Τελικά τι είναι αυτό που δεν κρατάει τους ανθρώπους μαζί;
Τι είναι αυτό που λύνει τα χεριά και τους αποσύρει σαν λιγόψυχους μακρυά, σαν να μην υπήρξε ποτέ ο άλλος, σαν να μην γνωρίστηκαν ποτέ;
Πώς σωπαίνουν έτσι οι άνθρωποι, πώς χάνονται και γίνονται ξένοι; Νομίζω είναι τα πολλά, έχουν πολλά οι άνθρωποι για να καταφέρουν να μείνουν μαζί.
Πολλά τα όνειρα που τους οδηγούν,
πολλά τα σχέδια και οι εικόνες που τους κατευθύνουν.
Πολλά τα βλέμματα που μαγνητίζουν και οι αναμνήσεις που τους καθυστερούν.
Πολλά τα βολέματα για να ξεφεύγουν και τα φώτα για να ζαλίζονται.
Πολλά τα σκοτάδια για να κρύβονται, οι στροφές και οι διαδρομές για να ξεχνιούνται.
Πολλά τα σ' αγαπώ που ειπώθηκαν,
πολλές οι προδοσίες και ανατροπές που δεν λυτρώθηκαν.
Πολλές οι ουτοπίες που εξιδανικεύτηκαν,
οι προβολές και οι προσμονές που ξεγελάνε,
πολλές οι συνήθειες και οι πεποιθήσεις που γερνάνε,
πολλοί οι φόβοι και οι δειλίες που φυλακίζουν.
Θέλω να έρθει μια θάλασσα βαθιά να τα πάρει όλα, να μείνουν λίγα, πολύ λίγα.
Έτσι που πια δεν θα μπερδεύονται οι γεύσεις, οι οσμές, η αφή,
θα είναι ξεκάθαρες. Δεν θα υπάρχουν πολλοί ήχοι, ούτε τόσες πολλές λέξεις να δικαιολογούμαστε, τόσες εικόνες και χρώματα για να κρυβόμαστε.
Θέλω το πιο άγριο κύμα να τα σβήσει όλα, να μείνει ένα τρίξιμο κοχυλιού στο βυθό, η μυρωδιά του γιασεμιού, μια συλλαβή να ψιθυρίζει κι ένα γαλάζιο του ουρανού.
Θέλω λίγα, πολύ λίγα... Εκεί κρύβεται η ευτυχία, στο πιο απλό, κάτω από το πιο ανεπαίσθητο.
Άρχισε να βγάζεις, άρχισε να αφαιρείς κομμάτια, έξω από αυτή τη θάλασσα συναισθημάτων, την υπερβολή των εικόνων, μακριά από τη φασαρία των ήχων, δίχως των πνίξιμο των σκέψεων.
Αλήθεια τι τα θέλεις όλα αυτά; Βουλιάζει το μυαλό σου μέσα σε αυτά, κολυμπάς και δεν φτάνεις.
Διάλεξε το πιο απλό, το πιο λιτό και καν' το δικό σου, ό,τι θες εσύ, διάλεξε κάτι και καν' το ζωή σου...
Όταν σου λένε σ’ αγαπώ , το πιο απλό, το πιο λιτό, το ακούς;
Σςςς! Αν ησυχάσεις, το μυαλό σου θα το ακούσεις; Μπορείς να διακρίνεις τον ήχο που βγαίνει από τα χείλη; Θα δεις τι χρώμα έχει αυτή η λέξη;
Κοίτα! Κρατάς στα χέρια σου λίγο ηλιοβασίλεμα, ένα ολόκληρο σ’αγαπώ, μισό φεγγάρι και όποιο όνειρο θες… Και πάλι, δεν είναι αρκετά για σένα, θες πολλά να βουλιάζεις και φανφάρες να κολυμπάς.
Στο επανιδείν... Θα σε ξαναδώ στα λίγα
Έρη Αρχάβλη
ΠΗΓΗ...http://enfo.gr
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.