Στους ρυθμούς του καυσόξυλου κινείται όλη αυτή την περίοδο ο μεγαλύτερος πληθυσμός του χωριού και τα "Π.Ν." έκαναν ένα μεγάλο οδοιπορικό στους δρόμους του απαραίτητου αυτού αγαθού που προσφέρει η ευλογημένη περιοχή μας. Συναντήσαμε πολλούς κατοίκους επαγγελματίες υλοτόμους, που μοχθούν, ρισκάροντας πολλές φορές ακόμη και την σωματική τους ακεραιότητα,ασκώντας το δύσκολο αυτό επάγγελμα, για να θρέψουν τις οικογένειες τους.
Δυο λόγια για την όλη διαδικασία.
Νωρίς την άνοιξη, το τοπικό δασαρχείο οριοθετεί τις περιοχές που θα υλοτομηθούν. Κατόπιν και μετά από συνεννόηση με τους υλοτομικούς συνεταιρισμούς του χωριού, γίνεται η κατανομή και η μοιρασιά των συστάδων. Μετά από την απαραίτητη γραφειοκρατική διαδικασία, οι τοπικοί δασικοί υπάλληλοι με μέλη των συνεταιρισμών ανεβαίνουν στις προς υλοτόμηση συστάδες και γίνεται η προσήμανση και το μαρκάρισμα των δέντρων που θα κοπούν. Στη συνέχεια οι συνεταιρισμοί μετά από κλήρωση μοιράζουν τα "νούμερα", τα μαρκαρισμένα με αριθμούς δέντρα, στα μέλη τους. Λίγο καιρό μετά, το δασαρχείο δίνει την άδεια για την έναρξη της υλοτομικής περιόδου.
Έτσι ξεκινάει η υλοτομική περίοδος και η πλειονότητα σχεδόν των κατοίκων, υπομονετικά και με σύνεση, επιδίδονται να "βγάλουν" τα ξύλα, τα οποία ή τα πωλούν ή τα αποθηκεύουν για προσωπική τους χρήση.
-"Τα παλιότερα χρόνια, οι συνθήκες ήταν πάρα πολύ δύσκολες", μας λέει ο μπαρμπα-Αλέκος, απόμαχος υλοτόμος, έχοντας συνταξιοδοτηθεί πλέον.
-"Πηγαίναμε με τα μουλάρια, και κόβαμε τα ξύλα με πριόνια και τσεκούρια. Μοχθούσαμε από το πρωί μέχρι το βράδυ για δυο φορτία. Φορτώναμε τα μουλάρια και επιστρέφαμε πίσω στο χωριό κατάκοποι.
Σήμερα οι νέοι υλοτόμοι έχουν όλα τα σύγχρονα μηχανήματα και οι συνθήκες είναι πολύ καλές. Βέβαια είναι δύσκολη και επικίνδυνη δουλειά, αλλά φανταστείτε πώς δουλεύαμε εμείς εκείνα τα χρόνια. Οι περισσότεροι της εποχής μου έχουμε αποκτήσει και από ένα κουσούρι" μας λέει δείχνοντας το δεξί του χέρι , από το οποίο λείπει ένα δάχτυλο.
-"Το άφησα λάφυρο στο Πέτερνικ(περιοχή στο βουνό), όταν ένα ξύλο με μάγκωσε".
Δίπλα του ο γιος του ο Γιάννης τον ακούει και κουνάει συγκαταβατικά το κεφάλι.
-"Θυμάμαι μικρός, που το καλοκαίρι δεν έβλεπα καθόλου τον πατέρα μου, αφού από το πρωί μέχρι το βράδυ έτρεχε για να βγάλει τα απαραίτητα για την οικογένεια".
-Πώς είναι οι συνθήκες εργασίας αυτή την περίοδο, πώς βλέπεις το επάγγελμα; τον ρωτήσαμε.
-"Βέβαια δεν είναι τόσο τραγικές και τριτοκοσμικές , όπως στα χρόνια του πατέρα μου, αλλά δεν παύει να είναι ένα δύσκολο και κουραστικό επάγγελμα, που εκτός από το ρίσκο των πανάκριβων μηχανημάτων, υπάρχει ανά πάσα στιγμή και το ρίσκο της σωματικής σου ακεραιότητας. Πολλές φορές τα μέρη που δουλεύουμε είναι πολύ δύσβατα και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος. Όμως τι να κάνουμε, αυτή είναι η δουλειά μας και πρέπει να σφίγγουμε τα δόντια".
-Πως πάει η ζήτηση φέτος; Βγαίνει μεροκάματο;
-"Φέτος υπάρχει πολύ μεγάλη ζήτηση, μιας και πολλοί στράφηκαν στη θέρμανση με ξύλο, αφού το πετρέλαιο έπιασε τα ύψη. Να φανταστείτε, ότι όλα τα ξύλα που πρόκειται να βγάλω τα έχω ήδη προπωλήσει. Ακόμη και οι "κορδέλες" (βιοτεχνίες επεξεργασίας ξύλου) που έφτιαχναν τελάρα , παλέτες, τακίμια, έχουν στραφεί στην κοπή καυσόξυλου. Το μεροκάματο είναι ικανοποιητικό, αν και θα μπορούσε να ήταν πολύ καλύτερο, αν οι συνεταιρισμοί μπορούσαμε να συνεννοηθούμε για μια στάνταρ τιμή. Τώρα ο καθένας πουλάει ανάλογα με το όπως κρίνει αυτός. Ελεύθερη αγορά βλέπετε".
Αφήσαμε την οικογένεια του μπαρμπα-Αλέκου και ανηφορίσαμε προς την περιοχή, όπου διεξάγονται οι υλοτομίες στην περιοχή "Κρυονέρι".
Στην διαδρομή συναντάς θεόρατες οξιές σκαρφαλωμένες στα πιο απρόσιτα σημεία. Το υψόμετρο (1200 μ. περίπου) προσδίδει μια δροσιά, που θαρρείς πως ο χειμώνας είναι κοντά.
Όσο πλησιάζουμε ακούγονται τα αλυσοπρίονα, με τον χαρακτηριστικό τους στριγκλό ήχο.
Δεξιά κι αριστερά του χωματόδρομου οι ντάνες με τα φρεσκοκομμένα καυσόξυλα, αραδιασμένες με την ακρίβεια χάρακα, φανερώνουν την νοικοκυροσύνη των υλοτόμων.
Φτάνοντας στο σημείο ξεπετάγεται μπροστά μας ο Χρήστος. Καταϊδρωμένος και αγκομαχώντας, μέσα στα πριονίδια, μας χαιρετά και κάθεται δίπλα μας να πάρει μια ανάσα. Από τη διπλανή συστάδα έρχεται και ο Αλέκος κουβαλώντας μαζί του ένα μπουκαλάκι τσίπουρο να μας κεράσει. Μετά τους σχετικούς χαιρετισμούς, καθισμένοι στα φρεσκοκομμένα κούτσουρα αρχίσαμε τη κουβέντα.
-Πώς πάει η δουλειά; πήγε καλά φέτος; ρωτήσαμε.
-"Η δουλειά όπως βλέπετε είναι βαριά και δύσκολη. Ανά πάσα στιγμή κινδυνεύουμε από ατυχήματα, φίδια, άγριες μέλισσες, κορμούς που πέφτουν... Εξάλλου γνωρίζετε κι εσείς πόσοι συντοπίτες μας έχουν πάθει σοβαρά ατυχήματα και πόσοι έχουν χάσει τη ζωή τους. Όμως αυτή είναι η δουλειά μας και προσευχόμαστε να έχουμε την υγεία μας για να φροντίσουμε τις οικογένειές μας" μας λέει ο Χρήστος.
-" Ήταν καλή χρονιά γιατί το ζητάνε πολλοί το καυσόξυλο. Το πρόβλημα είναι ότι οι συστάδες είναι λίγες εδώ στα μέρη μας και πολλοί από μας αναγκαζόμαστε να πηγαίνουμε και σε μακρινά μέρη. Αρχάγγελο,Βέροια, Κιλκίς, όπου τα έξοδα είναι πολλαπλά" συμπληρώνει ο Αλέκος.
Και οι δυο τους όμως με μια φωνή ευχαριστούν το θεό που τους έχει υγιείς και μπορούν έστω και υπό αυτές τις συνθήκες να βγάζουν τίμια το ψωμί της οικογένειας.
Μετά από αρκετή ώρα και τα ανάλογα τσίπουρα, νιώθοντας τα μάγουλά μας αναψοκοκκινισμένα από την ψύχρα και το αλκοόλ, σηκωθήκαμε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής.
Οι καλοσυνάτοι υλοτόμοι μας ξεπροβόδισαν και εμείς πήραμε στο κατόπι ένα φορτωμένο τεράστιο φορτηγό, που κατέβαζε τα ξύλα προς την μάντρα , όπου και θα ακολουθούσε η επόμενη επεξεργασία.
Ύστερα από ένα δίωρο διαδρομής, νιώθοντας τα αυτιά μας βουλωμένα, εξαιτίας της διαφοράς υψομέτρου φτάσαμε στη μάντρα.
Μετά τους απαραίτητους ελιγμούς τα ξύλα ξεφορτώθηκαν και τα παρέλαβε ο Γιώργος με το αλυσοπρίονο να τα τεμαχίσει. Δίπλα του ο Δημήτρης με τα δυο μικρά του παιδιά να τον βοηθούν, έπαιρνε τα κούτσουρα να τα σχίσει σε μικρότερα κομμάτια με το σχιστικό μηχάνημα.
Τελικό στάδιο και οι δυο γυναίκες της οικογένειας έπαιρναν τα τεμαχισμένα πλέον καυσόξυλα και τα πετούσαν στην καρότσα, έτοιμα για να παραδοθούν στον πελάτη.
Αφήσαμε την μάντρα, κατευθυνόμενοι προς τα γραφεία μας, συνειδητοποιώντας πόσο πολύ δουλειά από όλη την οικογένεια χρειάζεται αυτό το βασικό αγαθό, το τόσο απαραίτητο για τον χειμώνα. Επίσης νιώσαμε το πόσο στενοί είναι οι δεσμοί της οικογένειας, που αγωνίζεται με υπομονή και καρτερικότητα για την επιβίωση.
Καταλάβαμε γιατί είναι τόσο τίμιοι και καλοκάγαθοι οι κάτοικοι, που με πείσμα και υπερηφάνεια, επιμένουν να ζούνε εδώ, στα πατρογονικά εδάφη, κόντρα σε όλους αυτούς, που ηθελημένα η μη, μάχονται κατά της επαρχίας και της περιφέρειας.
2 σχόλια :
ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΞΕΝΑΓΗΣΑΤΕ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ.
Ωραίο το οδοιπορικό!!!
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.