Αφήνουμε πίσω μας τη μαύρη χώρα
Ξεμακραίνει η θωριά της, μικραίνει το σχήμα
Στρατιά ιπτάμενη, βόρειος προορισμός
Τη γη των θεών η πυξίδα μας σημαδεύει
Εκεί όπου ο Ήλιος κυβερνά, βασιλεύει
Αμέτρητα μερόνυχτα η πορεία,
Κόντρα σε θάλασσες κι ανέμους
Σύντροφοι πολλοί απέτυχαν, μάτωσαν
Απώλειες θλιβερές, μα το ταξίδι "ιερό"
Ασταμάτητο, διαιωνιστικό
Τιτιβίσματα χαρούμενα, στον ορίζοντα
Η γνωστή πευκόφυτη ράχη ξεπροβάλει
Η ανεπαίσθητη ευωδιά αναδύεται
Γνώριμη, οργασμική, εξαίρετος ο βασιλικός
Σε ασβεστωμένους τενεκέδες
Γραφικός οικισμός, οι θεοί τον φύτεψαν ψηλά
Παλέτα ζωγράφου τον προίκισε, χρώματα
Κι ο λαμπρός φωτοδότης, φωτοσυνθέτει
Επαναστατικά εκρήγνυται η Μητέρα μας
Σωστός Φοίνικας, αναγεννάται
Ζευγάρια πολλά, σε γνώριμες γειτονιές
Επιθεώρηση των φωλιών, είναι εκεί, άθικτες
Χέρια παιδικά, μας χαιρετούν
Ασπροκόκκινα βραχιόλια στον καρπό "Μάρτης"
Γέλια, πολύβουα, "καλωσήρθατε".
Μαγευτικό πράσινο, νερά γαργαριστά
Μακρύ ταξίδι από ψηλά, λιωμένα χιόνια
Ευλογημένος τόπος, Ελ-λας, ήλιος και πέτρα
Γαλανόλευκο στερέωμα, δώρα των θεών
Προικισμένοι άνθρωποι, ευτυχισμένοι
Η μαύρη ψαλιδωτή ουρά μου, σείεται, αιωρείται
Νοιώθω στη βαμβακερή κοιλιά μου τον αγέρα
Σκέψεις πολλές, επιθυμίες, ευχές επιτακτικές
Ταξίδι επιστροφής στη Μαύρη χώρα να μην υπάρξει
ΕΔΩ η Ρέα και ο Κρόνος να με θάψει
Αφιερωμένο σ'αυτούς, που αρνούνται να βγάλουν τις παρωπίδες, κοιτώντας μόνο το χρήμα, που τους διαφεντεύει και δεν μπορούν να εκτιμήσουν το μαγικό άγγιγμα των θεών στην γωνιά του πλανήτη, που ονομάζεται ΕΛΛΑΣ.
