Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

Πέμπτη 6 Ιουλίου 2017

Πρελούδιο απελπισίας εν έτει 2017


Άνθρωποι ξένοι. Νομίζεις ότι τους ξέρεις και ξεκλειδώνεις τα πιο απόκρυφα σημεία της ψυχής σου για να φωτίσεις το σκοτεινό τους μονοπάτι. Εμπιστεύεσαι, γιατί νομίζεις ότι είναι ικανοί να κάνουν το ίδιο για ’σένα. Σε θωρούν, μα δε σε βλέπουν. Φοβάσαι να φύγεις από κοντά τους κι αναρωτιέσαι αν διστάζεις, επειδή είσαι αδύναμος να απομακρυνθείς ή αν, επειδή, παρότι είσαι εύρωστος, είσαι πρόθυμος να θυσιάσεις τη δύναμή σου για να σωθούν αυτοί.

Δεύτερη ευκαιρία. Πάλι χαμένος! Γιατί; Επειδή ξέχασες ότι στις μέρες μας δεν υπάρχει μετάνοια χωρίς να υπάρχει ανάγκη ή συμφέρον. Ξέρεις! Εκείνη η στάχτη που σου ρίχνουν στα μάτια ενδεδυμένη με το πέπλο της ψεύτικης μεταμέλειας. Μόνο που η πολλή στάχτη, τελικά, θόλωσε την κρίση σου και μετατράπηκες σ’ αυτούς που δίκαζες και καταδίκαζες κάποτε!

Η συνέχεια; Σε εμπιστεύτηκαν; Χαμένοι είναι αυτοί! Σε άδειασαν από συναισθήματα και το οκνό κουφάρι που περιφέρεις ζητά συγχώρεση, αφού μετάνιωσε. Γιατί; Διότι έχεις απλά την ανάγκη τους εγκλωβισμένος πίσω από την ψεύτικη προσωπίδα σου!

Κάποιοι το ονομάζουν πεσιμισμό, άλλοι ρεαλισμό, κάποιοι άλλοι γλίσχρο ρομαντισμό στα “πρόθυρα αυτοκτονίας” κι άλλοι απλά κωφεύουν στη σύγχρονη πραγματικότητα της υποκρισίας, λόγω μιας φερέλπιδος προσδοκίας πως η ανθρωπιά δε θα εκλείψει ποτέ επιδαψιλεύοντας αυτή την πίστη στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Επίλεξε πώς το ονομάζεις εσύ αυτό το φαινόμενο και πρόσεξε πολύ, επειδή οι επιλογές μας καθορίζουν όχι μόνο το ποιοι είμαστε αλλά και τις πιθανότητες που έχουμε να κατακτήσουμε κάποια στιγμή τις ευτυχισμένες στιγμές που τόσο καρτερούμε!

«Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.»

Κ. Π. Καβάφης (1863-1933)


_

γράφει η Κατερίνα Μεταξοπούλου





0 σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:

- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .

- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.

- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.

- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.

- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .

H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...