"Το χωριό μου, η Ελλάδα μου"

"...Ὀμπρὸς βοηθᾶτε νὰ σηκώσουμε τὸν ἥλιο πάνω ἀπ᾿ τὴν Ἑλλάδα,  ὀμπρός, βοηθᾶτε νὰ σηκώσουμε τὸν ἥλιο πάνω ἀπὸ τὸν κόσμο.  Τί, Ἰδέτε· ἐκόλλησεν ἡ ρόδα του βαθειὰ στὴ λάσπη,  κι ἄ, ἰδέτε χώθηκε τ᾿ ἀξόνι του βαθειὰ μέσ᾿ τὸ αἷμα.  Ὀμπρός, παιδιά, καὶ δὲ βολεῖ μονάχος ν᾿ ἀνέβῃ ὁ ἥλιος,  σπρῶχτε μὲ γόνα καὶ μὲ στῆθος νὰ τὸν βγάλουμε ἀπ᾿ τὴ λάσπη,  σπρῶχτε μὲ στῆθος καὶ μὲ γόνα νὰ τὸν βγάλουμε ἀπ᾿ τὸ γαῖμα.  Δέστε, ἀκουμπᾶμε ἀπάνω τοῦ ὁμοαίματοι ἀδελφοί...

Διαβάστε Περισσότερα

Που πάει η αγάπη όταν τελειώνει;

Πού πάει αγάπη όταν χάνεται; Κρύβεται σε μια γωνιά και κλαίει; Μπαίνει μέσα σε ένα σκοτεινό ντουλάπι και κουλουριάζεται; Όχι. Στην δική μου ιστορία, όταν η αγάπη χάνεται, τελειώνει, πάει σε ένα μέρος ηλιόλουστο και λαμπερό και κάνει party! Χορεύει mambo και πίνει Sangria. Μαζεύει τις βαλίτσες της και τις γεμίζει με αναμνήσεις, στιγμές και σχολαστικά φυλαγμένα λόγια και αρχίζει το ταξίδι της για ένα μέρος τόσο μαγικό όσο και η χώρα του Ποτέ – Ποτέ. Δεν ξέρω πώς θα μπορούσε να λέγεται...

Διαβάστε Περισσότερα

Χριστιανόπουλος Ντίνος - Βολέματα Καταστροφής

Ούτε να πεθάνω θέλω ούτε και να γιατρευτώ θέλω απλώς να βολευτώ στην καταστροφή μου. Όταν τρελαίνομαι τις νύχτες για κορμί, να βρίσκεται ένας άνθρωπος να με χορταίνει. Όταν βουλιάζω σ' έυκολες εξάψεις, να 'ρχεται μια εξευτέλιση να με συνεφέρνει. Όταν βουρλίζομαι στα δρομολόγια του πάθους, να 'χω ένα όραμα να με θαμπώνει. Όταν εξαγριώνομαι για τρυφερότητα, να βρίσκονται δυο χέρια για τον παιδεμό μου. Μα πάνω στου σπασμού την αποθέωση, που εκμηδενίζει κάθε άλλη ομορφιά, να 'χω τη δύναμη...

Διαβάστε Περισσότερα

Μανόλης Αναγνωστάκης - «Ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ φόβος...»

Ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ φόβος ποὺ μᾶς ἑνώνει μὲ τοὺς ἄλλους Ὅταν ὑπόταξαν τὶς μέρες μας καὶ τὶς κρεμάσανε σὰ δάκρυα Ὅταν μαζί τους πεθάνανε σὲ μίαν οἰκτρὴ παραμόρφωση Τὰ τελευταῖα μας σχήματα τῶν παιδικῶν αἰσθημάτων Καὶ τί κρατᾷ τάχα τὸ χέρι ποὺ οἱ ἄνθρωποι δίνουν; Ξέρει νὰ σφίγγει γερὰ ἐκεῖ ποὺ ὁ λογισμός μας ξεγελᾷ Τὴν ὥρα ποὺ ὁ χρόνος σταμάτησε καὶ ἡ μνήμη ξεριζώθηκε Σὰ μίαν ἐκζήτηση παράλογη πέρα ἀπὸ κάθε νόημα; (κι αὐτοὶ γυρίζουν πίσω μιὰ μέρα χωρὶς στὸ μυαλὸ μία ρυτίδα βρίσκουνε...

Διαβάστε Περισσότερα

Δίχως Αμφιτρύωνα

Να οργανώσουμε μια φορά ένα μεγάλο τραπέζι, γιορτινό, με άσπρα πλαστικά πιάτα και ποτηράκια, με λεκιασμένα τραπεζομάντηλα και βάζα γεμάτα ψεύτικα λουλούδια πολύχρωμα. Να έρθει όλη η “πόλη”, καλοντυμένη με επίσημο ένδυμα, λευκό ή μαύρο καλύτερα. Να καθίσουμε γύρω του με αλφαβητική σειρά, δίνοντας ψεύτικα ονόματα, και αφού απομακρύνουμε, καθώς πρέπει, τους αγκώνες απ' το τραπέζι να φάμε ο ένας τον άλλον με το μαχαιροπίρουνο. Ντάνης Σενόγλου ΠΗΓΗ...http://www.o-kloou...

Διαβάστε Περισσότερα

Αν σου αγγίξει την ψυχή, μην τον αφήσεις να φύγει.

Πόσα βράδια έχεις κάτσει να κάνεις απολογισμό ανθρώπων; Απολογισμό παρουσιών κι απουσιών; Μπορεί κανένα, μπορεί πολλά. Όμως αν σου ‘τυχε καμιά φορά να μπεις σ’ εκείνη τη διαδικασία του μετρήματος, για ποιες απουσίες λυπάσαι και για ποιες παρουσίες χαμογελάς; Μπορεί εκείνη η λύπη κι εκείνη η χαρά να αφορούν την ίδια παρουσία ή την ίδια απουσία. Μπορεί να λυπάσαι που δεν πάλεψες για κάποιον παρελθοντικό σου, αλλά να χαίρεσαι που η απουσία του πλέον δε σε επηρεάζει. Μπορεί να λυπάσαι...

Διαβάστε Περισσότερα

Το κόκκινο παπιγιόν

Δεν του περίσσευε καλή κουβέντα για κανέναν. Ούτε καν προσπαθούσε να είναι ευγενής. Έλεγε πως δεν τον ενδιέφερε η γνώμη των άλλων, όμως μέσα του ήξερε την αλήθεια. Έλλειμμα έβγαζε αυτή η συμπεριφορά, συναισθηματικό.  Τη μάνα του την έχασε νωρίς. Αρχόντισσα ήτανε, άρχοντα τον έστησε κι αυτόν από τα γεννοφάσκια του· με κόκκινο παπιγιόν τον έβγαλε από το μαιευτήριο. Το παπιγιόν το κόλλησε στο πετσί του, τιμής ένεκεν, την ευγένεια την ξερίζωσε από μέσα του την μέρα της κηδείας της· την...

Διαβάστε Περισσότερα

Φλερτάροντας με τη γεροντοκόρη

Προχθές εμφανίστηκε πάλι. Ναι, ναι! Η κατάθλιψη δεν έχασε ευκαιρία.  Μόλις έφυγες ή μάλλον μόλις σε έδιωξα… τσουπ να την πάλι μπροστά μου. Δεν μου άφησε ούτε μια μέρα να χαρώ. Λίγο ν’ ανασάνω. Μπαμπέσα όπως πάντα. Χαιρέκακη και νοσηρή. Τη ρουφιάνα, σκέφτηκα και χαμογέλασα. Ναι χαμογέλασα γιατί; Περίεργο σου φαίνεται; Έχω αναπτύξει άλλη σχέση μαζί της. Μου κάνει πλάκα και της βγάζω την γλώσσα.  Μου κουνάει κοροϊδευτικά τον κώλο της κι εγώ της δείχνω το υψωμένο μεσαίο μου δάχτυλο....

Διαβάστε Περισσότερα

Συνδεδεμένοι, μα μόνοι

Όχι, δεν πρόκειται για ένα ακόμη μανιφέστο κατά της τεχνολογίας, ούτε για ένα «κατηγορώ» του διαδικτύου, τύπου «μετανοείτε!». Άλλωστε αυτός που πληκτρολογεί αυτή τη στιγμή – και δε γράφει σε χαρτί – χρησιμοποιεί το διαδίκτυο καθημερινά. Σκέψεις μόνο περιέχει γύρω από το πώς δομούνται πλέον οι ανθρώπινες σχέσεις, σκέψεις που κάνει κάθε εσωστρεφής άνθρωπος που ζει διαδραστικά, που αναζητά να εμπλακεί συναισθηματικά με ανθρώπους άνευ ρεύματος, που ενδεχομένως να είναι γονιός και βλέπει τον κόσμο...

Διαβάστε Περισσότερα

Να σε αγαπούν γιατί είσαι εσύ

Να σε αγαπούν αληθινά, γιατί είσαι εσύ και σε αποδέχτηκες. Είχες μαγκιά και συνείδηση και τα κατάφερες μπαγάσα. Ήρωας είσαι. Σε ένα κόσμο που με την πρώτη ευκαιρία δείχνει με το δάχτυλο τον οποιονδήποτε, σε αποδέχτηκες με τα όλα σου, με τα στραβά και τα ωραία σου, την τρέλα και τους παραλογισμούς σου, τις γκρίζες ζώνες και τη θλίψη σου. Νομίζεις το ‘χουν πετύχει πολλοί αυτό; Μάλλον γελιέσαι. Μάλλον ανήκεις κάπου αλλού. Σε μια κοινωνία που απλά δουλεύει σωστά πιθανότατα. Με ανθρώπους ελεύθερους...

Διαβάστε Περισσότερα

Ψευδαισθήσεις - Δημήτρης Π. Κρανιώτης

Βουβές ρυτίδες στο μέτωπό μας τα σύνορα της ιστορίας, ρίχνουν κλεμμένες ματιές σε στίχους του Ομήρου. Ψευδαισθήσεις γεμάτες ενοχές λυτρώνουν τραυματισμένους ψίθυρους, που έγιναν αντίλαλοι σε φωτισμένες σπηλιές ανόητων κι αθώων. ΠΗΓΗ...http://pic-a-poem....

Διαβάστε Περισσότερα

Πετρώσαμε - Αντρέι Βοζνισιένσκι

Βάλε τις παλάμες στους ώμους μου αγκάλιασέ με, μόνο τα χείλη σου ανασαίνουν στα δικά μου μόνο η θάλασσα στην πλάτη μας παφλάζει. Οι πλάτες μας σα φεγγαρίσια όστρακα που πίσως μας σφαλίσαν τώρα. Ακούμε τεντωμένοι   ακουμπισμένοι. Εμείς - ένα διαφορούμενο σχήμα ζωής. Στον αέρα του τσίρκου του κόσμου σκεπάζουμε με τους δικούς μας ώμους ό,τι γεννιέται ανάμεσά μας όπως οι φούχτες τη φλόγα φυλάνε. Αν στ' αλήθεια κάθε κύτταρο έχει ψυχή άνοιξε τους φεγγίτες σου εσύ και στους...

Διαβάστε Περισσότερα