Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

Ι.Μ Αγίου Ιλαριωνος

Ιερός Ναός Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη του χωριού.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη πλατείας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Νερόμυλος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πετροντούβαρο.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Σοκάκι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Ι.Μ Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Καταρράκτης.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Αγία Παρασκευή.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Φράγμα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

"Μπιτσκία".

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης .

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χορευτικός σύλλογος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εκκλησία - κοινότητα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άνοιξη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

Παρασκευή 31 Ιουλίου 2020

Συνάντηση του Αντιπεριφερειάρχη κ. Δάνη Τζαμτζή με τον Υπουργό Άμυνας κ. Νίκο Παναγιωτόπουλο


31-7-2020

 

Συνάντηση του Αντιπεριφερειάρχη κ. Δάνη Τζαμτζή με το Υπουργό Άμυνας κ. Νίκο Παναγιωτόπουλο

Με τον Υπουργό Άμυνας Νίκο Παναγιωτόπουλο συναντήθηκε ο Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας Δάνης Τζαμτζής, στις 28-7-2020, στην Αθήνα.

Κεντρικό θέμα της συνάντησης ήταν το αίτημα που κατέθεσε ο Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας, για την παραχώρηση κτιρίων στο στρατόπεδο Φιλιππάκου στα Γιαννιτσά, για την στέγαση των υπηρεσιών της ΔΑΟΚ και του τμήματος Συγκοινωνιών που σήμερα λειτουργεί στον Νέο Μυλότοπο.

Ο κ. Τζαμτζής τόνισε την ανάγκη να παραχωρηθούν κατά χρήση τα κτίρια, ώστε να μπορούν να λειτουργήσουν εύρυθμα και αποδοτικά οι υπηρεσίες της Περιφερειακής Ενότητας Πέλλας.

Ακόμη,  κ. Τζαμτζής αναφέρθηκε στην βελτίωση με χρήματα της ΠΕ Πέλλας των κτηρίων  που θα παραχωρηθούν, ώστε να είναι λειτουργικά για τους εργαζόμενους των υπηρεσιών.

Ο κ. Παναγιωτόπουλος αφού τόνισε ότι είναι κατ αρχήν θετικός στο αίτημα της ΠΕ Πέλλας,  ζήτησε από τον Αντιπεριφερειάρχη Πέλλας, να κατατεθεί σχετική τεχνική έκθεση από τις τεχνικές  υπηρεσίες της ΠΕ Πέλλας ώστε οι υπηρεσίες του Υπουργείου να προχωρήσουν στον έλεγχο της πρότασης.

 «Επιθυμία του Υπουργείου Άμυνας, τόνισε ο κ. Παναγιωτόπουλος , είναι να βοηθήσει τις τοπικές κοινωνίες, με την διασφάλιση της σωστής αξιοποίησης  της περιουσίας του.»

Ο κ. Τζαμτζής ευχαρίστησε τον Υπουργό Άμυνας για την εποικοδομητική τους συνάντηση και τόνισε ότι πολύ σύντομα θα κατατεθεί η τεχνική έκθεση από την ΠΕ Πέλλας.


Έκτακτο Δελτίο Επιδείνωσης Καιρού που ισχύει από το απόγευμα του Σαββάτου 1 Αυγούστου 2020 μέχρι και το απόγευμα της Κυριακής 2 Αυγούστου 2020.


31/7/2020

 

Ανακοίνωση από την Αυτοτελή Διεύθυνση Πολιτικής Προστασίας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας

για έκτακτο δελτίο επιδείνωσης καιρού

 

          Από την Αυτοτελή Διεύθυνση Πολιτικής Προστασίας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας ανακοινώνεται ότι έχει εκδοθεί Έκτακτο Δελτίο Επιδείνωσης Καιρού της ΕΜΥ/ΕΜΚ (α.α. 12/2020), που ισχύει από το απόγευμα του Σαββάτου 1 Αυγούστου 2020 μέχρι και το απόγευμα της Κυριακής  2 Αυγούστου 2020.

Η Αυτοτελής Διεύθυνση Πολιτικής Προστασίας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας έχει θέσει τους φορείς που εμπλέκονται σε έργα και δράσεις για την αντιμετώπιση κινδύνων από επικίνδυνα καιρικά φαινόμενα σε κατάσταση ετοιμότητας- επιφυλακής βάσει του σχεδιασμού τους, προκειμένου να αντιμετωπιστούν πιθανά προβλήματα που θα δημιουργηθούν από την εκδήλωση των έντονων φαινομένων (πυρκαγιές, πλημμύρες κλπ).

Σύμφωνα με το έκτακτο δελτίο επιδείνωσης καιρού:

Μεταβολή του καιρού προβλέπεται από το απόγευμα του Σαββάτου (01-08-2020) μέχρι το απόγευμα της Κυριακής (02-08-2020).

Κατά τόπους ισχυρές καταιγίδες που θα συνοδεύονται πρόσκαιρα από ισχυρούς ανέμους και πιθανόν από χαλαζοπτώσεις θα εκδηλωθούν:

1. Από τις νυχτερινές ώρες του Σαββάτου (01-08-2020) μέχρι το μεσημέρι της Κυριακής (02-08-2020) στη Μακεδονία (κυρίως στην κεντρική), τις Σποράδες, την ανατολική Θεσσαλία και τη βόρεια Εύβοια.

2. Τις μεσημβρινές και απογευματινές ώρες της Κυριακής (02-08-2020) στην Πελοπόννησο.

Η θερμοκρασία θα σημειώσει πτώση το Σάββατο (01-08-2020) στη βόρεια Ελλάδα και την Κυριακή (02-08-2020) σε όλη την ηπειρωτική χώρα και το βόρειο Αιγαίο.

Περισσότερες λεπτομέρειες στα καθημερινά τακτικά δελτία καιρού και την ιστοσελίδα της ΕΜΥ (www.emy.gr)


Η "ουτοπική" Αριδαία.

Πλατεία Αγγελή Γάτσου

Επειδή θεωρούμε ότι η Αριδαία δεν είναι άσχημη πόλη, όπως κατά κόρον γράφεται και πιστεύουμε ότι με κάποιες στοχευμένες παρεμβάσεις θα μπορέσει η πόλη να αναδείξει το φυσικό της κάλλος, παρουσιάζουμε μια φουτουριστική εκδοχή, για το πώς θα μπορούσαν να μετατραπούν κάποια σημεία της.


Αναβαθμίδες ποταμών

Δασάκι-Νησί

Πεζόδρομος πλατείας

Γραφική γειτονιά

Συντριβάνι πλατείας

Αύλειο Δημαρχείου
Υδροπίδακες-Δασάκι

Συνάντηση Δημάρχου Αλμωπίας Χρήστου Μπάτση με την Υπουργό Πολιτισμού κ. Λίνα Μενδώνη


ΔΗΜΟΣ ΑΛΜΩΠΙΑΣ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Αριδαία, 31/07/2020
Θέμα: Συνάντηση Δημάρχου Αλμωπίας  Χρήστου Μπάτση με την Υπουργό Πολιτισμού κ. Λίνα Μενδώνη

Με την Υπουργό   Πολιτισμού κ. Λίνα Μενδώνη συναντήθηκαν  ο   Δήμαρχος Αλμωπίας Χρήστος Μπάτσης και ο Βουλευτής Νομού Πέλλας της ΝΔ, Διονύσης Σταμενίτης για το ζήτημα  ανάδειξης του  Κάστρου της Χρυσής Αλμωπίας. 
Τόσο ο  Δήμαρχος όσο και ο Βουλευτής παρουσίασαν στην Υπουργό την κατάσταση του μνημείου,   το   οποίο   αποτελεί  ένα   από   τα   σημαντικότερα μνημεία βυζαντινής οχυρωματικής αρχιτεκτονικής.
Στα  πλαίσια   της  συνάντησης   αποφασίστηκε  ότι   το   πρώτο   και   απαραίτητο βήμα,   είναι   η   διενέργεια   αυτοψίας   από   τεχνικό   κλιμάκιο   του   Υπουργείου Πολιτισμού   προκειμένου   να   διαπιστωθεί   σε   ποιο   στάδιο   βρίσκονται ενδεχόμενες   υπάρχουσες   μελέτες.   
Σε δεύτερο χρόνο θα προχωρήσει η διαδικασία   εκπόνησης   των   απαραίτητων   μελετών,   ανάλογα και με το αποτελέσματα   της   αυτοψίας,  προκειμένου το έργο   να   παρουσιάσει μελετητική ωριμότητα μέχρι τα μέσα του 2021. Στόχος, όπως επισήμανε η Υπουργός, είναι μέχρι το τέλος του ίδιου έτους (2021), το έργο να ενταχθεί σε πρόγραμμα χρηματοδότησης. 
Τέλος, συζητήθηκε η προοπτική ανάδειξης των υπολοίπων χώρων ιστορικής σημασίας για την περιοχή, όπως ο αρχαιολογικός χώρος της Κωνσταντίας.

Τα Νέα της Πέλλας (Τεύχος 25ο).













"Χρεοκοπήσαμε αγάπη μου" της Βάσως Ρουμελή



Χρεοκοπήσαμε αγάπη μου

Στροβιλίζομαι μέσα στην χοάνη του μυαλού σου 
και βρίσκω κύματα που ξεπλένουν κάθε ματαιοδοξία. 
Κουράστηκα αγάπη μου στις φυλλωσιές 
της απόκρημνης εξορίας σου.
Αλήθεια αντιλαμβάνεσαι την κενότητα της πληθωρικότητας σου;
Το τίποτα του όλου σου;
Το δήθεν του πυρακτωμένου αέρα σου, το καταλαβαίνεις; 
Μέσα σε μία φιέστα παραζάλης και παραλογισμού
με ψευτιές που απατούν συνειδήσεις και προσδοκίες
αγνοείς τα χέρια που απλώνονται γύρω σου. 
Δεν βλέπεις ότι τα όνειρα είναι σκισμένα; 
οι νήστες ξυπόλητοι  βουρκώνουν
και χαμηλώνουν το κεφάλι τους στις κάρτες ντροπής.
Ντρέπομαι και συνάμα φοβάμαι αγάπη μου.

Το δειλινό φέρνει μουντά χρώματα και τυλίγει την κούραση.
Σπασμένες σκέψεις στην παραλυσία της κατάθλιψης…
Δεν υπάρχουν παρακλήσεις, δεν υπάρχουν καν προσευχές 
Χρεοκόπησε η ελπίδα και η αξιοπρέπεια.
Εσύ; Υπάρχεις; Πως νιώθεις;
Αν νιώθεις,  γιατί σαν ξύλινο κουτάβι λουφάζεις;  


Βάσω Ρουμελή





"Σήμερα πάντως ζω" Αλκυόνη Παπαδάκη



– Δε φοβάσαι που θα πεθάνεις;

– Σήμερα πάντως ζω! Σου σφίγγω τα χέρια, σε κοιτάζω στα μάτια. Μην αφήνεις ποτέ σου το σήμερα να μαραίνεται. Μην αφήνεις τη ζωή να χάνεται σαν την άμμο μέσα από τα δάκτυλά σου. Ζήσε. Κατάλαβες; Ζήσε! Μη βάζεις το σήμερα ενέχυρο σ' αυτό που εννοούνε μερικοί μουχλιασμένο Αύριο. Το Σήμερα είναι δικό σου, φίλε. Αγάπησέ το!

Συγχωρώ!

– Δίνε το χέρι σου στον άλλο χωρίς να κρίνεις. Κάνε του λίγο χώρο μέσα σου να ξαποστάσει. Να πιεί μια γουλιά νερό. Σ' αυτό τον κόσμο, παλικάρι, όλοι έχουμε μερίδιο σε όλα. Μερίδιο στη χαρά, στα λάθη στην απόγνωση. Κι εσύ, θα 'ρθουν φορές που θα τα κάνεις θάλασσα στη ζωή σου. Ε! Δε θα σημάνει ποτέ γι' αυτό το τέλος του κόσμου! Εγώ είμαι γέρος, κι ακόμα κάποιες φορές τα κάνω θάλασσα. Δε βγαίνει με συνταγές η ζωή. Άντε στην υγειά σου!

Ελπίζω!

– Μην πικραίνεσαι, είπε. Και βούρκωσε. Είναι όμορφη η ζωή. Πίστεψέ με. Αξίζει να τη ζει κανείς, έστω κι αν κάποτε γεμίζει πληγές. Σε νιώθω. Λες να μην τα ξέρω όλ' αυτά; Μα να θυμάσαι πάντα, φιλαράκο, πως αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα. Δε σταματάει πουθενά η ζωή. Μη σε μπερδέψουνε κάτι κακομοίρηδες, που σφίγγουν σαν το παραδοσάκουλο της ψυχής τους.

Κι ο άνθρωπος σαν τα δέντρα είναι. Ανθίζει, κάνει καρπούς, μαδάει, και πάλι απο την αρχή. Τώρα έχεις φουρτούνα εσύ, και δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Φύλαξέ τα όμως στο μυαλό σου αυτά που ακούς. Δεν σου κάνω το δάσκαλο. Ένας γερο-ξεκούτης είμαι. Μα αυτά τα πράγματα έτσι γίνονται. Το ξέρω καλά. Αν θέλεις να φύγεις, φύγε. Κανείς δεν μπορεί να σε κρατήσει. Προχώρα όρθιος όμως. Έτσι;

Αλκυόνη Παπαδάκη, "Το χρώμα του φεγγαριού"

Παπανούτσος: η επιθυμία είναι κεντρομόλος, ο έρωτας φυγόκεντρος



Για να συναντήσουμε τον έρωτα, πρέπει να εγκαταλείψουμε τους άγριους χώρους του ζώου και να μεταφερθούμε στα ήμερα δώματα του ανθρώπου...
Η μετάβαση από την επιθυμία στον έρωτα γίνεται με ένα είδος ενοφθαλμισμού: μπολιάζεται το άγριο δέντρο, η φυσική ορμή, μ’ ένα ήμερο κλαδί, προϊόν μακράς και επίπονης καλλιέργειας, δηλαδή με την τρυφερότητα, τη στοργή, την εμπιστοσύνη, το θαυμασμό (και τα τρία θα τα έλεγα με μια λέξη: «αγάπη», ευτυχής που υπάρχει στην εθνική μου γλώσσα χωριστή ονομασία γι' αυτή την συναισθηματική ομάδα), και αν το μπόλι πιάσει (δυστυχώς πιάνει πολύ σπάνια), αναπτύσσεται ένα νέο φυτό που δίνει θαυμάσια λουλούδια: ο έρωτας.
Και πως μπορούμε να βεβαιωθούμε ότι η έλξη μας από το πρόσωπο που «αγαπούμε» δεν βρίσκεται στο επίπεδο της απλής επιθυμίας παρά είναι γνήσια ερωτική; Από τα κριτήρια που έχει δώσει η ανάλυση και η πείρα, θα απαριθμήσω τα σπουδαιότερα κατά τη γνώμη μου.
Α. Η επιθυμία είναι κεντρομόλος ο έρωτας φυγόκεντρος.
Για τη φυσική ορμή ο «άλλος» είναι «αντικείμενο» που υπάρχει και λογαριάζεται μόνο ως μέσον για την ικανοποίηση μιας «δικής» μου ανάγκης. Ο άνθρωπος που επιθυμεί είναι γεμάτος από την επιθυμία του αυτή μόνο τον ενδιαφέρει και τον απασχολεί, αυτή δεσπόζει στις σχέσεις του με τους άλλους. Ο ορίζοντας της ψυχής του είναι κλειστός. – στον έρωτα η ροπή αντιστρέφεται, η κίνηση διευθύνεται προς έναν αυθύπαρκτο «άλλο» που καλεί το «εγώ» να στραφεί προς αυτόν και να ενωθεί μαζί του. Το πρόσωπο που αγαπώ ερωτικά υπάρχει απέναντι μου όχι απλώς ως ισάξιο, αλλά ως περισσότερο άξιο από μένα. Καθώς έλκομαι απ’ αυτό, θεωρώ ευτυχία μου το προνόμιο ότι μπορώ να του δοθώ ολόκληρος.
Β. Στον έρωτα όσο περισσότερο δίνεται κανείς, τόσο πλουσιότερος επιστρέφει στον εαυτό του.
Με την επιθυμία, συμβαίνει το αντίθετο: όσο παίρνεις από τον «άλλο», τόσο χάνεις τον εαυτό σου, αδειάζεις και φτωχαίνεις. Όποιος αρπάζει σα λάφυρο το «αντικείμενο» της επιθυμίας του και το νέμεται με βουλιμία, ληστεύεται από την ίδια την ηδονή του και ενώ όλο «παίρνει», το έχει του διαρκώς λιγοστεύει. Αντίθετα εκείνος που προσφέρεται ερωτικά, αισθάνεται ότι πολλαπλασιάζεται αι περισσεύει το έχει του. Το παράδοξο τούτο είναι της ερωτικής μαγείας το έργο. Δίνεσαι, θυσιάζεσαι για τον «άλλο», και όμως – επειδή εδώ λειτουργεί ένας άλλος νόμος και όχι ο φυσικός – τώρα είσαι πιο στερεός και πιο σίγουρος.
Γ. Η ερωτική σχέση, όταν ιδρυθεί και ευδοκιμήσει, είναι και για τους δύο όρους της ευφρόσυνη και δημιουργική, γόνιμη σε έργα που τιμούν τον άνθρωπο.
Χαρίζει ευτυχία και αυτοπεποίθηση, παρορμά σε δράση θετική, φωτίζει τη ζωή μ’ ένα εσωτερικό φως. Αντίθετα η επιθυμία, όταν μένει χωρίς έλεγχο, όρεξη άπληστη και τυφλή, κατεβάζει χαμηλά το επίπεδο των απαιτήσεων, εμπνέει μικρόχαρες σκέψεις, οδηγεί στη βαναυσότητα, στην πνευματική στειρότητα, στην ηθική αναπηρία. Γίνεται ο φαύλος κύκλος μιας διαλεκτικής που όταν μας παρασύρει ο τροχός της, ζούμε –όπως ακούσαμε τον Kierkegaard να λέγει – δίπλα από τον εαυτό μας, όχι μέσα στον εαυτό μας. Ούτε πλήρωση λοιπόν πραγματική μπορούμε να περιμένουμε από την άνευ όρων παράδοσή μας στην επιθυμία, ούτε ευτυχία.
Δ. Η επιθυμία δημιουργεί σχέσεις απρόσωπες, ενώνει όλους μέσα στην ανωνυμία (μας εξισώνει προς τα «κάτω»). Αντίθετα ο έρωτας είναι σχέση που συνάπτεται μόνο μεταξύ ορισμένων, επώνυμων προ (μας διαφοροποιεί προς τα «άνω»). Άλλο σωματοψυχική οργανική υπόσταση, και άλλο ύπαρξη προσωπική. H πρώτη είναι μια φυσική έννοια, μονάδα μέσα σε πλήθος ομοειδών όντων, η δεύτερη είναι έννοια ηθική, άτομο με πνευματικές ανάγκες και αξιώσεις, με δική του ιστορία, ιδιόρρυθμο και ανεπανάληπτο. Πρόσωπο δεν είναι «ο οποιοσδήποτε», αλλά «κάποιος», μορφή ορισμένη από την τροχιά της προσωπικής ζωής και σφραγισμένη από το πεπρωμένο της, συνείδηση ηθική, πνευματική φυσιογνωμία με τη δική της τοποθέτηση απέναντι στα μεγάλα προβλήματα της ζωής. Αντίθετα λοιπόν προς την επιθυμία που δεν «εκλέγει» τον έταιρο, ο έρωτας απαιτεί τη θερμή και αμοιβαία προσήλωση επώνυμων, «εκλεκτών» όντων που υψώθηκαν έως τη στάθμη της προσωπικής ύπαρξης χάρη στο ηθικό τους ποιόν.
Ε. Οι σχέσεις που συνάπτονται με την επιθυμία είναι «κατά συμβεβηκός» - τμηματικές, προσωρινές, τυχαίες και για τούτο, όταν ο δεύτερος όρος αλλάζει (άλλο «αντικείμενο» παίρνει τη θέση του προηγούμενου), η κατάσταση δεν μεταβάλλεται ριζικά, εξακολουθεί να είναι όπως και πριν (η τυχόν διαφορά περιορίζεται στον βαθμό της ικανοποίησης). Αντίθετα, ο ερωτικός είναι δεσμός «αναγκαίος» -ολικός, διαρκής και ουσιαστικός, επειδή ανάμεσα στα πρόσωπα που ενώνει υπάρχει ένα είδος «προκαταστημένης αρμονίας»: αμοιβαία κατανόηση και εκτίμηση, παραδοχή κοινών μέτρων, αναγνώριση κοινής κλίμακας αξιών, συνεργασία σ’ ένα κοινό πρόγραμμα ζωής. Ο ένας αισθάνεται, σκέπτεται, θέλει δια του άλλου, σα να υπάρχει μια ευαισθησία, μια συνείδηση, μια βούληση μοιρασμένη σε δύο πρόσωπα, σα να είναι το ένα πρόσωπο συνέχεια και συμπλήρωση του άλλου. Μόνο στον έρωτα μιλούμε για «ολοκλήρωση» της προσωπικής ύπαρξης. …
… Tο συμπέρασμα από την ανάλυσή μας είναι –πιστεύω- ότι κακώς ταυτίζεται η επιθυμία με τον έρωτα. Ο έρωτας αρχίζει από την επιθυμία, αλλά δεν στέκεται σ’ αυτήν, πηγαίνει πιο πέρα, ορθότερα: παραπάνω. Από το ζευγάρωμα που είναι μια φυσιολογική ανάγκη (στην ωμή γλώσσα του ο βιολόγος θα την έλεγε υπόθεση αδένων), ο άνθρωπος με την καλαισθησία του, με τις ηθικές του αξιώσεις, με τη λάμψη του πνεύματός του, με τη δημιουργική του ορμή προχωρεί σε κάτι «άλλο» (τον έρωτα) που στηρίζεται βέβαια στην αρχική βάση αλλά και την υπερβαίνει.

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Ε. Π. Παπανούτσου, «Πρακτική Φιλοσοφία»




Πηγή: pressworkers.com

Η μοναξιά, Luis Cernuda



Η μοναξιά βρίσκεται σε όλα για σένα, και όλα για σένα βρίσκονται στη μοναξιά.
Νησί της Ευτυχίας όπου τόσες φορές κατέφυγες, συμφιλιωμένος μάλλον με τη ζωή και τις προθέσεις της, κουβαλώντας εκεί, όπως εκείνος που κουβαλά από την αγορά κάποια λουλούδια που τα πέταλά τους θα ανοίξουν κατόπιν με φρόνιμη πληρότητα, την αναταραχή που σιγά σιγά θα κάνει να κατακάτσουν οι εικόνες, οι ιδέες.
Υπάρχουν εκείνοι που όντας μέσα στη ζωή την αντιλαμβάνονται βιαστικά και είναι οι αυτοσχεδιαστές αλλά υπάρχουν επίσης κι εκείνοι που χρειάζονται να αποστασιοποιηθούν από εκείνη για να τη δουν περισσότερο και καλύτερα και είναι οι παρατηρητές. Το παρόν είναι υπερβολικά τραχύ, όχι σπάνια γεμάτο ειρωνικό σολοικισμό, και πρέπει να αποστασιοποιηθεί κανείς απ’ αυτό για να καταλάβει την έκπληξη και την επανάληψή του.
Ανάμεσα στους άλλους κι εσένα, ανάμεσα στον έρωτα κι εσένα, ανάμεσα στη ζωή κι εσένα, βρίσκεται η μοναξιά. Όμως αυτή η μοναξιά που σε χωρίζει απ’ όλα δεν σε θλίβει. Γιατί θα έπρεπε να σε θλίβει; Αν λογαριαστείς με όλα, με τη γη, την παράδοση, τους ανθρώπους, σε κανέναν δεν οφείλεις τόσα όσα στη μοναξιά. Λίγο ή πολύ, ό,τι κι αν είσαι σ’ εκείνη το οφείλεις. Παιδί, όταν τη νύχτα κοίταζες τον ουρανό, που τα αστέρια του έμοιαζαν φιλικές ματιές που γέμιζαν τη σκοτεινιά με μυστηριώδη συμπάθεια, η ευρύτητα των χώρων δεν σε φόβιζε αλλά απεναντίας, σε κρατούσε μετέωρο σε καλοδεχούμενη σαγήνη. Εκεί, ανάμεσα στους αστερισμούς έλαμπε ο δικός σου, διαυγής σαν το νερό, φωτοβόλος σαν τον άνθρακα που είναι το διαμάντι: ο αστερισμός της μοναξιάς, αόρατος στους πολλούς, προφανής και αγαθοποιός για μερικούς, ανάμεσα στους οποίους είχες την τύχη να συγκαταλέγεσαι.

Luis Cernuda, Η Μοναξιά («Όκνος», εκδ. Ίκαρος, μτφρ: Α. Κατσουραδής)|| Caspar David Friedrich, «Moonlit Landscape».



Γ. Ρίτσος: αναγκαία εξήγηση




Είναι ορισμένοι στίχοι

– κάποτε ολόκληρα ποιήματα –

που μήτε εγώ δεν ξέρω τι σημαίνουν.



Αυτό που δεν ξέρω ακόμη με κρατάει.

Κι εσύ έχεις δίκιο να ρωτάς.



Μη με ρωτάς. Δεν ξέρω σου λέω.

Δύο παράλληλα φώτα απ’το ίδιο κέντρο.



Ο ήχος του νερού που πέφτει,

το χειμώνα, απ΄το ξεχειλισμένο λούκι



ή ο ήχος μιάς σταγόνας καθώς πέφτει

από ΄να τριαντάφυλλο στον ποτισμένο κήπο

αργά αργά ένα ανοιξιάτικο απόβραδο

σαν το λυγμό του πουλιού.



Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτός ο ήχος

ωστόσο εγώ τον παραδέχομαι.



Τ΄άλλα που ξέρω στα εξηγώ.

Δεν το αμελώ.

Όμως κι αυτά προσθέτουν στη ζωή μας.



Κοιτούσα όπως κοιμότανε,

το γόνατο της να γωνιάζει το σεντόνι –

Δεν ήταν μόνο ο έρωτας.



Αυτή η γωνιά ήταν η κορυφογραμμή της τρυφερότητας,

και το άρωμα του σεντονιού,της πάστρας και της άνοιξης

συμπλήρωναν εκείνο το ανεξήγητο που ζήτησα,

άσκοπα και πάλι, να στο εξηγήσω.





Γ.Ρίτσος, Αναγκαία εξήγηση (είναι ορισμένοι στίχοι) 

Στα κενά του άλλου τρυπώνει ο άνθρωπος



Τι να πω για μένα που έφυγα, τι να πω για σένα που μ΄άφησες...

Έτσι λένε είναι οι σχέσεις των ανθρώπων.Εκεί που χαίρεσαι , βαλτώνεις κι αυτός ο βάλτος μεγαλώνει μέσα σου κι απάτητος γίνεται χωρίς να το καταλάβεις.Χάνεσαι στο ανικανοποίητο. Καμιά φορά μιλάς- ίσως να μιλάς και πολύ- και τι; θαρρείς πως κάποιος σ' ακούει;

Σ΄ έναν λαβύρινθο σκέψεων μπερδεύονται οι άνθρωποι, δεύτερες-τρίτες-πέμπτες-δέκατες και σε μια εγωπάθεια ξεκαθαρίζουν τα θέλω τους.Κι ο κόσμος φαντάζει όμορφος εκτός απ΄τον δικό μας χώρο.

Ανάβουμε ρεσώ, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια ν' αποδείξουμε πως μπορούμε ν΄αλλάξουμε τα πράγματα. Πια ήταν η τελευταία φορά που ανέβηκες τη σκάλα κρατώντας ένα τριαντάφυλλο κλεμμένο απ΄τον κήπο της γειτόνισσας, και πότε ένα σημείωμα μικρό με δυο λέξεις "μου λείπεις" ξεπρόβαλε από την τσέπη σου χωρίς να το γνωρίζεις; Πιο πρωινό άφησες γλυκά το χάδι των χειλιών σου στο μάγουλο, εκεί κοντά στο αφτί, ψιθυρίζοντας "σ αγαπώ" πριν φύγεις.

 Ό,τι αφήσαμε να χαλάσει , χάλασε! Τώρα τσουλάμε με την πλάτη σ΄ένα αγκάθινο κενό, που συνήθως δεν θέλουμε να δούμε. Μόνιμοι σύντροφοι στην κάθε μέρα οι μάσκες που πάψαμε να βλέπουμε σαν κάτι ξένο.

Κι ένα ξημέρωμα φεύγεις. Κι ένα ξημέρωμα φεύγω. Στο άνοιγμα της πόρτας είμαστε έτοιμοι ν΄αλλάξουμε. Απελπισμένες προσπάθειες, στάχτη στα μάτια. Κανείς δεν έγινε σε μια στιγμή ότι δεν έγινε χρόνια ολάκερα. Καμιά απεγνωσμένη προσπάθεια να κρατηθούμε δεν θα ΄ταν αληθινή και τότε είναι που γυρνάμε την πλάτη στην αλήθεια.

Γιατί μη μου πεις πως είσαι αυτός που δεν κατηγόρησες ή δεν κατηγορήθηκες πως κάποιος άλλος / άλλη σου πήρε τα μυαλά. Απελπισμένη προσπάθεια δικαίωσης που δεν μας αξίζει.Άλλη μια μάσκα που μας κάνει να νομίζουμε πως είμαστε καλά. Οκ! πήρε το φταίξιμο η" άλλη" ο "άλλος".

Κοιμάσαι καλύτερα τώρα;

Μείναμε κολλημένοι στα δικά μας θέλω , στα δικά μας όνειρα που δεν μοιραστήκαμε. Κάθετοι και αδιάλλακτοι στην εγωπαθή καθημερινότητα μας και οι ψυχές γεμίσανε κενά. Υπεύθυνοι για ό,τι φτιάξαμε...εμείς!

Εμείς που μόνο απαιτήσαμε, αλλά ποτέ δεν δώσαμε. Εμείς που φροντίζαμε μοναχά τον εαυτό μας και ποτέ τον δίπλα μας. Εμείς που δεν κοιτάξαμε ποτέ τίποτα πέραν του εαυτού μας. Εμείς που και στην ύστατη ώρα δίνουμε άφεση στον εαυτό μας ρίχνοντας το φταίξιμο σε άλλους.

Κι όμως όλα από μας ξεκινούν και σε μας τελειώνουν...γιατί...στα κενά που δημιουργούμε όταν δεν νοιαζόμαστε τρυπώνουν οι άλλοι άνθρωποι.


Γράφει η Κατερίνα Σικλαφίδου

Με τους δικούς μου



Πώς συμπεριφέρονται οι άνθρωποι που δηλώνουν μέλη μιας ομάδας, μιας θρησκείας, μιας οργάνωσης;

Η τυφλή αφοσίωση σε μια ομάδα, σε μια παράταξη, σε μια ιδεολογία, σε μια θρησκεία είναι μια μορφή ενισχυμένης συμμόρφωσης.

Ξαναμμένα πρόσωπα, σημαίες και λάβαρα, σύμβολα, χρώματα και συνθήματα μακρόσυρτα ειπωμένα με πάθος αλλά και χάρη σχηματίζουν το πλαίσιο της ασύνειδης οπαδοποίησης των λογής λογής μελών. Το τελετουργικό της χαράς του ανήκειν. Πώς προκύπτει αυτή η οπαδοποίηση και γιατί συμβαίνει;

Επενδύουμε συναισθηματικά σε πράγματα στα οποία ανήκουμε. Είναι μέρος του είναι μας, η ταυτότητα μας, το εγώ μας. Κανείς λοιπόν που επενδύει με πάθος σε μια ομάδα φέρεται ομαδοκεντρικά. Σκέφτεται σαν κομμάτι της ομάδας με άξονα την ομάδα και όχι τον εαυτό του. Το οικείο είναι ο πυρήνας του είναι μας. Θεωρούμε λοιπόν, τα οικεία πράγματα αυτονόητα για μας.

Υπάρχει μια ανθρώπινη τάση να αντιμετωπίζεται με απέχθεια κάθετι ξένο, ανοίκειο ή διαφορετικό που προσπαθεί μα μπει στην ομάδα. Η απέχθεια αυτή μπορεί να αποκωδικοποιηθεί ως καχυποψία, φόβος ακόμη και ως εχθρότητα. Αυτά τα συναισθήματα έχουν ως υπόβαθρο την προκατάληψη.

Η προκατάληψη είναι η γέφυρα στερεοτυπικών αντιλήψεων διαποτισμένων με στοιχεία διάκρισης. Τα μέλη μιας ομάδας, κόμμάτος, εθνότητας, παράταξης ή οργάνωσης χρωματίζονται και διακρίνονται από στερεοτυπικά χαρακτηριστικά ενώ τα ατομικά τους χαρακτηρίστικά παραβλέπονται.

Οι άνθρωποι που έχουν προκαταλήψεις είναι άνθρωποι που υπεραπλουστεύουν τα γεγονότα και τις καταστάσεις καταφεύγοντας σε ανιμιστικές γενικεύσεις. Μοιάζουν με τις φαντασιώσεις που κάνουν τα μικρά παιδιά. Οι προκαταλήψεις δεν είναι έμφυτες είναι επίκτητες.

Πρόσφατες έρευνες αναδεικνύουν ότι τα παιδιά τριών ετών γνωρίζουν λέξεις αλλά έχουν και στάσεις που τις υιοθετούν από την εσω-ομάδα τους. Όταν τα παιδιά γίνουν πέντε ετών έχουν μια διαυγή αντίληψη της κοινωνικής τους ταυτότητας. Κατόπιν από την ηλικία των πέντε ετών τα παιδιά διαμορφώνουν τις προκαταλήψεις τους. Όσο μεγαλώνει αυτές εδραιώνονται.

Ο βλαστός της προκαταλήψης έχει ως περίβλημα την άγνοια η οποία δημιουργεί ακαμψία και ο πυρήνας του αποτελείται από ψυχρότητα, αδιαφορία, υποτίμηση και απόρριψη ενώ οι ρίζες του φθάνουν μέχρι την εχθρότητα. Η προκατάληψη εμποδίζει την ολοκλήρωση της προσωπικότητας και λειτουργεί ανασταλτικά στην πρόοδο του.

Η μύηση στην προκατάληψη γίνεται ασύνειδα. Τα παιδιά μιμούνται την στάση των γονιών τους, των οικείων τους. Η προκατάληψη είναι δομικό στοιχείο της ιδιοσυγκρασίας ενός ατόμου. Αν δηλαδή ένα παιδί ιδιοσυγκρασιακά είναι άκαμπτο, ανελεύθερο και δύσκολο είναι πιο εύκολο να αφομοιώσει τις προκαταλήψεις των οικείων του.

Μια μελέτη έδειξε ότι άτομα που ήταν μέλη φασιστικών οργανώσεων παρουσίαζαν ένα κράμα συμπεριφορών όπως υποταγή στους ανωτέρους τους, σκληρότητα προς τους κατώτερους, ακαμψία, αδιαλλαξία, αυτοκαταπίεση. Τα περισσότερα από αυτά τα άτομα μεγάλωσαν σε αυταρχικά περιβάλλοντα όπου η προσωπική έκφραση ήταν ανύπαρκτη ή περιορισμένη.

Τα άτομα αυτά έτειναν να ταυτίζονται με τους ισχυρούς προκειμένου να αποφύγουν την εχθρότητα τους ενώ συσσώρευαν τα ίδια εχθρότητα η οποία εκδηλωνόταν με σημαία τις προκαταλήψεις τους προς άλλες αντίθετες ιδεολογικά με αυτούς ομάδες.

Είναι έκδηλη η άποψη πως τα παιδιά που έχουν δεχθεί αρκετές απογοητεύσεις και ματαιώσεις τείνουν να συμπεριφέρονται με επιθετικότητα ενώ χρησιμοποιούν τις προκαταλήψεις τους ως ψυχολογικό δεκανίκι προκειμένου να επιβιώσουν συναισθηματικά.

Αν κάνουμε την άγνοια γνώση, αν εισβάλουμε στο βλαστό της προκατάληψης ξεριζώνοντας τα στοιχεία που στηρίζονται στο φόβο για το άγνωστο, το διαφορετικό και αλληλεπιδράσουμε και <με τους άλλους> όχι μόνο <με τους δικούς μας>τότε θα προστατέψουμε τα παιδιά μας και τους εαυτούς μας από την επιμονή της προκατάληψης.


Γράφει η Αριστονίκη Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου
Ψυχολόγος Σχολικής-Εξελικτικής κατεύθυνσης




"Να φοβάσαι τη μέρα που θα σ' απομυθοποιήσω"



Είμαστε περίεργοι και καμιά φορά ηλίθιοι εμείς οι άνθρωποι.
Υπομένουμε μαλακισμένες συμπεριφορές και τελειωμένες εξ’ αρχής καταστάσεις. Ανεχόμαστε λόγια ανείπωτα κι επιθυμίες ανικανοποίητες. Συμβιβαζόμαστε μ' ένα 5, ενώ οι ψυχές μας είναι γι' ατόφια 10άρια. Κι όλα αυτά γιατί έχουμε την τάση να ντύνουμε τους λίγους ανθρώπους με τη στολή του ιδανικού και τη μάσκα του πολύ. Τους φτιάχνουμε στο κεφάλι μας όπως γουστάρουμε και στριμώχνουμε την αλήθεια κάτω απ' το χαλί, μην τυχόν και τη δούμε, μη μας το χαλάσει.
Με την ίδια φορεσιά σ’ έντυσα κι εγώ. Καμιά συμπεριφορά σου δεν έβλεπα αλλόκοτη, κανένα σου ελάττωμα δε μου φάνηκε αρκετό. Στα δικαιολογούσα και στα συγχωρούσα όλα. «Έλα μωρέ, θα ‘χει τους λόγους του», έλεγα, «καταλαβαίνω». Κι ας μην καταλάβαινα τίποτα. Κι ας μην ήξερα τι μου γίνονταν. Έκλεινα βλέπεις αυτιά και μάτια σε καθετί που θα τολμούσε να τσαλακώσει την εικόνα μου για σένα. Σε προστάτευα και σε φρόντιζα από κάθε αλήθεια που θα μου έδειχνε πόσο άδειος είσαι.
Σε τοποθέτησα σ' ένα βάθρο και τους άφησα όλους να σε κοιτάνε από χαμηλά. Μαζί τους κι εγώ. Να μη σε φτάνουν, ούτε αυτοί ούτε εγώ. Κι εσύ πιστεύεις πως τάχα μου κάποιος είσαι, ξεχνώντας πως εγώ σ’ έκανα έτσι. Ξεχνώντας πως ιδανικός είσαι μόνο μέσα στο κεφάλι μου και στην πραγματικότητα είσαι απλά ένας γελοίος.
Εμένα δε με φοβάσαι, το ξέρω. Δεν υπάρχει λόγος, άλλωστε. Να φοβάσαι, όμως, τη μέρα που θα σ' απομυθοποιήσω. Τη μέρα που στα μάτια μου θα πέσεις και θα σε δω όπως είσαι πραγματικά. Όταν σε βγάλω απ' τη στολή που σου 'χω φορέσει και μείνεις μπροστά μου γυμνός, τότε να φοβηθείς. Την ώρα και τη στιγμή που θα 'χω τόσα να σου δώσω και θα μπορώ, αλλά δε θα θέλω. Όταν δε θα 'χω καμιά θέση μέσα μου για σένα, όταν δε θα χωράς πουθενά.
Γιατί τότε θα μου 'χεις τελειώσει, θα σε δω με τα μάτια που σε βλέπουν οι άλλοι και θα γίνεις για μένα ό,τι γι’ αυτούς. Δε θα σε ξεχωρίζω στο πλήθος, δε θα ξέρω τις συνήθειές σου, ούτε πώς πίνεις τον καφέ σου. Θα σταματήσω να περιμένω και να επιμένω. Δε θα 'χω πια χρόνο ούτε για μια τόση δα στιγμή μαζί σου, ούτε για να δημιουργήσω μια τόση δα ανάμνηση, γιατί τότε θα ξέρω πως δεν αξίζεις κάποια θέση στη μνήμη μου και τη ζωή μου. Θα μπορώ να σε δω εγωιστή, αδύναμο και δειλό, όπως πραγματικά είσαι.
Τη μέρα εκείνη, που λες, θα ‘σαι αδιάφορος για μένα όπως τόσοι άλλοι κι αυτό θα σε πειράζει, επειδή τόσο καιρό είχες συνηθίσει να πατάς πάνω μου για ν’ ανέβεις και τώρα θα χάσεις το σκαλί σου.
Θα σου πω και κάτι άλλο που κατάλαβα. Τους πραγματικά μεγάλους ανθρώπους, του σωστούς, τους καλούς δε χρειάζεται να τους κάνεις να φαίνονται ιδανικοί για σένα, ντύνοντάς τους όπως θέλεις. Δεν υπάρχει η ανάγκη αυτή, γιατί είναι από μόνοι τους. Μόνο τους μικρούς, τα λεγόμενα «ανθρωπάκια» μπορείς να βαφτίσεις και να φτιάξεις όπως θέλεις. Μόνο αυτοί σου επιτρέπουν να το κάνεις.
Λένε πως η απομυθοποίηση είναι η καλύτερη εκδίκηση. Θα 'θελα να συμπληρώσω, πως είναι επίσης κι η μεγαλύτερη λύτρωση. Γιατί ξεσκαρτάρουμε κάθε τοξικό «ερωτάκο» απ' τη ζωή μας κι αφήνουμε χώρο για τους έρωτες που πρόκειται να ‘ρθουν.
Όσο για σένα, γέλα τώρα, όσο μπορείς. Πούλα μούρη και παιξ’ το ιστορία. Γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος!

Επιμέλεια Κειμένου Ελευθερίας Ηλιοπούλου: Ιωάννα Κακούρη
Κείμενο: Ελευθερία Ηλιοπούλου




Πηγή: pillowfights.gr

Αυτές οι γυναίκες που γεννήθηκαν για να ξεχωρίζουν



Υπάρχουν γυναίκες που αθόρυβα φέρνουν την ευτυχία στη ζωή σου.
Είναι εκείνες που η θωριά τους δε σου τραβάει το βλέμμα μα η παρουσία τους είναι πάντα αισθητή. Είναι οι γυναίκες που ήρθαν να σε ακούσουν.
Όχι μία από εκείνες που έχεις για θύμα σου. Όχι μια από τη μάζα που θα χρησιμοποιήσεις για καβάτζα όταν θα βαρεθείς.
Είναι από τις άλλες. Είναι από εκείνες που θα πρέπει να σε αγάπησε πολύ ο Θεός για να σου τη στείλει.
Αυτές οι γυναίκες φορούν επάξια τον τίτλο του ανθρώπου. Σου χαμογελάνε και τα λόγια τους είναι βάλσαμο για την ψυχή σου. Πονάει το φυλλοκάρδι τους κάθε που θα έχεις την ανάγκη τους και τρέμουν μη και δε μπορέσουν να σταθούν δίπλα σου.
Δε θα σου πουν ποτέ το παράπονο τους. Δε θα τις ακούσεις να γκρινιάζουν μα μήτε και να σου ζητήσουν προσοχή.
Θα είναι δίπλα σου κάθε που κλαις να βαστούν ως βράχοι και θα σου σκουπίζουν τα δάκρυα.
Όχι δεν τους χαρίστηκε η δική τους ζωή. Δεν το κάνουν από υποχρέωση ή γιατί θέλουν να δώσουν όσο καλό έχουν πάρει.
Είναι γυναίκες που έχουν πονέσει περισσότερο από τον καθένα μα επιμένουν πως το καλό του κόσμου είναι εκεί έξω.
Είναι εκεί έξω κι αν δε τους το φέρει ο Θεός, θα το φέρουν εκείνες στους άλλους.
Κουβέντα δε θα ακουστεί από τα χείλη τους αν δε το ζητήσεις. Ό,τι σου αρκεί, αυτό θα πάρεις. Φόβο πως θέλουν αντάλλαγμα, να μην έχεις.
Δεν το έχουν ανάγκη. Γι’ αυτές τις γυναίκες ανταμοιβή είναι η γεμάτη ψυχή και τα καθαρά μάτια.
Μάτια που σε κοιτούν και βλέπεις μέσα τους την ευτυχία.
Ψυχή γεμάτη από αγάπη και ευχές ανθρώπων που τους έδωσαν ό,τι είχαν. Ανθρώπων που δε καρπώνονται το καλό τους για να πατήσουν πάνω στο πτώμα τους.
Μην κάνεις να τις λυπηθείς γιατί θα τις χάσεις πριν καν καταλάβεις πως ήρθαν.
Κι αν, όμοια με άλλους, με αχαριστία τις αντιμετωπίσεις, θεώρησε τον εαυτό σου άτυχο και ανίκανο να δεχτεί το καλό.
Καθείς έχει μια τέτοια γυναίκα στη ζωή του. Στη καθημερινότητα του καθενός έχει την ιδιότητά της.
Δε θα χρειαστεί να προσπαθήσεις για να τις ξεχωρίσεις μέσα στο πλήθος. Βλέπεις, αυτές οι γυναίκες γεννήθηκαν για να ξεχωρίζουν.

Κείμενο: Έφη Μπαμπούρη




Πηγή: anapnoes.gr

Καταγγελία της Τομεακής Επιτροπής Πέλλας του ΚΚΕ


ΤΟΜΕΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΕΛΛΑΣ του ΚΚΕ

 

 

 

 

Είναι φανερό ότι η δράση των κομμουνιστών μέσα και έξω από τα εργοστάσια και τους χώρους δουλειάς, ενοχλεί την κυβέρνηση, την εργοδοσία και τους διάφορους μηχανισμούς τους. Είναι ενοχλητικό γιαυτούς να ενημερώνονται οι εργαζόμενοι για τα αντιλαϊκά μέτρα που περνάνε, για τα δικαιώματα μέσα στους χώρους δουλειάς, για όλους εκείνους τους νόμους που διευκολύνουν την κερδοφορία των αφεντικών σε βάρος των εργαζομένων. Φοβούνται την οργάνωση των εργατών.

Γιαυτό και καταφεύγουν σε επιθέσεις ενάντια σε μέλη του ΚΚΕ, όπως πρόσφατα έξω από το εργοστάσιο «Κρόνος» από τραμπούκο της εργοδοσίας.

 

 

Καλούμε τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα να βγάλουν τα συμπεράσματα τους και να καταδικάσουν τέτοιες πρακτικές.

 

                                                                  


ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...