Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

Ι.Μ Αγίου Ιλαριωνος

Ιερός Ναός Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη του χωριού.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη πλατείας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Νερόμυλος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πετροντούβαρο.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Σοκάκι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Ι.Μ Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Καταρράκτης.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Αγία Παρασκευή.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Φράγμα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

"Μπιτσκία".

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης .

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χορευτικός σύλλογος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εκκλησία - κοινότητα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άνοιξη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2016

ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ


Συναντιούνται στο δρόμο ο Γιωρίκας και ο Κωστίκας

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΔΩΡΕΑ ΜΥΕΛΟΥ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ


ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΔΩΡΕΑ ΜΥΕΛΟΥ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ 
Κάθε χρόνο χιλιάδες άνθρωποι διαγιγνώσκονται με λευχαιμία κι άλλες μορφές καρκίνου του αίματος. Για πολλούς από αυτούς τους ασθενείς η μόνη ελπίδα είναι η μεταμόσχευση μυελού των οστών από εθελοντή δότη.
Δηλαδή, η μόνη τους ελπίδα είστε εσείς…

Ο Υπεύθυνος  της ΜΥ ΠΕΔΥ ΕΔΕΣΣΑΣ Κος Αθανάσιος Λαμπρόπουλος σε συνεργασία με Πολιτιστικό Σύλλογο Εξαπλατάνου ¨¨Μενέλαο Λουντέμη""  σε συνεργασία  και το Κέντρο Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών Πανεπιστημίου Πατρών (ΚΕΔΜΟΠ) «Χάρισε Ζωή» διοργανώνουν, Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2016 εθελοντική δωρεά μυελού των οστών στο Πρώην Δημαρχείο Εξαπλατάνου.

Οι ενδιαφερόμενοι θα μπορούν, να γίνουν εθελοντές δότες μυελού των οστών από τις 12¨00 το πρωί και 21¨00 το απόγευμα.

Για να νικήσουμε τη λευχαιμία χρειαζόμαστε εσάς. Μπορεί εσείς να είστε ο μοναδικός συμβατός δότης και μοναδική ελπίδα για έναν ασθενή που πάσχει από λευχαιμία. Δεν απαιτείται πλέον χειρουργική επέμβαση. Η δωρεά μπορεί να γίνει με συλλογή από το αίμα, ανώδυνα, και μόνον όταν βρεθεί συμβατός ασθενής. Με λίγο αίμα μπορείς να σώσεις μια ζωή… Έτσι, απλά.

Για περισσότερες πληροφορίες που αφορούν στην εκδήλωση μπορείτε να καλείτε στο 2381029035. Για πληροφορίες σχετικά με τη δωρεά μυελού των οστών μπορείτε να επισκεφθείτε το www.xarisezoi.gr ή να καλέστε στο 2610 997510 (Δευτ.-Παρ.: 9.00-16.00).


Λίγα λόγια για τη Δωρεά Μυελού των Οστών:

Η μεταμόσχευση μυελού των οστών αποτελεί συχνά τη μοναδική θεραπευτική επιλογή για ασθενείς που πάσχουν από λευχαιμία ή άλλες σοβαρές ασθένειες του αίματος. Η εύρεση, όμως, δότη μυελού των οστών για έναν ασθενή είναι πολύ δύσκολη, δεδομένου ότι θα πρέπει τα δύο άτομα να έχουν συμβατούς ιστικούς τύπους - κάτι εξαιρετικά σπάνιο.

Σήμερα, δυστυχώς, η Ελλάδα καταγράφει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά εθελοντών δοτών μυελού των οστών ανά πληθυσμό. Λίγοι γνωρίζουν ότι η διαδικασία δωρεάς μυελού των οστών δεν απαιτεί χειρουργείο αλλά μπορεί να γίνει μέσω αιμοδοσίας, ενώ για να καταγραφεί κανείς ως εθελοντής δότης το μόνο που χρειάζεται είναι ένα δείγμα σάλιου. Ως αποτέλεσμα, η εθνική μας δεξαμενή παραμένει μικρή και αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες των ασθενών.

Ωστόσο, υπολογίζεται ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να εξασφαλίσει, με πιθανότητα 80%, ένα συμβατό δότη για κάθε ασθενή που έχει ανάγκη, αν διέθετε 150.000 εγγεγραμμένους εθελοντές δότες.


Λίγα λόγια για το ΚΕΔΜΟΠ - Χάρισε Ζωή:

Το ΚΕΔΜΟΠ - Χάρισε Ζωή αποτελεί πρόγραμμα του Πανεπιστημίου Πατρών και λειτουργεί υπό το Πανεπιστήμιο, το Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών (ΠΓΝΠ) και τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ). Από το 2010 το Χάρισε Ζωή έχει κατορθώσει να εγγράψει περί τους 25.000 εθελοντές δότες στην Εθνική & Παγκόσμια Δεξαμενή Δοτών.

Ως αποτέλεσμα αυτής της πολύτιμης προσπάθειας έχει προσφέρει πολύτιμα μοσχεύματα  σε 20 ασθενείς με καρκίνο του αίματος μεταξύ τους και μικρά παιδιά.


Catch phrases


· Για να νικήσουμε τη λευχαιμία, χρειαζόμαστε εσένα…

· Κάνε το βήμα για να γίνει η λευχαιμία παρελθόν.

· Μαζί μπορούμε να κάνουμε τη λευχαιμία παρελθόν.

· Γινόμαστε εθελοντές δότες μυελού των οστών, σώζουμε μία ζωή.

· Κάνε τη λευχαιμία παρελθόν, γίνε εθελοντής δότης μυελού των οστών. Είναι ακίνδυνο και ανώδυνο, σαν να δίνεις αίμα.

· Κάνε το βήμα, γίνε εθελοντής δότης μυελού των οστών. Μπορεί να σώσεις μια ζωή…

· Υπάρχει η θεραπεία για τη λευχαιμία… ΕΣΥ!

· Πόσοι άνθρωποι μπορούν να πουν ότι έχουν «Χαρίσει Ζωή» σε ένα συνάνθρωπό τους;

· Κάνε κάτι εκπληκτικό σήμερα. Βοήθησε να σωθεί μια ζωή. Είναι στο χέρι σου.

· Η θεραπεία καρκίνων του αίματος, όπως η λευχαιμία, βρίσκεται στα χέρια ανθρώπων σαν εσένα. Μην το αναβάλεις.

· Εκατοντάδες συνάνθρωποί μας διαγιγνώσκονται καθημερινά με κάποιον τύπο καρκίνου του αίματος, όπως η λευχαιμία. Μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε, οπουδήποτε. Η μοναδική του ελπίδα ίσως να είναι η μεταμόσχευση μυελού των οστών, δηλαδή ίσως εσύ…

· Μονάχα 3 στους 10 ασθενείς θα βρουν συμβατό δότη στην οικογένεια τους. Η ζωή των άλλων 7 εξαρτάται από εθελοντές όπως εσύ.

· Κάθε δωρεά που λαμβάνουμε χρησιμοποιείται για την εγγραφή νέων εθελοντών δοτών μυελού των οστών & amp; την αναζήτηση συμβατών δοτών για ασθενείς που μοναδική τους ελπίδα είναι η μεταμόσχευση.

· Με τη βοήθειά σας μπορούμε να σώσουμε ακόμα περισσότερες ζωές.

· Το έργο μας κάνει διαφορά.

· You don’t have to be a parent to give life. You can be a bone marrow donor.

· Δεν χρειάζεται να είσαι γιατρός για να σώσεις μια ζωή. Μπορείς να είσαι εθελοντής δότης μυελού των οστών.

· Δεν χρειάζεται να είσαι γονιός για να δώσεις ζωή. Μπορείς να είσαι εθελοντής δότης μυελού των οστών.

· Γίνε μέρος της αλυσίδας. Γίνε κι εσύ εθελοντής δότης μυελού των οστών.

· Ποιος μπορεί να πει ότι Χάρισε Ζωή;

· Η λευχαιμία νικιέται με τη βοήθεια όλων μας.

· Ο δότης επιλέγει. Ο ασθενής δεν έχει επιλογή.

· Το έργο μας σώζει ζωές. Με την υποστήριξή σας μπορούμε να σώσουμε ακόμη περισσότερες.

· Κοστίζει €50 για να εγγράψουμε ένα νέο εθελοντή δότη μυελού των οστών που μια μέρα ίσως σώσει τη ζωή ενός ασθενή. Εσείς πόσα θα δίνατε για να σώσετε μία ζωή;


[μόνο προφορικά γιατί νομίζει ο κόσμος ότι πρέπει να πληρώσει]

11 συνήθειες που έχουν οι ήρεμοι άνθρωποι


Είναι κάποιοι που διατηρούν την ψυχραιμία τους ακόμη και όταν ο κόσμος μοιάζει να διαλύεται...Μα πώς το καταφέρνουν, αναρωτιέστε εύλογα. Δείτε πώς.

Το άγχος όσο αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής είναι, άλλο τόσο αντιπαραγωγικό και ζημιογόνο είναι. Πρόκειται ουσιαστικά για μια συνθήκη στην οποία βάζουμε –μάλλον- ασυναίσθητα τους εαυτούς μας, χωρίς εν τέλει να στοχεύουμε απαραίτητα στην απελευθέρωσή μας από το ζυγό του άγχους και του στρες, παρά στη διαιώνισή του, καθώς αυτό πιστεύουμε θα μας φέρει πιο κοντά στη λύση των προβλημάτων.
Πιο συγκεκριμένα και σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη το Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Michigan και αναφέρεται στον ιστότοπο της Huffington Post, το άγχος, εν αντιθέσει με το φόβο, δεν έχει μια συγκεκριμένη αιτία και πηγή που το προκαλεί, όπως,  για παράδειγμα είναι ο φόβος για τα ύψη. Οι άνθρωποι καταλήγουν να αγχώνονται για το μέλλον και τα κακά που πιθανώς τους συμβούν με μια καταστροφολογική διάθεση, χωρίς εν τέλει απτά αίτια.
Για όσους λοιπόν, αγχώνονται και νιώθουν πως το στρες έχει κατακλύσει τη ζωή τους, υπάρχουν μερικές τεχνικές και τρόποι, που εξασκούνται από όσους έχουν καταφέρει να αποδεσμεύσουν τη ζωή τους από το βάρος του άχρηστου και αχρείαστου άγχους και διαπιστώθηκαν στην εν λόγω έρευνα. Τι ακριβώς κάνουν λοιπόν, όσοι μοιάζουν χαλαροί, όταν οι άλλοι τρέχουν πανικόβλητοι;

Εστιάζουν στο παρόν
Η μεγαλύτερη διαφορά όσων αγχώνονται και όσων δεν αγχώνονται είναι η ικανότητα των δεύτερων να εστιάζουν σε όσα συμβαίνουν στην παρούσα στιγμή και να μην αναλώνονται σε όλα τα πιθανά σενάρια του μέλλοντος. Όσοι εν τέλει αγχώνονται, πριν ασχοληθούν με τη λύση ενός προβλήματος, αφήνουν ελεύθερο το μυαλό τους να σχηματίσει όλα τα πιθανά αρνητικά ενδεχόμενα χάνοντας έτσι το ζητούμενο στην κάθε κατάσταση, που είναι η λύση του τρέχοντος προβλήματος, ώστε όντως να αποφευχθούν όλα τα πιθανά σενάρια που εν τέλει θα προκαλέσουν ακόμα περισσότερο άγχος.

Εξασκούν το μυαλό τους
Η εστίαση στο παρόν είναι το σημαντικότερο όπλο ενάντια στο άγχος, καθώς κλείνει αποτελεσματικά τα όρια του μυαλού και το εμποδίζει να φτάσει στα χειρότερα. Χρησιμοποιήστε το διαλογισμό, τη γιόγκα, τη συμμετοχή σε θεραπευτικές ομάδες και ανησυχείτε μονάχα για το σήμερα και για το τώρα, και αύριο αγχωθείτε για το ...αύριο.

Λειτουργούν διαφορετικά σε συνθήκες πίεσης
Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι εκείνοι που παρασύρονται από το άγχος, παρουσιάζουν διαφορετικές εγκεφαλικές λειτουργίες, όταν βρεθούν υπό καθεστώς πίεσης, από εκείνους που το διαχειρίζονται καλύτερα. Σχετική έρευνα σε επιστημονικό περιοδικό ψυχολογίας, αφού διαχώρισε τους ερωτηθέντες σε όσους έχουν μια θετική διάθεση απέναντι στα πράγματα και σε όσους είναι μάλλον απαισιόδοξοι, μελέτησε τις αντιδράσεις του εγκεφάλου τους στη θέα μιας αρνητικά φορτισμένης εικόνας, διαπιστώνοντας πως το μυαλό των απαισιόδοξων ήταν περισσότερο ενεργό.
Στην περίπτωση μάλιστα που τους ζητήθηκε να δουν πιο θετικά την υποθετική πρόταση, αντέδρασαν ακόμα πιο αρνητικά, δείχνοντας πως ο εγκέφαλός τους ήταν εξαρχής προδιατεθειμένος στις αρνητικές σκέψεις…

Είναι πιο ανοιχτοί στις προκλήσεις
Όσοι δεν αγχώνονται, δεν χάνουν χρόνο αναλογιζόμενοι, μελετώντας όλα τα πιθανά σενάρια και ψάχνοντας τρόπους να αντιμετωπίσουν όλες αυτές τις πιθανότητες. Είναι πιο γρήγοροι στη λήψη των αποφάσεων και πιο δεκτικοί να αλλάξουν τα πλάνα τους, ανάλογα με το πως έχουν εξελιχθεί.

Αποστασιοποιούνται από τις καταστάσεις
Έχουν την ικανότητα να αποστασιοποιηθούν από μια κατάσταση και να την κρίνουν σαν εξωτερικοί παρατηρητές, ενώ το πρώτο πράγμα που κάνουν όσοι αγχώνονται είναι να φαντάζονται a priori το χειρότερο δυνατό σενάριο. Μια άσκηση για να καταφέρνετε και να παίρνετε απόσταση από όσα σας αγχώνουν είναι να μην χρησιμοποιείτε το «εγώ» όταν αναφέρεστε στα συναισθήματά σας, αλλά το ίδιο το όνομά σας και έτσι θα αντιληφθείτε καλύτερα το παράλογο των σκέψεών σας και το αναίτιο του άγχους σας.

Βρίσκουν τη ρίζα του προβλήματος
Το μεγαλύτερο πρόβλημα όσων αγχώνονται είναι ότι το μυαλό τους και η φαντασία τους, σχηματίζει τόσα πιθανά μελλοντικά σενάρια που στο τέλος, χάνεται η πραγματική ουσία και αρχική αιτία του προβλήματος. Το θέμα είναι είναι εντοπίσουμε που ακριβώς έγκειται το πρόβλημα και να βρεθεί εκεί η λύση. Το να ανησυχούμε για όσα «θα» συμβούν δεν βοηθάει σε τίποτα. Το θέμα είναι να αντιμετωπίσουμε όσα συμβαίνουν «τώρα».

Ανησυχούν σε προκαθορισμένο χρόνο
Η διαχείριση του άγχους έχει και αυτή τον τρόπο της και ένας από αυτούς είναι να γλιτώσετε  τον εαυτό σας από το διαρκές  και 24ωρο στρες, αλλά να ορίσετε μια συγκεκριμένη στιγμή της ημέρας, που θα κάθεστε σε ένα συγκεκριμένο σημείο του σπιτιού και θα αντιμετωπίζετε, όλα όσα σας αγχώνουν, ψάχνοντας λύσεις και τρόπους να τα βγάλετε από τη ζωή σας.
Η οριοθέτηση χώρου και χρόνου βάζει σε τάξη τις σκέψεις σας, ώστε να μην σας πλημμυρίζουν μέσα στη μέρα, και ακόμα όταν συμβαίνει αυτό, να τις απωθείτε, αφού δεν είναι ακόμα εκείνη η ώρα για να τις διαχειριστείτε.

Έχουν την αυτοπεποίθηση ότι θα αντιμετωπίσουν, ό,τι και να συμβεί
Όσοι ανησυχούν υπερβολικά για τα πράγματα, έχουν τον βασικότερο φόβο ότι δεν θα τα καταφέρουν, στην περίπτωση που όντως συμβούν όλα τα αρνητικά ενδεχόμενα που φαντάζονται. Το αξιοσημείωτο, ωστόσο σε τέτοιες καταστάσεις, είναι ότι αυτοί που ανησυχούν, έχουν προετοιμαστεί τόσο καλά για το χειρότερο, οπότε είναι νοερά έτοιμοι όταν και αν αυτό έρθει.
Από την άλλη, όσοι δεν αγχώνονται προκαταβολικά, έχουν την  πεποίθηση, πως ό,τι και να συμβεί θα το αντιμετωπίσουν τη στιγμή που θα συμβεί και θα αγχωθούν γι’ αυτό, τότε.

Βλέπουν φως στο τούνελ
Ενώ όσοι αγχώνονται υπερβολικά, δεν έχουν την ικανότητα να δουν μαζί με τα αρνητικά σενάρια και τα τυχόν θετικά ενδεχόμενα, αυτό δεν ισχύει με όσους έχουν θετική σκέψη και διάθεση. Ακόμα και αν μια κατάσταση μοιάζει δύσκολο να εξελιχθεί θετικά, πάντα υπάρχει αυτή η πιθανότητα και η αποδοχή αυτής της πιθανότητας είναι το στοιχείο που διαχωρίζει όσους αγχώνονται από εκείνους που δεν αγχώνονται.

Κάνουν τις σωστές ερωτήσεις
Κάθε φορά που σας παίρνει η κατηφόρα των σκέψεων και αγχώνεστε όλο και περισσότερο, προσπαθήστε να ρωτήσετε τον εαυτό σας αν αξίζει να αγχώνεστε για ό,τι είναι αυτό που σας βασανίζει σε κάθε φάση. Αναρωτηθείτε αν έχετε κάνει ό,τι περνάει από το χέρι σας για να λύσετε ένα πρόβλημα και αν έχετε προσπαθήσει και το πρόβλημα δεν είναι κάτι επείγον, μην σπαταλάτε την ενέργειά σας άλλο, σε αυτό. Όταν έρθει η ώρα, θα ασχοληθείτε με αυτό και το πιθανότερο είναι τότε να βρείτε και τη λύση.

Έχουν πλήρη αντίληψη των αρνητικών τους συναισθημάτων
Όσοι βασανίζονται χρόνια από αγχωτικές σκέψεις, δεν έχουν τελικά ουσιαστική επίγνωση του αρνητισμού τους, ενώ όσοι αντιμετωπίζουν τη ζωή με πιο χαλαρή διάθεση, έχουν αντίληψη των αρνητικών συναισθημάτων που τυχόν αναπτύσσουν και μάλιστα τα χρησιμοποιούν για να βρουν τι είναι αυτό που αρχικά τα έχει προκαλέσει. Το συναίσθημα γι’ αυτούς είναι ένα εργαλείο και όχι ακόμα ένα πρόβλημα προς λύση.





Αφή, η αίσθηση της ζωής


Ο Τζιμ Μόρισον είχε  δηλώσει κάποτε ότι η σημαντικότερη αίσθηση δεν είναι η όραση ή η ακοή, αλλά η αφή. Όμως οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν την αφή ως μια «παρακατιανή» αίσθηση.

Θυμηθείτε πως μαθαίνουμε τις αισθήσεις στα πρώτα μας βιβλία: Δίπλα στην όραση ένα μάτι, δίπλα στη όσφρηση μια μύτη (κλπ) και δίπλα στην αφή… Τα χέρια!
Μεγαλώνουμε με τη στρεβλή αντίληψη ότι τα χέρια μας είναι τα όργανα της αφής. Πόσο λάθος είναι αυτό; Αν θέλαμε να είμαστε δίκαιοι με την αφή θα έπρεπε δίπλα της να υπάρχει ολόκληρος ο άνθρωπος.
Το αισθητήριο όργανο της αφής ζυγίζει τρία ως πέντε κιλά, έχει μέγεθος μερικά τετραγωνικά και είναι το μεγαλύτερο όργανο του σώματος μας. Είναι, φυσικά, το δέρμα μας.
Και να είστε βέβαιοι ότι η αφή είναι πολύ πιο ζωτικής σημασίας από τις άλλες αισθήσεις. Χωρίς αφή δε θα επιβιώναμε, δε θα υπήρχαμε καν. Γιατί το δέρμα είναι το πιο σημαντικό όργανο όσον αφορά τη σεξουαλική αναπαραγωγή (και ικανοποίηση).
~~{}~~
Σίγουρα θα έχετε κάνει σεξ με κλειστά φώτα, με κλειστή μύτη (ένα συναχάκι), με κλειστό στόμα και χωρίς καθόλου θόρυβο.
Εξάλλου οι άνθρωποι που στερούνται μία από αυτές τις αισθήσεις απολαμβάνουν εξίσου το σεξ.
Όμως δε θα μπορούσατε να κάνετε σεξ χωρίς την αίσθηση της αφής. Γιατί μπορεί να σας ερεθίσει μια εικόνα ή μια σκέψη, αλλά χωρίς άγγιγμα δεν πρόκειται να προχωρήσετε παρακάτω.
Χωρίς δέρμα, λοιπόν, δεν υπάρχει διαιώνιση του είδους.
~~
Αλλά ακόμα κι αν αυτή γίνει με τεχνητές μεθόδους το μωρό δε θα μπορεί να επιβιώσει χωρίς την αίσθηση της αφής. Γιατί η αφή είναι που το βοηθάει να βρίσκει τη ρώγα, η αφή που το βοηθάει να βυζαίνει.
Ακόμα και αν κατάφερνε να μεγαλώσει δε επιβίωνε για πολύ καιρό. Το δέρμα μας δίνει την αίσθηση του κρύου, του ζεστού, της πίεσης, του πόνου και κάτι άλλο πολύ σημαντικό, την ιδιοδεκτικότητα, το να ξέρουμε που βρίσκεται το κάθε μας μέλος.
Σε κάποιους ανθρώπους που λόγω εγκεφαλικής βλάβης δεν υπήρχε η αίσθηση του πόνου συνέβαιναν συνεχώς ατυχήματα και τύχαινε να παθαίνουν σοβαρές σωματικές βλάβες επειδή, για παράδειγμα, έμεναν πολύ ώρα στην ίδια στάση.
Και στο βιβλίο του Όλιβερ Σακς που έχουμε πολλάκις χρησιμοποιήσει στο μπλοκ του Γελωτοποιού, αναφέρεται η περίπτωση μιας γυναίκας που «είχε χάσει το σώμα της»:
Αν δεν κοιτούσε τα πόδια της δεν μπορούσε να περπατήσει, και τα χέρια της -όταν δεν τα έλεγχε οπτικά, αιωρούνταν στο χώρο αυτόνομα.
~~{}~~
Το δέρμα είναι απαραίτητο και για την ψυχολογική μας υγεία, όσο παράξενο και να ακούγεται αυτό.
Έγιναν πειράματα σε χιμπαντζήδες, στην ιατρική σχολή του Κολοράντο, όπου τα μωρά απομονώνονταν από τις μητέρες τους. Τα μικρά μπορούσαν να δουν και να μυρίσουν τη μητέρα τους, αλλά δεν μπορούσαν να την αγγίξουν.
Κατά τη διάρκεια του χωρισμού παρατηρήθηκαν αλλαγές στους χτύπους της καρδιάς, τη θερμοκρασία του σώματος, τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα του εγκεφάλου, τον ύπνο και τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.
Η παρακολούθηση έδειξε ότι η στέρηση της απτικής επαφής προκαλούσε ψυχολογικές και σωματικές διαταραχές.
(Μόλις τώρα σκέφτηκα ότι χρησιμοποιούμε τη λέξη «επ-αφή» για κάθε είδους… επαφή: Οπτική επαφή, συναισθηματική, «θα έρθω σε επαφή μαζί σου» για την επικοινωνία, διακρατικές επαφές κλπ)
Αν η απομόνωση ήταν μεγάλης διάρκειας τότε οι σωματικές διαταραχές δεν ήταν αναστρέψιμες. Αλλά και ψυχολογικά δεν τα πηγαίνανε καλύτερα.
Τα μωρά που στερήθηκαν τη σωματική επαφή εξελίχτηκαν σε ενήλικες που «κολλούσαν» ψυχαναγκαστικά ο ένας στον άλλον ή εκδήλωναν πιο συχνά βίαιες συμπεριφορές.
Ισως να σκεφτείτε: «Αυτό συμβαίνει μόνο στους χιμπαντζήδες».
~~{}~~
Στην Αμερική υπάρχει ένα εθελοντικό πρόγραμμα «χαϊδέματος πρόωρων νεογνών». Όποιες θέλουν («όποιες», γιατί συνήθως οι εθελοντές είναι γυναίκες) μπορούν να πάνε και να χαϊδεύουν μωρά στη θερμοκοιτίδα.
Ποιο είναι το όφελος για τα μωρά;
«Πρόωρα βρέφη που μαλάσσονταν για 15 λεπτά της ώρας, τρεις φορές την ημέρα, κέρδιζαν βάρος 47% γρηγορότερα από άλλα, που έμεναν απομονωμένα στις θερμοκοιτίδες τους […] Το νευρικό τους σύστημα ωρίμαζε πιο γρήγορα και έπαιρναν εξιτήριο έξι μέρες νωρίτερα, κατά μέσο όρο.[…] Ύστερα από οκτώ μήνες τα μωρά που είχαν υποβληθεί σε μασάζ είχαν καλύτερα αποτελέσματα από άλλα σε τεστ πνευματικής και κινητικής ικανότητας.»
Αυτό δεν ισχύει μόνο για τα πρόωρα βρέφη.
«Παιδιά που στερούνται τη σωματική επαφή αναπτύσσονται πιο αργά, εμφανίζουν πολύ συχνά διαταραχές (και είναι λιγότερο χαρούμενα, θα συμπληρώσω με αφέλεια) και ως ενήλικες εκδηλώνουν αντικοινωνικές-αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές.»
~~
Για κάποιον λόγο που δεν είναι του παρόντος κειμένου τα παιδιά του εξελιγμένου κόσμου εξοστρακίζονται όσο γίνεται πιο νωρίς από την αγκαλιά των γονιών τους και μαθαίνουν να είναι ανεξάρτητα στα παιδικά τους δωμάτια, στα κρεβατάκια τους, στα «πάρκα», στα καθισματάκια τους.
Σε λιγότερο εξελιγμένες φυλές, όπως στους Κουνγκ της Αφρικής, «τα μωρά έχουν απτική σχέση περίπου το 90% του χρόνου τους.»
~~
Και πριν υποθέσετε ότι η απτική σχέση είναι ωφέλιμη μόνο για τα παιδιά ακούστε για ένα άλλο πείραμα το οποίο αφορούσε σε ενήλικες.
Στη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου Περντιού (κάπου στην Αμερική μάλλον) ζητήθηκε από τη βιβλιοθηκάριο να πάρει μέρος σε ένα απλό –και ανώδυνο- πείραμα. Όταν έδινε ή έπαιρνε τα βιβλία φρόντιζε να αγγίζει «τυχαία» το χέρι του φοιτητή. Όχι όλων, στους μισούς έδινε την κάρτα ή τα βιβλία χωρίς να τους αγγίξει.
Βγαίνοντας οι φοιτητές ερωτούνταν για την εξυπηρέτηση στη βιβλιοθήκη και αν η υπάλληλος ήταν φιλική.
Οι «αγγιγμένοι» φοιτητές απαντούσαν όλοι θετικά και μάλιστα δήλωναν –στη σχετική ερώτηση- ότι η βιβλιοθηκάριος τους είχε χαμογελάσει, πράγμα το οποίο δεν είχε συμβεί.
~~
Ο ίδιος ψυχολόγος έκανε ένα παρόμοιο πείραμα και σε εστιατόριο: Οι σερβιτόροι άγγιζαν «κατά λάθος» κάποιους πελάτες.
Τα οφέλη δεν ήταν μόνο ψυχολογικά: Αυτοί που είχαν αγγιχτεί άφηναν και μεγαλύτερο φιλοδώρημα (κατά μέσο όρο).
~~{}~~
Το άγγιγμα μπορεί να λειτουργήσει και ως θεραπεία.
Στην εναλλακτική θεραπεία του ρέικι οι θεραπευτές καταπραΰνουν σωματικούς πόνους και μειώνουν τις ψυχολογικές εντάσεις μόνο με το άγγιγμα.
Όσο ορθολογιστής και να είσαι, αν δεν είσαι δογματικός, μπορείς να διαπιστώσεις ότι οι «ασθενείς» αισθάνονται καλύτερα μετά από κάθε συνεδρία. Οι θεραπευτές επικαλούνται κάποιες ενεργειακές αποσυμφορήσεις που –επίσης- δεν είναι του παρόντος κειμένου να σχολιάσουμε.
Όσο ορθολογιστής (ξαναλέω) ή κακοπροαίρετος και να είσαι δεν μπορείς να μην αποδεχτείς το αυτονόητο: Αν ένας άνθρωπος σε χαϊδεύει και ασχολείται μαζί σου, για μία-μιάμιση ώρα, μετά θα νιώθεις σίγουρα καλύτερα.
~~
Από την Ιαπωνία, όπου η αποξένωση συμβαδίζει με την τεχνολογική ανάπτυξη, ξεκίνησε πρόσφατα μια καινούρια «μόδα»: Αγκαλιές επί πληρωμή. Άνθρωποι πληρώνουν για να ξαπλώσουν αγκαλιά με μια κοπέλα και να χαλαρώσουν για μια ώρα.
~~
Τελειώνοντας ας πούμε ότι ευεξία και χαρά δε μας προσφέρει μόνο το άγγιγμα ενός άλλου ανθρώπου. Όσοι έχετε ζώα το γνωρίζετε: Δεν υπάρχει καλύτερο αγχολυτικό από το να χαϊδεύεις τον σκύλο σου (κι αυτός το χαίρεται εξίσου).
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
(Περισσότερα για την αφή στο βιβλίο της Diane Ackerman, «Η ιστορία των αισθήσεων, Αφή», από τις εκδόσεις Περίπλους)





Οι 99 νικημένοι που προηγήθηκαν του ενός


«Εμένα πάντως μου φαίνεται», λέει βραχνά, «πως παρ’ όλα αυτά δεν ξέρεις παρά μια και μοναδική ιστορία, παιδί μου, την ιστορία του εκατοστού πρίγκιπα, που καταφέρνει να λύσει το αίνιγμα. Δεν ξέρεις όμως τίποτα για τις ιστορίες των προηγούμενων ενενήντα εννέα που χάθηκαν, επειδή δεν τα κατάφεραν».
Ο καθρέφτης μες στον καθρέφτη, Μίχαελ Έντε

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Όλοι γνωρίζουν την ιστορία του Οιδίποδα. Επειδή εκείνος έλυσε το αίνιγμα της Σφίγγας. Αν δεν τα είχε καταφέρει θα ήταν ένας απ’ τους προηγούμενους 99 που χάθηκαν, και ποτέ δεν μάθαμε το όνομα τους.
Ο πρίγκιπας έγινε βασιλιάς επειδή έλυσε το αίνιγμα. Όμως ποιοι ήταν εκείνοι που προηγήθηκαν; Είναι ανώνυμοι, αλλά είναι ασήμαντοι;
Θα μπορούσε να γραφτεί μια ιστορία για κάποιον που έφτασε ως τη Σφίγγα και ηττήθηκε. Ποιοι ήταν οι γονείς του, πώς μεγάλωσε, πώς του δημιουργήθηκε η ανάγκη να αναμετρηθεί με το τέρας; Ήταν ματαιοδοξία ή μήπως αλτρουισμός; Ή μπορεί να ήταν η οργή ενός ανθρώπου που βαρέθηκε το τέρας και αποφάσισε να το αντιμετωπίσει, ακόμα κι αν ήξερε πως θα χάσει.
Πώς τον έλεγαν αυτόν τον άνθρωπο, τον αριθμό 73 απ’ τα θύματα της Σφίγγας;
Τι του είπε η μητέρα του όταν ξεκινούσε για τη Θήβα; Μήπως είχε γυναίκα και παιδιά;
~~
Μπορεί να γύρισε στα παιδιά του και να τους είπε: «Έχω κουραστεί να ζω με τον φόβο. Ο φόβος δεν πρέπει στους ανθρώπους. Θα παλέψω μαζί της. Θα το κάνω για μένα -και για σας».
Η γυναίκα του τον παρακαλούσε, τα παιδιά έκλαιγαν, αλλά ο αριθμός 73 ξεκίνησε για τη Θήβα. Στο δρόμο συνάντησε πολύ κόσμο. Όταν τους έλεγε πού πήγαινε, τι πήγαινε να κάνει, του δίναν την ευχή τους, για να τα καταφέρει και να τους λυτρώσει όλους.
Μια χήρα τον έβαλε στο σπίτι της κάποιο βράδυ.
«Ο άντρας μου χάθηκε», του είπε. «Πήγε κι αυτός να προσπαθήσει να λύσει το αίνιγμα. Ήταν ο αριθμός 42. Ποτέ δεν γύρισε. Μείνε εσύ, γίνε εσύ ο άντρας μου».
Ο αριθμός 73 έγινε άντρας της για μια νύχτα. Μα το επόμενο πρωί συνέχισε.
~~
Κάποια στιγμή συνάντησε μια γριά, που δύσκολα έβλεπε.
«Είσαι ο γιος μου;» τον ρώτησε. Όταν άκουσε τη φωνή του δεν απογοητεύτηκε. Σαν να ήξερε.
«Ο γιος μου πήγε να λύσει το αίνιγμα», του είπε. «Ήταν ο αριθμός 25. Ποτέ δεν γύρισε. Αλλά δεν καταλαβαίνω. Απ’ όλους τους δρόμους του κόσμου, απ’ όλες τις πόλεις του κόσμου, γιατί διάλεξε να πάει εκεί;»
«Για να λύσει το αίνιγμα», της απάντησε ο 73.
«Και γιατί έπρεπε να το λύσει;»
«Γιατί υπάρχει».
~~
Ο 73 συνέχισε, μέχρι που βρέθηκε στη σπηλιά ενός σοφού -κι ενός σκύλου.
«Εσύ, που είσαι σοφός», του είπε, «γιατί δεν πηγαίνεις να λύσεις το αίνιγμα της Σφίγγας;»
«Δεν είμαι σοφός», είπε εκείνος. «Ανόητος είμαι και τίποτα δεν ξέρω».
«Τότε γιατί όλοι σε λένε σοφό;»
«Επειδή γνωρίζω πως δεν ξέρω. Εκείνοι νομίζουν ότι ξέρουν. Έχουν μια απάντηση για όλα. Εγώ έχω μόνο ερωτήσεις».
«Άρα δεν μπορείς να με βοηθήσεις. Εγώ ψάχνω για την απάντηση».
«Σε ποια ερώτηση;»
«Δεν την ξέρω ακόμα».
«Δεν γνωρίζεις την ερώτηση και θες να σου πω την απάντηση;»
Ο σοφός γέλασε με το φαφούτικο στόμα του. Ο σκύλος του γάβγισε κι εκείνος.
~~{}~~
«Ο σκύλος μου ξέρει περισσότερα από μένα», είπε ο σοφός. «Αλλά εσύ είσαι χειρότερος κι απ’ τους άλλους που περάσαν. Ήρθε από δω ο αριθμός 19, καθώς κι ο 12. Εκείνοι είχαν προετοιμαστεί, χρόνια πολλά με τους σοφιστές. Ήξεραν να απαντάνε σε αινίγματα που δεν έχουν λύση. Ήταν σίγουροι πως θα τα καταφέρουν».
«Και δεν τα κατάφεραν;»
«Αν τα είχαν καταφέρει δεν θα ήταν μόνο αριθμοί. Θα ήξερες το όνομα τους κι ίσως να έγραφαν έργα γι’ αυτούς».
Ο αριθμός 73 σηκώθηκε και τίναξε τη σκόνη απ’ τα ρούχα του.
«Οπότε δεν μπορείς να με βοηθήσεις».
«Το έκανα ήδη».
«Πώς;»
«Γαβ!» έκανε ο σοφός
«Η απάντηση είναι… ο σκύλος;»
«Γαβ!»
Ο σκύλος τους κοιτούσε παραξενεμένος. Μετά χασμουρήθηκε και ξάπλωσε.
~~
Ο αριθμός 73 περπάτησε κι άλλο, μέχρι που έπεσε σε καταιγίδα. Για να κρυφτεί μπήκε σε μια στάνη. Εκεί ήταν το πρόβατα, ένας βοσκός κι ένα παιδί με πρησμένα πόδια. Σαν του είπε πού πήγαινε, ο βοσκός κούνησε το κεφάλι.
«Δεν είσαι ο πρώτος», του είπε.
«Το ξέρω», απάντησε ο αριθμός 73.
«Θα είσαι ο τελευταίος;»
«Δεν ξέρω».
«Και δεν φοβάσαι;»
«Κουράστηκα να φοβάμαι».
Το παιδί με τα πρησμένα πόδια τον πλησίασε.
«Χθες είδα έναν πεθαμένο», του είπε.
«Συμβαίνει. Θα δεις κι άλλους.»
«Μου είπε ότι θα έρθεις».
«Ο πεθαμένος στο είπε;»
«Ναι».
«Πού τον είδες;»
«Στον ύπνο μου».
«Και πού με ήξερε;»
«Νομίζω ότι ήσουν εσύ», είπε το παιδί.
«Εγώ δεν έχω πεθάνει».
«Όχι ακόμα».
Ο βοσκός έβαλε στο αριθμό 73 τυρί και ψωμί να φάει.
«Παράξενο είναι το παιδί σου», του είπε σαν έφαγε.
«Δεν είναι δικό μου».
~~
Το πρωί ο αριθμός 73 ξεκίνησε για να πηγαίνει. Το παιδί τον περίμενε στην πόρτα.
«Πώς σε λένε;» τον ρώτησε.
«Τι σημασία έχει; Μπορείς να με λες αριθμό 73».
«Δεν μ’ αρέσει. Οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί. Και τ’ αρνιά μας, όλα τα λέω με τ’ όνομα τους».
«Αλλά τα σφάζεις».
«Πρέπει να φάμε».
«Θα έσφαζες κι εμένα; Αν πεινούσες;»
«Δεν είσαι αρνί. Ούτε πρόβατο».
«Ναι, είμαι άνθρωπος».
Αυτό ο αριθμός 73 το είπε σαρκαστικά: «Ναι, είμαι άνθρωπος».
«Είσαι. Άνθρωπος», του είπε το παιδί.
«Να προσέχεις τον πατέρα σου», του είπε ο αριθμός 73 κι έφυγε.
«Δεν είναι. Πατέρας μου».
Έτσι είπε το αγόρι.
~~
Λίγες ώρες μετά ο αριθμός 73 έφτασε στα τείχη της Θήβας. Εκεί καθόταν η Σφίγγα και ρωτούσε. Κι όποιος δεν ήξερε να απαντήσει έπεφτε στα νύχια της.
«Τι είναι…» ξεκίνησε να λέει το τέρας.
«Δεν ξέρω», την έκοψε ο αριθμός 73, πριν ν’ ακούσει το αίνιγμα.
«Τότε θα πεθάνεις», του είπε η Σφίγγα, και τέντωσε τα φτερά της για να πετάξει.
«Θα πεθάνω εγώ, κι άλλοι 26. Μπορεί περισσότεροι. Αλλά χωρίς εμάς δεν θα μπορούσε να έρθει ο εκατοστός».
«Ο πρώτος που ήρθε, ο αριθμός 1, μου είπε τα ίδια λόγια. Αλλά εσείς συνεχίζετε να ‘ρχεστε».
«Και θα συνεχίσουμε. Μέχρι που κάποιος θα λύσει το αίνιγμα. Κι αυτό θα γίνει. Όποιο κι αν είναι. Γιατί δεν υπάρχουν ερωτήσεις χωρίς απάντηση.»
«Άλλο σου είπε ο σοφός».
«Πού τον ξέρεις τον σοφό και τι λέει;»
«Αυτός σκέφτηκε το αίνιγμα», του είπε η Σφίγγα και του όρμηξε.
~~{}~~

Έτσι πέθανε ο αριθμός 73. Και πέρασαν πολλά χρόνια, μέχρι να μεγαλώσει το παιδί που όλοι ξέρουν και το λένε Οιδίποδα.





ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΧΩΡΩΝ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΡΙΔΑΙΑΣ


ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΧΩΡΩΝ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΡΙΔΑΙΑΣ

Ξεκίνησαν και θα ολοκληρωθούν τις επόμενες μέρες οι εργασίες ασφαλτόστρωσης για τη δημιουργία χώρων στάθμευσης γύρω από το Διοικητήριο Αριδαίας (Άσπρη Αποθήκη).

Ο Δήμος Αλμωπίας διαθέτει 24.000 ευρώ για την ανάπλαση της συγκεκριμένης τοποθεσίας, που όλα τα προηγούμενα χρόνια αποτελούσε μνημείο εγκατάλειψης.

Με αυτή την ουσιαστική παρέμβαση αλλάζει η άσχημη εικόνα με τις δεκάδες λακκούβες, ενώ ταυτόχρονα δημιουργούνται χώροι στάθμευσης για τους συμπολίτες μας σε ένα κεντρικό σημείο της πόλης. Παράλληλα, θα διευκολυνθούν οι μαθητές και οι καθηγητές του 1ου Γυμνασίου, οι οποίοι αναγκάζονταν πολλές φορές να περπατούν μέσα στις λάσπες για να φτάσουν στο σχολείο τους.






ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...