Και να! Λεβέντες, παλικάρια όμορφα μαρτυρούν και χαρίζουν τα νιάτα τους στην Ελλάδα.
Ένας τέτοιο υπήρξε ο Κωνσταντίνος Κατσίφας, ο όποιος έδωσε μαρτυρία για την πατρίδα του, την μεγαλύτερη αγαπημένη του.
Δεν ντρεπόταν, δεν φοβόταν, δεν κρύφτηκε ποτέ.
Ύψωνε την Ελληνική σημαία στο χωριό του, την ύψωσε και ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου 2018 και βρέθηκε ήρωας στην αιωνιότητα.
Δεν θέλησε να σκοτώσει, αλλά θέλησε να σκοτωθεί για τον «σκλαβωμένο» Έλληνα.
Ήταν σίγουρος για την απόφασή του, γιατί είχε καρδιά ελεύθερη.
Η θυσία του παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις αν αναλογιστεί κανείς την χωρίς ιδανικά, αξίες και πρότυπα ζωή μας.
Δύσκολη εποχή για ήρωες και αγίους. Ναρκο-κατευθυνόμενη.
Ο Κωνσταντίνος γίνεται ίνδαλμα, καμάρι και υψώνει στις ψυχές των νέων λάβαρα με μηνύματα.
Ένας αλήτης άγιος
Στον χαμογελαστό ήρωα Κωνσταντίνο
Κατσίφα
Ένας αλήτης άγιος
ξανάβαψε το χώμα της Ηπείρου
με πορφυρή αντρειωσύνη.
Ήταν ένας ακόμη τρελός
που δεν υποτάχθηκε
στην αλβανική παραφροσύνη.
Ηχήστε τις καμπάνες
να βγει ο κόσμος έξω,
σείεται η πλάση όλη.
Βγείτε Έλληνες στους δρόμους
μοσχοβολάει ο ουρανός
από αγιόκλημα και λεβεντιά.
Ένας πανέμορφος αετός
άνοιξε τις φτερούγες του
στους λόφους των ηρώων.
Θυσία για την σημαία του,
για τα γαλανόλευκα ιδανικά του.
Γέμισε η χώρα μας αίμα αθώων.
Ηχήστε τα σήμαντρα
να βγει ο κόσμος έξω,
γιορτάζουμε την θυσία
και την Ανάσταση μαζί.
Σήμερα δακρύζει ο ήλιος
και τα κορίτσια κλαίνε.
Μέσα στο λευκό του φέρετρο
χαμογελά ο άγιος αλήτης μας
και γέρνει πάνω του η Ελλάδα.
Του κατέβασαν την σημαία
μα την ανέβασε στις ψυχές μας.
Αμάραντο το χαμόγελο του,
Αθάνατος!
«Τ’
αντρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δε λογιέται»!
(επιγραφή στα “Φυλακισμένα Μνήματα” της Λευκωσίας)
Βάσω Ρουμελή
Από το βιβλίο «Προσκυνητής» εκδόσεις Ινφογνώμων 2019