25η ώρα, ή αλλιώς το ρολόι της ψυχής.

Μια μέρα, ένας άνθρωπος που είχε φοβία με το χρόνο και την πίεση που του δημιουργούσαν οι προθεσμίες στη δουλειά και το πρόγραμμα της καθημερινότητάς του, αποφάσισε να επισκεφτεί ένα σοφό γέροντα για τον οποίο είχε ακούσει πως γιατρεύει περιπτώσεις εμμονής σαν τη δική του. “Πες μου, νεαρέ, ποιο είναι το πρόβλημά σου;” τον ρώτησε ο σοφός. “Γέροντα, είμαι έρμαιο του χρόνου. Όλη μου η ζωή περιστρέφεται γύρω από τα ρολόγια. Άλλοτε ο χρόνος μοιάζει να σταματά πάνω σε μια δύσκολη στιγμή...

Διαβάστε Περισσότερα

Nietzsche - Ό,τι ονομάζουμε «αγάπη».

«Η ευτυχία μου: Από τότε που κουράστηκα να γυρεύω, έμαθα να βρίσκω. Από τότε που κάποιος άνεμος μου εναντιώθηκε, ταξιδεύω με όλους τους ανέμους». -Friedrich Nietzsche Αγάπη και φιληδονία! Αλήθεια, πόσο διαφορετικά ακούγονται στις καρδιές μας οι δυο αυτές λέξεις. Κι όμως, θα μπορούσαν να εκφράζουν και οι δυο αυτές λέξεις το ίδιο ένστικτο, βαφτισμένο δυο φορές. Η πρώτη εγκωμιαστικά, απ' την άποψη των ανικανοποίητων και των ακόρεστων που βρίσκουν «καλό» το ένστικτο αυτό· τη δεύτερη με τη χυδαία...

Διαβάστε Περισσότερα

Αυτός που έκλεψε τον ήλιο.

Κάποτε που ο Γέροντας ταξίδευε εδώ κι εκεί, έφτασε στην καλύβα του Ήλιου και ο Ήλιος του πρότεινε να μείνει. Ο Γέροντας χάρηκε με την πρόσκληση. Μια μέρα που το κρέας είχε τελειώσει, είπε ο Ήλιος: «Κάι! Τι λες Γέροντα; Πάμε να κυνηγήσουμε ελάφια;» «Καλά τα λες», αποκρίθηκε ο Γέροντας. «Μου αρέσει το ελαφίσιο κρέας.» Τότε ο Ήλιος πήρε ένα σακούλι κι από μέσα έβγαλε ένα ωραίο ζευγάρι παντελόνια. Ήταν στολισμένα με αγκάθια σκατζόχοιρου και πολύχρωμα φτερά. «Αυτά τα παντελόνια είναι...

Διαβάστε Περισσότερα

Η πέρδικα – του Μιχάλη Μακρόπουλου.

Ήταν ένα γερό κι όμορφο, αλλά αγέλαστο παλικάρι, ο Λιάκος, που ζούσε σ’ ένα χωριό στο σύνορο Ελλάδας με Αλβανία, κει που συνορεύουν η ερημιά του βουνού με τη μοναξιά τ’ ανθρώπου, κι όπου οι πέτρες, αν ξέρεις να τις ρωτήσεις, θα σου μιλήσουν για μάχες και νεκρούς, και για τη φτώχεια και την ξενιτιά. Νωρίς ένα πρωί ο Λιάκος ανηφόρισε στο Κουτσόκρανο από μονοπάτια που τα ’ξεραν μόνον οι κυνηγοί και οι τσομπάνηδες. Του άρεσε να περνάει ώρες ολόκληρες μονάχος στο βουνό. Λίγο χαμηλότερα από την...

Διαβάστε Περισσότερα

Οι άνθρωποι του Αυγούστου.

Είτε μόνιμοι κάτοικοι είτε παραθεριστές, τους συναντάμε κάθε καλοκαίρι στο χωριό. Τους απαντάμε στον περίπατο, μας κερνάνε στο καφενείο, σμίγουμε στην ταβέρνα ή στο ζαχαροπλαστείο, γλεντάμε παρέα στις γιορτές και στα πανηγύρια. Γεμίζει το χωριό με κόσμο κάθε Αύγουστο· «πότε ήρθατε; Θα καθίσετε μέρες;». Ζωντανεύει η πλατεία με τα χαχανητά και τα ξεφωνητά μας· παίρνει φωτιά το τάβλι, αποτελειώνουμε μια παρτίδα πρέφα που έμεινε στη μέση από πέρσι, δεν προλαβαίνει ο καφετζής να κουβαλά μεζέδες,...

Διαβάστε Περισσότερα