Προσεγγίζοντας το γραφικό χωριουδάκι του Ριζοχωρίου και μπαίνοντας στην κεντρική του πλατεία, η πρώτη εντύπωση που μου δημιουργήθηκε είναι μια ανασφάλεια και μια αβεβαιότητα για το τι θα συναντήσω.
Είχα διαβάσει σε διαφημιστικά φυλλάδια για την παράσταση που θα δινόταν από την θεατρική ομάδα του χωριού με θέμα τον Μακεδονικό αγώνα και την συμβολή των δασκάλων κι εκπαιδευτικών στην απελευθέρωση της Μακεδονίας και έχοντας ακούσει εγκωμιαστικά σχόλια για το έργο που επιτελεί στην τοπική Ενορία ο εφημέριος πατήρ Ιλαρίων, αποφάσισα να παρακολουθήσω την προγραμματισμένη παράσταση.
Το γνώριμο αίσθημα αγοραφοβίας με τύλιξε(πάλι), καθώς δρασκέλισα το σκαλάκι της εισόδου του Ναού, ενώ το τεράστιο προαύλιο, ήταν σχεδόν κατάμεστο από ανθρώπους όλων των ηλικιών και τα καθίσματα όλα κατειλημμένα.
Ένα σκέπαστρο το οποίο χρησίμευε ως προθάλαμος μιας αίθουσας εκδηλώσεων, είχε διαμορφωθεί κατάλληλα, για τις απαιτήσεις της παράστασης και θα αποτελούσε το φυσικό σκηνικό, όπου θα εξελισσόταν το έργο.
Αποτελούνταν από τρία επίπεδα, ένα σαλόνι τυπικού Μακεδονικού σπιτιού, ένα ατομικό δωμάτιο, το δωμάτιο της δασκάλας, ένα σχολείο με την έδρα τα θρανία και τον πίνακα και λίγο παράμερα ένα εκκλησάκι με τις εικόνες και τα καντήλια του.
Σε μια γωνιά του χώρου, ένα βιντεοπανό, στο οποίο θα προβάλλονταν διάφορες πληροφορίες, ξεχώριζε σε μια εξέχουσα θέση, για να μπορούν να παρακολουθούν όλοι.
Αφού έφτασε η ώρα της παράστασης και με την άφιξη του Σεβασμιωτάτου κ. Ιωήλ και της πολυμελούς ακολουθίας του, ο ιθύνων νους, ο καθοδηγητής και ο βασικός αυτουργός της όλης εκδήλωσης πατήρ Ιλαρίων, πήρε τον λόγο και προλόγισε την υπόθεση, βάζοντάς μας στο κλίμα του έργου.
Ακολούθησε ένα δεκάλεπτο βίντεο, με μια σύντομη ιστορική αναδρομή για τον Μακεδονικό αγώνα και αμέσως ξεκίνησε η παράσταση.
Έχοντας καταλάβει μια προνομιούχο θέση, από την οποία μπορούσα να παρακολουθήσω τα τεκτενόμενα, αφέθηκα στον μύθο και συμπορευόμουν μαζί με τους ήρωες της παράστασης στα μονοπάτια και τις ατραπούς των δύσκολων χρόνων της περιόδου εκείνης.
Ταυτίστηκα με την αγωνία της δασκάλας Αρσινόης, που με πίστη στο Χριστό και αγάπη για την Ελλάδα, διακινδύνευε κάθε ημέρα, διδάσκοντας τα μικρά παιδιά για το φως του Ελληνισμού, του Χριστιανισμού και την δίψα για ελευθερία.
Ήρωες Μακεδονομάχοι παρέλασαν μπροστά μου, ο Ίων Δραγούμης, ο Μητροπολίτης Γερμανός Καραβαγγέλης, ο Παύλος Μελάς…
Τα δύσκολα και ματωμένα χρόνια αναβίωσαν χάρη στην επαγγελματικού επιπέδου παράσταση των νεαρών ηθοποιών, η τρομοκρατία των Κομιτατζίδων, οι Εξαρχικοί, οι Πατριαρχικοί, τα απατηλά διλήμματα για αυτόνομη Μακεδονία, η προδοσία, τα βασανιστήρια και ο θάνατος.
Ο συγχρονισμός των οπτικών και ηχητικών εφέ της παράστασης μου προκάλεσε τεράστια εντύπωση, που σε συνδυασμό με την άρτια παρουσίαση των ρόλων, μου έδιναν την αίσθηση ότι βρίσκομαι κι εγώ μέσα στο δρώμενο, μέσα στην υπόθεση, ενώ η αριστοτεχνική σκηνοθεσία, συνδυάζοντας το φυσικό περιβάλλον του χώρου της Εκκλησίας, έδενε τόσο αρμονικά, που θαρρούσα ότι ζω σε πραγματικό χρόνο τα γεγονότα.
Η νοητή αυλαία πέφτει εν μέσω θερμών χειροκροτημάτων, οι νεαροί ηθοποιοί αποθεώνονται υποκλινόμενοι, μάτια δακρύζουν και κορμιά ριγούν, από συγκίνηση, από περηφάνια, ανθοδέσμες προσφέρονται και το βροντερό «ΖΗΤΩ Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» του Σεβασμιωτάτου δονεί τον περίγυρο.
Και έρχεται η στιγμή, εκείνη η συγκλονιστική στιγμή που όλοι μαζί, θεατές και ηθοποιοί, μικροί και μεγάλοι, με την προτροπή της δασκάλας Αρσινόης, ψάλλουν σε στάση προσοχής τον Εθνικό μας Ύμνο, κάνοντας τα Αυγουστιάτικα τζιτζίκια και τους νυχτερινούς γρύλους να σιωπήσουν και τα πάντα τριγύρω να υποκλιθούν στο παγκόσμιο μήνυμα του «…και σαν πρώτα ανδρειωμένη, Χαίρε ω Χαίρε Ελευθεριά».
1 σχόλια :
Ηταν μια πολύ γλυκιά παράσταση με νέα παιδιά που μας εντυπωσίασε. Υψωσαν το λάβαρο της Μακεδονίας. Έδωσαν την απάντηση στους πολιτικούς της νέας κοπής ότι οι νέοι αγαπάνε την Ελλάδα τους και την ορθοδοξία. Δυνατά συναισθήματα παρόλο που είναι καλοκαίρι και χαλαρώνουν οι "ευθύνες"....
Η αυλή της εκκλησίας ήταν γεμάτη. Το χειροκρότημα ήταν χειροκρότημα στους ήρωες που πέρασαν και σε αυτούς που αν χρειαστεί θα αναγεννηθούν.
Συγχαρητήρια στον πατέρα Ιλαρίωνα, στα παιδιά μας, στους γονείς. Προσωπικά ένιωσα περηφάνεια και βαθιά συγκίνηση.
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.