Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

Ι.Μ Αγίου Ιλαριωνος

Ιερός Ναός Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη του χωριού.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη πλατείας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Νερόμυλος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πετροντούβαρο.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Σοκάκι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Ι.Μ Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Καταρράκτης.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Αγία Παρασκευή.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Φράγμα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

"Μπιτσκία".

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης .

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χορευτικός σύλλογος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εκκλησία - κοινότητα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άνοιξη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2016

ΣΤΟ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΜΕΝΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΣ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΑΛΜΩΠΙΑΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ


Αριδαία, 3/10/2016

ΣΤΟ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΜΕΝΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΣ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΑΛΜΩΠΙΑΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

Το Δημοτικό Σχολείο και Νηπιαγωγείο Κωνσταντίας επισκέφθηκε ο Δήμαρχος Αλμωπίας κ. Δημήτρης Μπίνος μαζί με τον Πρόεδρο της Πρωτοβάθμιας Σχολικής Επιτροπής κ. Χρήστο Γεωργίου. Εκεί τους υποδέχτηκαν ο Πρόεδρος του χωριού κ. Αντώνης Κωνσταντινίδης και ο Διευθυντής μαζί με τους εκπαιδευτικούς.
Αφορμή της επίσκεψης στάθηκε η Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού η οποία έχει καθιερωθεί η οποία έχει ως στόχο να κάνει τον αθλητισμό όχι απλώς ένα μάθημα αλλά μια δραστηριότητα που θα βάλει τα παιδιά σε ένα νέο τρόπο ζωής. Εκεί ο Δήμαρχος είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει τις δράσεις των μαθητών και να μιλήσει μαζί τους.
Παράλληλα, ο Δήμαρχος Αλμωπίας κ. Δημήτρης Μπίνος είχε την ευκαιρία να ενημερωθεί από τον Πρόεδρο της Πρωτοβάθμιας Σχολικής Επιτροπής κ. Χρήστο Γεωργίου για τις εργασίες επισκευής, συντήρησης και ελαιοχρωματισμού που πραγματοποιήθηκαν στο σχολείο (όπως και σε πολλά άλλα σχολεία) και να δει το πολύ καλό αποτέλεσμα που ανανέωσε την εικόνα του κτιρίου και έδωσε στους μαθητές και τους δασκάλους τη δυνατότητα να απολαμβάνουν πολύ όμορφους και συντηρημένους χώρους.
Ο Διευθυντής και οι δάσκαλοι ευχαρίστησαν τη Δημοτική Αρχή για τις ουσιαστικές παρεμβάσεις της που δίνουν άμεσες λύσεις στα ζητήματα που απασχολούν τη σχολική κοινότητα, με σωστό προγραμματισμό και αποτελεσματικότητα.



ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΟΔΙΚΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΣΤΗΝ Τ.Κ. ΒΟΡΕΙΝΟΥ – ΠΕΥΚΩΤΟΥ – ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ



Αριδαία, 3/10/2016

ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΟΔΙΚΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΣΤΗΝ Τ.Κ. ΒΟΡΕΙΝΟΥ – ΠΕΥΚΩΤΟΥ – ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ

Συνεχίζεται το πρόγραμμα συντήρησης του οδικού δικτύου στον Δήμο Αλμωπίας, καλύπτοντας πλέον έναν μεγάλο αριθμό χωριών. Επόμενος σταθμός η Τ.Κ. Βορεινού – Πευκωτού – Νεοχωρίου.
Η εικόνα είναι άσχημη, καθώς οι λακκούβες έχουν κατακλίσει τους τρεις οικισμούς και γι’ αυτό η Δημοτική Αρχή παρεμβαίνει δίνοντας λύση σε ένα μεγάλο πρόβλημα. Άλλωστε, είχε δεσμευτεί γι’ αυτό ο Δήμαρχος Αλμωπίας κ. Δημήτρης Μπίνος κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στα τρία αυτά χωριά και σε συνεργασία με τον Πρόεδρο κ. Βασίλη Ματζηρίδη η υπόσχεση υλοποιείται.
Ο Δήμαρχος Αλμωπίας κ. Δημήτρης Μπίνος έκανε την εξής δήλωση:
«Συνεχίζουμε να δίνουμε λύσεις στα δεκάδες προβλήματα που δημιούργησε η ανεπάρκεια της προηγούμενης Δημοτικής Αρχής. Προβλήματα που δεν δημιουργήθηκαν σήμερα, αλλά συσσωρεύονταν εδώ και πολλά χρόνια. Αδιάψευστος μάρτυρας οι συμπολίτες μας που παρακαλούσαν τόσα χρόνια για τα αυτονόητα. Αυτά τα αυτονόητα εμείς τα κάνουμε πράξη. Είχα επισκεφτεί πριν λίγους μήνες το Βορεινό – Πευκωτό – Νεοχώρι και είχα δει από κοντά αυτό που μου περιέγραφε ο κόσμος: Μια εικόνα άσχημη που δεν τιμούσε κανέναν μας. Μια εικόνα αδιαφορίας. Εμείς είμαστε εδώ και συνεχίζουμε να προσπαθούμε για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Μέσα σε δύσκολες συνθήκες παρεμβαίνουμε αποτελεσματικά. Η άσχημη εικόνα αλλάζει και θα αλλάξει ακόμα περισσότερο. Αυτό δεν είναι απλά μια υπόσχεση, είναι μία δέσμευση που ήδη υλοποιείται».



Μαθήματα πολιτισμού από το Δημοτικό σχολείο Σωσάνδρας


Μηνύματα πολιτισμού και ανώτερων ιδεωδών μεταδίδουν οι μαθητές και το διδακτικό προσωπικό του Δημοτικού σχολείου Σωσάνδρας.
Συγκεκριμένα, σήμερα Δευτέρα 3 Οκτωβρίου, στα πλαίσια των εκδηλώσεων του σχολείου με αφορμή την ημέρα σχολικού αθλητισμού, ζωγράφισαν και ανήρτησαν  στον εξωτερικό μαντρότοιχο που περιβάλλει το κτίριο, τεράστια χάρτινα πανό με θέμα τον αθλητισμό, τη συμμετοχή και τον ρατσισμό.

"Δεν μετράει η νίκη, αλλά η συμμετοχή"

"Όχι στον ρατσισμό. Δεν μισούμε κάτι, που δεν είμαστε, τυχαία"



Συγχαρητήρια...







Η νύφη της σπιναλόγκας, από τη Τζουλιάνα Ντότσι


Η κάθε λέξη είναι αφιερωμένη σε εκείνη την γυναίκα, που όμοια με την ομορφιά της δεν υπήρξε καμιά


Μη με κοιτάτε 
μη με τραβάτε 
μη μου μιλάτε 
και μη με συμπονάτε.

Της μοίρας τα καμώματα πληρώνω 
και την ομορφιά μου καταριέμαι.

Νερό ζήτησα να πιω 
από τούτη τη ζωή 
και κεινη μ’ έλουσε με λάσπη.

Το κορμί μου λαχταρώ 
να καθαρίσω στη θάλασσα του Αϊ – Νικόλα.

Καταραμένη αρρώστια 
καταραμένη ζωή.

Θαλασσά μου 
τάφε μου 
και παραδεισέ μου 
γοργόνα κάνε με 
και ας σου δώσω την ψυχή μου 
μα στο νησί των νεκρών δεν ξαναγυρίζω.

Οι άνεμοι, τα κύματά σου,
παιδιά αθάνατα, 
ας πάρουν το άρρωστο κορμί μου 
και σ’ άγνωστα μέρη ας το ταξιδέψουν.

Το σώμα μου ας γίνει ένα με τα παιδιά σου 
αθάνατο και αυτό.
Καθάρισέ με. Λύτρωσέ με!



-... κυρ Μανώλη την θυμάστε ακόμα; τον ρώτησε ο δημοσιογράφος.

- Αχ παλικάρι μου το ονομά της δεν μπορώ να θυμηθώ, βλέπεις με έχουν πάρει τα χρόνια περιμάζωμα σαν κουρέλι. Τα μάτια παλικάρι μου,  τα  μάτια της δεν θα ξεχάσω ποτέ. Σαν να της τα φίλησε ο Κύριος και ύστερα μας την έστειλε στην Κρήτη.

Δέκα λέπτα χρειάστηκαν για να γνωρίσω την μελλοντική « Νύφη της Σπιναλόγκας» . Δέκα λέπτά στο πόδι μέσα από τα μάτια εκείνου του μοναχικού γέροντα που έδινε συνέντευξη για το νησί της Σπιναλόγκας.

Η κάθε λέξη είναι αφιερωμένη σε εκείνη την γυναίκα, που όμοια με την ομορφιά της δεν υπήρξε καμιά. Δυστυχώς, διαγνώστηκε ότι πάσχει από λέπρα.

Την ίδια ημέρα την έστειλαν στη Σπιναλόγκα και έτρεχαν και γύρευαν οι γαμπροί. Μόλις την είδαν έτρεξαν πάνω της θαμπωμένοι απ' την ομορφιά της. Εκείνη τότε ταράχτηκε και από τη στενοχώρια, λόγω της ασθένειας και των άσχημων  εικόνων που αντίκρισε στο νησί, έτρεξε προς το λιμάνι και σκοτώθηκε.



Από την ποιητική συλλογή « Το πορτραίτο της ποίησης» της Τζουλιάνας Ντότσι-Ντέλεϊ, Εκδόσεις Φυλάτος θεσσαλονίκη 2014







ΠΗΓΗ...http://www.thessalonikiartsandculture.gr

Ο ήχος των ανθρώπινων ζωών, Τσαρλς Μπουκόφσκι



Οι περισσότερες γυναίκες που έχω γνωρίσει είναι φιλόδοξες...

Παράξενη ζεστασιά, ζεστά και κρύα θηλυκά,
είμαι καλός στον έρωτα, όμως ο έρωτας δεν είναι μόνο σεξ.

οι περισσότερες γυναίκες που έχω γνωρίσει
είναι φιλόδοξες, κι εμένα μου αρέσει να τεμπελιάζω σε

μεγάλα αναπαυτικά μαξιλάρια στις 3
το απόγευμα, μου αρέσει να χαζεύω τον ήλιο
ανάμεσα απ’ τα φύλλα κάποιου δένδρου

καθώς ο κόσμος εκεί έξω κρατιέται
μακριά μου, το ξέρω πολύ καλά, όλες αυτές οι
βρόμικες σελίδες, και μου αρέσει να τεμπελιάζω

με την κοιλιά μου προς το ταβάνι αφού κάνουμε έρωτα
όλα να ρέουν προς τα μέσα:

είναι τόσο εύκολο να είσαι χαλαρός – αρκεί να το αφήσεις να συμβεί,
μόνο αυτό χρειάζεται.

αλλά το θηλυκό είναι παράξενο, είναι πολύ
φιλόδοξο – να πάρει! δεν μπορώ να κοιμάμαι όλη τη μέρα!

το μόνο που κάνουμε είναι να τρώμε! να κάνουμε έρωτα!                                                                                                                              να κοιμόμαστε! να τρώμε! να κάνουμε έρωτα!

αγαπητή μου, λέω, υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω αυτή τη στιγμή
που μαζεύουν τομάτες, μαρούλια, ακόμα και βαμβάκι,

υπάρχουν άνδρες και γυναίκες που πεθαίνουν κάτω απ’ τον ήλιο,
υπάρχουν άνδρες και γυναίκες που πεθαίνουν σε εργοστάσια
για το τίποτα, για πενταροδεκάρες
μπορώ να ακούσω τον ήχο των ανθρώπινων ζωών να θρυμματίζονται…

δεν ξέρεις πόσο τυχεροί
είμαστε…

όμως εσύ τα κατάφερες, μου λέει,
τα ποιήματά σου…

η αγάπη μου σηκώνεται από το κρεβάτι.
την ακούω στο διπλανό δωμάτιο.
η γραφομηχανή δουλεύει.

δεν καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η προσπάθεια και η
ενέργεια
έχουν καμία σχέση
με τη δημιουργία.

υπόθέτω ότι σε θέματα όπως η πολιτική, η ιατρική,
η ιστορία και η θρησκεία
κάνουν επίσης
λάθος.

γυρίζω την κοιλιά μου από την άλλη μεριά και κοιμάμαι
με τον πισινό μου προς το ταβάνι έτσι για αλλαγή.





Πηγή: trickmetreatme.tumblr.com

Δοκιμαστική ενεργοποίηση του συνόλου των σειρήνων συναγερμού Πολιτικής Άμυνας


Ανακοίνωση – Ενημέρωση Πληθυσμού  


Ανακοινώνεται ότι την Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2016, κατά την Άσκηση «ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ-2016», θα πραγματοποιηθεί δοκιμαστική ενεργοποίηση του συνόλου των σειρήνων συναγερμού Πολιτικής Άμυνας, σε όλη την επικράτεια, όπως παρακάτω:

Τοπική ώρα 11:00, σήμανση συναγερμού αεροπορικής επίθεσης, με χρονική διάρκεια εξήντα (60) δευτερολέπτων (διακοπτόμενος ήχος διαφορετικής έντασης).

Τοπική ώρα 11:05, σήμανση λήξης συναγερμού, για χρονική διάρκεια εξήντα (60) δευτερολέπτων (συνεχής ήχος σταθερής έντασης).


Επίσης γνωστοποιείται στο κοινό ότι η ενεργοποίηση των σειρήνων συναγερμού Πολιτικής Άμυνας, έχει καθαρά δοκιμαστικό σκοπό και επομένως δεν υπάρχει λόγος σύγχυσης ή ανησυχίας. 

Έναρξη της Άσκησης «Παρμενίων – 2016» στην Περιφερειακή Ενότητα Πέλλας



Έναρξη της Άσκησης «Παρμενίων – 2016» στην Περιφερειακή Ενότητα Πέλλας

Με την παρουσία εκπροσώπων απ’ όλες τις εμπλεκόμενες υπηρεσίες στον σχεδιασμό για την Πολιτική Άμυνα, ξεκίνησε η υλοποίηση της Άσκησης «Παρμενίων – 2016» στην Περιφερειακή Ενότητα Πέλλας.


Ο Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας κ. Θεόδωρος Θεοδωρίδης, ευχαρίστησε τους συμμετέχοντες για την άμεση ανταπόκρισή τους και ευχήθηκε επιτυχία στην ολοκλήρωση όλων των ασκήσεων που περιλαμβάνονται. «Η ενεργητική συμμετοχή των στελεχών, αναδεικνύει το υψηλό επίπεδο επιχειρησιακής ετοιμότητας και το υψηλό αίσθημα ευθύνης όλων των εμπλεκομένων φορέων», τόνισε ο κ. Αντιπεριφερειάρχης. 



Δεν έχω πια υπομονή..



Κουράστηκα. Ναι, κουράστηκα.

Το νιώθω πια, συγγνώμη εαυτέ μου, σε ταλαιπώρησα τόσο και δεν το άξιζες.

Πόσο άργησα, άραγε, να σου δείξω σεβασμό! Πόσο άργησα να βάλω αναχώματα σε σένα, άραγε!

Αρχίζω λοιπόν να σκέφτομαι ποια πράγματα στον κόσμο, στους ανθρώπους με ενοχλούν, σε ποιες συμπεριφορές δε θέλω να έχω πια υπομονή, τι με έχει κουράσει.

Με κούρασε να περιμένω κάτι που δεν πρόκειται να έρθει ποτέ, θέλω να φύγω, να ταξιδέψω σε άλλες πολιτείες.

Μπορώ να χτίσω άλλες, πιο όμορφες, πιο ιδανικές.

Με κούρασε αυτή η κατάχρηση της λέξης «σ'αγαπώ» και το πόσο γρήγορα την ξεχνούν αυτοί που τη λένε, κουράστηκα να την πιστεύω και να απογοητεύομαι.

Κουράστηκα να αφήνω την ευτυχία μου σε χέρια που τρεμοπαίζουν και στο τέλος να την αφήνουν και να φεύγουν.

Δεν έχω πια υπομονή για περιττές συνομιλίες, για ανθρώπους αγενείς, για ανθρώπους χωρίς σεβασμό στον εαυτό τους και στους άλλους.

Κουράστηκα να περιμένω το τηλέφωνο, το μήνυμα, το κάλεσμα που ξέρω βαθιά μέσα μου ότι δεν θα έρθει ποτέ.

Με κούρασε η ρηχότητα, η ιδιοτέλεια, ο παρτακισμός, η χυδαιότητα που είναι διάχυτη πλέον παντού.

Κουράστηκα να περιφέρομαι και να προσπαθώ να με αγαπήσουν αυτοί που δε με αγαπούν, να γίνω αρεστή σε αυτούς που δε με συμπαθούν, να προσπαθώ συνεχώς να μου δώσουν μία θέση στην καρδιά τους άτομα που δεν το επιθυμούν.

Κουράστηκα να περπατώ πάνω από ερείπια και να προσπαθώ να τα χτίσω από την αρχή, ξέρω ότι υπάρχουν τοποθεσίες μαγικές, κρυμμένες και με περιμένουν να τις ανακαλύψω.

Με κούρασε το zapping στη φθηνή (πλέον) τηλεόραση, η παραπληροφόρηση, με κούρασε η αναξιοκρατία και η ισοπέδωση των πάντων.

Με κούρασε η παχυλή αμάθεια, ο κανιβαλισμός, η εκμετάλλευση του πόνου του άλλου για μερικά νούμερα τηλεθέασης παραπάνω.

Δεν έχω πια υπομονή για όλα αυτά...

Δεν έχω πια υπομονή να παλεύω με ωκεανούς για κόκκους σκόνης.

Κουράστηκα να βλέπω ότι γκρεμίζουν τα όνειρά μου και να νομίζω ότι η αλλαγή θα έρθει χωρίς να χρειαστεί να αλλάξω εγώ.

Κουράστηκα να τροχίζω αποστάσεις για να βρεθώ κοντά σε ανθρώπους που δεν θα έκαναν ούτε ένα βήμα για εμένα.

Και.. θέλω να φύγω... θέλω να βγω και να χορέψω στη βροχή... θέλω το κορμί μου να ζωγραφίσει χορευτικές φιγούρες πάνω σε αυτή, θέλω να γίνω ένας Gene Kelly, θέλω να νιώσω ένα παιδάκι που τρέχει και οι μεγάλοι του φωνάζουν να σταματήσει.

Αυτό το παιδάκι όσο μεγαλώνει και βλέπει την παγωνιά γύρω του, πόσο θα λαχταρήσει άραγε τις εποχές που τσαλαβουτούσε στη βροχή!

Κουράστηκα από όλα αυτά, εαυτέ μου... είναι καιρός πια να προχωρήσω, να πάω παρακάτω...

Σε πολιτείες καραμελωμένες, στολισμένες, γεμάτες λιακάδα και πράσινο.

Δεν έχω πια υπομονή όχι από αλαζονεία, κακία, εγωισμό.

Αλλά, να εαυτέ μου, δεν σε εκτίμησα ποτέ όσο σου έπρεπε, αρχίζω να το βλέπω καθαρά τώρα.

Ετοίμασε βαλίτσες εαυτέ μου, πάμε σε άλλες πολιτείες, γεμάτες με νέκταρ και μέλι.

Κλείσε την πόρτα σε ό,τι σε πλήγωσε πια και φύγε!



Μαρία Σκαμπαρδώνη*

* Η Μαρία Σκαμπαρδώνη είναι 22 ετών και είναι Δημοσιογράφος







ΠΗΓΗ...http://www.o-klooun.com

Όσοι φοβούνται τη μοναξιά


Αγαπώ τη νύχτα. Ειδικά μετά τα μεσάνυχτα, όταν όλοι πλέον κοιμούνται κι ακούγεται μόνο ο άνεμος. Το μυαλό καθαρίζει τότε, η μοναξιά σου ομορφαίνει, γίνεται πιο οικεία. Ίσως γιατί μένεις μόνος σου, χωρίς να χρειάζεται ν’ απομονώνεσαι.
~~
Υπάρχουν άνθρωποι μονάχοι κι άνθρωποι μοναχικοί.
Οι πρώτοι δυστυχούν. Θα ήθελαν να έχουν κάποιον να μιλήσουν, ν’ αγκαλιάσουν, να δοθούν, αλλά -για διάφορους λόγους- δεν έχουν κανέναν. Τους βλέπω να κάθονται στο καφέ και ν’ αποζητούν λίγη προσοχή. Αλλά την ίδια στιγμή δεν τολμούν να πλησιάσουν κάποιον. Μένουν κλεισμένοι στη μοναξιά που απεχθάνονται.
Οι μοναχικοί είναι διαφορετικοί. Απολαμβάνουν τον εαυτό τους και την ησυχία. Σε δέχονται φιλικά στον προσωπικό τους χώρο, αλλά ξεφυσούν ανακουφισμένοι όταν απομακρύνεσαι.
Για να μπορείς ν’ απολαύσεις τη μοναξιά πρέπει ν’ αντέχεις τον εαυτό σου. Και για να πλησιάσεις τον εαυτό σου πρέπει να μάθεις ν’ απολαμβάνεις τη μοναξιά.
~~
Η μοναξιά είναι απαραίτητη προϋπόθεση κάθε μύθου όπου αναφέρεται ένας σοφός άνθρωπος.
Ο Ναζωραίος, λέει η ανθρώπινη μυθολογία, εξαφανίστηκε για δέκα χρόνια, ίσως και περισσότερα, απ’ τον κόσμο, πριν εμφανιστεί στην Παλαιστίνη για να διδάξει το (τόσο ουτοπικό) «αγάπα τον πλησίον σου ως σευατόν».
Κάποιοι λένε ότι ταξίδεψε στον Ελλαδικό χώρο κι ήρθε σε επαφή με τις στωικές και τις νεοπλατωνικές θεωρίες. Κάποιοι άλλοι λένε ότι έφτασε ως την Ινδία.
Πιο πιθανό μου φαίνεται να πήγε κάπου στη χερσόνησο του Σινά και να ‘μεινε μόνος, κοιτώντας τα ηλιοβασιλέματα πάνω απ’ την έρημο.
Ύστερα να χώθηκε σε μια σπηλιά και να ‘γραψε τις σκέψεις του στην άμμο. Και δεν έγραψε τίποτα άλλο.
~~
Η μοναξιά σε βοηθάει. Όχι να σώσεις τον κόσμο, αυτό λίγοι το επιχειρούν, και συνήθως τους δολοφονούν. Σε βοηθάει να καταλάβεις τι συμβαίνει.
Κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να επιχειρήσει να ζήσει για λίγο, για ένα μήνα έστω, μόνος. Ένα μήνα χωρίς να μιλήσει σε άνθρωπο, χωρίς να δει τηλεόραση, χωρίς ίντερνετ ή εφημερίδες. Ίσως και χωρίς βιβλία.
Να ξυπνάει το πρωί και να μην έχει τίποτα να κάνει, τίποτα ν’ ακούσει.
Δεν είναι εύκολο. Κάποια στιγμή, συνήθως μετά από δυο-τρεις μέρες, αρχίζεις να νιώθεις βαρύς. Είναι όλα αυτά που πρέπει να είσαι, που πλέον σε βαραίνουν, αφού δεν υπάρχει κανείς να σου πει πώς-ποιος πρέπει να είσαι.
Κι αν κανείς δεν σου λέει πώς-ποιος είσαι, πρέπει να βρεις πώς-ποιος στ’ αλήθεια είσαι.
Όλοι βλέπουμε τον εαυτό μας στα μάτια των άλλων, εκείνοι μας σχηματίζουν. Παίζουμε ρόλους, γινόμαστε ο ρόλος μας, είτε επαγγελματικός είτε κοινωνικός είτε οικογενειακός είτε ερωτικός είτε…
Μα όταν καλύψεις τον καθρέφτη με το ύφασμα της μοναξιάς τότε πρέπει να θυμηθείς πώς είναι το πρόσωπο σου, πρέπει να επινοήσεις το πρόσωπο σου, πρέπει να επινοήσεις έναν εαυτό.
Στον κόσμο ήσουν γονιός ή παιδί ή εραστής, ήσουν το επάγγελμα σου, ήσουν η τέχνη σου, ήσουν η μουσική που σ’ αρέσει ν’ ακούς. Στη μοναξιά δεν υπάρχει τίποτα που να σε καθορίζει. Ο εαυτός γίνεται ένα υγρό και πρέπει να βρεις το δοχείο που θα του δώσει σχήμα.
Μέσα στην κοινωνία είναι οι άλλοι που απαντάνε στην ερώτηση σου: «Ποιος είμαι;» Εκείνοι θα σου δείξουν ποιος είσαι.
Στη μοναξιά δεν υπάρχει κανείς να σε ορίσει. Πρέπει ν’ απαντήσεις μόνος σου. «Ποιος είμαι;»
Πρώτα διαγράφεις τα εύκολα. Δεν είσαι το επάγγελμα που κάνεις. Δεν είσαι η θρησκεία που σου δόθηκε εκ γενετής ούτε η εθνικότητα σου. Δεν είσαι σύζυγος ή γονιός. Τίποτα απ’ αυτά δεν ισχύουν όταν είσαι μόνος.
Το όνομα σου, το ζώδιο σου, οι σεξουαλικές σου προτιμήσεις. Ακόμα και τα φαγητά που σου αρέσουν. Αν είχες γεννηθεί στην Ασία θα σου άρεσαν διαφορετικά φαγητά, ίσως να έτρωγες και τηγανιτά έντομα.
Ποιος είσαι, αν δεν υπάρχει άλλος να σε καθορίσει;
Μια τέτοια εμπειρία, της εθελούσιας απομόνωσης, σε βοηθάει να καταλάβεις τι δεν είσαι.
Αν το κάνεις για έναν μήνα, όπως το έκανα κι εγώ, περνάς δίπλα απ’ την τρέλα για να φτάσεις πιο κοντά στον «δρόμο σου». Αν το κάνεις για δέκα χρόνια πού μπορείς να φτάσεις;
Πόσοι άνθρωποι μπορούν ν’ αντέξουν δέκα χρόνια μοναχικής ζωής; Και -κυρίως- πόσοι μπορούν να ζήσουν έτσι, μόνοι, και μετά να επιστρέψουν στην πραγματικότητα;
Θέλει να ‘χεις ταλέντο στην αυτογνωσία.
~~
Να φοβάστε τους ανθρώπους που δεν αντέχουν να μείνουν μόνοι. Γιατί υπάρχει κάτι που τους ενοχλεί στον εαυτό τους.
Δεν είναι κακό να είσαι μοναχικός, όποτε θες.
Ν’ ακούς τους αστικούς γρύλους και να κοιτάς το φεγγάρι. Για λίγο, πριν πας να κοιμηθείς και χάσεις τελείως τον «εαυτό» σου. Γιατί όταν κοιμόμαστε κι όταν ονειρευόμαστε δεν είμαστε αυτοί που νομίζουμε-που πρέπει να είμαστε.
Γινόμαστε κάτι άλλο.
~~
Κοιτάω την Πέρλα, τον σκύλο, που χώνει τη μουσούδα της ανάμεσα στα κάγκελα του μπαλκονιού, κοιτώντας για περαστικούς -σκύλους ή ανθρώπους. Έπειτα ξαπλώνει στο πάτωμα κι αποκοιμιέται.
Ένας γρύλος φωνάζει τη φωνή του. Και κάποιος άνθρωπος κάθεται στο μπαλκόνι και γράφει, ασυνάρτητες σκέψεις.
Είναι αλήθεια ότι έμαθα πολλά απ’ τη μοναξιά μου. Αλλά πάντα χώνω τη μουσούδα μου ανάμεσα στα κάγκελα, για να παρατηρήσω τους περαστικούς -ανθρώπους και σκύλους.






ΠΗΓΗ...http://sanejoker.info/

Το λευκό πιόνι που δραπέτευσε


Ο δεκάχρονος Παύλος με τον πατέρα του έκατσαν στο μπαλκόνι του καφέ, παρήγγειλαν και ξεκίνησαν να παίζουν σκάκι.

Παράδοξη εικόνα. Ένας πατέρας που παίζει με το παιδί του. Συνήθως το πρώτο πράγμα που ρωτάνε τα παιδιά κι οι έφηβοι είναι αν έχουμε wi-fi. Έπειτα χάνονται στο τάμπλετ τους, ενώ κι οι γονείς συχνά κάνουν το ίδιο με το κινητό τους.
Δεν φταίει η τεχνολογία. Θα μπορούσαν να είναι η εφημερίδα κι ένα κόμικ. ‘Η τίποτα. Είναι πιο εύκολο να είσαι απομονωμένος. Ακόμα κι απ’ το παιδί σου ή τον πατέρα σου.
~~
Τους παρατηρώ να παίζουν. Ο Παύλος είναι πολύ καλός, συγκεντρωμένος και σοβαρός.
«Παίζεις καιρό;» τον ρωτάω.
«Πολύ καιρό», λέει αυτός.
«Τι πολύ καιρό;» λέει ο πατέρας του. «Πόσο παίζεις;»
«Ένα χρόνο», λέει ο Παύλος.
«Ένας χρόνος δεν είναι πολύς καιρός», λέει ο πατέρας.
«Εξαρτάται», του λέω. «Αν έχεις ζήσει δέκα χρόνια τότε είναι το ένα δέκατο ολόκληρης της ζωής σου».
Τους αφήνω να συνεχίσουν. Κάθε τόσο στέκομαι από πάνω τους και βλέπω πώς εξελίσσεται η παρτίδα.
Δεν μιλάνε, δεν «επικοινωνούν», αν επικοινωνία θεωρείται μόνο η λεκτική. Όμως φτιάχνουν έναν δεσμό. Κι ο Παύλος χτίζει μια ανάμνηση. Σίγουρα όταν μεγαλώσει, όταν ο πατέρας του θ’ αφήσει την παρτίδα, θα θυμάται με νοσταλγία (η λέξη περιλαμβάνει και άλγος, πόνο) τα παιχνίδια που έπαιζε με τον πατέρα του.
Όταν γυρνάω στο σπίτι ρωτάω τον Τηλέμαχο αν θέλει να παίξουμε σκάκι.
«Εντάξει», λέει αυτός, όλο χαρά. «Αλλά να παίξουμε και τάβλι;»
Έτσι αλλάζουμε τον κόσμο μερικές φορές -έστω σ’ αυτό το λίγο. Είδα αυτούς τους δύο να παίζουν και ζήλεψα -χωρίς φθόνο.
~~{}~~
Το επόμενο βράδυ ξανάρχονται κι αρχίζουν το παιχνίδι. Κάποια στιγμή βλέπω τον πατέρα να σηκώνεται και να κατεβαίνει τις σκάλες, προς τον κήπο που έχει από κάτω.
«Μας έπεσε ένα πιόνι», μου λέει.
«Τι χρώμα;» ρωτάω.
«Λευκό».
«Ε, τότε θα το βρείτε. Αν ήταν μαύρο…»
Έψαξαν για πολλή ώρα, αλλά δεν βρήκαν το λευκό πιόνι. Επέστρεψαν την επόμενη μέρα, με το φως του ήλιου. Έψαχναν ώρες, αλλά δεν το βρήκαν.
Καθώς ανέβαιναν τις σκάλες απογοητευμένοι, ο Παύλος είπε: «Το πιόνι δραπέτευσε».
«Μπορείς να το αντικαταστήσεις με κάτι άλλο», του λέω. «Οτιδήποτε».
«Ναι, έχω κι άλλα κομμάτια. Αλλά εκείνο τι έγινε;»
«Δραπέτευσε».
~~
Μπαίνω στη λάντζα να πλύνω ποτήρια και σκέφτομαι την αλληγορία του παιχνιδιού.
Στο σκάκι υπάρχουν οι λευκοί κι οι μαύροι. Παρά την αντίθεση του χρώματος είναι ισότιμοι. Με μια μικρή διαφορά: Τα λευκά παίζουν πάντα πρώτα.
Όμως αυτή η πρώτη κίνηση δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία -έτσι νομίζω, δεν είμαι σπουδαίος σκακιστής.
Αν όλα τα κομμάτια μπορούσαν να ψηφίσουν, τότε τα πιόνια εύκολα θα εξέλεγαν αρχηγό, αφού αυτά είναι οκτώ, ίδια, ισάξια. Όμως στο σκάκι δεν υπάρχει δημοκρατία, ο βασιλιάς είναι το παν.
Όλα γίνονται για να αιχμαλωτιστεί ο αντίπαλος βασιλιάς. Πιόνια, πύργοι, άλογα και τρελοί, ακόμα κι η βασίλισσα, μπορεί να θυσιαστούν, για να σώσουν τον βασιλιά τους.
Χωρίς τον βασιλιά το παιχνίδι τελειώνει.
Υπάρχει η ψευδαίσθηση της προαγωγής για τα πιόνια. Κάθε ένα απ’ αυτά μπορεί να γίνει κάτι άλλο, κάτι «ανώτερο». Οτιδήποτε εκτός από βασιλιά. Ο βασιλιάς είναι μόνο ένας.
Ο βασιλιάς, ο σημαντικός, είναι ο πιο ανίσχυρος. Κινείται μόνο ένα τετράγωνο, όπως τα πιόνια, και δύσκολα μπορεί να απειλήσει κάποιον -μόνο πισώπλατα.
Η βασίλισσα είναι αυτή με τη μεγαλύτερη δύναμη, αλλά κι εκείνη είναι πεπεισμένη για την ανωτερότητα του βασιλιά.
~~
Το παιχνίδι ξεκινάει με τα κομμάτια τοποθετημένα πάντα στη σωστή θέση. Μπροστά τα πιόνια, έτοιμα να θυσιαστούν για τον βασιλιά τους. Πίσω το βασιλικό ζεύγος. Δεξιά κι αριστερά, στη σειρά, οι αξιωματικοί (ή τρελοί), τα άλογα (ιππικό;) και τα κάστρα στην άκρη.
Οι κινήσεις που επιτρέπεται να κάνει κάθε κομμάτι είναι συγκεκριμένες. Κι ο χώρος είναι περιορισμένος, 64 τετράγωνα.
Τις περισσότερες φορές τα κομμάτια δεν σκέφτονται. Έχουν μάθει τον ρόλο τους: Να προστατέψουν τον βασιλιά τους, να αιχμαλωτίσουν τον αντίπαλο βασιλιά. (Οι βασιλιάδες δεν πεθαίνουν, δεν μπορείς να τους «πάρεις». Ή τους αιχμαλωτίζεις, κάνοντας ματ, ή παραιτούνται και πηγαίνουν διακοπές στο εξοχικό τους στη Γαλλία).
Όσο συναρπαστική κι αν είναι η παρτίδα, στο τέλος κάποιος κερδίζει -ή μπορεί να υπάρξει και ισοπαλία. Αλλά μετά όλα ξαναρχίζουν, και τα πιόνια στήνονται στη δεύτερη γραμμή φωνάζοντας συνθήματα υπέρ του βασιλιά.
«Ζήτω ο μαύρος Βασιλιάς! Πιάστε τον Λευκό Βασιλιά!»
«Ζήτω ο λευκός Βασιλιάς! Πιάστε τον μαύρο Βασιλιά!»
Και ξαναρίχνονται στη μάχη. Με αυτοθυσία και αυταπάρνηση.
~~
Όμως, υπάρχουν κάποιες παράδοξες στιγμές, όπως αυτές που περιγράφει ο Ρόμπινς στο Χορό των Εφτά Πέπλων -για άλλα «άψυχα» αντικείμενα, όπου ακόμα κι ένα πιόνι μπορεί να θελήσει να δραπετεύσει.
Το πιόνι που δραπέτευσε, ήταν φτιαγμένο από ξύλο ή MDF, κάπου στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, σ’ ένα εργοστάσιο όπου οι εργάτες δουλεύουν για ένα δολάριο την ώρα.
Είχε ένα μικρό ελάττωμα, ένα σημάδι σαν τρίχα στο λευκό κεφάλι του. Το πρώτο πράγμα που είδε, σαν φτιάχτηκε, ήταν τα σκιστά μάτια ενός κοριτσιού που δούλευε εκεί.
Το κορίτσι ήταν στη διαλογή. Τα σκάρτα κομμάτια τα πετούσε πίσω της. Από ‘κει τα έκαναν πάλι ροκανίδι, τα κολλούσαν με ρητίνη και ξαναφτιάχναν πιόνια.
Το κορίτσι είδε τη μαύρη ουλή στο πιόνι, αλλά δεν ήθελε να το πετάξει. Το άφησε στην ταινία, για να πέσει στο κουτί.
~~
Όταν το λευκό πιόνι με τη μαύρη ουλή βγήκε απ’ το κουτί βρέθηκε σ’ ένα παράξενο μέρος. Το ταβάνι του εργοστασίου ήταν γαλάζιο. Τριγύρω, χαμηλά, υπήρχε κι άλλο γαλάζιο, μπλε μάλλον, και πράγματα στέκονταν πάνω του.
Στην Αρετσού της Καλαμαριάς, τόσο μακριά απ’ το Πεκίνο, ο δεκάχρονος Παύλος άνοιξε το καινούριο σκάκι κι έστησε τα πιόνια. Είχε πάντα τα λευκά, μια πατρική παραχώρηση, τη μόνη που του έκανε ο πατέρας του. Και το παιχνίδι ξεκίνησε.
Το λευκό πιόνι προσπάθησε να συμμεριστεί την πίστη στο βασιλιά. Στην πρώτη παρτίδα θυσιάστηκε νωρίς. Στη δεύτερη έμεινε ακίνητο στο Β2 για όλη την παρτίδα. Στην τρίτη κατάφερε να φτάσει ως απέναντι και τότε τη θέση του την πήρε ένας πύργος.
Μετά μπήκε στο κουτί. Μέσα εκεί ξεκίνησε να μιλάει στα άλλα πιόνια.
«Γιατί το κάνουμε αυτό;» τα ρώτησε. «Γιατί να θυσιαζόμαστε για τον βασιλιά; Γιατί να μας αλλάζει κάποιος, όταν φτάνουμε απέναντι;»
«Έτσι παίζεται το παιχνίδι», του είπε ένα πιόνι.
Ένας πύργος μ’ έναν αξιωματικό τον αγριοκοίταζαν.
«Και γιατί πρέπει να παίζουμε το παιχνίδι;» ρώτησε το λευκό πιόνι με τη μαύρη ουλή.
«Γι’ αυτό φτιαχτήκαμε».
«Δεν έχουμε ελευθερία επιλογής;» ρώτησε το λευκό πιόνι κι όλοι γελάσαν.
Ο λευκός βασιλιάς, μαζί με τον μαύρο και τις βασίλισσες, τον πλησίασαν.
«Πρέπει να νιώθεις περήφανος που ανήκεις στους λευκούς», του είπε η λευκή βασίλισσα.
«Γιατί;»
«Γιατί δεν είσαι μαύρος».
«Και τι διαφορά έχω απ’ τα μαύρα πιόνια;»
«Εσύ είσαι λευκό κι αυτά είναι μαύρα. Είναι οι εχθροί.»
«Ποιος το λέει αυτό;»
«Ο θεός», είπε ο λευκός βασιλιάς.
«Και ο θεός τι χρώμα είναι; Λευκός ή μαύρος;» ρώτησε το πιόνι.
«Λευκός, βεβαίως» – «Μαύρος, βεβαίως», είπαν ταυτόχρονα οι δυο βασιλιάδες.
Ο αξιωματικός, αυτός που λένε και τρελό, πετάχτηκε τότε και είπε γελώντας, σαν γελωτοποιός: «Για να λέμε την αλήθεια, μάλλον κίτρινη είναι. Και είναι κορίτσι.»
«Δεν θέλω να παίζω αυτό το παιχνίδι», είπε το λευκό πιόνι με τη μαύρη ουλή.
Όλοι ταράχτηκαν.
«Δεν γίνεται να μην παίζεις», του είπε ήρεμα ο λευκός βασιλιάς.
«Σ’ αυτό θα συμφωνήσω», είπε ο μαύρος βασιλιάς.
«Το παιχνίδι σε καθορίζει. Ο ρόλος σου είναι αυτός και μόνο: Να συνεχίσεις να παίζεις. Αν δεν παίζεις δεν θα έχεις πλέον καμία αξία. Δεν θα είσαι πιόνι. Θα είσαι… Σκουπίδι.»
«Αλλά θα είμαι ελεύθερος».
Οι βασιλιάδες κι οι βασίλισσες του γύρισαν την πλάτη. Τον πλησίασε ο μαύρος τρελός.
«Άκου, φιλαράκι», του είπε. «Το παιχνίδι θα συνεχιστεί και χωρίς εσένα. Ουδείς αναντικατάστατος. Συμβολική είναι η παρουσία σου. Μπορεί να μπει στη θέση σου ένα κέρμα ή -ακόμα χειρότερα- ένα λευκό πούλι από τάβλι. Το παιχνίδι θα συνεχιστεί και χωρίς εσένα. Αλλά εσύ τι θα είσαι χωρίς το παιχνίδι;»
«Θα είμαι ελεύθερος».
~~
Το ίδιο βράδυ, όταν άνοιξε το κουτί, το λευκό πιόνι με τη μαύρη ουλή είδε τα άστρα, το φεγγάρι μισογεμάτο και τα φώτα στη θάλασσα.
Με την πρώτη ευκαιρία, μόλις βγήκε απ’ το παιχνίδι και τον έβαλαν στην άκρη, μετακίνησε λίγο το κέντρο βάρος του κι έπεσε, απ’ το τραπέζι κι απ’ το μπαλκόνι.
Κρύφτηκε ανάμεσα στα φύλλα ενός θάμνου, όση ώρα τον έψαχνε ο μικρός θεός.
Μετά, λίγο πριν ξημερώσει, κατρακύλησε ως τη θάλασσα.
~~
(Κάποιοι λένε ότι μέρες μετά και μήνες ξεβράστηκε σ’ ένα νησί. Η αλμύρα και τα κύματα το ‘χαν γλείψει κι είχε γίνει σαν κοχύλι. Όμως αυτό ίσως και να ‘ναι ψέμα.)





«Αυτό που έχει σημασία γιε μου, δεν είναι να κάμεις το γύρο του κόσμου, είναι να κάμεις το γύρο του κέντρου του κόσμου!»~ Ν.Καζαντζάκη



-Γιατί ταξιδεύεις; με ρώτησε ένας γέροντας με άσπρο σαρίκι.
-Για να δω τη Γη.
-Μα μπορείς να τη δεις και στον τόπο σου.
-Μα θέλω όλη τη Γη.
Ο γέροντας πήρε τότε να μου μιλάει με καλόκαρδη ειρωνεία:
-Γιατί όλη τη Γη; Το κέντρο της γης , ο τόπος που γεννήθηκες δε σου φτάνει; Κάμε το γύρο της πατρίδας σου, και θα ‘χεις κάμει το γύρο του κόσμου. Συγχώρεσέ μου, θα σου πω έναν παλιό λόγο:
Η Μάνα του Κόσμου είχε δύο γιους: το θεό της Σοφίας και το θεό του Πολέμου. Κι ο ένας κι ο άλλος ήθελον να τους έχει πάνω στα γόνατά της.
– Δεν μπορώ να σας βάλω και τους δύο είπε η Μάνα. Πηγαίνετε να κάμετε το γύρο του κόσμου και κείνος που θα γυρίσει πρώτος θα κάτσει στα γόνατά μου.

Ο θεός του Πολέμου καβάλησε το μαύρο του κι έγινε καπνός. Ο θεός της Σοφίας, καθισμένος μπρος στα πόδια της μάνας του, άκουσε τον αδελφό του ν’ αλαργεύει· σηκώθηκε, προσκύνησε τη μάνα του, έκαμε τρεις φορές το γύρο της και κάθισε στα γόνατά της.
Όταν ύστερα από χρόνους, ο θεός του Πολέμου γύρισε πίσω λαχανιασμένος, βρήκε τον αδελφό του να κάθεται στα γόνατα της μάνας τους· ο θυμός τον έπιασε:
-Γιατί τον έχεις στα γόνατά σου; φώναξε· αυτός δεν το κούνησε από εδώ.
Και η μάνα αποκρίθηκε:
-Αυτό που έχει σημασία γιε μου, δεν είναι να κάμεις το γύρο του κόσμου, είναι να κάμεις το γύρο του κέντρου του κόσμου!

(Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο Βραχόκηπος» του Ν.Καζαντζάκη)






ΠΗΓΗ...https://searchingthemeaningoflife.wordpress.com

ΔΙΑΒΗΤΗΣ ΚΑΙ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΕΝΟΧΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΩΡΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΗ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ



       Ο διαβήτης, το κάπνισμα και η παχυσαρκία ενοχοποιούνται από τους επιστήμονες  για την πρόωρη εμφάνιση καταρράκτη σε γυναίκες που έχουν  περάσει στην εμμηνόπαυση !
Αυτό είναι το συμπέρασμα επιστημονικής μελέτης που έγινε στην Αγγλία, στην οποία εξετάστηκαν1.312.051 μεταεμμηνοπαυσιακές γυναίκες ,που δεν είχαν καμία προηγούμενη χειρουργική επέμβαση καταρράκτη ή εισαγωγή σε νοσοκομείο για καρκίνο.
Στην μελέτη, οι ερευνητές αναζήτησαν  και ανέλυσαν διεξοδικά  τους πιθανούς παράγοντες κινδύνου που οδήγησαν στην εμφάνιση του καταρράκτη, στις γυναίκες που χρειάστηκε να αντιμετωπιστούν χειρουργικά.

Οι επιστήμονες υπολόγισαν τους σχετικούς κινδύνους που σχετίζονταν με τη χειρουργική επέμβαση καταρράκτη λαμβάνοντας υπ όψιν την χρήση ορμονοθεραπειών, το αναπαραγωγικό ιστορικό, παράγοντες του τρόπου ζωής και τη θεραπεία του διαβήτη.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της επιστημονικής μελέτης:
ØTo2% των γυναικών είχαν διαβήτη, ο οποίος ήταν ο ισχυρότερος παράγοντας κινδύνου για την επέμβαση καταρράκτη
ØΕπιπλέον το κάπνισμα βρέθηκε να αυξάνει τον κίνδυνο για την ανάγκη χειρουργικής επέμβασης καταρράκτη
ØHπαχυσαρκία επίσης, με ΔΜΣ 30 kg / m² ή μεγαλύτερο, βρέθηκε να προκαλεί μικρή αύξηση του κινδύνου για την ανάγκη χειρουργικής επέμβασης καταρράκτη.
   "Σε αυτή την μεγάλη προοπτική μελέτη μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών, επιβεβαιώθηκε η συσχέτιση και ο αυξημένος κίνδυνος μεταξύ διαβήτη, καπνίσματος και  αναγκης για χειρουργική επέμβαση καταρράκτη» αναφέρει ο διαπρεπής χειρουργός οφθαλμίατρος, Καθηγητής Οφθαλμολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκηςκαι επιστημονικός υπεύθυνος του Οφθαλμολογικού Κέντρου Γλαυκώματος & Laser.
«Ταυτόχρονα, συμπληρώνει ο κ Κοζομπόλης, υπήρξε επίσης ένδειξη αυξημένου κινδύνου για τις παχύσαρκες γυναίκες. Η δραστηριότητα, η κατανάλωση αλκοόλ, αναπαραγωγικοί και ορμονικοί παράγοντες είχαν μικρή συσχέτιση με την ανάγκη χειρουργικής επέμβασης καταρράκτη».
 
            ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΗΣ   ΑΦΑΙΡΕΣΗ  ΜΕ  LASER
 
Καθώς o  άνθρωπος γερνά, ο φακός του ματιού  σταδιακά θαμπώνει και γίνεται κιτρινωπός. Το θάμπωμα αυτό, που λέγεται καταρράκτης, εξελίσσεται σταδιακά από την ηλικία των 40 χρόνων και στην αρχή μπορεί να περάσει απαρατήρητο.
Με το πέρασμα του χρόνου όμως τα άτομα τρίτης ηλικίας μπορεί να παραπονεθούν επειδή  η όραση μπορεί να γίνει πιο ασαφής και τα χρώματα να μην φαίνονται τόσο ζωηρά.
Στα πρώιμα στάδια του καταρράκτη τα γυαλιά μπορεί να βοηθήσουν το άτομο να δει καλύτερα, αλλά καθώς εξελίσσεται  η μόνη θεραπευτική επιλογή είναι η χειρουργική επέμβαση, διότι ο καταρράκτης δεν μπορεί να θεραπευτεί με φάρμακα.
Η χειρουργική διόρθωση του καταρράκτη αποτελεί μία από τις πιο συχνές και αξιόπιστες επεμβάσεις. Κατά την επέμβαση ο θαμπός φακός αφαιρείται με την χρήση «κρύας φακοθρυψίας» και αντικαθίσταται με ένα διαυγή, μόνιμο τεχνητό ενδοφθάλμιο φακό.
«Σήμερα βεβαίως η χειρουργική του καταρράκτη με την χρήση laser ή και υπερήχων προσφέρει άμεση αποκατάσταση της όρασης και ταχεία επαναφορά στις διάφορες επαγγελματικές και άλλες δραστηριότητες» τονίζει ο κ Κοζομπόλης και προσθέτει.
«Η χρήση του laser στην χειρουργική του καταρράκτη συνίσταται στην δημιουργία καψουλόρηξης (άνοιγμα του περιφακίου ώστε να υπάρχει πρόσβαση στον πυρήνα του φακού) και διαχωρισμού του πυρήνα του φακού σε μικρότερα κομμάτια ώστε να μπορούν να αναρροφηθούν».
ØΗ διάρκεια   της εγχείρισης είναι περίπου 15 – 20 λεπτά.
ØΗ επέμβαση είναι ουσιαστικά ανώδυνη, χωρίς βελόνες, ράμματα ή καλύμματα ματιού.
ØΗ μικρή τομή των 2 χιλιοστών αυτοεπουλώνεται γρήγορα
ØΗ ηλικία εγχείρησης καταρράκτη ποικίλλει στις γυναίκες και ο λόγος της παραπάνω μελέτης ήταν να εντοπίσει παράγοντες που συσχετίζονται ακριβώς με την εμφάνιση καταρράκτη στις γυναίκες στην μεταεμμηνοπαυσιακή περίοδο.
Η χρήση των σύγχρονων ενδοφακών με τις ειδικές επιστρώσεις και φίλτρα που διαθέτουν εκτός από την υψηλή ποιότητα όρασης προσφέρει και προστασία από βλάβες που θα μπορούσαν να προκληθούν εξ αιτίας της υπεριώδους ακτινοβολίας.
Τέλος η χρήση των σύγχρονων ενδοφακών μπορεί να αντιμετωπίσει και προβλήματα που σχετίζονται με την πρεσβυωπία και τον αστιγματισμό.
 

http://www.glaucoma-laser-eyecenter.gr.  Τηλ.  213Ο325910

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ ΕΔΕΣΣΑΣ ΣΤΟ ΜΟΥΧΑΡΕΜ-ΧΑΝΙ ΕΔΕΣΣΑΣ


Στα Στενά του Μουχαρέμ Χάνι βόρεια της Έδεσσας, ανάμεσα στα βουνά Καϊμακτσαλάν και Βέρμιο, το Παράρτημα Έδεσσας της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης - ΔΣΕ πραγματοποίησε και φέτος την Εκδήλωση Μνήμης για τους ηρωικούς νεκρούς των νικηφόρων αντιφασιστικών μαχών του 30ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ με την ανατίναξη των γερμανικών αμαξοστοιχιών, που περνούσαν από τα στενά τον Αύγουστο του 1944.

      Την εκδήλωση άνοιξε καλωσορίζοντας τους συμμετέχοντες ο Πρόεδρος του Παραρτήματος Έδεσσας της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Συμεωνίδης Αλέκος.

 Κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο Πρόεδρος του Παραρτήματος Αριδαίας της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ  Δρόσογλου Σταύρος.

       Η εκδήλωση εμπλουτίστηκε με απαγγελίες ποιημάτων και με αντάρτικα τραγούδια από τους Σαπουνά Βαγγέλη ( τραγούδι ) και συνοδεία στην κιθάρα από τον γιό του Σαπουνά Κωνσταντίνο,που χειροκροτήθηκαν ζωηρά από τους παραβρισκόμενους για την πολύ όμορφη παρουσία τους . 
     Στην εκδήλωση συμμετείχαν συγγενείς των ηρωικών νεκρών , αντιστασιακοί από όλη τη Μακεδονία και απόγονοί τους . Την εκδήλωση τίμησαν με τη παρουσία τους οι δημοτικοί σύμβουλοι εκλεγμένοι με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» στο Δήμο Έδεσσας Φουνταλής Μιχάλης, στο Δήμο Σκύδρας Κανάκης Μάνος και στο Δήμο Πέλλας Παπαδοπούλου Ολυμπία. Παραβρέθηκε πολυμελής Αντιπροσωπεία της Τομεακής Επιτροπής Πέλλας του ΚΚΕ  με επικεφαλής τη Γραμματέα της Χατζηβασιλειάδου Καίτη , ο Πρόεδρος της Διοίκησης Κ.Μακεδονίας της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Σαπρανίδης Κώστας, αντιπροσωπείες από τα Παραρτήματα της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ  Κέντρου Θεσσαλονίκης, Αμπελοκήπων, Ευόσμου, Νάουσας και Αριδαίας Πέλλας.  


ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...