«Ο γυρισμός του ξενιτεμένου» - Γιώργος Σεφέρης

― Παλιέ μου φίλε τί γυρεύεις; χρόνια ξενιτεμένος ήρθες με εικόνες που έχεις αναθρέψει κάτω από ξένους ουρανούς μακριά απ' τον τόπο το δικό σου. ― Γυρεύω τον παλιό μου κήπο· τα δέντρα μού έρχουνται ώς τη μέση κι οι λόφοι μοιάζουν με πεζούλια κι όμως σαν ήμουνα παιδί έπαιζα πάνω στο χορτάρι κάτω από τους μεγάλους ίσκιους κι έτρεχα πάνω σε πλαγιές ώρα πολλή λαχανιασμένος. ― Παλιέ μου φίλε ξεκουράσου σιγά-σιγά θα συνηθίσεις· θ' ανηφορίσουμε μαζί στα γνώριμά σου μονοπάτια θα...

Διαβάστε Περισσότερα

Μ.Βαμβουνάκη - Τρόμος και πόθος μοναξιάς

"Όλες οι δυστυχίες του ανθρώπου απορρέουν απ' την ανικανότητά του να καθίσει σ' ένα δωμάτιο μόνος και σιωπηλός." Πασκάλ.  Στους καιρούς μας, η μοναξιά θεωρείται απειλή, ήττα. Στο όνομα τούτου του τρόμου, αποφασίζονται και οι βαρύτεροι συμβιβασμοί. Συμβιβασμοί στη συντροφιά, στη δουλειά, στους φίλους, στις ιδεολογίες, στο γάμο. Υπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν να κοιμούνται με τον εχθρό τους, να μοιράζονται την κάθε μέρα τους με κάποιον που περιφρονούν, που τους μειώνει, τους αποδιοργανώνει...

Διαβάστε Περισσότερα

Αγάπησα τους μοναχικούς με το στυφό χαμόγελο… - Αλκυόνη Παπαδάκη

Ποτέ μου δεν αγάπησα τους θριαμβευτές. Τους τροπαιούχους. Πάντα με φοβίζει το ποδοβολητό των καβαλάρηδων. Αγάπησα τους μοναχικούς. Τους ορειβάτες. Τους κουρασμένους παλιάτσους. Αγάπησα αυτούς που έχουν ένα στυφό χαμόγελο και ψάχνουν ένα ανθισμένο κλαδί, για να ενωθούν ξανά με τη ζωή. Αυτούς που όταν γλιστρήσουν στη λακκούβα με τα λασπόνερα, γελάνε με το χάλι των ποδιών τους. Καθόλου δε λυπάμαι που με πέταξε έξω από τη δεξίωση ο πορτιέρης, γιατί δε φορούσα το κατάλληλο ένδυμα. Λυπάμαι...

Διαβάστε Περισσότερα

«Να σου δώσω έρωτα;» - Ρόμπερτ Ροζντέστβενσκι

- Να σου δώσω έρωτα; - Δώσε μου! - Είναι βρώμικος... - Δώσ' τον μου βρωμισμένο ! - Να μαντέψω θέλω... - Μάντεψε. - Θέλω να ρωτήσω ακόμη... - Ρώτησε! - Ας υποθέσουμε ότι χτυπώ... - Θα σου ανοίξω! - Ας υποθέσουμε ότι σε καλώ ... - Θα έρθω! - Κι αν σε περιμένει συμφορά; - Στη συμφορά! - Κι αν σε ξεγελάσω; - Θα σε συγχωρήσω! - «Τραγούδα!»  θα σε προστάξω... - Θα τραγουδήσω! - Κλείσε την πόρτα σου στον φίλο... - Θα την κλείσω! - Θα σου πω: σκότωσε! -...

Διαβάστε Περισσότερα

Τι είμαι; Καλός ή κακός;

Κάθε παιδί, από τη στιγμή που γεννιέται, τίθεται υπό κρίση. «Τα καλά παιδιά δεν κάνουν έτσι», ή «Τα καλά παιδιά δε θυμώνουν, δε γκρινιάζουν, δεν παραπονιούνται» ή «δεν κάνουν ο,τιδήποτε εν γένει προκαλεί δυσφορία». Κι αυτή είναι η πιο ευνοϊκή συνθήκη, για να δημιουργήσει μια αγωνία στον καθένα μας, για το πώς οι σημαντικοί άνθρωποι γύρω μας χαρακτηρίζουν τις σκέψεις, τα συναισθήματα ή τις πράξεις μας. Τι είναι αυτό που κάνει ένα παιδί καλό ή κακό; Ίσως χρειάζεται για αρχή να αναρωτηθούμεμ...

Διαβάστε Περισσότερα

Ηρωική έξοδος;

Ημέρα 1η Αλλοπαρμένα ξωτικά γελούσανε στις παρυφές της νύχτας. Εγώ και οι άλλοι που δεν ήμουν παίζαμε σκοτεινό δωμάτιο. Ηλεκτροφόρες αγκαλιές με κλείνανε από παντού. Κρύφτηκα κυνηγώντας τον σφυγμό πάνω σε φλέβες αδειανές. Ο χρόνος εκτός σε λίγο θα γινόταν μέλλον. Ημέρα 2η Από τα χείλη μου έσταζε καμένο γάλα. Το φίδι που σερνόταν κάτω απ’ το χαλί είχε ραγίσει. Κλώτσησα το φωτιστικό δαπέδου και το έριξα. Η λάμπα έγινε κομμάτια. Το βολφράμιο έμεινε πυρακτωμένο. Σαν σήμα κινδύνου για τον...

Διαβάστε Περισσότερα

Μοιάζει......

Μοιάζει με δυο χέρια ενωμένα και ας μην αγγίζονται. Με σκέψεις που περπατούν παρέα σε διαφορετικά μονοπάτια. Με δυο σώματα ενωμένα και ας μην πλησιάζονται.  Με αντικριστά βλέμματα που όμως δεν κοιτάζονται. Με ίδια μουσική παιγμένη σε διαφορετικούς σταθμούς. Μοιάζει με δυο σταγόνες της βροχής που δραπετεύουν από τα σύννεφα με λαχτάρα να βρεθούν, όμως βρίσκονται παράλληλα, μέχρι που ακουμπούν στη γη και εκεί χάνονται για πάντα. Ενίοτε βέβαια έχουν φίλο και εχθρό τον άνεμο, τις ενώνει...

Διαβάστε Περισσότερα

Τα παιδιά του μέσου όρου

«Είμαι η Στέλλα Τ. και πηγαίνω στην Ε΄Δημοτικού. Ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με το σχολείο. Το μόνο που με ενθουσιάζει σε αυτό είναι οι φίλοι μου. Έχω πολλούς φίλους και περνάμε καλά. Κατά τα άλλα το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι βαριέμαι. Βαριέμαι να διαβάσω. Δεν είναι ότι δεν θέλω να μάθω. Απλά δεν θέλω να μάθω αυτά που μου λένε ότι πρέπει. Κάθε φορά που έρχεται η στιγμή να πάρουμε ελέγχους στο σπίτι ζούμε στιγμές μεγαλείου. «Αφηρημένη», «δεν δείχνει ενδιαφέρον», « Το μυαλό της είναι αλλού»,...

Διαβάστε Περισσότερα

Αυτόν που στέκει δίπλα σου μην τον θεωρείς δεδομένο. Σεβάσου τον.

Της Στεύης Τσούτση. Είναι και κάποιοι άνθρωποι που τους έχεις πάντα για δεδομένους. Στέκουν εκεί να σε ακούσουν, να σε στηρίξουν, να σε συμβουλεύσουν. Είναι αυτοί που θα σε κρατήσουν να μην πέσεις, θα σε βοηθήσουν να μη βουλιάξεις. Πάντα εκεί, πάντα δυνατοί για τις αδύνατες στιγμές σου. Πάντα οι κυματοθραύστες σου στα ζόρια, τα εξιλαστήρια θύματα στα άδικά σου. Κι έχεις πολλά άδικα. Γιατί τους ανθρώπους που θεωρείς δεδομένους δεν τους πολυσέβεσαι. Μπορεί να μη σου αρέσει να το ακούς...

Διαβάστε Περισσότερα

Να φοβάσαι τη στιγμή που θα σκοτώσεις την αγάπη για να μην την δεις να πεθαίνει

Λένε πως η αγάπη στο τέλος πάντα κερδίζει. Λένε πως τίποτα και κανένα κακό δεν μπορεί να την νικήσει. Επίσης λένε πως η Κοκκινοσκουφίτσα ξεγέλασε τον λύκο και πως η Χιονάτη ήταν παρθένα σε ένα σπίτι με εφτά άντρες. Το «κακό» πάντα κερδίζει, deal with it. Δες το λογικά, για να θέλει κάποιος να κάνει κακό κάτι πάει στραβά μαζί του. Μπορεί να είναι υπέρμετρα εγωιστής, μπορεί να μην στέκει στα λογικά του, μπορεί απλά να είναι… κακός ή μπορεί όλα τα παραπάνω. Δεν πιστεύω στην εκδίκηση...

Διαβάστε Περισσότερα