Καλώς ήρθατε στον ιστότοπο του ιστορικού μας χωριού, όπου μπορείτε να δείτε άρθρα, που αφορούν όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού γίγνεσθαι. Περιπλανηθείτε στις αναρτήσεις μας για να ταξιδέψετε σε μια πλούσια ποικιλία θεμάτων που ετοιμάζουμε με μεράκι και αγάπη για τον ευλογημένο μας τόπο.

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΜΕ ΤΟ GOOGLE MAPS
Κλίκ στην εικόνα

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

Ι.Μ Αγίου Ιλαριωνος

Ιερός Ναός Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη του χωριού.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άποψη πλατείας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Νερόμυλος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πετροντούβαρο.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Σοκάκι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Ι.Μ Αγίου Ιλαρίωνος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Πανοραμική άποψη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Καταρράκτης.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Αγία Παρασκευή.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Φράγμα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

"Μπιτσκία".

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης .

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εξωκλήσι.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χορευτικός σύλλογος.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Εκκλησία - κοινότητα.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Το μνημείο των ηρώων.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Άνοιξη.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

ΠΡΟΜΑΧΟΙ

Χειμώνας.

Τετάρτη 4 Μαρτίου 2020

Λειτουργία της αίθουσας εκδηλώσεων της Π.Ε. Πέλλας λόγω λήψης έκτακτων μέτρων για τον κορωνοïό



Έδεσσα,  3 Μαρτίου 2020

Λειτουργία της αίθουσας εκδηλώσεων της Π.Ε. Πέλλας λόγω λήψης έκτακτων μέτρων για τον κορωνοïό  


Σε συνέχεια σχετικού εγγράφου που απέστειλε ο Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας κ. Δάνης Τζαμτζής στους Φορείς και Συλλόγους που χρησιμοποιούν την αίθουσα εκδηλώσεων του Διοικητηρίου για την πραγματοποίηση εκδηλώσεών τους, επισημαίνονται τα ακόλουθα:

Ο κ. Αντιπεριφερειάρχης επισήμανε στους χρήστες της αίθουσας ότι ο συγχρωτισμός πολλών ατόμων σε κλειστούς χώρους συμβάλλει στην ταχύτερη διάδοση και αύξηση των κρουσμάτων του κορωνοïού, όπως έχει τονιστεί κατά επανάληψη τόσο από τους Ελληνικούς, όσο και τους διεθνείς φορείς προστασίας της δημόσιας υγείας.

Δεδομένου ότι η αίθουσα εκδηλώσεων του Διοικητηρίου δεν διαθέτει φυσικό αερισμό και από τους επίσημους φορείς της πολιτείας έχει προταθεί η λήψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας για τον περιορισμό της εξάπλωσης του κορωνοïού, ζητήθηκε από τους χρήστες της αίθουσας «να επανεξετάσουν τον προγραμματισμό των εκδηλώσεών τους», με βάση τα νέα δεδομένα. Εξάλλου, η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με Απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, ανέστειλε όλες τις προγραμματισμένες εκδηλώσεις της σε κλειστούς χώρους.

Επομένως, ο επαναπρογραμματισμός των εκδηλώσεων σε νέα ημερομηνία ή η πραγματοποίηση των εκδηλώσεων ως έχει, εναπόκειται στην ανάληψη ιδίας ευθύνης από τους οργανωτές και τους συμμετέχοντες. Παραπέρα, η συμμόρφωση με τις οδηγίες της πολιτείας για την προστασία της δημόσιας υγείας από μία σοβαρή απειλή, αποτελεί ευθύνη και υποχρέωση όλων των εκπροσώπων της Ελληνικής πολιτείας και οι ενέργειες και πρωτοβουλίες της ΠΕ Πέλλας εντάσσονται σ’ αυτό το πνεύμα. Οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία και σχόλιο, δεν αποτελεί υπεύθυνη στάση για την αποτελεσματική προστασία της δημόσιας υγείας.

Τόσο το γραφείο του Αντιπεριφερειάρχη Πέλλας, όσο και η οικεία υπηρεσία Δημόσιας Υγείας παραμένουν στη διάθεση των πολιτών και φορέων για συνεργασία σε θέματα υγιεινής και ασφάλειας των πολιτών.

Η Περιφερειακή Ενότητα Πέλλας βραβεύει καινοτόμες γεωργικές πρακτικές βιολογικής γεωργίας και κτηνοτροφίας



Έδεσσα, 4 Μαρτίου 2020

Η Περιφερειακή Ενότητα Πέλλας βραβεύει καινοτόμες γεωργικές πρακτικές βιολογικής γεωργίας και κτηνοτροφίας

Πρόσκληση του Αντιπεριφερειάρχη Πέλλας κ. Δάνη Τζαμτζή σε βιοκαλλιεργητές της Πέλλας

Η Περιφερειακή Ενότητα Πέλλας, λαμβάνοντας υπόψη τα νέα δεδομένα στον αγροτοδιατροφικό κλάδο και τις σύγχρονες τάσεις στις διεθνείς αγορές, έχει ξεκινήσει μία σειρά πρωτοβουλιών και δράσεων για την υποστήριξη καινοτομικών αγροτικών πρακτικών, όπως η βιολογική γεωργία και κτηνοτροφία. Η ζήτηση για ποιοτικά αγροτικά προϊόντα, με κύριο εκπρόσωπο τα προϊόντα βιολογικής παραγωγής, αυξάνει συνεχώς στην Ευρωπαϊκή Ένωση και όλο τον κόσμο, δημιουργώντας νέες ευκαιρίες για τους αγρότες και κτηνοτρόφους που επενδύουν στη γνώση και στην καινοτομία.

Στο πλαίσιο αυτό, ο Αντιπεριφερειάρχης Πέλλας κ. Δάνης Τζαμτζής, προσκαλεί αγρότες και κτηνοτρόφους που ασχολούνται με τη βιολογική γεωργία και κτηνοτροφία της Περιφερειακής Ενότητας Πέλλας να συμμετέχουν σε μία πρότυπη δράση ανταλλαγής εμπειριών «καλών» πρακτικών, ενημέρωσης για την ανάπτυξη καινοτομικών μεθόδων παραγωγής και βράβευσης των αρίστων. Η φόρμα συμμετοχής στη διαδικασία της βράβευσης διατίθεται από τη Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής Πέλλας (ΔΑΟΚ). Τηλέφωνα επικοινωνίας: 23813 51364, 23813 51256 (Έδεσσα) και 23813 52318 (Γιαννιτσά).

Κι εσύ να λείπεις, Γιάννης Ρίτσος


Κι εσύ να λείπεις…

Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της,
και συ να λείπεις,

να 'ρχονται οι Άνοιξες με πολλά διάπλατα παράθυρα,
και συ να λείπεις,

να 'ρχονται τα κορίτσια στα παγκάκια του κήπου με χρωματιστά φορέματα,
και συ να λείπεις,

οι νέοι να κολυμπάνε το μεσημέρι,
και συ να λείπεις,

'Ενα ανθισμένο δέντρο να σκύβει στο νερό,
πολλές σημαίες ν' ανεμίζουν στα μπαλκόνια,
και συ να λείπεις,

Κι ύστερα ένα κλειδί να στρίβει η κάμαρα να 'ναι σκοτεινή,
δυο στόματα να φιλιούνται στον ίσκιο,
και συ να λείπεις,

Σκέψου δυο χέρια να σφίγγονται,
και σένανε να σου λείπουν τα χέρια,

δυο κορμιά να παίρνονται,
και συ να κοιμάσαι κάτου απ' το χώμα,

και τα κουμπιά του σακακιού σου ν' αντέχουν πιότερο από σένα κάτου απ' το χώμα,
κι η σφαίρα η σφηνωμένη στην καρδιά σου να μη λιώνει

'Οταν η καρδιά σου,
που τόσο αγάπησε τον κόσμο, θα 'χει λιώσει.

Να λείπεις- δεν είναι τίποτα να λείπεις.
Αν έχεις λείψει για ό,τι πρέπει,

θα 'σαι για πάντα μέσα σ' όλα εκείνα που γι' αυτά έχεις λείψει,
θα 'σαι για πάντα μέσα σ” όλο τον κόσμο…


Απόσπασμα από τις «Γειτονιές του Κόσμου» του Γ. Ρίτσου





Πηγή: ithaque.gr

Τα πέντε μαθήματα ζωής του Μικρού Πρίγκηπα.


Ο Μικρός Πρίγκηπας δημοσιεύθηκε αρχικά στις 6 Απριλίου του 1943, παρουσιάζοντας στους αναγνώστες τον μικρό ήρωα του πιο διάσημου έργου του Antoine de Saint-Exupéry. Στο γνωστό βιβλίο, αφηγείται την ιστορία ενός πιλότου, ο οποίος μετά τη συντριβή του αεροπλάνου του στη Σαχάρα, συναντά ένα μικρό αγόρι, τον Μικρό Πρίγκιπα. Το αγόρι μιλά στον πιλότο/αφηγητή για τον πλανήτη του, ένα αστεροειδή, και για τα ταξίδια του σε άλλους κόσμους του διαστήματος, με αποτέλεσμα να αναπτύξουν ένα αναπάντεχο δέσιμο κατά τη διάρκεια των 8 ημερών που έμειναν αβοήθητοι στην έρημο.
Το βιβλίο έχει μαγέψει τόσο τα παιδιά όσο και τους μεγάλους σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης τα τελευταία 73 χρόνια, καθώς οι εικονογραφημένες σελίδες του έχουν μεταφραστεί σε πάνω από 250 γλώσσες και διαλέκτους. Με την ευκαιρία της επετείου από την πρώτη ημέρα της κυκλοφορίας του, η HuffPost France θυμίζει τα 5 μεγαλύτερα μαθήματα ζωής που πήραμε από τον Μικρό Πρίγκιπα.

1. Πρέπει να συνδεθούμε ξανά με την παιδική μας δημιουργικότητα
Το βιβλίο ξεκινά με την ιστορία του αφηγητή για την πρώτη ζωγραφιά που έκανε ως παιδί, με έναν βόα να χωνεύει έναν ελέφαντα. Όσοι ενήλικες κοιτούσαν τη ζωγραφιά, αφηγείται, πάντα έβλεπαν το ίδιο πράγμα: ένα συνηθισμένο καπέλο. Ο αφηγητής λέει ότι εγκατέλειψε το πάθος του για τη ζωγραφική μέχρι που γνώρισε τον Μικρό Πρίγκιπα, που αμέσως αναγνώρισε τη ζωγραφιά για αυτό που ήταν: ένας ελέφαντας μέσα σε ένα βόα.
«Μα όποιος κι αν ήταν, άνδρας ή γυναίκα, πάντα μου απαντούσε: “Είναι ένα καπέλο”. Κι εγώ τότε δεν του μιλούσα ούτε για βόες, ούτε για παρθένα δάση, ούτε γι’ αστέρια. Κατέβαινα στο επίπεδό του. Του μιλούσα για μπριτζ, για γκολφ, για πολιτική και για γραβάτες. Κι ο μεγάλος ήταν πολύ ευχαριστημένος που είχε γνωρίσει έναν λογικό άνθρωπο».
Μάθημα ζωής: Όσο μεγαλώνουμε, δεν πρέπει να χάνουμε αυτή τη μικρή δόση τρέλας και δημιουργικότητας. Οι ενήλικες προτιμούν τους αριθμούς και τα πρακτικά ζητήματα, αλλά ξεχνούν να δουν πέρα από την επιφάνεια, να αφεθούν και να είναι δημιουργικοί. Και όσο χάνουν την περιέργειά τους, γίνονται πιο παθητικοί.
Τι λέει η επιστήμη: Η δημιουργικότητα και η φαντασία είναι ευεργετικά για την υγεία μας. Μια μελέτη του Psychology of Music έδειξε ότι όσοι ασχολούνται με το πιάνο είναι λιγότερο αγχώδεις όταν αυτοσχεδιάζουν στην σκηνή. Η μουσική μπορεί επίσης να ενισχύσει το φωνητικά εκφρασμένο συναίσθημα, όπως έδειξε άλλη μελέτη. Οι δημιουργικοί άνθρωποι μοιάζουν πολύ με τον Μικρό Πρίγκιπα: ονειροπολούν, αναζητούν νέες εμπειρίες και ρωτούν τις σωστές ερωτήσεις.

2. Για να εκτιμήσουμε τις απλές απολαύσεις της ζωής, πρέπει να είμαστε λιγότερο σοβαροί
Στα ταξίδια του σε διαφορετικούς πλανήτες, ο Μικρός Πρίγκιπας εξηγεί ότι γνώρισε έναν πολύ σοβαρό επιχειρηματία. Αυτός ο άνδρας μετρά συνεχώς όλα τα άστρα του γαλαξία, και ενώ λέει ότι είναι ευτυχισμένος επειδή του ανήκουν όλα, η ζωή του είναι μοναχική και μονότονη γιατί δεν έχει τίποτα άλλο. Δεν μπορεί καν να εκτιμήσει την ομορφιά των αστεριών.
«Τα διαχειρίζομαι» απάντησε ο επιχειρηματίας. «Τα μετρώ και τα ξαναμετρώ. Είναι δύσκολο. Αλλά εγώ είμαι άνθρωπος σοβαρός».
Μάθημα ζωής: Δεν πρέπει να ξεχνάτε την χαρά από τις μικρές απολαύσεις της ζωής.
Τι λέει η επιστήμη: Πολλές μελέτες έχουν επιβεβαιώσει ότι δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το γέλιο για να σας φτιάξει την ψυχολογία και να βελτιώσει την ποιότητα ζωής σας. Το 2014, ερευνητές στο πανεπιστήμιο Loma Linda της Καλιφόρνια, συμπέραναν ότι οι άνθρωποι που γελούν πιο συχνά έχουν καλύτερη βραχυπρόθεσμη μνήμη και στρεσάρονται καλύτερα. Άλλες μελέτες, όπως αυτή που έγινε από το πανεπιστήμιο του Μέριλαντ έδειξαν ότι η αίσθηση του χιούμορ προστατεύει από καρδιακά προβλήματα.

3. Το να αφιερώνετε χρόνο στον εαυτό σας είναι το κλειδί της ευτυχίας
Ο Μικρός Πρίγκηπας αφηγείται την συνάντηση με έναν ακόμη ενδιαφέροντα χαρακτήρα στον πέμπτο πλανήτη που επισκέφθηκε, όπου η κάθε μέρα διαρκεί μόνο ένα λεπτό. Ο φανοκόρος, όπως γίνεται γνωστός, πρέπει να σβήνει τη λάμπα του πλανήτη κάθε ένα λεπτό και μετά να την ανάβει ξανά ένα λεπτό αργότερα. Δεν είχε ποτέ χρόνο για να ξεκουραστεί ή να κοιμηθεί.
«Τώρα λοιπόν που γυρίζει μια φορά το λεπτό, δεν έχω πάνω από ένα δευτερόλεπτο για να ξεκουραστώ. Το ανάβω και το σβήνω μια φορά κάθε λεπτό!»
Μάθημα ζωής: Πρέπει να εκτιμάς κάθε λεπτό που περνά. Να εκτιμάς τη ζωή.
Τι λέει η επιστήμη: Οι γιατροί δεν σταματάνε να το λένε. Η έλλειψη ύπνου είναι καταστροφική για την υγεία. Το να ζεις σαν τον φανοκόρο στον Μικρό Πρίγκηπα, οδηγεί σε αυξανόμενο κίνδυνο για την εκδήλωση διαβήτη, καρδιακά προβλήματα, εγκεφαλικά, κάποια είδη καρκίνου, προβλήματα μνήμης, διακυμάνσεις στη διάθεση και αυξημένη όρεξη για φαγητό. Οι αρνητικές επιπτώσεις της έλλειψης ύπνου είναι πολλές. Εκτός όμως από τον ύπνο, είναι σημαντικό να αφιερώνετε χρόνο στον εαυτό σας και να αφήνετε πίσω τη δουλειά. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στην εποχή μας οι φανοκόροι θα είχαν εξαντληθεί σωματικά και ψυχικά.

4. Πρέπει να έχουμε το κουράγιο να εξερευνούμε
Στον έκτο πλανήτη που επισκέπτεται ο Μικρός Πρίγκηπας συναντά έναν γηραιό κύριο, που έγραφε σε κάτι τεράστια βιβλία. Παρόλο που στην αρχή ο Μικρός Πρίγκηπας νόμισε ότι ο συγγραφέας ήταν εξερευνητής, ανακαλύπτει ότι ήταν γεωγράφος που δεν είναι φύγει ποτέ από το γραφείο του.
«Δεν είναι ο γεωγράφος αυτός που βγαίνει έξω να μετρήσει τις πόλεις, τα ποτάμια, τα βουνά, τις θάλασσες, τους ωκεανούς και τις ερήμους. Ο γεωγράφος είναι πολύ σημαντικός για να ασχολείται με περιπάτους. Δεν αφήνει ποτέ το γραφείο του».
Μάθημα ζωής: Έχουμε την τάση να μένουμε εκεί που αισθανόμαστε άνετα (comfort zone) γιατί είναι πιο εύκολο από το να παίρνουμε ρίσκα. Αλλά πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τον χρόνο που έχουμε στη γη για να δοκιμάσουμε διαφορετικά πράγματα και εμπειρίες, να συναντήσουμε νέους ανθρώπους και να ταξιδέψουμε τον κόσμο.
Τι λέει η επιστήμη: Υπάρχουν εκατομμύρια λόγοι για να φύγετε από τα comfort zones σας. Πολλοί εκ των οποίων υποστηρίζονται από την επιστήμη. Η ανησυχία που βιώνετε όταν αντιμετωπίζετε μια πρόκληση, μπορεί να σας βοηθήσει να γίνεται πιο αποτελεσματικοί, σύμφωνα με ψυχολόγους. Και η προσαρμοστικότητα στις προκλήσεις μας βοηθά να είμαστε πιο οξυδερκείς σε μεγάλη ηλικία, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2013.

5. Είναι προτιμότερο να επιλέγουμε με την καρδιά
Ο Μικρός Πρίγκιπας είναι ερωτευμένος με ένα τριαντάφυλλο από τον πλανήτη του, ένα που μοιάζει με όλα τα άλλα τριαντάφυλλα που έχει δει στη γη. Όμως το τριαντάφυλλό του είναι μοναδικό, γιατί το επέλεξε ο ίδιος. Είναι «μοναδικό στον κόσμο», λέει η αλεπού, γιατί ο πρίγκηπας αφιέρωσε χρόνο για να το φροντίζει.
«Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό μυστικό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια».
Μάθημα ζωής: Ο Μικρός Πρίγκηπας αντιπροσωπεύει τον αυθορμητισμό. Αντίθετα με οποιονδήποτε άλλον, σκέφτεται, ενστικτωδώς, με την καρδιά του. Και σύμφωνα με την αλεπού, είναι ο μόνος τρόπος για να ανακαλύψεις τι πραγματικά αξίζει.
Τι λέει η επιστήμη: Σύμφωνα με μελέτη του 2012 που δημοσιεύθηκε στο Journal of Organizational Behavior and Human Decision Processes η λήψη αποφάσεων ενστικτωδώς, μπορεί να δώσει ίδια ή και καλύτερα αποτελέσματα από την αναλυτική προσέγγιση. Το ένστικτό μας βοηθά να εξισορροπήσουμε τις αποφάσεις μας – γεφυρώνει το κενό μεταξύ των ενστίκτων και της λογικής, σύμφωνα με τον Cholle Francis, συγγραφέα του The Intuitive Compass.

Προφανώς, ο Μικρός Πρίγκηπας περιέχει πολλά ανεκτίμητα μαθήματα ζωής. Αλλά για να μάθετε περισσότερα, ίσως θα πρέπει να τον ρωτήσετε. Όταν επισκεφτείτε τον πλανήτη του, αποκλείεται να μην τον βρείτε: Θα απολαμβάνει το ηλιοβασίλεμα μαζί με το λουλούδι που αγαπά.





Αμαρτία είναι…


Αμαρτία είναι η αίσθηση αναξιότητας που κατακλύζει κάθε τόσο την ύπαρξή σου…

Είναι η αίσθηση ότι είσαι λίγη ή λίγος μπροστά στα όμορφα και παράτολμα της Ζωής…

Το να συντάσσεσαι σιωπηλά και να παραδίνεσαι στις γνώμες των Άλλων, γιατί εκείνοι ξέρουν καλύτερα από εσένα, γιατί κατά βάθος, διστάζεις να αναλάβεις την ευθύνη του εαυτού σου…

Αμαρτία είναι να φοβάσαι την Ελευθερία, και μαζί με αυτή, το δικαίωμα στο Λάθος και την Αποτυχία…

Το να διστάζεις να αγγίξεις την Ευτυχία, γιατί κατά βάθος σε έχουν πείσει ότι η Δυστυχία είναι η μόνη εφικτή κατάσταση για σένα…

Αμαρτία είναι να απαρνιέσαι τον εαυτό σου για την Ύλη και ύστερα να κατηγορείς εκείνη για τις αγιάτρευτες ανασφάλειές σου…

Αμαρτία είναι να Υποκρίνεσαι, αντί να Είσαι, πέφτοντας στη μαύρη τρύπα του Παρελθόντος ή του Μέλλοντος…

Αμαρτία είναι να Δειλιάζεις και να Διστάζεις, να σε κατατρώει η Αμφιβολία, μπροστά σε αυτό που θες και διάλεξες…

Αμαρτία είναι το να τα δίνεις ΟΛΑ στους άλλους και ΤΙΠΟΤΕ σε σένα…

Αμαρτία είναι να μην αποδέχεσαι την αιμορραγία των πληγών σου, όταν κάτι φέρνει τα τραύματά σου στην επιφάνεια, να μην συμφιλιώνεσαι με το πέρασμα μέσα απ΄τον Πόνο, το Φόβο, την Αμφιβολία, αφού το Φως έρχεται μόνο μέσα απ’το βαθύ Σκοτάδι…

Γράφει η Ελένη Κεπελιάν






ΠΗΓΗ...http://enallaktikidrasi.com

Ένα όνειρο ανοιξιάτικο, ένα παραμύθι...


- Θα σου παίξω Μέντελσον.

Κλείνω τα μάτια. Πρέπει να κάνω κάποτε κανένα ταξιδάκι στα νησιά. Ναι, κάποτε, σε δέκα - δεκαπέντε μέρες. Δεκαπέντε ολόκληρες μέρες! Οι μέρες γίνουνται νύχτες, περνούνε γρήγορα σαν όνειρο, σαν όνειρο μιας νύχτας ανοιξιάτικης... Τα δάχτυλα, πάνω στα φιλντισένια πλήχτρα, ξυπνούν τις αρμονίες...

Άνοιξη, ανθίζουν τα σινάπια και τα μοσχομπίζελα μέσα στο δάσος, έξω από την Αθήνα. Ο Πουκ, με συντροφιά τα ξωτικά, διασκεδάζουν το Θησέα και την Ιππολύτη ώσπου να στρογγυλέψει το νιόβγαλτο φεγγάρι που θα καμαρώνει από ψηλά την τελετή του υμεναίου... Ο Έρωτας πετάει στο διάστημα, ονειροπαίρνει την Τιτάνια, την κάνει κι ερωτεύεται. Παράτησε τον Όμπερον, το βασιλιά του δάσους, κι ερωτεύεται μια γαϊδουρίσια κεφαλή. - Σ' αγαπώ, της λέει. - Κυρία μου, δε βλέπω τι μου βρήκατε και μ' αγαπήσατε, δεν είναι λογικό - μ' όλο που, βέβαια, το λογικό κι ο έρωτας ποτέ τους δεν ταιριάξαν...

Στην άκρη κάθε φύλλου σιγοτρέμει κι από μια δροσοσταλίδα. Τι οραματισμός σεληνοφωτισμένος! Να ζεις μέσα στη βορινή ομίχλη και να ονειρεύεσαι γλυκές βραδιές της Αττικής. Οι φυλακισμένοι, κλειστοί μέσα σε τέσσερα ντουβάρια, βλέπουν τους πιο λαμπρούς χρωματισμούς, τα πιο χαρούμενα τοπία. Ένα όνειρο ανοιξιάτικο, ένα παραμύθι...

... Το βασιλόπουλο χώθηκε μέσα στο παρθένο δάσος. Χτυπώντας δεξιά-ζερβά με το πλατύ σπαθί του, ανοίγει τ' άγνωστο μονοπάτι, φτάνει περήφανο κι ανήσυχο στον κρυσταλλένιο πύργο, εκεί που κοιμάται χρόνια η Πεντάμορφη.

Σε κάθε πάτημά του αντιλαλεί ως πέρα ο κρυσταλλένιος ήχος, σαν από μυριάδες ασημένια κουδουνάκια. Κι όποτε σταματά στο δρόμο του, τότε η σιωπή γλιστράει μ' ακροβασίες πάνω στην κόψη του σπαθιού του. Τα παραμύθια μένουν αληθινά για πάντα, στους αιώνες των αιώνων. Στην αρχή της δημιουργίας ήταν το παραμύθι...

Λοιπόν, πήρε μ' ευλάβεια στην αγκαλιά του την κοιμισμένη βασιλοπούλα και την κατέβασε προσεχτικά μέσα στο ξαφνισμένο δάσος. Τότε οι πυγολαμπίδες ανάψανε μεμιάς τα φαναράκια που έχουν κρεμασμένα πίσω τους πιο κάτω από τη μέση.

Την ξάπλωσε πάνω στο μαλακό χορτάρι κι απόμεινε να την κοιτά. Δεν τόλμησε να την αγγίξει, τη νόμιζε κι αυτή από κρύσταλλο, δεν ήξερε τι να την κάνει.

Ένα πουλάκι σειέται στην άκρη του κλωνιού και γλυκοκελαδά. Του αποκρίνεται ολόκληρο το δάσος μ' ένα παθητικό κελάδημα. Τριγύρω, μέσα στις φυλλωσιές, τα ξωτικά τους παρακολουθούν με πονηρά ματάκια, θροΐζουν πάνω στα κλαριά που ανάλαφρα λυγίζουνόπως στο φύσημα της αύρας... Στην άκρη του κλωνιού σίμωσε κι ένα δεύτερο πουλάκι και τσιμπολογιέται με το πρώτο. Ξεθάρρεψε το βασιλόπουλο, χαϊδεύει τα χρυσά μαλλιά της, έπειτα σκύβει και τη φιλά στο μέτωπο.

Του φάνηκε για μια στιγμή σα να μισάνοιξε τα μάτια. Κάθεται πλάι της για ώρες, με την ελπίδα πως όπου να 'ναι θα ξυπνήσει. Μα καθώς πείνασε στο τέλος, την παράτησε να πάει για κυνήγι. Αμέσως σφυρίξανε τα ξωτικά - όπως το συνηθάνε - και μαζωχτήκαν γύρω στην Πεντάμορφη. - Χι, χι... - Για δες ένα στηθάκι! - Πάω να το τσιμπήσω... - Θα τη γαργαλήσω... - Χλμ-χλμ - πλατάγισαν τις λαίμαργες γλωσσίτσες τους...

Εκεί που το βασιλόπουλο τριγυρνούσε μες στο δάσος, είδε από μακριά ν' αστράφτουν τα νερά μιας λίμνης και μια νεράιδα με ξέπλεκα μαλλιά να παίζει στ' ακρογιάλι. Πλησίασε σιγά-σιγά.

Καθώς τον είδε, η νεράιδα έβαλε τα γέλια. Παρατάει την ακρολιμνιά κι αποτραβιέται πλατσουλίζοντας μες στο νερό - κι όπως το χτυπάει παιχνιδιάρικα με τα χεράκια της, ξεπεταχτήκανε ολούθε διαμάντια και ζαφείρια. Το βασιλόπουλο τρέχει να την προφτάσει, μα η λίμνη όλο και ξεμάκραινε μπροστά του μαζί με την απάλινη νεράιδα που ακόμα τον κοιτάει και γελά.

Τότε σκέφτηκε την κοιμισμένη και γυρίζει πίσω να την ξενυχτήσει.

Τη βρήκε καθισμένη πάνω στο χορτάρι να πλέκει ένα στεφάνι από λογής-λογής λουλούδια και να σιγοτραγουδά. Τα ξυπνημένα μάτια της χαμογελάσανε. Κάνει να τη σφίξει μέσα στην αγκαλιά του - μα στέκεται δίχως να πάρει την απόφαση.

- Πώς ξύπνησες; τη ρώτησε.

- Με ξύπνησαν τα ξωτικά.

- Γιατί δε με περίμενες να σε ξυπνήσω;

- Περίμενα τόσον καιρό, βαρέθηκα στο τέλος.

- Κι όμως εγώ σε βρήκα και σ' έφερα εδώ περά.

- Με πέτυχες στο δρόμο σου, αυτό ήταν όλο κι όλο.

- Καλά, μα βρήκα σήμερα και μια νεράιδα. Και πριν να μπω μες στο παρθένο δάσος αντάμωσα πολλές νεράιδες κι έπαιξα μαζί τους.

- Μην είσαι νεραϊδοπαρμένος. Κοίτα καλά, εγώ για σένα ξύπνησα.

Σηκώνεται, το αγκαλιάζει τρυφερά και τον φιλάει με πάθος...

Μα εκείνη τη στιγμή γίνηκε η μεγάλη αλλαγή. Ο κόσμος αναρίγησε. Ήταν η στιγμή που πήραν τέλος τα παραμύθια, μια για πάντα, κι εξαφανίστηκαν από τα μάτια των ανθρώπων τα ξωτικά και οι νεράιδες. Σηκώθηκε η αχνάδα του παραμυθιού. Ο κόσμος παρουσιάστηκε γυμνός και τρέμοντας όπως τον ξέρουμε και τώρα.

Τι απογίναν το βασιλόπουλο και η πεντάμορφη; Το παραμύθι τέλειωσε, αρχίζει πια η πραγματικότητα.

Στην αρχή της δημιουργίας ήταν το παραμύθι. Μακάρι να 'ναι πάλι και στο τέλος της...


Κοσμάς Πολίτης, "Λεμονοδάσος"






ΠΗΓΗ...http://opengreekschool.weebly.com

Η απάντηση είναι "εσύ"


« Ξημέρωσε άλλη μια μέρα...

Για να δούμε σήμερα θα μπορέσω να κάνω πράξη όλα αυτά που σκεφτόμουν χτες; Όλα αυτά που με βασανίζουν τις νύχτες και με κρατάνε ξάγρυπνο; Μάλλον όχι... Γιατί όχι; Γιατί αυτό συμβαίνει μέρες, μήνες, χρόνια τώρα χωρίς αποτέλεσμα. Τόσα δάκρυα, τόση λύπη και οργή, τόση απόγνωση και απογοήτευση, τόση μοναξιά και απομόνωση για το τίποτα. Βασικά όχι για το τίποτα... Προφανώς υπάρχει αιτία, υπάρχει μια πληγή ανοιχτή, υπάρχει λόγος... Γιατί ρε γαμώτο μένω άπραγος; Αφού ξέρω τι φταίει, ποιός φταίει, τι οφείλω να κάνω για να αισθανθώ καλύτερα, πως να κλείσω την πληγή... Κι όμως νιώθω ανήμπορος. Ανίκανος να σταθώ στο ύψος των περιστάσεων με αποτέλεσμα να μένω αδρανής. Με αποτέλεσμα να βλέπω την ζωή μου να περνάει από μπροστά μου και γω να χαζεύω, να παρακολουθώ λες και δεν είναι η δική μου ζωή. Λες και δε με νοιάζει που χάνω χρόνο, στιγμές, γεγονότα. Λες και θέλω να είμαι σε αυτή την θέση, λες και είμαι μαζοχιστής , λες και μου αρέσει να υποφέρω. ΌΧΙ, ΌΧΙ, ΌΧΙ ! Δε μου αρέσει αυτό, θέλω να σταματήσει, δεν είμαι έτσι εγώ... Πως όμως; Ποιός είναι ο τρόπος; Που πουλάνε δύναμη, κουράγιο και υπομονή; »

Τι είναι οι σκέψεις; Είναι αναμνήσεις, φαντασιώσεις, σενάρια, σκόρπιες μνήμες, εμπειρίες, ιδέες... Είναι νοητές εικόνες και αναπαραστάσεις. Είναι η ικανότητα του νου να μας παιδεύει, να μας προκαλεί σύγχυση(όπως δείχνει το παραπάνω απόσπασμα). Οι σκέψεις  γεννούν συναισθήματα. Σκέφτομαι θετικά και νιώθω χαρούμενος και αισιόδοξος. Σκέφτομαι αρνητικά και νιώθω άκεφος και απαισιόδοξος. Υπάρχουν φορές που τα συναισθήματα είναι αμφιθυμικά. Σε αυτή την περίπτωση δημιουργείται μια εσωτερική σύγκρουση η ισχύ της οποίας είναι ανάλογη με τον βαθμό και την ένταση αυτών των αντίθετων συναισθημάτων. Λόγω της ελεύθερης βούλησης είναι επιλογή του καθενός το να έχει μια θετική ή αρνητική αύρα, δύναμη, ακόμα και προσωπικότητα. Ο έλεγχος των σκέψεων σαφώς δεν είναι εύκολη υπόθεση. Άλλωστε δε μπορούμε να ελέγχουμε τα πάντα στη ζωή. Δεν περνάνε όλα από το χέρι μας. Αυτά που περνάνε όμως μπορούμε και οφείλουμε να τα εκμεταλλευτούμε και να τα αξιοποιήσουμε.
Τι είναι αυτό που θα σε κρατήσει όρθιο σε περίπτωση σεισμού; Ένα κτήριο, τα θεμέλια του. Εσένα, τα πόδια σου. Πως θα καταφέρεις να γίνεις δυνατός, θαρραλέος ώστε να αντιμετωπίσεις την όποια δυσκολία και να ξεπεράσεις το όποιο εμπόδιο; Θέτοντας γερά θεμέλια. Έχοντας πίστη στον εαυτό σου. Η αυτογνωσία, η αυτοεκτίμηση, η αξιοπρέπεια... Είναι τα κλειδιά για να ανοίξεις οποιαδήποτε πόρτα. Η αγάπη, η καλοσύνη, ο σεβασμός πρώτα προς τον εαυτό σου και μετά στον συνάνθρωπο σου θα είναι η φλόγα που θα καίει για πάντα, θα είναι η λύση στο αδιέξοδο που βρίσκεσαι ή που νομίζεις ότι βρίσκεσαι. Αυτού του είδους τα αγαθά δεν αγοράζονται μήτε πωλούνται. Πολύ απλά κερδίζονται, κατακτώνται άλλες φορές ανώδυνα και άλλες επώδυνα. Γιατί; Γιατί η αξία τους είναι ανεκτίμητη... Γιατί όταν τα κερδίσεις δε θα μπορεί να σου τα πάρει κανείς.
Όποιες και όσες είναι οι ερωτήσεις, όποια και όσα είναι τα «γιατί», η απάντηση είναι η ίδια. Ή τουλάχιστον προέρχεται από την ίδια πηγή. Τον εαυτό σου. Μόνος θα βρείς τον τρόπο να επουλώσεις την πληγή. Αρκεί να είσαι καλά με αυτό που είσαι και να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που σε αγαπούν και σε στηρίζουν.

Καλή τύχη... 





Μαλβίνα: "Λερωμένα τζάμια.."


Η Mύριαμ θυμάται τη γιαγιά μου. Δεκαετία του '70: «Κάντε κάτι με αυτό το παιδί, όλο κουρέλια και τα μαλλιά στα μάτια, πώς θα πάει στον χορό του Αρσακείου σε αυτό το χάλι, έτσι είναι οι ντεμπιτάντ;».

Εσύ συνοφρυωμένη - συνέχισε η Μύριαμ-τη μούντζωνες πίσω από την πλάτη της, εκείνη δεν έβαζε γλώσσα μέσα, πώς είσαι έτσι, σκιάχτρο από την αδυναμία, σαν τσουβάλι πέφτει το φουστάνι του Κουρέζ πάνω στο φτωχό παιδί, κανείς δεν πρόκειται να το χορέψει, κανείς, ωραία φορέματα, άλλωστε, έφτιαχνε μόνο η Νίνα Ρίτσι...

Και εμείς οι μικρές του μαγαζιού σπαζόμαστε που σε απόπαιρνε και που έδινε η φαντασμένη τα μπουρμπουάρ μας στον σοφέρ να μας τα μοιράσει επιδεικτικά.

-«Κατάλαβες τώρα, γλυκιά μου, πώς βγήκα Ευδοκία;» ρώτησα.

-«Αλλά η γιαγιά σου με τα μοβ μαλλιά και τα μεταξωτά», συνέχισε η Μύριαμ, «σου έλεγε μια φορά την ιστορία της γειτόνισσας με τα βρώμικα τζάμια, δυνατά να την ακούμε κι εμείς, μη γίνεις έτσι ποτέ, παιδί μου, σου έλεγε, θυμάσαι;».

- «Θυμάμαι», είπα, «και αν με κουρέψεις γουλί, θα σου την ξαναπώ».

Η ιστορία:
Ήταν κάποτε, μκρές μου, μια γυναίκα. Στεκόταν στο παράθυρο και κοιτούσε το απέναντι σπίτι.

«Έλα να δεις», είπε στον άντρα της. «Πόσο βρώμικα είναι τα τζάμια της απέναντι γειτόνισσας».

«Όχι», είπε ο άντρας της. «Όχι, καλή μου. Νομίζεις πως τα τζάμια της γειτόνισσας είναι βρώμικα, γιατί τα βλέπεις μέσα από τα δικά σου, λερωμένα τζάμια...».



Απόσπασμα από την στήλη "Επ’ αυτοφώρω" της Μαλβίνας στη Γυναίκα.





ΠΗΓΗ...http://www.doctv.gr

«Ν' αγαπάς, σημαίνει..» - Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι


Ν’ αγαπάς,

σημαίνει να σπαρταράς

στα σεντόνια,

τα ξεσκισμένα απ’ την αϋπνία...

Γιατί η Αγάπη,

δεν είν’ ένας τρυφερός Παράδεισος

μα η βίαιη επίθεση

της λαίλαπας

νερού και φωτιάς.

. . .

«Αγάπη»

Κοντεύει στις δυο.

Θα έχεις πλαγιάσει ίσως.

Μέσα στη νύχτα,
σαν ασημένιος Όκα
κυλά ο Γαλαξίας.

Έχω όλον τον καιρό
και οι αστραπές των τηλεγραφημάτων
δε θα ρθούν πια
να σε ξυπνήσουν,
να σε βασανίσουν.

Το επεισόδιο έληξε,
καθώς λένε.

Η βάρκα του έρωτα
τσακίστηκε στην καθημερινή ζωή πάνω.

Ξοφλήσαμε
εμείς οι δυο.

Δεν ωφελεί να ξαναθυμάσαι
τους πόνους,
τις δυστυχίες
και τις αμοιβαίες αδικίες.

Κοίτα,
πόση ειρήνη βασιλεύει στο σύμπαν.

Η νύχτα
έχει επιβάλει στον ουρανό
μια δουλεία από τόσα
και τόσα
αστέρια.

Είναι η ώρα
που σηκώνεται κανείς και που μιλάει
στους αιώνες
στην ιστορία,
στο σύμπαν...


Μετάφραση: Άρης Δικταίος





Οι άνθρωποι της προσμονής


Ίσως να έχετε γνωρίσει τέτοιου είδους ανθρώπων ή να είστε, να ανήκετε σε αυτή την κατηγορία.

Πρόκειται για εκείνους που κουβαλούν την προσμονή στο βλέμμα, που τα μάτια τους είναι ορθάνοιχτα με μία δόση θλίψης, μόνιμης θλίψης.
Από εκείνη που σου προκαλεί η «αναμονή». Από εκείνη την θλίψη που πλέον έχει χαραχτεί στο βλέμμα και δεν μπορείς να την κρύψεις. Αυτοί οι άνθρωποι είναι μελαγχολικοί και κατατονικοί. Είναι παράξενοι και ιδιότροποι. Ίσως να μην μιλούν πολύ, καθώς προτιμούν να ακούν, αλλά όταν βρίσκονται σε μια συζήτηση τα δίνουν όλα. Ο λόγος τους είναι μεστός και στωικός, εκλεπτυσμένος και συγκαταβατικός.
Πολλές φορές σε καθηλώνει, σε αφήνει παράλυτο, ανίκανο να ανταποκριθείς εκείνη την στιγμή. Σαν το βλέμμα τους που σε «καρφώνει».  Δεν κάνουν ακρότητες ούτε επιτρέπουν στις ενορμήσεις και στα πάθη να τους κυριεύουν. Αποπνέουν μια φαινομενική αδιαφορία κάτω της οποίας υποβόσκει μια σειρά αντιφατικών και αμφιθυμικών συναισθημάτων που προέρχονται από την έντονη δραστηριότητα σε πνευματικό και ψυχικό επίπεδο.
Άνθρωποι που δεν κάνουν θόρυβο, είναι σιωπηροί. Μέρες με τις μέρες, χρόνια με τα χρόνια, στιγμές με τις στιγμές πλέκουν με απόλυτη προσήλωση το πέπλο της προσμονής. Είναι δεξιοτέχνες. Σχολαστικοί. Δεν αφήνουν την λεπτομέρεια απεριποίητη.
Άραγε αν κατέβουμε πιο βαθιά μέσα τους, θα καταφέρουμε να καταλάβουμε τι περιμένουν;
Ίσως να περιμένουν την κατάλληλη στιγμή. Αλλά όχι. Είναι προσγειωμένοι και ξέρουν ότι αυτή η στιγμή δεν έρχεται ποτέ, εμείς την «φτιάχνουμε».
Ίσως να περιμένουν ένα θαύμα, μια συνταρακτική αλλαγή στην ζωή τους. Αλλά όχι. Είναι ονειροπόλοι μα όχι αφελείς. Πιστεύουν στις δυνατότητες τους.
Ίσως να περιμένουν το τραίνο για να πάνε στην επόμενη στάση. Αλλά όχι. Θα περπατήσουν ή θα «πετάξουν» αν είναι ανάγκη.
Ίσως περιμένουν ανταπόκριση · να δώσουν και να πάρουν, να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. Αλλά όχι. Όταν προφέρουν, δίνουν από την ψυχή τους και όχι από το περίσσευμά τους. Πιστεύουν στην ανιδιοτέλεια, δεν θέλουν ανταλλάγματα.
Ίσως να περιμένουν τον κατάλληλο άνθρωπο. Αλλά όχι. Ξέρουν πως θα ρθει χωρίς να το περιμένουν!
Ίσως να περιμένουν το ουράνιο τόξο μετά την βροχή, την νηνεμία μετά την τρικυμία. Πάλι ξέρουν πως αυτό θα συμβεί έτσι κι αλλιώς. Η ανθρώπινη φύση βλέπεις...
Ίσως να περιμένουν την λύτρωση, την συγχώρεση. Αλλά όχι. Αυτήν θα την βρουν αν ψάξουν βαθιά μέσα τους και αν αναλάβουν την ευθύνη τους.
Ίσως να περιμένουν τον θάνατο. Αλλά όχι. Έχουν σχεδιάσει, φανταστεί, ονειρευτεί με τόσο ζήλο, πόθο και σθένος μια ζωή μες την αναμονή που δεν θα το έχαναν με τίποτα.
Είναι άνθρωποι με ευαισθησίες και προσδοκίες. Έχουν καλλιτεχνική ψυχή. Πολλές φορές παρασύρονται στον κόσμο της προσμονής, απομακρύνονται μέχρι να δαμάσουν την εσωτερική σύγχυση που προκαλείται από την έντονη εγκεφαλική δραστηριότητα.
Βλέπεις, η αναμονή τους εξουθενώνει και χρειάζεται να απομονωθούν για να ανακυκλώσουν σκέψεις και συναισθήματα ώστε να είναι έτοιμοι να λάβουν νέες πληροφορίες, να συναναστραφούν με κόσμο, να ζήσουν νέες εμπειρίες και κατ’ επέκταση να προικίσουν με επιπλέον χρώματα, χαρακτηριστικά και νοήματα το πέπλο της προσμονής.
Ακόμη όμως δεν ξέρουμε τι περιμένουν με τόση ευλάβεια. Ίσως αυτό είναι το να σωπάσουν οι φωνές μέσα τους, να καταφέρουν να εξημερώσουν τα ουρλιαχτά που πνίχτηκαν στην αδειοσύνη, να κλείσουν τα στόματα των συναισθημάτων που κραυγάζουν αδιάκοπα και όμως επιπλέουν με τόση ηρεμία στην επιφάνεια.
Μοιάζει ατάραχο το σώμα και η έκφραση της προσμονής κι ας σχίζεται η ψυχή από μέσα. Ίσως να μην πάψουν ποτέ να περιμένουν... Ίσως όμως να επενδύσουν κάπου αλλού την θλίψη, την ανεξάντλητη υπομονή που τους διακατέχει και να επέλθει η γαλήνη. Ίσως αυτό να περιμένουν... την γαλήνη... με τόση τρυφερότητα και καρτερικότητα που «ντύνει» την ψυχή τους.

Γράφει η Φανή Ναθαναηλίδου
Είμαι φοιτήτρια του τμήματος Φ.Π.Ψ ΙΩΑΝΝΊΝΩΝ και ευελπιστώ να ασχοληθώ με την επιστήμη της ψυχολογίας.




Νίκος Καζαντζάκης - "Χαρά σε όποιον ακούει την κραυγή της εποχής του"


Τι θα πει να σωθεί; Να βρει μια νέα δικαιολογία ζωής, γιατί η παλιά ξεθύμανε και δεν μπορεί πια να βαστάξει το ανθρώπινο οικοδόμημα. Χαρά σε όποιον ακούει την Κραυγή της εποχής του, γιατί κάθε εποχή έχει και την δικιά της Κραυγή, και συνεργάζεται μαζί της, αυτός μονάχα σώζεται.

Ζούμε, κι επομένως δεν βλέπουμε, την εποχή μας, μα αν αλήθεια η καινούρια ιδέα, που σταυρώνεται σήμερα, θα πυρπολήσει και θα ανανεώσει τον κόσμο, μπήκαμε κιόλα στην πρώτη πύρινη ζώνη.

Μπορεί, ύστερα από αιώνες, η εποχή μας ετούτη να μην ονομαστεί αναγέννηση, παρά μεσαίωνας.

Μεσαίωνας, δηλαδή μεσοβασιλεία, ένας πολιτισμός εξαντλείται, χάνει την δημιουργική του δύναμη και καταρρέει, και μια νέα Πνοή, που την κουβαλάει μια καινούρια τάξη άνθρωποι, μάχεται με αγάπη, με σκληρότητα, με πίστη, να δημιουργήσει έναν καινούριο.

Η δημιουργία του καινούριου αυτού πολιτισμού δεν είναι σίγουρη-τίποτα δεν είναι από τα πριν σίγουρο σε κάθε δημιουργία, μπορεί το μελλούμενο να είναι ολοκληρωτικιά καταστροφή, μπορεί και μικρόψυχος συμβιβασμός, μα και μπορεί η νέα δημιουργικιά Πνοή να νικήσει- και τότε ζούμε στη μεταβατική εποχή μας ετούτη τις σπαραχτικές ωδίνες ενός πολιτισμού που γεννιέται.

Τίποτα δεν είναι βέβαιο και για αυτό κι η ευθύνη κάθε λαού και κάθε ατόμου στην άμορφη, αβέβαιη εποχή μας, είναι, πιο παρά ποτέ, μεγάλη. Γιατί σε τέτοιες αβέβαιες, γεμάτες πιθανότητες εποχές, η συνεισφορά του λαού και του ατόμου μπορεί να έχει ανυπολόγιστη αξία.

Ποιο είναι λοιπόν το χρέος μας;

Καλά να ξεχωρίσουμε την ιστορική στιγμή που ζούμε και να τοποθετήσουμε συνειδητά, σε ορισμένο στρατόπεδο, τη μικρή μας ενέργεια.

Όσο περισσότερο είσαι ρυθμισμένος με το ρέμα που πάει μπροστά, τόσο περισσότερο βοηθάς τη δύσκολη, όλο κίντυνο και αβεβαιότητα ανάβαση και λύτρωση του ανθρώπου.



Νίκος Καζαντζάκης, «Αναφορά στον Γκρέκο» (απόσπασμα)





ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...