Ήταν μια συνηθισμένη μέρα. Ίδια. Ξύπνησα πριν το ξυπνητήρι και μηχανικά το έκλεισα. Ο ήλιος είχε ήδη αρχίσει να τρυπώνει από τα ρολά κι ας ήταν πρωί ακόμα. Τέτοια ώρα θα κοιμάσαι, σκέφτηκα. Ύστερα σηκώθηκα με δυσκολία και πάτησα τα γυμνά μου πόδια στο παγωμένο πάτωμα. Δύσκολα με έβλεπες να φορώ παντόφλες. Άντε το πολύ πολύ να άρπαζα ένα ζευγάρι κάλτσες από το συρτάρι σε περίπτωση που την άκουγα από τους άλλους. Μα τώρα στεκόμουν μόνη μου στο κρύο δωμάτιο.
Άλλαξε ο καιρός, είπα όπως λένε οι γιαγιάδες όταν τους τρυπά ο αέρας στο δρόμο και τυλίγονται τα μαντήλια και το παλτό τους. Περπάτησα σχεδόν σέρνοντας τα πόδια μου. Κάθε μέρα που σηκώνομαι δίνω την υπόσχεση πως θα κοιμηθώ νωρίτερα. Τι περιμένω; αναρωτήθηκα. Αφού όλα έχουνε τελειώσει. Έφτασα ήδη στην κουζίνα. Γέμισα ένα ποτήρι νερό και το ήπια μονορούφι. Ύστερα κοίταξα το δρόμο από το παράθυρο. Στεγνός. Πάλι καλά. Δε θα γίνω παπί πάλι. Την ομπρέλα για αξεσουάρ την έχουμε; μου φωνάζουν στη δουλειά μα δεν μπορώ τις εξηγήσεις και πετώ ένα την ξέχασα.
Φτιάχνω ήδη ένα δυνατό καφέ στο μπρίκι και στέκω από πάνω του και παίρνω τζούρες. Λες και το άρωμα μπορεί να με ξυπνήσει. Από τι; αναρωτιέμαι αλλά δεν το συνεχίζω. Τέτοια ώρα θα κοιμάσαι ακόμα, κοίταξα το ρολόι. Χαζομάρα δεν είναι αυτό; μου είπα. Τι νόημα έχει; Σώθηκες, μου απάντησα. Εσύ με τα νοήματα έχεις τσαλακωθεί. Προχώρα. Προχώρησα και έριξα νερό στο πρόσωπό μου. Πότε γέρασα τόσο; Μέσα σε ένα μήνα.. δυο μήνες…τρεις δεν ξέρω. Μπορεί να ήταν και περισσότερο. Από πότε σε ερωτεύτηκα; ρωτάω δυνατά και η ηχώ στο μπάνιο με τρομάζει. Τι λες; ψιθυρίζω. Τι βαρύγδουπες αηδίες; Στρίβε. Κι έστριψα.
Στο δωμάτιο πια για να βρω τα σημερινά μου ρούχα. Μην το σκέφτεσαι. Μαύρα. Αμάν, κηδεία έχουμε πάλι; σαν να την ακούω τη Μαίρη στη γραμματεία. Ναι, κήδεψα τη μέρα, εντάξει; δε θα της απαντήσω μα θα το κρατήσω στο στόμα. Κι οι τσακωμοί θέλουνε ρέγουλα. Κοιμάσαι ακόμα, είδα ξανά το ρολόι. Χαζό. Το παραδέχομαι. Μα φτιάχνω μια εικόνα. Εσένα εξαντλημένο το ίδιο με εμένα. Στα σκεπάσματα. Με βλέφαρα να πεταρίζουν. Σαν και εμένα. Άραγε να είναι το ίδιο όνειρο; λέω πάλι φωναχτά και στέκω παγωμένη στον ολόσωμο καθρέφτη. Τι λες; τι λες; ξαναλέω με σαρκαστικό ύφος.
Φοράω το παλτό και αρπάζω ένα μήλο για το δρόμο. Στο αυτοκίνητο αλλάζω τους σταθμούς τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνω να ακούσω τίποτα. Ο καφές! λέω και ξαναγυρίζω πίσω. Χυμένος καφές στο μάτι της κουζίνας και μια μυρωδιά απαίσια. Θα σκοτωθείς μια μέρα, με μαλώνω. Θα σηκωθείς και δε θα βλέπεις τι σου γίνεται και θα πέσεις στην πρώτη μάντρα που θα βρεις με το αμάξι. Σύνελθε. Πόσο θα κρατήσει το πανηγύρι αυτό;
Τώρα μπορεί και να ξυπνάς, λέω. Σου χαμογελώ. Αστείο. Πώς χαμογελάς στο τίποτα. Ε, ναι εγώ το κάνω. Είμαι από αυτές. Ρίχνω ένα και το φυσώ. Ποιος ξέρει. Μπορεί να σε κάνει να γελάσεις χωρίς να ξέρεις το γιατί. Δανεικά. Με τα χέρια πάνω σε ένα παγωμένο γραφείο πακετάρω χαρτιά, οργανώνω ντοσιέ και περνάω πληκτικά την ώρα. Το τηλέφωνο δε θα χτυπήσει. Κι ας έχεις το νούμερο. Καλημέρα δε θα μου πεις. Κανένα νέο σου δε θα μάθω. Κι όμως η μέρα θα κυλήσει με την άγνοια αυτή. Δηλαδή τι περίμενες; μου λέω χωρίς φωνή. Κάτι τέτοιες ώρες η λογική μου τη σπάει. Της χώνω ένα στο διάολο και της κλείνω το στόμα. Τι περίμενα. Τίποτα και όλα, της λέω φιμώνοντάς την με ένα από τα σιλοτέιπ της συρταριέρας μου. Κάτσε εκεί και μη μιλάς. Μου λείπει. Και θα μου λείπει μια ζωή. Σαν το ψέλλισα τούτο η καρδιά μου πάγωσε. Τι είπα; Πάλι βαρύγδουπα λόγια. Τι αηδίες. Πώς τις ξεστομίζω έτσι; Σαν ψέματα. Τόση πολλή αλήθεια πώς να τη βαστήξει κανείς. Ψέματα το λιγότερο. Ψεύτρα, είπα δυνατά και γύρισαν όλοι. Τίποτα, λέω. Μια πελάτισσα... και δείχνω τα χαρτιά απελπισμένη. Τέτοια μέρα σου λέω. Απελπιστικά ίδια. Απελπιστικά αληθινή… και άκρως συνηθισμένη.
Μάχη Τζουγανάκη
ΠΗΓΗ...https://tovivlio.net
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.