Λοιπόν ποιος είσαι με το διπλό σου πρόσωπο, επιτέλους;
- Eίμαι ο παλιάτσος της δύναμης εκείνης που καταθέτω την αλήθεια και φωτίζω το γέλιο, το κλάμα και τον σπαραγμό του σήμερα.
- Είμαι ο παλιάτσος της δύναμης εκείνης που η προσβολή με κατατρέχει, η περιφρόνηση με χαρακτηρίζει και η αδιαφορία με καταστρέφει στην ιστορία της ίδιας μου της ζωής, στην ιστορία αυτού του κόσμου.
Ας πούμε ότι είμαι ένας παλιάτσος από το πουθενά στο κάτι και από το πουθενά στο οπουδήποτε. Ας πούμε ότι είμαι μια στρεβλωμένη μνήμη με σαράντα πυρετό, που καίει πρόσωπα παραμορφωμένα που δεν σημαίνουν τίποτα.
Ας πούμε ότι είμαι ένας φουκαράς ή ένας κουρασμένος παλιάτσος στην πραγματικότητα έξω από την αλήθεια και το θέμα, κάτι αδιάφορο, τέλος πάντων, γιατί γελάστηκες.
Ας πούμε πως είμαι ένα κομμάτι από την ζωή σου που θα ξυπνήσει τώρα τα μεσάνυχτα και θα μαζέψω τα αποδεκατισμένα τριαντάφυλλα, τρέμοντας από απελπισία.
Και τι μ’ αυτό, καλοί μου άνθρωποι, όταν μου στερείτε την προσωπική μου ελευθερία; Ας πούμε ότι θα ήθελα να γίνω ένας αναρχικός παλιάτσος, αλλά μου έλειπε το θάρρος και η δύναμη από την επαναστατική επιθετικότητα της εποχής στην γενική παραφροσύνη της ανθρωπότητας.
Δεν αδιαφορώ. Αρνούμαι τα σχισμένα ρούχα μου, τους ρόλους που αποκαλύπτουν τα όνειρα μου, τις κραυγές που στήνουν παγίδες στη ζωή μου, τις απάτες που προσπερνάνε τ' όνομά μου, με τις σκιές να σημαδεύουν την πρώτη γραμμή. Την αξιοπρέπεια μου.
Δεν χαμογελώ. Υποφέρω για τα τραύματα που χτυπάνε το πρόσωπό μου, την προσποιητή περηφάνια που σκεπάζει την γύμνια μου, το ξέσπασμα που διασκεδάζει την αμηχανία μου, με τις ρυτίδες να χαράζουν το μέτωπό μου. Την αλήθεια μου.
Δεν χειροκροτώ. Περιμένω με λαχτάρα να δω τον ήλιο να ρίχνει φως στην ντροπή μου, να χορτάσω την πείνα μου πάνω στην ατέλειωτη δίψα μου, να πληρώσω το κουσούρι μου στο ερμητικά κλειστό καβούκι μου, με τις αντιθέσεις να ζωγραφίζουν την δημιουργία μου. Την υποταγή μου.
Ας πούμε πως είμαι ένα πρίσμα, ένας φακός μεγεθυντικός στο μικροσκόπιο που αλλάζω ριζικά την οπτική των πραγμάτων για να μετατρέψω το καθημερινό και συνηθισμένο σε μεγαλειώδες και συναρπαστικό.
Ας πούμε ότι είμαι ένα υβρίδιο στο καρναβάλι της μετριότητας και της αφάνειας, πάνω από αδυναμίες, πάνω από δολιότητες και ευτέλεια, ένα ενδιαφέρον θεατρικό τερατίδιο με τους μηχανισμούς της φάρσας και τους καταιγιστικούς μου ρυθμούς.
Ας πούμε ότι η αυλαία του αυτοσχεδιαστικού μου οίστρου πέφτει στην αγκαλιά κάποιου από αγάπη για την ζωή και ξεσκεπάζει σε δάκρυ από συγκίνηση την αλήθεια μέσα σε πλήρη μοναξιά, χωρίς θορύβους ή ήχους άλλων ανθρώπων γύρω μου, να αναδημιουργώ τη ζωή πάνω σ' ένα διαφορετικό πλάνο.
Ας υποθέσουμε πως όλα αυτά τα δυσάρεστα είναι αληθινά μ' ένα απέραντο πλήθος από άλλα παρόμοια αστέρια. Και ας υποθέσουμε πως είμαι ο χωρίς παρουσιαστικό άνθρωπος που αναζητάει το βλέμμα του μ' ένα παλτό και μια ομπρέλα, μ' ένα αδιάβροχο κι ένα μαντήλι.
Ας υποθέσουμε πως περιφέρομαι από το πάρτι των μεταμφιέσεων στο χώρο του πλήθους του πεζοδρομίου. Να κρατώ το στόμα μου κλειστό και να παρακολουθώ το ρόλο μου ως το τέλος, που όμως πρέπει να τον στολίσω, να τον φωτίσω, να τον εξυμνήσω.
Μ' έναν κουβά να αυτοσχεδιάζω πάνω στο σανίδι για να βγάλω κάτι κραυγές και να πληρώνω χρόνια για τη στιγμή που θα μιλούσα. Να γυρίζω σαν άστεγος τους δρόμους με παλιόρουχα για να με παίρνουν σαν παλιάτσο, σχεδόν σαν ζητιάνο, να με περιπαίζουν και να με περιφρονούν.
Την ιστορία μου την φτιάχνω εγώ ο ίδιος μέσα από τις πιο απλές λέξεις. Όχι έτσι όπως θα ήθελα αλλά κάτω από τις περιστάσεις που βρίσκομαι σε κάθε περίσταση της ζωής μου.
Ας υποθέσουμε πως είμαι ένας σαρκαστικός παλιάτσος με μια ερευνητική ματιά της ιστορίας, θύμα και θύτης στον κόσμο του εμφυλίου, της ανοικοδόμησης, του εκσυγχρονισμού, της ασυδοσίας, της κατανάλωσης και των αυθαιρέτων.
Τι ικανοποίηση θα νιώθατε εσείς καλοί μου άνθρωποι, άμα μου κάνετε κομμάτια αυτό τον κόσμο μ' ένα περίπλοκο ρομάντζο – άμα μου τον αποκαλέσετε ψέμα στον γκρεμό της τρέλας.
Ένα θα σας πω, κι ακούστε εσείς που με θέλετε σκυφτό, ανήμπορο κι υποταγμένο. Δεν υπάρχουν άλλα ψέματα εκτός απ’ αυτά που βάζει το ανθρώπινο χέρι της ανάγκης και το δυνατό χαστούκι της φτώχειας, καλοί μου άνθρωποι του καπιταλιστικού καθεστώτος.
Αλλά εγώ ένας παλιάτσος είμαι με τα ναι μου και τα όχι μου στη χρυσή εποχή της μετριότητας και αναισθησίας, ενός πάθους για άγνοια και οκνηρία. Ένας παλιάτσος με φωνή καθαρή στην ελευθερία, στην δημοκρατία και στα ανθρώπινα δικαιώματα που μ' ενδιαφέρουν και δεν δίνω δεκάρα για όλα τ' άλλα με μια δόση ειρωνείας.
Τώρα ήρθε η ώρα για μάχη και για ζωή στα μυστικά που μιλάνε με γρίφους. Tώρα κουράστηκα να προσποιούμαι πως γελάω με μια νευρική έξαψη, ένα νευρικό ξέσπασμα, αφήνοντας κατά μέρος κάθε συστολή.
Είπα ό, τι είχα να πω στη γωνιά που κρύβομαι και δεν έχω χρήματα να σας δώσω, γι αυτό φύγετε κι αφήστε με να ΄μαι ο παλιάτσος που ονειρεύεται τη δικαιοσύνη την τυφλή στη δική σας λογική.
Μπορείτε, φυσικά, να με περιλάβετε ανάμεσα στους παλιάτσους, γιατί είστε εξαιρετικά έξυπνοι άνθρωποι, αν και κανένας στη θέση μου δε θα συμπεριφερόταν πιο έξυπνα στην προκειμένη περίπτωση.
Αλλά θα πρέπει να ξέρετε ότι είμαι ένας αξιολύπητος παλιάτσος που αγωνίζεται για δύναμη από το φανταστικό βασίλειο του ρομαντισμού στον εύλογο κόσμο της πραγματικότητας.
Ένας παλιάτσος μ' ένα βιβλίο ή μια εφημερίδα στο χέρι που κάνει τον κόσμο να γελάει στο μεγάλο τσίρκο ενός και μοναδικού θεάματος. Στο τσίρκο του 21ου αιώνα.
_
γράφει ο Χρήστος Αθανασίου
ΠΗΓΗ...https://tovivlio.net
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.