Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

Ι.Μ Αγίου Ιλαριωνος

Ιερός Ναός Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη του χωριού.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη πλατείας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Νερόμυλος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πετροντούβαρο.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Σοκάκι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Ι.Μ Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Καταρράκτης.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Αγία Παρασκευή.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Φράγμα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

"Μπιτσκία".

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης .

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χορευτικός σύλλογος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εκκλησία - κοινότητα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άνοιξη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2017

Αφιέρωμα με φωτογραφίες και βίντεο υψηλής ανάλυσης, για την Ιερά Μονή Αγίου Ιλαρίωνα των Προμάχων


Δείτε ένα εξαιρετικό αφιέρωμα με φωτογραφίες και βίντεο υψηλής ανάλυσης, για την  Ιερά Μονή Αγίου Ιλαρίωνα των Προμάχων. 



















Ευχαριστίες στο  InPozar και στον Νίκο Παντελίδη για την ευγενική και γενναιόδωρη παραχώρηση του εξαιρετικού υλικού.




ΠΗΓΗ....http://www.inpozar.net/

ΕΠΕΙΓΟΝ-ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΓΡΙΠΗ ΤΩΝ ΠΤΗΝΩΝ



     Το Τμήμα Κτηνιατρικής της Δ.Α.Ο.Κ. της  Π.Ε.Πέλλας  σας ενημερώνει ότι στις 16/02/2017 επιβεβαιώθηκαν δύο νέες εστίες γρίπης των πτηνών υψηλής παθογονικότητας σε οικόσιτες εκμεταλλεύσεις πουλερικών στην Αρκαδία και στη Φλώρινα ενώ ιοί της γρίπης τύπου Α ανιχνεύτηκαν και σε εννιά άγρια πτηνά στην Ρόδο καθώς και στους νομούς Εύρου, Ροδόπης , Αρκαδίας και στη λίμνη Βόλβη του Ν.Θεσ/νίκης.
Μετά τις τελευταίες εξελίξεις και εκτιμώντας ως υψηλό τον κίνδυνο αύξησης των κρουσμάτων σε εκτροφές πουλερικών, καθίσταται άκρως επιτακτική η εφαρμογή των μέτρων βιοασφάλειας που μειώνουν  τον κίνδυνο μετάδοσης  του ιού από τα άγρια πτηνά  όπως και υποχρεωτική σε όλη την επικράτεια η διατήρηση των πουλερικών οικόσιτων και συστηματικών εκμεταλλεύσεων αποκλειστικά σε κλειστούς χώρους.
        Καλεί επίσης όλες τις λοιπές υπηρεσίες και ιδιωτικούς φορείς που έρχονται σε άµεση και συχνή επαφή µε άγρια πτηνά (δασικοί υπάλληλοι, κυνηγοί, οµοσπονδιακοί θηροφύλακες, ορνιθολόγοι, κέντρα περίθαλψης, φορείς διαχείρισης κλπ), αλλά και τους πολίτες να ειδοποιούν σε περιπτώσεις εύρεσης νεκρών ή ηµιθανών πτηνών που ανήκουν σε είδη υψηλού κινδύνου τις αρµόδιες κτηνιατρικές υπηρεσίες στα ακόλουθα τηλέφωνα:

Τμήμα Κτηνιατρικής: 2381351336-338
Α.Κ. Έδεσσας: 2381351331-334
Α.Κ. Αριδαίας: 2384021391
Α.Κ. Φούστανης: 2384062214
Α.Κ. Σκύδρας: 2381089339
Α.Κ.Γιαννιτσών: 2382022594
Α.Κ.Κρύας Βρύσης: 2382061563
Α.Κ. Δροσερού: 2381096198
     




                                                                                                                                                               
                                                                                                                                                     

Εδεσσαϊκό Καρναβάλι 2017. 120 τυμπανιστές, μαζορέτες και 3000 καρναβαλιστές σε μια απίθανη παρέλαση.


Με επιτυχία συνεχίζονται οι εκδηλώσεις του Εδεσσαϊκού Καρναβαλιού.
 Η φιλαρμονική ορχήστρα της Έδεσσας μαζί με τις μαζορέτες έκαναν την εμφάνιση τους την Τσικνοπέμπτη ενώ οι παράλληλα οι τυμπανιστές Κάρανος … ζέσταναν τα τύμπανά του.
 Οι Αρκούδες έκαναν τον παραδοσιακό γύρο της πόλης με τα κουδούνια τους το Σάββατο με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Αρκούδες-Μέτσκες ενώ την αμέσως επόμενη ημέρα την τιμητική του είχε το Παιδικό Καρναβάλι με το Αποκριάτικο Πάρτυ στο Δημοτικό Στάδιο όπου τα παιχνίδια, τα δώρα και το βάψιμο έδωσε κέφι και χαρά.
 Μικροί και μεγάλοι ετοιμάζονται πλέον για την μεγάλη παρέλαση των  19 ομάδων καρναβαλιστών.
 Όλη την εβδομάδα οργανώνονται τα πάρτυ των ομάδων. Ξεχωρίζει αυτό του Μεγάλου Αλεξάνδρου που οργανώνεται την Παρασκευή και αποτελεί την εξέλιξη του παλαιότερου χορού του Εδεσσαϊκού Καρναβαλιού.
 Την Παρασκευή επίσης οργανώνονται οι Δρόμοι του Καρναβαλιού με τους Τυμπανιστές και τις Μαζορέτες να περιδιαβαίνουν τους δρόμους της πόλης.

Οι εκδηλώσεις του Καρναβαλιού της Έδεσσας κορυφώνονται με την παρέλαση του Σαββατόβραδου, ώρα 5μμ, όπου θα συμμετέχουν πάνω από 3000 καρναβαλιστές ενώ η έκπληξη θα έρθει από τους 120 τυμπανιστές που θα κάψουν τα τύμπανά τους δημιουργώντας μια μοναδική ατμόσφαιρα.
 Την επόμενη ημέρα την Κυριακή της Αποκριάς οργανώνεται το δρώμενο της Λάμκας και αμέσως μετά η συναυλία με του BalGuns στο Δημοτικό Στάδιο 6μμ.
 Η εκδήλωση θα κλείσει με το κάψιμο του Καρνάβαλου και πολλά πυροτεχνήματα στον Εδεσσαϊκό Ουρανό.
 Για την Καθαρή Δευτέρα, το τμήμα μαγειρικής του ΙΕΚ Έδεσσας θα φροντίσει για νηστίσιμη φασολάδα «γκουρμεδιά»  στους Μικρούς Καταρράκτες ώρα 11πμ, και για χαρταετό στον Φυσιολατρικό Όμιλο Έδεσσα στο περίπτερο ΦΟΕ ώρα 12μ, στο Ανεμοδρόμιο Ζέρβης-Παναγίτσας και στους οικισμούς και σε σημεία θέας της Πέλλας.

Το σύγχρονο καρναβάλι της Έδεσσας ξεκίνησε οργανωμένα μέσα από ομάδες, συλλόγους, φορείς και επιχειρήσεις υπό την αιγίδα του Δήμου Έδεσσας το 2005 και έκτοτε συνεχίζει στο βασικό μοτίβο παράδοση και σύγχρονη ζωή με σάτιρα, γέλιο, πειράγματα, πολύ μουσική και μαζί με την εξαιρετική γαστρονομία της πόλης και της ευρύτερης περιοχής.
  Είναι ξεκάθαρο ότι όλοι οι Εδεσσαίοι και όλες οι Εδεσσαίες επιθυμούν με πάθος την διατήρηση και την εξέλιξη του Εδεσσαϊκού Καρναβαλιού.


Περισσότερες Πληροφορίες www.edessacity.gr





Ξωκλήσι


Ένα δωματιάκι όλο κι όλο
κι η πόρτα πάντα ανοιχτή

μπαινόβγαιναν οι άγνωστοι
μα λόγο δεν μου δίναν.

Ώσπου ήρθες εσύ
και μ' έκανες ξωκλήσι

τώρα
που και που
ανάβουν κι ένα κερί.


Γιώργος Λ. Οικονόμου
από τη συλλογή Ένα με τη σκόνη, 2017





Τα φαγητά της παιδικής μας ηλικίας


Δεν υπάρχουν μεγάλα πράγματα. Υπάρχουν μόνο μικρά πράγματα με μεγάλη αγάπη.
(Δεν θυμάμαι ποιος το ‘πε)

Να ‘χαμε λέει ένα σουγιά
κι ενα διπλό καρβέλι
να ‘χαμε και δυο στάλες μέλι
να γλύκαινε η καρδιά.
Κουτσή Κιθάρα, Μάνος Λοΐζος-Λευτέρης Παπαδόπουλος
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Υπάρχουν κάποια βιβλία που γνωρίζουν οι πάντες, αλλά ελάχιστοι τα έχουν διαβάσει. Ένα από αυτά είναι το «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» του Προυστ.
Όπως κάποια φορά διάβασα ένα βιβλίο της Δημουλίδου, για να ξέρω περί τίνος πρόκειται, έτσι ξεκίνησα να διαβάζω και Προυστ. Ίσως φαίνεται σαν ιεροσυλία να αναφέρονται αυτοί οι δύο στην ίδια πρόταση, αλλά και οι δύο συγγραφείς είναι.
Από τους εφτά (ή πέντε ή έντεκα, εξαρτάται την έκδοση) τόμους του Χαμένου Χρόνου, διάβασα μόλις ενάμιση. Μου έφτασε. Δεν μου περισσεύει τόσος χρόνος ώστε να τον περάσω διαβάζοντας μόνο ένα βιβλίο (5-7-11 τόμων), όσο σπουδαίο και να θεωρείται.
Ο Προυστ ξεκινάει το βιβλίο του με τον ενήλικο ήρωα να βουτάει μια μαντλέν στο τσάι. Η μαντλέν είναι γαλλικό παραδοσιακό γλύκισμα, κάτι ανάμεσα σε κεκάκι και κουλουράκι.
Η γεύση κι η μυρωδιά του θυμίζει την παιδική του ηλικία. Και γράφει μερικές χιλιάδες σελίδες.
~~

Αλλάζοντας τέχνη θα δούμε το ίδιο να συμβαίνει στην ταινία animation της Pixar, τον Ρατατούη. Εκεί ένας δύστροπος κριτικός εστιατορίων δοκιμάζει το ρατατούιγ (κάτι σαν το τουρλού, κολοκύθια-μελιτζάνες-πατάτες με ντομάτα στον φούρνο) που φτιάχνει ένας αρουραίος. Και είναι τόσο συνταρακτικό, του έρχονται δάκρυα στα μάτια, επειδή θυμάται τον εαυτό του με κοντά παντελόνια και τη μάνα του.
~~

Το φαγητό, η γεύση σε συνδυασμό με την όσφρηση, έχει πραγματικά τέτοια επίδραση στον εγκέφαλο. Σε μεταφέρει αυτόματα πίσω, χωρίς να προηγηθεί ονειροπόληση.
Ούτως ή άλλως το φαΐ είναι μία απ’ τις μεγαλύτερες απολαύσεις. Είναι λίγο πιο χαμηλά απ’ το σεξ κι απ’ την τέχνη- στην προσωπική κλίμακα απόλαυσης.
Όταν συνδυάζονται και τα τρία τότε αναφερόμαστε σε ωκεάνια απόλαυση.
Κάθε πολιτισμός, κάθε κουλτούρα έχει τις δικές του γαστριμαργικές προτιμήσεις και παραδόσεις. Δεν υπάρχει έθνος, λαός, χωρίς «κουζίνα».
Όμως υπάρχουν κάποια φαγητά και γεύσεις που μας μεταφέρουν πίσω, στον Χαμένο Χρόνο, τον καθένα ξεχωριστά.
~~

Η μητέρα μου δεν ήταν ιδιαίτερα επιδέξια μαγείρισσα. Κυρίως επειδή βαριόταν να μαγειρεύει. Τα φαγητά της ήταν επίπεδα -ίσα για να τραφούμε- και γλυκά σπάνια έφτιαχνε. Θυμάμαι μόνο τα ρωξάκια, αλλά κάποιες φορές σκέφτομαι ότι δεν τα έφτιαχνε η ίδια, αλλά τ’ αγόραζε απ’ τον φούρνο και τα παρουσίαζε ως δικά της. Εμείς τα καταβροχθίζαμε, όποιος και να τα ‘φτιαξε.
Τη γαστριμαργική μου ιστορία τη χρωστάω στη γιαγιά μου, την Πηνελόπη Δ.
Θυμάμαι τις ντομάτες που είχε στο μποστάνι, πίσω απ’ το σπίτι. Τις κόβαμε με τον αδελφό μου απ’ το φυτό και τις τρώγαμε απευθείας, χωρίς πλύσιμο (μόνο σκόνη είχαν) και χωρίς αλάτι. Ήταν πιο νόστιμες από εκατό ντομάτες του σούπερ μάρκετ μαζί.
Θυμάμαι τα τηγανητά αυγά, που τα έφερνε απ’ το κοτέτσι, και τις τηγανίτες με το ζαχαρωμένο μέλι -του παπά.
Θυμάμαι τη γαλατόπιτα που βρωμούσε κατσικίλα -ήταν με γάλα της κατσίκας, και το γιγάντιο καρβέλι με προζύμι, που ψηνόταν στον εξωτερικό φούρνο (ξύλων) κι έμενε φρέσκο για μια βδομάδα.
Θυμάμαι τα κουλουράκια το Πάσχα, τους κουραμπιέδες τα Χριστούγεννα.
Μα η δική μου μαντλέν, ήταν η κοτόσουπα. Κίτρινη, σχεδόν πορτοκαλί, και πηχτή, από κότες που μέχρι χθες ζούσαν μαζί μας, στην αυλή. Το ρύζι (καρολίνα σίγουρα) να λιώνει μέσα και τα λεμόνια απ’ το δέντρο της αυλής να μοσχοβολάνε.
Το ίδιο το κρέας δεν το έτρωγα, ήταν πολύ σκούρο και με παράξενη μυρωδιά -έτσι μυρίζουν οι ελεύθερες κότες, παράξενα.
Αλλά απ’ την σούπα κατέβαζα δυο πιάτα κι έπειτα ξάπλωνα στον καναπέ, σαν βόας, να δω στην τηλεόραση «Το μυστήριο του χρυσού πιθήκου» και ν’ αποκοιμηθώ.
~~

Ρωτάω την Νέλλη για τις δικές της γαστριμαργικές αναμνήσεις. Κι αυτή, παρότι η μητέρα της δεν σταματούσε να μαγειρεύει (Πολίτικες ρίζες έχει), θυμάται πιο πολύ τα κεράσματα της γιαγιάς-Ελένης (Πηλιορείτισσα αυτή).
Πέρα απ’ τις τούρτες, τα ινδοκάρυδα, τα ραβανί, τις μαρμελάδες και τα γλυκά του κουταλιού, η μαντλέν της Νέλλης είναι το χτυπητό αυγό.
Έβαζε η γιαγιά της ωμό αυγό με ζάχαρη στο ποτήρι, πρόσθετε και διάφορα μυστηριακά υλικά (κάποιοι λένε ότι έβαζε και κονιάκ), το χτυπούσε με τις ώρες και έβγαινε ένα αυτοσχέδιο γλύκισμα που τα εγγόνια περίμεναν σαν να ‘ταν αμβροσία.
~~

Ίσως, σκέφτομαι τώρα, δεν είναι το ίδιο το φαγητό που έχει σημασία, αλλά ποιος το φτιάχνει, πόση αγάπη βάζει σ’ αυτό.
Κι ίσως αυτό ισχύει για όλα. Μπορεί οι γονείς σου να μην ήταν αρκετά πλούσιοι για να σου αγοράσουν όσα είχαν τα άλλα παιδιά, αλλά να σου πρόσφεραν -με κόπο και ιδρώτα- κάτι μικρό. Αυτό θα το θυμάσαι, με περισσότερη νοσταλγία, απ’ όλα εκείνα που είχαν τ’ άλλα παιδιά.
Μπορεί να μην σου δόθηκαν περιουσίες και επιχειρήσεις έτοιμες.
Αλλά είχες τη μητέρα σου, να σου χαϊδεύει το κούτελο όλο το βράδυ, όταν έβραζες στον πυρετό, είχες τον πατέρα σου να σου μαθαίνει ποδήλατο ή να παίζεις σκάκι -μετά από ένα οκτάωρο εξαντλητικής δουλειάς.
Είχες τη γιαγιά σου, να σε κερνάει κρυφά όλα εκείνα τα γλυκίσματα και τ’ ανθυγιεινά που σου απαγορεύαν οι γονείς σου.
Είχες τον παππού σου, να βρίζετε μαζί, βλέποντας ποδόσφαιρο.
Δεν είναι μεγάλα πράγματα, δεν χρειάζεται να είναι. Δεν είναι σουφλέ από μαύρες τρούφες.
Είναι ένα χτυπητό αυγό με κονιάκ. Είναι κοτόσουπα και μια μαντλέν.
Είναι όλη η αγάπη που πήρες, αυτή που θα δώσεις με τη σειρά σου. Σε όσα κάνεις, σε όσα προσπαθείς, με όσους πλησιάζεις, σε όσους δίνεσαι.
Αυτό που έχει σημασία τελικά δεν είναι το ίδιο το φαγητό, αλλά ποιος το έφτιαξε, με ποιους το μοιράστηκες, πόσο σε νοιάζονται και τους νοιάζεσαι.
Μπορεί να ‘ναι σκέτο ψωμί μ’ αλάτι. Και μια σταγόνα μέλι. Κι ένα ποτήρι νερό για συνοδεία.
Όταν το μοιράζεσαι μ’ εκείνους που αγαπάς είναι πιο νόστιμο απ’ τα εδέσματα του Ολύμπου και της Κίρκης.
Γι’ αυτό δεν μίλησε κι ο Όμηρος; Για το νόστιμον ήμαρ; Την ημέρα του νόστου, της επιστροφής στην Ιθάκη.
Η Ιθάκη του Οδυσσέα και η μαντλέν του Σουάν. Όλα τα όμορφα, όσα αξίζει να ζεις, είναι νόστιμα.








Πηγή: sanejoker.info

Μάνα σημαίνει να εύχεσαι να ήσουν στη θέση του, όταν πονά


Και εσύ, Εύα, με πόνους θα γεννάς τα παιδιά σου.

Και σκεφτόμουν ότι για ένα κομμάτι μήλο από το δέντρο της γνώσης (που λέει ο λόγος) χάθηκε ο παράδεισος  και τιμωρήθηκε σκληρά η γυναίκα. Κόλαση η στιγμή που γίνεται μητέρα. Είχε γράψει κάπου ο Σαίξπηρ ότι το ανώτερο σημείο πόνου που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος πριν τρελαθεί είναι ο πόνος της γέννας και όσες γυναίκες μπήκαν στην αίθουσα τοκετού χωρίς την επισκληρίδιο βοήθεια, σίγουρα βγήκαν ουρλιάζοντας.
Ξεχνιούνται αμέσως οι πόνοι της γέννας, έλεγαν οι μανάδες μας και δεν είχαν και άδικο. Το »αμέσως» βέβαια είναι σχετικό, καμιά φορά συνοδεύεται από νυχτερινούς εφιάλτες ή πραγματικούς πόνους στη διάρκεια της ημέρας, είτε λόγω του τοκετού, είτε λόγω της στάσης του σώματος κατά τους πρώτους μήνες, όταν διαρκώς κρατάς ένα μωρό αγκαλιά και το θηλάζεις ή το παρηγορείς, το γεγονός είναι ότι από μόνο του αυτό το θαύμα της νέας ζωής απαλύνει τις επώδυνες μνήμες και αν είσαι από τις τυχερές που δε βυθίζονται στην επιλόχεια κατάθλιψη, βιώνεις το θαύμα αυτό κάθε λεπτό της ημέρας.
Σταματάς όμως να πονάς ποτέ;
Όχι.
Πονάς στο πρώτο εμβόλιο. Και στο δεύτερο και στο τρίτο. Πονάς στο πρώτο δοντάκι. Πονάς στην πρώτη ωτίτιδα, στο πρώτο καρούμπαλο και στο πρώτο άτσαλο βήμα. Και στη συνέχεια, πονάς περισσότερο.
Πονάς σε μια άστοχη κουβέντα της δασκάλας, πονάς πάνω από την πρώτη αγάπη που ποτέ δεν ξεχνιέται και ποτέ δεν υπήρξε, πονάς στην αποτυχία των εξετάσεων, πονάς όταν φεύγει και πονάς όταν το βλέπεις ανίκανο να φύγει. Πονάς ακόμα περισσότερο αν, ο μη γένοιτο, αρρωστήσει σοβαρά ή διαγνωστεί με κάτι ανίατο.
Πονάς γιατί είσαι ανήμπορη να βοηθήσεις. Ικετεύεις θεούς και δαίμονες, δωροδοκείς ουρανούς και πλανήτες, κλαις, χτυπιέσαι και το μόνο που μπορείς να κάνεις, σου φαίνεται μικρό: να είσαι δίπλα του.
Να είσαι τα πόδια του, το αίμα του, τα μάτια ή τ’ αυτιά του.
Να είσαι η καρδιά του όταν κουράζεται.
Η θέλησή του όταν τα παρατάει.
Ξέρω.
Ευχήθηκες και θα ευχηθείς πάρα πολλές φορές ακόμα να ήσουν εσύ στη θέση του.
Μάντεψε: δεν μπορείς.
Ναι, δεν μπορείς να μπεις στη θέση του. Αλλά η δική σου θέση δεν είναι εκεί. Είναι ακριβώς αυτό που θεωρείς ασήμαντο:
Να είσαι δίπλα του.
Πονάς, ξεπονάς, δάγκωσε τα χείλη σου, μάτωσέ τα, εσύ ξέρεις ότι οι πόνοι της γέννας ήταν τελικά παιχνιδάκι μπροστά σ’ αυτό που σε περίμενε, αλλά μάντεψε ξανά:
Μπορείς. Και είναι αυτό που κάνεις. Και κάθε δύσκολη στιγμή, όταν όλα φαίνονται αδύνατα, μαθαίνεις να το κάνεις καλύτερα.

Της Κλαίρης Τζωρτζάκη






Ὁ Σπορέας τῶν Ἄστρων - Loren Eiseley


Ἀπόδοση: Νατάσα Κεσμέτη

[Ἡ ἱστορία τοῦ ἀστροβόλου πού σέ μιά παραλία πετοῦσε, ὁ τρελός, ἀστερίες πίσω στή θάλασσα, ἦταν διαδεδομένη πολύ πρίν τό διαδίκτυο. Ἔδωσε ἔμπνευση για πάμπολλες παραλλαγές της. Ἡ αὐθεντική ὅμως ἀφηγηματική μαρτυρία τοῦ Loren Eiseley εἶναι ἡ ἀκόλουθη.]

Σέ μιά λιμνούλα γεμάτη ἄμμο καί ἰλύ ἕνας ἀστερίας εἶχε ἁπλώσει ἄκαμπτα τά ἄκρα του καί κρατοῦσε τό σῶμα του μακριά ἀπό τήν ἀσφυκτική λάσπη.

«Εἶναι ἀκόμη ζωντανός» τόλμησα νά πῶ

«Ναι» εἶπε, καί μέ μιά γρήγορη, ἁπαλή ὡστόσο, κίνηση, σήκωσε τόν ἀστερία καί τόν πέταξε πάνω ἀπ’ τόν κεφάλι μου μακριά στή θάλασσα. Ὁ ἀστερίας βυθίστηκε μέσα σέ μιά ἔκρηξη ἀφρῶν καί τά νερά βρυχήθηκαν ἀκόμα μιά φορά

«Ἴσως ζήσει», εἶπε αὐτός, «ἄν ἡ ἄμπωτη τόν τραβήξει κάμποσο δυνατά στ’ ἀνοιχτά». Μιλοῦσε εὐγενικά καί τό φῶς πάνω στό μπρούτζινο ρυτιδωμένο πρόσωπό του ἐρχόταν κι ἀποσυρόταν μέ ἐλαφρότατες ἐναλλαγές χρωμάτων.

«Δέν φτάνουν καί πολλοί τόσο μακριά», εἶπα δοκιμάζοντας διστακτικά τίς λέξεις μέ μιάν αἰφνίδια ντροπαλοσύνη.

«Κάνεις συλλογή;»

«Μόνον ἔτσι», εἶπε μαλακά δείχνοντας μέ μιά χειρονομία πρός τά συντρίμμια τῆς ἀκτῆς. «Καί μόνον γιά ὅσους ζοῦν». Ἔσκυψε πάλι, ἀγνοώντας τήν περιέργειά μου, κι ἁπλά πέταξε ἕναν ἄλλον ἀστερία πού ἀναπήδησε στό νερό.

«Οἱ ἀστερίες, ὅπως τά ἐπίπεδα βότσαλα, κάνουν καλές βολές. Εἶναι δυνατόν νά τούς βοηθήσεις».
Μέ κοίταξε κατάματα μέ μιά ἀόριστη ἐρώτηση νά φεγγοβολάει στά μάτια του, πού ἔμοιαζε νά παίρνουν τό χρῶμα τῆς βαθειᾶς θάλασσας.
«Δέν κάνω συλλογή», εἶπα νιώθοντας ἄβολα, ἐνῶ τά ροῦχα μου ἀνέμιζαν στά χτυπήματα τοῦ ἀέρα . «Δέν μαζεύω οὔτε τούς νεκρούς οὔτε τούς ζωντανούς. Σταμάτησα πρίν πολλά χρόνια. Μόνος ἐπιτυχημένος συλλέκτης εἶναι ὁ θάνατος».

Μποροῦσα νά νιώσω τή σκοτεινιά τῆς ἁπόλυτης νύχτας μέσα στό κρανίο μου καί τό τρομερό μάτι νά συνεχίζει τό ἀδιάφορο ταξίδι του. Μ’ ἕνα νεῦμα ἀπομακρύνθηκα ἀφήνοντάς τον ἐκεῖ πάνω στίς ἀμμοθίνες μέ ἕνα γιγάντιο οὐράνιο τόξο νά κλιμακώνει τούς τόνους τῶν ἀποχρώσεων πίσω ἀπ’ αὐτόν.
Καθώς πλησίαζα μιά στροφή τῆς ἀκτῆς γύρισα καί τόν εἶδα νά ἐκσφενδονίζει μέ δεξιοτεχνία ἀκόμα ἕναν ἀστερία ξυστά πάνω ἀπό τό ἀχόρταγο , ταραγμένο νερό.

Γιά μιά στιγμή στό φῶς πού ἄλλαζε, ὁ Σπείρων ἐμφανίστηκε σέ μεγέθυνση, ὡς νά ἔριχνε μεγαλύτερους ἀστερίες σέ μιά μέγιστη θάλασσα… Ἐν πάσει περιπτώσει, εἶχε τή στάση θεοῦ.







ΠΗΓΗ...http://frear.gr/

Ο ξάδερφος – του Θεόδωρου Ε. Παντούλα

του Κώστα Τσιώλη

Την Ευτυχία τη χωματίσαμε πριν τα σαράντα του παιδιού της. Ένα κλαράκι είχε μείνει ο Δημητράκης. Του κίνησε κι αυτή από κοντά. Όχι, δεν έχουμε συγγένεια. Με τον άντρα της είμαστε δεύτερα ξαδέρφια. Αχώνευτος άνθρωπος όμως ο Χρήστος. Κι αγέλαγος. Σκληρός.
 Ερχόντουσαν στο χωριό τις γιορτές. Κατόπι έμπλεξε ο Δημητράκης με τα ναρκωτικά και τον ήφερε εδώ η Ευτυχία να ξεμπλέξει. Ξεμπλέκεις όμως απ’ αυτά; Σε παίρνει σβάρα αυτή η δουλειά. Πάει στον ανεγύριγο το παληκαρόπουλο. Κι απ’ εκεί κι η μαυρομάνα του. Ξέμεινε μαναχός του ο ξάδερφός μου να φυλάει τ’ αγκωνάρια. Και ποιος να τον τηράξει στην Αθήνα; Ο μεγάλος του, ο Κωσταντής, τον έκαμε πέρα. Συμάστηκε εδώ για αμανάτι.

Λημέριζε ο Χρήστος στο μαγαζί και τσακωνόταν με το χωριό. Δεν χρώσταε καλό λόγο. Αυτό έκανε πάντα. Τη γνώμη δεν του την γύριζες. «Ζωή σε λόγου μας». Στην αρχή τον είχαμε για άνιωτο. Τάφιασε γυναίκα και παιδί, λέγαμαν, και δεν μαζεύεται από το μεσοχώρι; Θα μου πεις και τι να κάνει στο σπίτι; Ούτε η Αλβανίδα, πόχει ξεσκατίσει το μισό χωριό τον περετάει. Πήγε λίγες μέρες η κοπέλα για συγύριο κι έκοψε κατά τα πλάγια.
 Πώς υπομόνευε τόσα χρόνια η Ευτυχία; Είχε τον τρόπο της η καλότυχη θα μου πεις και τον ήφερνε βόλτα. Αθηναία ήταντη, μορφωμένη αρχοντοθυγατέρα, αλλά τον πόναγε τον τόπο μας. Κουφέτο το ’χε το κατοικιό της. Μην κοιτάς τώρα που το ’καμε ρημαδιό ο Χρήστος.

Στον χρόνο της Ευτυχίας ο Χρήστος γίνηκε ανεγνώριγος. Του βγήκε όλη η μάρα. Ήταντος άλλος άνθρωπος, σου λέω. Μαλακωμένος. Ούτε σιγανοκουβέντες ούτε τίποτα. Μαζώχτηκε σπίτι και ξομολογιόταν στην τελεόραση. Με φώναξε ένα βράδυ, να μου ξαγορευτεί και ν’ αλαφρώσει.

«Δεν τάχω καλά καμωμένα ρε ξαδέρφη», άρχεψε. « Έχασα το παιδί και την γυναίκα. Κι ο Κώστας όχι να με δει μήτε στο τηλέφωνο δεν βγαίνει. Ας είναι. Να ξέρεις, έχω βιβλιάριο με τ’ όνομά του. Ό,τι έμεινε να τα πάρει απ’ εσένα αφού εμένα δεν με καταδέχεται. Μας διέλυσε ο Δημητράκης. Ό,τι είχαμε σπίτι, το ’χε πουλημένο –ακόμη και την ταυτότητα της μάνας του. Τον έδιωξα, να σωθεί ο Κώστας κι η Ευτυχία. Η Ευτυχία δεν το παραδεχόταν και νόμιζε ότι θα τον συνεφέρει. Αλλά άμα πάρεις τέτοιο δρόμο ούτε γυρισμό ούτε σωσμό έχει. Είδαμε ανακούφιση όταν έφυγε από το σπίτι.
 Εγώ το ’χα αποφασισμένο πως το ’χασα το παιδί. Περίμενα πότε θα μας ειδοποιήσουν. Μόνο η Ευτυχία δεν ησύχαζε. Τον γύρευε εκεί που πουλάνε. Πριν τον βρει και τον τραβήξει στο χωριό, τον είχα κι εγώ ειδωμένο. Ένα πρωί που κατέβηκα στην αγορά τον είδα σε μια στοά με κάτι άλλους σαν κι αυτόν κι έκαμα πως δεν τον είδα. Ήρθε κούτσα-κούτσα πίσω μου. “Ρε πατέρα”, μου φώναξε, κι εγώ τάχυνα, τάχα δεν άκουσα. Στην Ευτυχία δεν είπα κουβέντα».

Ανατσίριασα. Γι’ αυτό σου λέω, μην κρίνεις. Εγώ τον καψοξάδερφό μου τον κλαίω, π’ αρνήθηκε το παιδί του, κι ας είναι ακόμη ζωντανός.





ΠΗΓΗ...http://frear.gr/

«ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΤΗΣ ΛΑΜΚΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗΣ» από το Εδεσσαϊκό θέατρο


«ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΤΗΣ ΛΑΜΚΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗΣ»

Η Ελλάδα είναι μια χώρα με πλούσια πολιτιστική παράδοση, τόσο πλούσια που, αν κάποιος κατασκεύαζε έναν χάρτη αποτυπώνοντας πάνω του με διαφορετικά χρώματα τα διάφορα ήθη και έθιμα κάθε περιοχής, θα αντίκριζε μπροστά του ένα εξαίσιο, πολύχρωμο ψηφιδωτό.
 Στο ψηφιδωτό αυτό η περιοχή μας έχει να παρουσιάσει τα δικά της χρώματα με μια πληθώρα εθίμων που κληροδοτεί η μια γενιά στην άλλη μέχρι και σήμερα. Τα έθιμα αυτά λαμβάνουν χώρα σε συγκεκριμένες ημερομηνίες, γιορτές και περιστάσεις. 

Ένα από αυτά είναι και το έθιμο της Λάμκας και της Συγχώρεσης τα οποία γιορτάζονται κάθε χρόνο την Κυριακή της Τυρινής, όπου όλη η οικογένεια συγκεντρώνονταν στο σπίτι του πρεσβύτερου της οικογένειας, αντάλλασσαν ευχές ενόψει της Σαρακοστής και ζητούσαν συγχώρεση για τα μικρά ή μεγάλα τους λάθη.
 Στην συνέχεια ο παππούς έδενε σ' ένα καλάμι μία κλωστή από την οποία κρεμούσε ένα βρασμένο αυγό και το κουνούσε.
 Τα παιδιά προσπαθούσαν να πιάσουν με το στόμα το αυγό και όποιο το κατόρθωνε κέρδιζε το χειροκρότημα όλων ενώ έπαιρνε κι ένα συμβολικό δώρο σαν επιβράβευση. 

Εδεσσαϊκό θέατρο: Στους ρυθμούς της Αποκριάς


«ΣΤΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΙΑΣ»

Με το καθιερωμένο αποκριάτικο πάρτυ υποδέχτηκε και φέτος την Αποκριά το Θεατρικό Εργαστήρι, την Κυριακή 19 Φλεβάρη 2017, πλημμυρίζοντας το εντευκτήριο του συλλόγου από μικρούς μασκαράδες. Χορός, τραγούδια, γέλια, σερπαντίνες και παιχνίδια συνέθεσαν το σκηνικό της εκδήλωσης. Στο τέλος διεξήχθη διαγωνισμός, όπου τα ίδια τα παιδιά ψήφισαν και βράβευσαν την καλύτερη αμφίεση. Το δώρο του νικητή, ήταν το βιβλίο «Ο μικρός πρίγκιπας» του Γάλλου συγγραφέα Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ.


Οι ομάδες του Εδεσσαϊκού Καρναβαλιού ετοιμάζονται, οργανώνονται με κέφι, μεράκι και πολύ πολύ τρέλα. Με σύνθημα το «Εδεσσαϊκό Καρναβάλι μαζί σου και πάλι», το Εδεσσαϊκό Θέατρο θα συμμετέχει στην αποκριάτικη παρέλαση της 25ης Φλεβάρη, με θέμα εμπνευσμένο από τη γοητευτική και παράλληλα ανατρεπτική ενδυματολογικά εποχή της δεκαετίας του’20. Η στιλιστική άποψη δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη, γι’ αυτό όσοι ενδιαφέρονται να επανδρώσουν το πλήρωμα, μπορούν να πάρουν ιδέες από το ΙΝΤΕΡΝΕΤ και να έρθουν στην παρέα του Εδεσσαϊκού Θεάτρου.
Η εκκίνηση της παρέλασης θα γίνει από την πλατεία Δημαρχείου στις 5 το απόγευμα του Σαββάτου, όπου θα βρίσκεται το άρμα του Εδεσσαϊκού Θεάτρου.




ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...