Ο Sivert Høyem μιλά στον Φοίβο Κρομμύδα λίγο πριν βρεθεί μπροστά στο αγαπημένο του κοινό και του μιλά για το νορβηγικό δράμα και το πόσο θα ήθελε να γράψει το "Wild Horses" των Rolling Stones.
Είχαμε την ευχαρίστηση να σε δούμε ζωντανά το καλοκαίρι στο Rockwave. Η επιστροφή σου, μερικούς μήνες μετά, κάθε άλλο παρά ως αργοπορημένη μπορεί να κριθεί. Ένιωσες ότι η προηγούμενη σου συναυλία σε περιόριζε λόγω του χρονικού ορίου ή απολαμβάνεις την αντίδραση του ελληνικού κοινού τόσο πολύ;
Και τα δύο. Έχω ένα νέο δίσκο να κυκλοφορεί τώρα και η προηγούμενή μου συναυλία έγινε πριν την κυκλοφορία του, οπότε θέλω να έρθω και να παίξω το νέο υλικό. Είχα την ευκαιρία να παίξω μόνο δύο-τρία κομμάτια από τον δίσκο το καλοκαίρι, ήταν μια μικρή σε διάρκεια συναυλία, οπότε θα μου άρεσε να έρθω και να μπορώ να τον παίξω ολόκληρο. Φυσικά, ξέρεις, πάντα ήσασταν τόσο καλοί απέναντί μου, ήδη από τις μέρες των Madrugada, το κοινό της Ελλάδας «κόλλησε» με αυτό που κάναμε και συνεχίζει να με ακολουθεί και στην προσωπική μου καριέρα οπότε… Είμαι πραγματικά ευγνώμων γι’ αυτό.
Τι ήταν αυτό που σε έκανε να συνεχίσεις μετά τη διάλυση των Madrugada σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα; Προσωπικά, θα έβρισκα κάτι τέτοιο πολύ δύσκολο και θα ήθελα να ξέρω από πού άντλησες τις δυνάμεις σου ώστε να συνεχίσεις;
Δεν είμαι σίγουρος από πού την άντλησα, αλλά είχα την άποψη ότι θα ήταν καλό για μένα να συνεχίσω να προχωράω, καθώς ήμουν σε μια αρκετά δημιουργική περίοδο της ζωής μου, έγραφα πολλή μουσική και ήδη είχα μιλήσει στον Cato Salsa σχετικά με το να παίξει κιθάρα μαζί μου, οπότε ξεκινήσαμε να παίζουμε μαζί αμέσως και να δουλεύουμε πάνω στο υλικό και επίσης είχαμε τον drummer από τους Volunteers να ασχολείται με αυτό το project. Ποτέ δεν μου πέρασε απ’ το μυαλό αν έπρεπε να περιμένω ή κάτι τέτοιο, απλά συνέχισα να προχωράω, αυτό έκανα, δεν έχω πάρει άδεια, άλλωστε, από τα τέλη του 90 (γέλια).
Έκπληξη μου προκαλεί το γεγονός ότι είσαι γεμάτος ζωντάνια ενώ ερμηνεύεις, κάτι που πάνω-κάτω αντιτίθεται στο θλιμμένο της μουσικής σου. Αυτό προκαλείται λόγω συναισθηματικής κλιμάκωσης ή λόγω απόστασης του καλλιτέχνη Sivert Høyem από το δημιούργημά του;
Εεε, δεν είμαι σίγουρος. Νομίζω ότι πάντα μου άρεσαν οι ερμηνευτές που ήταν αρκετά ενεργοί επί σκηνής, όχι να κάνουν όλων των ειδών τα κόλπα, αλλά που μπορούσες να δεις ότι υπάρχει μια ένταση εκεί. Όπως ο Ozzy Osbourne, που θεωρώ ότι είναι ένας υπέροχος συναυλιακός ερμηνευτής, τον είδα όταν ήταν νέος με τους Black Sabbath, ήταν απίστευτος μπροστάρης, και, φυσικά, όταν ήμουν παιδί άρχισα να ακούω Doors, οι οποίοι είχαν μια πολύ εκφραστική σκηνική παρουσία, ο Jim Morison ήταν καθαρή έμπνευση για μένα όταν ήμουν έφηβος και άρχισα το συγκρότημα, οπότε υποθέτω ότι το υιοθέτησα. Αργότερα άρχισα να ακούω Nick Cave, ο οποίος κάνει πάνω κάτω το ίδιο πράγμα. Είναι αυτά τα πράγματα από τα οποία αντλώ την έμπνευσή μου και, επίσης, το βρίσκω πολύ δύσκολο να είμαι ακίνητος επί σκηνής. Υπάρχει ενέργεια που πρέπει να εξωτερικευθεί.
Μια και είπες Nick Cave, το επόμενο πράγμα που θα σε ρώταγα ήταν ποιες ήταν οι πρώτες σου επιρροές πριν αποκτήσεις το δικό σου στυλ μια και επί σκηνής μου θυμίζεις ένα αμάλγαμα μεταξύ πιο εκδηλωτικού Ian Curtis και Nick Cave…
Όπως σου είπα, όταν ήμουν έφηβος ήταν ο Jim Morison, γιατί αυτού του τύπου η μουσική και η εκφραστικότητά, η συναισθηματική της πλευρά και η γοητεία, όλα αυτά μιλάνε απευθείας σε έναν έφηβο. Κατά κάποιον τρόπο, αν θες, οι Doors ήταν η πρώτη emo μπάντα (γέλια). Οπότε ταυτιζόμουν με αυτό όταν ήμουν έφηβος, οπότε αυτό ήταν το ορμητήριό μου ως μουσικός και ως τραγουδιστής σε ένα συγκρότημα. Και αργότερα ανακάλυψα τον Lou Reed και τους Velvet Underground, και έπειτα τον Nick Cave, φυσικά. Αυτές ήταν οι πρώτες επιρροές, αλλά ταυτόχρονα άκουγα και Leonard Cohen, ήταν μια μεγάλη επιρροή στα φωνητικά μου, και αργότερα συγκροτήματα όπως τους Gun Club και τους Cramps, όλα αυτά τα psychobilly συγκροτήματα του 80. Αργότερα ανακάλυψα τους Sonic Youth και παρόμοιους καλλιτέχνες.
Νιώθεις άξιος συνεχιστής του rock n roll, είτε σε επίπεδο τρόπου ζωής είτε μουσικά;
Δεν ξέρω, δεν θεωρώ τον εαυτό μου σαν μέρος ενός συνόλου ή μέρος μιας παράδοσης (γέλια). Δεν ξέρω, για να είμαι ειλικρινής. Είμαι απλά εδώ για να τραγουδάω και να παίζω μουσική αλήθεια.
Ποιο είναι το κορυφαίο album του 2011 κατά τη γνώμη σου. Το λέω αυτό γιατί γνωρίζω ότι είσαι οπαδός της τελευταίας περιόδου των Burzum…
Χα χα, ναι. Για να είμαι ειλικρινής δεν μου άρεσε ο τελευταίος δίσκος τους όσο μου άρεσε το Belus που βγήκε το 2010, το οποίο θεωρώ ότι ήταν πολύ καλός δίσκος. Δεν είμαι σίγουρος για το 2011, δεν ήμουν καλός στο να ακούω νέα μουσική όσο στο να φτιάχνω τη δική μου μουσική. Άκουσα, βέβαια, πολύ το τελευταίο album του Kurt Vile “Smoke Ring For My Halo”, αλλά νομίζω ότι βγήκε το 2010, μα εγώ το ανακάλυψα το 11, οπότε νομίζω ότι πιάνεται. Ειδάλλως, ακούγαμε πολύ το νέο δίσκο των Feist.
Ποιο είναι το κομμάτι που άκουσες στη ζωή σου και είπες «Γαμώτο, θα ήθελα να το είχα γράψει εγώ αυτό»;
Υπάρχουν πολλά κομμάτια αυτού του στυλ, αλλά πιστεύω το “Wild Horses” των Rolling Stones. Είναι ένα πραγματικά πανέμορφο κομμάτι. Θα ήθελα να το είχα γράψει εγώ. Πάντα υπάρχει μια τρυφερότητα στη μουσική των Rolling Stones. Αυτό το κομμάτι έχει μια ισορροπία ανάμεσα στο συναίσθημα της μοναξιάς… ω, δεν ξέρω τι προσπαθώ να πω, πάω στοίχημα πως στα Νορβηγικά θα ακουγόμουν καλύτερος. Αλλά υπάρχει μια τρυφερότητα στη μουσική των Rolling Stones, αλλά δεν το σκέφτεσαι αυτό, τους έχεις στο μυαλό σου ως αυτούς που βιώνουν τον rock n roll τρόπο ζωής, αλλά δεν θα ήταν πραγματικά οι Rolling Stones αν δεν το είχαν αυτό, αυτή την αθωότητα στη μουσική τους. Ξέρεις ότι προσωπικά δεν είναι αθώοι, αλλά ακόμα και έτσι, εξακολουθεί να υπάρχει κάτι εκεί, και αυτό βγαίνει στην επιφάνεια με αυτό το τραγούδι, είναι πραγματικά συγκινητικό.
Έχεις ξεπεράσει το μακελειό που συνέβη στη Νορβηγία το καλοκαίρι;
Ναι.. ε…. ξέρεις, στη Νορβηγία ακόμα ασχολούμαστε με αυτό. Εξακολουθούμε να βλέπουμε το πρόσωπο του τύπου στις εφημερίδες κάθε μέρα, αλλά ακόμα δουλεύουμε πάνω στη δίκη του. Δεν είμαι πραγματικά σίγουρος, νομίζω ότι ήταν… πιστεύω πως αυτό το περιστατικό θα μπορούσε να συμβεί οπουδήποτε, για να είμαι ειλικρινής, οποιαδήποτε στιγμή. Έχεις το συναίσθημα μετά από λίγο καιρό, την εντύπωση η οποία σου έχει μείνει. Ακριβώς αφότου συνέβη υπήρχαν όλες αυτές οι εικασίες σχετικά με το αν ήταν μόνος, αν κάτι πήγαινε στραβά με τη νορβηγική κοινωνία που τον ώθησε να το κάνει, αλλά, για μένα είναι διεστραμμένος. Είναι αδύνατο να το κατανοήσεις με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, πέρα από το να λάβεις υπόψιν ότι ήταν ένα διεστραμμένο, τρελό άτομο. Αυτό που είναι τρομακτικό είναι ότι κατέληξαν να είναι δυνατά πράγματα σαν κι αυτό στη Νορβηγία, που φυσιολογικά απλά θα ακούγαμε για παρόμοια περιστατικά από μέρη σαν την Αμερική, από τη Φινλανδία, με τους πυροβολισμούς στα σχολεία. Οι άνθρωποι κάνουν απαίσια πράγματα σαν κι αυτά, σε τέτοιο βαθμό για να εξωτερικεύσουν το μίσος τους και τον φόβο τους σε άλλους ανθρώπους με τέτοιον βάρβαρο τρόπο και αυτό είναι κάτι που δεν είχε συμβεί μέχρι στιγμής στη Νορβηγία, και αυτό, σε ένα βαθμό με απασχολεί, τι πραγματικά θα μπορούσε να αποτελέσει αφορμή για ένα τέτοιο περιστατικό στους ανθρώπους.
Τελευταία ερώτηση: αν μπορούσες να παίξεις μόνο ένα τραγούδι από ολόκληρη την καριέρα σου, ποιο θα ήταν αυτό;
Χμ… Ναι… Αυτή είναι πραγματικά ζόρικη ερώτηση. Υπάρχουν μερικά κομμάτια που μου έρχονται στο μυαλό, που θυμάμαι πολύ καλά το πότε τα γράψαμε και σκέφτηκα τους στίχους, και σημαίνουν πολλά για μένα. Έτσι πρέπει να γίνεται κάθε φορά και να δημιουργείται ένα φανταστικό τραγούδι. Πιστεύω πως, πιθανότατα, το “Hands Up, I Love You” είναι ένα από τα κομμάτια για τα οποία είμαι περισσότερο περήφανος. Θυμάμαι να γράφω αυτούς τους στίχους, κάτι το οποίο ήταν αρκετά επαναστατικό για μένα, μια πολύ έντονη εμπειρία. Μου πήρε μια μέρα ή κάπου τόσο να γράψω αυτούς τους στίχους, απλά καθόμουν και έγραφα αυτούς τους στίχους, νιώθοντας πως όλα ταιριάζουν με έναν πανέμορφο τρόπο, και έτσι γράφτηκε αυτό το κομμάτι. Οπότε, πιθανόν, το “Hands Up, I Love You” θα ήταν αυτό που θα έπαιζα, γιατί πιστεύω πως είναι πολύ ωραίο κομμάτι, ένα πραγματικά μοναδικό κομμάτι μουσικής. Ή το “Honey bee”, από τον τελευταίο δίσκο των Madrugada, είμαι πολύ περήφανος και γι’ αυτό. Έβαλα όλη μου την προσπάθεια στο να γράψω αυτό το κομμάτι. Αλλά είπες μόνο ένα, οπότε μάλλον το “Hands Up I Love You”.
ΠΗΓΗ...lifoteam
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.