Μην ακούς τους γέρους που «ξέρουν»!

Μην ακούς τους γέρους Έχουν θλίψη και απελπισία στην καρδιά. Έχουν ένα μαύρο πέπλο οργής μπροστά στα μάτια, που τους τυφλώνει. Χάσανε τα φράγκα και τις ανέσεις με τις οποίες ζήσανε 3 "χρυσές" (τσίγκινες, στην πραγματικότητα...) δεκαετίες - και τώρα, που ξέρουν ότι δεν υπάρχει χρόνος να ξαναζήσουν την επόμενη χρυσή εποχή (η οποία έρχεται, είναι ο κύκλος της ζωής έτσι) προσπαθούν να σε πείσουν... ότι, επειδή είναι κοντά στο τέλος εκείνοι, τελειώνει και η Ελλάδα. Δεν θα έπρεπε να φοβούνται τον...

Διαβάστε Περισσότερα

"Όπου με το χρήμα σε μέτρησαν σε βρήκαν λειψό"

Κάθε δεκαπεντάγουστο ο Στάθης πηγαίνει μονάχος στο χωριό για τρεις τέσσερις μέρες.  Πιο πολύ από καθήκον το κάνει. Σαν χρέος στον συγχωρεμένο πατέρα του. Άλλωστε δεν ξέρει σχεδόν κανέναν στο χωριό. Όπως και να 'χει, και φέτος πήρε το δρόμο για την Πελοπόννησο. Την πρώτη μέρα που 'φτασε δεν έκανε πολλά. Καθάρισε το σπίτι από τα ζωύφια, άνοιξε τα τρία παράθυρα να αεριστεί, κάπως ξεχορτάριασε τη μικρή αυλή και πήγε κατά το σούρουπο μια βόλτα στο βουνό.  Την επόμενη μέρα όμως...

Διαβάστε Περισσότερα

Τα ναύλα

Ερημιά. Ναυλώνουμε δυο ξέψυχα κορμιά για να περάσουμε στην απέναντι όχθη. Τα πετάμε με δύναμη στην κρύα θάλασσα και περιμένουμε την άνωση να μετατρέψει το βάρος σε σχεδία. Πατάμε προσεκτικά πάνω στις κοιλιές τους και μένουμε για λίγο ακίνητοι, ισορροπούμε μαγικά ανάμεσα στον τρόμο της επιβίωσης και την λαχτάρα της πατρίδας. Σκύβουμε έπειτα και τα γόνατά μας ακουμπούν στους ανήμπορους ώμους. Χρησιμοποιούμε τα χέρια τους για κουπιά και ξεκινάμε το μεγάλο ταξίδι. Η θάλασσα είναι ο σύντροφος...

Διαβάστε Περισσότερα

Σε μία ώρα ξημερώνει

Σε μία ώρα ξημερώνει Είδα στον δρόμο τον πρωινό Εωσφόρο και του έδωσα ένα κομμάτι από την μπουγάτσα. Με πήγε μέχρι το σπίτι κουνώντας της ουρά του και ‘χω το διάολο στην εξώπορτα μου. Σε μια ώρα ξημερώνει Όταν βρει η επιστήμη τον τρόπο να δέσουν ένα πιρούνι σε ένα στυλό θα μπορώ να γράφω και να τρώω μαζί. κ’‘ θα φαίνονταν χρήσιμο αυτή τη στιγμή. Σε μία ώρα ξημερώνει Πλέον είμαι σίγουρος ότι η ώρα δουλεύει. Για τις μέρες δεν είμαι σίγουρος. Όταν δεν ξέρεις τι μέρα σου ξημερώνει …  ο...

Διαβάστε Περισσότερα

“Και αυτό θα περάσει” - Αλκυόνη Παπαδάκη

Το πιο σοφό που έμαθα είναι αυτή η κεντημένη φράση στις παλιές μπάντες. “Και αυτό θα περάσει”… Και, γύρω γύρω, πουλιά και λουλούδια…  από το Τετράδιο της Αλκυόνης Παπαδά...

Διαβάστε Περισσότερα

"Ο Ερευνητής" - Χόρχε Μπουκάϊ (Ιστορίες να σκεφτείς)

Αυτή είναι η ιστορία ενός ανθρώπου τον οποίο εγώ θα χαρακτήριζα ερευνητή … Ερευνητής είναι κάποιος που ψάχνει,  όχι απαραιτήτως κάποιος που βρίσκει.  Ούτε είναι κάποιος που ξέρει στα σίγουρα τι είναι αυτό που ψάχνει. Είναι, απλώς, κάποιος για τον οποίο η ζωή αποτελεί μια αναζήτηση.  Μια μέρα, ο ερευνητής διαισθάνθηκε ότι έπρεπε να πάει προς την πόλη του Καμίρ. Είχε μάθει να δίνει μεγάλη σημασία στα προαισθήματα του, που πήγαζαν από ένα μέρος δικό του μεν, άγνωστο δε.  Μετά...

Διαβάστε Περισσότερα

Η Μοναξιά είναι επιλογή.

Ζώντας σε μια πόλη, κοιμάσαι και ξυπνάς παρέα με 10 ενοίκους στην πολυκατοικία, στριμώχνεσαι στο μετρό και κολλάς στην κίνηση, πας στη δουλειά, στο πανεπιστήμιο, σε επαγγελματικά meeting και καθημερινά συγχρωτίζεσαι με μια ντουζίνα ατόμων χάρη στην απελευθέρωση της επικοινωνίας και τη βελτιωμένη τεχνολογία (βλέπεfacebook,twitter,skype κ.α.). Κάνοντας όμως μια βόλτα από τα chat και τα forum στο internet ,κατακλύζεσαι από ολοένα και περισσότερα απεγνωσμένα...

Διαβάστε Περισσότερα

Για την ευτυχία

Τι σημαίνει ευτυχία; Πότε είμαστε ευτυχισμένοι; Ίσως είναι πιο εύκολο να ορίσουμε την κατάσταση της ευτυχίας ως τις στιγμές που δεν είμαστε δυστυχισμένοι. Τι προκαλεί όμως τη δυστυχία; Ένα και μόνο πράγμα πιστεύω και πλέον είμαι βέβαιος! Οι σκέψεις μας. Το ξέρω πως διαφωνείς, αλλά πιστεύω πως μπορώ να σου αλλάξω την άποψη. Οι σκέψεις μας έχουν πάντα δύο κατευθύνσεις. Η πρώτη είναι προς τα πίσω, στο παρελθόν. Η δεύτερη είναι προς την αντίθετη κατεύθυνση, στο μέλλον. Πολλές φορές σκεφτόμαστε...

Διαβάστε Περισσότερα

Δροσοσταλίδα…

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μικρή ψιχάλα. Μια τόοοσο δα μικρή δροσοσταλίδα. Δεν είχε ηλικία γιατί έτσι κι αλλιώς οι δροσοσταλίδες δεν έχουν ηλικία, είναι αιώνιες! Σπίτι μου είναι τα σύννεφα, τα ποτάμια, οι λίμνες, η θάλασσα, έλεγε και ξανάλεγε με περηφάνια χορεύοντας πάνω σ’ ένα μικρό κατάλευκο σύννεφο. Κάποια μέρα την είδε ένας αετός καθώς περνούσε από κει, να χορεύει χαρούμενη και της χαμογέλασε. Η δροσοσταλίδα σταμάτησε το χορό της και πλησιάζοντας στην άκρη του συννέφου τον ρώτησε...

Διαβάστε Περισσότερα

Το αίνιγμα της αγάπης…

Θα ξέρετε ασφαλώς ότι όλα τα ζώα, τα πουλιά, και τα έντομα μιλάνε. Και τα λουλούδια επίσης! Για την ακρίβεια δε μιλάνε μα ψιθυρίζουν, ψιθυρίζουν τόσο σιγά που πρέπει να πας πολύ κοντά τους για να τ’ ακούσεις. Πιάνουν την κουβέντα με τις ώρες και ούτε που λεν να σταματήσουν. Ειδικά τα λουλούδια είναι οι μεγαλύτεροι πολυλογάδες. Τους αρέσει συνήθως  να μιλούν για τ’ αρώματα τα χρώματα και την ομορφιά τους. Μια φορά που λέτε, σ’ ένα μεγάλο καγκελόφραχτο κήπο κι ενώ απομακρυνόταν ο κηπουρός...

Διαβάστε Περισσότερα

Ιστορίες από ένα παγκάκι

Βιβλίο στο παγκάκι – Η πτώση του Οίκου των Άσερ Δημήτρης Αλεξίου Την αναγνώρισα μόλις κάθισε. Από το σχήμα των γλουτών της, τον τρόπο με τον οποίο τα κόκαλα της λεκάνης πίεσαν τον ξύλινο σκελετό μου, τη μυρωδιά του κορμιού της που πότιζε τη φούστα στις ραφές, και το βιβλίο πουκρατούσε στα χέρια της. Το θυμόμουν το βιβλίο. Η πτώση του Οίκου των Άσερ. Θυμήθηκα ότι το διάβαζε περιμένοντάς τον στο πρώτο τους ραντεβού. Πάει πολύς καιρός από τότε. Ηλιόλουστες και βροχερές μέρες, αναρίθμητες....

Διαβάστε Περισσότερα