Το αφεντικό μου τυπικό παράδειγμα ανθρώπου - μηχανής, έχει μια ζωή με πολλά λεφτά φυσικά αλλά δεν είναι ακριβώς ζωή.
Όπως και για εκατομμύρια άλλους, δεν λειτουργεί με ελεύθερο λογισμικό, αλλά βάσει αυστηρών προδιαγραφών ενός εγχειριδίου του εργοστασίου κατασκευής. Κάνει αυτό που επιβάλλεται να κάνει κάποιος στη κατηγορία που ανήκει, στη περίπτωσή του είναι η κατηγορία μάνατζερ (του κάτι). Το ονοματεπώνυμό του, η πατρίδα του, η θρησκεία του, ονομάζονται μάνατζμεντ. Δεν υπάρχει διαφορετικό όνομα για κάθε τι στη ζωή του. Υπάρχει ένα συγκεκριμένο λογισμικό φορτωμένο στο σκληρό δίσκο του μυαλού του και όλα όσα, κατανοεί, πράττει, αγαπάει, μισεί ή φοβάται είναι προγράμματα που τρέχουν στο συγκεκριμένο λειτουργικό. Αν προσπαθήσεις να του βάλεις κάτι ασύμβατο, μπλόκαρε ή το στέλνει σε καραντίνα σαν ιό....
Στο λογισμικό του δεν υπάρχουν οι λέξεις καφές και τσιγάρο. Όχι γιατί έχει ψάξει το θέμα και αποφάσισε πως είναι βλαβερές συνήθειες, όχι γιατί δοκίμασε και δεν του άρεσε, όχι γιατί του αρέσει αλλά φοβάται, απλά επειδή το λειτουργικό του είναι εντελώς τελευταίας τεχνολογίας, δεν υπάρχουν οι λέξεις. Δεν μπορεί να τις κατανοήσει. Στο δικό του κόσμο κάποιος που θα πιει ένα καφέ και θα ανάψει ένα τσιγάρο είναι απλά ένας looser. Ένα ανθρωπάκι από κύτταρο αποτυχημένο, ο κακός υπάλληλος που θα χάσει έστω και λίγα λεπτά από το πολύτιμο επιχειρησιακό χρόνο για να εκτελέσει αυτή την πράξη η οποία θα έπρεπε να είναι ανύπαρκτη.
Με κοίταξε με ειρωνικό ύφος καθώς στο διάλειμμα έφτιαξα ένα καφέ κι άναψα ένα τσιγάρο.
- Τι είναι αυτό το πράγμα για σένα με ρώτησε?
- Απόλαυση, του απάντησα.
- Απόλαυση μια καταστροφική συνήθεια? Το ύφος του ήταν σαν κάποιον που προσπαθεί να λύσει το μυστήριο του σύμπαντος.
- Είμαι αυτοκαταστροφική, του είπα.
- Γιατί είσαι αυτοκαταστροφική?
- Γιατί μπορώ του απάντησα εκ νέου. Μπλόκαρε.
- Τι εννοείς?
Είμαι σαν το παλιό ανέκδοτο με το σκύλο. Το ξέρεις? Όχι μου είπε. Για λεγε...
Γιατί ο σκύλος γλύφει τ΄@ρχίδια του? Γιατί μπορεί.
Επί τέλους μετά το ανέκδοτο το antivirus που έχει στο σκληρό του δίσκο με αναγνώρισε.
Έχεις μόνιμα αναρχικές, περιθωριακές αντιλήψεις μου είπε.
Και είμαι από εκείνους που κρύβουν την ανικανότητά τους να είναι πετυχημένοι και σοβαροί με φιλοσοφίες του κώλου όπως κάνουν όλοι οι loosers, συμπλήρωσα... Σε ικανοποιεί αυτή η εξήγηση?
Μπλόκαρε πάλι. Το antivirus του έβγαλε "επιθετική" συνεπώς "αντιπαραγωγική"
Το χόντρυνα ακόμα πιο πολύ. Είμαι σαν τη μύγα μες το γάλα σ΄αυτό το γραφείο, το βλέπεις κι εσύ έτσι? Όντως, μου λέει, αλλά για κάποιο λόγο που δεν έχω διευκρινίσει ακόμα καλά, επιβιώνεις και σε θεωρώ απαραίτητη.
Προσωπικά, του είπα, είμαι εδώ μέσα γιατί όπως σου είπα είμαι αυτοκαταστροφική, εσείς με κρατάτε για να δοκιμάζετε τα firewall του μυαλού σας μάλλον, και γέλασα. Γέλασε κι εκείνος. Δεν είναι ότι δεν καταλαβαίνει τα αντίπαλα λογισμικά απλά έχει επιλέξει το πιο καλά διαφημισμένο. Εμπιστεύεται αυτό που εμπιστεύονται οι της ίδιας κατηγορίας.
Ξέρω πως κάποια στιγμή θα βρεθώ μοιραία εκτός γραφείου. Κάποιος δεν θα το βρει τόσο ελκυστικό να πουλάω πνεύμα. Αλλά εν τω μεταξύ το διασκεδάζω, αυτοκαταστροφικά. Με το φάντασμα της ανεργίας να με κοιτάζει έξω από το παράθυρο και να μου λέει. Για έλα και πεινάω σαν λύκος... Και μένα να επιμένω πως πιρόγα δεν θα με κάνουν...
Δύσκολο πλέον να ζει κανείς έχοντας διαφορετικούς κωδικούς για κάθε πράγμα που υπάρχει γύρω του. Δύσκολο να λειτουργεί η ζωή του με μετρητά κι όχι με κάρτες. Δύσκολο να μην κάνεις τα υποχρεωτικά εμβόλια. Να μην έχεις antivirus κι ότι βρέξει...
Γιατί τελικά ένας άνθρωπος κάνει τη προσωπική του επανάσταση? Γιατί μπορεί....
Και τότε γιατί ένας λαός δεν μπορεί να κάνει τη δική του? Γιατί είναι δύσκολο να πετύχεις ένα εκατομύριο σκύλους να γλύφουν τ΄@ρχίδια τους όλοι ταυτόχρονα....
Όπως και για εκατομμύρια άλλους, δεν λειτουργεί με ελεύθερο λογισμικό, αλλά βάσει αυστηρών προδιαγραφών ενός εγχειριδίου του εργοστασίου κατασκευής. Κάνει αυτό που επιβάλλεται να κάνει κάποιος στη κατηγορία που ανήκει, στη περίπτωσή του είναι η κατηγορία μάνατζερ (του κάτι). Το ονοματεπώνυμό του, η πατρίδα του, η θρησκεία του, ονομάζονται μάνατζμεντ. Δεν υπάρχει διαφορετικό όνομα για κάθε τι στη ζωή του. Υπάρχει ένα συγκεκριμένο λογισμικό φορτωμένο στο σκληρό δίσκο του μυαλού του και όλα όσα, κατανοεί, πράττει, αγαπάει, μισεί ή φοβάται είναι προγράμματα που τρέχουν στο συγκεκριμένο λειτουργικό. Αν προσπαθήσεις να του βάλεις κάτι ασύμβατο, μπλόκαρε ή το στέλνει σε καραντίνα σαν ιό....
Στο λογισμικό του δεν υπάρχουν οι λέξεις καφές και τσιγάρο. Όχι γιατί έχει ψάξει το θέμα και αποφάσισε πως είναι βλαβερές συνήθειες, όχι γιατί δοκίμασε και δεν του άρεσε, όχι γιατί του αρέσει αλλά φοβάται, απλά επειδή το λειτουργικό του είναι εντελώς τελευταίας τεχνολογίας, δεν υπάρχουν οι λέξεις. Δεν μπορεί να τις κατανοήσει. Στο δικό του κόσμο κάποιος που θα πιει ένα καφέ και θα ανάψει ένα τσιγάρο είναι απλά ένας looser. Ένα ανθρωπάκι από κύτταρο αποτυχημένο, ο κακός υπάλληλος που θα χάσει έστω και λίγα λεπτά από το πολύτιμο επιχειρησιακό χρόνο για να εκτελέσει αυτή την πράξη η οποία θα έπρεπε να είναι ανύπαρκτη.
Με κοίταξε με ειρωνικό ύφος καθώς στο διάλειμμα έφτιαξα ένα καφέ κι άναψα ένα τσιγάρο.
- Τι είναι αυτό το πράγμα για σένα με ρώτησε?
- Απόλαυση, του απάντησα.
- Απόλαυση μια καταστροφική συνήθεια? Το ύφος του ήταν σαν κάποιον που προσπαθεί να λύσει το μυστήριο του σύμπαντος.
- Είμαι αυτοκαταστροφική, του είπα.
- Γιατί είσαι αυτοκαταστροφική?
- Γιατί μπορώ του απάντησα εκ νέου. Μπλόκαρε.
- Τι εννοείς?
Είμαι σαν το παλιό ανέκδοτο με το σκύλο. Το ξέρεις? Όχι μου είπε. Για λεγε...
Γιατί ο σκύλος γλύφει τ΄@ρχίδια του? Γιατί μπορεί.
Επί τέλους μετά το ανέκδοτο το antivirus που έχει στο σκληρό του δίσκο με αναγνώρισε.
Έχεις μόνιμα αναρχικές, περιθωριακές αντιλήψεις μου είπε.
Και είμαι από εκείνους που κρύβουν την ανικανότητά τους να είναι πετυχημένοι και σοβαροί με φιλοσοφίες του κώλου όπως κάνουν όλοι οι loosers, συμπλήρωσα... Σε ικανοποιεί αυτή η εξήγηση?
Μπλόκαρε πάλι. Το antivirus του έβγαλε "επιθετική" συνεπώς "αντιπαραγωγική"
Το χόντρυνα ακόμα πιο πολύ. Είμαι σαν τη μύγα μες το γάλα σ΄αυτό το γραφείο, το βλέπεις κι εσύ έτσι? Όντως, μου λέει, αλλά για κάποιο λόγο που δεν έχω διευκρινίσει ακόμα καλά, επιβιώνεις και σε θεωρώ απαραίτητη.
Προσωπικά, του είπα, είμαι εδώ μέσα γιατί όπως σου είπα είμαι αυτοκαταστροφική, εσείς με κρατάτε για να δοκιμάζετε τα firewall του μυαλού σας μάλλον, και γέλασα. Γέλασε κι εκείνος. Δεν είναι ότι δεν καταλαβαίνει τα αντίπαλα λογισμικά απλά έχει επιλέξει το πιο καλά διαφημισμένο. Εμπιστεύεται αυτό που εμπιστεύονται οι της ίδιας κατηγορίας.
Ξέρω πως κάποια στιγμή θα βρεθώ μοιραία εκτός γραφείου. Κάποιος δεν θα το βρει τόσο ελκυστικό να πουλάω πνεύμα. Αλλά εν τω μεταξύ το διασκεδάζω, αυτοκαταστροφικά. Με το φάντασμα της ανεργίας να με κοιτάζει έξω από το παράθυρο και να μου λέει. Για έλα και πεινάω σαν λύκος... Και μένα να επιμένω πως πιρόγα δεν θα με κάνουν...
Δύσκολο πλέον να ζει κανείς έχοντας διαφορετικούς κωδικούς για κάθε πράγμα που υπάρχει γύρω του. Δύσκολο να λειτουργεί η ζωή του με μετρητά κι όχι με κάρτες. Δύσκολο να μην κάνεις τα υποχρεωτικά εμβόλια. Να μην έχεις antivirus κι ότι βρέξει...
Γιατί τελικά ένας άνθρωπος κάνει τη προσωπική του επανάσταση? Γιατί μπορεί....
Και τότε γιατί ένας λαός δεν μπορεί να κάνει τη δική του? Γιατί είναι δύσκολο να πετύχεις ένα εκατομύριο σκύλους να γλύφουν τ΄@ρχίδια τους όλοι ταυτόχρονα....
Vasilliskos
ΠΗΓΗ...http://www.ramnousia.com
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Οι όροι χρήσης που ισχύουν για τη δημοσίευση των σχολίων, έχουν ως εξής:
- Σχόλια τα οποία είναι υβριστικά ή περιέχουν χαρακτηρισμούς ή ανώνυμες καταγγελίες που δεν συνοδεύονται από αποδείξεις θα αφαιρούνται από τα Προμαχιώτικα Νεα .
- Τα Προμαχιώτικα Νέα διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρέσουν οποιοδήποτε σχόλιο θεωρούν ότι εμπίπτει στις παραπάνω κατηγορίες.
- Τα Προμαχιώτικα Νέα δεν παρεμβαίνουν σε καμία περίπτωση για να αλλοιώσουν το περιεχόμενο ενός σχολίου.
- Τα σχόλια αναγνωστών σε καμιά περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν τα Προαχιώτικα Νέα.
- Με την αποστολή ενός σχολίου αυτόματα αποδέχεστε τους όρους χρήσης .
H συντακτική ομάδα των Προμαχιώτικων Νέων.