Λίγα λεπτά μετά το μεσημέρι (τοπική ώρα) της 1ης Οκτωβρίου του 1975, στο Araneta Coliseum της Quezon City (ενός από τους 12 δήμους που αποτελούν το μητροπολιτικό διαμέρισμα της Μανίλα, πρωτεύουσας των Φιλιππίνων), ο Eddie Futch, προπονητής του Τζο Φρέιζερ, έδειξε με τα χέρια του στον διαιτητή ότι ο αγώνας είχε λήξει, απαγορεύοντας στον αθλητή του να πυγμαχήσει στον 15ο γύρο. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ολοκληρώθηκε η πιο δραματική και θρυλική τριλογία της πυγμαχικής ιστορίας. Με αφορμή τη συμπλήρωση 38 χρόνων από τον τελευταίο αγώνα των Αλί και Φρέιζερ, το Sport24.gr θυμάται τις τρεις αξέχαστες μονομαχίες τους πάνω στα ρινγκ.
Το "Fight of the Century", το "Ali – Frazier II" και τέλος, το "Thrilla in Manila", οι τρεις αγώνες στους οποίους βρέθηκαν αντιμέτωποι ο Μοχάμεντ Αλί και ο Τζο Φρέιζερ, έθεσαν καινούργια πρότυπα στην πυγμαχία, πραγματικά αξεπέραστα μέχρι σήμερα. Οι μποξέρ πάντοτε θα αγωνίζονται, αλλά ελάχιστοι θα το κάνουν με τις ικανότητες, τη θέληση, το κουράγιο και την αποφασιστικότητα του Φρέιζερ και του Αλί. Οι συναντήσεις των δυο μεγάλων πρωταθλητών των βαρέων βαρών προσέλκυσαν την προσοχή εκατοντάδων εκατομμυρίων φιλάθλων σε όλο τον κόσμο. Η πολιτική, η θρησκεία, το αντιπολεμικό κίνημα, αλλά και οι χαρακτήρες των δυο μποξέρ έδωσαν στην εποχή τους μια άλλη, ξεχωριστή διάσταση στη μεγάλη αυτή πυγμαχική τριλογία. Πριν προχωρήσουμε όμως στα γεγονότα, ας δούμε πρώτα μερικά στοιχεία για τους δυο πρωταγωνιστές.
MUHAMMAD ALI – "THE GREATEST"
Ο Cassius Marcellus Clay Jr γεννήθηκε (17-1-1942) στο Λούισβιλ του Κεντάκι και ξεκίνησε την πυγμαχία σε ηλικία 12 ετών. Το 1960 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης, στην κατηγορία των 87.5 κιλών. Ο Κάσιους Κλέι ήταν ένας χαρισματικός πυγμάχος, σίγουρα από τους κορυφαίους του αθλήματος και μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του παγκόσμιου αθλητισμού όλων των εποχών. Ένας υπέροχος χορευτής και τεχνίτης.
Στη διάρκεια των αγώνων κρατούσε τα χέρια του αρκετά χαμηλά και επιχειρούσε να αποφεύγει τα χτυπήματα περισσότερο με την κίνηση του σώματός του, αντί της συνηθισμένης παθητικής άμυνας. Συνήθιζε να απευθύνεται με υπεροπτικό και ειρωνικό ύφος προς τους αντιπάλους του, υιοθετώντας για τον εαυτό του το παρατσούκλι "ο Μέγιστος" (The Greatest). Ιστορική έχει μείνει η φράση με την οποία αυτοχαρακτηριζόταν: "πετάω σαν πεταλούδα, τσιμπάω σαν μέλισσα".
Στις 25 Φεβρουαρίου του 1964, διεκδίκησε για πρώτη φορά με επιτυχία από τον Σόνι Λίστον τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή και την επομένη της νίκης του ανακοίνωσε πως είχε προσχωρήσει στους "Μαύρους Μουσουλμάνους", μια ακραία οργάνωση που αποκαλούσε "δαίμονα" τη λευκή φυλή. Λίγες μέρες αργότερα ο πνευματικός του καθοδηγητής, Ελάιζα Μοχάμεντ, του έδωσε το όνομα Μοχάμεντ Αλί. "Πλέον δεν χρειάζεται να είμαι αυτός που θέλετε εσείς να είμαι. Είμαι ελεύθερος να είμαι αυτός που θέλω εγώ" ήταν τα πρώτα του λόγια ως Αλί προς τους δημοσιογράφους.
Τα επόμενα χρόνια ο Αλί κυριάρχησε στους αγωνιστικούς χώρους όπως λίγοι πυγμάχοι στην ιστορία του αθλήματος. Υπερασπίστηκε με επιτυχία τον τίτλο του πετυχαίνοντας επιβλητικές νίκες επί σπουδαίων πυγμάχων όπως ο Λίστον, ο Φλόιντ Πάτερσον, ο Χένρι Κούπερ και ο Μπράιαν Λόντον. Για να καταλάβετε για τί «μηχανή» μιλάμε, στις 14 Νοεμβρίου του 1966, στην αναμέτρησή του με τον Κλίβελαντ Γουίλιαμ, σε μόλις τρεις γύρους, πρόλαβε να χτυπήσει τον αντίπαλό του περισσότερες από εκατό φορές, τον σώριασε τέσσερις φορές, ενώ ο ίδιος δέχθηκε μόλις τρία χτυπήματα.
Τον Απρίλιο του 1967, στη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, αρνήθηκε να καταταγεί στον αμερικανικό στρατό για θρησκευτικούς λόγους, δηλώνοντας πως "δεν είχε καμία διένεξη με τους Βιετκόνγκ". Για τη στάση του αυτή, αντιμετώπισε έντονη κριτική από μεγάλη μερίδα της αμερικανικής κοινής γνώμης, ενώ του αφαιρέθηκε ο τίτλος του πρωταθλητή και η πυγμαχική άδεια. Αποκλείστηκε από κάθε αθλητική διοργάνωση των Ηνωμένων Πολιτειών για τριάμισι χρόνια, ενώ καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκισης, ποινή που αναιρέθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα από το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ.
Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, ο Μοχάμεντ Αλί ξεχώρισε για τη στάση του σε θέματα σχετικά με την ελευθερία και τα δικαιώματα των Αφροαμερικανών, ασκώντας μεγάλη επιρροή στην αμερικάνικη προοδευτική νεολαία. Όσο συνέβαιναν όλα αυτά, οι διοργανωτές αγώνων επαγγελματικού μποξ προσπαθούσαν να βρουν τον διάδοχο του Μοχάμεντ Αλί. Και δεν άργησαν να τον ανακαλύψουν στο πρόσωπο – ή μάλλον στις γροθιές – του Τζο Φρέιζερ.
JOE FRAZIER – "SMOKIN’ JOE"
Ο Joseph William Frazier γεννήθηκε (12-1-1944) στο Μποφόρ της Νότιας Καρολίνας και ξεκίνησε την πυγμαχία στην ηλικία των 15 ετών. Τον ανακάλυψε ένας προπονητής του μποξ στη Φιλαδέλφεια, όταν τον είδε να χτυπάει με τις γροθιές του τα κρεμασμένα από τα τσιγκέλια σφαχτά στην κρεαταγορά όπου εργαζόταν (από εκεί εμπνεύστηκε την ανάλογη σκηνή του "Ρόκυ" ο Σιλβέστερ Σταλόνε). Το αποκορύφωμα της ερασιτεχνικής του καριέρας ήταν η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου το 1964 στους Ολυμπιακούς αγώνες του Τόκιο στην κατηγορία των βαρέων βαρών, όπου στον τελικό νίκησε τον Γερμανό αντίπαλό του Χανς Χούμπερ αν και είχε σπασμένο τον αριστερό του αντίχειρα.
Ο Joe, που του άρεσε να μασάει ένα κομμάτι ταμπάκο γιατί του θύμιζε τον πάτερα του (από όπου και το "Smokin’"), ήταν μια πραγματικά ασταμάτητη δύναμη της φύσης. Δεν είχε κάποια ιδιαίτερη τεχνική, όμως οι γροθιές του μπορούσαν να διαλύσουν οποιονδήποτε αντίπαλο. Τα περιβόητα "hooks" του (κλειστά γωνιακά χτυπήματα, κροσέ δηλαδή αλλά από πολύ κοντινή απόσταση) ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο όπλο του. Γιατί το πρώτο του χαρακτηριστικό, αυτό που τον έκανε να ισοσκελίζει την έλλειψη τεχνικής του, ήταν η απίστευτη αντοχή του στα χτυπήματα των αντιπάλων του.
Ένας από τους μεγαλύτερους "αγκισέρ" (γαλλικός πυγμαχικός όρος για τους μποξέρ που αντέχουν τα χτυπήματα και απαντούν άμεσα με δικά τους) όλων των εποχών, ο σκληροτράχηλος Φρέιζερ ήταν το απόλυτο άκρο – αντίθετο του Αλί, όχι μόνο σαν στιλ αλλά και σαν χαρακτήρας και προσωπικότητα. Πυγμαχούσε πάντοτε σκυφτός, κινώντας συνεχώς τα χέρια του και μόλις έβρισκε το κενό για να εξαπολύσει το "hook" του, δεν σταματούσε να χτυπάει παρά μόνο όταν σώριαζε κάτω τον αντίπαλό του. Ήταν ακριβώς το στιλ που εξόργιζε έναν "όρθιο" μποξέρ όπως ο Αλί.
Έξω από τα ρινγκ ο Τζο ήταν ένας απλός, σεμνός, χαμηλών τόνων οικογενειάρχης, που πήγαινε ανελλιπώς στην εκκλησία της περιοχής του και ήταν πάντοτε προσιτός στον απλό κόσμο. Οι αντι – Αλί φίλαθλοι βρήκαν στον Φρέιζερ τον ιδανικό εκπρόσωπό τους, αν και ο ίδιος ο Joe κατ’ επανάληψη δήλωνε πως δεν του άρεσε να τον "χρησιμοποιούν" ως "αντί" οποιουδήποτε. Στις 16 Φεβρουαρίου του 1970 ο Φρέιζερ κέρδισε τον Τζίμι Έλις στη Νέα Υόρκη και πήρε επίσημα τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή βαρέων βαρών. Ο Αλί δεν είδε με καλό μάτι την εξέλιξη αυτή και σε κάθε ευκαιρία τόνιζε στα μίντια πως ο μοναδικός και πραγματικός πρωταθλητής ήταν ο ίδιος.
Οι δυο αθλητές διέφεραν 100% μεταξύ τους. Το κλειδί για την επιτυχία του Αλί ήταν η ταχύτητά του. Διέθετε γρήγορα σαν την αστραπή χέρια και το αριστερό του "jab" (χτύπημα με μικρό άλμα) μπορούσε να κρίνει έναν αγώνα. Επίσης είχε την ικανότητα να αποφεύγει τις γροθιές του αντιπάλου του χρησιμοποιώντας πολύ τα πόδια. Τα μεγάλα όπλα του Φρέιζερ ήταν το αριστερό του "hook" και η αδάμαστη θέλησή του για νίκη. Ένας αγώνας εναντίον του Smokin’ Joe ήταν πραγματικός πόλεμος. "Αν τον χτυπήσεις, θα του αρέσει. Αν τον ρίξεις κάτω, απλά θα τον λυσσάξεις", είχε πει για τον Φρέιζερ ο μεγάλος George Foreman.
Ο Αλί αποκαθίσταται
Το καλοκαίρι του 1970 η πολιτεία της Τζόρτζια εξέδωσε μια πυγμαχική άδεια στο όνομα του Μοχάμεντ Αλί και ο πρώην πρωταθλητής στους επόμενους μήνες πήρε μέρος σε 4 αγώνες ώστε να ξαναβρεί την χαμένη του φόρμα, αφού είχε συμπληρώσει 3,5 χρόνια μακριά από τα ρινγκ. Τον Δεκέμβριο του 1970 ο Αλί αντιμετώπισε έναν από τους ισχυρότερους μποξέρ της εποχής, τον Αργεντίνο Όσκαρ Μποναβένα, και πέτυχε με νοκ άουτ την 30η του σερί νίκη.
Λίγες μέρες αργότερα, ένας δικαστής της Νέας Υόρκης αποφάσισε πως η αφαίρεση της πυγμαχικής άδειας του Αλί ήταν παράνομη και καταχρηστική και διέταξε άμεση επανόρθωση. Όλα πλέον ήταν έτοιμα για τη μεγάλη συνάντηση με τον Φρέιζερ, η οποία ορίστηκε για την 8η Μαρτίου του 1971. Ο Αλί είχε μπροστά του τρεις μήνες για να προετοιμάσει το "come-back" του.
1. Ali – Frazier I (“The Fight of the century”)
Νέα Υόρκη, Madison Square Garden, 8/3/1971
Η πρώτη μεγάλη συνάντηση ανάμεσα στους δυο μποξέρ πραγματοποιήθηκε στο "Madison Square Garden" της Νέας Υόρκης. Ο κάθε ένας τους είχε συμφωνηθεί να εισπράξει 2,5 εκατομμύρια δολάρια ανεξαρτήτως αποτελέσματος, το μεγαλύτερο ποσό που είχε δοθεί μέχρι τότε στην ιστορία του αθλητισμού για έναν μόνο αγώνα. 50 κράτη είχαν αγοράσει τα τηλεοπτικά δικαιώματα, ενώ η αναμετάδοση έγινε σε 12 διαφορετικές γλώσσες. Τον αγώνα παρακολούθησαν συνολικά 300 εκατομμύρια τηλεθεατές σε όλον τον κόσμο, περισσότεροι από όσους είχαν δει το πρώτο βήμα του ανθρώπου στο φεγγάρι δυο χρόνια πριν.
Ο Μοχάμεντ Αλί είχε πλεονέκτημα 9 πόντων στο ύψος (1.91 έναντι 1.82 του αντιπάλου του) και 18 πόντων στο άνοιγμα των χεριών (2.03 έναντι 1.85 του Φρέιζερ), ενώ ζύγιζε 97,5 κιλά. Ο Φρέιζερ ζυγίστηκε στα 93,2 κιλά. Μπροστά στους 20.445 θεατές που είχαν κατακλύσει το MSG, ο Αλί παρουσιάστηκε καλύτερος στους 3 πρώτους γύρους, όμως ο Φρέιζερ μετά από κάθε jab που δεχόταν, έδινε συνεχόμενα δυνατά hooks στο σώμα του αντιπάλου του ώστε να τον κουράσει και να τον κάνει πιο αργό. Ο αριθμός των χτυπημάτων εκατέρωθεν ήταν τόσο μεγάλος, που μπορεί να συγκριθεί μόνο με μικρότερες κατηγορίες.
Από τον 4ο γύρο και μετά ο Αλί σταμάτησε να χορεύει. Ο Φρέιζερ, που πλέον είχε ισορροπήσει την κατάσταση, θύμιζε μανιακό. Έριχνε σε κάθε γύρο τόσα χτυπήματα – σχεδόν αποκλειστικά hooks – όσα ρίχνουν μποξέρ της ίδιας κατηγορίας σε έναν ολόκληρο αγώνα. Οι ειδικοί υποστηρίζουν πως το "μομέντουμ" του αγώνα άλλαξε στον 9ο γύρο, μετά από ένα απίστευτο μπαράζ αριστερών-δεξιών hooks που εξαπέλυσε ο Φρέιζερ. Στον 10ο γύρο ο Φρέιζερ άρχισε να πετάει τον αντίπαλό του στα σκοινιά, κάτι που συνέβαινε για πρώτη φορά στην καριέρα του Αλί.
49 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη του 11ου γύρου, ο Φρέιζερ προειδοποίησε εξαπολύοντας δυο συνεχόμενα αριστερά hooks στο πρόσωπο του Αλί. Στον 14ο γύρο ο Αλί έκανε ένα σοβαρό λάθος τακτικής: ξόδεψε ότι είχε και δεν είχε σε μια φοβερή επίθεση, δίνοντας μερικές από τις καλύτερες γροθιές του, χωρίς όμως ουσιαστικό αποτέλεσμα. Μόλις στο 25ο δευτερόλεπτο του 15ου γύρου, ο Αλί άφησε τελείως εκτεθειμένη τη δεξιά του πλευρά. Ο Φρέιζερ χωρίς δεύτερη σκέψη έστειλε έναν αριστερό κεραυνό πάνω στο σαγόνι του αντιπάλου του, γκρεμίζοντάς τον με ορμή, ανάσκελα, με τα πόδια στον αέρα. Ήταν μόλις η τρίτη φορά που συνέβαινε κάτι τέτοιο στη διάρκεια της καριέρας του Αλί.
Ο αριστερός κεραυνός του Φρέιζερ έχει προσγειωθεί στο σαγόνι του Αλί, ο οποίος θα σωριαστεί στο ρινγκ.
Εκεί τελείωσαν όλα. Ο Αλί, φανερά ζαλισμένος, σηκώθηκε, άντεξε μέχρι το τελευταίο καμπανάκι, αλλά δεν μπόρεσε να ανατρέψει την κατάσταση. Η απόφαση ήταν ομόφωνη (9-6, 11-4, 8-6 οι βαθμολογίες των τριών κριτών, όλες υπέρ του Φρέιζερ). Ο αγώνας ήταν τόσο βίαιος που οι δυο πυγμάχοι μεταφέρθηκαν κατευθείαν στο νοσοκομείο για νοσηλεία. Ο Smokin’ Joe διατήρησε τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή (τον έχασε με τη σειρά του από τον George Foreman to 1973) και ο Αλί χρειάστηκε να περιμένει τρία ακόμη χρόνια μέχρι να καταφέρει να ξαναπάρει τον τίτλο, αυτή τη φορά το 1974 από τον Foreman στο Ζαΐρ.
Βίντεο: Highlights από την πρώτη συνάντηση μεταξύ Αλί και Φρέιζερ στο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης, στις 8 Μαρτίου του 1971.
2. Ali – Frazier IΙ
Νέα Υόρκη, Madison Square Garden, 28/1/1974
Εννέα μήνες πριν το ιστορικό "Rumble in the Jungle" της Κινσάσα, εκεί όπου ο Αλί ξαναπήρε τον παγκόσμιο τίτλο από τον George Foreman, ξαναβρέθηκαν αντιμέτωποι για δεύτερη φορά οι Αλί και Φρέιζερ. Ο αγώνας φιλοξενήθηκε και πάλι στο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης και το έπαθλο δεν ήταν άλλο – πέρα από τα χρήματα – από το δικαίωμα του νικητή να διεκδικήσει τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή από τον Foreman. Οι ειδικοί θεωρούν τον συγκεκριμένο αγώνα κατώτερο του πρώτου και του τρίτου, όμως η δίψα του Αλί για εκδίκηση ήταν ασυγκράτητη. Μην ξεχνάμε ότι επρόκειτο για την πρώτη ήττα της καριέρας του.
Λίγες μέρες πριν τη συνάντηση, οι δυο πυγμάχοι βρέθηκαν στα στούντιο του ABC στη Νέα Υόρκη, για να αναλύσουν τον πρώτο τους αγώνα στην εκπομπή Wide World of Sports. Όταν κάποια στιγμή ο Φρέιζερ έδειξε ένα χτύπημα στον 10ο γύρο, λέγοντας ότι από εκείνη τη στιγμή πήρε το επάνω χέρι, ο Αλί έχασε την ψυχραιμία του και τον αποκάλεσε άσχετο. Ένας έξαλλος Φρέιζερ ζήτησε το λόγο και κουβέντα στην κουβέντα οι δυο τους πιάστηκαν στα χέρια, με τους φουκαράδες του στούντιο να προσπαθούν μάταια να τους χωρίσουν. Η πυγμαχική ομοσπονδία τους επέβαλλε πρόστιμο και η συνέχεια δόθηκε πάνω στο ρινγκ.
Ο πιο γυμνασμένος Αλί (96.2 κ.) είχε προετοιμαστεί ειδικά για να αποφεύγει τα αριστερά hooks του αντιπάλου του, γυρνώντας συνεχώς προς τη δεξιά πλευρά και εξαπολύοντας τους δικούς του συνδυασμούς χτυπημάτων. Στο τέλος του 2ου γύρου ο Αλί προσγείωσε στο πρόσωπο του Φρέιζερ ένα δεξί cross, αλλά δεν μπόρεσε να συνεχίσει την επίθεσή του, επειδή ο διαιτητής νόμισε κατά λάθος ότι άκουσε το καμπανάκι. Κάθε φορά που ο Φρέιζερ πλησίαζε κοντά για να ρίξει τα hooks του, ο Αλί τον αγκάλιαζε και του έκοβε την επαφή.
Έχοντας εκνευρίσει τον αντίπαλό του, ο Αλί άλλαξε τελείως την τακτική του στους 3 τελευταίους γύρους, ανταλλάσσοντας με τον Φρέιζερ συνεχόμενα χτυπήματα και παίρνοντας ακόμα περισσότερα σημεία. Η ρεβάνς είχε αποδειχτεί πολύ πιο εύκολη από όσο περίμεναν οι ειδικοί και οι θεατές. Οι κριτές ομόφωνα έδωσαν τη νίκη στον Αλί (6-5, 7-4, 8-4). Εννιά μήνες αργότερα, ο Αλί "ξυλοφόρτωσε" στο Ζαΐρ τον Foreman και με νοκ άουτ στον 8ο γύρο έγινε και πάλι ο παγκόσμιος πρωταθλητής.
Βίντεο: Highlights από τη δεύτερη συνάντηση μεταξύ Αλί και Φρέιζερ στο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης, στις 28 Ιανουαρίου του 1974.
3. Ali – Frazier IΙI (“The Thrilla in Manila”)
Μανίλα, Quezon City, Araneta Coliseum, 1/10/1975
Ο τρίτος και τελευταίος αγώνας των δυο μεγάλων πρωταθλητών ήταν η κορύφωση της αντιπαλότητάς τους και μια από τις πιο θρυλικές στιγμές της πυγμαχικής ιστορίας. Το Θρίλερ στη Μανίλα έφερε και τους δυο πρωταγωνιστές στα όριά τους. «Δεν ένιωσα ποτέ πριν τόσο κοντά στον θάνατο», δήλωσε αμέσως μετά τη λήξη ο Αλί, ενώ ο Φρέιζερ τελείωσε τον αγώνα κυριολεκτικά τυφλός! Ο δικτάτορας των Φιλιππίνων Φέρντιναντ Μάρκος, προσφέρθηκε να φιλοξενήσει στη χώρα του μια τρίτη αναμέτρηση, θέλοντας να προσφέρει στους υπηκόους του «άρτο και θεάματα».
Ο ατζέντης Don King αποδέχτηκε την πρόσκληση και αμέσως μετά άρχισε η προετοιμασία των δυο αντιπάλων. Ο Φρέιζερ αφοσιώθηκε στην προπόνηση για να παρουσιαστεί όσο πιο έτοιμος σε αυτόν που θα ήταν ο τελευταίος μεγάλος του αγώνας. Ήταν αποφασισμένος να "τιμωρήσει" τον Αλί για όσα υποτιμητικά είχε πει κατά καιρούς για τον ίδιο και ιδιαίτερα για το γεγονός ότι τον αποκαλούσε "άσχημο και ηλίθιο γορίλα". Ο Φρέιζερ είχε στηρίξει τόσο ηθικά όσο και οικονομικά τον Αλί, την περίοδο που του είχε αφαιρεθεί η άδεια πυγμαχίας και είχε παρακαλέσει προσωπικά τον πρόεδρο Νίξον να αποκαταστήσει τον μεγάλο του αντίπαλο. Θεωρούσε λοιπόν τη συμπεριφορά του Αλί ένδειξη αγνωμοσύνης.
Το Araneta Coliseum όπου διεξήχθη το "Thrilla in Manila"
Εκείνη την εποχή ο Αλί φαινόταν περισσότερο απασχολημένος με το φλερτ του για την Veronica Porsche (μετέπειτα σύζυγό του) και λιγότερο για τη σωστή προετοιμασία του ενόψει του αγώνα με τον Φρέιζερ. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Τύπος αποκαλούσε το γυμναστήριό του "The Ali Circus", ενώ ο ίδιος ο Αλί φαινόταν καθησυχασμένος από τους ειδικούς του αθλήματος, οι οποίοι υποστήριζαν ότι ο Φρέιζερ είχε «αδειάσει» τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά μετά την τελευταία του αναμέτρηση με τον Foreman, ενάμιση χρόνο πριν, όταν και είχε χάσει τον παγκόσμιο τίτλο στην Τζαμάικα.
O Αλί συνέχισε να προκαλεί τον Φρέιζερ και μάλιστα λίγες μέρες πριν τον αγώνα, παρουσιάστηκε σε μια συνέντευξη Τύπου γρονθοκοπώντας ένα ελαστικό ομοίωμα γορίλα, λέγοντας στους δημοσιογράφους τα θρυλικά πλέον λόγια που έδωσαν και την ονομασία στην τελευταία τους συνάντηση: "It’s gonna be a chilla and a killa and a thrilla, when I get that gorilla in Manila". Έτσι όταν οι δυο αντίπαλοι έφτασαν στις Φιλιππίνες, ο Φρέιζερ ήταν εξοργισμένος και καλά προετοιμασμένος, ενώ ο Αλί ήταν υπερβολικά σίγουρος για τον εαυτό του και σχεδόν απροετοίμαστος.
Ο Αλί προκαλεί τον Φρέιζερ μιμούμενος τις κινήσεις του γορίλα!
Ο αγώνας 15 γύρων είχε προγραμματιστεί για το πρωί της 1ης Οκτωβρίου, ώστε με τη διαφορά της ώρας να συμπέσει με τις ζώνες υψηλής θεαματικότητας στις ΗΠΑ και τον Δυτικό κόσμο. Το πρώτο καμπανάκι ήχησε στις 11 παρά δέκα τοπική ώρα. Ο Αλί είχε πει στους προπονητές του ότι θα κατάπινε τον Φρέιζερ. Ο σκοπός του ήταν να τελειώσει γρήγορα τον αγώνα, γνωρίζοντας κατά βάθος ότι δεν ήταν έτοιμος για να φτάσει μέχρι και τον 15ο γύρο. Ξέροντας ότι ο Φρέιζερ ξεκινούσε σε χαμηλό τέμπο, δεν ακολούθησε την προσφιλή του τακτική να χορεύει και να αποφεύγει με την ταχύτητά του τον αντίπαλό του, αντίθετα επιτέθηκε κατευθείαν εξαπολύοντας συνδυασμούς χτυπημάτων, πολλά από τα οποία πέτυχαν τον Φρέιζερ.
Προς μεγάλη όμως έκπληξη όλων, αντί ο Φρέιζερ να οπισθοχωρήσει, στήθηκε προκλητικά μπροστά στον Αλί, σα να ζητούσε περισσότερα χτυπήματα, χωρίς βέβαια να χάνει παράλληλα την ευκαιρία να εκσφενδονίζει τα τρομερά του hooks στο κορμί του αντιπάλου του. Τα jabs που δεχόταν ο Φρέιζερ ήταν φοβερά, δεν προκαλούσαν όμως την πτώση του και η αντοχή του έκανε τόσο έξαλλο τον Αλί, ώστε στο τέλος του 4ου γύρου τού φώναξε: "Ηλίθιο κούτσουρο!" Η κούραση άρχισε να κάνει τα σημάδια της εμφανή στον Αλί και η πρωτοβουλία φάνηκε να περνάει στην άλλη πλευρά. Στην αρχή του 7ου γύρου ο Αλί είπε στον Φρέιζερ: "Τζο μου είχαν πει ότι ήσουν ξοφλημένος" και εκείνος του απάντησε: "σου είπαν ψέματα!"
Σιγά σιγά τα αριστερά hooks του Φρέιζερ άρχισαν να γέρνουν την πλάστιγγα προς το μέρος του, όμως γρήγορα έγινε σαφές ότι κανείς από τους δυο δεν είχε σκοπό να υποχωρήσει. Οι στρατηγικές και οι τακτικές που εφαρμόστηκαν μέχρι τον 10ο γύρο, εξαφανίστηκαν και έδωσαν τη θέση τους σε μια μάχη μέχρις εσχάτων ανάμεσα σε δυο πυγμάχους που τους κράταγε όρθιους το πείσμα, η θέληση, το κουράγιο και το πνεύμα του νικητή. Τα χτυπήματα έπεφταν κυριολεκτικά βροχή μέσα στην αφόρητη ζέστη που επικρατούσε στο Araneta Coliseum και οι θεατές παρακολουθούσαν μαγνητισμένοι την τιτανομαχία.
Στον 11ο γύρο ο Φρέιζερ μείωσε την ένταση των επιθέσεών του, φανερά πλέον και αυτός κουρασμένος. Ο Αλί επέστρεψε στον γνώριμο χορό του και το τέλος του γύρου βρήκε τον Φρέιζερ με δυο σχισμές στη θέση των ματιών του. Στη συνέχεια ο Αλί εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι ο αντίπαλός του δεν έβλεπε καθόλου από το δεξί του μάτι και τον σφυροκόπησε με δεξιές γροθιές, μέχρι που στη μέση του 13ου γύρου ένας ακόμα τρομερός συνδυασμός χτυπημάτων του, εκσφενδόνισε στο κοινό την προστατευτική μασέλα του Φρέιζερ, αφήνοντάς τον απροστάτευτο (αφού αλλαγή επιτρέπεται μόνο στο τέλος του γύρου) για τα επόμενα δυο λεπτά στις ορέξεις του Αλί.
Όταν ακούστηκε το καμπανάκι, ο Φρέιζερ είχε πρηστεί σε όλο το πρόσωπο και τα χτυπήματα είχαν κόψει άσχημα το στόμα του. Ο προπονητής του Φρέιζερ, Eddie Futch, θέλησε να ζητήσει διακοπή του αγώνα, όμως ο πυγμάχος του αρνήθηκε, ζητώντας του έναν ακόμα γύρο. Με το που άρχισε ο 14ος γύρος, ο Φρέιζερ ήταν σχεδόν τυφλός και δέχτηκε έναν ακόμα καταιγισμό χτυπημάτων από τον αντίπαλό του. Αργότερα έγινε γνωστό ότι ο Φρέιζερ είχε καταρράκτη στο αριστερό του μάτι, πράγμα που σημαίνει ότι στους τελευταίους 4 γύρους αγωνιζόταν χωρίς να βλέπει απολύτως τίποτα!
Ο Αλί, τελείως εξαντλημένος και με τρομερούς πόνους σε όλο το κορμί του, εξαπέλυσε τις τελευταίες γροθιές του στον Φρέιζερ, ο οποίος όμως αρνιόταν πεισματικά να πέσει κάτω. Μόλις ακούστηκε το καμπανάκι και βλέποντας ότι ο Φρέιζερ δεν είχε πλέον όραση, άρα δεν μπορούσε να χτυπήσει τον αντίπαλό του, αλλά και φοβούμενος πιο δυσάρεστα ενδεχόμενα, ο Eddie Futch έκανε νόημα στον διαιτητή ότι ο αγώνας τελείωσε. Η κραυγή του Φρέιζερ "I want him boss", δεν άλλαξε την απόφαση του προπονητή του, ο οποίος απάντησε στον αθλητή του: "It’s all over. No one will forget what you did here today" (Όλα τελείωσαν. Κανείς δεν θα ξεχάσει τι έκανες εδώ σήμερα). Οι κριτές έδωσαν τη νίκη στον Αλί με τεχνικό νοκ άουτ.
"Ο Αλί είναι ακόμα ο Μέγιστος". Ο τίτλος της Daily Mirror μετά τον αγώνα στη Μανίλα (1/10/1975)
Λίγα λεπτά αργότερα, ο νικητής δήλωνε στους δημοσιογράφους: "Ο Τζο Φρέιζερ, θα το πω σε όλο τον κόσμο τώρα, βγάζει τον καλύτερο μποξέρ από μέσα μου. Σας το λέω τώρα, πρόκειται για έναν μεγάλο άντρα, ο Θεός να τον ευλογεί. Μαζί με εμένα, είναι ο μεγαλύτερος πυγμάχος όλων των εποχών…"
Και οι δυο αντίπαλοι είναι σήμερα μέλη του International Boxing Hall of Fame (ο Φρέιζερ πέθανε τον Νοέμβριο του 2011). Το αμερικανικό καλωδιακό κανάλι ESPN ψήφισε το "Thrilla in Manila" ως το 5ο σημαντικότερο αθλητικό (και κορυφαίο πυγμαχικό) γεγονός των ΗΠΑ στον 20ό αιώνα. Η συντριπτική πλειοψηφία των ειδικών της πυγμαχίας θεωρούν την πρώτη και την τρίτη συνάντηση των Αλί και Φρέιζερ, μαζί με το "Rumble in the Jungle" (Ali vs Foreman) ως τους κορυφαίους αγώνες της ιστορίας της επαγγελματικής πυγμαχίας.
Βίντεο: Highlights από τον τρίτο και τελευταίο αγώνα μεταξύ Αλί και Φρέιζερ στο Araneta Coliseum της Μανίλα, την 1η Οκτωβρίου 1975.
Και λίγες... κοκορομαχίες!
Αλί: "Έφαγε τέτοιο ξύλο ο Τζο που όπως βλέπετε είναι ακόμα στο νοσοκομείο" (στην έξοδό του από το νοσοκομείο όπου βρισκόταν για νοσηλεία μετά τον πρώτο αγώνα και ενώ ο Φρέιζερ παρέμενε ακόμα σε αυτό).
Φρέιζερ: "Ξεχείλισα από οργή όταν είδα τον Άλι να ανάβει τον βωμό με την ολυμπιακή φλόγα στην Ατλάντα. Πολύ θα ήθελα να τον πετάξω μέσα (!!!)".
Αλί: "Ο Φρέιζερ; Πρόκειται για έναν άσχημο, ηλίθιο γορίλα, έναν θείο Τομ".
Φρέιζερ: "Εμένα αποκάλεσε θείο Τομ; Ποιός, αυτός που προσέλαβε λευκό δικηγόρο για να βγει από τη φυλακή;"
Αλί: "Ζητώ συγνώμη από τον Φρέιζερ για όσα υποτιμητικά έχω πει για αυτόν στο παρελθόν" (στους New York Times το 2001). Ο Φρέιζερ όταν το πληροφορήθηκε, απάντησε πως δεν δέχεται τη συγνώμη γιατί δεν απευθύνεται στον ίδιο, αλλά στην εφημερίδα. Και όταν ο Άλι το έμαθε, πήρε πάλι τους New York Times και είπε στον συντάκτη που είχε κάνει και την προηγούμενη δήλωση: "Άμα ξαναδείς τον Φρέιζερ, πες του ότι παραμένει ένας άσχημος, ηλίθιος γορίλας (!!!)".
Φρέιζερ: "Αυτοαποκαλείται ο Μέγιστος. Αλλά δεν είναι ο Μέγιστος. Αποστολή μου είναι να του δείξω πόσο έξω έχει πέσει ο παρανοημένος εγωισμός του. Και να του το χτυπήσω στα μούτρα" (λίγες μέρες πριν τον πρώτο αγώνα).
Πηγές: espn.go.com, saddoboxing.com, ibhof.com, boxrec.com, wiki
Ευχαριστώ πολύ τον Μάκη Κολέθρα (βετεράνο πρωταθλητή πυγμάχο) για την πολύτιμη βοήθειά του στην κατανόηση τεχνικών όρων.
Βίντεο: Οι τρεις αγώνες ανάμεσα στον Αλί και τον Φρέιζερ
Βίντεο: Ο Αλί και ο Φρέιζερ πιάνονται στα χέρια μέσα στο στούντιο του ABC, στην εκπομπή Wide World of Sports, 2 μόλις μέρες πριν τον δεύτερο αγώνα τους (26/1/1974). Η μανούρα αρχίζει στο 1:50.