Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2020

Η λειτουργία υπηρεσιών του Δήμου Αλμωπίας μετά την επιβεβαίωση δύο νέων κρουσμάτων COVID – 19, σε υπαλλήλους του.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΔΗΜΟΥ ΑΛΜΩΠΙΑΣΜετά την επιβεβαίωση δύο νέων κρουσμάτων COVID – 19, σε υπαλλήλους του Δήμου, ενημερώνουμε τους πολίτες ότι:1) Η υπηρεσία Ταμείου θα λειτουργήσει μόνο για επείγουσες πληρωμές. Πιο συγκεκριμένα: • Από την Πέμπτη 5 Νοεμβρίου θα γίνεται μόνο είσπραξη τελών από διάθεση δασικών προϊόντων, ώστε να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες για καυσόξυλα ή άλλου είδους ξυλεία.• Για τις υπόλοιπες οφειλές, θα υπάρξει σχετική παράταση έως το τέλος του μήνα και συγκεκριμένα έως τις 30/11/2020.2) H...

Ευχαριστήριο 2ου Γυμνασίου Αριδαίας

 Το 2ο Γυμνάσιο Αριδαίας ευχαριστεί θερμά τους Ταρασίδου Ευτυχία και Μουρατίδη Ιωάννη για την προσφορά αντισηπτικών στο σχολείο μας. Ενέργειες όπως η παραπάνω μας εμψυχώνουν στις δύσκολες συνθήκες που δημιούργησε η πρωτόγνωρη για τη χώρα μας υγειονομική κρίση.Η διευθύντρια και ο Σύλλογος Διδασκόντων&nbs...

Ιονέσκο: «Ο Μόνος»

Είναι κουτή αλαζονεία, ίσως να θέλεις να σκέφτεσαι αυτό που δεν είναι για να το σκέφτεσαι. Όμως δεν υπάρχει αλαζονεία, τι πάει να πει αλαζονεία; Το γεγονός είναι πως δεν μπορώ να ξεκινήσω. Πιστεύω πως είμαι στον τοίχο του κόσμου, να ξεχάσω το πέρα από τον τοίχο. Δεν τ' αποφασίζω να ξεκινήσω από τον τοίχο, ίσως να είναι αρρώστια. Έμεινα ολομόναχος στημένος σ' αυτό τον τοίχο. Ολομόναχος σαν ανόητος. Αυτοί, προχώρησαν, ως και κοινωνίες οργανώνουν, κουτσά στραβά, είναι αλήθεια και υπάρχουν...

ΚΟΛΑΣΜΕΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ~ Σαρλ Μπωντλαίρ

Λάγγεμα απ την χλωμή φεγγιά των λύχνων ξεχυνόνταν, Και στα βαθιά προσκέφαλα τα μοσχομυρωδάτα , η Ιππολύτη τα τρανά τα χάδια ονειρευόταν που την αυλαία άνοιγαν στ αθώα της τα νιάτα. Με τα μάτια γύρευε θολά απ της τρικυμίας τη ζάλη Τον πάναγνο της ουρανό μακριά να ξεχωρίσει , Σαν κείνο τον ταξιδευτή που στρέφει το κεφάλι Στους γαλανούς ορίζοντες που το πρωί είχε αφήσει. Τα δάκρυα απ τα μάτια της , που πέφταν κουρασμένα , Το τσάκισμα , το ξάφνιασμα , η πικρή γλύκα , ο σάλος , Τα...

Οι νεκροί μας επισκέπτονται (και) ως πασχαλίτσες

Μετά από τόσες μέρες και νύχτες καύσωνα, μετά από ξημερώματα ζεστά και αφυπνίσεις με ιδρωμένο λαιμό, μετά από την καυτή άπνοια της πόλης και την αρρωστιάρικη δροσιά του κλιματιστικού, φάνηκαν αστραπές να φωτίζουν τον ουρανό πάνω απ’ τον Θερμαϊκό. – Έρχεται βροχή, είπα στην Νέλλη. – Μυρίζει, είπε εκείνη. Λίγο μετά ξεκίνησε. Πρώτα το καταλάβαμε απ’ τα φύλλα που σταμάτησαν να είναι ακίνητα. Ύστερα λίγες σταγόνες και κρύος αέρας που σε κάνει να ανατριχιάζεις. Κι ύστερα ξεκίνησε. Στήσαμε τις...

Ονειροπολώντας στο μπουντρούμι

Είναι μια σκηνή από το «Δόκτωρ Ζιβάγκο», του Ντέιβιντ Λιν. Η μόνη σκηνή της ταινίας που θυμάμαι. Όπου ο πρωταγωνιστής με την οικογένεια του έχουν κλειστεί σ’ ένα τρένο που τους μεταφέρει στην εξορία.Κάποια στιγμή ο Ομάρ Σαρίφ ανοίγει ένα μικρό παράθυρο και κοιτάζει το φεγγάρι. Το τρένο προχωράει για τις παγωμένες στέπες της Σιβηρίας κι αυτός, χωρίς θλίψη, αλλά με τα μάτια βουρκωμένα από το θέαμα, θαυμάζει το φεγγάρι. ~~{}~~ Η γενιά του Άβελ.Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που έχουν ταλέντο στην… ...

Ο ψαράς και η γοργόνα

Μια φορά κι έναν καιρό, ένας μικρός ψαράς είχε βγει για ψάρεμα με το καΐκι του. Κόντευε να ξημερώσει, μα η ψαριά του δεν ήταν καθόλου καλή. - Πώς θα γυρίσω σπίτι, συλλογιζόταν, με άδεια δίχτυα; Ξάφνου ο τόπος άστραψε και από τη θάλασσα ξεπρόβαλε μια γοργόνα. Πλησίασε το καΐκι του μικρού ψαρά και τον χαιρέτησε: - Γεια σου παλικάρι, του είπε. - Γεια σου και σένα γοργόνα, της απάντησε. Τι θέλεις από μένα; - Σου φέρνω δύο σακούλια. Αν διαλέξεις το πρώτο, θα γυρίσεις σπίτι σου με την πιο καλή ψαριά...

Τα στήθη της βασίλισσας, τα σώβρακα του βασιλιά και ο ιππότης Φερδινάνδος

Ο ένδοξος ιππότης Φερδινάνδος, ο μέγας εξολοθρευτής των δράκων, είχε μια επικίνδυνη εμμονή: να χώσει το πρόσωπό του στα πλούσια στήθη της βασιλίσσης, αλλά ήξερε ότι για κάτι τέτοιο η ποινή είναι θάνατος.  Μια μέρα εξομολογήθηκε αυτό το μυστικό του στο σύντροφό του, τον Λεόντιο τον ιατρό, ο οποίος ήταν και ο αρχίατρος του βασιλιά. Ο Λεόντιος ο ιατρός, αφού σκέφτηκε, του είπε ότι βρήκε έναν τρόπο για να του ικανοποιήσει την επιθυμία του, αλλά όλη η ιστορία θα του κόστιζε 1.000 χρυσά...

Όταν η ευτυχία δεν αρκεί: Το φαινόμενο της ηδονικής προσαρμογής

Ἐσεῖς ποὺ βρήκατε τὸν ἄνθρωπό σαςκι ἔχετε ἕνα χέρι νὰ σᾶς σφίγγει τρυφερά,ἕναν ὦμο ν᾿ ἀκουμπᾶτε τὴν πίκρα σας,ἕνα κορμὶ νὰ ὑπερασπίζει τὴν ἔξαψή σας,κοκκινίσατε ἄραγε γιὰ τὴν τόση εὐτυχία σας,ἔστω καὶ μία φορά;Εἴπατε νὰ κρατήσετε ἑνὸς λεπτοῦ σιγήγιὰ τοὺς ἀπεγνωσμένους; - Ντῖνος Χριστιανόπουλος - Άραγε κοκκινίζουμε από την τόση ευτυχία μας; Χαιρόμαστε πραγματικά και βαθιά όταν όλα πάνε καλά; Όταν η γνωστή επωδός των παραμυθιών «Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα» πραγματοποιείται; Όχι,...

Το bullying στη ζωή των παιδιών μας

Το bullying στη ζωή των παιδιών μας Γράφει ο Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος Γιάννης Ξηντάρας Τι είναι η ενδοσχολική βία; Τι περιλαμβάνει αυτή η καινούργια έννοια, η οποία μπήκε στο λεξιλόγιο μας την τελευταία δεκαετία και μας απασχολεί όλο και πιο συχνά; Είναι εύκολο να την ορίσουμε με μια σχετική ευκρίνεια; Ως κοινωνία, έχουμε την τάση να υπερβάλλουμε και οποιοδήποτε επεισόδιο, το οποίο μπορεί να μην μας αρέσει, το θεωρούμε ενδοσχολική βία, συχνά την αποκαλούμε bullying....

Οι ‘’μαύρες τρύπες’’ άνθρωποι

Όλοι έχει χρειαστεί κάποια στιγμή να αντιμετωπίσουμε ανθρώπους που έχουν θέση και ρόλο στη ζωή μας αντίστοιχο με εκείνη τη θέση που έχουν οι μαύρες τρύπες για τους πλανήτες του σύμπαντος. Όπως αυτές έτσι και οι συγκεκριμένοι άνθρωποι αδυνατώντας να δουν τη θετική πλευρά κάθε κατάστασης απλώς περιφέρονται στις ζωές των υπολοίπων χωρίς καμία πραγματική συνεισφορά. Είτε βρέθηκαν τυχαία στη ζωή μας, είτε υπήρχαν από παλιά, τους έχουμε παρατηρήσει να αναλύουν με μιζέρια για το πόσο ‘’ζόρικη’’...

«Τι κακό μάς βρήκε» της Ντίνας Σαρακηνού

Δεν της έφτανε η μέρα. Πόσο λαχταρούσε να επιμηκύνει τον χρόνο, να γινόταν ένα θαύμα, να είχε η ώρα εξακόσια λεπτά. Στα εξήντα της χρόνια, τυραννισμένα τα περισσότερα, ένιωθε σαν τη Σταχτοπούτα. Στη λαϊκή καμιά φορά χανόταν στις σκέψεις της. Χάιδευε για ώρα τις γυαλιστερές ολοστρόγγυλες ντομάτες, αν και στο τέλος πάντα διάλεγε δέκα ώριμες. Έσπρωχνε μετά το καρότσι της τρέχοντας, να προλάβει να μαγειρέψει για όλους. Διαφορετικά φαγητά: αλίμονο αν τάιζε τον εγγονό της τα ίδια με τους άλλους....

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...