Μεγάλωσα πια

Μεγάλωσα πια. Δεν χάνω χρόνο δίνοντας εκατοντάδες δεύτερες ευκαιρίες σε ανθρώπους. Ξέρω πλέον καλά πως όποιος αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία, σπάνια θα τη χρειαστεί. Μεγάλωσα και δεν έχω υπομονή να μαντεύω όσα δε μου λες. Βαρέθηκα να μαντεύω. Θέλω να τα ακούσω και θέλω να τα δω. Μεγάλωσα και θέλω δίπλα μου μόνο ανθρώπους αληθινούς. Ανθρώπους που λένε αυτό που σκέφτονται και που σκέφτονται στ’ αλήθεια αυτό που λένε. Θέλω δίπλα μου μόνο ανθρώπους καθαρούς και διάφανους. Η μοναξιά δε...

Διαβάστε Περισσότερα

Γραμμή στο χέρι

Το χέρι μου έχει μια γραμμή που δεν είναι δική μου. Την φιλάω κάθε βράδυ. Την προσέχω να μη μου κοπεί, να μην καεί κατά λάθος, να μη μου μολυνθεί. Για καιρό πίστευα πως ήταν φτιαγμένη σε λάθος χέρι. Πως κάποιος, κάτι, δεν ξέρω κι εγώ, τη ζωγράφισε στη λάθος μεριά. Το δεξί μου θα έπρεπε να την έχει, σκεφτόμουν. Το "καλό". Μα ύστερα κατάλαβα πως ούτε το χέρι  μου ήτανε δικό μου και πως ούτε είχα το δικαίωμα αυτής της κτητικότητας πάνω σε τούτη τη γραμμή που για λίγο πάρκαρε στα μέρη τα...

Διαβάστε Περισσότερα

Οι πιο κουλές διασκευές του Trooper που έγιναν ποτέ

Οι Maiden μας έχουν σημαδέψει. Τέλος. Τους αγαπάμε. Τέλος. Αλλά και τους Maiden πρέπει να έχουν σημαδέψει (και εκτελέσει) οι παρακάτω διασκευές.  Όλα ξεκίνησαν με την πρώτη διασκευή που άκουσα στο εν λόγω άσμα, από τους Horcattica. Αγνώστων λοιπών στοιχείων και ιντερνετικής παρουσίας, απολαύστε τους: Για όσους η φωνή του Bruce Dickinson φαίνεται softcore, πάρτε τη βοθροέκδοση των Vital Remains! Eίναι Σαββατόβραδο, είσαι 12 χρονών και βαριέσαι; Ρίξε μια διασκευή! Έξτρα...

Διαβάστε Περισσότερα

Έρωτας εστί

Έρωτας εστί να ξυπνάς και να κοιμάσαι με ένα όνομα, ένα βλέμμα, ένα χαδί, έναν βραχνά, έναν πόνο.  Έρωτας εστί βόλτες από το ροζ στο γκρίζο συννεφάκι Μία να γίνεσαι μούσκεμα από σταγόνες ηδονής και την άλλη από σταγόνες «λείπεις». Στον έρωτα δεν υπάρχουν ονόματα, δεν είναι η Μαρία, ο Γιάννης… Στον έρωτα βαφτιζόμαστε με κάθε τι ζουζουνιάρικο, χαζό, αφελές, διαφορετικό.  Ο έρωτας εκδηλώνεται και εξελίσσεται μέσα από δύο. Η έντασή του δε σταματά, ούτε στην απόσταση, ούτε στο...

Διαβάστε Περισσότερα

Δένεται εκείνος που δίνει, όχι αυτός που παίρνει…

Της Ανθής Κατερίνη. “Δένεται εκείνος που δίνει, όχι αυτός που παίρνει” είδα κάπου. Που δίνεται, που δίνει από τον εαυτό του, θα συμπληρώσω. Που θέλει να σε αγκαλιάσει όσο θα ήθελε κατά βάθος και τον εαυτό του. Που για λίγο παρόλα αυτά τον ξεχνάει και σου δίνει την ζακέτα του μία χειμωνιάτικη νύχτα και ας κρυώνει. Και εκείνο το κρυολόγημα που τράβηξε ακόμα το θυμάται. Κάπως το ξεχνά αλλά κάτι ώρες ήρεμες μετά το φαγητό ή αργά την νύχτα, το θυμάται. Εάν δεν τον άφησες να αρρωστήσει γιατί...

Διαβάστε Περισσότερα

Ο δρόμος του φεγγαριού

Της είχε χαρίσει το φεγγάρι. Εκείνο το βραδύ στόλισε τα μαλλιά της με δάκρυα και φόρεσε πάνω της την νυχτιά, είχε χρόνια να τον δει, σκόπευε να τον συναντήσει. Πηρέ τον μακρύ δρόμο για το ποτάμι, σαν σκιά περιπλανήθηκε μέσα στο δάσος που είχε στοιχειώσει τον ερωτά τους στα δέντρα καρφωμένα τα γέλια τους και οι υποσχέσεις είχαν ανθίσει στα κλαδιά τους. Είχε μια διαβολεμένη υγρασία στον αέρα και στα μάτια της, όπως όταν χανόταν στα δυνατά του χέρια.. Τον έφερε μπροστά της, άπλωσε...

Διαβάστε Περισσότερα

Ο ανάποδος καθρέφτης

Σώσε με Φρέσκο το αίμα Στον τοίχο κυλάει ο πόνος Χρώμα κόκκινο Στο σώμα Το σύνθημα φωνάζει Σώσε με Νεκρές οι λέξεις Στα μάτια ανταμώνουν τις σιωπές Κοίτα με Ξεριζώνω την ψυχή Αλλότρια τα κομμάτια Η καρδιά στεγνή, ζητάει αίμα Να βγει η ανάσα Πού να κοιτάξω; Με βλέπω και τρομάζω Καθρέφτης ανάποδος Ο φόβος μπερδεύει όλα τα προσωπεία Τα φόρεσα Πώς χώρεσα; Και τώρα; Πες μου, αλήθεια Τώρα; Ποιο απ' όλα θα με σώσει; _ γράφει η Άννα Ρουμελιώτη ΠΗΓΗ...https://tovivl...

Διαβάστε Περισσότερα

Κική Δημουλά - «Άωρα και παράωρα»

Ανάμεσα νύχτας κι αυγής σφηνωμένη βρήκα την άωρη ώρα. Ασεβής ευθυμία πουλιών με ξύπνησε τόσο νωρίς και βγήκα στων σκοταδιών την άμπωτη. Το μπαλκόνι μου ήσυχα λάμνει στ' αβαθή χρώματα. Ονειρεύονται ακόμα οι κήποι ερχομό αγνώστου ανθέων. Αργά ξεδιπλώνεται ο περιβόητος ορίζοντας σα φθηνή κορδέλα του μέτρου. Με λήθη μοιάζει η θάλασσα: μας ξέχασαν. Με λήθη μοιάζει το άπειρο. Άπειρος λήθη. Ένα καΐκι ξεκουρδίζεται στο βάθος, το παίρν' η απόσταση και παίζει. Μουρμουριστά των χρωμάτων...

Διαβάστε Περισσότερα

Γιατί πάντα μας φταίει ο "άλλος";

Στον καθένα κάποιος ή κάτι φταίει για τις τωρινές συνθήκες της ζωής του: η μάνα, ο πατέρας, τα παιδικά χρόνια, η ατυχία, το κάρμα, η κρίση …. Απευθυνόμαστε στον άλλο για ότι συμβαίνει στη ζωή μας σήμερα. Πετάμε εκεί τις ευθύνες για τα ανεκπλήρωτα όνειρα, για τις επιθυμίες που έχουμε αλλά δεν ζήσαμε, για τις στεναχώριες μας, για τα προβλήματα μας. Ο άλλος ή οι άλλοι έχουν αναλάβει το ρόλο του ‘κακού’ στη ζωή: τι θα συνέβαινε όμως αν δεν ήταν τόσο κακός ο προϊστάμενος, η θεία, η πεθερά, ο...

Διαβάστε Περισσότερα

Αυτό που είμαστε, από τον Ίρβιν Γιάλομ

Ούτε ο πλούτος ούτε τα υλικά αγαθά ούτε η κοινωνική θέση ούτε η καλή φήμη φέρνουν την ευτυχία. Ποιός από μας δεν έχει γνωρίσει κάποιον άνθρωπο (ίσως τον ίδιο μας τον εαυτό) που να είναι τόσο στραμμένος προς τα έξω, τόσο απορροφημένος στη συσσώρευση αγαθών ή στο τι σκέφτονται οι άλλοι, ώστε να χάνει κάθε αίσθηση του εαυτού του; Ένας τέτοιος άνθρωπος, όταν του τίθεται κάποιο ερώτημα, αναζητεί την απάντηση προς τα έξω κι όχι προς τα μέσα. Διατρέχει δηλαδή τα πρόσωπα των άλλων, για...

Διαβάστε Περισσότερα

ΜΑΡΙΑ Γ. ΤΖΑΝΑΚΟΥ- ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΣ

ΜΑΡΙΑ Γ. ΤΖΑΝΑΚΟΥ- ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΣ (σειρά: μικρές ιστορίες: ιστορία Νο1)    Η κάφτρα του τσιγάρου του μεγαλώνει, μεγαλώνει και εκείνος αδιάφορα κοιτάζει. Στοχάζεται το μέλλον, το παρόν, το παρελθόν. Θαρρείς πως...όχι. Αρκετά. Αρκετά με την κλάψα. Τα λάθη είναι για να γουστάρεις. Στο κάτω-κάτω τι έφταιξε;  Κι έχει κι εκείνους τους άλλους, τους γύρω, τους δήθεν, που τον φλομώνουνε καθημερινά στο φούμαρο. Δήθεν πως εκείνο....δήθεν το άλλο... εγώ κι εγώ κι εγώ... Εγώ τα κάνω όλα τέλεια,...

Διαβάστε Περισσότερα

Πεζοδρομείται η πλατεία των Προμάχων τα Σαββατοκύριακα.

...

Διαβάστε Περισσότερα