(Εναλλακτικός τίτλος: Μια ερωτική εξομολόγηση, όπως θα έπρεπε να είναι.)
Θέλω να έρθει μια ζεστή νύχτα, να πάρω τους δρόμους με τα πόδια. Να περπατήσω τους γνώριμους παλιούς αλλά και τους καινούργιους.
Στους παλιούς θέλω να σταθώ.
Να περάσω σαν αερικό σε σκηνές που έζησα, να διορθώσω διαλόγους, να πω αυτά που δεν ξεστόμισα ποτέ....
Να πω ευχαριστώ για πράγματα που θεωρούσα δεδομένα. Να αγκαλιάσω εκεί που είχα γυρίσει την πλάτη. Να αφήσω τα δάκρυα να τρέξουν όπου ζορίστηκα και εκεί που έκλαψα να πάω να μου τα σκουπίσω και να μου πω "Μη κλαις, το γιατί θα το καταλάβεις αργότερα".
Το τώρα μου είναι το αργότερα του τότε. Τώρα, ξέρω τι έπρεπε να είχα κάνει κάθε δευτερόλεπτο του τότε, μα αυτή η γνώση δεν μου έδωσε τη σοφία να μην κάνω λάθη στο τώρα μου.
Όταν σταματάνε ένα αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου για να κόψουν μια στραπατσαρισμένη παπαρούνα και να σου την προσφέρουν, χαμογέλασε και ξέχασε αυτό που σε είχε ενοχλήσει. Δεν θα το ξαναζήσεις, ίσως σου αγοράσουν λουλούδια, ίσως να σου κόψουν κιόλας, μα ποτέ δεν θα ξανασυμβεί σε εκείνο τον δρόμο και ποτέ δεν θα ξαναβρεθεί η ίδια παπαρούνα.
Πόσα λουλούδια νομίζεις ότι σου αναλογούν;
Θα πάω σε εκείνο το δρόμο, στο κέντρο της Αθήνας, που ήμουν τόσο προβληματισμένη που ξέχασα το λόγο που είχα βρεθεί εκεί, να ζητήσω και να πάρω μια συγνώμη, να πάρω πίσω λόγια και πράξεις και το κυριότερο να πω πόσο λυπάμαι. Θα πήγαινα λοιπόν από πάνω και θα μου έδινα ένα χαστούκι για να με βγάλω από την ξιπασιά μου, η οποία δεν μου επέτρεψε να κάνω τίποτα απ' όλα όσα όφειλα.
Θα πήγαινα όμως και σε ένα άλλο δρόμο, θα μου έβαζα τα χέρια στα αυτιά μου να με προφυλάξω από αυτά που θα άκουγα, θα με έπαιρνα από το χέρι και θα μου ψιθύριζα στο αυτί " Πάμε κοπέλα μου κάπου να χορέψεις, κάπου που θα γελάς".
Θα πήγαινα σε όλους τους δρόμους που δεν είχα θέση και θα με έπαιρνα μακρυά.
Τους καινούργιους θα τους περπατήσω με χαρά.
Με χαρά γιατί πάντα υπάρχουν καινούρια πράγματα να ζήσεις, να ακούσεις, να αισθανθείς. Σε κάποιους δρόμους θέλω να έχω ένα χέρι στον ώμο μου, σε άλλους ένα χέρι μεσα στο δικό μου και μερικούς θα ήθελα να τους περπατήσω μόνη.
Να μυρίσω νυχτολούλουδα, πορτοκαλιές ανθισμένες, να κοιτάζω τα φωτισμένα παράθυρα και να φτιάχνω ιστορίες που θα συμβαίνουν εκεί, μέσα στα φώτα. Να κλέψω ένα λουλούδι από μια γλάστρα και να μου το χαρίσω. Να χάσω την ανάσα μου, να αλλάξω τέμπο. Να την ξαναβρώ και να συνεχίσω.
Όσο και να περπατήσω στους παλιούς δρόμους, όσο και να προσπαθήσω νοερά να διορθώσω λάθη, δεν μπορώ να υποσχεθώ ότι δεν θα κάνω τα ίδια και στους καινούργιους. Θα θυμάμαι όμως να σου χαμογελώ κάθε τόσο. Δεν ξέρω αν θα υπάρχουν σε κάποια γωνιά στρωμένα ροδοπέταλα η αν θα περιμένουν δεινά. Μα δώσε μου την ευκαιρία να το διαπιστώσω. Δώσε μου καινούργιους δρόμους να περπατήσω. Δεν ξέρω αν μπορώ να αλλάξω το τρόπο που περπατάω, αλλά είναι μια καλή αρχή ότι για χάρη σου μπορώ να βάλω καινούρια παπούτσια για να τους περπατήσω. Αρκεί να είσαι εκεί. Πλάι μου.
33 και βλέπουμε...
Στους παλιούς θέλω να σταθώ.
Να περάσω σαν αερικό σε σκηνές που έζησα, να διορθώσω διαλόγους, να πω αυτά που δεν ξεστόμισα ποτέ....
Να πω ευχαριστώ για πράγματα που θεωρούσα δεδομένα. Να αγκαλιάσω εκεί που είχα γυρίσει την πλάτη. Να αφήσω τα δάκρυα να τρέξουν όπου ζορίστηκα και εκεί που έκλαψα να πάω να μου τα σκουπίσω και να μου πω "Μη κλαις, το γιατί θα το καταλάβεις αργότερα".
Το τώρα μου είναι το αργότερα του τότε. Τώρα, ξέρω τι έπρεπε να είχα κάνει κάθε δευτερόλεπτο του τότε, μα αυτή η γνώση δεν μου έδωσε τη σοφία να μην κάνω λάθη στο τώρα μου.
Όταν σταματάνε ένα αυτοκίνητο στην άκρη του δρόμου για να κόψουν μια στραπατσαρισμένη παπαρούνα και να σου την προσφέρουν, χαμογέλασε και ξέχασε αυτό που σε είχε ενοχλήσει. Δεν θα το ξαναζήσεις, ίσως σου αγοράσουν λουλούδια, ίσως να σου κόψουν κιόλας, μα ποτέ δεν θα ξανασυμβεί σε εκείνο τον δρόμο και ποτέ δεν θα ξαναβρεθεί η ίδια παπαρούνα.
Πόσα λουλούδια νομίζεις ότι σου αναλογούν;
Θα πάω σε εκείνο το δρόμο, στο κέντρο της Αθήνας, που ήμουν τόσο προβληματισμένη που ξέχασα το λόγο που είχα βρεθεί εκεί, να ζητήσω και να πάρω μια συγνώμη, να πάρω πίσω λόγια και πράξεις και το κυριότερο να πω πόσο λυπάμαι. Θα πήγαινα λοιπόν από πάνω και θα μου έδινα ένα χαστούκι για να με βγάλω από την ξιπασιά μου, η οποία δεν μου επέτρεψε να κάνω τίποτα απ' όλα όσα όφειλα.
Θα πήγαινα όμως και σε ένα άλλο δρόμο, θα μου έβαζα τα χέρια στα αυτιά μου να με προφυλάξω από αυτά που θα άκουγα, θα με έπαιρνα από το χέρι και θα μου ψιθύριζα στο αυτί " Πάμε κοπέλα μου κάπου να χορέψεις, κάπου που θα γελάς".
Θα πήγαινα σε όλους τους δρόμους που δεν είχα θέση και θα με έπαιρνα μακρυά.
Τους καινούργιους θα τους περπατήσω με χαρά.
Με χαρά γιατί πάντα υπάρχουν καινούρια πράγματα να ζήσεις, να ακούσεις, να αισθανθείς. Σε κάποιους δρόμους θέλω να έχω ένα χέρι στον ώμο μου, σε άλλους ένα χέρι μεσα στο δικό μου και μερικούς θα ήθελα να τους περπατήσω μόνη.
Να μυρίσω νυχτολούλουδα, πορτοκαλιές ανθισμένες, να κοιτάζω τα φωτισμένα παράθυρα και να φτιάχνω ιστορίες που θα συμβαίνουν εκεί, μέσα στα φώτα. Να κλέψω ένα λουλούδι από μια γλάστρα και να μου το χαρίσω. Να χάσω την ανάσα μου, να αλλάξω τέμπο. Να την ξαναβρώ και να συνεχίσω.
Όσο και να περπατήσω στους παλιούς δρόμους, όσο και να προσπαθήσω νοερά να διορθώσω λάθη, δεν μπορώ να υποσχεθώ ότι δεν θα κάνω τα ίδια και στους καινούργιους. Θα θυμάμαι όμως να σου χαμογελώ κάθε τόσο. Δεν ξέρω αν θα υπάρχουν σε κάποια γωνιά στρωμένα ροδοπέταλα η αν θα περιμένουν δεινά. Μα δώσε μου την ευκαιρία να το διαπιστώσω. Δώσε μου καινούργιους δρόμους να περπατήσω. Δεν ξέρω αν μπορώ να αλλάξω το τρόπο που περπατάω, αλλά είναι μια καλή αρχή ότι για χάρη σου μπορώ να βάλω καινούρια παπούτσια για να τους περπατήσω. Αρκεί να είσαι εκεί. Πλάι μου.
33 και βλέπουμε...
ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.