Το χάσαμε κι αυτό το ηλιοβασίλεμα.Κανείς δεν μας είδε εμάς χεράκι, χεράκι το βράδυ εκείνοόπου έπεφτε η γαλάζια η νύχτα και εσκέπαζε τον κόσμο.Απ' το παράθυρο μου είδα μόνος εγώτη φιέστα του ηλιογέρματος ψηλά στ χάη.Και πότε, πότε σαν πυρακτωμένο κέρμακράταγα ένα κομματάκι ήλιο στην παλάμη μου.Και σε συλλογιζόμουν με τη καρδιά σφιγμένηαπό κείνο εκεί το σφίξιμο που ξέρεις πως με κυβερνάει.Λέγε μου, που ήσουνα;Με τι κόσμο;Και τι τους έλεγες;Και γιατί ακαριαία με κυριεύει ακέριος ο έρωτας εμέναμόλις...
