Εδεσσαϊκό Θέατρο: Θεατρική βραδιά με «Το ποτάμι που θύμωσε»

Θεατρική βραδιά με «Το ποτάμι που θύμωσε»  Η Διοίκηση του Εδεσσαϊκού Θεάτρου καλεί τους συντελεστές της παραγωγής  «Το ποτάμι που θύμωσε» στο εντευκτήριο του συλλόγου, την Κυριακή 28 Ιούνη και ώρα 9 το βράδυ, όπου θα γίνει η προβολή της παράστασης που παρουσιάστηκε από την Παιδική Σκηνή.&nbs...

Διαβάστε Περισσότερα

Δύσκολη πόρνη η ωριμότητα

Κείμενο: Χαρά Μαζίδη Δύσκολη πόρνη η ωριμότηταΠληρώνεται ακριβά! Δεν δαμάζεται , δεν κατακτιέται εύκολα.Πάνω που λες πως ξέρεις, σε χαστουκίζει,σε φτύνει κατάμουτρα. Σε κοιτάει και ξεκαρδίζεται στα γέλια.Μόλις πας να την αγγίξεις ,τρέχει..σου ξεφεύγει. Θέλει πολύ κόπο, πολύ σθένος.Πολλές ώρες να μιλήσεις με σένα. Θέλει να κοιταχτείς ξανά και ξανά στον καθρέφτη.Να δεις το βλέμμα σου.Να νιώσεις και να αποδεχτείς τα θέλω σου.Να αποδεχτείς εσένα.Να ξυπνήσεις τις σκέψεις σου τις πιο...

Διαβάστε Περισσότερα

O κουμπαράς της ευτυχίας

Θυμάμαι τότε που ήμασταν μικρά, παιδιά του προηγούμενου αιώνα.  Γράφει η Τάμι Γκεκτσιάν Τότε που όλοι είχαμε έναν πήλινο κουμπαρά ή αν ήμασταν τυχεροί, κουμπαρά γουρουνάκι ,που άνοιγε χωρίς να χρειαστεί να το σπάσεις. Τότε που τα ασημένια νομίσματα της δραχμής που μας έδιναν οι παππούδες αναψοκοκκίνιζαν τα μάγουλα μας από χαρά ∙  τότε που οι γονείς μας έδιναν τα ρέστα του σούπερ μάρκετ και νιώθαμε πως θα σπάσει η καρδιά μας από αγάπη ∙ τότε που αρπάζαμε  ότι κέρμα...

Διαβάστε Περισσότερα

Στιγμές καλοκαιριού με ένα χωνάκι παγωτό

Τα ασβεστωμένα σοκάκια με τις λουλακί γλάστρες με βασιλικό, νυχτολούλουδα, κατιφέδες να δέχονται την πρωινή δροσιά. Γράφει η Αρσινόη Βήτα Το πελαγίσιο αεράκι να χα’ι’δεύει τα πανέμορφα λευκά κεντητά κουρτινάκια στα χαμηλά παραθύρια των σπιτιών. Ο καυτός ήλιος να κάνει τα πάντα φωτεινά με την αλήθεια του. Η εμπειρίκια ζέστη σπρώχνει το βήμα να δροσιστεί στη θάλασσα. Στην ατέλειωτη άμμο μοσχοβολά η ταπεινοσύνη των κρίνων. Συνεπαίρνει. Ανακατώνεται με τη θαλασσινή αύρα. Ανοίγει...

Διαβάστε Περισσότερα

" Ω Εαυτέ μου! ω ζωή!" Ουώλτ Ουίτμαν Απόσπασμα.

"Ω εαυτέ μου! Ω ζωή! .. των ερωτημάτων που επαναλαμβάνονται Των ατέλειωτων ορδών των απίστων - των πόλεων που'ναι γεμάτες με ανοήτους..() Των ματιών που ποθούν, μάταια, το φως-των επαίσχυντων στόχων - των μαχών που ποτέ δεν τελειώνουν Των πενιχρών αποτελεσμάτων, σε όλα Του πλήθους, γύρω μου, των σερνάμενων... Των άδειων, άχρηστων χρόνων των υπολοίπων-κι εγώ ένας ακόμα μέσα στο κουβάρι αυτών των υπολοίπων.. Το ερώτημα, Ω εαυτέ μου! το τόσο θλιβερό να επιστρέφει: Τι το καλό μέσα σ' όλα...

Διαβάστε Περισσότερα

"Σ’ Εσένα που πίστεψες…στις φιλίες…" Αλκ. Παπαδάκη

Πώς γίνεται, σ’αυτόν τον »ψεύτη κόσμο», ανθρωποι που αγάπησες, που τους κράτησες και σου κράτησαν το χέρι έστω και λίγο, που ορκιζόσουνα τότε – και το πίστευες – πως θα υπάρχουν πάντα στο κάδρο της ζωής σου…Πώς γίνεται να χάνονται… Να μένουν μόνο σαν κιτρινισμένες φωτογραφίες στο αλμπουμ της ψυχης σου. Το ποδοβολητό της μοίρας ? Η σκόνη του χρόνου ? Οι φουρτούνες ? Οι καταιγίδες ? Η βιάση να προλάβεις εκείνο που δεν έρχεται ποτέ ? Πώς γίνεται… Και φεύγουν οι μέρες, κυλά η ζωή και μένει...

Διαβάστε Περισσότερα

Τα παιδιά της τελειότητας

Δεν προλαβαίνουν να κλείσουν τα τέσσερα κι αρχίζουν μαθήματα αγγλικών. Κάνουν μπαλέτο ή πολεμικές τέχνες δυο-τρεις φορές την εβδομάδα. Ενδιάμεσα τένις, μαθήματα υπολογιστών, κολυμβητήριο. Στο νηπιαγωγείο είναι ήδη παιδιά θαύματα. Μαθαίνουν γραφή κι ανάγνωση στους πρώτους δύο μήνες. Γιατί οι δάσκαλοι είναι πολλοί. Κι όχι μόνο πρωινοί. Το μεσημέρι αναλαμβάνουν μαμάδες και μπαμπάδες και τα απογεύματα γιαγιάδες και παππούδες. »Έλα να δω τι έμαθες σήμερα». Με τα πρώτα Α στους ελέγχους...

Διαβάστε Περισσότερα