Φέτος τα Χριστούγεννα, θέλω “ εσύ” να νιώσεις το κάτι….
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται πως θα ήταν η ζωή μας χωρίς φτώχεια, δυστυχία, μίσος, πολέμους, ρατσισμό, ζήλια και γενικότερα όλα τα κακά που μπορεί να “ σπείρει” ο άνθρωπος. Φαντάζομαι ότι όλοι θα ζούσαμε σε έναν παράδεισο!Δεν ξέρω αν αυτό που ζούμε τώρα είναι η κόλαση, η μία ζωή που μας δόθηκε να τη ζήσουμε απλά ή να δοκιμαστούμε…αυτό που ξέρω πάντως είναι ότι κάθε φορά που έρχονται τα Χριστούγεννα, γίνεται μία πλύση εγκεφάλου σε όλους μας από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Μία πλύση εγκεφάλου, για να βοηθήσουμε τα παιδάκια που πεινάνε είτε είναι Ελλάδα είτε στο εξωτερικό(όπως είναι η υιοθεσία ενός παιδιού), τους ανθρώπους που τρώνε από τα συσσίτια και δεν έχουν που να μείνουν, οικογένειες πολύτεκνες που χρειάζονται ρούχα, ακόμα και φάρμακα, δωρεές σε πολλά ιδρύματα κ.τ.λ….Απλά δεν καταλαβαίνω πως θα εξυπηρετήσει η βοήθεια ενός μηνός, δηλαδή πέρα των Χριστουγέννων, δεν θα συνεχίσουν να πεινάνε αυτοί οι άνθρωποι και να χρειάζονται ακόμα πολλά πράγματα, που τους θα τους λείπουν;
Φυσικά όποιος θέλει και μπορεί, αυτή τη βοήθεια θα την δώσει οποιαδήποτε μέρα του χρόνου…
Μάλλον θα φταίνε τα λαμπάκια, τα στολίδια, τα γλυκά…τα δώρα, το παιδάκι με τα σπίρτα, ο Αη Βασίλης, το γιορτινό το πνεύμα…ο καινούριος χρόνος που θα έρθει να σου φέρει όσα δεν σου πρόσφερε ο παλιός….δε ξέρω τι φταίει αλλά φέτος με έπιασε και μένα…
Κάποιες φορές όταν δεν χρειάζομαι πράγματα όπως παπούτσια, ρούχα, ακόμα και αντικείμενα, θεωρώ πως είναι σωστό από το να τα πετάξω να τα βάλω σε μία τσάντα και όπου ακούω πως κάποιος έχει ανάγκη τα δίνω.
Φέτος τα Χριστούγεννα αποφάσισα να γίνω ένας μικρός Αη Βασίλης…
Σκέφτομαι εκείνες τις ωραίες μπότες που μου άρεσαν στην βιτρίνα να μην τις πάρω…δεν πειράζει βρε αδερφέ, θα φορέσω τις περσινές μου δε τρέχει και τίποτα.
Σκέφτομαι με τα χρήματα αυτά, που δεν είναι και πολλά, πιστέψτε με…στο ταμείο ανεργίας είμαι, να πάω στο σούπερ μάρκετ και να πάρω γάλα, μακαρόνια, ρύζι ή και αλεύρι.Ό,τι θέλω μπορώ να πάρω, υπάρχουν τόσα πράγματα…
Αλήθεια, έχω και ένα μπουφάν που μου πάει λίγο στενό, μία μπλούζα που είναι λίγο ξεβαμμένη μάζεψα και όλα τα ρούχα του μικρού μου παιδιού που δεν του πάνε πια, για να τα μοιράσω.
Θέλω να τα μαζέψω όλα αυτά τα πράγματα, να φτιάξω μία ζεστή σούπα και τη δώσω στον κυρ Θύμιο της γειτονιάς μου, που ψάχνει ακόμη στα σκουπίδια και που μας έκοψε την καλημέρα από ντροπή.
Θέλω όπως φέτος την Πρωτοχρονιά θα χαρεί το παιδί μου από τα δώρα που θα του φέρει ο ΑηΒασίλης(γιαγιάδες και παππούδες)να χαρεί κι ένα παιδάκι με τα παιχνίδια που δεν θέλει πια το δικό μου.
Ας είναι χρησιμοποιημένα δεν θα το νοιάξει, γιατί όταν δεν έχεις κάτι, αυτό που θα πάρεις θα είναι μόνο χαρά…
Θέλω να νιώσω την ικανοποίηση, τη γεμάτη στιγμή της σκέψης, όταν κάποιος θα πάρει αυτά που θα του δώσω, να γελάσει, να χαρεί, να ντυθεί, να φάει, να παίξει….
Θέλω να γίνω ένας μικρός Αη Βασίλης, με μία μικρή χειρονομία που θα κάνω, θέλω εσύ ο άγνωστος που έχεις περισσότερη ανάγκη από την δική μου…θέλω “ εσύ” να νιώσεις το κάτι φέτος…
Θέλω να γίνω ένας μικρός Αη Βασίλης, με τα λίγα αυτά δώρα μου-έστω και χρησιμοποιημένα-όχι μόνο των φετινών Χριστουγέννων, αλλά και του Πάσχα και του καλοκαιριού και κάποιας γιορτής και κάποιας ανύποπτης στιγμής!
Θα ήθελα να ξυπνήσω ένα πρωί και να δω πολλούς μικρούς Αη Βασίληδες σαν και μένα, με μικρά δωράκια, που σε κάποιους μπορεί να φαντάζουν μεγάλα, να γυρίζουν όλο το χρόνο με το “ έλκυθρο” τους και να σκορπίζουν μικρές στιγμές χαράς και ευτυχίας!
Ας μην έχω όμως τόσο μεγάλα όνειρα και ας ξεκινήσω από μένα…προς το παρόν μου αρκεί.
Εύχομαι, φέτος να έχουμε όλοι, πάνω από όλα υγεία…
Βίβιαν.
