Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

Ι.Μ Αγίου Ιλαριωνος

Ιερός Ναός Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη του χωριού.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη πλατείας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Νερόμυλος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πετροντούβαρο.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Σοκάκι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Ι.Μ Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Καταρράκτης.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Αγία Παρασκευή.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Φράγμα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

"Μπιτσκία".

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης .

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χορευτικός σύλλογος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εκκλησία - κοινότητα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άνοιξη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

Δευτέρα 3 Αυγούστου 2020

Μία μόνο.



Είπα ένα βράδυ να πάρω αγκαλια το μαξηλάρι μου και να μετρήσω τις αγάπες

Όλες, μία προς μία.

Σαν να μετράς τα δάχτυλά σου για να μην χάσεις το μέτρημα.

Σαν να μετράς ποσα κομμάτια σοκολάτας έμειναν ακόμα.

Όλες.

Τις αξέχαστες, τις ανιαρές, τις αθώες, τις αδιάφορες.

Όλες.

Μετά σκεφτηκα να μετρήσω τις αναμνήσεις.

Από όλες.

Πόση αγάπη μπορεί να κρύβουν οι αναμνήσεις;;

Πόσα δάκρυα τις καταβρέχουν;

Πόσες στιγμές χωράνε σε μια ανάμνηση;

Πόσα σ αγαπώ χωράνε σε 2 δευτερόλεπτα;

Μια ζωή

Μια ζωή χωράει σε μια ανάμνηση.

Μια αγάπη μόνο χωράει σε μια ζωή.

Μια στιγμή μόνο

Ένα σ αγαπώ μόνο.

Μία αγάπη μόνο.

Τόσα μου βγήκαν στο μέτρημα.

Μία μόνο.



Γράφει η Άρτεμις Μάρκου Γ.Π.





Θέλω αλλά δεν πρέπει ή δεν θέλω αλλά πρέπει;



Πως προκύπτουν οι ενοχές και γιατί κάποιοι από εμάς έχουμε αρκετές ενοχές;

...Το ζητούσαν, λοιπόν, σε τί είχα φταίξει,

εμένα το μόνο μου έγκλημα ήταν
ότι δε μπόρεσα να μεγαλώσω, κυνηγημένος πάντα,

πού να βρεις καιρό,
έτσι έμεινα εύπιστος
κι αγκάλιαζα το κρύο σίδερο της γέφυρας.

...Ενώ απ᾿ το βάθος, μακριά,
με κοίταζε σαν ξένο η πιο δική μου ζωή.

Τ. Λειβαδίτης, από τη συλλογή Νυχτερινός επισκέπτης

Ενοχές…

Ένα συναίσθημα που οφείλεται απόλυτα αλλά και στρέφεται προς τον εαυτό μας, τον κατηγορούμε για κάτι, τον θεωρούμε υπεύθυνο για κάτι που κάναμε ή για κάτι που δεν κάναμε και δεν μπορούμε να τον συγχωρήσουμε.

Πρόκειται για ένα συναίσθημα που δεν αφορά μόνο τις πράξεις μας, αλλά και τις σκέψεις μας, τα συναισθήματα που βιώνουμε ή τις επιθυμίες μας. Μπορεί αυτό που προκαλεί τις ενοχές να μην υφίσταται καν σε πραγματικό επίπεδο και να υπάρχει μόνο σε ένα συμβολικό επίπεδο.

Θέλω αλλά δεν πρέπει… ή δεν θέλω αλλά πρέπει… νιώθω έτσι, αλλά δεν είναι σωστό… Αισθάνομαι αυτό, χωρίς να το θέλω, αλλά δεν μπορώ να το σταματήσω… Σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις, συναισθήματα που θεωρούμε παράλογα ή απρεπή και φτάνουμε στις ενοχές… Επιθυμώ, προσδοκώ, θέλω, αλλά… όχι, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ.

Ο εαυτός μας είναι αυτός που μας λέει ότι δεν πρέπει, ότι αυτό είναι ένα λάθος και τότε γεμίζουμε με ενοχές. Η σύγκρουση της καρδιάς με τη λογική συνήθως είναι ένας από τους λόγους που οδηγούμαστε στο να νιώθουμε ενοχές.

Τι θέλω και τι πρέπει να θέλω; Τι λέω στον εαυτό μου ότι είναι σωστό και τι λάθος; Και πως νιώθω κάθε φορά που νιώθω αυτό που ουσιαστικά το θεωρώ λάθος; Έτσι… φτάνω στις ενοχές… Ποιοι είναι οι κανόνες που έχω θέσει στον εαυτό μου και πόσο σημαντικούς τους θεωρώ;

Όσο πιο αυστηρούς κανόνες θέτω στον εαυτό μου τόσο περισσότερες ενοχές νιώθω κάθε φορά που τους παραβαίνω. Οι ενοχές θα μπορούσαν να είναι ένα κίνητρο για να κινητοποιηθούμε ή για να ρυθμίσουμε τη συμπεριφορά μας, ένας τρόπος να νιώθουμε ότι δεν χάνουμε τον έλεγχο ή ότι διατηρούμε τον έλεγχο που ήδη έχουμε.   

Ουσιαστικά, βάζουμε τον εαυτό μας σε μια διαδικασία πίεσης και έντασης θεωρώντας ότι δεν πρέπει να απογοητεύσουμε κανέναν, δεν πρέπει να πληγώσουμε ή να προσβάλλουμε κανέναν, δεν πρέπει να αποδειχθούμε ανίκανοι και πολλά ακόμη πρέπει ή δεν πρέπει που θεωρούμε σημαντικά εμείς οι ίδιοι.

Στην πραγματικότητα, δεν θέλουμε να απογοητεύσουμε τον εαυτό μας, γιατί είμαστε πολύ αυστηροί μαζί του και δεν θέλουμε να χάσουμε τον έλεγχο της κατάστασης. Διαρκώς βρισκόμαστε σε έναν αγώνα, όπου προσπαθούμε να αποδείξουμε στους άλλους, αλλά πρωτίστως και κυρίως στον εαυτό μας ότι είμαστε ικανοί, επαρκείς, σωστοί και ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Όταν νιώθουμε πολλές ενοχές δυσκολευόμαστε πολύ να πούμε όχι, γιατί κατευθείαν προκύπτουν ερωτήματα, όπως τι θα σκεφτεί ο άλλος για εμάς; και αν τον πληγώσουμε; και αν απογοητευτεί μαζί μας; και αν στεναχωρηθεί με τη συμπεριφορά μας;

Πόσο ανεπαρκής θα αποδειχθώ και πόσο θα πληγώσω τον άλλο, αλλά και τον εαυτό μου όταν συνειδητοποιήσω την ανεπάρκεια ή την αδυναμία να επιτύχω;

Σε όλα αυτά τα ερωτήματα που θέτουμε στον εαυτό μας και καλλιεργούμε ή ενισχύουμε τις τύψεις και ενοχές που νιώθουμε, ίσως, δεν μας περνά από το μυαλό ή αποφεύγουμε να το σκεφτούμε το πόσο επιβλαβείς είναι για εμάς τους ίδιους.

Ίσως, δεν μας προβληματίζει καν πόσο πληγώνουμε τον εαυτό. Ζούμε κάνοντας σενάρια, κάνοντας υποθέσεις,-και τι θα γίνει εάν;;;-, είναι μια διαρκή προσπάθεια, ένας αγώνας απέναντι στους άλλους αλλά και στον ίδιο μας τον εαυτό.

Όμως, πως προκύπτουν οι ενοχές και γιατί κάποιοι από εμάς έχουμε αρκετές ενοχές;

Οι ενοχές συνδέονται με χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του ατόμου, όπως τελειομανία, αίσθηση απώλειας ελέγχου, υψηλά επίπεδα ενσυναίσθησης, αλλά και με συμπεριφορές και τρόπους ανατροφής και διαπαιδαγώγησης μέσα στην οικογένεια.

Π.χ κάνε αυτό γιατί θα απογοητεύσεις τη μαμά ή μην κάνεις αυτό γιατί θα στεναχωρηθεί ο μπαμπάς, και πολλές ακόμη τέτοιου είδους εκφράσεις που κάποιοι ακούγαμε πιο συχνά όταν ήμασταν παιδιά.

Οι ενοχές συνδέονται και με χαμηλή αυτοπεποίθηση, με ένα αίσθημα κατωτερότητας και με φόβο απόρριψης, καθώς και με δυσκολίες να τεθούν όρια και να εκφραστούν οι ανάγκες και οι επιθυμίες του ατόμου, αλλά και με έντονη αυστηρότητα και πολλές απαιτήσεις που έχουμε από τον εαυτό μας.

Ωστόσο, είναι πολύ δύσκολο να ζούμε διαρκώς με ενοχές για το κάθε τι που πράττουμε ή δεν πράττουμε ή απλά σκεφτόμαστε…

Είναι σημαντικό πέρα από το σεβασμό προς τους άλλους να μάθουμε να σεβόμαστε και τον εαυτό μας, να αναγνωρίζουμε και να εκφράζουμε τις ανάγκες μας, να προσπαθούμε να χρησιμοποιούμε τη λογική σε όσα σκεφτόμαστε, καθώς το συναίσθημα της ενοχής συνήθως εξαφανίζει κάθε ίχνος λογικής, με αποτέλεσμα όσο πιο πολλές ενοχές έχουμε τόσο πιο δύσκολο είναι να χρησιμοποιήσουμε τη λογική.

Ακόμη, είναι σημαντικό να αποδεχτούμε και να παραδεχτούμε στον εαυτό μας ότι όλοι κάνουμε λάθη, είναι αφύσικο να είμαστε πάντα σωστοί και τυπικοί, ενώ θα πρέπει να παίρνουμε την ευθύνη των επιλογών μας, όταν αφορούν αποκλειστικά εμάς και τη ζωή μας, χωρίς να σκεφτόμαστε πώς οι άλλοι το βλέπουν.

Όταν κάτι είναι επιλογή μου και δεν επηρεάζει τη ζωή των άλλων, γιατί θα πρέπει να νιώσω ενοχές που δεν το αποδέχονται ή δεν το εγκρίνουν; Ας σκεφτούμε λίγο πόση φθορά προκαλούμε στον εαυτό μας κάθε φορά που νιώθουμε ενοχές και τον βάζουμε σε μια διαδικασία ταλαιπωρίας και έντασης, άγχους και πίεσης…

Δεν είμαστε πιο ένοχοι όταν ακολουθούμε τα πρωτόγονα ένστικτά μας που μας κυβερνούν, από ό,τι είναι ο Νείλος για τις πλημμύρες του ή η θάλασσα για τα κύματά της.  Μαρκήσιος Ντε Σαντ

(Πόσο όμως μπορεί να μας παρηγορήσει αυτό και να μας βοηθήσουμε να μειώσουμε τις ενοχές που νιώθουμε ώστε να νιώσουμε καλύτερα;;;)

Δεν θα πρέπει, όμως, να ξεχνάμε ότι:
Οι άνομες επιθυμίες τιμωρούνται μετά την απόλαυσή τους. Οι αδύνατες επιθυμίες τιμωρούνται από την ίδια την επιθυμία. Philip Sidney

(Από εμάς εξαρτάται τι θα προτιμήσουμε, είναι προσωπική μας επιλογή)

και να θυμόμαστε ότι:
Οι τύψεις για τα πράγματα που κάναμε μπορεί να θεραπευτούν με τον καιρό. Οι τύψεις για τα πράγματα που δεν κάναμε μένουν για πάντα αγιάτρευτες. (Sydney Harris)

Ενοχές σου αφήνουν όλα εκείνα που δεν έζησες, όχι γιατί δεν μπόρεσες, αλλά γιατί φοβήθηκες την δύναμη τους, την μαγεία τους.
Όλη εκείνη την μαγεία που μια ζωή αναζητάς κι όταν σου πέφτει στο κεφάλι σαν ευλογία, την αρνείσαι χωρίς ουσιαστικό λόγο παρά μόνο επειδή διστάζεις να πας παραπέρα, να δεις τι γίνεται μέσα από το σύνορο που σ' έχουν φυλακίσει ...
Έυα Ομηρόλη

Δεν είναι το καλό αλλά το κακό που προκαλεί την ενοχή.
Λακάν

Γράφει η  Ελένη Παπαδοπούλου, Ψυχολόγος, MSc 


Η τέχνη του να γίνεσαι δυστυχισμένος



Η επιδίωξη της ευτυχίας είναι τόσο παλιά όσο και o σύγχρονος πολιτισμός.
Τα βιβλία, τα ελιξίρια, οι θρησκείες, οι φιλοσοφίες έχουν αφιερώσει μεγάλο μέρος τους σε αυτό το κυνήγι. Η ευτυχία είναι μια αναζήτηση, μια εμμονή, και μια παγκόσμια φιλοδοξία.

Αλλά τι χρειάζεται για να γίνει κανείς δυστυχισμένος;

Κατά κάποιο τρόπο, είναι πιο εύκολο από ό, τι η ίδια ευτυχία. Νέες έρευνες και μεγάλη εμπειρία ζωής μπορούν να σας προσφέρουν μια απλή συνταγή για να βρείτε την πραγματική δυστυχία.

***

Αγοράστε πράγματα που δεν θέλετε ή για τα οποία δεν έχετε την οικονομική δυνατότητα. Σε όποια κατηγορία κι αν ανήκετε, η δυστυχία είναι σίγουρη. Όταν αγοράζετε πράγματα που δεν μπορείτε να αντέξετε οικονομικά, αναγκάζεστε να χρεωθείτε, πράγμα το οποίο περιορίζει τις άλλες επιλογές που είναι διαθέσιμες για εσάς. Όταν αγοράζετε πράγματα που δεν θέλετε, λέτε ψέματα στον εαυτό σας για την πραγματική πηγή της δυστυχίας σας.

Συγκρίνετε τον εαυτό σας με τους άλλους. Η εμμονή για σύγκριση είναι η ρίζα της δυστυχίας. Ως εκ τούτου, καλά θα κάνετε να κρίνετε την επιτυχία ή την αξία σας με βάση τους άλλους ανθρώπους, ειδικά εκείνους που έχουν ένα διαφορετικό υπόβαθρο από εσάς. Κάντε το αυτό σε καθημερινή βάση, πάντα αναζητώντας ένα νέο είδωλο ή έναν ανταγωνιστή στο πρόσωπο του οποίου θα βρείτε την πραγματική σας δυστυχία.

Μην απολαμβάνετε το ταξίδι. Εστιάστε μόνο στον προορισμό, χωρίς να εκτιμήσετε τη διαδρομή. Αποφύγετε να γιορτάσετε τις μικρές επιτυχίες και να σταματήσετε για να προβληματιστείτε σχετικά με το πόσο μακριά έχετε φτάσει.

Αντιδράστε αντί να δράσετε. Μην παίρνετε καμία ευθύνη για το πρόγραμμα και τις προτιμήσεις σας. Αφήστε τους άλλους ανθρώπους να καθορίσουν τις επιλογές στη ζωή σας. Βασιστείτε για το πρόγραμμά σας από την ηλεκτρονική αλληλογραφία σας, τον τηλεφωνητή σας, ή τις απαιτήσεις κάποιου άλλου.

Αφήστε τους άλλους να καθορίσουν τις αξίες και τις προτεραιότητές σας. Μην βάλετε κανένα στόχο για τη ζωή σας. Αφεθείτε στο ρεύμα. Για καλύτερα αποτελέσματα, αφήστε τις αξίες και τις προτεραιότητές σας να κυμαίνονται ανάμεσα σε αφεντικά ή σε πρότυπα.

Αρνηθείτε τις προκλήσεις. Προτιμήστε τον εύκολο δρόμο και βολευτείτε μέσα στη ρουτίνα. Επιλέξτε να πιστεύετε ότι πάντα το άγχος είναι κακό και προσπαθήστε να ζήσετε όσο πιο χαλαρά γίνεται.

Γκρινιάξετε και παραπονεθείτε σε όποιον βρείτε στο δρόμο σας. Εξηγήστε τους πώς ο κόσμος δεν είναι δίκαιος και πόσο διαφορετικά θα τα κάνατε όλα αν ήσασταν εσείς υπεύθυνος. Bonus: η πρακτική αυτή συμβάλλει επίσης και στη δυστυχία των άλλων ανθρώπων.

Εστιάστε μόνο για τον εαυτό σας. Αρνηθείτε να συγχωρήσετε τους άλλους. Γίνετε μνησίκακος. Δείτε τη χειρότερη πλευρά των ανθρώπων. Μην δίνετε δωρεάν φαγητό.

Συμβιβαστείτε. Αποδεχτείτε τα πράγματα όπως είναι όσο ανησυχητική κι αν φαίνεται η κατάσταση. Θα μπορούσε να είναι χειρότερα πάντα, έτσι δεν είναι; Ζήστε μέσα στον εφησυχασμό και αρνηθείτε να πολεμήσετε για κάτι καλύτερο.

Θεωρήστε ότι υπάρχει μόνο μία λύση για κάθε πρόβλημα. Και μάλιστα είναι αυτή που δεν έχετε βρει ακόμα.

Ζήστε την κάθε μέρα σας σαν να πρόκειται να ζήσετε για πάντα. Ποιος είπε ότι η ζωή είναι μικρή και απρόβλεπτη;

Στη εικόνα της ζωής σας να βλέπετε μόνο το δέντρο και όχι το δάσος. Είτε μιλάμε για ανθρώπους, για συμπεριφορές ή για στόχους, πρέπει να εστιάζετε στις μικρές ενοχλητικές λεπτομέρειες, που χαλάνε ακόμα και την καλύτερη γενική εικόνα.

Να είστε μέρος του προβλήματος, όχι της λύσης. Αποφύγετε να επιλύσετε τα προβλήματά σας. Αγνοήστε τα ή ακόμα καλύτερα κουκουλώστε τα. Αντί να τα λύσετε, πηγαίνετε για ύπνο, για φαγητό, για βόλτα. Γενικά εξασκηθείτε στην τέχνη της αναβολής.

Δώστε βάση στα "πρέπει" και όχι στα "θέλω". Μην ασχολείστε και τόσο με πράγματα που αγαπάτε. Αφιερώστε όλο τον πολύτιμο χρόνο σας σε αυτά που πρέπει να κάνετε προκειμένου να είστε εντάξει απέναντι στις προσδοκίες των άλλων.

Προσπαθήστε να αλλάξετε τους άλλους. Μην ασχοληθείτε με τον εαυτό σας. Η δική σας αλλαγή είναι περιττή, και μπορεί να επέλθει μόνο όταν οι άλλοι συμμορφωθούν. Αυτό που προέχει είναι να μην σεβαστείτε την δική τους προσωπικότητα και να προσπαθήσετε να τους φέρετε στα μέτρα σας.

***
Η ευτυχία μπορεί να απαιτήσει περισσότερο από αναρτήσεις στο Twitter ή στο Facebook και έναν καλό ύπνο, αλλά η δυστυχία είναι αρκετά απλή.
Τι θα προσθέτατε στη λίστα;





Πρωτότυπο κείμενο: chrisguillebeau.com/unhappy

Πηγή: vassiasarantopoulou.blogspot.gr, Βάσια Σαραντοπούλου

"Τι κατάντια, να φοβόμαστε να δείξουμε ποιοί είμαστε"



Παντού θυμωμένοι άνθρωποι.
Οργισμένοι.

Ξεσπάνε, χτυπάνε, ουρλιάζουν σε άλλους,
την πληρώνουν άλλοι.
Πάντα άλλοι την πληρώνουν.
Οι άλλοι, πάντα οι άλλοι.
Εκείνοι; Εκείνοι…
Νομίζουν ότι είναι δυνατοί ενώ είναι φοβισμένοι ενήλικες
που κουβαλάνε το "βιασμένο" καταπιεσμένο παιδί που
κρύβουν μέσα τους.
Κλαίει το κρυμμένο παιδάκι, φωνάζει.
Πονάω, Φοβαμαι!
Μην με διώχνεις, μη με αφήνεις μόνο μου.
Χάιδεψέ με.
Όμως ο "δυνατός" ενώ το ακούει του λέει φύγε.
Μη μου θυμίζεις τι πέρασα, με πονάει.
Δεν πρέπει ποτέ να φανερωθείς, τώρα είμαι μεγάλος,
σοβαρός.
Σκοτώνει το παιδί και γίνεται ο "ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ", ο "ΜΑΓΚΑΣ" ο
γαμήκουλας που δεν αγαπάει κανέναν και τίποτα.
Γίνεται η "ΓΑΜΑΤΗ ΓΚΟΜΕΝΑΡΑ" που δε μασάει,
η "καριερίστρια", η "σταρούμπα", που δεν χρειάζεται κανέναν.
Τα κατάφεραν.
Είναι "ΔΥΝΑΤΟΙ", "ΝΙΚΗΣΑΝ" φοράνε την πανοπλία τους,
τη μάσκα τους και όλοι τους λένε μπράβο.
Είσαι θεός/θεά, τους χειροκροτάνε.
Όλοι τους θαυμάζουν, δοξάζουν, χαμογελάνε και γιορτάζουν
τη νίκη τους.
Νοιώθουν ηδονή για τον εαυτό τους, καυλώνουν με τον
εαυτό τους.
Χύνουν, εκσπερματώνουν όταν κοιτάζουν τη μούρη τους
στον καθρέφτη.
Καμαρώνουν επειδή σκότωσαν το παιδί.
Η μικρή φωνούλα μέσα τους ξέρει την αλήθεια,
τους φωνάζει: Έχασες τη ψυχή σου.
Πούλησες τα όνειρα σου.
Σκότωσες ότι ομορφότερο υπάρχει στον κόσμο.
Την ταπεινόνητα, την ανθρωπιά, την ΑΓΑΠΗ.
Τους φωνάζει σταμάτα να πληγώνεις τους γύρω σου,
σταμάτα να σκοτώνεις εσένα, εμένα, ΕΜΑΣ.
Ξαναφωνάζει η μικρή φωνούλα,σε παρακαλώ.
Άκουσέ με.
Τίποτα.
Δεν την άκουνε γιατί τους τρομάζει η αλήθεια.
Δεν τους συμφέρει η αλήθεια.
Αν την ακούσουν ίσως αλλάξουν και τότε ίσως να μην τους
"θαυμάζουν" και "αγαπάνε" όλοι.
Τι κατάντια…
Να είναι πολυτέλεια η ΑΛΗΘΙΝΗ μέσα απο την ΨΥΧΗ αγκαλιά,
στοργή, το χάδι, το φιλί…
Τι κατάντια...
Να θεωρείται ο ρομαντισμός, η ευαισθησία, η φαντασία,
αδυναμία.
Να είναι μειονότητα.
​Υ.Γ1:Ο μικρος νιωθει δυνατος oταν κανει τον δυνατο να νιωθει μικροτερος.Μην τσιμπατε.Ειναι η γνωστη τακτικη των αδυναμων....
ΥΓ2:Οι έξυπνοι άνθρωποι διαλέγουν να έχουν στη ζωή τους αυτούς που θαυμάζουν για να γίνονται καλύτεροι. Όχι αυτούς που υποτιμούν για να φαίνονται καλύτεροι.

Κείμενο: Χρύσα Κατσιτοπούλου




Η αξία του να διαφέρεις



«Είναι αυτοί που ο κόσµος δεν τους φαντάζεται ικανούς για κάτι, που κατορθώνουν συχνά αυτό, που κανείς δεν φανταζόταν ότι µπορεί να γίνει...»

«Είναι κάποιοι που µπορεί να επηρεάσουν, να εµπνεύσουν, να κάνουν καλύτερο τον κόσµο, έστω µια στάλα», έλεγε ο ήρωας της ταινίας στη σύντροφό του...

Από τα σχολικά του χρόνια έδειχνε διαφορετικός, πολύ ευφυής µα κλεισµένος στον εαυτό του. Είχε µάθει, έδειχνε η ταινία, ότι -χωρίς κανέναν να τον υποστηρίζει- ο τρόπος για να σταµατούν πιο σύντοµα τα πειράγµατα των συµµαθητών του, ήταν να τους στερήσει την ευχαρίστηση που ένιωθαν, µε την προσπάθειά του να τους ξεφεύγει.

Η παραίτησή του αυτή, τέλειωνε τα πειράγµατα πιο γρήγορα. Γιατί δεν έβρισκαν ικανοποίηση στο να επιβάλλουν τη δύναµή τους. Μια τεχνική που ανακάλυψε µόνος του, αφού δεν ένιωθε να υπάρχει κανείς σύµµαχός του, να τον προστατεύσει. Ωσπου βρέθηκε ένας καλός φίλος κοντά του... Ο άνθρωπος αυτός, που τόσο διαφορετικός έδειχνε σαν παιδί, έµελλε να γίνει ο εµπνευστής της τεχνητής νοηµοσύνης. Αυτός που θα «έσπαγε» τον κωδικό κρυπτογράφησης Ενίγκµα, του Γ' Ράιχ, κάτι που τότε έµοιαζε αδιανόητο να γίνει.

Οι «∆ιαφορετικοί»

Άνθρωποι ευαίσθητοι, ευφυείς, συχνά νιώθουν ότι µειονεκτούν, γιατί µεγάλωσαν σε ένα δύσκολο περιβάλλον, µε πράγµατα που έκαναν ταπεινή την αυτοεκτίµησή τους. Ετσι, φέρονται διαφορετικά από τους πολλούς και ξεχωρίζουν από την οµοιοµορφία. Κάτι που κάνει καµιά φορά τους πολλούς να τους κοιτάζουν µε περιέργεια, θα ᾽λεγε κανείς αρνητικά... Ισως γιατί οι ευαίσθητοι άνθρωποι δεν νιώθουν πάντα εύκολο να ακολουθήσουν τους τύπους κοινωνικής συµπεριφοράς κι έτσι δείχνουν συνεσταλµένοι, «διαφορετικοί»!

Από διάφορα τυχαία περιστατικά µπορεί να χαρακτηριστούν «παράξενοι»... Ποιος έχει την υποµονή να αναλύσει σε βάθος τη συµπεριφορά τους; Οι άνθρωποι αυτοί φέρονται διαφορετικά, ίσως όχι πάντα «άνετα», µα πιο γνήσια στην πραγµατικότητα. Μπορεί να µην πηγαίνουν στην κηδεία κάποιου συγγενούς τους, όχι γιατί δεν νιώθουν πόνο, µα διότι πονούν περισσότερο και δεν θέλουν να δουν αυτόν που έχασαν από τη ζωή τους... Μπορεί να αποφεύγουν τις κοσµικές συγκεντρώσεις γιατί ντρέπονται, και η αίσθηση ότι µειονεκτούν στην άνετη κοινωνική συµπεριφορά, τραβάει -σαν το µέλι- την προσοχή κάποιων... Αυτών που θέλουν να φανούν δυνατοί στο πλήθος, σαρκάζοντας τη διαφορά τους από την οµοιόµορφη συµπεριφορά.

Η ευαισθησία είναι δύναμη

Είναι εύκολο κάποιες φορές να ξεχνάµε ή να κρύβουµε τα προβλήµατά µας, γελώντας µε τα προβλήµατα των άλλων. Θέλει δύναµη και γνώση για να το αποφύγεις αυτό. Ο άνθρωπος µαθαίνει να είναι ανθρώπινος ή όχι. Είναι πιο εύκολο να προσέξουµε τη διαφορά κάποιων ευαίσθητων ανθρώπων από την οµοιοµορφία, παρά να εστιάσουµε στο πρόβληµα αυτών που τη χλευάζουν µε µένος... Η σκληρότητα λανθασµένα θεωρείται ως δύναµη και η ευαισθησία ως πρόβληµα, ενώ στην ουσία ισχύει το αντίστροφο!

Κι έτσι, η -κάποιες φορές- λειψή από την οικογένεια, αυτοεκτίµηση των ευαίσθητων ανθρώπων, τραυµατίζεται ακόµη περισσότερο από τον υπόλοιπο άγνωστο κόσµο...

Πολύ συχνά, γνωρίζεις τέτοιους ανθρώπους στην καθηµερινότητά σου...

Νοµίζουν λανθασµένα ότι είναι αδυναµία η ευαισθησία, το να σκέφτεσαι διαφορετικά, αφού δεν το κάνουν πολλοί.

∆εν τους είναι εύκολο να καταλάβουν τη σηµασία των ικανοτήτων τους, γιατί δεν βλέπουν τις αξίες να είναι δηµοφιλείς. Και πόσο δύσκολο είναι να πιστέψουν ότι η κακία των άλλων συχνά προέρχεται από το φθόνο των ικανοτήτων τους.

Οι ίδιοι νοµίζουν ότι χλευάζεται η διαφορετικότητά τους. Οµως, όταν βρεθεί κάποιος που θα τους αναγνωρίσει την αξία τους, αντιδρούν µε ένα πλατύ χαµόγελο. Και αρχίζει η µεταµόρφωσή τους από φαινοµενικό άνθρακα κοινωνικά, σε διαµάντι...

Τότε µπορεί να καταλάβουν ότι ο άνθρωπος, µε σιγουριά για τον εαυτό του, δεν εκφράζει κακία ή φθόνο προς τους άλλους. Ότι αυτοί που τους πείραζαν µε κακία, εξέφραζαν σε κάποιον άλλον τη δυσφορία µε το δικό τους εαυτό...

Τότε καταλαβαίνουν ότι η επίδραση της οµορφιάς και της οµοιογένειας είναι παροδική και γρήγορα ξεθωριάζει... Και ότι το διαφορετικό γίνεται στο τέλος το αντικείµενο του θαυµασµού.

«Η οµορφιά είναι ανώτερη από την ευφυΐα, γιατί δεν χρειάζεται απόδειξη», είπε κάποτε ο Ουµπέρτο Εκο, θέλοντας να δείξει ότι ότι το ανθρώπινο µάτι προσελκύεται πρώτα από την οµορφιά, και ότι θέλει περισσότερο χρόνο για να εκτιµήσει άλλα χαρίσµατα... αν δώσει αυτό το χρόνο και την ευκαιρία!



Νικόλαος Βακόνδιος, Ψυχολόγος

Ο Νίκος Βακόνδιος είναι απόφοιτος του Αριστοτελείου παν/μίου Θεσσαλονίκης, εξειδικευμένος στη διάγνωση και θεραπευτική αντιμετώπιση όλου του φάσματος των ψυχικών διαταραχών.






Πηγή: enallaktikidrasi.com

Καρλ Γιούνγκ: το έξω είναι ο πατέρας, το μέσα η μητέρα



Ένα υπέροχο κείμενο του κορυφαίου ψυχίατρου Καρλ Γιούνγκ, στο οποίο αναλύει πώς ο γονεϊκός ρόλος επηρεάζει τη δημιουργία της προσωπικότητας του παιδιού, αλλά και την ψυχοσύνθεσή του.

«Για να κατανοήσουμε την προστατευτική ενέργεια των δύο γονέων, ας χρησιμοποιήσουμε την αναλογία της φωλιάς των πουλιών.
Η φωλιά των πουλιών αποτελείται από δύο μέρη:
Το έξω στρώμα είναι σκληρό, συμπαγές, δομημένο από πιο σκληρά υλικά, κομμάτια ξύλο, πετρούλες, λάσπη κλπ., που αποτελούν ένα συγκεκριμένο οικοδόμημα που επιτρέπει στη φωλιά να αντέχει στις καιρικές συνθήκες, να είναι στερεή και ασφαλής. Μηχανισμός που φέρνει δομή στο αδόμητο.
Το εσωτερικό στρώμα είναι πιο μαλακό, φτιαγμένο από πούπουλα κι άλλα μαλακά υλικά. Είναι το μητρικό πλαίσιο.
Το έξω είναι ο πατέρας, το μέσα η μητέρα.
Ένα παιδί μεγαλώνει και αναπτύσσεται μέσα στη μήτρα της μητέρας και εκεί προστατεύεται από τις απαιτήσεις και ιδιαιτερότητες του έξω κόσμου. Μετά τη γέννα, μέχρι να αυτονομηθεί το παιδί χρειάζεται ακόμα την προστασία της μητέρας.
Εδώ έρχεται ο πατέρας, μέσα από την καλή σχέση μεταξύ τους, να βοηθήσει το παιδί να χαλαρώσει τους δεσμούς του με την μητέρα και να αρχίσει τα δικά του βήματα στον κόσμο, να αναπτύξει την αυτοεκτίμησή του, την εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του και να αυτονομηθεί από την μητέρα. Υπό την προστασία του πατέρα το παιδί εξερευνά τον έξω κόσμο, έτσι ώστε να μην παλινδρομήσει στην ενδομήτρια εμπειρία.
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΕΙ ΣΤΟΝ ΓΙΟ ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΤΟΥ
Ανεξάρτητα από το φύλο του παιδιού, ο πατέρας στην αρχή της ζωής του παιδιού, είναι η πηγή της προστασίας από τις δυνάμεις της παλινδρόμησης. Βοηθά να δομήσει το παιδί τα όριά του, την ταυτότητά του, λύνοντας το συμβιωτικό στάδιο με την μητέρα, να έχει αίσθηση του εαυτού του, να λέει ναι ή όχι, τόσο στον έξω κόσμο, όσο και στον κόσμο των ενστίκτων και των επιθυμιών.
Η αρσενική αρχή είναι αυτή που βοηθά τον άνθρωπο να εδραιώσει τα όριά του, να βρεί την ταυτότητά του και αυτή η αρσενική δύναμη επίσης, (animus), φέρει τη θηλυκή αρχή έξω στον κόσμο, για να εκφραστεί. Ο γάμος αυτών των δύο αρχών επιφέρει την ισορροπία και την αρμονία.
Ο πατέρας δημιουργεί ένα ασφαλές μέρος για το παιδί που έχει γεννηθεί, στη θέση της ασφάλειας που το παιδί βίωνε στην μήτρα. Μεγαλώνοντας το παιδί, το βοηθά να διαπραγματευθεί με τον έξω κόσμο και να δομήσει την δική του Persona.
Η δημιουργία της Persona γίνεται σιγά σιγά από τα υλικά των γονεϊκών αξιών. Το πρώτο πρότυπο της διαμόρφωσης του εγώ είναι να συμπεριφερθώ με τον τρόπο που προσδοκούν οι γονείς μου.
Έτσι, η πρώτη persona, είναι οι συλλογικοί πολιτιστικοί κώδικες συμπεριφοράς και κρίσεων αξιών που εκφράζονται και μεταδίδονται από τους γονείς.
Στην πορεία της φυσιολογικής ψυχολογικής ανάπτυξης, πρέπει να υπάρξει μια διαφοροποίηση ανάμεσα στο εγώ και στην persona. Το παιδί χρειάζεται να συνειδητοποιήσει ποιο είναι ξέχωρα από τις εξωτερικές συλλογικές απαιτήσεις της κοινωνίας. Να γίνει ένα άτομο που έχει τις δικές του ιδέες και τον δικό του κώδικα συμπεριφοράς και ταυτόχρονα να ζει στον κόσμο και να προσαρμόζεται στις συλλογικές νόρμες. Αν δεν επιτευχθεί κάτι τέτοιο, εμφανίζεται ένα ψευδο-εγώ και ο άνθρωπος ταυτίζεται με τον ρόλο του.
Η persona δεν πρέπει να είναι υπερβολικά άκαμπτη ή λαμπρή γιατί αυτή η υπερβολή θα οδηγήσει στην δημιουργία μιας πιο σκοτεινής σκιάς.
Αν λοιπόν είμαστε μόνο persona, τότε δεν είμαστε γνήσιοι, γιατί δεν έχουμε επαφή με τον εσωτερικό, πραγματικό εαυτό μας. «Ο άνθρωπος -persona είναι τυφλός και δεν βλέπει την εσωτερική του πραγματικότητα, ακριβώς όπως ο άνθρωπος που δεν έχει καθόλου persona είναι τυφλός και δεν βλέπει την πραγματικότητα του κόσμου.»
C. Jung

ΟΙ ΝΕΕΣ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΔΙΕΚ ΕΔΕΣΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟ 2020-2021


ΟΙ ΝΕΕΣ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΔΙΕΚ ΕΔΕΣΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟ 2020-2021

Το Δημόσιο ΙΕΚ Έδεσσας σας ενημερώνει ότι η πρότασή του προς την Γενική Γραμματεία Επαγγελματικής Εκπαίδευσης Κατάρτισης & Δια Βίου Μάθησης για τις νέες ειδικότητες που επιθυμεί να λειτουργήσουν κατά το ακαδημαϊκό έτος 2020-2021 έχει ως εξής: 

1. ΔΙΑΣΩΣΤΗΣ - ΠΛΗΡΩΜΑ ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΟΥ

2. ΒΟΗΘΟΣ ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΟΚΟΜΩΝ

3. ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΜΑΚΙΓΙΑΖ

4. ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΑΡΤΟΠΟΙΟΣ - ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗΣ

5. ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ (ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΥΠΟΔΟΧΗΣ - ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΟΡΟΦΩΝ - ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΓΝΩΣΙΑ)

6. ΒΟΗΘΟΣ ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

7. ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΑΘΛΗΜΑΤΩΝ

8. ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

Κατά το πρόσφατο παρελθόν το Δημόσιο ΙΕΚ Έδεσσας έχει λειτουργήσει με μεγάλη επιτυχία και υψηλά ποσοστά απορρόφησης των αποφοίτων στην αγορά εργασίας τις επτά (7) πρώτες ειδικότητες, ενώ εντάσσει φέτος για πρώτη φορά την καινοτόμο ειδικότητα του "ΣΤΕΛΕΧΟΥΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ" μέσω της οποίας μπορούν οι απόφοιτοι να απασχοληθούν σε τμήματα και διευθύνσεις διοικητικών και οικονομικών υπηρεσιών, των μονάδων του ιδιωτικού ή δημοσίου τομέα Υγείας όπως: Δημόσια Νοσοκομεία, Ιδιωτικές Κλινικές, Πολυιατρεία, Διαγνωστικά Κέντρα, Κέντρα Αποκατάστασης, Γραφεία ΕΦΚΑ κλπ.

Όσοι ενδιαφέρονται να σπουδάσουν ή να διδάξουν σε αυτές, μπορούν να ενημερωθούν από τους αναλυτικούς Οδηγούς Σπουδών (Syllabus) που θα βρουν στον παρακάτω σύνδεσμο: https://1drv.ms/u/s!Aj9WkaKX790Fg1K5lDVTRKqablZ6?e=VIVHy4

Η φοίτηση στο Δημόσιο ΙΕΚ Έδεσσας είναι ΔΩΡΕΑΝ ενώ μέρος της εργαστηριακής κατάρτισης θα λάβει χώρα σε επαγγελματικούς χώρους εκτός του ΙΕΚ, σε συνεργαζόμενους φορείς του Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα όπως: Νοσοκομεία, ΕΚΑΒ, Ζαχαροπλαστεία, Ξενοδοχεία, Φυσικοθεραπευτήρια, Γυμναστήρια, Μονάδες Υγείας κ.α.

Σημειώνεται πως οι εγγραφές οι οποίες είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ηλεκτρονικές θα ανακοινωθούν άμεσα από το ΙΕΚ ΕΔΕΣΣΑΣ στο Web (http://www.iekedessas.gr/) και στο Facebook (https://www.facebook.com/diekedessas) μόλις ορίσει το Υπουργείο Παιδείας επίσημα την έναρξή τους. Μέχρι τότε (προαιρετικά) όσοι επιθυμούν να τις παρακολουθήσουν μπορούν να στείλουν τα στοιχεία τους (Ονοματεπώνυμο, Τηλέφωνο και Ειδικότητα προτίμησης) στο emai: giekedes@sch.gr ώστε να ειδοποιηθούν άμεσα για την έναρξη των εγγραφών. Υπενθυμίζεται πως το ΙΕΚ ΕΔΕΣΣΑΣ θα παραμείνει κλειστό μέχρι τις 16 Αυγούστου, ενώ από την Δευτέρα 17 Αυγούστου θα λειτουργεί σε πρωινό ωράριο 9:00-14:00 (τηλ. 2381022282).

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...