχή της Μακεδονίας και μόναζε εκεί.

Κοντά στον Άγιο Ραφαήλ βρισκόταν εκείνο το διάστημα ο Άγιος Νικόλαος ως υποτακτικός. Ο Νικόλαος εκάρη μοναχός και στη συνέχεια χειροτονήθηκε διάκονος. Θεωρείται Θεσσαλονικεύς στην καταγωγή, αν και αναφέρεται ότι γεννήθηκε στους Ράγους της Μηδίας της Μικράς Ασίας. Ωστόσο μεγάλωσε και ανδρώθηκε στη Θεσσαλονίκη.

Μόλις έπεσε η Κωνσταντινούπολη στα χέρια των Τούρκων, οι οποίοι εισέβαλαν ορμητικά στη Θράκη και καταλύθηκε οριστικά η βυζαντινή αυτοκρατορία, ο φόβος για γενικούς διωγμούς κατά των Χριστιανών στάθηκε ως αφορμή να καταφύγει ο Άγιος Ραφαήλ με την συνοδεία του από το λιμάνι της Αλεξανδρουπόλεως, στη Μυτιλήνη. Εκεί εγκαταστάθηκε μαζί με άλλους μοναχούς στην παλαιά μονή του Γενεσίου της Θεοτόκου, η οποία στο παρελθόν ήταν γυναικεία και ήταν χτισμένη στο λόφο Καρυές, κοντά στο χωριό Θέρμη. Ηγούμενος της μονής εξελέγη στην συνέχεια ο Άγιος Ραφαήλ.

Έπειτα από μερικά χρόνια, το έτος 1463 μ.Χ., η Λέσβος έπεσε στα χέρια των Τούρκων, οι οποίοι σε μια επιδρομή τους στο μοναστήρι, συνέλαβαν τον Άγιο Ραφαήλ και τον Άγιο Νικόλαο, τη Μεγάλη Πέμπτη του ιδίου έτους. Ακολούθησαν σκληρά και ανηλεή βασανιστήρια και ο Άγιος Ραφαήλ μαρτύρησε διά σφαγής με πολύ σκληρό τρόπο. Τον έσυραν βιαίως τραβώντας τον από τα μαλλιά και την γενειάδα, τον κρέμασαν από ένα δένδρο, τον χτύπησαν βάναυσα, τον τρύπησαν με τα πολεμικά τους όργανα, αφού προηγουμένως τα πυράκτωσαν σε δυνατή φωτιά και τελικά τον έσφαξαν πριονίζοντάς τον από το στόμα.

Σε μερικές εμφανίσεις του ο Άγιος Ραφαήλ φαίνεται να συνοδεύεται από πολλούς, δορυφορούμενους τρόπον τινά, οι οποίοι διάνυσαν πριν από αυτόν τον ασκητικό βίο στη μονή των Καρυών, όπως είπε σε εκείνους που τα έβλεπαν αυτά. Αποκάλυψε επίσης, ότι η μονή αυτή, η οποία είναι γυναικεία, υπέστη επιδρομή από τους αιμοχαρείς πειρατές κατά το έτος 1235 μ.Χ. Κατά την επιδρομή εκείνη αγωνίσθηκε μαζί με τις άλλες μοναχές τον υπέρ του Χριστού καλό αγώνα η καταγόμενη από την Πελοπόννησο ηγουμένη Ολυμπία και η αδελφή της Ευφροσύνη. Η Ολυμπία τελειώθηκε αθλητικώς στις 11 Μαΐου του έτους 1235 μ.Χ., εμφανίσθηκε δε μαζί με τον μεγάλο και θαυματουργό Άγιο Ραφαήλ.

Ο Άγιος Νικόλαος πέθανε μετά από βασανισμούς, από ανακοπή καρδιάς, δεμένος σε ένα δένδρο.

Μαζί με τους Αγίους συνάθλησε και η μόλις δώδεκα χρονών νεάνιδα Ειρήνη, θυγατέρα του Βασιλείου, προεστού της Θέρμης, η οποία και εμφανίζεται μαζί τους. Αυτή μαρτύρησε ως εξής: Οι ασεβείς αλλόθρησκοι της απέκοψαν το ένα χέρι και ακολούθως την έβαλαν σε ένα πιθάρι και κατέκαυσαν την αγνή αυτή παρθένο,υπό τα βλέμματα των δύστυχων γονέων της, οι οποίοι και θρηνούσαν γοερά για τον φρικτό θάνατο του παιδιού τους.

Με τους Αγίους συνεμαρτύρησαν ο μνημονευθείς πατέρας της Αγίας Ειρήνης, Βασίλειος, η σύζυγός του Μαρία, το μόλις πέντε ετών παιδί τους Ραφαήλ, η ανεψιά τους Ελένη, ο δάσκαλος Θεόδωρος και ο ιατρός Αλέξανδρος, των οποίων τα οστά βρέθηκαν κοντά στους τάφους των Αγίων, μέσα σε ξεχωριστούς τάφους. Το μαρτύριό τους συνέβη την Τρίτη της Διακαινησίμου, στις 9 Απριλίου του έτους 1463 μ.Χ.

Έπειτα από θαυματουργικές υποδείξεις των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, έγινε γνωστή η ύπαρξη των λειψάνων τους και υποδείχθηκαν τα σημεία όπου βρίσκονταν οι τάφοι τους.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Εν Λέσβω, αθλήσαντες, υπέρ Χριστού του Θεού, αυτήν ηγιάσατε, τη των Λειψάνων υμών, ευρέσει μακάριοι. Όθεν υμάς τιμώμεν, Ραφαήλ θεοφόρε, άμα συν Νικολάω και παρθένω Ειρήνη, ως θείους ημών προστάτας και πρέσβεις προς Κύριον.

Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

Με πληρ. από τον Ορθόδοξο Συναξαριστή

Επιμέλεια: Κυριάκος Διαμαντόπουλος

Διαβάστε Περισσότερα

ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΗΣ 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967.

Στυλιανός Παττακός, Γεώργιος Παπαδόπουλος, Νικ. Μακαρέζος

Στρατιωτικό κίνημα, που εξερράγη τα ξημερώματα τις 21ης Απριλίου 1967, με επικεφαλής τον ταξίαρχο Στυλιανό Παττακό και τους συνταγματάρχες Γεώργιο Παπαδόπουλο και Νικόλαο Μακαρέζο. Κατέλυσε το δημοκρατικό πολίτευμα στην Ελλάδα και επέβαλλε μία στυγνή δικτατορία, που διήρκεσε επτά χρόνια.
Η χώρα την εποχή εκείνη βρισκόταν ουσιαστικά σε προεκλογική περίοδο. Οι εκλογές είχαν προκηρυχθεί για τις 28 Μαΐου και την εξουσία ασκούσε από τις 3 Απριλίου η ΕΡΕ, με πρωθυπουργό τον αρχηγό της Παναγιώτη Κανελλόπουλο, έχοντας τη συναίνεση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Γεωργίου Παπανδρέου και του Βασιλιά Κωνσταντίνου. Γεγονός των ημερών ήταν η συναυλία των Rolling Stones στο γήπεδο του Παναθηναϊκού (17 Απριλίου), που όμως διαλύθηκε από την Αστυνομία, προς μεγάλη απογοήτευση των αθηναίων ροκάδων, που θα έβλεπαν ένα συγκρότημα - θρύλο στην ακμή της δημιουργικότητάς του.
Διάχυτη ήταν η πεποίθηση ότι τις επερχόμενες εκλογές θα κέρδιζε η Ένωση Κέντρου και θα επανερχόταν θριαμβευτικά στην εξουσία υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Πολλοί ήλπιζαν ότι θα ετίθετο ένα τέλος στη διετή πολιτική ανωμαλία, που έμεινε στην ελληνική ιστορία ως «Αποστασία» και σηματοδοτήθηκε με την παραίτηση του λαοπρόβλητου πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου (είχε λάβει το 52,2% στις εκλογές του 1964) στις 15 Ιουλίου 1965, μετά τη σύγκρουσή του με τον βασιλιά Κωνσταντίνο.
Στα δεξιότερα του πολιτικού φάσματος, ένα τμήμα της ΕΡΕ ζητούσε ένα «λοχία» για να σώσει τη χώρα από τον αναρχοκομμουνισμό. Για τη μετεμφυλιακή Δεξιά της προδικτατορικής περιόδου, κομμουνιστές ήταν εν ευρεία εννοια και οι κεντρώοι και οπωσδήποτε ο απρόβλεπτος Ανδρέας Παπανδρέου, που ήταν το ανερχόμενο αστέρι στην πολιτική σκηνή και εκινείτο αριστερότερα από το κόμμα του, την Ένωση Κέντρου.

Οι στρατηγοί, το Παλάτι, κάποιοι πολιτικοί της Δεξιάς και οι Αμερικανοί καλόβλεπαν μία μικρής διάρκειας συνταγματική εκτροπή, που θα επανέφερε την πολιτική κατάσταση στη σωστή ρότα, δηλαδή στην εναλλαγή στην εξουσία της Δεξιάς και ενός μετριοπαθούς Κέντρου. «Η Χούντα των Στρατηγών» έμεινε στα σχέδια, καθώς τους πρόλαβαν με το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου οι μικροί αξιωματικοί, με πρόσχημα τον κομμουνιστικό κίνδυνο. Τέτοια περίπτωση δεν διαφαινόταν στον ορίζοντα, καθώς η ΕΔΑ, που εκπροσωπούσε την κομμουνιστική Αριστερά (το ΚΚΕ ήταν εκτός νόμου), κινούνταν στο 11,80% των ψήφων στις εκλογές του 1964, σε σχέση με το 24,43% του 1958.
Πρέπει, όμως, να συνυπολογίσουμε ότι βρισκόμασταν 17 χρόνια από τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου και στην κορύφωση του Ψυχρού Πολέμου, όσον αφορά τον διεθνή περίγυρο. Ο στρατός ήταν πανίσχυρος, με παράδοση επεμβάσεων τον 20ο αιώνα, οι Αμερικανοί θεωρούσαν φέουδό τους την Ελλάδα, το δεξιό παρακράτος ήταν ισχυρό (Δολοφονία Λαμπράκη) και το Παλάτι ήταν ένας αυτόνομος πόλος εξουσίας, «που δεν βασίλευε, αλλά κυβερνούσε». Οι πολιτικοί που κυβέρνησαν αυτά τα 17 χρόνια (Πλαστήρας, Παπάγος, Καραμανλής και Παπανδρέου), ασχολήθηκαν κυρίως με την ανοικοδόμηση της χώρας και την οικονομική ανάπτυξη, παρά με το «βάθεμα και το πλάτεμα» των δημοκρατικών θεσμών και την εξάλειψη των μνημών του Εμφυλίου.
Το πραξικόπημα, «Επανάσταση» για τους θιασώτες του, εκδηλώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 21ης Απριλίου. Λίγες ώρες πριν, είχε ολοκληρωθεί η συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου και τα μέλη του αποχώρησαν για τα σπίτια τους, χωρίς να έχουν ιδέα για το τι θα επακολουθούσε. Ανάμεσά τους και ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Παναγιώτης Παπαληγούρας.
Η τριάδα των Παπαδόπουλου, Παττακού και Μακαρέζου, μπορεί να ήταν άσοι στη συνωμοσία, αλλά εκμεταλλεύτηκαν τον βαθύ ύπνο των δημοκρατικών κυβερνήσεων και φρόντισαν να τοποθετήσουν στις πιο νευραλγικές θέσεις του στρατεύματος ανθρώπους μυημένους στα σχέδιά τους. Τους βοήθησε, επίσης, το γεγονός ότι μέσα στην Αθήνα υπήρχαν μεγάλες μάχιμες μονάδες, όπως το Κέντρο Εκπαιδεύσεως Τεθωρακισμένων, που βρισκόταν στη σημερινή Πολυτεχνειούπολη, με διοικητή τον ταξίαρχο Παττακό.

21 Απριλίου 1967: Τα τανκς της χούντας στους δρόμους της Αθήνας

Από εκεί βγήκαν τα πρώτα τανκς στις 2 τα ξημερώματα, για να καταλάβουν όλα τα στρατηγικά σημεία της πρωτεύουσας (Βουλή, Υπουργεία, ΕΙΡ, ΟΤΕ, Ανάκτορα). Την ίδια ώρα, ο συνταγματάρχης Ιωάννης Λαδάς εξαπέλυε πιστές στο κίνημα δυνάμεις για να συλλάβουν το σύνολο της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας. Οι πραξικοπηματίες έβαλαν σε εφαρμογή το ΝΑΤΟικό σχέδιο «Προμηθεύς», για την αντιμετώπιση του κομμουνιστικού κινδύνου, με αποτέλεσμα να κινηθούν όλες οι στρατιωτικές μονάδες της Αττικής. Μεγάλη ήταν η συμβολή του διοικητή της Σχολής Ευελπίδων, Δημήτρη Ιωαννίδη, ο οποίος κινητοποίησε το τάγμα της σχολής και τη Στρατιωτική Αστυνομία (ΕΣΑ).
Μία από τις πρώτες ενέργειες των συνωμοτών ήταν να συλλάβουν τον αρχηγό του ΓΕΣ αντιστράτηγο Σπαντιδάκη και να τον αντικαταστήσουν με τον ομοιόβαθμό του Οδυσσέα Αγγελή, που ήταν μυημένος στο κίνημα. Ο νέος αρχηγός του Στρατού έδωσε εντολή σε όλους του μεγάλους στρατιωτικούς σχηματισμούς να εφαρμόσουν το σχέδιο «Προμηθεύς» κι έτσι να εξασφαλισθεί η υπακοή του στρατεύματος σε όλη τη χώρα.
Η μοναδική ενέργεια για να αντιμετωπιστεί εγκαίρως το πραξικόπημα έγινε από την πλευρά του Υπουργού Δημόσιας Τάξης, Γεωργίου Ράλλη, ο οποίος προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον ταξίαρχο Ορέστη Βιδάλη για να κινητοποιήσει το Γ' Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη. Δεν πρόλαβε, αφού το σχέδιο «Προμηθεύς» είχε ήδη τεθεί σε εφαρμογή, με αποτέλεσμα ο ταξίαρχος Βιδάλης να μην λάβει ποτέ το σήμα του Γεωργίου Ράλλη.
Ο αιφνιδιασμός ήταν πλήρης και στις 3:30 τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου το στρατιωτικό κίνημα είχε επικρατήσει και μάλιστα αναίμακτα. Νωρίς το πρωί, το ραδιόφωνο ΕΙΡ έπαιζε εμβατήρια και δημοτικά άσματα και οι αγουροξυπνημένοι Έλληνες άκουγαν τα πρώτα «Αποφασίζομεν και Διατάζομεν» των δικτατόρων, που ήταν η απαγόρευση των συγκεντρώσεων άνω των τριών ατόμων. Με συντακτική πράξη κατά τη διάρκεια της ημέρας ανεστάλησαν οι διατάξεις του Συντάγματος και ματαιώθηκαν οι εκλογές της 28ης Μαΐου 1967.
Αιφνιδιασμένοι από τις εξελίξεις φαίνεται να ήταν και οι Αμερικανοί, που δεν περίμεναν την κίνηση του Παπαδόπουλου. Τον πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα Φίλιπ Τάλμποτ ξύπνησε ο ανιψιός του πρωθυπουργού Κανελλόπουλου, Διονύσης Λιβανός, και του ανακοίνωσε την είδηση. Όταν μετά από λίγες μέρες ο Τάλμποτ είπε στο σταθμάρχη της CIA στην Αθήνα, Τζακ Μέρι, ότι το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου ήταν ο βιασμός της Ελληνικής Δημοκρατίας, αυτός του απάντησε κυνικά: «Μα, πως είναι δυνατόν να βιάσεις μία πόρνη;..»

H ορκομωσια της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Κόλλια

Μόνο δύο πρωινές εφημερίδες πρόλαβαν να περιλάβουν στην ύλη τους την εκδήλωση του πραξικοπήματος. Η «Καθημερινή» στην πρώτη της σελίδα είχε ένα μονόστηλο με τίτλο «Την 2αν πρωινήν εξερράγη στρατιωτικόν κίνημα. Συνελήφθησαν πολιτικοί άνδρες», ενώ η «Αυγή» πάνω από τον τίτλο της έγραφε: «Συνελήφθησαν από στρατιωτικούς οι Μ. Γλέζος, Λ. Κύρκος, Α. Παπανδρέου. Ασυνήθιστες κινήσεις στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων».
Στις 7 το πρωί, η ηγεσία των πραξικοπηματιών επισκέφθηκε στα Ανάκτορα του Τατοΐου τον Κωνσταντίνο και του ζήτησε να ορκίσει την κυβέρνησή τους. Η περιοχή ήταν περικυκλωμένη από τανκς για να μην υπάρξει περίπτωση δυναμικής αντίδρασης από τον άνακτα. Ο βασιλιάς, παρά την προτροπή του συλληφθέντα πρωθυπουργού Παναγιώτη Κανελλόπουλου να αντισταθεί, συμβιβάστηκε μαζί τους «για να μην χυθεί αίμα ελληνικό» και αργά το απόγευμα όρκισε την κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κωνσταντίνο Κόλλια. Επρόκειτο βέβαια για πρωθυπουργό - μαριονέτα, αφού τα νήματα κινούσε ο ισχυρός άνδρας του κινήματος, συνταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος. Ο συλληφθείς και αποπεμφθείς αρχηγός του ΓΕΣ Γρηγόριος Σπαντιδάκης, άνθρωπος του βασιλιά, όπως και ο Κόλλιας, προσχώρησε στους κινηματίες και ανέλαβε Υπουργός Εθνικής Άμυνας.
Την ίδια μέρα άρχισαν και οι συλλήψεις απλών πολιτών, ενώ είχαμε και τα πρώτα θύματα. Τα όργανα της Χούντας δολοφονούν στον Ιππόδρομο, που είχε μετατραπεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, το στέλεχος της ΕΔΑ Παναγιώτη Ελή, ενώ ένας στρατιώτης πυροβολεί τη νεαρή Αθηναία Μαρία Καλαυρά, γιατί δεν υπάκουσε στις διαταγές του. Δέκα ημέρες αργότερα, η Χούντα ανακοίνωσε ότι οι συλληφθέντες ανέρχονταν σε 6509 άτομα, στη συντριπτική τους πλειονότητα αριστερών πεποιθήσεων.
Η Ελλάδα από την 21η Απριλίου 1967 μπήκε στο «γύψο», κατά την έκφραση του Παπαδόπουλου, για 7 χρόνια, 3 μήνες και 3 μέρες. Η Δικτατορία κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος στις 23 Ιουλίου 1974, μετά το εγκληματικό πραξικόπημα στην Κύπρο και την τουρκική εισβολή στη Μεγαλόνησο. Η κατάργηση των στοιχειωδών ελευθεριών, οι φυλακές, οι εξορίες και τα βασανιστήρια, οι δολοφονίες των αντιπάλων του καθεστώτος, ο πνευματικός και πολιτιστικός μεσαίωνας, αλλά και η Κυπριακή τραγωδία, καταγράφουν τη Χούντα των Συνταγματαρχών ως μία από τις μελανότερες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

ΠΗΓΗ...http://www.sansimera.gr

Διαβάστε Περισσότερα

«Μόνο απο τη λύπη σου» - Γιάννης Αγγελάκας

Θα έπινα απ’ τους φίλους μου

Το πιο πικρό ποτό

Και θα’ λεγα «Θεούλη μου, τι γλύκα, ευχαριστώ»

Και των ανθρώπων θα ’πινα τον πιο βουβό καημό

Και θα ’λεγα «Υπέροχο, βάλτε να ξαναπιώ»

Μόνο από τη Λύπη σου

Μονάχα από τη Λύπη σου

Με τίποτα απ’ τη Λύπη σου

Δεν θα ’θελα να πιω

Όλα τα φαρμάκια θα μπορούσα να τα πιω

Θα κατάπινα ποτάμια από δάκρυα και θυμό

Μόνο από τη Λύπη σου

Μονάχα από τη Λύπη σου

Με τίποτα απ’ τη Λύπη σου

Δεν θα ’θελα να πιω

Γιάννης Αγγελάκας

Διαβάστε Περισσότερα

"Πρόβατο" (Pink Floyd)

Ο δίσκος Animals των Pink Floyd του 1977 είναι ελαφρά βασισμένος στο βιβλίο του George Orwell "Η Φάρμα των Ζώων". 
Περιγράφει τρεις διαφορετικές τάξεις στην κοινωνία ως τρία διαφορετικά ζώα: τα επιθετικά σκυλιά, τα αδίστακτα και δεσποτικά γουρούνια και τα ανόητα και τυφλά υπάκουα πρόβατα.

  Όμως ενώ το βιβλίο αναφέρεται στον σταλινισμό, ο δίσκος είναι μια κριτική του καπιταλισμού, όπως μπορούμε να καταλάβουμε και από το εξώφυλλο που απεικονίζει ένα σταθμό ηλεκτρικής ενέργειας (Battersea) στη νότια πλευρά του Τάμεση στο Λονδίνο. 

Ο δίσκος φτιάχτηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να έχει μια κεντρική ιδέα η οποία περιγράφει την "προφανή κοινωνική και ηθική κατάπτωση της κοινωνίας, παρομοιάζοντας την ανθρώπινη κατάσταση με αυτή των απλών ζώων". 

Όλο το δίσκο μπορείτε να τον ακούσετε εδώ.

Ακολουθούν το τραγούδι "Πρόβατο" και οι στίχοι.   

Απελπισμένα περνάτε το χρόνο σας στο λιβάδι 

 Μόνο αμυδρά μια επίγνωση μιας κάποιας ανησυχίας στον αέρα 

Καλύτερα να προσέχεις

 Μπορεί να υπάρχουν σκυλιά εδώ γύρω 

Έχω κοιτάξει πάνω από τον Ιορδάνη ποταμό, και έχω δει: 

Τα πράγματα δεν είναι αυτά που φαίνονται.

Τι κερδίζεις προσποιούμενος ότι ο κίνδυνος δεν είναι πραγματικός 

Πράοι και υπάκουοι ακολουθείτε τον αρχηγό 

Σε καλά περπατημένους διαδρόμους προς την κοιλάδα του χάλυβα

 Τι έκπληξη.

Το σοκαρισμένο βλέμμα του τέλους στα μάτια σας 

Τώρα τα πράγματα είναι πραγματικά αυτά που φαίνονται 

Όχι, αυτό δεν είναι κακό όνειρο

Ο Κύριος είναι ο ποιμένας μου, δεν θα θελήσω 

Με βάζει να ξαπλώσω 

Μέσα από χλοερές βοσκές με οδήγησε δίπλα από τα σιωπηλά νερά

 Με φωτεινά μαχαίρια αυτός θα ελευθερώσει ψυχή μου.

Με έκανε να κρεμαστώ από γάντζους σε υψηλές θέσεις 

Με μετέτρεψε σε παϊδάκια αρνιού 

Γιατί ιδού, είχε μεγάλη δύναμη και μεγάλη πείνα

 Πότε θα έρθει η μέρα που εμείς οι ασήμαντοι

Μέσω ήσυχου προβληματισμού και μεγάλης αφοσίωσης 

Θα κατακτήσουμε την τέχνη του καράτε

 Ιδού, θα ξεσηκωθούμε

 Και τότε θα κάνουμε τα μάτια του κτηνοβάτη να δακρύσουν

Με βελάσματα και γογγυσμούς πέσαμε στο λαιμό του με μια κραυγή

 Κύματα από τρελαμένους εκδικητές

Βαδίζοντας χαρωπά από το σκοτάδι στο όνειρο

 Άκουσες τα νέα;

Τα σκυλιά είναι νεκρά 

Καλύτερα να μείνεις στο σπίτι 

 Κάνε όπως σου λένε

 Φύγετε από το δρόμο, αν θέλετε να γεράσετε.

ΠΗΓΗ...http://trofigiaskepsi.blogspot.gr

Διαβάστε Περισσότερα