μετάφραση: Ελένη Κατσιώλη
Διασχίζοντας τους δρόμους της κεντρικής Ρωσίας, αρχίζεις να καταλαβαίνεις τι είναι αυτό που σε κατευνάζει στο ρωσικό τοπίο.
Είναι οι εκκλησίες. Σκαρφαλωμένες βιαστικά στους λόφους, σκαρφαλωμένες σε ψηλώματα, λευκές και κόκκινες σαν πριγκίπισσες έχουν βγει στους φαρδιούς ποταμούς, με όμορφες καμπάνες, λαξευμένες, με ξυλόγλυπτα ανεβασμένα πάνω από την αχυρένια και ξύλινη καθημερινότητα – κάνουν νόημα από μακριά η μια στην άλλη, από τα ξεκομμένα χωριά, αόρατη η μια από την άλλη, ανεβαίνουν στον μοναδικό ουρανό.
Κι αν βρίσκεσαι στην πεδιάδα, σε λιβάδια χωρίς να είσαι βιαστικός, μακριά από τα σπίτια, ποτέ δεν είσαι μόνος: πάνω από το τείχος του δάσους, σαν σωροί καλά συμμαζεμένων χόρτων πάνω από την καμπύλη της γης, σε δελεάζουν πάντα οι κορφές των καμπαναριών πότε του Μπόρκι Λαβιέτσιγιε, πότε του Λιουμπίτσι και πότε του Γκαβρίλοφσκαγιε.
Και σαν μπαίνεις στο χωριό καταλαβαίνεις ότι δεν σε καλωσορίζουν οι ζωντανοί, αλλά οι σκοτωμένοι. Οι σταυροί από καιρό είναι σπασμένοι ή στραβωμένοι. Ο τρούλος απογυμνωμένος χάσκει με σκουριασμένα τα πλευρά. Ζιζάνια φυτρώνουν στις στέγες και στις ρωγμές των τοίχων. Σπάνια σώζεται ένα νεκροταφείο γύρω από την εκκλησία. Υπάρχουν σωροί από σταυρούς, βεβηλωμένοι τάφοι. Βροχές δεκαετιών έπλυναν τις εικόνες του τέμπλου που είναι καλυμμένες από πρόστυχες επιγραφές.
Στην είσοδο υπάρχουν βαρέλια με πετρέλαιο για τις μανούβρες του τρακτέρ. Ή το φορτηγό, με την καρότσα του στην πόρτα της εισόδου, φορτώνει σακιά. Σε κάποια άλλη εκκλησία δουλεύουν εργαλεία. Και ακόμα μια κλειστή και αλειτούργητη. Και ακόμα μια, και άλλη μια με λέσχη. «Θα πετύχουμε μεγάλες αποδόσεις γάλακτος!» «Ποίημα για τη θάλασσα». «Το μεγάλο άλμα».
Πάντα οι άνθρωποι ήταν παραδόπιστοι και συχνά κακοί. Αλλά μόλις ακουγόταν η καμπάνα του εσπερινού, έπλεε πάνω από το χωριό, πάνω από την πεδιάδα, πάνω από το δάσος. Τους θύμιζε ότι έπρεπε να αφήσουν τις μικροδουλειές της γης, να δώσουν τον χρόνο και τη σκέψη τους στην αιωνιότητα. Αυτό το καμπάνισμα που διατηρείται τώρα πια μόνο σε μια παλιά μελωδία, σήκωσε τους ανθρώπους από τα τέσσερα.
Σε αυτές τις πέτρες, σε αυτά τα καμπαναριά, οι πρόγονοί μας έβαλαν ότι καλύτερο. Όλη την αντίληψη για τη ζωή.
-Σκάβε, Βίτκα, χτύπα, μη λυπάσαι! Ο κινηματογράφος αρχίζει στις έξι, η πίστα ανοίγει στις οκτώ...
Αλεξάντρ Ισάγεβιτς Σολζενίτσιν (1918-2008), γνωστός στην Ελλάδα από το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα Μια ημέρα του Ιβάν Ντενίσοβιτς, από το Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ και την Πτέρυγα Καρκινοπαθών. Συγγραφέας συχνά αμφισβητούμενος για την ποιότητα της γλώσσας, παραμένει σπουδαίος καταγραφέας των εξοντωτικών δικών των αντιπάλων του σοβιετικού καθεστώτος. Το «Ταξιδεύοντας κατά μήκος του ποταμού Οκά» είναι από τη συλλογή μικρών διηγημάτων με τον τίτλο Μινιατούρες.
ΠΗΓΗ...http://diastixo.gr
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.