Απόφαση ΕΟΠΠΥ για εξαίρεση της Πέλλας από τον νέο Νόμο για τα άτομα με δυσλεξία- Δεν θα χρειαστεί να μετακινούνται προς Θεσσαλονίκη

Γιάννης Σηφάκης :  Ο ΕΟΠΠΥ αποφάσισε την εξαίρεση από το νέο Νόμο και του  Νομού Πέλλας όσον αφορά τις γνωματεύσεις για τα παιδιά με δυσλεξία. Δεν θα χρειαστεί οι γονείς τους να μετακινούνται στην Θεσσαλονίκη 

Ο ΕΟΠΠΥ αποφάσισε να εξαιρέσει και τον Νομό Πέλλας από τον νέο Νόμο που επέβαλε την έκδοση γνωματεύσεων για τα παιδιά με δυσλεξία από ειδικότητες ψυχιάτρου η νευρολόγου αντί παιδιάτρου που προέβλεπε ο προηγούμενος Νόμος. 
Επειδή δεν υφίστανται οι ειδικότητες του ψυχιάτρου και του νευρολόγου στα Νοσοκομεία του Νομού αποφασίστηκε η συνέχιση υπογραφής των σχετικών γνωματεύσεων από παιδίατρο, όπως γινόταν μέχρι σήμερα. 
Η κυβέρνηση προσπαθεί για την βελτίωση της καθημερινότητας του πολίτη, με ιδιαίτερη ευαισθησία στα θέματα υγείας και στις ευαίσθητες ομάδες του πληθυσμού.   

Διαβάστε Περισσότερα

ΕΚΤΑΚΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΠΡΟΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙΡΙΚΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΤΟΤΕΛΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ Π.Κ.Μ. ΓΙΑ ΕΚΤΑΚΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΠΡΟΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙΡΙΚΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ

Από την Αυτοτελή Διεύθυνση Πολιτικής Προστασίας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας ανακοινώνεται ότι, σύμφωνα με το Έκτακτο Δελτίο Επιδείνωσης Καιρού, που ελήφθη από την Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία (α.α: 27/2016), αναμένεται επιδείνωση του καιρού.

Σημαντική μεταβολή του καιρού προβλέπεται από την Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2016 το μεσημέρι, με κατά τόπους ισχυρές βροχές και καταιγίδες οι οποίες θα συνοδεύονται από χαλάζι και ισχυρούς ανέμους.

Πιο αναλυτικά θα επηρεαστούν:

Από τις μεσημβρινές ώρες της Παρασκευής 07/10/2016 τα νησιά του Ιονίου, η Ήπειρος, η Δυτική Στερεά, η Δυτική Πελοπόννησος και σταδιακά η Μακεδονία και πιθανόν η Θεσσαλία (δυτικές και βόρειες περιοχές).

Από το βράδυ της Παρασκευής 07/10/2016  και μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου 8/10/2016, θα επηρεαστούν η Θράκη, τα νησιά του Βόρειου και Ανατολικού Αιγαίου αλλά βαθμιαία τα φαινόμενα θα εξασθενήσουν.

Περισσότερες λεπτομέρειες οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να αναζητήσουν στα καθημερινά τακτικά δελτία καιρού και στην ιστοσελίδα της ΕΜΥ (www.emy.gr).

Διαβάστε Περισσότερα

"Ω Εαυτέ μου! ω ζωή!" - Ουώλτ Ουίτμαν

Ω εαυτέ μου! Ω ζωή! ..

των ερωτημάτων που επαναλαμβάνονται

Των ατέλειωτων ορδών των απίστων - των πόλεων

που'ναι γεμάτες με ανοήτους..()

Των ματιών που ποθούν, μάταια, το φως-των επαίσχυντων
στόχων - των μαχών που ποτέ δεν τελειώνουν
Των πενιχρών αποτελεσμάτων, σε όλα
Του πλήθους, γύρω μου, των σερνάμενων...
Των άδειων, άχρηστων χρόνων των υπολοίπων-κι εγώ
ένας ακόμα μέσα στο κουβάρι αυτών των υπολοίπων..


Το ερώτημα, Ω εαυτέ μου! το τόσο θλιβερό να επιστρέφει:

Τι το καλό μέσα σ' όλα αυτά; Ω εαυτέ μου, Ω ζωή;


Απάντηση:

Ότι βρίσκεσαι εδώ. Ότι η ζωή υπάρχει, όπως

και η μοναδικότητα του καθενός μας.

Ότι το πανίσχυρο παιχνίδι συνεχίζεται,

και η συνεισφορά σου θα'ναι (έστω) ένας στίχος."

.

Ουώλτ Ουίτμαν (31 Μαΐου 1819 - 1892)

Απόσπασμα. Ω Εαυτέ μου! ω ζωή!


Ήταν ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς συγγραφείς και ποιητές. Κυριότερο έργο του αποτελεί η ποιητική συλλογή Φύλλα Χλόης.




ΠΗΓΗ...http://poihtikakailogotexnikaanalogia.blogspot.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Γίνε αυτός που είσαι

«Τι σου λέει η συνείδηση σου; Να γίνεις αυτός που είσαι.» Φ. Νίτσε

Γράφει ο  Θεόδωρος Παπαγαθονίκου

Η τραγωδία της ύπαρξης είναι ότι ο άνθρωπος είναι αδύνατον να αξιοποιήσει όλες τις ικανότητες του στο έπακρο στο σύντομο αυτό φωτεινό διάστημα μεταξύ της αβυσσαλέας ανυπαρξίας που λέγεται ζωή.

Το ευτύχημα της είναι ότι ο άνθρωπος μπορεί να πραγματώσει τον εαυτό του και να αναπτύξει τις δυνατότητές του σε έναν ικανοποιητικό βαθμό.

Ο κάθε ένας από εμάς είναι προορισμένος από τη φύση να αναπτύξει ένα ξεχωριστό και μοναδικό εαυτό.

Δυστυχώς όμως οι περισσότεροι φεύγουν από τη ζωή χωρίς να έρθουν σε επαφή με αυτό το ιερό κομμάτι της ύπαρξης τους. Χάνονται δίχως να προφθάσουν να «γίνουν αυτοί που είναι».

Ο γρανιτένιος αυτός αφορισμός πρωτοειπώθηκε από τον Πίνδαρο, απασχόλησε τον Διογένη, τους Στωικούς, τον Σπινόζα και αποτέλεσε θεμέλιο λίθο και πυλώνα πάνω στον οποίο στηρίχθηκε ολόκληρη η υπαρξιακή φιλοσοφία του Νίτσε.

Τι σημαίνει όμως να «γίνεις αυτός που είσαι;

Πράγματι η φράση έχει ένα βαθύτατα υπαρξιακό νόημα.

Να γίνεις αυτός που είσαι σημαίνει να πραγματώσεις τον εαυτό σου στο μέγιστο δυνατό.

Να αναπτύξεις τις δυνατότητες σου στο έπακρο.

Να έρθεις σε επαφή με τον «εσωτερικό σου δαίμονα», το ιερότερο κομμάτι του εαυτού σου και να τον διατηρήσεις αλώβητο, απερίσπαστο και αιώνιο.

Να μπορέσεις επιτέλους να δεις τον εαυτό σου ως μοναδικό και ξεχωριστό.

Να τον απογυμνώσεις από ό,τι δεν του ανήκει.

Να τινάξεις από πάνω σου τις άθλιες κοινωνικές, ηθικές και θρησκευτικές επιταγές.

Να αφουγκραστείς προσεκτικά την άβυσσο της ύπαρξης σου και να ακούσεις τι έχει να σου πει.

Να «γίνεις αυτός που είσαι» σημαίνει να αποτινάξεις από πάνω σου κάθε λογής εξάρτηση και ιδεοληψία.

Να βρεις τη χαμένη σου ισχύ και πληρότητα.

Να ζήσεις ελεύθερος από οτιδήποτε σκλαβώνει την ύπαρξη σου και βασανίζει το πνεύμα σου.

Να έχεις απόλυτη εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και στις κρίσεις σου υπακούοντας την εσωτερική πυξίδα που σε κατευθύνει.

Να αγκαλιάσεις το φόβο και τον κίνδυνο γιατί μόνο έτσι θα αναπτύξεις τον εαυτό σου.

Να πλησιάζεις στην άκρη του γκρεμού και να κοιτάς θαρραλέα χάμω. Να τολμάς.

Σημαίνει να συμπεριφέρεσαι στις καταιγίδες της ζωής όπως ένα δέντρο: βυθίζοντας τις ρίζες βαθύτερα στο έδαφος ώστε να υψωθείς και να γίνεις πιο δυνατός.

Πάντα να σκάβεις, να σκάβεις βαθιά. Εκεί θα βρεις την πηγή, την προσωπική σου αλήθεια, το φως.

Να βρεις τον προορισμό σου και να τον αγκαλιάσεις. Να τον δημιουργήσεις.

Σημαίνει να αποτινάξεις από πάνω σου την ψευδαίσθηση της ασφάλειας. Η έλλειψη και ο κίνδυνος είναι οι βασιλικές οδοί που θα οδηγήσουν στην πραγμάτωση σου.

Να αναλάβεις την ευθύνη της ύπαρξης σου κόβοντας τον ομφάλιο λώρο της προσκόλλησης.

Να γίνεις tabula rasa, ένα λευκό χαρτί πάνω στο οποίο εσύ θα γράψεις την ιστορία σου και θα χαράξεις την πορεία σου.

Για να γίνεις αυτός που είσαι πρέπει να μάθεις ποιος είσαι.

Για να μάθεις ποιος είσαι πρέπει πρώτα να μάθεις ποιος δεν είσαι. Τι σου ανήκει και τι όχι.

Να κάψεις ό,τι είναι ξένο προς τη διάνοια σου και να αναγεννηθείς μέσα από αυτό.

Άλλωστε, όπως πολύ εύστοχα λέει και ο στοχαστής: «Πώς θα ξαναγεννηθείς αν δε γίνεις πρώτα στάχτη»;

Facebook: Thodoris Papagathonikou

ΠΗΓΗ...http://www.o-klooun.com

Διαβάστε Περισσότερα

Αγάπη είναι ό,τι έχεις μάθει απ’ τους γονείς σου!

Αγάπη είναι ό,τι έχεις μάθει απ” τους γονείς σου!

Ας υποθέσουμε πως η ζωή μας είναι βασισμένη σε μία σειρά μοτίβων, κινήσεων και αντιδράσεων που έχουν τις ρίζες τους στην παιδική μας ηλικία.
Ας υποθέσουμε ότι αν η παιδική μας ηλικία έχει υπάρξει, με οποιονδήποτε τρόπο, δυσλειτουργική, αυτή την οικεία δυσλειτουργία θα βαλθούμε να ψάχνουμε και στην υπόλοιπη ζωή μας.
Ας υποθέσουμε, τέλος, ότι όλες αυτές οι διεργασίες είναι υποσυνείδητες και ότι, ως εκ τούτου, βρισκόμαστε πάντα να αναρωτιόμαστε γιατί μας τυχαίνουν όλοι οι τεμπέληδες/εγωιστές/αγενείς ή όλες οι κακομαθημένες/άπιστες/ακοινώνητες. Αυτή λοιπόν είναι η περίληψη στο βιβλίο της ζωής όλων μας. Ας προχωρήσουμε τώρα στην εισαγωγή. Όπως συνήθως, όλα ξεκινάνε από την παιδική ηλικία.
Σύμφωνα με όλες τις θεωρίες, ο τρόπος με τον οποίο σχετίζεται ένα βρέφος και αργότερα ένα παιδί με τους γονείς του και οι τρόποι με τους οποίους αυτοί ανταποκρίνονται, θα γίνουν αργότερα οι τρόποι με τους οποίους σχετίζεται με τον κόσμο που τον περιβάλλει.
Για τους πρώτους 6 μήνες της ζωής τους τα μωρά εξαρτώνται αποκλειστικά από τους γονείς για όλες τους τις ανάγκες. Ένα μεγάλο λάθος που κάνουν κάποιοι γονείς είναι ότι πιστεύουν πως με το να αφήσουν ένα μωρό 3, 4 μηνών να κλαίει, αυτό θα μάθει κάποια στιγμή να είναι αυτάρκες και θα σταματήσει να ενοχλεί.
Ένα μωρό αυτής της ηλικίας, αν αφεθεί να κλαίει, πράγματι κάποια στιγμή θα σταματήσει, όχι όμως επειδή ξαφνικά δεν επιθυμεί ή δεν έχει την ανάγκη που είχε όταν ξεκίνησε. Θα σταματήσει επειδή έχει λάβει ένα μήνυμα που του λέει ότι κανένας δεν είναι εκεί για να καλύψει τις ανάγκες του.
Όταν ολόκληρος ο κόσμος του δε, είναι οι γονείς του, αυτό μεταφράζεται σε μία απόλυτη έλλειψη εμπιστοσύνης, το μωρό θα αποτραβηχτεί, θα σωπάσει και οι γονείς θα το μεταφράσουν ως επιτυχημένη μέθοδο πειθαρχίας για να μη γίνει το μωρό κακομαθημένο.
Όμως, ένα παραμελημένο παιδί, θα γίνει ένας εξαρτητικός ενήλικας, χωρίς εμπιστοσύνη στον εαυτό του, με ένα σκεπτικό που λέει ‘Αφού δεν ενδιαφέρονται για μένα, μάλλον είμαι/κάνω κάτι λάθος’, και χωρίς εμπιστοσύνη προς τους άλλους, με μία αντίστοιχη πεποίθηση που λέει ‘Η εμπιστοσύνη μου θα προδοθεί, η ανάγκη μου δε θα καλυφθεί.
 Στην ηλικία μεταξύ 12 και 18 μηνών, ένα ασφαλές παιδί, που νιώθει πως οι περισσότερες ανάγκες του καλύπτονται και υπάρχει μία σταθερή και ασφαλής βάση, θα αρχίσει να εξερευνά τον κόσμο, κάνοντας όλο και περισσότερα βήματα προς το άγνωστο, πριν επιστρέψει στην ασφάλεια της μαμάς ή/και του μπαμπά.
Ένα παιδί όμως που δεν έχει νιώσει αυτή τη σιγουριά, θα παραμένει πάντα κοντά στους γονείς, θα φοβάται να κοινωνικοποιηθεί και γενικά θα αποφεύγει οποιαδήποτε εξερεύνηση μπορεί να διακινδυνεύσει την παρουσία των γονιών του.
Και κάπως έτσι δημιουργούμε σχέσεις που είναι λάθος για τον ψυχισμό μας, εφ’όσον οι άνθρωποι ακολουθούμε μοτίβα που έχουμε βιώσει στη διάρκεια της ζωής μας και τα αναπαράγουμε με συνέπεια ώστε να μπορούμε να παραμείνουμε σε αυτό που γνωρίζουμε πώς να το διαχειριστούμε, στο οικείο.
Έτσι, μία γυναίκα που ως παιδί κακοποιείτο σωματικά ή σεξουαλικά ή που παρατηρούσε τους γονείς να παίζουν ξύλο, θα επιλέξει να είναι σε μία σχέση με κάποιον με τον οποίο μπορεί να επαναλάβει αυτό το σενάριο.
Και ενώ γνωρίζω πως η λέξη ‘επιλέξει’ ίσως σας ακούγεται παράδοξη, γιατί ποιος θα επέλεγε να είναι σε σχέση με κάποιον που τον χτυπάει ή τον προσβάλλει, τη χρησιμοποιώ γιατί ο μηχανισμός επιλογής λειτουργεί ασυνείδητα και έτσι γίνεται σχεδόν μία ανάγκη.
Οι ανάγκες είναι, στο συγκεκριμένο παράδειγμα, συνήθως δύο: Αφ’ενός, πρέπει να επιλέξω να είμαι σε μία κατάσταση που γνωρίζω και άρα μπορώ να τη διαχειριστώ. Δεύτερον, είμαι σίγουρη ότι δεν αξίζω, γιατί αν άξιζα δε θα με έδερναν οι γονείς μου.
Εφ’όσον δεν αξίζω, σίγουρα δε θα μπορέσω να κάνω μία όμορφη, υγιή σχέση οπότε δε χρειάζεται καν να το προσπαθήσω. Είναι μία ακριβής αναπαραγωγή του οικογενειακού περιβάλλοντος και των δυσλειτουργιών του και χωρίς κάποια βοήθεια, είναι δύσκολο να απεμπλακεί κάποιος.
Ο τρόπος με τον οποίο έχουμε μάθει να εκφράζουμε τα συναισθήματα μας προς τους γονείς μας και ο τρόπος με τον οποίο αυτοί ανταποκρίνονται, επίσης θα μας κυνηγάει για πάντα – ή τουλάχιστον για όσο καιρό αρνούμαστε να μπούμε σε θεραπεία!
Αν οι γονείς μας, μας έμαθαν ότι ο θυμός μας δεν είναι αποδεκτός, με το να μας αγνοούν ή να μας τιμωρούν για αυτόν, εμείς θα περάσουμε τη ζωή μας, όχι χωρίς να βιώνουμε θυμό (κάτι τέτοιο είναι αδύνατο) αλλά βιώνοντας τον παθητικά-επιθετικά.
Αυτό θα μεταφραστεί σε αντιδράσεις λίγο πολύ γνωστές σε όλους μας, δηλαδή παρακράτηση σεξουαλικών επαφών (η αγαπημένη τιμωρία των γυναικών) ή ανεπάρκεια σε δουλειές του σπιτιού ή λοιπές υποχρεώσεις (η αγαπημένη τιμωρία των ανδρών) μέχρι να γίνει μία έκρηξη από τη μία ή και τις 2 πλευρές.
Δυστυχώς όμως, όταν φτάσει το ζευγάρι στο σημείο της έκρηξης, είναι πολύ λίγα αυτά που μπορούν να διασωθούν.
Χρήσιμο είναι λοιπόν να προλαμβάνουμε τέτοιες καταστάσεις, είτε με συζητήσεις με το/τη σύντροφό μας, είτε, αν αυτές φαίνονται αδιέξοδες, με τη βοήθεια ενός επαγγελματία ψυχικής υγείας.

Γράφει η Αντωνία Αντωνά
Σύμβουλος Ψυχικής υγείας και Συνθετική Ψυχοθεραπεύτρια
Ομήρου 2, Κηφισιά
Τηλέφωνο: 6944-757122







Πηγή

Διαβάστε Περισσότερα

ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑΪ : ΤΙΠΟΤΑ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΔΕΝ ΑΠΟΚΤΙΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΣΤΑΝΙΟ

Υπάρχει μια παγίδα που μας έστησαν όταν ήμασταν μικρά παιδιά. Η παγίδα είναι μια ιδέα τόσο βαθιά ριζωμένη μέσα μας, που αποτελεί μέρος της κουλτούρας μας, άμεσα και έμμεσα.

«αξίζει μόνο ότι … επιτυγχάνεται με κόπο»

Ο καθένας αντιλαμβάνεται από την εμπειρία του ότι στην πραγματικότητα, αυτό δεν είναι σωστό, αλλά όλοι χτίζουμε τη ζωή μας σαν να ήταν μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια. Αυτό το σκεπτικό ταιριάζει με ένα κλινικό σύνδρομο το οποίο έχω ονομάσει «το σύνδρομο των στενών παπουτσιών».

Ένας άντρας μπαίνει σ’ ένα κατάστημα υποδημάτων, κι ένας ευγενικός υπάλληλος τον πλησιάζει. «Τι θα θέλατε, παρακαλώ;»

«Θα ήθελα ένα ζευγάρι μαύρα παπούτσια, σαν εκείνα στη βιτρίνα»

«Βεβαίως. Τι νούμερο φοράτε; Για να δω… Σαράντα ένα;»

«Όχι, θέλω τριάντα εννιά, παρακαλώ» «Συγγνώμη κύριε. Πάνε είκοσι χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά. Το νούμερο σας είναι μάλλον σαράντα ή σαράντα ένα».

«Ότι και να λέτε, εγώ θέλω το τριάντα εννιά». Ο πωλητής έκπληκτος, αλλά συμβιβασμένος του φέρνει τα παπούτσια. Ο πελάτης με μορφασμούς πόνου τα φοράει και κάνει μερικά βήματα πάνω στο χαλί, με μεγάλη δυσκολία.

«Ωραία, θα τα πάρω, και μάλιστα θα τα φορέσω τώρα».

Ο πελάτης βγαίνει από το κατάστημα και περπατάει ως τη δουλειά του. Είναι υπάλληλος τραπέζης. Στις τέσσερις το απόγευμα, ύστερα από έξι ώρες και βάλε όρθιος μέσα σ’ εκείνα τα παπούτσια, το πρόσωπό του είναι παραμορφωμένο, τα μάτια του κατακόκκινα και τα δάκρυα τρέχουν ποτάμι από τα μάτια του. Ο συνάδελφος στο διπλανό ταμείο τον παρακολουθεί όλο το απόγευμα και ανησυχεί. «Μα τι έχεις; Δεν αισθάνεσαι καλά;»

«Μην ανησυχείς, είναι τα παπούτσια. Με σφίγγουν»

«Γιατί; Βράχηκαν;»

«Όχι, είναι δύο νούμερα μικρότερα από αυτά που φοράω»

«Δεν σε καταλαβαίνω. Δεν σε πονάνε τα πόδια σου;»

«Με έχουν πεθάνει στον πόνο»

«Ε, τότε;»

«Θα σου εξηγήσω» λέει, ξεροκαταπίνοντας.

«Εγώ στη ζωή μου δεν έχω μεγάλες απολαύσεις. Στην πραγματικότητα, τον τελευταίο καιρό οι ευχάριστες στιγμές μου είναι ελάχιστες».

«Και λοιπόν;»

«Με αυτά τα παπούτσια υποφέρω. Πονάω φρικτά, είναι αλήθεια… Όμως, σε λίγες ώρες, όταν θα φτάσω σπίτι μου και θα τα βγάλω… φαντάζεσαι τι ηδονή θα νιώσω; Απόλαυση, αδερφέ μου, απόλαυση!»

Σε γενικές γραμμές αυτή είναι η αγωγή που παίρνουμε στην εκπαίδευσή μας. Μπορεί η ιστορία να παρουσιάζει τα πράγματα κάπως ακραία, ωστόσο αξίζει τον κόπο να δοκιμάσεις σαν να ήταν κοστούμι – για να δεις αν σου πάει –την παρακάτω άποψη:

«Δεν υπάρχει τίποτα αληθινά πολύτιμο που μπορεί να αποκτηθεί με το στανιό. Το ζόρι κράτα το για τη δυσκοιλιότητα».

Απόσπασμα από το βιβλίο “Να σου πω μια ιστορία” του Χόρχε Μπουκάι






Πηγή : anapnoes.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Ξεκινούν οι αιτήσεις για το Ειδικό εποχικό βοήθημα

Το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Έδεσσας και Αλμωπίας ενημερώνει τους οικοδόμους, δασεργάτες, χειριστές
εργαζόμενους σε τουριστικά επαγγέλματα και λοιπούς εποχικούς κλάδους ότι την 10/10/2016 ξεκινάει ηλεκτρονικά η υποβολή των αιτήσεων για την καταβολή του ειδικού εποχικού βοηθήματος στις επαγγελματικές κατηγορίες εργαζομένων, που περιλαμβάνονται στην παρ. 1 του άρθρου 22 του Ν. 1836/89 όπως ισχύει.

Η λήξη υποβολής των αιτήσεων για την καταβολή του ειδικού εποχικού βοηθήματος ορίζεται η 30/11/2016.

ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ:

Οι οικοδόμοι να έχουν πραγματοποιήσει από 95 έως 210 ημερομίσθια το 2015.
Οι δασεργάτες να έχουν πραγματοποιήσει από 50 έως 240 ημερομίσθια το 2015
Οι χειριστές να έχουν πραγματοποιήσει από 70 έως 210 ημερομίσθια το 2015.
Οι μισθωτοί τουριστικών και επισιτιστικών επαγγελμάτων να έχουν πραγματοποιήσει τουλάχιστον 75 ημερομίσθια το 2015 και όχι περισσότερα από 50 ημερομίσθια κατά την χρονική περίοδο από 1η Οκτωβρίου έως 31 Δεκεμβρίου 2015.

Διαβάστε Περισσότερα