ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΗ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΒΑΡΡΟΪΚΗΣ ΑΚΑΡΙΑΣΗΣ ΤΩΝ ΜΕΛΙΣΣΩΝ

 Θέμα: Συντονισμένη Καταπολέμηση Βαρροϊκής Ακαρίασης μελισσών

Επιχειρησιακός Σχεδιασμός Ανάπτυξης της Μελισσοκομίας στη Π.Ε. Πέλλας στα πλαίσια της Βελτίωσης της ποιότητας και εμπορίας Μελισσοκομικών Προϊόντων.

Δράση: Μαζική και Συντονισμένη καταπολέμησης εχθρών και ασθενειών μελισσών

Όλοι οι μελισσοκόμοι  που έχουν στη κατοχή τους έστω και ένα μελίσσι καλούνται  να προβούν σε καταπολέμηση τις Βαροϊκής Ακαρίασης  (ψείρας των μελισσών) από την Δευτέρα έως την Παρασκευή 11-1 έως 15-1 πριν γονέψει το μελίσσι, για να υπάρχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Αναγκαιότητα συντονισμένης καταπολέμησης

H Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας & Κτηνιατρικής τις Περιφερειακής Ενότητας Πέλλας προχωράει στη υλοποίηση της δράσης “Μαζική και Συντονισμένη καταπολέμηση της Βαρροϊκής Ακαρίασης” ασθένεια που πλήττει τα μελίσσια κάθε εποχή, με σκοπό την παραγωγή εξαιρετικής ποιότητας προϊόντων μέλισσας άκρος  ανταγωνιστικών. Η καταπολέμηση της Βορροϊκής ακαρίασης είναι αναγκαία να γίνεται συντονισμένα από όλους τους μελισσοκόμους το ίδιο χρονικό διάστημα για τους ακόλουθους λόγους:

1. Η βαρροϊκή ακαρίαση είναι εχθρός των μελισσών που οφείλεται στο άκαρι Varroa το οποίο παρασιτεί στις ενήλικες μέλισσες και το γόνο, και είναι δύσκολο να εξοντωθεί.

2. Η προσβολή από βαρρόα στο μελίσσι έχει ως αποτέλεσμα, την γέννηση ασθενικών η ανάπηρων μελισσών, την μείωση του μέσου όρου ζωής αυτών και  την αναποτελεσματικότητα κατά την συλλογή.

3. Η αυξημένη προσβολή  από το άκαρι Varroa  επιφέρει, το θάνατο των νυμφών, τη μείωση του γόνου και γενικότερα του πληθυσμού τους, την ευαισθησία των μελισσών και την προσβολή αυτών και από άλλους παθογόνους παράγοντες και τέλος  την εξόντωση αυτών, σε περίπτωση μεγάλης προσβολής.

4. Μελίσσια τα οποία έχουν υποστεί αγωγή και είναι  υγιή δυστυχώς ξανά προσβάλλονται από γειτονικά ασθενή μελίσσια.

5. Καταπολέμηση την περίοδο που δεν υπάρχει γόνος για να επέλθει το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα.

6. Ακολουθεί ο έλεγχος  αποτελεσματικότητας καταπολέμησης  της Βορροϊκής  Ακαρίασης στα μελισσοκομία της Π.Ε. Πέλλας.

Για την εφαρμογή της συντονισμένης καταπολέμησης, στη περιοχή της Έδεσσας της Αριδαίας και της Σκύδρας υπεύθυνη είναι η ΤΕ Γεωπόνος Αικ. Καλαϊτζίδου και για την περιοχή των Γιαννιτσών υπεύθυνος είναι ο Γεωπόνος κ. Αλέκος Ουγγρίνος. Για οποιαδήποτε διευκρίνηση μπορείτε να επικοινωνήσετε στα τηλέφωνα 2381351398 6997026331 & 2381352318.                                                                                                                  

          Ο Διευθυντής

        Τρύφων Τσαντάκης      

Διαβάστε Περισσότερα

ΒΙΩΝΟΝΤΑΣ ΕΠΩΔΥΝΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Πόσο εύκολο είναι να βιώνουμε επώδυνα συναισθήματα; Η θλίψη, οι ενοχές, ο φόβος, η ντροπή, ο θυμός, η ζήλεια μας φέρνουν συχνά σε δύσκολη θέση όχι μόνο απέναντι στους άλλους, αλλά και απέναντι στον εαυτό μας. Πόσο εύκολο είναι να παραδεχτούμε και να αποδεχτούμε αυτά τα συναισθήματα;

της Ειρήνης Πασχαλίδη

Η συνήθης τακτική είναι να τα κατηγοριοποιούμε ως άχρηστα ή να τα παραβλέπουμε.Μπορεί να σκεφτούμε ότι αφού δε μας βοηθάνε πουθενά είναι καλύτερα να μη τους δώσουμε σημασία. Ή ακόμη και να προσπαθούμε αγωνιωδώς να εντοπίσουμε εάν οι λόγοι που τα προκάλεσαν ήταν αρκετά σοβαροί για να προκαλέσουν τέτοια συναισθήματα. Προσπαθούμε να βρούμε τις επακριβείς αντικειμενικές, εξωτερικές αιτίες που μας οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση. Και να καταλογίσουμε σε αυτές την ευθύνη αυτών των συναισθημάτων. Καμιά φορά ίσως αν αυτές δεν αρκούν να ξεκινήσουμε να κατασκευάζουμε σενάρια για το τι «πραγματικά» συνέβη.

Όλοι αυτοί οι τρόποι είναι όχι μόνο συνήθεις αλλά και φυσιολογικοί. Μας βοηθούν να εκτονωθούμε και να ανακουφιστούμε άμεσα. Μερικές φορές μάλιστα μπορεί να είναι και απαραίτητοι. Σε μία κουλτούρα άλλωστε που η αξία των ανθρώπων ταυτίζεται με την εικόνα τους και την αποδοτικότητά τους, οι παραπάνω στρατηγικές προάγονται κοινωνικά. Έχουμε μάθει ότι είμαστε δυνατοί όταν δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να βιώσει δύσκολα συναισθήματα ή εάν βιώσει να μη τους δώσει σημασία. Είναι όμως έτσι; Είναι αλήθεια άχρηστα αυτά τα συναισθήματα; Το ότι είναι δυσάρεστα τα κάνει αυτόματα και ανούσια ή παράλογα;

Τα δυσάρεστα συναισθήματα, όπως και τα ευχάριστα, είναι αναπόσπαστα κομμάτια της εμπειρίας μας στον κόσμο. Η βίωση των συναισθημάτων, όποια και να είναι αυτά –ευχάριστα ή δυσάρεστα- μας επιτρέπει να ζούμε μία πλούσια σε εμπειρίες ζωή, έχοντας ως πρώτο μέσο και σταθμό εμπειρίας τον εαυτό μας και τη σχέση μας με αυτόν αλλά και τους άλλους.

Βιώνοντας τα έχουμε μεγαλύτερη επίγνωση και κατανόηση του εαυτού μας και των αναγκών μας. Τα συναισθήματα –όλα τα συναισθήματα- φέρουν ένα προσωπικό νόημα, το οποίο μπορούμε να φέρουμε κοντά μας και να το δεχτούμε. Η αποδοχή και ο σεβασμός του νοήματος αυτού μας βοηθά να αντέξουμε αυτά τα συναισθήματα αλλά και να τα διαχειριστούμε διαφορετικά, από μία ισοδύναμη θέση.

Η αποφυγή των δυσάρεστων συναισθημάτων από την άλλη, δεν είναι και τόσο επωφελής τρόπος αντιμετώπισής τους όσο πιστεύουμε. Άμεσα μας ανακουφίζει και μας βοηθά αλλά μακροπρόθεσμα, εκπαιδεύοντας τον εαυτό μας να μη βιώνει αρνητικά συναισθήματα, ουσιαστικά τον εκπαιδεύουμε να μη βιώνει συναισθήματα! Η ένταση όχι μόνο των αρνητικών αλλά και των θετικών συναισθημάτων μειώνεται με αποτέλεσμα συχνά να νιώθουμε αυτό το «πάγωμα», αυτή την αίσθηση ότι απουσιάζουμε από τη στιγμή παρά την φυσική παρουσία μας σε αυτή και την επιθυμία μας να συμμετάσχουμε σε αυτή. Όταν δε η αποφυγή τους είναι συστηματική μπορεί να εκδηλώσουμε αγχώδεις διαταραχές, κατάθλιψη, ψυχοσωματικά… Το ότι τους γυρίζουμε την πλάτη, δε σημαίνει πως παύουν να υπάρχουν.

Αντιθέτως, μόλις τα αποδεχτούμε ως είναι και τα αγκαλιάσουμε πραγματικά, αυτά θα πάψουν να είναι τόσο άγρια- θα εξημερωθούν. Μόλις δούμε πόσο πολύπλευρος και αντιφατικός είναι ο εαυτός μας, τόσο πιο πολύ θα σχετιστούμε μαζί του αλλά και θα συνδεθούμε με τους άλλους. Για να ζήσουμε αυθεντικά, εξημερώνοντας τα «άγρια» συναισθήματα και κάνοντας φιλία με αυτά:

– Σε παρακαλώ, εξημέρωσέ με, είπε!

– Πολύ το θέλω, απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, μα δεν έχω καιρό. Έχω ν’ ανακαλύψω φίλους και να γνωρίσω πολλά πράγματα.

– Δεν ξέρουμε παρά εκείνα που μας δίνουν την δυνατότητα να δημιουργούμε δεσμούς, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να μάθουν κάτι. Αγοράζουν πράγματα ετοιματζίδικα, φτιαγμένα μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια από τους εμπόρους. Και καθώς δεν υπάρχουν ποτέ έμποροι που να γίνονται φίλοι, οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. Αν θέλεις ένα φίλο, εξημέρωσε με!

– Τι πρέπει να κάνω; είπε ο μικρός πρίγκιπας.

– Πρέπει να είσαι πολύ υπομονετικός, απάντησε η αλεπού. Στην αρχή θα πρέπει να καθίσεις κάπως μακριά από μένα, όπως κάνω τώρα εγώ, πάνω στο χορτάρι. Θα σε κοιτάζω με την άκρη του ματιού μου και συ δεν θα λες τίποτε. Η κουβέντα γίνεται αιτία να δημιουργηθούν παρεξηγήσεις. Όμως, κάθε μέρα, θα μπορείς να ‘ρχεσαι και να κάθεσαι κάπως πιο κοντά σε μένα …

«Ο Μικρός Πρίγκιπας», Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ.

Τα επώδυνα συναισθήματα είναι ένα από τα πιο συχνά θέματα που πραγματεύεται η τέχνη. Η τέχνη μας δείχνει πως αυτά δεν είναι ένα και μόνο στατικό πράγμα –πχ. ο φόβος/ η θλίψη- αλλά πως μέσα τους, αυτά ίδια, το καθένα ξεχωριστά, έχει χρώματα, ήχους, φωνές, εικόνες, μυρωδιές, διαφορετικές εμπειρίες. Κάθε συναίσθημα είναι μία εμπειρία. Κάθε διερεύνηση, ένα ταξίδι. Κάθε ταξίδι είναι ένα βήμα πιο κοντά στους άλλους και τον εαυτό μας.

Οι άνθρωποι φοβούνται τον εαυτό τους, την προσωπική τους πραγματικότητα- τα συναισθήματα τους περισσότερο από όλα. Οι άνθρωποι μιλούν για το πόσο υπέροχη είναι η αγάπη αλλά αυτά είναι βλακείες. Οι άνθρωποι μαθαίνουν ότι ο πόνος είναι κακός και επικίνδυνος. Πώς μπορούν να ασχοληθούν με την αγάπη εάν φοβούνται να αισθανθούν; Ο πόνος προορίζεται να μας ξυπνήσει. Οι άνθρωποι προσπαθούν να κρύψουν τον πόνο τους. Αλλά κάνουν λάθος. Ο πόνος είναι κάτι να το κουβαλάς, σαν ένα ραδιόφωνο. Νιώθεις τη δύναμη σου κατά την εμπειρία του πόνου. Έχει όλο να κάνει με το πώς τον κουβαλάς. Αυτό έχει σημασία. Ο πόνος είναι ένα συναίσθημα. Τα συναισθήματα σου είναι ένα κομμάτι σου. Η δική σου πραγματικότητα. Εάν ντρέπεσαι για αυτά, και τα κρύβεις, αφήνεις την κοινωνία να καταστρέψει την πραγματικότητά σου. Θα έπρεπε να διεκδικήσεις το δικαίωμα σου να αισθάνεσαι πόνο.

Τζιμ Μόρισον

Ειρήνη Πασχαλίδη,

Συμβουλευτική Ψυχολόγος

Ενδεικτική Βιβλιογραφία

Mikulincer, M., Shaver, P. R. & Pereg D. (2003). Attachment Theory and Affect

Regulation:The Dynamics, Development, and Cognitive Consequences of

Attachment-Related Strategies. Motivation and Emotion, 27(2): 77-102.

Schwarz, N. H. & Tory, E. (Ed) & Sorrentino, R. M. (Ed), (1990).

Feelings as information: Informational and motivational functions of affective

states. Handbook of motivation and cognition: Foundations of social

behavior, Vol. 2. , (pp. 527-561). New York, NY, US: Guilford Press.

Van Deurzen, E. (2009). Psychotherapy and the Quest for Happiness. Sage: London.

ΠΗΓΗ...yparxi.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΥΨΟΥΣ 188.000 ΕΥΡΩ ΣΕ ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΛΜΩΠΙΑΣ

Μετά από αρκετές ώρες συστηματικής εργασίας μεταξύ του Δημάρχου Αλμωπίας κ. Δημήτρης Μπίνου με τον Πρόεδρο της Α’Βάθμιας Σχολικής Επιτροπής κ. Χρήστο Γεωργίου και τον Αντιδήμαρχο Τεχνικής Υπηρεσίας κ. Γιάννη Κετικίδη, προέκυψε ένα καλό και ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Αφού μελετήθηκαν τα δίκαια αιτήματα για την εύρυθμη λειτουργία των σχολείων, η Δημοτική Αρχή θα προχωρήσει σε σημαντικές παρεμβάσεις με την αξιοποίηση σημαντικού ποσού ύψους περίπου 188.000 ευρώ το οποίο θα επιλύσει χρόνια προβλήματα σχεδόν στις περισσότερες σχολικές κοινότητες.

Μετά από συνεχόμενες επισκέψεις που έχουν πραγματοποιηθεί το προηγούμενο διάστημα σε όλα τα σχολεία του Δήμου μας, προέκυψε η παρακάτω ιεράρχηση προβλημάτων:

-Επισκευή και συντήρηση στέγης ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου Πολυκάρπης

-Επισκευή και συντήρηση στέγης Δημοτικού Σχολείου Ξιφιανής-Αλώρου

-Εργασίες για την αντικατάσταση περίφραξης και κάγκελων Νηπιαγωγείου Γαρεφείου

-Αλλαγή κεραμιδιών στέγης Δημοτικού Σχολείου Λουτρακίου

- Επισκευή και συντήρηση αίθουσας πολλαπλών χρήσεων Δημοτικού Σχολείου Εξαπλατάνου

-Πραγματοποίηση εργασιών για την δημιουργία αποστραγγιστικού αύλακα για την απορροή των υδάτων στο εμπρόσθιο και στο πίσω μέρος του κτηρίου του Νηπιαγωγείου Χρύσας-Τσάκων

-Αντικατάσταση ψευδοροφής στο Δημοτικό Σχολείο Μηλιάς

-Δημιουργία στεγάστρου στο Δημοτικό Σχολείο Μηλιάς-Ριζοχωρίου

-Μικροεπισκευές, ηλεκτρολογικά και υδραυλικά στο Δημοτικό Σχολείο Βορεινού και επιδιόρθωση WC Νηπιαγωγείου Νεοχωρίου

-Τοποθέτηση κάγκελων στην περίφραξη στο Νηπιαγωγείο Λουτρακίου

-Επισκευή και συντήρηση στέγης 3^ου Δημοτικού Σχολείου Αριδαίας

-Αντικατάσταση λέβητα του 3^ου Δημοτικού Σχολείου Αριδαίας

-Κατασκευή ψευδοροφής στο Δημοτικό Σχολείο Αψάλου

-Αντικατάσταση κουφωμάτων στο Δημοτικό Σχολείο Ίδας

-Αντικατάσταση κουφωμάτων στο Νηπιαγωγείο Ξιφιανής

-Μικροεπισκευές και συντήρηση στέγης σχολικών μονάδων:

        -Νηπιαγωγείο Όρμας

        -Δημοτικό Σχολείο Γαρεφείου

        -Νηπιαγωγείο Προμάχων

-Δημοτικό Σχολείο Φούστανης

-Βάψιμο σχολικών μονάδων:

-1^ο&4^ο Νηπιαγωγείο Αριδαίας

-Δημοτικό Σχολείο Γαρεφείου

-Δημοτικό Σχολείο Χρύσας-Τσάκων

-Δημοτικό Σχολείο Σαρακηνών

-Νηπιαγωγείο Βορεινού

-Ολοήμερο Νηπιαγωγείο Αψάλου

-Νηπιαγωγείο Προμάχων

-Δημοτικό Σχολείο Θηριόπετρας

-Νηπιαγωγείο Θεοδωρακίου

-Δημοτικό Σχολείο και Νηπιαγωγείο Κωνσταντίας

-Δημοτικό Σχολείο Περίκλειας

-3^ο Δημοτικό Σχολείο Αριδαίας

-4^ο Δημοτικό Σχολείο Αριδαίας

-Νηπιαγωγείο Μεγαπλατάνου

Δουλεύουμε! Προσπαθούμε! Συνεργαζόμαστε! Προχωράμε Μπροστά!

Διαβάστε Περισσότερα

25 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΟΙ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΠΛΗΡΩΜΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΓΑ ΤΩΝ ΖΗΜΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΓΕΤΟ ΤΟΥ 2015

Γιάννης Σηφάκης :  Από 25 Ιανουαρίου οι εκτιμήσεις και η πληρωμή από τον ΕΛΓΑ για τις ζημιές από παγετό του 2015 

Ο πρόεδρος του ΕΛΓΑ θα επισκεφτεί την περιοχή στις 26 Ιανουαρίου και θα συναντηθεί με τους αγρότες Πέλλας και Ημαθίας

Μετά την σύσκεψη των αγροτών στην Σκύδρα και τις κινητοποιήσεις τους έξω από το κτίριο του ΕΛΓΑ ο βουλευτής Γιάννης Σηφάκης συναντήθηκε με τον Φάνη Κουρεμπέ, πρόεδρο του ΕΛΓΑ και αποφασίστηκε η επίσκεψη του προέδρου στην περιοχή στις 26 Ιανουαρίου. Θα πραγματοποιηθεί συνάντηση του με τους αγρότες Πέλλας και Ημαθίας. 

Ακόμη ο πρόεδρος ενημέρωσε ότι από 25 Ιανουαρίου αρχίζουν να ανακοινώνονται οι εκτιμήσεις για τις ζημιές από παγετό του 2015 και η καταβολή των αποζημιώσεων στους πληγέντες. Η καθυστέρηση που παρατηρήθηκε οφείλεται στις ελλείψεις προσωπικού, κάτι που γίνεται μεγάλη προσπάθεια να αντιμετωπιστεί παγίως.

Διαβάστε Περισσότερα

Η ΤΡΟΜΕΡΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΟΥ ΚΥΝΗΓΟΥ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΤΑΙΝΙΑ ΜΕ ΤΟΝ Λ. ΝΤΙ ΚΑΠΡΙΟ

Τον τραυμάτισε μια αρκούδα και οι σύντροφοί του τον εγκατέλειψαν να πεθάνει. Επιβίωσε για να εκδικηθεί... 

Το κυνήγι της γούνας ήταν μια κερδοφόρα επιχείρηση στην Αμερική του 19ου αι. Ταξιαρχίες που αποτελούταν από μεγάλο αριθμό αντρών πήγαιναν στα βουνά αναζητώντας αρκούδες. Τις σκότωναν, τις έγδερναν και πούλαγαν τη γούνα τους.

 Η ιστορία της ταξιαρχίας του Άσλεϊ -Χένρι είναι από τις γνωστότερες στην Αμερική. Και αυτό γιατί συμμετείχε ο Χιου Γκλας, ο άνθρωπος που όλοι πίστευαν ότι είναι νεκρός ύστερα από μια επίθεση αρκούδας αλλά κατάφερε να επιβιώσει. Το 1822 ο πρώην στρατηγός συγκέντρωσε μια ομάδα 100 ατόμων για να εξερευνήσουν την περιοχή του Μισούρι και να στήσουν παγίδες για αρκούδες. Ο σαραντάχρονος Χιου Γκλας από την Πενσιλβανία συμμετείχε στην ομάδα του Άσλεϊ .

 Την άνοιξη του 1823 ξεκίνησαν από το Σεντ Λούις με κατεύθυνση τα βραχώδη βουνά στη βόρεια Αμερική. Στην διαδρομή συνάντησαν μια εχθρική φυλή και αναμετρήθηκαν μαζί της. Δεκαπέντε από την ομάδα τους σκοτώθηκαν στην μάχη. Ο Γκλας γλίτωσε με ένα σπασμένο πόδι. Μέχρι το καλοκαίρι είχαν φτάσει κοντά στα Βραχώδη όρη. Όσο πλησίαζαν οι κίνδυνοι πολλαπλασιαζόταν. Ο σκληροτράχηλος Γκλας ξεχώριζε για τις κυνηγητικές του ικανότητες.

 Καθώς διάβαιναν στους πρόποδες του Γκραντ Ρίβερ, ο Γκλας μπήκε στο δάσος για να μαζέψει μούρα. Ενώ περπατούσε, έπεσε πάνω σε μια τεράστια αρκούδα και τα δυο μικρά της. Η αρκούδα σηκώθηκε στα δύο της πόδια για να του επιτεθεί και ο Γκλας την πυροβόλησε στο στήθος. Δεν κατάφερε όμως να τη σταματήσει. Αφού τον πέταξε στο έδαφος ξεκίνησε να του επιτίθεται. Οι σύντροφοι του έφτασαν στο σημείο και την σκότωσαν αλλά ήταν ήδη αργά. Ο Γκλας κείτονταν αναίσθητος και βαριά τραυματισμένος. Ήταν μεταξύ ζωής και θανάτου. Οι σύντροφοί του έμειναν μαζί του όλο το βράδυ, περιμένοντας να αφήσει την τελευταία του πνοή.

 Προς έκπληξη τους, ο Γκλας έβγαλε τη νύχτα. Τις επόμενες ημέρες συνέχισε να αναπνέει, όμως η κατάσταση του δεν βελτιωνόταν. Τότε ο αρχηγός αποφάσισε να προχωρήσουν. Πρότεινε να πληρώσει δύο από τους άντρες του 40 δολάρια για να μείνουν μαζί με τον ετοιμοθάνατο Γκλας. Οι δύο άντρες που έμειναν μαζί του, ήταν ο Τζον Φίνγκερλαντ και ο Τζιμ Μπρίντζερ. Αφού πέρασε μια εβδομάδα, ο Φίνγκερλαντ απελπίστηκε. Η ομάδα τους είχε ήδη απομακρυνθεί αρκετά και θα τους έχαναν. Έπεισε τον 19χρονο Μπρίντζερ και αφού του πήραν τα όπλα, τον άφησαν να πεθάνει μόνος του μέσα στο άγριο δάσος.

 Λίγες μέρες αργότερα, ο Γκλας άρχισε να αποκτά τις αισθήσεις του. Σύρθηκε μέχρι μια πηγή νερού για να πάρει δυνάμεις. Άφησε τα σκουλήκια από τα δέντρα να φάνε την πληγωμένη του σάρκα για να αποφύγει την γάγγραινα και κατευθύνθηκε τραυματισμένος προς το κέντρο εμπορίας γούνας. Εκεί θα έβρισκε τους παλιούς του συντρόφους και θα έπαιρνε την εκδίκηση του.

 Το κέντρο βρισκόταν 400 χιλιόμετρα μακριά. Λόγω της κατάστασης του καθημερινά περπατούσε περίπου ενάμιση χιλιόμετρο. Εάν ήθελε να επιζήσει έπρεπε να επιταχύνει. Στον δρόμο συνάντησε φυλές που του προσέφεραν τροφή και όπλα για να προστατευτεί. Η δίψα για εκδίκηση τον κρατούσε ζωντανό παρά τις αντίξοες συνθήκες που συναντούσε στον δρόμο του. Έπειτα από εφτά εβδομάδες έφτασε στον προορισμό του. Αφού ανάρρωσε, αναζήτησε τους πρώην συντρόφους του. Όταν τον αντίκρισαν ζωντανό έμειναν άναυδοι. Τελικά το σχέδιο του για εκδίκηση δεν πραγματοποιήθηκε. Ο Φίνγκερλαντ είχε παραιτηθεί από κυνηγός και συμμετείχε στον στρατό. Ο Μπρίνγκερ  παρουσιάστηκε μπροστά του ντροπιασμένος, αλλά ο Γκλας του χάρισε τη ζωή επειδή είχε επηρεαστεί από τον Φίνγκερλαντ.

 Ο Γκλας επέστρεψε στα βουνά και συνέχισε να κυνηγάει τα άγρια ζώα. Σκοτώθηκε δέκα χρόνια αργότερα, το 1833 από την φυλή των Αρικάρα. Η ιστορία επιβίωσης του πεισματάρη Γκλας έγινε θρύλος.

 Η ταινία «The revenant» του Αλεχάντρο Ιναρίτου με πρωταγωνιστή τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο είναι εμπνευσμένη από την περιπετειώδη ζωή του.... 

ΠΗΓΗ...mixanitouxronou.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΟ ΑΗΔΙΑΣΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ

Ένα χαριτωμένο μωρό που απολαμβάνει το φαγητό του (μακαρόνια) όταν κάτι φαίνεται να ενοχλεί τη μύτη του...

Διαβάστε Περισσότερα

"ΔΩΣΤΕ ΜΑΣ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΜΑΣ ΗΛΙΚΙΑ"

Ένα 9χρονο κορίτσι από τη Συρία ξέσπασε σε δάκρυα την ώρα που τραγουδούσε ένα τραγούδι για την ειρήνη στη Συρία,  στην αραβική έκδοση του παιδικού The Voice.

    Η Τζίνα Μπου Αμαντάν τραγούδησε το  τοπικό τραγούδι "Δώστε μας πίσω την παιδική ηλικία, δώστε μας πίσω την ειρήνη", κάνοντας  όχι μόνο την οικογένειά της, αλλά και πολλούς από το ακροατήριο να ξεσπάσουν σε δάκρυα, καθώς άρχισε να κλαίει στα μισά του τραγουδιού.

   Η μικρή σκέπασε το πρόσωπο της με τα χέρια της και έτρεξε να την ενθαρρύνει για να συνεχίσει, η τραγουδίστρια Nancy Ajram, που είναι στην κριτική επιτροπή.








Πηγή: http://www.lifo.gr/now/world/86456

Διαβάστε Περισσότερα

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ.

Αν και μοιάζει περισσότερο με εξομολόγηση, ουσιαστικά το κείμενο αυτό δεν είναι τίποτε περισσότερο από τις σκέψεις που μου γέννησε μια πολύ παλιά φωτογραφία του πατέρα μου, μια φωτογραφία που δεν είχα δει ποτέ ξανά μέχρι πολύ πρόσφατα. 

Τότε ήταν ένα μικρό παιδί, 10 χρόνων περίπου. Τώρα είναι ηλικιωμένος, αδύναμος και αρκετά άρρωστος. Ξέρω πως σύντομα θα "φύγει". Ίσως το κείμενο αυτό να είναι μια προσπάθεια αποδοχής αυτής της ενδεχόμενης απώλειας. Μια προσπάθεια να την ξορκίσω....

   Είναι και εκείνη η φωτογραφία σου. Εκείνη που γελάς, δίπλα στη θάλασσα. Κύματα όνειρα θα σε προσπεράσουν κι άλλες ελπίδες φορτωμένες σε πλοία μακρινά που δε θα πιάσουν ποτέ λιμάνι. Στον ορίζοντα μια μαύρη γραμμή αχνοφαίνεται. Γραμμή ή αρχή είπα; Δε θυμάμαι. Ακούς τη βουή της καταιγίδας; Σα να ψιθυρίζει τη λέξη "απώλεια". Αλλά είσαι τόσο απορροφημένος στη φωτογραφία. Και γελάς. Γονατιστός στις ολόλευκες πέτρες. Αλήθεια, δε σε πόνεσε το γόνατό σου; Σαν να ήσουν συνηθισμένος στον πόνο. Κι αυτό το στραβό, ναυτικό σου καπέλο, έτοιμο να πέσει, μοιάζει να μαρτυρά ένα μέλλον που ακροβατεί.

 Πάνω από την ακρογιαλιά, οιωνοί πετούν με φωνές παράπονου, μιμούμενοι τα γλαροπούλια. Πως να τους ξεχωρίσεις; Κι όμως; Το χαμόγελο σου πλαταίνει... Καλύπτει τους πάντες στη φωτογραφία. Ακόμα και τα βλέμματα εκείνων που μοιάζουν θυμωμένοι, με ματιά μισόκλειστα, απέναντι στον ήλιο. Κι ίσως είναι πραγματικά θυμωμένοι. Ίσως δεν κοιτούν τον ήλιο. Αλλά την καταιγίδα... Σιγά σιγά και οι αναμνήσεις γυρίζουν στο ασπρόμαυρο νομίζω. Λες και η θύμηση μας ξεχνά τις αποχρώσεις. Της παραλίας. Του νερού. Του χαμόγελου σου. Όχι, όχι. Αυτό είναι ακόμα φωτεινό. Παρ 'ότι κάθισες στη γωνία της φωτογραφίας που δίπλωσε, ταξιδεύοντας μέσα σε τόσες και τόσες αγαπημένες τσέπες. Τα τόσα αγγίγματα στο ταξίδι του καιρού, σε έντυσαν με τσακίσματα. Και τα δικά μου ακόμα.

 Γι' αυτό πολλές φορές, κυρίως όταν μου λείπεις, παίρνω στα χεριά μου τη φωτογραφία σου. Κι αν η γωνία είναι διπλωμένη δεν την ανοίγω καν. Από φόβο. Μήπως δεν είσαι πια εκεί. Και καταλάβω πόσα ήσουν... 

  Περίεργη φωτογραφία.
 Είναι σαν να υπάρχεις και να μην υπάρχεις.
 Μη με ρωτάς ποια;
 Εκείνη που γελάς. 
Δίπλα στη θάλασσα.
 Εκείνη με την τσακισμένη γωνία.




Από τον αναγνώστη της Lifoland, Δ.
Πηγή: http://www.lifo.gr/lifoland/you-send-it/86452

Διαβάστε Περισσότερα

ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ: ΠΩΣ Ο ΝΟΥΣ ΜΑΣ ΙΔΙΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΤΑ ΑΛΛΟΤΡΙΑ ΠΑΘΗ

Τι ακριβώς συμβαίνει «μέσα» μας όταν βλέπουμε ένα γνωστό ή και άγνωστο πρόσωπο να σφαδάζει από τον πόνο ή ένα παιδάκι να κλαίει απαρηγόρητο; Εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι σε αυτές τις περιπτώσεις δεν αντιλαμβανόμαστε απλώς τις εκδηλώσεις χαράς ή λύπης των άλλων, αλλά έχουμε τη δυνατότητα να βιώνουμε προσωπικά και σχεδόν σωματικά τέτοια αλλότρια συναισθήματα. Για να περιγράψει την αινιγματική ικανότητά μας να μοιραζόμαστε από κοινού και να βιώνουμε σε πρώτο πρόσωπο τα συναισθήματα ενός τρίτου προσώπου η σύγχρονη νευροψυχολογία καταφεύγει στην έννοια της «ενσυναίσθησης».

Ολοι γνωρίζουμε πόσο εξαιρετικά δύσκολο, και ενίοτε βασανιστικό, μπορεί να είναι το να περιγράψουμε με λέξεις όχι αυτό που σκεφτόμαστε αλλά αυτό που νιώθουμε. Γιατί άραγε ένα απίστευτα μεγάλο μέρος της ανθρώπινης επικοινωνίας βασίζεται και τελικά συντελείται με μη λεκτικά επικοινωνιακά μέσα (όπως π.χ. με τη «γλώσσα» του σώματος);

Παρά τις «λογοκεντρικές» προκαταλήψεις μας, ο ανθρώπινος λόγος -προφορικός ή γραπτός- ίσως αποτελεί εν τέλει ένα ιδιαίτερα φτωχό και συχνά παραπλανητικό μέσο επικοινωνίας. Ακριβώς γι' αυτό όταν μιλάμε με κάποιο πρόσωπο δεν περιοριζόμαστε μόνο στο «τι λέει» αλλά και στο «πώς το λέει». Πολύ συχνά, μάλιστα, καταλαβαίνουμε καλύτερα τι πραγματικά «θέλει να πει» από το πώς το λέει: στο αδιαφανές παιχνίδι της ανθρώπινης επικοινωνίας η γλώσσα του σώματος αποδεικνύεται ιδιαίτερα εύγλωττη.

Πρόσφατες έρευνες στον χώρο της νευροψυχολογίας επιβεβαιώνουν και εξηγούν επιστημονικά αυτό που ανέκαθεν γνωρίζαμε ή μάλλον διαισθανόμασταν εμπειρικά: οι ανθρώπινες σχέσεις -διαπροσωπικές και κοινωνικές- βασίζονται και σε μεγάλο βαθμό διαμορφώνονται από «μη λεκτικούς» και εν μέρει μη συνειδητούς κώδικες επικοινωνίας. Από τις ανεπαίσθητες αλλαγές στον τόνο της φωνής, στη στάση του σώματος, αλλά και από τις χειρονομίες ή από τις εκφράσεις του προσώπου του συνομιλητή μας καταλαβαίνουμε πολύ περισσότερα από όσα ο ίδιος μάς λέει ή, ενδεχομένως, από όσα θα ήθελε να καταλάβουμε.

Για να εξηγήσουν αυτή τη «μαγική» ικανότητα να ταυτιζόμαστε ή να εισδύουμε απρόσκλητοι στις «εσωτερικές» νοητικές καταστάσεις των άλλων προσώπων οι ειδικοί χρησιμοποιούν την έννοια «empathy», όρο που ορθά αποδίδεται ως «ενσυναίσθηση» και όχι βέβαια ως «συμπάθεια» ή ακόμη χειρότερα ως «εμπάθεια». Το γεγονός ότι εμείς οι άνθρωποι, όπως εξάλλου και τα περισσότερα θηλαστικά, είμαστε σε θέση να «συναισθανόμαστε», να «αντιλαμβανόμαστε» βιωματικά τα αισθήματα ενός τρίτου προσώπου αποτελεί κοινότοπη διαπίστωση. Η εξήγηση ωστόσο του γιατί και του πώς ακριβώς συμβαίνει αυτό το καθημερινό «θαύμα» αποδεικνύεται, όπως θα δούμε, λιγότερο κοινότοπη.

Η μέχρι χθες κοινωνικά υποτιμημένη και παραμελημένη από την επιστήμη βιολογική μας ικανότητα για ενσυναίσθηση έχει μετατραπεί τα τελευταία χρόνια σε αντικείμενο συστηματικής διερεύνησης τόσο των νευροεπιστημών όσο και της εξελικτικής ψυχολογίας. Κοινός στόχος αυτών των ερευνών είναι να αποκαλύψουν τις βιολογικές (εξελικτικές και εγκεφαλικές) προϋποθέσεις και τους νευροψυχολογικούς μηχανισμούς που επιτρέπουν την εμφάνισή της.

Υπερβαίνοντας τα αυτιστικά μας όρια

Η ενσυναίσθηση δεν είναι απλώς ένας επιστημονικός νεολογισμός αλλά μια θεμελιώδης νοητική λειτουργία: αναφαίρετο συστατικό στοιχείο των σχέσεών μας με τους άλλους και με τον κόσμο που μας περιβάλλει.

Η πιο πρόσφατη γενεαλογία αυτής της έννοιας θα μπορούσε να αναζητηθεί στα κείμενα των ρομαντικών συγγραφέων του δέκατου ένατου αιώνα Herder και Novalis, οι οποίοι θεωρητικοποίησαν την υπερβατική εμπειρία ενότητας της υποκειμενικής ψυχής με την αντικειμενική Φύση. Ωστόσο, μόνο μετά το 1906, με τη δημοσίευση της μονογραφίας του Γερμανού φιλόσοφου-ψυχολόγου Theodor Lipps με τίτλο «Ενσυναίσθηση και αισθητική απόλαυση», η έννοια αυτή θα αρχίσει να κάνει δειλά δειλά την εμφάνισή της στα φιλοσοφικά σαλόνια της κεντρικής Ευρώπης. Για τον Lipps η ενσυναίσθηση αποτελεί την αναγκαία συνθήκη όχι μόνο κάθε αισθητικής εμπειρίας αλλά και της βαθύτερης ενότητας του υποκειμένου με τον κόσμο.

Το επόμενο αποφασιστικό βήμα στην εξέλιξη αυτής της έννοιας θα πραγματοποιηθεί με την πρωτοποριακή φαινομενολογική προσέγγιση της Edith Stein, νεαρής μαθήτριας του μεγάλου φιλόσοφου Ε. Husserl. Το 1916 στη διδακτορική της διατριβή με τίτλο «Περί του προβλήματος της ενσυναίσθησης», η Stein καταφέρνει να μετατρέψει σε φιλοσοφικό πρόβλημα ό,τι μέχρι τότε ήταν ένα «βασανιστικό αίνιγμα», όπως ο ίδιος ο Χούσερλ περιέγραφε την ενσυναίσθηση. Για τη νεαρή φιλόσοφο, αντίθετα, η ενσυναίσθηση αποτελεί την εμπειρία «που βρίσκεται στη βάση όλων των μορφών μέσω των οποίων προσεγγίζουμε ένα άλλο πρόσωπο». Είναι, σύμφωνα με τη Stein, το παράδοξο ενέργημα μέσω του οποίου η αλλότρια πραγματικότητα, ό,τι εμείς δεν είμαστε, ό,τι δεν έχουμε ακόμη βιώσει ή δεν θα βιώσουμε ποτέ και ό,τι μας μεταθέτει αλλού, στο ανοίκειο, μετατρέπεται σε συστατικό στοιχείο της βαθύτερης και διευρυμένης εμπειρίας μας αυτού που υπάρχει πέρα και έξω από εμάς. Και αποτελεί ασφαλώς ειρωνεία ότι η σημαντικότερη ερευνήτρια της ενσυναίσθησης θα πέσει η ίδια θύμα της ανεπαρκούς ενσυναίσθησης των ναζί: λόγω της εβραϊκής καταγωγής της θα μεταφερθεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου θα εξοντωθεί σε ένα θάλαμο αερίων.

Η φαινομενολογία της ενσυναίσθησης

Πολλές δεκαετίες αργότερα, οι πρωτοποριακές διαισθήσεις, που τόσο πρόωρα διατύπωσε στο έργο της η Stein, θα επιβεβαιωθούν από την επιστημονική μελέτη του φαινομένου της ενσυναίσθησης, και ειδικότερα από τις σχετικές ψυχολογικές, ηθολογικές και νευροβιολογικές έρευνες.

Σε ό,τι αφορά το πεδίο των ψυχολογικών ερευνών, τα τελευταία χρόνια έγινε απολύτως σαφές ότι η ικανότητα να βιώνει κανείς σε πρώτο πρόσωπο, δηλαδή να «ταυτίζεται» με τις νοητικές καταστάσεις, τις υποκειμενικές εμπειρίες ή τα προσωπικά συναισθήματα των άλλων, είναι μια νοητική ικανότητα που εμφανίζεται πολύ νωρίς, ήδη από το δεύτερο ή τρίτο έτος της ζωής ενός παιδιού! Σύμφωνα με τον John Bowlby, διάσημο Βρετανό ψυχαναλυτή, αποφασιστικό ρόλο στην ανάπτυξη της ικανότητας της ενσυναίσθησης παίζει η ψυχολογική «προσκόλληση» του νεογέννητου στους γονείς του ή σε όποιον το φροντίζει καθημερινά.

Αλλά και πλήθος ηθολογικών ερευνών (η ηθολογία μελετά τις βιολογικές προϋποθέσεις και τα αίτια της συμπεριφοράς των ζωών) επιβεβαιώνουν ότι το φαινόμενο της προσκόλλησης αποτελεί τη βάση για τη μετέπειτα ανάπτυξη της ενσυναίσθησης τόσο στα ζώα όσο και στους ανθρώπους. Για παράδειγμα, έχει διαπιστωθεί ότι τα δελφίνια, οι ελέφαντες, διάφορα άλλα θηλαστικά και όλα ανεξαιρέτως τα πρωτεύοντα αποκρίνονται ενσυναισθητικά στον πόνο των άλλων, ειδικότερα όταν με αυτόν που υποφέρει υπάρχει κάποια συναισθηματική προσκόλληση, π.χ. όταν γνωρίζονται από καιρό.

Με άλλα λόγια, τόσο στους ανθρώπους όσο και στα περισσότερο εξελιγμένα ζώα, «χωρίς συναισθηματική προσκόλληση δεν υπάρχει ενσυναίσθηση», όπως υποστηρίζει ο Boris Cyrulnik, ο επιφανής ηθολόγος που διευθύνει το Κέντρο Ηθολογικών Ερευνών στην Τουλόν της Γαλλίας. Οσο λοιπόν μεγαλύτερη είναι η συναισθηματική προσέγγιση και οικειότητα τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η ενσυναισθητική απόκριση. Παράλληλα όμως, η ικανότητα εξοικείωσης και συνταύτισης με τους άλλους εξαρτάται, με τη σειρά της, σε μεγάλο βαθμό από την ενσυναισθητική μας ευαισθησία. Οπως το θέτει και ο διάσημος ψυχολόγος Daniel Coleman, «η ενσυναίσθηση οικοδομείται πάνω στην αυτεπίγνωση. Οσο περισσότερο ανοιχτοί είμαστε στις ίδιες μας τις συγκινήσεις τόσο περισσότερο ικανοί θα είμαστε στο να αντιληφθούμε τα συναισθήματα» (βλ. «Η συναισθηματική νοημοσύνη», εκδ. Ελληνικά Γράμματα, σελ. 148).

Πρόκειται, ωστόσο, για μια νοητική ικανότητα που, προφανώς, εξαρτάται από την οργάνωση και την πολυπλοκότητα του εγκεφάλου που την παράγει. Ομως για τα νευρωνικά ριζώματα της ενσυναίσθησης καθώς και για τις βιολογικές-κοινωνικές προϋποθέσεις αυτής της ικανότητας θα πούμε περισσότερα στο επόμενο άρθρο μας σχετικά με τους «κοινωνικούς» νευρώνες-κάτοπτρα.

Σε μια εποχή κοινωνικής βαρβαρότητας όπως η σημερινή, όπου ο τυφλός οικονομικός ανταγωνισμός συνοδεύεται από τον ακραίο και ανερυθρίαστο εγωτισμό, ένας όλο και μεγαλύτερος αριθμός ατόμων οδηγείται σε μια ναρκισσιστική ή, ακριβέστερα, αυτιστική κωφότητα απέναντι στον πόνο και τα δεινά των συνανθρώπων μας. Σήμερα, αυτή η εσωστρεφής και αυτάρεσκη αναζήτηση του «πραγματικού» μας εαυτού αποδεικνύεται ολότελα μάταιη, αφού το αίτημα της «εγωτικής αυτογνωσίας» δεν έχει κανένα απολύτως νόημα εκτός της κοινωνίας και εκτός της Ιστορίας. Αντίθετα, σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης μόνο ενισχύοντας την αλτρουιστική ενσυναίσθηση ίσως καταφέρουμε να διασφαλίσουμε το μέλλον μας ως κοινωνικών πλασμάτων.


 ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΝΟΥΣΕΛΗΣ



ΠΗΓΗ...http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=245943

Διαβάστε Περισσότερα

ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΛΑΪΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΑΨΑΛΟΥ

   Η λειτουργία της λαϊκής αγοράς Αψάλου, της Δευτέρας 18 Ιανουαρίου 2016, θα διενεργηθεί την Τρίτη  19 Ιανουαρίου 2016, λόγω του πανηγυρικού εορτασμού του Ιερού Ναού Αγίου Αθανασίου Αψάλου.
 Η μεταφορά της ημέρας λειτουργίας της λαϊκής ισχύει μόνο για τη συγκεκριμένη ημερομηνία. 

Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΑΛΜΩΠΙΑΣ 

                ΜΠΙΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ  

Διαβάστε Περισσότερα

Η ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑ ΤΟΥ ΑΣ ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Στην ταβέρνα «Μαλαματένια» έκοψε την βασιλόπιτά του ο ΑΣ Πρόμαχοι τηρώντας το καθιερωμένο έθιμο.
Παραβρέθηκε το σύνολο σχεδόν των ποδοσφαιριστών καθώς και της διοίκησης.
Προηγήθηκε φυσικά η υποχρεωτική προπόνηση και κατόπιν όλοι μαζί αφού δείπνησαν, έστησαν την βασιλόπιτα στο κέντρο, όπου ο  τελετάρχης  και ταμίας της ομάδας  Παύλος Γιουρούκης, μοίρασε κομμάτια σε όλους.
Φέτος το τυχερό φλουρί έπεσε στον νεαρό ταλαντούχο. Γιάννη Σέλκο, ο οποίος  πήρε σαν δώρο ένα τάμπλετ.
Ακολούθησαν πειράγματα και αστεία, όπου πρωταγωνίστησε  ο Νίκος Νάνος που διαρκώς έριχνε ατάκες  κάνοντας τον Ντόρη Δέλλιο να αποκτήσει  στομαχόπονο από τα γέλια.
Την παράσταση πάντως έκλεψε ο Γιώργος Σέλκος(Μπέιλη) με τις τραγουδιστικές του ικανότητες που ερμήνευσε ακαπέλα τραγούδια του Πλούταρχου και του Πουλόπουλου.
Ο γενικός αρχηγός  Βασίλης Δήμπαλας υποσχέθηκε το επόμενο δείπνο να αποτελείται από αγριόχοιρο τον οποίο ΘΑ θηρεύσει, ενώ  ο προπονητής Βασίλης Σαμαράς, γνωστός για την επιμονή του στην υγιεινή διατροφή, τον κοίταζε με λοξές ματιές.
Τέλος ο γνωστός για την Λακωνικότητά του πρόεδρος Πασχάλης Τούμπης, εξέπληξε τους πάντες βγάζοντας έναν λόγο δέκα λεπτών, αναφερόμενος στα επόμενα βήματα της ομάδας.
Ο δε Γιάννης Χατζής, που τελευταία γίνεται συχνά πυκνά κουμπάρος, έταξε στους Παπαδόπουλο και Ιωάννου, να τους βρει νύφες από τους Προμάχους και να τους παντρέψει ο ίδιος.
Την όλη οικογενειακή ατμόσφαιρα "έντυνε"  η εκκωφαντική μελωδική συναυλία των γνωστών συνθηματικών γέλιων του "Μπλακ" και του Μπάμπη, κάνοντας τον Καρπάρη και τον Ίτσκο να απηυδήσουν.

Διαβάστε Περισσότερα