Το μοιρολόι στον Εσταυρωμένο των Προμάχων.

Μεγάλη Πέμπτη 5 Απριλίου 2018 στον Άγιο Δημήτρη των Προμάχων...

Ώρα 22.30 μ.μ.

Το τέλος των απογευματινών Ακολουθιών και η αποχώρηση πολλών πιστών στα σπίτια τους.

Τα κατάμεστα στασίδια.

Το χαμηλωμένο φως,κέρινο, πένθιμο, νεκρικό.

Δέος.

Ο Εσταυρωμένος στο κέντρο του Ναού, μπροστά από την Ωραία Πύλη.

Απόλυτη ησυχία, σκιές, αχνόφωτα κεριά.

Η μοιρολογίστρα με τη βοηθό της

Η σπαρακτική της φωνή, βγαλμένη από τα τρίσβαθα της ψυχής της.

Η ταύτιση των προσωπικών εμπειριών με τον πόνο της Άγιας Μητέρας για το θάνατο του Υιού.

Υγρά μάτια, καυτά δάκρυα, σύγκρυο ανατριχιαστικό.

"Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα..."

Αναμνήσεις, πρόσωπα χαμένα, επανέρχονται, σκέψεις, θρήνος.

Η μοιρολογίστρα κυρία Αικατερίνη, η κυρία Πετρούλα, η κυρία Δήμητρα, η κυρία Τσάνα, σείεται ο Ναός, ανταριάζει το εσώψυχο, σπαραγμός, πλήρης ταπείνωση στα καρφωμένα πόδια Του. 

Το ως δια μαγείας αυτοματοποιημένο ξύπνημα των παιδικών εμπειριών και οι γκριζόχρωμες αναμνήσεις των παλαιών μοιρολογίστρων, η θρυλική μπάμπα Στόινα με το μουσκεμένο μαύρο της τσεμπέρι, η γιαγιά Ρούσκου με τις λυρικές της κορώνες, η αξέχαστη γλυκόλαλη γιαγιά Αυγή, θαρρείς πως θα ξεπεταχτούν από τον σκοτεινό τρούλο του Ναού, δίπλα στον Πατέρα Παντοκράτορα.

Τα δεκάδες στοιβαγμένα δέματα, προσφορές στα ριζά του Σταυρού, δώρα στην Εκκλησία, στο "νεκρό".

Το συνεχές προσκύνημα του Σταυρού του μαρτυρίου, πλήθος οικογενειών, σιωπηλά, ταπεινά.

Ο στολισμός του Επιταφίου παραδίπλα, νεαρές λυγερόκορμες, μαυροντυμένες κοπέλες, σεμνά και μετά φόβου Θεού.

Τα μικρά παιδάκια, ξεδιαλέγουν στα τεράστια καφάσια τα λευκά και κόκκινα γαρύφαλλα, χαμογελούν κρυφά, "είμαι μεγάλος πια, μετέχω, βοηθάω κι εγώ".

Το μοίρασμα παστελιών, λουκουμιών, ψωμιού σε όλους, από ομάδες νοικοκυρών, απλοϊκά, ευλαβικά.

Το σιγοντάρισμα στο μοιρολόϊ .

Το περιστροφικό τριπλό θυμίαμα του Εσταυρωμένου, το αγαλλιαστικό άρωμα του μυροβόλου αρώματος, γέφυρα πνευματική προς τα Άνω.

Η μαυροντυμένη χαροκαμμένη μάνα, με το μενταγιόν στα στήθη, εικόνισμα του Υιού.

Η νοικοκυροσύνη, το σκούπισμα, το συμμάζεμα, η απόλυτη τάξη.

Το νυχτέρι μέχρι τα ξημερώματα "να φυλάξουμε το Νεκρό", μέχρι την Αποκαθήλωση.

Η πρωτόγνωρη εμπειρία, η συγκλονιστικότερη στιγμή που έχει ζήσει κάποιος, νιώθοντας μικρός, μηδαμινός, τιποτένιος, με την καρδιά ραγισμένη, χίλια κομμάτια...

Μα πάνω απ΄όλα, Αυτός.

Ο ενσαρκωμένος, ο ταπεινωμένος, ο αίρων την αμαρτία, Σταυρωμένος για τον Άνθρωπο, πάνω στο Ξύλο, με το κεφάλι γερμένο Δεξιά,  φωτίζει, ευλογεί, υπόσχεται με την θυσία Του Αιώνια Ζωή και επικαιροποιεί το "...προσδοκώ Ανάσταση νεκρών και ζωή του μέλλοντος αιώνος, Αμήν".

Posted in: ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ , ΠΑΡΑΔΟΣΗ , ΤΟΠΙΚΑ