Κι έρχεται η στιγμή, κάτι τέτοιες «παγκόσμιες» ημέρες, ασυναίσθητα να γυρίσεις πίσω τον χρόνο, να θυμηθείς, να ξαναζήσεις, να νιώσεις εκείνη τη σουβλιά στο στομάχι σου…..
Τα πρώτα ανησυχητικά «θολά» αποτελέσματα, την ευχή ότι υπάρχει κάποιο λάθος και την δεύτερη γνώμη.
Την επιβεβαίωση της αλήθειας και την ανώμαλη προσγείωση στο νέο τραχύ, επώδυνο και μαρτυρικό πεδίο μάχης.
Τις δεκάδες εξετάσεις στις κρύες αίθουσες των εργαστηρίων, την πολύπλοκη ανάλυση και το εξονυχιστικό «γκουγκλάρισμα» των άγνωστων επιστημονικών όρων, αναζητώντας θαρρείς το Άγιο Δισκοπότηρο.
Την οργή, τον ασίγαστο θυμό και το αναπάντητο τεράστιο «γιατί στον άνθρωπό μου» προς τον Άγιό σου.
Το ψεύτικο προσωπείο, το επιτηδευμένο θέατρο και τα χιλιάδες ψέματα, πως όλα είναι υπό έλεγχο και πως όλα θα ξεπεραστούν σε λίγο χρόνο.
Τις ψυχοφθόρες εναγώνιες ώρες, τα ξημεροβραδιάσματα στους καναπέδες των νοσηλευτικών ιδρυμάτων, τα παρακάλια στους γιατρούς και τους νοσηλευτές για πληροφόρηση, για κάποια ισχνή ελπίδα, για κάποια μικρή ικμάδα να πιαστείς, να γαντζωθείς, για κάποιο απειροελάχιστο φως στο σκοτεινό τούνελ.
Τα πρησμένα σου πόδια από την ορθοστασία, τα βαριά από την αϋπνία βλέφαρα, το ετοιμόρροπο κορμί σου, τα άπλυτα λιγδιασμένα σου μαλλιά, την αγνόηση του Εγώ.
Τις φροντίδες, τα μαγειρέματα με ειδικές τροφές, την αίσθηση ότι κρατάς ραγισμένο αυγό, προσέχοντας να προσφέρεις την καλύτερη άνεση στον άνθρωπό σου, έστω να τον δεις λίγο να ανακουφιστεί και να σου χαμογελάσει.
Τα γεμάτα οίκτο βλέμματα και τις ερωτήσεις των φίλων και συγγενών και τα αθώα ψεματάκια, απαντώντας τους άλλα αντ’ άλλων.
Την επιδείνωση, τους ανυπόφορους πόνους, τις στιγμές που αφουγκραζόσουν την προθανάτια ανάσα, τα δάκρυα και τα αναθέματα που ξεστόμιζες στο απόμερο μπαλκόνι γεμίζοντας με γόπες το τασάκι.
Τις υποθάλπουσες ενοχές για τις ενδόμυχες ευχές σου, «να τελειώσει γρήγορα», να επέλθει ο επιθανάτιος ρόγχος και η τελική ανακούφιση.
Μα πάνω από όλα, τον θαυμασμό σου, την Αγάπη σου, την πεποίθηση ότι ο Ήρωάς σου είναι Τεράστιος, Ανίκητος, δεινός πολεμιστής του άνισου αγώνα, που με αξιοπρέπεια και απαράμιλλο θάρρος αντιμετώπισε το Θηρίο, και πως έφυγε με ψηλά το κεφάλι, Νικητής.
Και πως έτσι θα υπάρχει μέσα σου, σαν σκέψη, σαν ιδέα, σαν παράδειγμα, προκαλώντας ένα κατευναστικό χαμόγελο και μια θέρμη στην ψυχή σου.
Και πως όταν συναντηθείτε στα ουράνια λιβάδια, θα είναι όρθιος, δυνατός σαν τον Αρχάγγελο και πως τα γέλια σας θα πλημμυρίζουν όλο το Σύμπαν.
4 Φεβρουαρίου. Παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.