Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

Ι.Μ Αγίου Ιλαριωνος

Ιερός Ναός Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη του χωριού.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη πλατείας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Νερόμυλος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πετροντούβαρο.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Σοκάκι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Ι.Μ Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Καταρράκτης.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Αγία Παρασκευή.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Φράγμα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

"Μπιτσκία".

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης .

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χορευτικός σύλλογος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εκκλησία - κοινότητα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άνοιξη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2016

Ευχές της διοίκησης του Αλμωπού Αριδαίας στον Θωμά Νάτσκο


ΑΛΜΩΠΟΣ ΑΡΙΔΑΙΑΣ

Καλή αρχή και καλή σταδιοδρομία εύχεται η διοίκηση του Αλμωπού Αριδαίας στον Θωμά Νάτσκο, που μετακομίζει στη Λειβαδιά για επαγγελματικούς λόγους. Ο Θωμάς Νάτσκος ξεκίνησε φέτος  ως προπονητής στον πάγκο της Β ομάδας του Αλμωπού, τον Παναλμωπιακό , φτιάχνοντας μια ομάδα που αποτελείται σχεδόν όλη  με όλα τα περσυνά παιδιά της Κ 17 του Αλμωπού,  όπου επίσης ήταν προπονητής όλη την χρονιά. Να προσθέσουμε ότι πέρυσι εκτός από προπονητής της Κ 17 συνετέλεσε και στέλεχος της μεγάλης ομάδας του Αλμωπού, προσφέροντας την βοήθεια του σε διάφορα πόστα , κοντά στον προπονητή Γιώργο Τυριακίδη.
 Επίσης σημαντικό το έργο του στην ακαδημία , όπου σαν προπονητής φέτος δύο τμημάτων , μπαμπίνι και προτζούνιορ , έδωσε τον καλύτερο του εαυτό και με τις άριστες γνώσεις του και με την άψογη μεταδοτικότητα του έβαλε στους μικρούς ποδοσφαιριστές του Αλμωπού γερές βάσεις.
Οι πόρτες του Αλμωπού, θα είναι ανοιχτές για τον ταλαντούχο προπονητή , καθώς και ο ίδιος δήλωσε ότι παρά την απόσταση, δεν θα πάψει να προσφέρει την βοήθεια του, όσο και όπως μπορεί λόγω των επαγγελματικών υποχρεώσεων του ,  σε ότι χρειαστεί η ομάδα του Παναλμωπιακού και ότι με την πρώτη ευκαιρία θα είναι κοντά μας και πάλι.

Το Δ.Σ. του Αλμωπού Αριδαίας.

Εγγραφές στο Ξενιτίδειο Δημοτικό Ωδείο Αριδαίας



ΞEΝΙΤΙΔEΙO ΔΗΜOΤΙΚO ΩΔEΙO AΡΙΔAΙAΣ
ΔΗΜΟΥ ΑΛΜΩΠΙΑΣ
 Το Ξενιτίδειο Δημοτικό Ωδείο Αριδαίας εύχεται στους μαθητές του καλή εκπαιδευτική χρονιά και ανακοινώνει ότι οι εγγραφές για το σχολικό έτος 2016-2017 
έχουν ήδη αρχίσει.
Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να συμπληρώσουν την αίτηση εγγραφής στην γραμματεία του Ξενιτίδειου Δημοτικού Ωδείου.

Ημέρες εγγραφής : Δευτέρα έως Παρασκευή.
Ώρες εγγραφής :  12:30-20:30  
Τηλ. (23840)28736
 Επαγγελματικές Μουσικές Σπουδές
Απόκτηση Κρατικού Πτυχίου      
Τμήματα :
  εγχόρδων
πιάνου
κλ./ηλ. Κιθάρας
παραδ./κλ. Οργάνων
πνευστών , κρουστών
μουσικής  προπαιδείας

Τομέας   Μουσικής     Προπαιδείας
Το Ξενιτίδειο Δημοτικό Ωδείο θεωρώντας  ότι η μουσική γνώση και μάθηση πρέπει να έχει ως αφετηρία της την προσχολική – πρώτη σχολική ηλικία, έχει δημιουργήσει ένα πρόγραμμα σπουδών για παιδιά 4 έως 7 ετών.
Η μουσική διδασκαλία δοσμένη με ένα ιδιαίτερο τρόπο εισάγει το παιδί στον «υπέροχο κόσμο της μουσικής» .
Το μάθημα γίνεται σε μικρές ομάδες παιδιών δυο φορές την εβδομάδα.


Νέο Τμήμα Μουσικοκινητικής Αγωγής σε παιδιά ηλικίας 2,5 έως 3,5  ετών


Η Μουσική, μπορεί να γίνει ένα πολύτιμο εργαλείο για την ανάπτυξη του μυαλού, του σώματος, και των αρμονικών σχέσεων των παιδιών καθ' όλη τη διάρκεια της προσχολικής ηλικίας τους. 
Με τη Μουσικοκινητική Αγωγή, εστιάζουμε στην εξέλιξη του μικρού παιδιού, μέσω της ενεργητικής επίδρασης και τη σημασία που έχει τόσο η μουσική, όσο και η κίνηση, πάνω σε αυτό. Το παιδί γοητεύεται από τους ήχους και συγκεντρώνεται περισσότερο στο ακουστικό ερέθισμα κι αντίστροφα. Στόχος του προγράμματος αποτελεί η καλλιέργεια της δημιουργικής φαντασίας του μικρού παιδιού, η ευαισθησία που αναπτύσσεται μέσω αυτής, η ευχαρίστηση που παίρνει μέσα από τη συμμετοχή του στο ομαδικό παιχνίδι, όπου και τη μεταφέρει στο δικό του οικογενειακό περιβάλλον. Με τη συμμετοχή του γονέα κατά τη διάρκεια του μαθήματος, γίνεται η προετοιμασία ένταξής του στη σχολική κοινότητα, συμβάλλοντας με την ατομική του προσπάθεια, στην απόκτηση μουσικών-κινητικών δεξιοτήτων αλλά κι ομαδικών εκτελέσεων ενόργανης μουσικής. 

Αναβάλλεται η προπόνηση των μικρών μας ποδοσφαιριστών του ΑΣ Πρόμαχοι


Λόγω του καιρού, αναβάλλεται η προπόνηση των μικρών μας ποδοσφαιριστών.
 Το επόμενο ραντεβού μας, την Πέμπτη 6 μ.μ.

Από το προπονητικό τμήμα του ΑΣ Προμάχων

Περιβάλλον και Πολιτισμός: «Παντέχνου πυρός σέλας - Λαμπερές ιστορίες φωτιάς» από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Πέλλας



Η Εφορεία Αρχαιοτήτων Πέλλας, στο πλαίσιο της επικοινωνιακής δράσης με τίτλο Περιβάλλον και Πολιτισμός: «Παντέχνου πυρός σέλας - Λαμπερές ιστορίες φωτιάς» που διοργανώνει η Διεύθυνση Μουσείων του ΥΠΠΟΑ, από τις 20 έως τις 23 Οκτωβρίου 2016,  προγραμματίζει τις παρακάτω δράσεις:

1.      Στον αρχαιολογικό χώρο Πέλλας θα πραγματοποιηθεί εκπαιδευτικό πρόγραμμα για ενήλικες με τίτλο Άναψε το καμίνι, δώστου φωτιά. H δραστηριότητα θα περιλαμβάνει περιήγηση σ’ ένα αρχαίο εργαστήριο κατασκευής πήλινων αντικειμένων, ξενάγηση στο εργαστήριο παραγωγής εκμαγείων του ΤΑΠΑ, άναμμα του κεραμικού κλιβάνου και τέλος κατασκευή πήλινων ειδωλίων. 
Το πρόγραμμα θα υλοποιηθεί την Παρασκευή 21 Οκτωβρίου στις 9.30 και 11.30 και το Σάββατο 22 Οκτωβρίου στις 11.30.

2.      Στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πέλλας θα πραγματοποιηθεί θεματική ξενάγηση για ενήλικες με τίτλο  Φωτιά, ένα οικείο αγαθό. Η δράση θα εστιάσει στην ανάδειξη της φωτιάς ως αναπόστατο στοιχείο της ιδιωτικής και δημόσιας ζωής, με έμφαση στη χρήση της κατά την προετοιμασία της τροφής (μαγείρεμα σε εστίες και σε φούρνους) και για τον φωτισμό των σπιτιών, των δημόσιων κτηρίων και των λατρευτικών χώρων.
Οι ξεναγήσεις θα υλοποιηθούν την Πέμπτη 20 Οκτωβρίου στις 9.30 και 11.30. και το Σάββατο 22 Οκτωβρίου στις 9.30.

Η είσοδος είναι ελεύθερη.


τηλέφωνο επικοινωνίας για το κοινό: 23820-31160

Yπεύθυνοι επικοινωνίας :
-για τη δράση στον αρχαιολογικό χώρο: Αναστασία Γεωργιάδου

-για τη δράση στο αρχαιολογικό Μουσείο: Αλεξάνδρα Σκίτσα

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΑΚΙ...


Ένα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο.

Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο; αναρωτήθηκε...

Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δε φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε, όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα! Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο! -Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!

Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε: Κυρ- Ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σας. Αλλά δε βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα! Δε με ενοχλεί καθόλου εμένα η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!

Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε: Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!

Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε: Λυπάμαι πολύ κυρ-ποντικέ μου, αλλά δε μπορώ να κάνω τίποτ' άλλο από το να προσευχηθώ. Να είσαι σίγουρος ότι θα το κάνω. Θα προσευχηθώ.

Τότε το ποντίκι στράφηκε προς το βόδι και του φώναξε κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου: Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!

Και το βόδι απάντησε: Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που διατρέχετε, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει είναι ένα τσιμπηματάκι στο δέρμα μου!

Έτσι, ο καλός μας ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε μόνος του να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας!

Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη.

Μέσα στη νύχτα όμως, δεν πρόσεξε πως στην παγίδα πιάστηκε από την ουρά
ένα φίδι...Φοβισμένο το φίδι όμως δάγκωσε τη γυναίκα!


Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο. Αλλοίμονο όμως, την έφερε στο σπίτι με πολύ υψηλό πυρετό. Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες...

Έτσι ο αγρότης έσφαξε την κότα για να κάνει μια καλή κοτόσουπα!

Η γυναίκα όμως πήγαινε απ' το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες έρχονταν στη φάρμα να βοηθήσουν.

Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας από ένα οκτάωρο. Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το γουρούνι.

Τελικά όμως η γυναίκα δε γλίτωσε! Πέθανε!

Στην κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος, γιατί ήταν καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι.

Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το βόδι.

Ο κυρ-Ποντικός μας, έβλεπε όλο αυτό το πήγαιν' έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη...

Είχε προειδοποιήσει αλλά κανείς δεν έδωσε σημασία...


ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:


Χάσαμε την ανθρωπιά μας κι ενισχύσαμε τον ατομισμό μας...

Όταν κάποιος δίπλα μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε όλοι σε κίνδυνο...

Είμαστε όλοι συνεπιβάτες σ' αυτό το πλοίο που λέγεται ζωή!

Ο καθένας μας αποτελεί τον κρίκο της ίδιας αλυσίδας!

Είμαστε σαν τις ίνες ενός υφάσματος κι αν ένα μέρος του υφάσματος χαλάσει, το ύφασμα είναι άχρηστο....


...ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ:


 Εμείς είμαστε τα ποντικάκια...

 Εμείς όμως είμαστε και οι κότες...

 Εμείς και τα γουρούνια...

 Εμείς και τα βόδια...

 
ΓΙ' ΑΥΤΟ, ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΟΥΜΕ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΠΩΣ...

 Είναι αδύνατον να γελάμε, αν δε γελάει ολόκληρη η γειτονιά! 

 
του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου,συγγραφέα





ΠΗΓΗ... ΑΝΟΙΧΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΙΑΔΡΟΜΗ


Μετάφραση: Δανάη Πετροπούλου

Μόλις έφτασα στην διεύθυνση, πάτησα την κόρνα του αυτοκινήτου μου. Περίμενα μερικά λεπτά και κόρναρα ξανά. Ήταν η τελευταία κούρσα της βάρδιάς μου, οπότε σκέφτηκα να συνεχίσω να οδηγώ. Αντί να συνεχίσω όμως, σταμάτησα, περπάτησα έως την πόρτα και χτύπησα.

«Μισό λεπτό», απάντησε μια αδύναμη, ηλικιωμένη φωνή. Ακουγόταν σαν να σέρνει κάτι στο πάτωμα. Μετά από μια μικρή παύση, η πόρτα άνοιξε και μπροστά μου στάθηκε μια γυναίκα γύρω στα 90. Φορούσε ένα φόρεμα και ένα καπέλο με πέπλο, έμοιαζε με χαρακτήρα από ταινία του 1940. Είχε δίπλα της μια μικρή τσάντα από νάιλον. Το σπίτι έμοιαζε εγκαταλελειμμένο. Όλα τα έπιπλα ήταν καλυμμένα με σεντόνια. Δεν υπήρχαν πουθενά ρολόγια, διακοσμητικά και γενικώς αντικείμενα. Σε μια γωνία υπήρχε ένα χαρτονένιο κουτί γεμάτο παλιές φωτογραφίες και γυαλικά.

«Θα μπορούσες να πας την τσάντα μου στο αυτοκίνητο;» είπε. Πήρα την τσάντα και την πήγα μέχρι το ταξί, έπειτα γύρισα για να τη βοηθήσω. Πιάστηκε από το χέρι μου και πήγαμε σιγά-σιγά προς το ταξί. Με ευχαριστούσε διαρκώς για την καλοσύνη μου. «Δεν κάνει τίποτα» της είπα. «Προσπαθώ απλώς να συμπεριφέρομαι στους επιβάτες μου, όπως θα ήθελα να συμπεριφέρονται στην μητέρα μου» συνέχισα, «Είσαι τόσο καλό παιδί» είπε.

Όταν μπήκαμε στο ταξί, μου έδωσε μια διεύθυνση και με ρώτησε αν θα μπορούσαμε να πάμε μέσω του κέντρου της πόλης. Της είπα πως δεν ήταν η γρηγορότερη διαδρομή αλλά μου απάντησε πως δεν έχει πρόβλημα. «Δεν βιάζομαι, η διεύθυνση που σας έδωσα, είναι η διεύθυνση ενός ασύλου», κοίταξα στον καθρέφτη και είδα πως τα μάτια της άστραφταν και πως ήταν έτοιμη να κλάψει, «έχω χάσει όλη μου την οικογένεια», συνέχισε με μια γλυκιά και κουρασμένη φωνή. «Ο γιατρός μου, μου είπε πως δεν μου έχει μείνει πολύς χρόνος». Ακούγοντάς την έκλεισα διακριτικά το ταξίμετρο.

«Ποια διαδρομή θα θέλατε να ακολουθήσω;» την ρώτησα. Για τις επόμενες δύο ώρες οδηγούσαμε μέσα στην πόλη. Μου έδειξε το κτήριο που εργαζόταν κάποτε, μου έδειξε το σπίτι που εκείνη και ο σύζυγός της έμεναν όσο ήταν νιόπαντροι, σταματήσαμε μπροστά από ένα κατάστημα επίπλων που παλιότερα ήταν αίθουσα χορού και πήγαινε όσο ήταν νέα. Πολλές φορές μου ζήτησε να επιβραδύνω μπροστά από κάποιο κτήριο ή κάποια γωνία ενώ εκείνη κοιτούσε μέσα από το σκοτάδι, χωρίς να λέει κουβέντα.

Καθώς η πρώτη αχτίδα του ήλιου γεννιόταν από τον ορίζοντα, μου είπε απότομα «Κουράστηκα, ας πάμε τώρα». Οδηγούσαμε στη σιωπή. Όταν φτάσαμε είδαμε μπροστά μας ένα χαμηλό κτήριο, σαν μικρό αναρρωτήριο, με ένα δρομάκι που περνούσε από μια στοά. Δύο νοσηλευτές βγήκαν έξω, και ήρθαν προς το μέρος μας. Ήταν σχολαστικοί και παρακολουθούσαν την κάθε τους κίνηση. Υπέθεσα πως την περίμεναν.

Άνοιξα το πορτμπαγκάζ και πήγα την τσάντα της μέχρι την πόρτα. Όταν έφτασα, η γυναίκα είχε ήδη καθίσει σε ένα αναπηρικό καροτσάκι. «Πόσο σας οφείλω;» με ρώτησε. «Τίποτα» της απάντησα. Μου είπε πως δουλεύω για να βγάλω λεφτά, και της απάντησα πως υπάρχουν και άλλοι πελάτες. Σχεδόν χωρίς να το σκεφτώ, έσκυψα και την αγκάλιασα. Με κράτησε σφιχτά και μου είπε πως της έδωσα μια μεγάλη χαρά, «Σε ευχαριστώ» μου είπε. Έσφιξα το χέρι της και έφυγα μέσα στο αμυδρό πρωϊνό φως.

Πίσω μου έκλεισε μια πόρτα, η πόρτα μιας ζωής. Δεν πήρα άλλους επιβάτες εκείνη την μέρα, οδηγούσα χωρίς προορισμό βυθισμένος στις σκέψεις μου. Για το υπόλοιπο της ημέρας δεν μπορούσα καν να μιλήσω. Σκεφτόμουν πόσο εύκολα θα μπορούσε να έχει πετύχει έναν νευρικό οδηγό, ή κάποιον που θα βιαζόταν να τελειώσει την βάρδιά του. Τι θα συνέβαινε αν είχα αρνηθεί την κούρσα ή αν είχα κορνάρει άλλη μια φορά και είχα φύγει. Κάνοντας μια φευγαλέα αναδρομή, συνειδητοποίησα πως αυτή η κούρσα ήταν ότι πιο σημαντικό είχα κάνει στη ζωή μου. Είμαστε προγραμματισμένοι να πιστεύουμε πως οι ζωές μας περιστρέφονται γύρω από τις μεγάλες μας στιγμές. Οι μεγαλύτερες στιγμές μας όμως, συνήθως έρχονται όταν δεν τις περιμένουμε.

-Οδηγός ταξί, Νέα Υόρκη.




Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΕΥΧΟΤΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΗΓΑ ΤΗΣ


Μια λαϊκή ιστορία από τις ελληνόφωνες περιοχές της Κάτω Ιταλίας

Λένε πως μια φορά κι έναν καιρό ζούσε σ' έναν τόπο ένας ρήγας μεγάλος και τρανός. Μετά τα πρώτα χρόνια της εξουσίας του, τούτος ο ρήγας συνήθιζε να μεταμφιέζεται σε ζητιάνο και να βγαίνει τα βράδια στους δρόμους και τις γειτονιές και να αφουγκράζεται τη γνώμη του κόσμου για τον τρόπο που τους κυβερνά. Όλοι οι άνθρωποι είχαν παράπονα από τον ρήγα και τον έβριζαν για τα φιρμάνια που έβγαζε και τις αποφάσεις που έπαιρνε και κανένας τους δεν έλεγε καλό λόγο για δαύτον.

Ένα βράδυ, ο ρήγας-ζητιάνος εκεί που είχε βγει και πάλι στους δρόμους και τις πλατείες κι έστηνε αφτί, συνάντησε μια γριά. Έριχνε κι αυτή του λόγου της κατάρες κι αναθέματα όπως έκανε όλος ο κόσμος στον ρήγα. Μα σαν αντίκρισε τον ζητιάνο άλλαξε τις κουβέντες της κι άρχισε να τον επαινεί και να παρακαλάει το Θεό να κόβει μέρες απ' το λαό και να δίνει του ρήγα της χρόνια και να είναι καλά να τους διαφεντεύει. Ήταν η μόνη μέχρι τότε που ο ρήγας άκουσε απ' όλους να λέει καλή κουβέντα για τον μεγάλο βασιλιά.
 Ο ρήγας στάθηκε και τη ρώτησε γιατί το κάνει αυτό και η γριά αποκρίθηκε ότι τον αναγνώρισε και δεν μπόρεσε να την ξεγελάσει η μεταμφίεση του αλλά κι ακόμα ότι δεν τον φοβόταν.
 Του είπε: "Ζητάω και παρακαλώ τον Θεό να μου κόβει χρόνια και να σου δίνει, ρήγα μου, μέρες, γιατί είμαι στα χρόνια τόσο γριά που έχω προλάβει την εξουσία του παππού σου σαν ήμουνα μικρό κορίτσι. Τον θυμάμαι που ήταν του λόγου του αυτός ένας παλιάνθρωπος και σκληρός που έδερνε και παλούκωνε τον κόσμο κι ο λαός πολλά υπόφερνε και κακοπερνούσε.
 Σαν πέθανε ο παππούς σου, μετά από αυτόν πήρε το θρόνο ο πατέρας σου που αποδείχτηκε χειρότερος από κείνον κι έκανε ακόμα πιο φοβερά πράγματα και σκόρπισε την καταστροφή και τον πόνο στους ανθρώπους του τόπου μας. Και μετά από τον πατέρα σου ήρθες εσύ, και ζούμε εμείς εδώ σήμερα ακόμα πιο άσχημα από πριν και βαρυγκωμούμε και βασανιζόμαστε κάθε μέρα που περνά και μας πίνεις το αίμα, παλιάνθρωπε!".

"Στάσου γριά! Τότε γιατί με επαινείς και παρακαλάς το Θεό να είμαι καλά και να σας διαφεντεύω;" ρώτησε ο ρήγας με απορία. Η γριά αποκρίθηκε: "Γιατί ρήγα μου, αυτό που με φοβίζει περισσότερο είναι η σκέψη που κάνω για το πώς θα είναι ο γιος σου που θα έρθει μετά από σένα στο θρόνο! Γι' αυτό κι εγώ παρακαλάω το Θεό να σ' έχει καλά και να πολυημερεύσεις...".




Σκαλοπάτια: επίλογος, στάσιμο, πρόλογος και κύκλος φαύλος


Εγώ:
 Πορεύομαι από χθες δίχως στάση. Τις παύσεις αποφεύγω, τα διάκενα, τα ενδιάμεσα. Υπάρχω εν πορεία, διατελώ εν ενεργεία, εν οδώ. Αν τολμήσω μιαν ανάσα, αν σταματήσω, τα σκαλοπάτια θα με κατεβάσουν ή θα με ανεβάσουν σε παράδεισο ή κόλαση. Θα  μ' οδηγήσουν σε πορείες κυλιόμενες, σκάλες πτυσσόμενες, σε λαβυρίνθους ηδυπάθειας. Ζητώ επιλογή: Σ' έναν παράδεισο αν θέλω να κατέβω -ποιος αποκάλεσε την κάθοδο αμαρτία;

Εσύ:
 Υπάρχεις και άρχεις και αργείς και καταργείς και καταργείσαι. Είναι μια μικρή πλαγιά χιονισμένη. Εσύ την επινόησες. Απ' το τσιμέντο ξεπροβάλλουν γιασεμιά και γαρδένιες. Με περιμένεις εκεί στη μέση της σκάλας. Η σιωπή προσθέτει σκαλοπάτια στον αέρα που δονείται εκκωφαντικά. Η κάθοδος μεγαλώνει, η άνοδος μεγαλώνει. Η είσοδος, η έξοδος, η οδός. Όλα μαζί συνονθύλευμα. Αφετηρία και τέρμα και διαδρομή. Απλώνεις το χέρι με οδηγείς. Πού; Αγνοείς. Αγνοείς κι αγνοείσαι.

Εμείς:
 Κρατάμε σφικτά ο ένας τον άλλο στη μέση της σκάλας . Χαμένοι δεσμώτες. Ηλεκτροφόρα καλώδια γαρδένιας και γιασεμιών μας τυλίγουν. Ηλεκτρικές εκκενώσεις ανθοφορούν στις καρδιές μας. Ανεβαίνουμε. Ανεβαίνουν μαζί μας οι μικρές κόκκινες ανάσες. Κατεβαίνουμε. Οι γαρδένιες κατεβαίνουν μαζί μας. Δίπλα το ασανσέρ χρονοβαγόνι χωρίς χάρτη πορείας. Ένα - Μηδέν - Υπό το μηδέν – Στάση.

Είναι μια μικρή χιονισμένη πλαγιά. Εσύ την επινόησες.
Εκεί παγώσαμε το χρόνο στα σκαλοπάτια.


Αγγέλα Καϊμακλιώτη
από τη συλλογή Στιγμές Αλκυονίδες, 2012




ΠΗΓΗ...http://dreaming-in-the-mist.blogspot.gr/

Είμαστε όλοι κακοί άνθρωποι;


Ο φιλόσοφος Σωκράτης, αιώνες πριν, υποστήριζε με σθένος πως κανείς άνθρωπος δεν είναι κακός με τη θέληση του και πως οι κακοί άνθρωποι οφείλουν τη συμπεριφορά τους στην άγνοια του καλού.
Σύμφωνα με τον Καντ, από την άλλη, το αν θα πράξει ο άνθρωπος το καλό ή το κακό, δεν εξαρτάται από τη γνώση του καλού και του κακού αλλά από τη βούληση του να πράξει το καλό και να αποφύγει το κακό.
Τελικά, υπάρχουν «κακοί άνθρωποι» ή απλώς «κακές πράξεις»;
Ο Ουγκώ στο βιβλίο του «Οι Άθλιοι» καταπιάνεται εκτενώς με το θέμα του καλού, του κακού και την επιβολή του νόμου, μέσα από το πρόσωπο του Γιάννη Αγιάννη, πρώην κατάδικου, που φυλακίστηκε επειδή διέπραξε μια κακή πράξη (έσπασε την βιτρίνα αρτοπωλείου και έκλεψε ψωμί για την οικογένεια του που λιμοκτονούσε).
Επιπλέον, καταγράφει την προσπάθεια του να επανενταχτεί στην κοινωνία και μελετά την επίδραση των πράξεων του ήρωα για χάρη της κοινωνικής αναγνώρισης καθώς είναι γνωστό πως πολλοί άνθρωποι φέρονται καλά για να είναι κοινωνικά αποδεκτοί αλλά μέσα τους νιώθουν διαφορετικά.
Κάτω από το γενικό πρίσμα, λοιπόν, πως όλα στη φύση βρίσκονται σε ισορροπία, υποστηρίζεται πως κάθε άνθρωπος έχει δυο όψεις, την καλή και την κακή.
Το ποια από τις δυο θα υπερισχύσει εξαρτάται από διάφορους εξωγενείς παράγοντες όπως το οικογενειακό ή κοινωνικό περιβάλλον.
Με λίγα λόγια αν κάποιος έχει εισπράξει στη ζωή του περισσότερη καλοσύνη αντί για κακία θα είναι πιθανότατα καλός άνθρωπος, ενώ κάποιος που έχει μεγαλώσει μέσα σε αρνητικά πρότυπα συμπεριφοράς θα βγάλει μπρος τα έξω την κακή του πλευρά.
Ο Γιάννης Αγιάννης βγαίνοντας από την φυλακή αντιμετώπισε την απόρριψη των πανδοχέων, που δεν ήθελαν να φιλοξενήσουν έναν κατάδικο. Ο μόνος που τον δέχτηκε είναι ένας άνθρωπος της εκκλησίας ο οποίος του έδωσε στέγη.
Όμως, ο Γιάννης Αγιάννης, ασυνήθιστος στην τόση καλοσύνη, έφυγε κρυφά το ίδιο βράδυ παίρνοντας μαζί του τα ασημένια καντηλέρια του οικοδεσπότη του. Πιάστηκε γρήγορα, αλλά ο επίσκοπος τον γλίτωσε, λέγοντας ότι ο ίδιος του είχε δωρίσει τα ασημικά.
Του υπενθύμισε ότι πρέπει να είναι πλέον τίμιος και να κάνει καλές πράξεις για τους άλλους κι από τότε ο Γιάννης Αγιάννης αφιερώνει το χρόνο του σε αγαθοεργίες.
Αν δεν του είχε δοθεί αυτή η ευκαιρία θα παρέμενε στο μυαλό όλων ως έναν κακός άνθρωπος που δεν συνετίστηκε ποτέ.
Δυστυχώς η κοινωνία φαίνεται να συνωμοτεί ενάντια στην παραδοχή μιας απλώς κακής πράξης και βάζει εύκολα τις ταμπέλες «καλός» και «κακός» για να χαρακτηρίσει κάποιον.
Η διαφοροποίηση ανάμεσα σε μια «κακή» πράξη και σε έναν «κακό άνθρωπο» δεν είναι και τόσο ευδιάκριτη.
Οι άνθρωποι έχουν την τάση να μένουν στις "ταμπέλες" ενώ θα έπρεπε να κρίνουν όχι το πρόσωπο άλλα τις πράξεις του.
Γιατί, αν πιστέψουμε ότι μια "κακή" ή καλύτερα μια λάθος πράξη καθορίζει και το σύνολο του χαρακτήρα μας, τότε θα καταλήξουμε έρμαια των ενοχών και της αρνητικής εντύπωσης που έχουμε για τον εαυτό μας.
Όλοι έχουμε ελαττώματα, καλές και κακές πλευρές, ενίοτε και κακές συμπεριφορές. Αυτό δεν συνεπάγεται , ωστόσο, πως είμαστε και κακοί άνθρωποι.
Η κακή πράξη δεν κάνει αναγκαστικά ένα κακό άνθρωπο.

Κακή πράξη είναι το να κλέψεις ένα καρβέλι ψωμί, για παράδειγμα, κακή πράξη και το να κλέψεις τη σύνταξη ενός ηλικιωμένου. Κακή πράξη είναι να χτυπήσει ένα παιδί ένα άλλο, κακή να ξυλοφορτώσεις κάποιον ανυπεράσπιστο.
Θεωρώ λοιπόν, όπως και πολλοί άλλοι πριν από εμένα, πως αυτό που θα έπρεπε να καθορίζει το αν κάποιος άνθρωπος είναι κακός ή όχι είναι η πρόθεση, η αιτία που κάποιος διαπράττει κάτι κακό.
Αν το κάνει με πρόθεση να βλάψει, είναι κακός. Αν το κάνει γιατί υποκύπτει στην ανθρώπινη αδυναμία του, αναγνωρίσει ότι διέπραξε κάτι κακό και δεν το επαναλαμβάνει τότε θα έπρεπε να μιλάμε για μια κακή πράξη.
Αν μη τι άλλο, αν όποιος κάνει κάτι κακό, είναι κακός, τότε είμαστε όλοι κακοί άνθρωποι.







Οι θεατές του δάσους


Πέρνα κατά τις πέντε από το δάσος να σε κεράσω τσάι.

Γράφει η Ιωάννα Μιχοπούλου

Δε μας πειράζει να έρχεσαι συχνά, γιατί δεν ενοχλείς καθόλου. Είσαι τόσο διακριτικός.  Έρχεσαι πάντα με καθαρά, αθλητικά παπούτσια για να μη λερώσεις το χώμα. Έτσι πρέπει. Αν και καμιά φορά αναρωτιέμαι… Πώς να είναι η υφή της πατούσας σου; 

Έρχεσαι πάντα με ρούχα πλυμένα και σιδερωμένα στην εντέλεια. Τα μαλακτικά ρούχων φαίνεται κάνουν τη δουλειά τους, αφού μυρίζεις πάντα λεβάντα και μπερδεύεις τις νεαρές μέλισσες. Πλάκα έχει, αλλά αναρωτιέμαι καμιά φορά… Πώς να είναι η μυρωδιά των ανθρώπων;

Με τα ζώα μας δεν υπήρξαν ποτέ συμπλοκές. Αφού όποτε αυτά πλησιάζουν, εσύ απομακρύνεσαι με χάρη.  Ευτυχώς δεν τα τσαλαπατάς όπως κάνουν οι άνθρωποι της πόλης,  αλλά μερικά ισχυρίζονται ότι δεν τα συμπαθείς κιόλας.

Συζητήσεις επί συζητήσεων γίνονται γύρω απ’ αυτό το θέμα, δίχως αποτέλεσμα. Οι πεταλούδες είναι πάντα με το μέρος σου και ισχυρίζονται ότι ξέρεις να εκτιμάς το ωραίο. Ωστόσο, η σαύρα που ήρθε να σε γνωρίσει προχθές, παρεξηγήθηκε όταν έτρεξες μακριά φωνάζοντας « Φίδι, φίδι!! » .

Τα περισσότερα πουλιά δηλώνουν «Δ.Ξ / Δ.Α» ,ενώ λένε ότι νιώθουν καλά κοντά σου. Δε ντρέπονται να τραγουδήσουν, γιατί ποτέ δε δίνεις σημασία.

Θέμα φασαρίας φυσικά δεν τίθεται, αφού συνήθως χρησιμοποιείς μόνο το 14,5% του δυναμικού της φωνής σου. Δε σε άκουσα ποτέ να ουρλιάζεις για να ανακαλύψεις την ξεχασμένη σου δύναμη. Ευτυχώς δηλαδή, αφού έτσι αποφεύγουμε την ηχορύπανση του δάσους. Μόνο το φεγγάρι παραπονιέται, γιατί έχει βαρεθεί, λέει, να ακούει μόνο τις κραυγές των λύκων.

Τα δέντρα δηλώνουν κολακευμένα που τα κοιτάς συνέχεια. Δεν είναι συνηθισμένα σε τόσο κοίταγμα χωρίς σκοπό. Αρχικά, τους κακοφαινόταν που δεν τα έπαιρνες αγκαλιές και δεν τα άγγιζες. Αλλά τελικά, καλύτερα έτσι, λένε. Τα χάδια από αγνώστους μπορούν να οδηγήσουν ακόμη και σε σεξουαλική παρενόχληση.

Όχι. Δεν ενοχλείς καθόλου αόρατε επισκέπτη του δάσους. Δεν αγγίζεις, δε φωνάζεις, δεν κουνιέσαι πολύ. Είσαι εξαιρετικός θεατής του δάσους. Σου εύχομαι μια μέρα να γίνεις ηθοποιός.





ΠΗΓΗ...http://www.thessalonikiartsandculture.gr

«Γιατί τερματίζεις μπροστά μου ρε φίλε;»



Γειά σου φίλε

Δεν γνωριζόμαστε, δεν είμαστε φίλοι, δεν είμαστε γνωστοί, αλλά η κοινή μας συμμετοχή στον αγώνα δρόμου, μου επιτρέπει να σε ρωτήσω,
«γιατί τερματίζεις μπροστά μου ρε φίλε;».
Σε είδα που ξεκίνησες φουριόζος στην εκκίνηση και μάλιστα έλεγα μέσα μου, αυτός Ηρακλή έχει κάνει πιο πολλές προπονήσεις από σένα, έχει καλύτερη σωματοδομή, καλλίτερη υδατανθράκωση, και γι αυτό φεύγει σαν σφαίρα.
Και τα έλεγα αυτά γιατί πρέπει να σου πω ότι σε όλη μου τη ζωή, έμαθα να αναγνωρίζω τις αξίες, να παραμερίζω για να περάσουν οι πιο άξιοι από μένα, όχι μόνο δρομείς αλλά και επιστήμονες, και επιχειρηματίες, και πολιτικοί, γιατί πιστεύω, ότι μια κοινωνία που δεν αναγνωρίζει τις αξίες, είναι καταδικασμένη να αφανιστεί.
Ο αγώνας προχωρούσε, κι άλλοι σαν και σένα, με προσπερνούσαν με ευκολία, εγώ ακολουθούσα το δικό μου ρυθμό, μέχρι εκεί ήμουν προπονημένος, μέχρι εκεί άξιζα να βρίσκομαι.
Και ξαφνικά σε βλέπω μπροστά μου, να αγκομαχάς στην ανηφόρα, να την περπατάς με δυσκολία, εγώ συνέχιζα στο δικό μου αργό τέμπο, μέχρι που σε πέρασα.
Ξέρεις φίλε, είναι κινητήριος μοχλός μιας κοινωνίας η επιβράβευση της προσπάθειας, η άνοδος των άξιων, γιατί μέσα από αυτή την εξελικτική πορεία, γίνεται καλλίτερος ο λιγότερο καλός, αν γνωρίζει ότι θα επιβραβευθεί για την προσπάθεια του.
Περνώντας κι εκείνον μα τη κόκκινη φανέλα, δυνάμωσε πιο πολύ η αυτοπεποίθηση μου, και συνέχισα τον αγώνα, προσπαθώντας για το καλλίτερο.

Ήταν ημιμαραθώνιος θυμάμαι ο αγώνας, και στο 10,5 χιλιόμετρο κάναμε αναστροφή, και γυρίζαμε πάλι πίσω από τον ίδιο δρόμο.
Στο 15ο χιλιόμετρο βλέπω μπροστά μου εκείνον το δρομέα με τη κόκκινη φανέλα, αναρωτήθηκα δεν μπορεί , άλλος θα είναι , τον προηγούμενο τον πέρασα, μα ύστερα από λίγο είδα μπροστά μου κι εσένα!
Κουρασμένος εγώ, ξεκούραστος εσύ, έλεγα να σε φτάσω να σε ρωτήσω
«Πως βρέθηκες μπροστά μου ρε φίλε;», αλλά δεν σε πρόλαβα, προφανώς έκανες την αναστροφή, στο χιλιόμετρο που αποφάσισες εσύ, ελπίζοντας ότι θα πείσει στους διοργανωτές ότι δεν σε κατάγραψε ο τάπητας από λάθος του χρονομέτρη.
Όση ώρα έτρεχα πίσω σου, προσπαθώντας να καλύψω τα χιλιόμετρα που εσύ απλά είχες κλέψει, αναρωτιόμουνα τι σόι άνθρωπος μπορεί να είσαι.
Πολιτικά σε κατέταξα σ εκείνους που όποιος άχρηστος πολιτικός τους τάξει ένα πενηντάρι, είναι έτοιμοι να τον ψηφίσουν, και αν τους διορίσει και το παιδί, είναι ικανοί να βγουν στο μπαλκόνι και να σκίζουν τα ρούχα τους, ότι μια ζωή ήταν «του κόμματος», και οι οποίοι στις επόμενες εκλογές είναι του άλλου κόμματος για ένα νέο πενηντάρι, σε κατέταξα δηλαδή σ εκείνη τη πολιτική σαπίλα των ψηφοφόρων που δυστυχώς καθορίζουν τις τύχες της χώρας, γιατί αυτοί αποτελούν πάντα τη σιωπηρή πλειοψηφία των πονηρών «ΟΦΑ», που σαν φελλοί επιπλέουν πάντα.
Κοινωνικά σε κατέταξα στη κοινωνική ομάδα των «κουτσαβάκηδων του καφενείου», ξέρεις εκείνων που στο καφενείο, το παίζουν άντρες και μάγκες, και η γυναίκα σούζα ντε, και έτσι και περάσουν τη πόρτα του σπιτιού «Κουταλιανοί» οι τύποι, σούζα μπροστά στη κυρά «πάλι καφενείο ήσουν αχαΐρευτε;» και να η παντόφλα.
Με τις σκέψεις μου αυτές σ έφτασα, και σε πέρασα για δεύτερη φορά.
Ήθελα να σε ρωτήσω «πως βρέθηκες μπροστά;», αλλά θυμήθηκα τη κουβέντα που μου έχει πει ο φίλος μου ο Γιώργος, μην παλεύεις μέσα στις λάσπες με γουρούνια, εσύ λερώνεσαι ενώ αυτά το διασκεδάζουν, κι έτσι σε προσπέρασα χωρίς να σου πω τίποτε.
ΤΟ φίλο με την κόκκινη φανέλα δεν τον έβλεπα πια.
Εσένα σε είχα πίσω μέχρι που έστριψα στη γωνιά και από εκεί και μετά σ έχασα.
Ευτυχώς εγκατέλειψε σκέφτηκα, μέχρι το 19ο χιλιόμετρο, που ξαφνικά σε είδα να τρέχεις και πάλι μπροστά μου.
Θυμήθηκα εκείνη τη στροφή που έκανε η διαδρομή, και πως αν περνούσες κάτω από τη κορδέλα που έκλεινε το στενό, γλύτωνες περίπου 700 μέτρα.
Θύμωσα.
Όχι με σένα, εσύ πια δεν ήσουν για μένα παρά ένα σκουπίδι, που προσπαθούσε κλέβοντας τον εαυτό του ν αποδείξει ότι αξίζει κάτι παραπάνω από το τίποτα που είναι η πραγματική του αξία.
Ξέρεις τι κάνεις κατά βάθος φίλε;
Στο μηδενικό που άξιζες σαν άνθρωπος, προσέθετες δίπλα πολλά αθλητικά μηδενικά προσπαθώντας να γίνεις αριθμός, αλλά αν δεν είσαι πρώτα ΜΟΝΑΔΑ, όσα μηδενικά και να προσθέσεις πίσω, η αξία σου πάντα θα είναι ΜΗΔΕΝ.
Δεν μπορώ να θυμώσω με σένα λοιπόν.
Εκείνο που με θύμωσε και με έκανε θηρίο, ήταν η σκέψη ότι αυτό που τελικά επιχειρείς να κάνεις δεν είναι να κόψεις δρόμο, δεν είναι να κλέψεις κάποια χιλιόμετρα, και λίγες θέσεις στη κατάταξη,
αυτό που επιχειρείς να κάνεις, είναι να αναγκάσεις κι εμένα να γίνω σαν τα μούτρα σου.
Στη τελευταία στροφή το σοκάκι δίπλα μου, ήταν πια πρόκληση.
Σκεφτόμουν πόσο εύκολο ήταν να σε προσπεράσω, έτσι για να μη μου κάνεις τον έξυπνο.
Μια ασπροκόκκινη ταινία, περνάς από κάτω κόβεις περίπου 700 μέτρα, να το ρεκόρ, περνάς και τον τύπο που σε κοροϊδεύει, σκέφτηκα.
Αυτό θες, φίλε έ;
Να γίνω όμοιος σου, να ζω με τα δικά σου κριτήρια, να ψηφίζω με τα δικά σου κριτήρια, να κοροϊδεύω, να αλλοιώνω, να διαβάλλω, να επιπλέω,
αυτό θες, ε;
Η ασπροκόκκινη κορδέλα πρόκληση, δεν υπήρχε άνθρωπος δίπλα να με δει,
όμως εγώ φίλε,
τρέχω για μένα, τρέχω για τον εαυτό μου,
τρέχω για να βελτιώσω και όχι να καταρρακώσω τη προσωπικότητα μου,
τρέχω για να νοιώσω καλά, να νοιώσω αξία,
ο χρόνος που θα κάνω είναι το μέσον για να μετράω τη προσπάθεια μου,
και όχι ο φερετζές για να κρύψω πίσω του, την ανικανότητα μου.
Συνέχισα κανονικά στο δρόμο που μου δείχναμε τα βέλη.
Διακόσια μέτρα πριν τον τερματισμό, έβλεπα την αψίδα, έβλεπα και σένα να τερματίζεις με σηκωμένα χέρια πανηγυρίζοντας, αλήθεια τι πανηγύριζες;
Σκέφτηκα πως αύριο θα είσαι στους δρόμους, γιατί σε κλέβει το κράτος, γιατί σε κλέβει η ΔΕΗ, γιατί σε κλέβει ο χασάπης, ίσως να διαδηλώνεις ζητώντας κοινωνική δικαιοσύνη.
Αρκεί φυσικά αυτή η δικαιοσύνη να μη θίγει τις δικές σου παρανομίες.
Τερμάτισα σκασμένος στα γέλια, παρασυρμένος από τις σκέψεις μου, σ έβλεπα ακόμα και διευθυντή πολιτικού γραφείου Υπουργού, με κρεμασμένο στο τοίχο πίσω από το γραφείο σου το μετάλλιο του αγώνα, σαν προσόν διορισμού σου, περήφανος για τον πλαστό σου χρόνο.
Πιο μπροστά από σένα είχε τερματίσει ο τύπος με την ασπροκόκκινη φανέλα, τον υποδέχτηκε ένας φίλος του, καθώς περνούσα δίπλα τους, τον άκουσα να του λέει «είδες που στο έλεγα μαλάκα, αυτό το χαπάκι κάνει θαύματα».
Άλλου είδους κλοπή αυτή, μα η φιλοσοφία ίδια.
Και η απάντηση ίδια.
Κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας, μέχρι που πιστεύουμε ότι είμαστε αξίες,
με θράσος επιβάλλουμε στους άλλους τον τρόπο που λειτουργούμε,
σαν καρκίνος, καταστρέφουμε τα υγιή κύτταρα,
και όταν όλο το σώμα θα έχει σαπίσει,
εμείς σαν εμπνευστές αυτού του φαινομένου θα είμαστε κυρίαρχοι της σαπίλας,
βασιλιάδες της λάσπης, αυτοκράτορες της αναξιοκρατίας .
Σ αυτή την απάντηση δεν μπορεί παρά να ταιριάζει αυτή η ερώτηση
Γιατί τερματίζεις μπροστά μου, κλέβοντας δρόμο, ρε μαλάκα;;;

Ηρακλής Σωτηράκης


Υ.Γ. Δεν ελπίζω στην ευαισθητοποίηση αυτών που κλέβουν,
στοχεύω απλά στη προστασία των υπολοίπων,
για να μην τους μοιάσουν.





ΠΗΓΗ...http://www.runningnews.gr

Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο Βραχόκηπος» του Ν. Καζαντζάκη


«Να νικήσεις την ελπίδα, να νιώσεις επιτέλους πως δεν υπάρχει σωτηρία, και να βγάλεις από αυτήν την αποκάλυψη μιαν αδάμαστη χαρά, η ψηλότερη κορφή που μπορεί να λαχταρήσει ένας άνθρωπος.»~Ν. Καζαντζάκη

ΈΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕ ΛΑΜΝΟΝΤΑΣ ΕΝΑ μεγάλο ποταμό. Πολλά χρόνια, μέρα και νύχτα, έλαμνε κι ερευνούσε τον ορίζοντα. Άξαφνα το ρέμα έγινε τρομερό, ο άνθρωπος σήκωσε το κεφάλι κι έστησε το αυτί: ο ποταμός ήταν ένας καταράχτης, δεν είχε σωτηρία. Τότε ο άνθρωπος σταύρωσε τα κουπιά, σταύρωσε τα χέρια κι άρχισε να τραγουδάει

Συλλογίζομαι αυτό το τραγούδι, κι η καρδιά μου πάει να σπάσει. Αυτός είναι ο μοναδικός ύμνος της λευτεριάς!

Να νικήσεις την ελπίδα, να νιώσεις επιτέλους πως δεν υπάρχει σωτηρία, και να βγάλεις από αυτήν την αποκάλυψη μιαν αδάμαστη χαρά, να ποιά είναι η ψηλότερη κορφή που μπορεί να λαχταρήσει ένας άνθρωπος.

«Προσπάθησε να βάλεις τον ασήμαντο πόνο σου μέσα στον απέραντο πόνο του κόσμου, μην αφήνεις την ατομική σου περίπτωση να παίρνει διαστάσεις γελοίες! Στάσου σαν άντρας! Στάσου σαν άντρας! Βροντοφώναξε επιτέλους τον ύμνο της λευτεριάς!»

Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο Βραχόκηπος» του Ν. Καζαντζάκη

Συναντήσεις Γιάννη Σηφάκη, βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ, στον Νέο Μυλότοπο με αγρότες στην Λάκκα με κτηνοτρόφους, με σύλλογο νεφροπαθών Πέλλας και αγροβιότοπο Αγρα- Νησίου _ Βρυττών


Ο Γιάννης Σηφάκης σε συναντήσεις με αγρότες και κτηνοτρόφους σε Νέο Μυλότοπο και Λάκκα 
Συναντήθηκε ακόμη με τον νεοσύστατο σύλλογο νεφροπαθών Πέλλας και επισκέφτηκε τον υγροβιότοπο Άγρα- Νησίου- Βρυττών σε εκδήλωση του συλλόγου ΝΕΟΣΣΟΣ σε συνεργασία με την Ορνιθολογική Εταιρία και τον Δήμο Έδεσσας

Νέος Μυλότοπος
Ο Γιάννης Σηφάκης , στα πλαίσια των συνεχών συναντήσεων του με αγρότες της Πέλλας, συναντήθηκε στον Νέο Μυλότοπο με αγρότες και συνεταιριστές. Στην συνάντηση συμμετείχαν ο πρόεδρος του χωριού και μέλη του τοπικού συμβουλίου, ο πρόεδρος του συνεταιρισμού, ο πρόεδρος της Ομάδας Παραγωγών Μυλοτόπου, ο πρόεδρος της Ομάδας Παραγωγών της Ένωσης Συνεταιρισμών Γιαννιτσών και πολλοί αγρότες και άλλοι επαγγελματίες.
Στις συναντήσεις στον Μυλότοπο αλλά και στην Λάκκα συμμετείχε ( μαζί με τον βουλευτή) και η Δήμητρα Κεχαγιά εκπροσωπώντας τον Αναπληρωτή Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Μάρκο Μπόλαρη.
Ο βουλευτής συζήτησε μαζί τους για την ανάγκη νέας οργάνωσης τους μέσα από τις Οργανώσεις Παραγωγών, τους συνεταιρισμούς και τον Σύνδεσμο εκπροσώπησης Αγροτικών Συνεταιρισμών και Ομάδων παραγωγών. Στόχος η αξιοποίηση Ευρωπαϊκών προγραμμάτων, η κατάρτιση επιχειρησιακών προγραμμάτων, προγραμμάτων βελτίωσης μέσα από τον νέο αναπτυξιακό νόμο και το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης 2016- 2020 για την συγκέντρωση, διαλογή, τυποποίηση και συσκευασία των αγροτικών προϊόντων της Πέλλας, ενίσχυση της προστιθέμενης αξίας τους και πώληση τους σε ποιοτικές αγορές. Συμμετοχή στα αγροτικά επιμελητήρια που θα ιδρυθούν και στις διεπαγγελματικές οργανώσεις. Ο αγρότης θα γίνει πιο επαγγελματίας, η Πέλλα θα διεκδικήσει το ρόλο που της αρμόζει και δυστυχώς έχει χαθεί εδώ και αρκετές δεκαετίες.
Η πολιτεία φέτος θα πληρώσει όσα δεν είχαν πληρωθεί ποτέ σε ένα χρόνο στους αγρότες, πάνω από 4 δις ευρώ. Στο τέλος του μήνα θα πληρωθεί το 70% της βασικής ενίσχυσης και το πρασίνισμα και η ολοκλήρωση της ενίσχυσης θα πληρωθεί μέσα στον Δεκέμβριο.

Λάκκα
Στην Λάκκα ο βουλευτής συναντήθηκε με κτηνοτρόφους συζητώντας μαζί τους για την πληρωμή της εξισωτικής αποζημίωσης του 2015 ( που ο ΟΠΕΚΕΠΕ κατάφερε να πληρώσει μετά από συνεχείς διασταυρωτικούς ελέγχους), η εξισωτική του 2014 και η μείωση των ποινών. Ακόμη οι ενέργειες της κυβέρνησης για να λυθεί το πρόβλημα των βοσκοτόπων μετά από την ψήφιση τον περασμένο Δεκέμβριο του νόμου για τα βοσκοτόπια. Η απαράδεκτη πολιτική για τα βοσκοτόπια των προηγούμενων κυβερνήσεων ( που ολιγώρησε με αποτέλεσμα η Ευρωπαϊκή επιτροπή το 2013 να μην θεωρήσει επιλέξιμους βοσκοτόπους όποιους ανήκαν σε δασικές εκτάσεις, ξυλώδεις, φρυγανώδεις κλπ). Το πρόβλημα θα επιλυθεί μετά την έγκριση από την ΕΕ της αύξησης των εκτάσεων για επιλέξιμους βοσκοτόπους με τον τρόπο που προβλέπεται στον πρόσφατο Νόμο και την εκ νέου δίκαιη κατανομή του και όχι με βάση τις πελατειακές σχέσεις του παρελθόντος. 
Ο βουλευτής ζήτησε την οργάνωση των κτηνοτρόφων σε οργανώσεις παραγωγών και την ενίσχυση της εκπροσώπησης τους. Μόνο έτσι θα βοηθηθεί η ανάπτυξη της κτηνοτροφίας στην Πέλλα και η ενίσχυση του εισοδήματος του κτηνοτρόφου.

 Με τον σύλλογο νεφροπαθών Πέλλας
Ο βουλευτής συναντήθηκε με το ΔΣ του νεοσύστατου συλλόγου νεφροπαθών και αναφέρθηκε αναλυτικά τι έγινε για την έγκριση της μελέτης και της χρηματοδότησης του δημοπρατηθέντος έργου της μετεγκατάστασης του τεχνητού νεφρού στο Νοσοκομείο Έδεσσας σε ανθρώπινες συνθήκες. Ακόμη θα ξεκινήσει η προσπάθεια προμήθειας νέων μηχανημάτων στην μονάδα καθώς και η πρόσληψη ακόμη ενός επικουρικού γιατρού. Ο σύλλογος αφού αναγνώρισε την συμβολή της κυβέρνησης και του βουλευτή στο σημαντικό αυτό έργο που αναβαθμίζει το δημόσιο σύστημα αναφέρθηκε σε σειρά πρωτοβουλιών για την ενημέρωση του κοινού και ζήτησαν την ταχύτερη δυνατή ολοκλήρωση του δημοπρατηθέντος έργου και την προμήθεια νέων μηχανημάτων.   


Υγροβιότοπος Άγρα – Νησίου- Βρυττών 
Στην εκδήλωση παρατήρησης της ορνιθοπανίδας στον υγροβιότοπο Άγρα – Νησίου- Βρυττών παρέστη ο Γιάννης Σηφάκης. Συναντήθηκε με την κ. Φράγκου και τον Ηρακλή Συμεωνίδη από τον σύλλογο ΝΕΟΣΣΟΣ και συζήτησαν τις απαραίτητες ενέργειες για την προστασία του υγροβιότοπου και τα προβλήματα που έχουν προκύψει. Η κοινή θέση βουλευτή και συλλόγου είναι μετά την ολοκλήρωση των μελετών διαχείρισης υδατικών λεκανών η έκδοση Προεδρικού Διατάγματος για τον χαρακτηρισμό της περιοχής Λίμνης Βεγορίτιδας και υγροβιοτόπου Αγρα- Νησίου- Βρυττών ως ιδιαίτερα προστατευόμενης περιοχής και τον ορισμό φορέα διαχείρισης για την διαχείριση των προαναφερόμενων οικοσυστημάτων και τον ορισμό των χρήσεων γης και υδάτων.   

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...