Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

Ι.Μ Αγίου Ιλαριωνος

Ιερός Ναός Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη του χωριού.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη πλατείας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Νερόμυλος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πετροντούβαρο.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Σοκάκι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Ι.Μ Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Καταρράκτης.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Αγία Παρασκευή.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Φράγμα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

"Μπιτσκία".

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης .

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χορευτικός σύλλογος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εκκλησία - κοινότητα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άνοιξη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2020

Αποστειρωμένος Παράδεισος



Έξι το πρωί στο μικρό χωριουδάκι και ο ήλιος ξεκινά την ανοδική του πορεία, στέλνοντας χρυσοκόκκινες ακτίνες, δημιουργώντας πανέμορφους σχηματισμούς, στεφανώνοντας τα λιγοστά σύννεφα του ορίζοντα με μια πλειάδα χρωμάτων.

Ο μπαρμπα Γιάννης ρουφάει και την τελευταία γουλιά από το φλυτζάνι του σκέτου ελληνικού καφέ, και αφού τακτοποιεί την κιτρινισμένη κορνίζα της μακαρίτισσας, καταπίνει βιαστικά τα χάπια της πίεσης και της καρδιάς.

Ρίχνει στην πλάτη του το σακίδιό του με το νερό και το ξεροκόμματο, που ετοίμασε αποβραδίς και ρίχνοντας μια ναρκισσιστική ματιά στο καθρεφτάκι της κουζίνας, στρίβει με μαεστρία το πλούσιο κάτασπρο μουστάκι του μειδιώντας.
Κλείνοντας πίσω του την εξώπορτα, βγάζει ένα μακρόσυρτο σφύριγμα και στη στιγμή, εμφανίζεται μπροστά του ένας μεγαλόσωμος μαλλιαρός σκύλος, κουνώντας νωχελικά την φουντωτή ουρά του. Αφού κοιτιούνται υπονομευτικά για μερικά δευτερόλεπτα στα μάτια, ξεκινούν, άνθρωπος και σκύλος, με αργά βήματα και παίρνουν το δρόμο προς τα περιφερειακά του οικισμού.

Η πρωινή δροσιά που έχει κατακαθίσει, χτυπάει ευχάριστα το ρυτιδιασμένο μέτωπο του 80χρονου, που υποβασταζόμενος στο χειροποίητο σκαλιστό μπαστούνι του, παρατηρεί με περισσή σπουδή τον γύρω χώρο. Ακολουθώντας την πανέμορφη όχθη του χειμάρρου με το λιγοστό, λόγω θέρους, τρεχούμενο νερό, ρίχνει κλεφτές ματιές πίσω του, να επιβεβαιώσει ότι ο πιστός του σύντροφος τον ακολουθεί. Κάπου κάπου στη διαδρομή, βατραχάκια αναπηδούν τρομαγμένα, τσαλαβουτώντας στο νερό με ηχηρούς παφλασμούς, δημιουργώντας τέλειους κυκλικούς δακτύλιους ανάμεσα στα πράσινα νούφαρα.
Ο γερο σκύλος καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες να τρέξει, όπως όταν ήταν νεότερος, αλλά το μόνο που καταφέρνει να κάνει, είναι μερικά  μέτρα και μετά, με  σαλιωμένη από αφρούς τη γλώσσα του, αναγκάζεται να συμβιβαστεί στο γνώριμο αργόσυρτο περπάτημά του.
Αρκετή ώρα αργότερα οι δυο ήρωές μας, φτάνουν τελικά στον προορισμό τους, με τον ήλιο να έχει πάρει την ανηφόρα προς το στερέωμα και να γίνεται ιδιαίτερα αισθητός.

Η τοποθεσία που ξεπροβάλει μπροστά τους, είναι μια ανοιχτωσιά, ένα ξέφωτο ανάμεσα στα πανύψηλα, αιωνόβια και βαθύσκιωτα πλατάνια, χωρισμένη σε δυο επίπεδα, σαν αναβαθμίδες, και αποκαλύπτει ένα μικρό αυτοσχέδιο κηπάκο, με όμορφη διάταξη και χαρίκια λες και είναι σχεδιασμένα με διαβήτη.
Είναι το επίγειο βασίλειο του μπαρμπα Γιάννη, όπου μπορείς να δεις διάφορες σειρές με ζαρζαβατικά, χόρτα, μέχρι και λουλούδια, ενώ ολόγυρα διάφορα οπωροφόρα δέντρα περιστοιχίζουν τον χώρο. Ένα παλιό κατεστραμμένο ψυγείο σε μια γωνιά, και μέσα του αποθηκευμένα διάφορα εργαλεία, γάντια και φυτοφάρμακα, η απόλυτη αποθήκη για τον νοικοκύρη γέροντα.
Στο ψηλότερο σημείο του ξέφωτου, ένας θεόρατος βράχος, στη βάση του οποίου πηγάζει μια μικρή πηγή, από την οποία αναβλύζει γάργαρο κελαριστό νερό, που με έναν δαιδαλώδη σχεδιασμό, ο μπαρμπα Γιάννης, το οδηγεί σε όλον τον χώρο, για το πότισμα.
Αφού παίρνουν τις σχετικές ανάσες, ο μεν σκύλος απομακρύνεται, ακολουθώντας την όσφρησή του, κυνηγώντας ποιός ξέρει τί, ο δε γέροντας καταγίνεται στο ξεχορτάριασμα, αγνοώντας το τρίξιμο των ασθενικών οστών του σε κάθε του κίνηση . Ένα μικρό ραδιοφωνάκι με μπαταρίες, κρεμασμένο στο κλαδί μιας ροδακινιάς, παίζει τραγούδια από τον αγαπημένο σταθμό του μπαρμπα Γιάννη, διαχέοντας μελωδικές νότες που ενώνονται με το κελάιδημα των πουλιών, δημιουργώντας την πιο τέλεια συμφωνία της φύσης.

Ώρες αργότερα, και αφού έχει τελειώσει σχεδόν η σημερινή αποστολή, ο εργατικός γέροντας κάθεται δίπλα στη πηγή και μοιράζει το λιτοδίαιτο σάντουιτς, μισό μισό με τον σύντροφό του και μασουλώντας βιαστικά, απολαμβάνουν τις τελευταίες στιγμές της ημέρας, μιας και ο ήλιος έχει πάρει την κατιούσα και κρύφτηκε πίσω από τις πλαγιές, αφήνοντας ρόδινες αποχρώσεις.
Συνειδητοποιώντας ότι έχουν αργήσει, ο ηλικιωμένος, πασχίζει να σηκωθεί και να πάρουν το δρόμο της επιστροφής, αλλά οι κινήσεις του είναι αργές και χρονοβόρες.

Ξάφνου από μακρυά ακούγονται κορναρίσματα παρατεταμένα και φωνές ανθρώπινες, βρισιές θαρρείς, βλαστήμιες.
Σε λίγα λεπτά ξεπροβάλλει στο ξέφωτο ο γιος του γέροντα. Είναι ένας σαραντάρης ξερακιανός τύπος, ψηλός και ευθυτενής και οι γοργές κινήσεις του και οι βηματισμοί, υποδηλώνουν, ότι είναι πολύ θυμωμένος, ενώ τα μάγουλά του είναι κατακόκκινα, δείγμα υψηλής πίεσης. Πλησιάζοντας προς τον πατέρα του και τον σκύλο, μπορείς να διακρίνεις τις βρισιές και διάφορες ακαταλαβίστικες προτάσεις. Ο σκύλος θέλοντας να δείξει τη χαρά του στο νεότερο αφεντικό, τον πλησιάζει κουνώντας την ουρά του, αλλά στη στιγμή, το τακούνι του σαραντάρη προσγειώνεται με δύναμη στο κεφάλι του, κάνοντάς τον να φύγει τρέχοντας και ουρλιάζοντας.
Ο νέος άντρας με ακατονόμαστες εκφράσεις πιάνει βίαια τον πατέρα του και με γοργές κινήσεις τον αναγκάζει να επιστρέψουν στον κάτω δρόμο, όπου άφησε το αυτοκίνητό του.
-" Σου έχω ξαναπεί να μην εξαφανίζεσαι. Τί βλακείες είναι αυτές; Θέλεις να με βάλεις σε μπελάδες; Γύρνα στο σπίτι, στο δωμάτιό σου. Τι είναι αυτά που κάνεις; Όλα σου τα έχω εκεί. Δεν χρειάζεται να έρχεσαι εδώ. Στον παράδεισο σε έχω κι εσύ έρχεσαι εδώ στα κατσάβραχα;"

Τον ρίχνει σχεδόν τσουβαλιαστό τον μπαρμπα Γιάννη στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου και αναπτύσσοντας ταχύτητα, κατευθύνονται προς το σπίτι τους. Ξοπίσω τους με υπερπροσπάθεια τους ακολουθεί ασθμαίνοντας ο σκύλος ξεπερνώντας τον πόνο της κλωτσιάς.
Στη διαδρομή ο ηλικιωμένος πατέρας, σκουπίζει κρυφά ένα δάκρυ από τα υγρά του μάτια, δεν λέει κουβέντα και κουνώντας το κεφάλι συγκαταβατικά ακούει τον "εξάψαλμο" του γιού του.
Θέλει να του πει πολλά, πως ο "παράδεισος" δεν είναι οι τέσσερις τοίχοι του δωματίου του, πως η ζωή δεν είναι η αποστείρωση του εγκλεισμού, πως ζωντανός δεν είναι κάτω από την φαινομενική ασφάλεια της αυλής πως, πως, πως θέλει να φανεί χρήσιμος, πως είναι ακόμη ζωντανός, πως θέλει να βλέπει τον ήλιο να βγαίνει κάθε μέρα, να βοηθάει τη φύση να αναγεννάται, πως θέλει να λερώνει με λάσπη τα χέρια του, πως στις φλέβες του το αίμα ρέει ακόμη, πως θέλει να ζήσει, πως το σκοτάδι του δωματίου του τον πλακώνει,  πως, πως, πολλά.

Καταπνίγει την  απογοήτευσή του και δεν του λέει τίποτα.
Φτάνοντας στο σπίτι ο εξοργισμένος ακόμη γιός συνεχίζει να βρίζει και να επιπλήττει και αφού τον βάζει στο δωμάτιό του πλησιάζει στην εξώπορτα για να φύγει στο σπίτι του  που είναι δίπλα...
Ο Μπαρμπα Γιάννης τον σταματάει και με τρεμάμενη και στοργική φωνή του λέει:
-"Στάσου λίγο παιδί μου. Να, πάρε λίγα ώριμα και νόστιμα σύκα που έκοψα από τον κήπο, να τα φάτε μαζί με τα εγγονάκια και να γλυκαθείτε".

"Απώλειες" Νίκος Μυλόπουλος


Ανήσυχοι συλλέκτες φιλιών εθισμένοι στην αναζήτηση

Ακροβατούσαμε συνεχώς σε κύκλους εύθραυστους

Πορευόμασταν σαν εκκρεμές σ' ένα αδιάβλητο νομίζαμε αύριο

Μα τώρα ανεξαργύρωτες αναπολώντας στιγμές

Σέρνουμε αγόγγυστα με χέρια τέσσερα

Της διαδρομής τις κουρασμένες αλυσίδες

Τον απόηχο θαυμάζοντας μιας πέτρας

Τη στιγμή που άθελα της βυθίζεται

Στα ταραγμένα νερά της ηλικίας. 

Και βλέποντας ολοκάθαρα να χάνουμε ύψος

Χαμηλώνουμε τα φτερά της ουτοπίας και συνεχίζουμε. 


Νίκος Μυλόπουλος
από τη συλλογή "Όπως η θάλασσα με το αύριο" 2016






Το Αστέρι του Βορρά


Γράφει η  Χαρά Κουλοπούλου

Πάντα με γοήτευαν τα αστέρια στον ουρανό, οι ονομασίες των αστερισμών, η κίνηση που διαγράφουν, η επιβλητική παρουσία τους στον σκοτεινό θόλο. Πάντα το βλέμμα μου χανόταν στη θέασή τους και μαγευόμουν από την μικρότερη ή μεγαλύτερη λάμψη τους, τη σημασία τους στον κόσμο της επιστήμης, της ψυχής και των ανθρώπων. Όσο θεωρούσα ανεξήγητη τη σύνδεση του ανθρώπου με τα ουράνια σώματα, κάτι τόσο μακρινό και απρόσιτο, άλλο τόσο τη θεωρούσα αυτονόητη, πηγαία ανάγκη και τρόπο διαφυγής, λύτρωσης.
Ήλιοι χαμένοι στο διάστημα, μακρινοί κόσμοι. Συμπλέγματα αστέρων, κουκίδες στο ανθρώπινο μάτι και νοητές γραμμές που υποδεικνύουν ονόματα, σημασίες, μύθους.
Τα συνδέουμε με κάτι παραμυθικό, θέτουμε τα όριά μας και την ταυτότητά μας ως γήινα πλάσμα. Προσεγγίζουμε την ιδέα του συνεχούς, του άπειρου, της μικρότητάς μας μπροστά στο όλο. Τους μεταθέτουμε τις ελπίδες μας, τα όνειρά μας.

. . .

- Οι άνθρωποι έχουν αστέρια που δεν είναι τα ίδια. Για κείνους που ταξιδεύουν, τ' αστέρια είναι οδηγοί. Για άλλους δεν είναι παρά μικρά φώτα. Για άλλους, τους σοφούς, είναι προβλήματα. Για τον μπίζνεσμαν μου, ήταν από χρυσάφι. Μα όλα τούτα τ' αστέρια σωπαίνουν. Εσύ, θα έχεις αστέρια που κανείς άλλος δεν τα έχει ...
- Τι θέλεις να πεις;
- Αφού εγώ θα 'μαι σ' ένα απ' αυτά, κι αφού θα γελάω σ' ένα απ' αυτά, τότε για σένα θα είναι σαν να γελούν όλα τ' αστέρια. Θα έχεις εσύ αστέρια που ξέρουν να γελάνε!
Όπως ο Μικρός Πρίγκιπας και ο ταξιδιώτης, έτσι κοιτάμε κι εμείς τα αστέρια. Μας θυμίζουν κάποιον άνθρωπο που έφυγε από κοντά μας και τον αναζητούμε στη θέση τους στο στερέωμα, μια στιγμή που περάσαμε κάτω από αυτά, ένα κοινό γνέψιμο δύο δεικτών που έτειναν προς την ίδια κατεύθυνση προσπαθώντας να προσδιορίσουν έναν αστερισμό. Για τους ξενιτεμένους είναι η πατρίδα τους, για τους ερωτευμένους το άλλο τους μισό, η έκφραση του έρωτά τους, για τους ονειροπόλους οι φιλοδοξίες και οι σκέψεις τους. Για τους φοβισμένους η ελπίδα, το άπιαστο και επιθυμητό, για τα παιδιά κάτι μαγικό, μια ευχή, ένας φίλος μακρινός.
Υπάρχει όμως και ένα αστέρι που σηματοδοτεί πολλά και έχει λάβει διαφορετικά ονόματα στο πέρασμα του χρόνου, από πολιτισμό σε πολιτισμό. ...Φοινίκη, Stella Maris, la Tramontana, Scip-steorra-το Άστρο του Πλοίου, Tien Hwang Ta Ti-ο Μέγας Αυτοκρατορικός Κυβερνήτης των Ουρανών, Stella Polaris. Είναι ο βόρειος πολικός αστέρας, ένας τριπλός αστέρας, το λαμπρότερο αστέρι -α (άλφα)- του αστερισμού «Μικρή Άρκτος». Η ονομασία του όπως και το συνώνυμο «Αστέρι του Βορρά» οφείλεται στο ότι βρίσκεται πολύ κοντά στον Βόρειο Ουράνιο Πόλο. Η μικρή του απόσταση από το Βόρειο Ουράνιο Πόλο δίνει σε έναν παρατηρητή χωρίς τηλεσκόπιο, την εντύπωση ότι είναι ακίνητος και ότι οι άλλοι αστέρες περιστρέφονται γύρω από αυτόν. Αποκαλείται «ο χρησιμότερος πρακτικά αστέρας στον ουρανό» αφού χρησιμεύει ως σημείο προσανατολισμού τόσο στη θάλασσα (ναυσιπλοΐα) όσο και στην ξηρά, λόγω της σταθερής του θέσης. Αυτή η γειτνίαση με τον Βόρειο Ουράνιο Πόλο ωστόσο είναι περιοδική: ακολουθεί την κίνηση του γήινου άξονα που ονομάζεται μετάπτωση. Μετά από 25.000 χρόνια περίπου θα υπάρξουν και πάλι λίγοι αιώνες κατά τους οποίους ο Πολικός Αστέρας θα δικαιολογεί το όνομα αυτό.
Η σημασία του λοιπόν έγκειται στο γεγονός ότι βρίσκεται σταθερά στην ίδια θέση. Λειτουργεί όπως ένας φάρος. Όπου κι αν βρισκόμαστε στο βόρειο ημισφαίριο, αν βλέπουμε το Πολάρις, βλέπουμε το Βορρά. Ξέρουμε τη θέση μας.

. . .

Ο πολικός αστέρας είναι το άστρο της τραμουντάνας του Καββαδία, η ιδέα του σταθερού προσανατολισμού με οδηγό τους αστερισμούς και τα σημεία του ορίζοντα. Στο ποίημά του «Μαρέα» (παλίρροια), ένα από τα συμβολικότερα ποιήματά του με πλήθος ναυτικών όρων, αστρονομικών (και αστρολογικών) υπαινιγμών, μας μιλάει για τη ζωή σ’ ένα καράβι που φαίνεται να ταξιδεύει διηνεκώς. Μιλάει για την άπιαστη επιδίωξη (ή καταδίωξη) του αντικειμένου του πόθου, αλλά και την αίσθηση της ζάλης, της σύγχυσης, την εντύπωση ότι έχεις χαθεί.
Έτσι δεν είναι και η ζωή μας;
Κυνηγάμε τα όνειρά μας, προσπαθούμε να ανακαλύψουμε τα θέλω μας, τις φιλοδοξίες και τις δυνατότητές μας. Αλλά συχνά χάνουμε το δρόμο μας. Μέσα από τις επιλογές που κάνουμε. Μέσα από γεγονότα που μας ξεπερνούν. Μέσα στην προσπάθειά μας να διαμορφώσουμε την ταυτότητά μας.
Ποια είναι η άγκυρά μας σε τέτοιες περιπτώσεις; Σε ποιο φάρο θα στραφούμε; Σε ποιο φωτεινό αστέρι για να προσδιορίσουμε τη θέση μας; Μήπως υπάρχουν κάποιες άλλες ανθρώπινες ζωές που αγγίζουν τις δικές μας σε μικρό ή μεγάλο βαθμό και μας οδηγούν από το σκοτάδι στο φως;

. . .

Για μένα ο πολικός αστέρας σημαίνει πολλά, γιατί μου θυμίζει τους δικούς μου φάρους της ζωής.
Υπάρχει κάποιος άνθρωπος στη ζωή σου που βρίσκεται σταθερά στην ίδια θέση ώστε να ξέρεις όταν χαθείς, όταν παλεύοντας με τα κύματα χάσεις την αίσθηση του κόσμου γύρω σου, να γυρίσεις, να τον κοιτάξεις και να πάρεις μια ανάσα ανακούφισης γιατί θα νιώσεις ότι ήδη έχεις σωθεί.
Όταν περιπλανιέμαι ανερμάτιστη, όταν η πίστη μου σε πρόσωπα και πράγματα με έχει προδώσει, κοιτάζω ψηλά στο δικό μου ουράνιο θόλο να βρω τον προσανατολισμό μου. Κοιτάζω τους ανθρώπους εκείνους που σηματοδοτούν τη θέση μου στο νοητικό χάρτη του εσωτερικού μου ταξιδιού.
Γιατί πολλές φορές ταξιδεύοντας δεν αλλάζουν μόνο τα τοπία γύρω μας. Αλλάζεις κι εσύ. Και χάνεσαι.
Θες ανθρώπους που ξέρεις πως είναι εκεί για σένα, να σου σταθούν, να σε συμβουλέψουν, να σε ακούσουν, να σου θυμίσουν ποιος είσαι και πού πηγαίνεις. Θες ανθρώπους να σε εμπνεύσουν, να σου θυμίσουν πως υπάρχει ελπίδα, πως υπάρχει μέλλον, όνειρα. Πως νικούν τα όνειρα. Ανθρώπους που αποδεικνύουν πως αξίζει να πιστεύεις σε κάτι, σε κάτι σταθερό, αληθινό, ουσιώδες. Θες πολικούς αστέρες που διακρίνονται ανάμεσα στους άλλους και σου φωτίζουν το δρόμο της επιστροφής. Της επιστροφής σε σένα.



CoverPhoto: Ο πολικός αστέρας διακρίνεται στο κέντρο περίπου των κύκλων που δημιουργούν διάφορα άστρα, σε αυτή την τραβηγμένη με ειδική τεχνική φωτογραφία του Joshua Bury -πηγή: NASA

Για τον Πολικό Αστέρα: http://paidio.blogspot.gr/2011/12/polaris.html

https://el.wikipedia.org/

Για το ποίημα του Καββαδία: https://antonispetrides.wordpress.com/2012/06/13/kavvadias_marea/




ΠΗΓΗ...http://www.o-klooun.com

Εκείνοι οι υπέροχοι άνθρωποι που σε βοηθούν να κάνεις όνειρα.


Ταξίδι μου είσαι… το εδώ, το εκεί μου. Ο καφές στην ταράτσα, το σεντόνι που με σκεπάζει, η μυρωδιά της βροχής, το χαμόγελο που σκάει μετά την ανακούφιση που προσφέρουν τα δάκρυα στα μάτια.
Ίσως ήσουν και εσύ ένας υπέροχος άνθρωπος υποθέτω. Από αυτούς που γνωρίζει ελάχιστες φορές στη ζωή του κάποιος, μα στοιχειώνουν για πάντα τον ύπνο του, τον ξύπνιο του, το είναι του, το όλο του. Αχ αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι… μια εμπειρία από μόνοι τους που φωτογραφίες και σουβενίρ δεν χρειάζονται για να γυρνά ο δίσκος στο πικάπ των σκέψεων.
Τρυπώνουν με το έτσι θέλω κάνοντας μια αμυχή στο ύφασμα της ψυχής σου και καθώς τους επιτρέπεις να μπουν – σε ιντριγκάρει το μυστήριο που αποπνέουν – ξεσκίζουν το πανί σου και με περισσή φόρα ορμάνε στον κόσμο σου. Σίφουνες. Γελούν δυνατά, μιλούν ασταμάτητα, κλαίνε, αγκαλιάζουν, σφίγγουν τα δάχτυλα σου και σε κοιτούν στα μάτια.
Ενθουσιάζεσαι, φοβάσαι, τρέμεις, χαίρεσαι, αναστατώνεσαι και ακολουθείς τη δύνη τους. Και καλά κάνεις. Η πιο όμορφη βόλτα της ζωής σου θα είναι ένας υπέροχος άνθρωπος. Ο δικός σου υπέροχος άνθρωπος.
Σαστισμένος από την αναταραχή που προκαλούν στη ζωή σου, απολαμβάνεις την ύπαρξη τους με την απορία πως ζούσες χωρίς την φασαρία τους. Ζουν μέσα σου κάθε στιγμή και ακόμα και η σιωπή τους κάνει συζήτηση με τη δική σου, λέγοντας περισσότερα απ’ ότι λένε τα λόγια μεταξύ δέκα ανθρώπων. Φροντίζουν να γελάς και όταν λυπάσαι κλαίνε, γυρίζοντας διακριτικά σε μια γωνία, με πνιχτούς λυγμούς, πιο δυνατούς από τα δικά σου αναφιλητά.
Οι άνθρωποι αυτοί σε προτρέπουν να κάνεις όνειρα, σου τα θυμίζουν συνέχεια κάνοντας τα μεγάλα σαν το φεγγάρι, να τα βλέπεις κάθε βράδυ μην τυχόν και τα ξεχάσεις.
Έρχονται, φεύγουν και πάντα επιστρέφουν με δώρα, αναμνήσεις, ζωγραφιές, τραγούδια. Ταξιδεύεις και συ μαζί τους και όταν γυρνούν το πρόσωπο και τα λαμπερά τους μάτια αφοσιώνονται σε κάτι που αγαπούν – και πάντα με τον τρόπο τους σε κάνουν να το αγαπήσεις και εσύ – χαμογελάς κοιτάζοντας τους με λατρεία και στοργή και πείθεσαι πως αυτή η στιγμή θα γραπωθεί από τη μνήμη σου και θα καταφέρει να γίνει μια ανάμνηση απόλυτης ευτυχίας.
Τι τύχη κι αυτή να γνωρίσεις έναν τέτοιο πολιορκητή των πιο δυνατών σου συναισθημάτων; Μα πες μου… με πόσους ανθρώπους μαγεμένους το έχεις ξαναζήσει αυτό;
Αερικά είναι όμως και φεύγουν, δύσκολα τους φυλακίζεις. Μα και πώς να κρατήσεις για τον εαυτό σου αυτό το βάλσαμο; Δεν σε αφήνει η συνείδηση σου. Μα δεν φεύγουν επειδή σταματούν να αγαπούν… πιο πολύ φεύγουν επειδή αγάπησαν πολύ.
Τους γνώρισες, τους έμαθες, τους αγκάλιασες, τους σκέπασες, τους φίλησες, τους έβρισες. Σου χαμογέλασαν, σου δίδαξαν, σου φώναξαν μα και σ’ αγάπησαν, σε φρόντισαν. Σε έχασαν και τους έχασες.
Αμίλητα, ακούνητα αγαλματάκια σουλατσάρετε στους κόσμους σας τους ξεχωριστούς πλέον… σε κουβαλούν όμως και τους κουβαλάς. Είναι αρκετό. Μην παραπονιέσαι. Στο κάτω – κάτω οφείλουμε και ένα μεγάλο ευχαριστώ για την όμορφη αυτή βόλτα στους φωτεινούς μας ανθρώπους…

Γράφει η Χρύσα Γ.





ΠΗΓΗ...http://enfo.gr/

Αγριεύει με τη μοναξιά ο άνθρωπος και ξεχνά…


Ο άνθρωπος όταν μένει πολύ καιρό μόνος του αγριεύει…

Αγριεύει και ξεχνάει…

Ξεχνάει πως είναι να μοιράζεσαι στιγμές…

Ξεχνάει το μαγικό άγγιγμα μιας αγκαλιάς τη νύχτα…

Ξεχνάει πως είναι να παραγγέλνεις φαγητό για δύο…

Ξεχνάει πως είναι να σε περιμένει κάποιος στο σπίτι μετά τη δουλειά…

Ξεχνάει πώς είναι να μαλώνεις γιατί δεν ήταν η σειρά σου να πλύνεις τα πιάτα…

Ξεχνάει πως είναι να βλέπεις ταινίες με τον άνθρωπο σου και να σχολιάζεις τα κενά στο σενάριο…

Ξεχνάει πως είναι να κάνεις υποχωρήσεις και να προσπαθείς…

Ξεχνάει πως είναι να παίρνεις τα χούγια του και τις εκφράσεις του άλλου και μετά από καιρό να σας περνάνε γι’αδέρφια…

Ξεχνάει πως είναι να μην σε παίρνει ο ύπνος γιατί μαλώσατε σήμερα…

Ξεχνάει πως είναι να σχεδιάζετε διακοπές μαζί και να μαλώνετε σε ποιό νησί θα πάτε…

Ξεχνάει πως είναι να σου φέρνουν το αγαπημένο σου γλυκό για να σου φτιάξουν τη μέρα…

Ξεχνάει πως είναι να ψιθυρίζεις σ’αγαπώ κάτω απ’τα σεντόνια…

Ξεχνάει να νιώθει…

Κι όσο ο χρόνος περνάει… ξεχνάει όλο και περισσότερο… ξεχνάει γιατί συνήθισε πιά…

Συνήθισε να είναι μόνος,να περπατάει μόνος,να τρώει μόνος,να παλεύει μόνος,να γελάει μόνος,να βλέπει ταινίες μόνος,να πορεύεται μόνος,να σχεδιάζει τη ζωή του μόνος,να κοιμάται και να ξυπνάει μόνος…

Συνήθισε…

Γι’αυτό μην τον παρεξηγείς…έμεινε πολύ καιρό μόνος και συνήθισε…

Κάποτε ήταν εξημερωμένος… μα τώρα πια είναι αγρίμι στο κλουβί της μοναξιάς του κι ακόμη κι αν σπάσεις τις κλειδαριές και του ανοίξεις την πόρτα είναι δεμένος μ’αόρατες αλυσίδες… κι όσο κι αν θέλει να ελευθερωθεί δεν θα προσπαθήσει να το σκάσει…

Θέλει πολύ χρόνο και υπομονή για να εξημερωθεί ξανά…

κι αν δεν είσαι διατεθειμένος να του τα προσφέρεις άφησέ τον ήσυχο μες το κλουβί του.

Μην απορείς μαζί του.

Μην τον λυπάσαι.

Είναι πολύ πιο δυνατός απ’όλους εσάς τους ”εξημερωμένους”.

Κρύβει μια δύναμη που όμοια της δεν έχεις συναντήσει.Τη φυλάει καλά κρυμμένη.Κι όταν έρθει ο κατάλληλος άνθρωπος θα την απελευθερώσει και θα ελευθερωθεί..μα μέχρι τότε άφησε τον..αγάπα τον από μακρυά..θα’ρθει εκείνος σ’εσένα…

Μην ξεχνάς ότι είναι αγρίμμι… και τ’αγρίμμια παλεύουν για κάτι μόνο όταν υπάρχει λόγος…

Γράφει η Luna Sirano.





"Αν πετάξεις την μεταμφίεσή σου τι απομένει;" Χόρχε Μπουκάι


Σ’ένα μακρινό χωριό, κάπου στην Ανατολή, ζούσε ο πιο σπουδαίος ιερωμένος εκείνων των καιρών. Ένας άνθρωπος με μεγάλο κύρος και επιρροή, που παρέμενε απλός και διέθετε απίστευτη σοφία και σπάνια ευαισθησία.

Μια μέρα φτάνει γι αυτόν, στο μοναστήρι όπου ζούσε, μια πρόσκληση να πάει να δειπνήσει στο σπίτι του πλουσιότερου ανθρώπου της περιοχής. Ο μοναχός, που δεν βγαίνει σχεδόν ποτέ από το κελί του, αποφασίζει ότι δεν μπορεί να φερθεί αγενώς και αποδέχεται την πρόσκληση.

Την ημέρα που είχε οριστεί για το δείπνο, παρ’ όλη την καταιγίδα που πλησίαζε, αποφασίζει να πάει με την αμαξά του στο μέγαρο του πλουσίου.
Πεντακόσια μέτρα πριν φτάσει, ένας κεραυνός τρομάζει το άλογο του και η αστραπή το κάνει να σηκωθεί στα πίσω πόδια, ρίχνοντας την άμαξα σ’ ένα χαντάκι μαζί με τον ιερωμένο.

Ο άνθρωπος σηκώνεται όπως μπορεί και προσπαθεί να ηρεμήσει το ζώο, χαϊδεύοντας του το λαιμό και μιλώντας του απαλά στο αφτί. Μετά, κοιτάζεται. Έχει λερωθεί απ’την κορφή ως τα νύχια. Λάσπη, βούρκος και σάπια φύλλα έχουν κολλήσει στα ρούχα και τα χέρια του και βρομάει ολόκληρος.
Καθώς βρίσκεται πολύ πιο κοντά στον προορισμό του από το μοναστήρι του, αποφασίζει να πάει εκεί και να ζητήσει να του δώσουν κάτι ν’ αλλάξει.
Χτυπάει την πόρτα του μεγάρου, ανοίγει ένας κομψός υπηρέτης και, μόλις τον βλέπει σ’ αυτό το χάλι, του βάζει τις φωνές:
«Τι κάνεις εδώ, άθλιε ζητιάνε; Πώς τολμάς να χτυπάς αυτήν την πόρτα;»
«Ήρθα… για το δείπνο» απαντάει ο ιερωμένος.
«Ντροπή σου!» του λέει ο υπηρέτης. «Αποφάγια θα έχει αύριο το πρωί —αν μείνει τίποτα, που αμφιβάλλω—, και μπορείς να τα ζητήσεις από την πόρτα υπηρεσίας. Κατάλαβες;»
«Εσείς δεν με καταλάβατε…» προσπαθεί να εξηγήσει ο επισκέπτης. «Εγώ, δεν έχω έρθει για τα αποφάγια…»
«Ααα!» αστειεύεται τώρα ο υπηρέτης. «Φαντάζομαι ότι θα θέλεις να καθίσεις στο τραπέζι των επισήμων;»
«Να… ξέρετε…»
Δεν προλαβαίνει να τελειώσει τη φράση του.
Εμφανίζεται ο αφέντης του σπιτιού και ρωτάει τον υπηρέτη του τι συμβαίνει.
«Τίποτα σοβαρό, κύριε. Απλώς, αυτός ο ζητιάνος θέλει να του δώσουμε τα αποφάγια πριν σερβίρουμε το φαγητό… Του είπα να φύγει, αλλά επιμένει στο αίτημα του.»
«Να φύγει αμέσως… Κοίτα πώς έκανε την είσοδο… Φρίκη… Αμέσως τώρα! Κάλεσε τη φρουρά και, αν δεν φύγει, λύστε τα σκυλιά!»
Με σπρωξιές και κλοτσιές, πετάνε τον καημένο τον ιερωμένο στο δρόμο, απειλώντας τον με καμιά δεκαριά σκυλιά που γαβγίζουν δείχνοντας τα κοφτερά τους δόντια.
Όηως όπως, ο άνθρωπος ανεβαίνει στο κάρο και γυρίζει στο μοναστήρι.

Στο χώρο του πια, αφού πλένεται και λούζεται, πηγαίνει στην ντουλάπα του και βγάζει έναν πολυτελή μανδύα με χρυσά και ασημένια στολίδια, που του είχε χαρίσει ακριβώς πριν από ένα χρόνο ο ιδιοκτήτης του σπιτιού από το οποίο μόλις τον είχαν διώξει.
Έτσι ντυμένος, ανεβαίνει ξανά στο κάρο, κι αυτή τη φορά φτάνει χωρίς απρόοπτα στον προορισμό του.
Ξαναχτυπάει την πόρτα, και του ανοίγει ο ίδιος υπηρέτης.
Αυτή τη φορά, τον περνάει μέσα με μια βαθιά υπόκλιση.
Πλησιάζει και ο ιδιοκτήτης του σπιτιού και τον χαιρετάει με κλίση του κεφαλιού.

«Εξοχότατε» του λέει, «μόλις σκεφτόμουν ότι δεν θα ερχόσαστε τελικά… Μπορούμε να περάσουμε; Οι άλλοι μας περιμένουν…»
«Φυσικά» λέει ο νεοφερμένος.
Στη θέα του σηκώνονται όλοι όρθιοι και δεν ξανακάθονται ώσπου ο άντρας με τον επιβλητικό μανδύα καταλάβει τη θέση εκ δεξιών του οικοδεσπότη.
Σερβίρουν το πρώτο πιάτο. Είναι ένα βραστό σε ζωμό, που φαίνεται πολύ νόστιμο με την πρώτη ματιά.
Ξαφνικά, γίνεται μια παύση κι όλα τα βλέμματα πέφτουν στον ιερωμένο ο οποίος, αντί να πει μια προσευχή ή ν αρχίσει να τρώει, όπως περιμένουν όλοι, απλώνει το χέρι κάτω από το τραπέζι και, κρατώντας την άκρη του πολυτελούς μανδύα του, αρχίζει να τον βουτάει στον ζωμό.
Ενώ όλοι τον κοιτάνε σιωπηλοί κι ανήσυχοι, ο ιερωμένος μιλάει στον μανδύα του και του λέει:
«Δοκίμασε το φαγητό, καλό μου… Κοίτα τι ωραίο βραστο… Κοίτα αυτήν την πατατούλα… Και το κρεατάκι… Φάε, αγάπη μου…»
Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού, αφού κοιτάζει ένα γύρω μην ξέροντας πώς να αντιδράσει στη συμπεριφορά του καλεσμένου του, παίρνει το θάρρος να ρωτήσει:
«Συμβαίνει κάτι, εξοχότατε;»
«Αν συμβαίνει;…» λέει ο ιερωμένος. «Όχι. Τίποτα δε συμβαίνει. Αυτό το φαγητό, όμως, δεν ήταν για μένα. Είναι ολοφάνερο ότι καλεσμένος ήταν ο μανδύας μου… Όταν ήρθα χωρίς αυτόν πριν από λίγο, με έδιωξαν με τις κλοτσιές.»

————–
Απ’ αυτήν την ιστορία έμαθα να σκέφτομαι τον Χόρχε Μπουκάι που κρύβεται πίσω από τις μεταμφιέσεις. Κι εσύ; Εσύ ξέρεις πώς είσαι αν πετάξεις τις δικές σου;

Απόσπασμα από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι «Ο Δρόμος της Πνευματικότητας» Εκδόσεις OPERA





"Με κάθε αντίο μαθαίνεις" Χόρχε Λουίς Μπόρχες


Μετά από λίγο μαθαίνεις την ανεπαίσθητη διαφορά ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι και να αλυσοδένεις μια ψυχή… Και μαθαίνεις πως αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια Και αρχίζεις να μαθαίνεις πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις
 Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα Με τη χάρη μιας γυναίκας και όχι με τη θλίψη ενός παιδιού Και μαθαίνεις να φτιάχνεις όλους τους δρόμους σου στο Σήμερα, γιατί το έδαφος του Αύριο είναι πολύ ανασφαλές για σχέδια και τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο να γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής. Μετά από λίγο καιρό μαθαίνεις.

Πως ακόμα κι η ζέστη του ήλιου μπορεί να σου κάνει κακό. Έτσι φτιάχνεις τον κήπο σου εσύ αντί να περιμένεις κάποιον να σου φέρει λουλούδια Και μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξεις Και ότι, αλήθεια, έχεις δύναμη Και ότι, αλήθεια, αξίζεις Και μαθαίνεις. μαθαίνεις με κάθε αντίο μαθαίνεις..
 Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις για όλα τα προβλήματα της ζωής σου, ούτε έχω απαντήσεις για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου ˙ όμως μπορώ να σ’ ακούσω και να τα μοιραστώ μαζί σου.
 Δεν μπορώ ν’ αλλάξω το παρελθόν ή το μέλλον σου. Όμως όταν με χρειάζεσαι θα είμαι εκεί μαζί σου.
 Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματα σου. Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου να κρατηθείς και να μη πέσεις. Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες σου δεν είναι δικές μου. Όμως ειλικρινά απολαμβάνω να σε βλέπω ευτυχισμένο.
 Δεν μπορώ να περιορίσω μέσα σε όρια αυτά που πρέπει να πραγματοποιήσεις, όμως θα σου προσφέρω τον ελεύθερο χώρο που χρειάζεσαι για να μεγαλουργήσεις.
 Δεν μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου όταν κάποιες θλίψεις σου σκίζουν την καρδιά, όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου και να μαζέψω τα κομμάτια της για να την φτιάξουμε ξανά πιο δυνατή.
 Δεν μπορώ να σου πω ποιος είσαι ούτε ποιος πρέπει να γίνεις. Μόνο μπορώ να σ’ αγαπώ όπως είσαι και να είμαι φίλος σου. Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν τους φίλους μου και τις φίλες μου, δεν ήσουν πάνω ή κάτω ή στη μέση.
 Δεν ήσουν πρώτος ούτε τελευταίος στη λίστα.
 Δεν ήσουν το νούμερο ένα ούτε το τελευταίο. Να κοιμάσαι ευτυχισμένος. Να εκπέμπεις αγάπη. Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί. Ας βελτιώσουμε τις σχέσεις με τους άλλους. Να αρπάζουμε τις ευκαιρίες. Να ακούμε την καρδιά μας. Να εκτιμούμε τη ζωή. Πάντως δεν έχω την αξίωση να είμαι ο πρώτος, ο δεύτερος ή ο τρίτος στη λίστα σου. Μου αρκεί που με θέλεις για φίλο. Ευχαριστώ που είμαι.

Εγκατάσταση και λειτουργία φωτεινής σηματοδότησης στον κόμβο Σκύδρας – Σεβαστειανών



Έδεσσα,  27-7-2020

 

Εγκατάσταση και λειτουργία φωτεινής σηματοδότησης στον κόμβο Σκύδρας – Σεβαστειανών

 

Αντιπεριφερειάρχης Δάνης Τζαμτζής: Το συγκεκριμένο έργο υλοποιείται από την Περιφερειακή Ενότητα Πέλλας, σύμφωνα με τον προγραμματισμό του Τεχνικού μας Προγράμματος  

 

«Πράσινο φως» για την εγκατάσταση και λειτουργία φωτεινής σηματοδότησης στον κόμβο Σκύδρας-Σεβαστειανών, επί της Επαρχιακής οδού Έδεσσας – Βέροιας, σύμφωνα με την υπ’ αρ. 46/2020 απόφαση Επιτροπής Ποιότητας Ζωής της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Συγκεκριμένα, μετά από τον έλεγχο και θεώρηση της μελέτης φωτεινής σηματοδότησης από τη Διεύθυνση Οδικών Υποδομών του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών, καθώς και τις απαιτούμενες εγκρίσεις αρμόδιων φορέων, δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ η Απόφαση έγκρισης της εγκατάστασης από τον Συντονιστή Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης.

 

Για το συγκεκριμένο έργο η Περιφερειακή Ενότητα Πέλλας έχει εξασφαλίσει τις απαιτούμενες πιστώσεις, οι οποίες έχουν συμπεριληφθεί στο Τεχνικό Πρόγραμμα 2020, οπότε μπορεί να προχωρήσει άμεσα η δημοπράτησή του.

 

Σε σχετική δήλωσή του ο Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας κ. Δάνης Τζαμτζής αναφέρει: «Τα έργα οδικής ασφάλειας, όπως η εγκατάσταση φωτεινής σηματοδότησης διέπονται από ένα ειδικό καθεστώς εκπόνησης μελετών και εγκρίσεων το οποίο καθυστερεί την υλοποίησή τους.

Η Περιφερειακή Ενότητα Πέλλας σχεδίασε και υλοποιεί το συγκεκριμένο έργο με βάση το χρονοδιάγραμμα που έχει τεθεί.

Είμαστε στην ευχάριστη θέση να έχουμε λάβει όλες τις απαιτούμενες εγκρίσεις και έχουμε προβλέψει και τη χρηματοδότηση της υλοποίησης του έργου μέσα από το τρέχων τεχνικό πρόγραμμα. Να σημειώσω ακόμη ότι, παράλληλα, εργαζόμαστε και για τη διαμόρφωση κυκλικού κόμβου για τον οποίο έχει συνταχθεί μελέτη η οποία βρίσκεται στο στάδιο των εγκρίσεων. Η οδική ασφάλεια αποτελεί σημαντική προτεραιότητα στο πλαίσιο του Αναπτυξιακού μας προγραμματισμού κι αυτό επιτυγχάνεται μέσα από την ιεράρχηση και τον χρονοπρογραμματισμό των αντίστοιχων έργων, πάντοτε σύμφωνα με τις διαδικασίες που προβλέπει η Ελληνική νομοθεσία και πολιτεία».

Αυτοψία Αντιπεριφερειάρχη Πέλλας σε τεχνικά έργα που υλοποιούνται από την Περιφερειακή Ενότητα Πέλλα


Έδεσσα, 27 Αυγούστου 2020

Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας Δάνης Τζαμτζής: «Στόχος μας η τεχνικά άρτια υλοποίηση των έργων, με βάση τις αυστηρές προδιαγραφές που έχουν θέσει οι υπηρεσίες μας» 

 

Ο Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας κ. Δάνης Τζαμτζής συνοδευόμενος από το στέλεχος της Υποδιεύθυνσης Τεχνικών Έργων  κ. Ιάκωβο Τσελίδη, πραγματοποίησε αυτοψία σε σημαντικά τεχνικά έργα που εκτελούνται την περίοδο αυτή σε περιοχές της Πέλλας.

 

Συγκεκριμένα, επισκέφτηκε τον Δήμο Αλμωπίας όπου επιθεώρησε τις εργασίες του έργου Αντιπλημμυρικής προστασίας Λουτρακίου (Χείμαρρος Τόπλιτσα), με προϋπολογισμό άνω των δύο εκατομμυρίων ευρώ (χρηματοδότηση ΕΣΠΑ). Επίσης, παρακολούθησε την εξέλιξη του έργου συντήρησης-ασφαλτόστρωσης της επαρχιακής οδού Πιπεριάς-Λουτρακίου-Λυκοστόμου, με προϋπολογισμό 245.000 ευρώ. Πρόκειται για ένα οδικό τμήμα στο οποίο έχουν σημειωθεί πολλά τροχαία ατυχήματα στο παρελθόν και, με την συγκεκριμένη παρέμβαση, βελτιώνονται τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά του δρόμου ώστε να περιορίζεται ο κίνδυνος ατυχημάτων.

 

Ο κ. Αντιπεριφερειάρχης πραγματοποίησε επίσης αυτοψία στο έργο διαγραμμίσεων και αντικατάστασης στοιχείων ασφάλειας στο νέο τμήμα της Εθνικής Οδού «Μελίσσι-Μαυροβούνι», το οποίο εξυπηρετεί μία περιοχή με μεγάλο όγκο καθημερινά διερχόμενων οχημάτων και μεταφορά αγροτικών και άλλων προϊόντων. Πριν από λίγους μήνες είχε ολοκληρωθεί η διαγράμμιση και στο τμήμα της παλαιάς Εθνικής Οδού. Ο συνολικός προϋπολογισμός του έργου, που περιλαμβάνει παρεμβάσεις και σε άλλα τμήματα του οδικού δικτύου ΠΕ Πέλλας, ανέρχεται σε 240.000 ευρώ.

 

Επίσης, ο κ. Αντιπεριφερειάρχης βρέθηκε στην ανηφόρα στην είσοδο της Έδεσσας όπου πραγματοποιούνται αυτές τις ημέρες εργασίες συντήρησης και ασφαλτόστρωσης με αντιολισθηρά υλικά. Πρόκειται για ένα οδικό τμήμα το οποίο καταπονείται σε μεγάλο βαθμό και είχε υποστεί σημαντικές φθορές κατά τη διάρκεια του περασμένου χειμώνα.

 

Εντωμεταξύ, συνεχίζονται οι εργασίες συντήρησης του ηλεκτροφωτισμού σε διάφορες περιοχές της Πέλλας καθώς, επίσης, και οι καθαρισμοί χόρτων, φρεατίων και δικτύων απομάκρυνσης των όμβριων σε τμήματα του εθνικού και επαρχιακού οδικού δικτύου αρμοδιότητας ΠΕ Πέλλας, όπως και το μεγάλο και σημαντικό έργο αντιπλημμυρικής προστασίας του ποταμού Εδεσσαίου.

 

Σε σύντομη δήλωσή του ο Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας κ. Δάνης Τζαμτζής αναφέρει: «Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι αυτήν τη στιγμή η Πέλλα αποτελεί ένα ανοικτό εργοτάξιο, με πολλά σημαντικά τεχνικά έργα που υλοποιούνται και στους τέσσερις Δήμους, στο πλαίσιο της βιώσιμης Ανάπτυξης. Μας ενδιαφέρει τα χρήματα που επενδύονται να καλύπτουν βασικές ανάγκες και προτεραιότητες της τοπικής κοινωνίας, μ’ ένα αναπτυξιακό πνεύμα. Ακόμη, να τηρούνται οι υψηλές προδιαγραφές που θέτουν οι υπηρεσίες μας και να αποφεύγονται οι κακοτεχνίες για τις οποίες διαμαρτύρονται συχνά και δικαιολογημένα οι πολίτες».   

Δ.Ε.Υ.Α. ΑΛΜΩΠΙΑΣ Πεπραγμένα τελευταίων μηνών


Δ.Ε.Υ.Α. ΑΛΜΩΠΙΑΣ

Πεπραγμένα τελευταίων μηνών

Η υπηρεσία της Δ.Ε.Υ.Α. Αλμωπίας λειτουργώντας με κύριο γνώμονα την ενημέρωση των καταναλωτών, παραθέτει παρακάτω τα πεπραγμένα αλλά και τις ενέργειες που πραγματοποιήθηκαν το διάστημα των τελευταίων μηνών.

Αρχικά,  σας γνωστοποιούμε ότι με την υπ.αριθμ. 37/30-7-2020 απόφαση ΔΣ εγκρίθηκε η παροχή συναίνεσης για την μεταφορά του έργου «Βελτίωση των υποδομών των δικτύων ύδρευσης της Δ.Ε.Υ.Α. Αλμωπίας» από το πρόγραμμα «ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ Ι» στο πρόγραμμα «ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΡΙΤΣΗΣ» και καθορισμός και εξουσιοδότηση νομίμου εκπροσώπου.

Εν συνεχεία, με την υπ’ αριθμ. 13014/25-02-2020 απόφαση του ΥΠΕΣ, επιτεύχθηκε η έγκριση της επιχορήγησης της Δ.Ε.Υ.Α. Αλμωπίας με το ποσό των 50.000 ευρώ για την ανόρυξη νέας υδρευτικής γεώτρησης, για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας της Τοπικής Κοινότητας Τσακώνων-Χρύσας- Ροδωνιάς και Τοπικής Κοινότητας Πιπεριάς.

Μετά από έρευνα των χώρων που προκύπτουν για την ανόρυξη της γεώτρησης καταλήξαμε στο συμπέρασμα, ότι η πιο ενδεδειγμένη περιοχή είναι η περιοχή των γαλανών νερών στο Λουτράκι όπου οι ενδείξεις ύπαρξης αρσενικού πέρα των ορίων είναι μηδαμινές. 

Προς αυτή την κατεύθυνση, είμαστε στην ανεύρεση χώρου προς παραχώρηση  για την ανόρυξη δοκιμαστικής γεώτρησης  και εφόσον προκύψουν τα επιθυμητά αποτελέσματα θα προχωρήσουμε στην ενέργεια ανόρυξης κανονικής-μόνιμης γεώτρησης.

Για την ολοκλήρωση της λύσης των παραπάνω Τοπικών Κοινοτήτων,  έχουμε υποβάλλει αίτημα  στο πρόγραμμα Λειψυδρίας  του Υπουργείου Εσωτερικών για την χρηματοδότηση δικτύου ύδρευσης από την γεώτρηση μέχρι τις δεξαμενές των Τοπικών Κοινοτήτων Τσακώνων-Χρύσας- Ροδωνιάς και Πιπεριάς.

Όσον αφορά το κομμάτι των μελετών, στις 03.06.2020 στάλθηκε στην υπηρεσία έγγραφο με αριθμό πρωτοκόλλου 2868 το οποίο αφορά Μελέτες ωρίμανσης έργων ΕΤΠΑ 2021-2027. 

Η υπηρεσία μας υπέβαλλε στις 13.07.2020 σχετική μελέτη με αριθμό πρωτοκόλλου 853. Συγκεκριμένα, βάσει των μελετών τα έργα είναι τρία:

1. Σύστημα τηλεμετρίας  και τηλε - ελέγχου  διαρροών στα δίκτυα ύδρευσης  της Δ.Ε.Υ.Α. Αλμωπίας με εκτιμώμενο προϋπολογισμό  τις 450.000,00 ευρώ.

2. Βελτίωση και αδειοδότηση του συνόλου των υποδομών ύδρευσης της Δ.Ε.Υ.Α. Αλμωπίας με εκτιμώμενο προϋπολογισμό τις 470.000,00 ευρώ.

3. Τεχνητός εμπλουτισμός υπόγειων υδροφόρων Δήμου Αλμωπίας με εκτιμώμενο προϋπολογισμό τις 400.000,00 ευρώ.


Έχουμε προβεί στην προεκτίμηση αμοιβών που αφορούν μελέτες ολοκλήρωσης υδρευτικών δικτύων για συγκεκριμένες τοπικές κοινότητες. Συγκεκριμένα, αυτές είναι: α) Δ.Ε. Εξαπλατάνου και οι Τοπικές Κοινότητες: β) Χρυσής, γ) Θηριόπετρας, δ) Προδρόμου- Νερομύλου ε) Φούστανης με σκοπό την ωρίμανση των συγκεκριμένων έργων για την ένταξη τους σε αναπτυξιακό νόμο.

Εισέρχοντας στο «κεφάλαιο» εύνοιας των πολιτών του Δήμου μας, σας ενημερώνουμε ότι, στο Διοικητικό Συμβούλιο της Δ.Ε.Υ.Α. Αλμωπίας που πραγματοποιήθηκε τον μήνα Ιούλιο, εγκρίθηκε από τον Πρόεδρο και τα Μέλη ευνοϊκή ρύθμιση για τους καταναλωτές με αφαίρεση των τόκων βάσει της απόφασης με αριθμό πρωτοκόλλου 40/30-07-2020. Το συγκεκριμένο θέμα προσεχώς, θα τεθεί σε ψηφοφορία και κατά την συνέλευση του Δημοτικού Συμβουλίου, όπως ορίζει ο νόμος με αποτέλεσμα εντός του μηνός Σεπτεμβρίου οι καταναλωτές να προσέρχονται στην υπηρεσία με σκοπό την ρύθμιση των οφειλών τους.

Παράλληλα, στο επόμενο Διοικητικό Συμβούλιο της Δ.Ε.Υ.Α. Αλμωπίας έχουμε μεριμνήσει ώστε να τεθεί το ζήτημα ψήφισης για την τροποποίηση κριτηρίων όσον αφορά το τιμολόγιο αναπήρων, για το οποίο βάσει της απόφασης 45/29-11-2018 είχαν εισχωρήσει και οικονομικά κριτήρια. 

Τέλος, βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσουμε μια καινοτόμο ιδέα η οποία αφορά τους «συνεπείς» καταναλωτές. Συγκεκριμένα,  βρισκόμαστε σε συνεχείς συζητήσεις με την ΕΔΕΥΑ και τον Νομικό Σύμβουλο, ώστε μέσα από ορθολογικές μεθόδους και σύνεση να μπορέσουμε να εδραιώσουμε τακτικές συνέπειας και προαγοράς κατανάλωσης νερού με ταυτόχρονη έκπτωση, το ποσοστό της οποίας βρίσκεται υπό συζήτηση για τις επαγγελματικές παροχές, με σκοπό τόσο να τονωθεί η εισπραξιμότητα της επιχείρησης όσο και να παρέχουμε ένα είδος ελάφρυνσης στους επαγγελματίες μας.

ΜΕ ΤΙΜΗ , 

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ Δ.Ε.Υ.Α. ΑΛΜΩΠΙΑΣ

ΠΑΡΟΥΤΟΓΛΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ


ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...