Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

Ι.Μ Αγίου Ιλαριωνος

Ιερός Ναός Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη του χωριού.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη πλατείας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Νερόμυλος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πετροντούβαρο.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Σοκάκι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Ι.Μ Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Καταρράκτης.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Αγία Παρασκευή.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Φράγμα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

"Μπιτσκία".

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης .

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χορευτικός σύλλογος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εκκλησία - κοινότητα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άνοιξη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

Τετάρτη 3 Αυγούστου 2016

ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΠΟΤΑΜΙΑ ΟΧΘΗ ΤΩΝ ΛΟΥΤΡΩΝ



Αριδαία, 3/8/2016

ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΠΟΤΑΜΙΑ ΟΧΘΗ ΤΩΝ ΛΟΥΤΡΩΝ

Άλλη μια παρέμβαση ουσίας που αλλάζει την εικόνα της Λουτρόπολης πραγματοποιήθηκε στα Λουτρά Πόζαρ, που σχετίζεται με την ανάπλαση της παραποτάμιας όχθης στο νότιο τμήμα (απέναντι από το παλιό ξενοδοχείο «ΑΚΤΑΙΟΝ»).
Συγκεκριμένα, χαμήλωσε το ύψος του τοιχίου που υπάρχει στην ίδια τοποθεσία, ώστε ο επισκέπτης να έχει άμεση οπτική επαφή με την πανέμορφη κοίτη των Λουτρών.
Επιπλέον, πραγματοποιήθηκε ανάπλαση του δαπέδου και τοποθετήθηκε σταμπωτό δάπεδο, δίνοντας μία πολύ διαφορετική εικόνα στην τοποθεσία, ενώ παράλληλα κατασκευάστηκε δίκτυο όμβριων υδάτων.
Το έργο στοίχησε 7.215 ευρώ και καλύφθηκε από ιδίους πόρους της Δημοτικής Επιχείρησης.
Ο Δήμαρχος Αλμωπίας και Πρόεδρος των Λουτρών κ. Δημήτρης Μπίνος έκανε την εξής δήλωση:
«Προοπτική μας είναι να δημιουργήσουμε τέτοιους χώρους σε όλο το κεντρικό τμήμα της Λουτρόπολης, ώστε να δώσουμε περισσότερες δυνατότητες για περίπατο στους επισκέπτες μας οι οποίοι θα έχουν τη δυνατότητα να θαυμάζουν τις ομορφιές του τόπου μας».



"Η Σαλώμη" της Βάσως Ρουμελή



Η Σαλώμη

Μάτωσε η υπομονή καθώς το χάραμα άργησε
να ρθει.
Μάτια βαριά και κορμί ταλαιπωρημένο,
κούφιες αντιστάσεις και σακατεμένες
υποσχέσεις.
Ο χορός της Σαλώμης ήταν προκλητικός…
Κανείς δεν μίλησε, κανείς δεν κοιμήθηκε
εκείνο το βράδυ…
Η ιστορία σε μία νύχτα δεν πεθαίνει,
δεν αποκεφαλίζεται η περηφάνια ενός λαού.
Δεν φοβάμαι το αντίτιμο της οφειλής,
Δεν φοβάμαι το τίμημα της θυσίας….
Την πληρωμή της προδοσίας, ναι, την
ΦΟΒΑΜΑΙ.

Βάσω Ρουμελή
Από την ποιητική της συλλογή 
«Το Δάκρυ του νόστου»
Εκδόσεις Ινφογνώμων, 2016


"Η ποίηση είναι η ενσάρκωση ενός χαμόγελου. 
Είναι δάκρυα ψυχής, ένας στεναγμός, λύτρωση. 
Είναι η ηχώ μιας σιωπηλής κραυγής που σχίζει τον ουρανό και προσφέρει θυμίαμα στις ψυχές μας. 
Είναι το νερό που κυλά στις φλέβες της ερήμου.
Η ποίηση έχει ζωή και δημιουργεί ζωή...
είναι πνοή αθανασίας.

Ας με συγχωρέσουν οι μεγάλοι ποιητές 
που τολμώ, αλλά στην εποχή των τερατογεννήσεων,
χρειάζεται αρετή και τόλμη για να εξαγνιστεί το σκοτάδι.
Η ποίηση σήμερα παίρνει φως από την γενναία ψυχή μας και επιστρέφει φως στην σακατεμένη από τους δυνατούς της πλάσης, ελπίδα... 
Ευωδία, στεναγμός, λυγμός, ύμνος, τιμή στον λευκοφόρο έρωτα, στην μάνα, στους νέους, στην οικογένεια, στους λατρεμένους "φυγάδες" του ουρανού, στην πατρίδα, στους πρόσφυγες, στην ζωή... μέσα από ποιήματα που τα συναισθήματά μου είναι ανακατωμένα με δάκρυα!!!"

Βάσω Ρουμελή

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ: ΝΑ ΜΗΝ ΜΕΙΩΘΕΙ ΤΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΠΡΟΣΛΗΨΕΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΕΚΝΩΝ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ



ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ:
ΝΑ ΜΗΝ ΜΕΙΩΘΕΙ ΤΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΠΡΟΣΛΗΨΕΩΝ 
ΤΩΝ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΕΚΝΩΝ ΤΟΥΣ 
ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ  


Τις επιστολές του Κεντρικού Συλλόγου Πολυτέκνων Νομού Πέλλας «Ο Άγιος Στυλιανός» και του Συλλόγου Πολύτεκνων Γονέων Γιαννιτσών και Περιχώρων «Ο Άγιος Στυλιανός» σχετικά με την διαμαρτυρία τους για την ενδεχόμενη μείωση του ποσοστού των προσλήψεων στους πολύτεκνους και στα τέκνα τους στην Δημόσια Διοίκηση, κατέθεσε στη Βουλή ως αναφορές ο Γιώργος Καρασμάνης.
Συγκεκριμένα, στις επιστολές τους αναφέρουν την πρόθεση του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, να τροποποιηθεί το άρθρο 14 του Νόμου 2190/1994 και να μειωθεί το ποσοστό των προσλήψεων πολυτέκνων και τέκνων αυτών από το 20% σε 15% στη Δημόσια Διοίκηση. 
Ο Γιώργος Καρασμάνης, με την παρέμβαση του αυτή, ζητά από τον Πρωθυπουργό και τους αρμοδίους Υπουργούς να δείξουν την δέουσα ευαισθησία προς τους πολύτεκνους και τα τέκνα τους, οι οποίοι δικαιούνται «ειδικής φροντίδας» από το Κράτος, αποσύροντας οποιαδήποτε τροποποίηση που αφορά την μείωση του ποσοστού προσλήψεων τους στη Δημόσια Διοίκηση.   




ΤΕΤΑΡΤΗ 3 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2016        ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ

Δυνατότητα ρύθμισης ασφαλιστικών εισφορών για επιχειρήσεις που επλήγησαν από τις πλημμύρες της 14ης και 15ης Σεπτεμβρίου 2014



Δυνατότητα ρύθμισης ασφαλιστικών εισφορών για επιχειρήσεις που επλήγησαν από τις πλημμύρες της 14ης και 15ης Σεπτεμβρίου 2014  

Το ΙΚΑ εξέδωσε ειδική εγκύκλιο (ΑΔΑ 6ΓΞ94691ΩΓ-7Υ3) στην οποία προβλέπεται η δυνατότητα ρύθμισης ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών Κοινών Επιχειρήσεων και Οικοδομοτεχνικών Έργων οι οποίοι έχουν επαγγελματική εγκατάσταση στις Τοπικές Κοινότητες Άνυδρο, Καλή και Μάνδαλο του Δήμου Σκύδρας της Π.Ε. Πέλλας που επλήγησαν από τις πλημμύρες της 14ης και 15ης Σεπτεμβρίου 2014 και αποδεδειγμένα έχουν υποστεί ζημιές.  

Για την υπαγωγή στη ρύθμιση χρειάζεται να υποβληθεί από τον ενδιαφερόμενο αίτηση στην αρμόδια ταμειακή υπηρεσία του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ ή υπηρεσία ΚΕΑΟ στην οποία υπάγεται η έδρα του. 

Mανούλες σταματήστε να αυτοθυσιάζεστε για τα παιδάκια σας.. τα καταστρέφετε!


Στο' πα και στο ξαναλέω πως κάπου εκεί στις οδηγίες χρήσης ενός τεστ εγκυμοσύνης που αναφέρεται... «Αν εμφανιστούν οι μπλε γραμμούλες.. δηλαδή αν είστε έγκυος.. επισκεφτείτε τον γυναικολόγο σας» θα έπρεπε να υπήρχε υποσημείωση... επισκεφτείτε και τον ψυχολόγο σας!!
Δεν μπορείς να ακούς μα ούτε και να εξηγήσεις πως ο πιο σημαντικός άνθρωπος στην ζωή σου, η ίδια σου η μάνα, που σε 'φερε στην ζωή, που θυσιάστηκε και θυσιάζεται για να 'σαι συ καλά, που έκανε στην άκρη όλη της τη ζωή να μπει η δική σου μπροστά, πως εκείνη; πως μπορεί εκείνη να ναι η πηγή της δυστυχία σου. Δεν το χωρά ο νους σου και ούτε να το ακούς δεν θες....
Μα αυτή η αυταπάρνηση της μανούλας σου θα κάνει με τόση μαεστρία την δική σου την ψυχούλα να γεμίζει τύψεις και ενοχές κάθε που θα σηκώσεις κεφάλι από τα πρώτα σου χρόνια... γιατί η μαμά επειδή σε αγαπάει τα κάνει όλα δεν την λυπάσαι;  Κάνε αυτό που σου λέει αμέσως... Κοίτα, κοιτά πόσο την ταλαιπωρείς, κοιτά αναίσθητο παιδί που δεν καταλαβαίνεις πως όλα για σένα γίνονται.
Και έτσι εσύ καημένο μου παιδάκι και εγωκεντρικό γίνεσαι και υποτακτικό σε πάσα μορφή εξουσίας. Και στην αγάπη αρχίζεις να αισθάνεσαι υπόχρεος γιατί κάποιος κόβει κάτι από κείνον για να το δώσει σε σένα, δεν υπάρχει εκεί μονό για σένα και αναρωτιέσαι, άραγε την αξίζεις αυτή την αγάπη, άραγε υπάρχει πραγματικά κάτι μονό για μένα;;
Θυσιάζομαι για σένα λέει η μανούλα που πρέπει με το που θα μάθει πως θα σε φέρει στον κόσμο να ψυχαναλυθεί!
Να βρει το νόημα της δικής της ζωής να μην το γυρέψει μέσα από την δική σου την ζωή γιατί αλίμονο σου...
Δεν θα μάθεις ποτέ ποιος πραγματικά είσαι αφού θα μεγαλώνεις με τέτοιο τρόπο ώστε να ικανοποιήσεις αυτό που θα θελε να ναι η ίδια σου η μανούλα, θα σε φτιάξει έτσι ώστε να γίνεις αυτό που 'θελε εκείνη και θα το δουλέψει πολύ από τότε που θα πας στα πρώτα σου σχολεία και αν εσύ αντισταθείς γιατί κάτι μέσα σου κλωτσήσει και δεν σου κάνει ετούτο το κουστούμι θα ακούσεις πως όλα γίνονται για το καλό σου και πως αυτό πρέπει να γίνει γιατί η μαμά κάνει αγώνα μεγάλο για να σου παρέχει όλα αυτά που εσύ πετάς και λες πως δεν τα θες κακομαθημένο!
Αγενέστατο παιδί και αχάριστο.... που δεν αναγνωρίζεις τίποτα...
Κοίτα με πόση δεξιοτεχνία, πόσο ύπουλα και χωρίς να το καταλάβεις, εσύ είσαι το πρόβλημα, εσύ έχεις τα προβλήματα που δεν καταλαβαίνεις τι είναι όλο αυτό που στήθηκε για σένα χωρίς εσένα;;
Γιατί ποιος είσαι εσύ άλλωστε.... Ποτέ σου δεν θα μάθεις..  Μόνο αν κάποια στιγμή τα καταθλιπτικά συμπτώματα ή το άγχος σε οδηγήσουν στον ψυχαναλυτή!
Και πάλι θα σου πάρει λίγο χρόνο πουλάκι μου μα την στιγμή που θα ανακαλύψεις ποιος είσαι θα ναι σαν σου κόλλησαν δυο φτερά στην πλάτη σαν αυτά που χουν οι άγγελοι και θα σαι ελεύθερος πια να πετάς.. θα είσαι εσύ ο γνήσιος και μοναδικός εαυτός σου και θα μπορείς να πετάς, να ανάπνεες και να απολαμβάνεις !
Την ζωή που σου ανήκει και που εσύ θα δημιουργήσεις.

Μπαρκάτσα Άρια, Ψυχολόγος


Συναισθηματική κακοποίηση: νομίζεις ότι φταις;



Σαν να έχεις μία θηλιά στο λαιμό σου και καθώς περνάει ο καιρός να σφίγγει όλο και περισσότερο. Όταν φτάνεις στο σημείο να μην μπορείς να ανασάνεις, γιατί δεν την κόβεις;
Γιατί, ενώ έχεις την επιλογή να αναπνεύσεις ελεύθερα μετά από καιρό, το αφήνεις να σε πνίγει;
Ο σκοπός της συναισθηματικής κακοποίησης είναι να εξευτελίζει, να ελέγχει, να προσβάλλει, να απειλεί και να απομονώσει το θύμα, να το υποβιβάσει και να νιώθει κατώτερο, ανίκανο να λειτουργήσει ανεξάρτητα. Με το να επιτίθεται ο δράστης απευθείας στο άτομο, καταστρέφει το «είναι» του, την προσωπικότητά του.
Όταν κάποιος κακοποιείται συναισθηματικά, μπορεί αρχικά να προβάλει αντίσταση γιατί αυτό που συμβαίνει συνειδητοποιεί πως είναι λάθος, στην πορεία όμως αρχίζει να κατηγορεί τον ίδιο του τον εαυτό.
Υπάρχουν δύο μορφές αυτό-κατηγορίας: η συμπεριφορική και η χαρακτηρολογική. Στην πρώτη περίπτωση (συμπεριφορική αυτό-κατηγορία) τα θύματα πιστεύουν ότι έχουν κάνει κακό, οπότε η συμπεριφορά του θύτη έρχεται ως αποτέλεσμα της δικής τους συμπεριφοράς και πιστεύουν ότι πιθανώς εάν είχαν λειτουργήσει διαφορετικά δεν θα υπήρχε η συγκεκριμένη αντιμετώπιση.. Στη δεύτερη περίπτωση (χαρακτηρολογική αυτό-κατηγορία) η αντίληψη των θυμάτων είναι πως κάτι πάει στραβά με τους ίδιους, έτσι τους αξίζει να τους συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο, δηλαδή υποτιμητικά και κακοποιητικά.
Αυτό που ισχύει, είναι πως ο θύτης συνειδητά λειτουργεί επιθετικά με σκοπό να ελέγξει το θύμα του. Γνωρίζει ποιον θα κακοποιήσει και επιτίθεται στοχευμένα. Συνήθως κακοποιεί κάποιον που νιώθει πιο κοντά του. Δυστυχώς, δεν νιώθει μετανιωμένος γι΄αυτό που έκανε, αλλά νιώθει ενοχές επειδή φοβάται τις συνέπειες που θα έχουν οι πράξεις του. Γιατί, εάν είχε μετανιώσει για τη συμπεριφορά του, δεν θα την επαναλάμβανε. Και στην πορεία φυσικά, ρίχνει το φταίξιμο στο θύμα και αποποιείται οποιαδήποτε ευθύνη. Λόγω της αποποίησης ευθυνών, κατηγορεί το θύμα του και κυρίως το πόσο δυσλειτουργική μπορεί να είναι η σχέση τους.
Από πού προέρχεται όμως αυτή η συμπεριφορά; Πρωταγωνιστικός λόγος είναι τα βιώματα του δράστη. Δηλαδή, μπορεί και ο ίδιος να μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον που δεχόταν κακοποίηση. Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα να μεγαλώσει έχοντας ο ίδιος προβληματική συμπεριφορά και να το εκδηλώνει στους εκάστοτε συντρόφους του. Να νιώθει πως έχει το πάνω χέρι και πως εξουσιάζει κάποιον άλλον, κάνοντας παράλληλα τον ίδιο να νιώθει μια δύναμη που δεν είχε στην οικογένειά του.
Όταν κάποιος κακοποιείται καθημερινά, τα σημάδια είναι αληθινά, βαθιά και τρομακτικά… Όταν κάποιος κακοποιείται καθημερινά πολλές φορές δεν το αντιλαμβάνεται, πιθανόν γιατί έχει πλήρη εξάρτηση από τον θύτη, γιατί πιστεύει αυτά που ακούει, γιατί γίνεται αυτό που του λέει να γίνει. Γιατί αυτή η μορφή κακοποίησης είναι λιγότερο σημαντική από την σωματική κακοποίηση;
Όλα ξεκινάνε από τον θύτη και όχι το θύμα.

Άρθρο: Ειρήνη Κωνσταντοπούλου
Ειδική παιδαγωγός
Επιμέλεια: Ίριδα Γουδέλη
Φιλόλογος




Πηγή: animartists.com

Το υπαρξιακό μοντέλο του Ίρβιν Γιάλομ



Ο σύγχρονος ψυχολόγος Ίρβιν Γιάλομ το 1981 προσδιόρισε τέσσερεις απόλυτες υπαρξιακές ανησυχίες, που έχουν μεγάλη σημασία στην ψυχοθεραπεία: Τον θάνατο, την ελευθερία, την απομόνωση και την έλλειψη νοήματος στη ζωή.
Κάθε μία από αυτές τις ανησυχίες προκαλεί εσωτερικές συγκρούσεις στο υπαρξιακό πλαίσιο αναφοράς, όπως το αντιλαμβάνεται ο Γιάλομ.
Ο θάνατος: Είναι η πιο οφθαλμοφανής απόλυτη ανησυχία. Είναι προφανές σε όλους ότι ο θάνατος θα έρθει και ότι δεν υπάρχει διαφυγή. Είναι μια φοβερή αλήθεια στην οποία τα άτομα αποκρίνονται με τρόμο και συχνά αναπτύσσουν άμυνες, που επηρεάζουν σημαντικά το χαρακτήρα τους. Το παιδί από μικρή ηλικία είναι απασχολημένο με το θάνατο και η εξάλειψη του τρόμου του θανάτου είναι ένα σημαντικό αναπτυξιακό στάδιο στη ζωή του. Συχνά ψυχοπαθολογικά συμπτώματα οφείλονται σε αδυναμία υπέρβασης του φόβου του θανάτου.
Ελευθερία: Φυσιολογικά δεν θα θεωρούσαμε την ελευθερία ως πηγή ανησυχίας. Μάλλον το αντίθετο. Η ελευθερία θεωρείται γενικά μια θετική έννοια. Η ιστορία του δυτικού πολιτισμού σημαδεύτηκε από λαχτάρα και αγώνα για ελευθερία, ωστόσο στο υπαρξιακό πλαίσιο η έννοια της ελευθερίας τρομάζει. Η ελευθερία αναφέρεται στο γεγονός ότι ο άνθρωπος είναι υπεύθυνος και συγγραφέας του δικού του κόσμου, του δικού του σχεδιασμού ζωής, των δικών του επιλογών και δράσεων. Αν είναι αλήθεια ότι δημιουργούμε τον Εαυτό μας και το δικό μας κόσμο, αυτό σημαίνει ότι δεν πατάμε σε στέρεο έδαφος και κάτω μας υπάρχει μια άβυσσος, το τίποτα.
Σε αντίθεση με την καθημερινή μας εμπειρία, είμαστε περαστικοί από τη ζωή, ερχόμαστε και φεύγουμε από ένα σύμπαν που δεν είναι συνεκτικό, ούτε δομημένο με ένα μεγάλο σχέδιο. Η άσκηση της ελευθερίας ανοίγει το δρόμο για την ανάδειξη της ευθύνης, που αποτελεί σημαντική πηγή άγχους για τους ανθρώπους. Τ’ άτομα διαφέρουν σημαντικά ως προς το βαθμό ευθύνης που μπορούν να αναλάβουν στη ζωή τους. Μερικοί ρίχνουν την ευθύνη για ότι τους συμβαίνει στους άλλους, στις συνθήκες της ζωής, στα αφεντικά και στις συζύγους τους. Άλλοι την αρνούνται τελείως θεωρώντας τους Εαυτούς τους «αθώα θύματα» που πάσχουν από εξωτερικά γεγονότα, αδιαφορώντας ενδεχομένως αν οι ίδιοι έχουν βάλει σε κίνηση τα γεγονότα αυτά.
Ορισμένοι δεν διστάζουν να αρνηθούν τελείως την ύπαρξη της ευθύνης τους, βγάζοντας την τελείως «απ’ το μυαλό τους», σα να μην είναι υπόλογοι της συμπεριφοράς τους. Μια άλλη πτυχή της ελευθερίας είναι η θέληση. Η θέληση περνά από την επιθυμία, στην απόφαση και τελικά στη δράση. Πολλά άτομα έχουν τεράστιες δυσκολίες να εκφράσουν επιθυμίες. Άλλα μπορεί να είναι εξαιρετικά σαφή για το τι θέλουν, αλλά δεν είναι σε θέση να αποφασίσουν ή να επιλέξουν και πολύ περισσότερο να δράσουν. Συχνά βιώνουν τη λήψη αποφάσεων ως πανικό. Μπορεί να επιχειρήσουν να μεταβιβάσουν το δικαίωμα της απόφασης σε κάποιον άλλον ή να ενεργήσουν κατά τέτοιο τρόπο, ώστε η απόφαση να παίρνεται γι αυτούς από τις περιστάσεις. Το πέρασμα από την ελευθερία, στην επιθυμία, στην απόφαση, στη δράση, είναι για πολλούς ανθρώπους μια επώδυνη διαδικασία, που προτιμούν να αποφεύγουν.
Η απομόνωση: Μια Τρίτη απόλυτη ανησυχία είναι η απομόνωση. Είναι σημαντικό να γίνει διάκριση της υπαρξιακής από τους άλλους τύπους απομόνωσης. Η διαπροσωπική απομόνωση αναφέρεται στο χάσμα που υπάρχει μεταξύ του «Εαυτού» και των άλλων ανθρώπων, λόγω έλλειψης κοινωνικών δεξιοτήτων και ψυχοπαθολογίας στο θέμα της οικειότητας. Η υπαρξιακή απομόνωση είναι ένας όρος, που καθιερώθηκε για πρώτη φορά από τον Φρόιντ και αναφέρεται στο γεγονός ότι είμαστε απομονωμένοι από κομμάτια του Εαυτού μας. Θύλακες του Εαυτού μας, εμπειρίες, συναισθήματα και επιθυμίες, διασπώνται από τη συνείδηση και αγνοούμε ότι υπάρχουν. Ωστόσο λειτουργούν υπόγεια και ταράζουν τη ζωή μας χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε. Ο στόχος της ψυχοθεραπείας σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να βοηθήσει τα άτομα αυτά να ανακτήσουν και να επανενώσουν τα αποσχισμένα τμήματα του Εαυτού τους.
Πολλοί προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την απομόνωση μέσω της διάχυσης. Αποφεύγουν την προσωπική τους ανάπτυξη και την αίσθηση απομόνωσης που τη συνοδεύει, προτιμώντας να μαλακώσουν τα όρια του Εγώ τους, να ελαχιστοποιήσουν τις επιθυμίες τους και να ζήσουν μέσα από τη ζωή ενός άλλου ατόμου. Άλλοι μπορεί να διαχυθούν σε μια ομάδα, μια αιτία, μια χώρα, ένα έργο. Με το να είναι κανείς όπως οι άλλοι, να ταιριάζει στο ντύσιμο, στην ομιλία και στα έθιμα, να μην έχει δικές του σκέψεις, συναισθήματα, επιθυμίες, σώζεται από την απομόνωση του μοναχικού του Εαυτού. Μια άλλη συνηθισμένη απάντηση στην απομόνωση είναι η ψυχαναγκαστική σεξουαλικότητα. Τα σεξουαλικά καταναγκαστικά άτομα δεν σχετίζονται με όλη την Ύπαρξη των άλλων, αλλά μόνο με το τμήμα της που ικανοποιεί τις ατομικές τους ανάγκες. Ειδικότερα, ενδιαφέρονται μόνο για τα τμήματα εκείνα που διευκολύνουν την αποπλάνηση και τη σεξουαλική πράξη.
Η έλλειψη νοήματος: Η τέταρτη τελική ανησυχία είναι η έλλειψη νοήματος. Εάν κάθε άτομο είναι μόνο, ζει στον κόσμο του, μέσα σ’ ένα αδιάφορο σύμπαν και τελικά πεθαίνει μόνο του, τότε τι νόημα μπορεί να ‘χει η ζωή; Γιατί ζούμε; Αν δεν υπάρχει σχεδιασμένη προαποφασισμένη ζωή, τότε ο καθένας πρέπει να οικοδομήσει το δικό του νόημα στη ζωή. Το ερώτημα όμως είναι, «μπορεί ο καθένας να δημιουργήσει ένα αυτόνομο νόημα για να αντέξει τη ζωή του»;
Ο άνθρωπος φαίνεται να απαιτεί νόημα. Η νευροψυχολογική μας οργάνωση είναι τέτοια, που τυποποιεί τα τυχαία ερεθίσματα. Τα οργανώνει αυτόματα σε σχήμα και ουσία. Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με έναν ελλιπή κύκλο, τον φανταζόμαστε αυτόματα πλήρη. Όταν μια οποιαδήποτε κατάσταση δεν σχηματοποιείται, βιώνουμε δυσφορία. Με τον ίδιο τρόπο που οργανώνουμε τυχαία ερεθίσματα, αντιμετωπίζουμε και τις υπαρξιακές καταστάσεις. Σε ένα άτακτο κόσμο νοιώθουμε ασταθείς και ψάχνουμε σχέδιο.
Η τέταρτη εσωτερική σύγκρουση πηγάζει από αυτό το δίλημμα: Πως ένα Ον που απαιτεί νόημα, μπορεί να βρει νόημα σε ένα σύμπαν που δεν έχει κανένα νόημα;

ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ
ΧΑΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ



Πηγή: lecturesbureau.gr

ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ - ΠΑΠΑΔΑΚΗ ΑΛΚΥΟΝΗ



-Τι χρώμα έχει η λύπη; ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά. Δεν άκουσες; Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη;

-Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στην αγκαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλε.

-Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;

-Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.

-Τι χρώμα έχει η χαρά;

-Το χρώμα του μεσημεριού, αστεράκι μου.

-Και η μοναξιά;

-Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.

-Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.

-Το αστέρι έκλεισε τα μάτια του κι ακούμπησε στο φράχτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.

-Και η αγάπη; ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη;

-...Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού, απάντησε το δέντρο.

-Τι χρώμα έχει ο έρωτας;

-Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος.

-Έτσι, ε; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε τ' αστέρι...

Κοίταξε μακριά στο κενό... και δάκρυσε...

(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...