Χάρης Αττώνης
Από μικρός είχα διαπιστώσει ότι είχα μια ιδιαίτερη σεξουαλικότητά αλλά δεν αντιλαμβανόμουν ότι έπρεπε να κρύψω κάτι. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι έπαιζα με τις κούκλες που είχαν οι αδερφές μου, ενώ παρέα έκανα μόνο με κορίτσια. Ο πατέρας μου με απέρριψε από πολύ μικρή ηλικία, κάτι που δεν έχει αλλάξει μέχρι και σήμερα, οπότε μεγάλωσα με μόνα μου πρότυπα τις τρεις γυναίκες της οικογένειάς μου. Με μεγάλωναν με πολύ αγάπη χωρίς να μου στερήσουν τίποτα και στην μητέρα μου φαινόταν πολύ φυσικό που εγώ έπαιζα με τις κούκλες της αδερφής μου και εκείνη έπαιζε με τα αυτοκινητάκια μου. Δεν μου είχε πει κανείς να μην το κάνω και ευγνωμονώ την μητέρα μου γι αυτό. Μάλιστα όταν της έλεγαν οι φίλες της για εμένα, συνήθιζε να λέει ‘γιατί να μην παίζει με κούκλες; Οι πατεράδες δεν παίζουν με τα παιδιά τους;’
Το γεγόνος, όμως, ότι η συμπεριφορά μου ήταν διαφορετική, ότι δηλαδή δεν έπαιζα μπάλα στα διαλείμματα με τα άλλα αγόρια, αλλά έκανα κατακόρυφο, σκοινάκι και λάστιχο και ότι κάποιες φορές έφερνα τις κούκλες μου στο σχολείο, δεν άργησε να μου δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα. Ένα από τα πιο αστεία περιστατικά που μπορώ να θυμηθώ συνέβη όταν πήγαινα τρίτη δημοτικού. Καθόμουν με μια παρέα κοριτσιών και συζητούσαμε για τα μικρά μας πόνυ, και λέω: ‘Το δικό μου μικρό μου πόνυ είναι κίτρινο’! Εκείνη την ώρα, λοιπόν, περνούσε ένα από τα αγόρια της τάξης και μόλις το άκουσε, άρχισε να φωνάζει: ‘Κορίτσι, κορίτσι, είσαι κορίτσι, κορίτσι!’ και βγαίνει έξω και αρχίζει να τρέχει και να φωνάζει. ‘Ο Χάρης είναι κορίτσι’. Όταν γύρισα, λοιπόν, σπίτι ρώτησα τη μαμά μου ‘μαμα είμαι κορίτσι;’. Αυτό ήταν από τα πιο αστεία περιστατικά. Αρχικά, δεν μπορούσα να εξηγήσω γιατί συνέβαινε, ένοιωθα ότι αυτό που έκανα ήταν φυσιολογικό, περνώντας τα χρόνια, όμως, οι συμμαθητές μου γίνονταν όλο και πιο επιθετικοί. Άρχισαν να με σπρώχνουν, να μου πετάνε την μπάλα στο κεφάλι, να με κοροϊδεύουν φωναχτά. Και μόνο που θα περνούσα δίπλα από τις παρέες των αγοριών που δεν ανήκα, έτρωγα τρελό κράξιμο και αυτό με οδήγησε να περιθωριοποιηθώ, να κάνω παρέα μόνο με συγκεκριμένα άτομα, κάποιες φορές να φοβάμαι να πάω στο σχολείο. Σε αντίδραση όλων αυτών έγινα πιο επιθετικός, άρχισα να φτάνω ηθελημένα στα άκρα. Ήμουν ο πρώτος στο σχολείο που είχα μακριά μαλλιά και piercing και έτρωγα αποβολές από τη διευθύντρια. Πολλές φορές μάλιστα είχα έρθει στα χέρια με κάποιους από αυτούς.
Όλα άλλαξαν, βέβαια, όταν έφυγα για σπουδές στην Αγγλία. Εκεί σταμάτησα να να προκαλώ την προσοχή, κατάλαβα ότι για να γίνω αποδεκτός έπρεπε να ηρεμίσω, να είμαι λιγότερο ακραίος. Αυτή η κανονικότητα, μου προσφέρει μέχρι σήμερα μια κάποια ασφάλεια. Αν και υπάρχουν πράγματα με τα οποία ζω και με καταπιέζουν.
Όταν επέστρεψα Ελλάδα, το bullying επέστρεψε χειρότερο για εμένα στο στρατό. Στο στρατό πίστεψα ότι δεν θα την έβγαζα καθαρή. Με είχαν στείλει στα τεθωρακισμένα και άτυχος όπως ήμουν, βρέθηκα μαζί με ανθρώπους ρατσιστές και επικίνδυνους. Κάθε λίγο άκουγες ανθρώπους που εξαφανίζονταν και ειδικά τις πρώτες 40 μέρες στο στρατόπεδο, φοβόμουν σοβαρά για την ζωή μου. Ήταν φρικιαστικό αυτό που έζησα. Όταν με μετέθεσαν στην Ορεστιάδα εκεί έζησα μιας άλλης μορφής bullying που είχε να κάνει με την εξαθλίωση των ανθρώπων που έβαζαν στόχο οι βασανιστές. Εκεί με πέθαναν, δεν κοιμόμουν τα βράδυα. Στην Ορεστιάδα δεν ήμουν μόνο εγώ, άλλοι άνθρωποι, παντρεμένοι με παιδιά, επειδή τύχαιναν να έχουν μια άλλη παιδεία και πιο ‘καλούς τρόπους’, τους μεταχειρίστηκαν χειρότερα από εμένα.
Ο εκφοβισμός υπάρχει παντού γύρω μας και πολλές φορές ξεκινά μέσα από την οικογένειά. Μιλάω για τους γονείς που δεν αποδέχονται τα παιδιά τους γι αυτό που είναι, που είναι διαρκώς ανικανοποίητοι με τις επιλογές των παιδιών τους. Εκβιασμός υπάρχει στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στο στρατό αλλά και στην αγορά εργασίας. Υπάρχει εκφοβισμός που βιώνουμε όλοι όταν καταπατούνν τα δικαιώματά μας, μας εκβιάζουν και υποκύπτουμε για να μην βρεθούμε στην μαύρη λίστα. Ο εκφοβισμός είναι σε όλα τα πλαίσια της κοινωνίας μας, ανοίγει και κλείνει πόρτες. Για εμένα η μέγιστη εκδήλωση bullying είναι ότι έχουμε βάλει την Χρυσή Αυγή τρίτο κόμμα στην Βουλή. Αυτό είναι ένας διαρκής εκφοβισμός για εμένα και για κάθε άνθρωπο που είναι διαφορετικός.
Θυμάμαι μια φορά γύρισε ο ανηψιός μου και με ρώτησε από που πήρα ένα μπουφάν και όταν του απάντησα μου είπε με γκριμάτσα ότι από εκεί ψωνίζουν μόνο οι Αλβανοί. Τότε εγώ τον έπιασα από το αυτί και του είπα ‘αν είναι έτσι, τότε πρέπει να είναι τιμή σου!’. Το περιστατικό αυτό έγινε πριν χρόνια όταν ήταν ακόμη μικρός. Μου έκανε εντύπωση, λοιπόν, όταν με πήρε τις προάλλες να μου ανακοινώσει ότι η κοπέλα του είναι από την Αλβανία. Ήθελε να μου δειξει ότι έχει αλλάξει, ότι έχει ανακτήσει το χαμένο έδαφος, τις ευκαιρίες για νέες φιλίες που είχε χάσει μέσα από το περιβάλλον του φόβου στο οποίο είχε γαλουχηθεί. Του είπα λοιπόν ‘μπράβο σου, αλλά γιατί μου το λες; Και από την Ρουάντα και από τα Καμίνια να ναι, τι σχέση έχει;’
Είναι η εποχή μας τέτοια και η χρονική στιγμή κομβική που απαιτεί από εμάς να πάρουμε θέση απέναντι σε ζητήματα τόσο σημαντικά όσο και η ίδια μας η ύπαρξη. Το ποιοι είμαστε, πώς φερόμαστε, το φύλο μας, την σεξουαλική μας ‘επιλογή’, την καταγωγή μας, τη γλώσσα μας, όλα τα πράγματα που συνθέτουν έναν άνθρωπο. Είναι ανεπίτρεπτο λοιπόν, κάποιοι να βρίσκονται στο περιθώριο, να είναι δακτυλοδεικτούμενοι. Το bullying, ξεκινά από μια τόσο ευαίσθητη ηλικία, όταν το παιδί αρχίζει να ανακαλύπτει τον κόσμο, τους ανθρωπους και τις σχέσεις γύρω του. Κατ’ εμέ, θύματα είναι τόσο το παιδί που ασκεί το bullying όσο και το παιδί που το δέχεται, το ίδιο φοβισμένα είναι και τα δύο. Είναι χρέος όλων μας, από την θέση που βρισκόμαστε, να βοηθήσουμε σε αυτό, είναι χρέος μας να μιλήσουμε ανοιχτά, γιατί αν τα μηνύματα που παίρνει ο κόσμος είναι ειλικρινή και όχι διαστρεβλωμένα, τότε θα αντιληφθεί την κατάσταση. Είναι σημαντικό να ζούμε καλά ο ένας με τον άλλο.
ΚΕΙΜΕΝΟ Διονύσης Ανεμογιάννης
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ Elizabeth Rovit
ΠΗΓΗ...http://www.lifo.gr/
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.