Made in Bangladesh...

Όμορφα ρούχα τσάντες δέρμα κροκό και φίδι λαμέ κορδόνια και στολίδια σε παπούτσια αθλητικά Κρυμμένη σ' ένα βαθύ σημείο  Made in Bangladesh η ετικέτα γράφει Γλιστρώ σκιά σε ανήλιαγα υπόγεια Χωμένα στο ημίφως λιγνά σκουρόχρωμα χεράκια  κεντάνε τα δικά τους ξεροκόμματα σε μεροκάματο χαμένης παιδικότητας Χάντρες τα δάκρυα τους στρας σε λαμπερά μπλουζάκια Εκεί βαθιά στη φόδρα η ετικέτα αθέατη σφραγίδα οργής σε μάτια παιδικά αιώνιο παράπονο για το μαρκάρισμα ψυχής Η...

Διαβάστε Περισσότερα

Οι απλές καθημερινές σχέσεις.

Οι γονείς μας, τα παιδιά μας, οι φίλοι, οι οικογένεια.... όλα είναι σχέσεις! Στη δουλειά μας, στην γειτονιά, όπου και να βρεθούμε αλληλεπιδρούμε, συνδεόμαστε πολύ ή λίγο με άλλους ανθρώπους: όλα είναι σχέση. Φυσικά και όλες οι σχέσεις δεν είναι εξίσου σημαντικές, ούτε έχουν την ίδια προτεραιότητα στην ζωή μας, όμως όλες οι σχέσεις μας αφορούν, μας απασχολούν και συχνά μας ταλαιπωρούν! Παρεξηγήσεις, μικρές ή μεγάλες παρανοήσεις, ηθελημένα και μη ψέματα και λάθη, δυσκολεύουν τις επαφές...

Διαβάστε Περισσότερα

Εκτός από μαθητές, είναι και παιδιά ξέρετε...

Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε με αφορμή την κοινή διαπίστωση πολλών εκπαιδευτικών ότι ολοένα και περισσότερο οι μαθητές στην τάξη μιλάνε με τους διπλανούς τους, έχουν την τάση να είναι χαλαροί και μη συγκεντρωμένοι και μάλιστα δεν συμμορφώνονται ούτε μετά από παρατήρηση του εκπαιδευτικού. Τις περισσότερες φορές δε αυτή η παρόρμησή τους είναι τόσο ισχυρή που μοιάζει απλά σαν να μην μπορούν να κάνουν αλλιώς. Θέλουμε να αποφύγουμε τα βιαστικά συμπεράσματα και τις υπεραπλουστεύσεις όπως ότι...

Διαβάστε Περισσότερα

Ένας άνθρωπος είναι αρκετός.

Θα ήθελα πολύ αυτή τη στιγμή να μπω στο μυαλό σου και να δω τι σκέφτηκες μόλις είδες αυτό τον τίτλο. Αλλά επειδή δυστυχώς ή ευτυχώς είναι δύσκολο να εισβάλλω στη σκέψη σου θα προσπαθήσω μέσα από αυτές τις γραμμές που θα ακολουθήσουν να σε μυήσω στη δική μου σκέψη. Όταν λοιπόν έχεις χάσει κάθε ελπίδα, όταν η μοναξιά σου χτυπάει βροντερά την πόρτα αλλά εσύ διστάζεις να ανοίξεις γιατί φοβάσαι να παραδεχτείς ότι έμεινες μόνος σου έρχεται μια ύπαρξη να σου αποδείξει ότι δεν είσαι και δεν...

Διαβάστε Περισσότερα

Ο Επικήδειος.

Ήμεθα τότε μια εύθυμη συντροφιά νέων εις τα Χανιά, που είχαμε κοινήν την αγάπην προς την ιππασίαν. Εις την είσοδον της πόλεως ένας Τούρκος, ο Τζανερίκος, έδιδεν άλογα με νοίκι. Επαίρναμε από ένα κι ετραβούσαμε στα περίχωρα. Τι υπέφεραν εκείνα τα άλογα από τη νεανική μας τρέλα δεν περιγράφεται. Ετρέχαμε σα δαιμονισμένοι και τ’ αναγκάζαμε να υπερπηδούν κάθε εμπόδιο που συναντούσαμε, είτε τοίχος ήτο, είτε χαντάκι. Μάλιστα άμα μεθούσαμε, δεν είχαμε πια κανένα οίκτον δι’ αυτά τα ζώα.  Τα...

Διαβάστε Περισσότερα

ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ~ Μπέρτολτ Μπρεχτ

ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ(απόσπασμα) Δεν είμαι άδικος, μα ούτε και τολμηρός.Και να που, σήμερα, μου δείξανε τον κόσμο τους.Μόνο το ματωμένο δάχτυλό τους είδα μπρος.Και είπα ευθύς: «Μ’ αρέσει ο νόμος τους».   Τον κόσμο αντίκρισα μέσ’ απ’ τα ρόπαλά τους.Στάθηκα κι είδα, ολημερίς, με προσοχή.Είδα χασάπηδες που ήταν ξεφτέρια στη δουλειά τους.Και σαν με ρώτησαν «Σε διασκεδάζει;», είπα: «Πολύ!»   Κι από την ώρα εκείνη, λέω «Ναι» σε όλα.Κάλλιο δειλός, παρά νεκρός να μείνω.Για...

Διαβάστε Περισσότερα

Ό,τι σε «ξεπερνάει», ξεπέρασέ το.

Ένα πάθος, ένα λάθος, μια δυσκολία. Μια κατάσταση που σε διέλυσε, έναν άνθρωπο που σε βίασε ψυχικά, μια ατίθαση κρίση που διαπέρασε το σώμα σου και σε έκανε να τρέμεις σα ψάρι στα δίχτυα ενός επιτήδειου τρελού, μια ιδέα στο κεφάλι σου που σε εξιτάρει όσο τίποτα και ουρλιάζει «Προχώρα». Όλα όσα σε «ξεπερνούν» και ίσως είναι πολλά, είτε άσχημα, είτε ωραία, σίγουρα είναι έντονα και όλα έχουν κάτι να σε διδάξουν. Ίσως το πιο σημαντικό, να μάθεις να ιεραρχείς τη σημασία και τη σοβαρότητα που...

Διαβάστε Περισσότερα

"Ο εαυτός μου και οι άλλοι" της ψυχολόγου Σοφίας Ασαλέα.

"Finding my way" Kim Novak Ο εαυτός μου και οι άλλοι Η αξία που δίνουμε στον εαυτό μας είναι ένα θέμα που τη σύγχρονη εποχή λαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερη έκταση σε συζητήσεις σχετικά με τη ψυχική δυσφορία που βιώνουμε. Η αξία του εαυτού αποδίδεται με τον όρο αυτό-εκτίμηση, ο οποίος δηλώνει την εκτίμηση που τρέφω ο ίδιος για τον εαυτό μου. Με άλλα λόγια, η αυτό-εκτίμηση έχει να κάνει με τις ιδέες και τα συναισθήματα που έχει κάποιος για τον εαυτό του. Η αυτό-εκτίμηση συνήθως ορίζεται...

Διαβάστε Περισσότερα

Ένα παιδί που τρώει ξύλο νιώθει άχρηστο, ανεπαρκές.

Παροτρύνσεις για ξυλιές στα χεράκια, φωνές με έντονο ύφος, χειρονομίες προσβλητικές και τιμωρίες στη γωνία, αποτελούν κάποιες προσφιλείς, «ανώδυνες» τακτικές, που συστήνονται ελαφρά τη καρδία, ακόμη και από παιδαγωγούς, προκειμένου να συνετιστεί ένα παιδί, ένα νήπιο, ένα βρέφος που … «ενοχλεί». Κι όμως, δεν υπάρχει μεγαλύτερη παγίδα, από την επιφανειακή προσέγγιση του.. «έλα, μωρέ τι πάθαμε με λίγο ξύλο;” Το ξύλο που έχει δεχθεί ένα παιδί, αγαπητέ υποστηρικτή των «λίγων ξυλιών», πλημμύρισε...

Διαβάστε Περισσότερα

Aυτό το αστέρι είναι για όλους μας ~ Τάσος Λειβαδίτης

Aυτό το αστέρι είναι για όλους μας (1952) Aνάμεσά μας ρίχναν οι άνθρωποι το μεγάλον ίσκιο τους. Tί θα απογίνουμε, αγαπημένη; Πως θα ’νοιγα μια πόρτα όταν δε θα ’τανε για να σε συναντήσω πως να διαβώ ένα κατώφλι αφού δε θα ’ναι για να σε βρω. Πού είναι λοιπόν ένα χαμόγελο να μας βεβαιώσει πως υπάρχουμε… …ένιωσες ξαφνικά ένα χέρι να ψαχουλεύει στο σκοτάδι και να σφίγγει το δικό σου χέρι. Kι ήταν σα να ’χε γεννηθεί η πρώτη ελπίδα πάνω στη γη. Σ’ εύρισκα, αγαπημένη, στο χαμόγελο...

Διαβάστε Περισσότερα

"Κι ίσως με ξαναδείς μονάχα στ’ όνειρό σου".

“Everything passes, Everything changes, Just do what you think you should do.” Bob Dylan «Γιατί είμ’ αέρας που περνά» Δημήτρης Παναγόπουλος «Λάθε βιώσας» Επίκουρος ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Λίγη μουσική πριν το κείμενο Πώς να μιλήσεις γι’ αυτό το τραγούδι; Ναι, το ξέρω, ο Χατζιδάκις το είχε χαρακτηρίσει «το καλύτερο τραγούδι της δεκαετίας του ’80». Βαρύ φορτίο, να λέει κάτι τέτοιο ο μέγιστος και να αποκλείει κάθε άλλο τραγούδι, δέκα χρόνια τραγουδιών. Κι ο Παναγόπουλος...

Διαβάστε Περισσότερα