Η σαρωτική εφηβεία της μέσης ηλικίας ή αλλιώς τα χαμένα όνειρα που «επιστρέφουν και ζητούν εκδίκηση»

Επειδή ο άνθρωπος ρέπει στην αμεριμνησία και τη νωθρότητα, συνεχώς αναβάλλει τις σοβαρές αποφάσεις του, τις βαθιές τίμιες εκτιμήσεις του, την αυτοκριτική και τους απολογισμούς του, για τότε που δε γίνεται πια να τις απωθήσει. Γιατί έρχεται ένας καιρός, ευτυχώς, που οι εκτιμήσεις τούτες, οι απολογισμοί, οι αυτοκριτι­κές, δεν αναβάλλονται: Δεν πάει άλλο! Μια τέτοια κρίσιμη χρονική καμπή είναι και για τη ζωή μιας γυναίκας η μέση ηλικία. Η καμπή τού «δεν πάει άλλο», του «τώρα ή ποτέ». Για...

Διαβάστε Περισσότερα

«Εδώ ή αλλού». Κατερίνα Γώγου

Αγαπημένε. Μπήκε αθόρυβα ο χειμώνας. Ξυπόλητος μη με τρομάξει ή για το αντίθετο. Έβγαλε μπουμπούκια η μοναξιά. Οι εφημερίδες εδώ βγαίνουνε συχνά. Τα νέα μου γνωστά. Συνεχίζω τον εγκλεισμό μου. Με μια κάμα στην καρδιά. Εδώ ή αλλού. Ζωντανή ή σκοτωμένη. Αγαπημένε. Αθώε ένοχε. Αστεριών το λαμπρό τρεμάμενο φως. Βία αρμονία. Αγαπημένε μου. Κατερίνα Γώγου Από το βιβλίο «Τώρα θα δούμε τι θα κάνετε, Ποιήματα 1978-2002», εκδόσεις Καστανιώ...

Διαβάστε Περισσότερα

Τέτοια ώρα στην πατρίδα…

Τέτοια ώρα στην πατρίδα ο ουρανός παίρνει το πιο γλυκό του χρώμα. Το ηλιοβασίλεμα ροδίζει τις πλαγιές των βουνών κι οι σκιές των ανθρώπων ξεθωριάζουν. Τέτοια ώρα κάθε μέρα, νοσταλγώ παράφορα τα ματωμένα δειλινά της δικής μου πόλης κι αφήνω τη σκέψη μου ελεύθερη να πετάξει κοντά της, σαν αποδημητικό πουλί που γυρνάει ξανά στον τόπο του… Η μάνα, μια στοργική φιγούρα στ’ αγιάζι, κάθεται στο κατώφλι σ’ ένα καρεκλάκι και χαιρετάει λυπημένα τους περαστικούς.  Σαν παίρνει να μουχρώνει, μαζεύεται...

Διαβάστε Περισσότερα

«Κυρία, τι είναι σημαντικό στη ζωή;»

«Κυρία, τι είναι το πιο σημαντικό στη ζωή;» Ο δωδεκάχρονος μαθητής μου είχε καταφέρει να με αιφνιδιάσει. Η ερώτησή του ήρθε εντελώς ξαφνικά και φυσικά, με έπιασε εντελώς απροετοίμαστη. Άφησα το βιβλίο που κρατούσα πάνω στο γραφείο του και τον κοίταξα. «Τι εννοείς, αγάπη μου;» «Εννοώ, τι είναι το πιο σημαντικό, οι γονείς, τα αδέλφια, οι φίλοι, ο άνθρωπος που θα παντρευτείς, τι;» «Η απάντηση είναι διαφορετική για τον κάθε άνθρωπο, ο καθένας μας…» «Για εσάς;» Μάλιστα. Για μένα....

Διαβάστε Περισσότερα

Πέρασαν μέρες και μέρες

Πέρασαν μέρες και μέρες άλλοτε μ' έναν κουρασμένο ήλιο άλλοτε με περαστικά σύννεφα ή με μια βροχή δραπέτη, που  όλο έφευγε απ' τον γκρίζο ουρανό κατέβαινε μέσα σε λούκια και υδρορροές σπιτιών σαν να 'θελε να ψυχογραφήσει τους ανθρώπους. Πέρασαν μέρες και νύχτες ταυτοπρόσωπες η μία με την άλλη κι ας άλλαζαν οι εποχές με κοινό σημείο αναφοράς τη μοναξιά σε κάθε εποχή με φεγγάρι ή χωρίς τη μοναξιά που έγινε επαίτης για ένα άγγιγμά σου τη μοναξιά που πέθανε μέσα στα δάχτυλά σου. Ελευθερία...

Διαβάστε Περισσότερα

Ήρθε η ώρα να ξανασηκωθώ! (ένα γράμμα για μικρά και… μεγάλα παιδιά!)

Ήρθε η ώρα να ξανασηκωθώ. Έπεσα όπως τα μικρά παιδιά. Έκλαψα λίγο παραπάνω, έμεινα για λίγο παραπάνω κάτω. Όμως όλα είναι αντίθετες δυνάμεις, όσο παραπάνω έμεινα κάτω με τόση μεγαλύτερη δύναμη θα σηκωθώ. Θα σταθώ όρθια θα γεμίσω θα έχω άλλες αντοχές. Δεν ξέρω γιατί αισθανόμαστε ενοχή γιατί δεν μπορούμε να δεχτούμε πως μες στην ζωή είναι να πιάσουμε πάτο. Μόνο έτσι μπορούμε να αντικρίσουμε την κορυφή. Αντίθετες δυνάμεις. Το καλό και το κακό. Αγαπάμε τον εαυτό μας μονάχα όταν δεν έχουμε άλλη...

Διαβάστε Περισσότερα

Ώρα για το κουκούλι

Υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι, που ενώ τσουρουφλίζονται μονάχα για στοργή, βρίσκονται διαρκώς μπλεγμένοι μέσα σε ατέλειωτες και φτηνές ερωτικές ιστορίες.  Φυσικά όλος αυτός ο ζήλος τους πη­γαίνει, κατά κανόνα, χαμένος, κι έρχονται στιγμές που η από­γνωση τους αρπάζει απ’ το λαιμό, και δεν ξέρουν πια τι κάνουν.  Για να σταματήσουν, πάντως, τους είναι εντελώς αδύνατο. Συνή­θως μάλιστα οι εκλεκτότεροι απ’ αυτούς δικαιολογούνται, βαφτί­ζοντας όλη αυτή τη χυδαιότητα αναζήτηση. Η...

Διαβάστε Περισσότερα