Ἀπόδοση: Νατάσα Κεσμέτη
[Ἡ ἱστορία τοῦ ἀστροβόλου πού σέ μιά παραλία πετοῦσε, ὁ τρελός, ἀστερίες πίσω στή θάλασσα, ἦταν διαδεδομένη πολύ πρίν τό διαδίκτυο. Ἔδωσε ἔμπνευση για πάμπολλες παραλλαγές της. Ἡ αὐθεντική ὅμως ἀφηγηματική μαρτυρία τοῦ Loren Eiseley εἶναι ἡ ἀκόλουθη.]
Σέ μιά λιμνούλα γεμάτη ἄμμο καί ἰλύ ἕνας ἀστερίας εἶχε ἁπλώσει ἄκαμπτα τά ἄκρα του καί κρατοῦσε τό σῶμα του μακριά ἀπό τήν ἀσφυκτική λάσπη.
«Εἶναι ἀκόμη ζωντανός» τόλμησα νά πῶ
«Ναι» εἶπε, καί μέ μιά γρήγορη, ἁπαλή ὡστόσο, κίνηση, σήκωσε τόν ἀστερία καί τόν πέταξε πάνω ἀπ’ τόν κεφάλι μου μακριά στή θάλασσα. Ὁ ἀστερίας βυθίστηκε μέσα σέ μιά ἔκρηξη ἀφρῶν καί τά νερά βρυχήθηκαν ἀκόμα μιά φορά
«Ἴσως ζήσει», εἶπε αὐτός, «ἄν ἡ ἄμπωτη τόν τραβήξει κάμποσο δυνατά στ’ ἀνοιχτά». Μιλοῦσε εὐγενικά καί τό φῶς πάνω στό μπρούτζινο ρυτιδωμένο πρόσωπό του ἐρχόταν κι ἀποσυρόταν μέ ἐλαφρότατες ἐναλλαγές χρωμάτων.
«Δέν φτάνουν καί πολλοί τόσο μακριά», εἶπα δοκιμάζοντας διστακτικά τίς λέξεις μέ μιάν αἰφνίδια ντροπαλοσύνη.
«Κάνεις συλλογή;»
«Μόνον ἔτσι», εἶπε μαλακά δείχνοντας μέ μιά χειρονομία πρός τά συντρίμμια τῆς ἀκτῆς. «Καί μόνον γιά ὅσους ζοῦν». Ἔσκυψε πάλι, ἀγνοώντας τήν περιέργειά μου, κι ἁπλά πέταξε ἕναν ἄλλον ἀστερία πού ἀναπήδησε στό νερό.
«Οἱ ἀστερίες, ὅπως τά ἐπίπεδα βότσαλα, κάνουν καλές βολές. Εἶναι δυνατόν νά τούς βοηθήσεις».
Μέ κοίταξε κατάματα μέ μιά ἀόριστη ἐρώτηση νά φεγγοβολάει στά μάτια του, πού ἔμοιαζε νά παίρνουν τό χρῶμα τῆς βαθειᾶς θάλασσας.
«Δέν κάνω συλλογή», εἶπα νιώθοντας ἄβολα, ἐνῶ τά ροῦχα μου ἀνέμιζαν στά χτυπήματα τοῦ ἀέρα . «Δέν μαζεύω οὔτε τούς νεκρούς οὔτε τούς ζωντανούς. Σταμάτησα πρίν πολλά χρόνια. Μόνος ἐπιτυχημένος συλλέκτης εἶναι ὁ θάνατος».
Μποροῦσα νά νιώσω τή σκοτεινιά τῆς ἁπόλυτης νύχτας μέσα στό κρανίο μου καί τό τρομερό μάτι νά συνεχίζει τό ἀδιάφορο ταξίδι του. Μ’ ἕνα νεῦμα ἀπομακρύνθηκα ἀφήνοντάς τον ἐκεῖ πάνω στίς ἀμμοθίνες μέ ἕνα γιγάντιο οὐράνιο τόξο νά κλιμακώνει τούς τόνους τῶν ἀποχρώσεων πίσω ἀπ’ αὐτόν.
Καθώς πλησίαζα μιά στροφή τῆς ἀκτῆς γύρισα καί τόν εἶδα νά ἐκσφενδονίζει μέ δεξιοτεχνία ἀκόμα ἕναν ἀστερία ξυστά πάνω ἀπό τό ἀχόρταγο , ταραγμένο νερό.
Γιά μιά στιγμή στό φῶς πού ἄλλαζε, ὁ Σπείρων ἐμφανίστηκε σέ μεγέθυνση, ὡς νά ἔριχνε μεγαλύτερους ἀστερίες σέ μιά μέγιστη θάλασσα… Ἐν πάσει περιπτώσει, εἶχε τή στάση θεοῦ.
ΠΗΓΗ...http://frear.gr/
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.