Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

Δευτέρα 17 Απριλίου 2017

Ο υπέρλαμπρος στολισμός των εικόνων του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου των Προμάχων

Ο υπέρλαμπρος στολισμός των εικόνων του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου των Προμάχων, από τους ευλαβείς πιστούς κατοίκους του ιστορικού χωριού, τους οποίους εμπνέει και καθοδηγεί στα μονοπάτια της Χάριτός Του, ο σεβάσμιος και ακάματος Ιερέας της ενορίας μας, πάτερ Γεώργιος.  ...

Θυμάμαι..θυμάσαι;

Θυμάμαι.. θυμάσαι; Σε μια ξένη πόλη ούτε δική μου ούτε δική σου, εκεί σε πρωτοείδα  Μπορεί και να μ΄ήξερες από παλιά κι απλά με ξαναβρήκες  Κι έβρεχε, χωρίς ομπρέλα  ΤΟ ΘΥΜΑΣΑΙ; την άλλη κιόλας μέρα φτιάξαμε ένα τρένο κίτρινο κόκκινο μπλε το βάψαμε και ταξιδεύαμε τη γη..  νύχτες ταξιδεύαμε στον ουρανό..  αστέρι και σταθμός ΘΥΜΑΣΑΙ; βρήκες το πιο μακρινό αστέρι κι είπες να το γυαλίσουμε να του φυτέψουμε μια λέυκα να μείνουμε για πάντα εκεί  ΘΥΜΑΣΑΙ; όταν...

Χίλιες φορές

Γιατί νομίζεις, ότι θα πεθάνεις μόνο μια φορά….  Όταν δεν ζήτησες, όσες συγνώμες θα έπρεπε να ζητήσεις.  Όταν δεν είπες, όσες φορές θα έπρεπε να πεις σ’ αγαπώ.  Για όλα εκείνα, που δεν πρόλαβες ή δεν θέλησες να ζήσεις.  Για εκείνα τα όνειρα, που φοβήθηκες να πραγματώσεις.  Για τις αλάνες που δεν έπαιξες σαν μικρό παιδί. για τα βουνά που δεν ανέβηκες, για τις θάλασσες που δεν κολύμπησες, για τους δρόμους που δεν περπάτησες, για τα τραγούδια, που ποτέ...

Έμαθες πια ότι είσαι ο κλόουν της ζωής.

Παρατηρώ τις κινήσεις σου. Κοιτάζεις έξω απ’ το παράθυρό σου τις εικόνες που αλλάζουν συνεχώς. Κι όμως είναι ο ίδιος τόπος. Οι ίδιοι άνθρωποι που κατακλύζουν τους δρόμους. Τα ίδια παλάτια. Σηκώνεις τα χέρια, όχι για να παραδοθείς στην δίνη των γεγονότων, αλλά για να αγγίξεις τις πόρτες, τα τζάμια, τους τοίχους, το ταβάνι κι αυτά όλο απομακρύνονται, χάνονται από μπροστά σου και βρίσκεσαι απροστάτευτος ανάμεσα στο άγριο πλήθος που σε κυνηγά και θέλει να σε κατασπαράξει. Κι εσύ; Τι κάνεις; Σκυθρωπός...

Τάσος Λειβαδίτης: Θα ήθελα να φωνάξω το όνομά σου.

Θα’θελα να φωνάξω τ΄ όνομά σου, αγάπη, μ΄όλη μου την δύναμη. Να τ’΄ακούσουν οι χτίστες απ΄  τις σκαλωσιές και να φιλιούνται με τον ήλιο να το μάθουν στα καράβια οι θερμαστές και ν΄ ανασάνουν όλα τα τριαντάφυλλα Να τ΄ακούσει η άνοιξη και να ΄ρχεται πιο γρήγορα να το μάθουν τα παιδιά για να μην φοβούνται το σκοτάδι, να το λένε τα καλάμια στις ακροποταμιές, τα τρυγόνια πάνω στους φράχτες να τ»ακούσουν οι πρωτεύουσες του κόσμου και να το ξαναπούνε μ΄ όλες τις καμπάνες τους να το κουβεντιάζουνε...

Κάθε φορά που ερωτεύονται δύο άνθρωποι, γεννιέται το σύμπαν.- Δημήτρης Λιαντίνης

Κάθε φορά που ερωτεύονται δύο άνθρωποι, γεννιέται το σύμπαν. Η, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που ερωτεύονται δύο άνθρωποι γεννιέται ένας αστέρας με όλους τους πρωτοπλανήτες του. Και κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος, πεθαίνει το σύμπαν. Η, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος στη γη, στον ουρανό εκρήγνυται ένας αστέρας supernova. Έτσι, από την άποψη της ουσίας ο έρωτας και ο θάνατος δεν είναι απλώς στοιχεία υποβάθρου. Δεν είναι δύο απλές καταθέσεις...

Εκείνοι οι άνθρωποι οι λαμπερά ανασφαλείς, οι ολότελα κούφιοι.

Της Στεύης Τσούτση. Τους αναγνωρίζεις με την πρώτη ματιά. Πληθωρικές παρουσίες γεμίζουν το χώρο που βρίσκονται. Είναι λες κι ένας προβολέας έχει στραφεί καταπάνω τους και τίποτα άλλο δε μετρά. Μένεις να τους ζυγίσεις μια στιγμή κι αναρωτιέσαι αν πέφτεις έξω. Εκείνοι όμως άμεσα σε βοηθούν να επαληθευτείς. Δεν κάνεις λάθος. Είναι ο χαλαρός αέρας που αποπνέουν και το άνετο στυλάκι τους. Αεράτοι και γεμάτοι αυτοπεποίθηση, αγαπούν τον εαυτό τους και το δείχνουν. Το παραδείχνουν μάλιστα! Όμορφους...

Εκείνες οι αγάπες που είναι ο ίδιος ο Παράδεισος…

Υπάρχουν κάποιες αγάπες που δεν πηγαίνουν στον παράδεισο. Είναι οι ίδιες ο παράδεισος. Σχέσεις που δεν ζήτησαν ποτέ τίποτα και τα πήραν όλα. Σχέσεις που δεν ήθελαν τίποτα για τον εαυτό τους, αλλά τα έδωσαν όλα. Ο χρόνος δεν χαρίζεται σε κανέναν όμως, αυτές οι αγάπες ξεπερνούν την έννοια του χρόνου. Γίνονται αιώνια χυμώδη στιγμιότυπα, έντονες σχεδόν θρυλικές συναντήσεις του έρωτα. Ιστορίες που μπορεί και να ξεπήδησαν από τα λογοτεχνικά μονοπάτια ή να υπήρξαν οι ίδιες αιτία για τη συγγραφή...

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...